0114-KDIP2-1.4010.128.2022.1.KS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy będą Państwo uprawnieni do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) Kosztów B+R od podstawy opodatkowania ustalonej w związku z działalnością Oddziału w Polsce, w sytuacji, gdy Działalność B+R jest prowadzona w ramach usług świadczonych przez Oddział na rzecz centrali (WNIOSKODAWCY), a wynagrodzenie jest kalkulowane w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorcą z siedzibą w Danii oraz duńskim rezydentem podatkowym podlegającym obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Danii.

Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą poprzez oddział stanowiący zagraniczny zakład w rozumieniu art. 5 Konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. 2003 Nr 43, poz. 368; dalej określana jako: „UPO") - B spółdzielnia z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce (dalej określany jako: „Oddział”). Dochody Wnioskodawcy osiągane poprzez Oddział podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski (przez co Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce dla celów ustawy o CIT).

Oddział został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego w Polsce jako oddział zagranicznego przedsiębiorcy.

Działalność Oddziału

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest tworzenie kompleksowych rozwiązań informatycznych zarówno dla mniejszych, jak i większych instytucji finansowych (np. banków). Zadaniem Oddziału jest wspieranie Wnioskodawcy (centrali w Danii) w zakresie dostaw usług informatycznych dla sektora bankowego w szczególności poprzez tworzenie, rozwój i obsługę rozwiązań informatycznych.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy (w Danii) prowadzona jest działalność o charakterze badawczo-rozwojowym.

Ponadto działalność badawczo-rozwojowa (w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT; dalej jako: „Działalność B+R” lub „Prace B+R”) jest także prowadzona w ramach działalności Oddziału - tj. niektóre prace podejmowane m.in. przez pracowników Oddziału mogą być uznane za Działalność B+R.

Dla celów podatkowych przypisuje się odpowiednie przychody i koszty podatkowe do Oddziału w celu ustalenia dochodu (podstawy opodatkowania) podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Należy podkreślić, że ww. przychody co do zasady stanowią przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

Z uwagi na wykonywane funkcje gospodarcze, do Oddziału alokowane są odpowiednie przychody, które można podzielić głównie na dwie grupy:

· przychody z tytułu świadczenia usług informatycznych na rzecz klientów Wnioskodawcy,

· przychody z tytułu wzajemnych rozliczeń pomiędzy Oddziałem a Wnioskodawcą z tytułu usług informatycznych świadczonych na rzecz Wnioskodawcy (skutkujące przekazaniem środków pieniężnych na rzecz Oddziału przez Wnioskodawcę).

Oddział nie świadczy usług dla klientów na rynku polskim.

Działalność B+R Oddziału może być prowadzona zarówno w ramach prac świadczonych przez Oddział na rzecz centrali w Danii (na rzecz Wnioskodawcy), jak i w ramach prac świadczonych na rzecz zewnętrznych klientów. Nie wszystkie czynności (projekty) wykonywane przez Oddział stanowią jednak Działalność B+R (np. niektóre z zadań mają charakter rutynowy, nie będący Pracami B+R) - przy czym wyłącznie działalność stanowiąca Działalność B+R objęta jest zakresem niniejszego wniosku.

Przychody Oddziału z tytułu świadczonych usług są ustalane na podstawie przyjętej stawki godzinowej oraz czasu pracy (m.in. pracowników Oddziału). Wynagrodzenie Oddziału jest przy tym kalkulowane w oparciu o metodę zapewniającą zachowanie zasady ceny rynkowej. W szczególności, w przypadku rozliczeń pomiędzy Oddziałem a Wnioskodawcą może być stosowana metoda marży transakcyjnej netto, gdzie bazę kosztową Oddziału dla Prac B+R stanowią całkowite koszty bezpośrednie i pośrednie - w tym koszty mogące odpowiadać kategoriom kosztów kwalifikowanych z art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT.

Prace B+R które zawierają się w ramach świadczonych przez Oddział usług mogą być wykorzystywane przez Wnioskodawcę do świadczenia usług na rzecz swoich kontrahentów (z których dochody są opodatkowane w Danii jako alokowane do Wnioskodawcy). W takim przypadku wartość wynagrodzenia Wnioskodawcy może uwzględniać wartość świadczonych usług przez Oddział (opartą na stawce godzinowej).

Wnioskodawca zamierza odliczyć na podstawie art. 18d ustawy o CIT (dalej także jako: „Ulga B+R”) wybrane koszty (które są związane z działalnością Oddziału i alokowane do dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce) ponoszone na prowadzoną Działalność B+R i mieszczące się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT (dalej jako: „Koszty B+R”). W związku z powyższym Wnioskodawca pragnie potwierdzić swoje rozumienie przepisów w zakresie Ulgi B+R.

Wnioskodawca zaznacza przy tym, że Koszty B+R stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty te nie są przy tym ponoszone w ramach badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a) ustawy o CIT.

Przedstawione poniżej przez Wnioskodawcę zapytania dotyczą tylko takich kosztów, które:

· są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

· nie są ponoszone w ramach badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT,

· nie są kosztami uwzględnianymi w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 34 lub 34a ustawy o CIT (Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w tych przepisach).

Wnioskodawca korzysta przy tym z preferencji podatkowej w Danii w związku z prowadzoną przez siebie działalnością badawczo-rozwojową (w związku z pracami badawczo-rozwojowymi „B+R”), na podstawie duńskich przepisów podatkowych (dalej jako: „Duńska Ulga B+R”). Rozwiązanie to umożliwia Wnioskodawcy (jako duńskiemu podatnikowi) przy ustalaniu wyniku podatkowego na zwiększenie odliczenia (amortyzacji) części wydatków poniesionych na działalność B+R w związku z prowadzoną przez niego działalnością, w całości (w roku podatkowym, w którym zostały poniesione), albo poprzez równe odpisy amortyzacyjne (proporcjonalnie przez dany rok podatkowy i przez kolejne cztery lata podatkowe następujące po roku poniesienia kosztów). Wysokość tego odliczenia w Danii różni się w zależności od roku podatkowego (do 130% w latach 2020-2022 w ramach szczególnych rozwiązań wprowadzonych z uwagi na epidemie COVID). W sytuacji, w której podatnik poniósł w danym roku stratę, istnieje możliwość uzyskania przez niego zwrotu poniesionych kosztów działalności B+R (w rozumieniu duńskich przepisów) w maksymalnej wysokości wartości podatkowej 25 000 000 DKK. W 2020 r. Wnioskodawca poniósł stratę podatkową, przez co otrzymał od duńskich organów podatkowych zwrot kosztów działalności B+R w maksymalnej wysokości wartości podatkowej: 25 000 000 DKK (wartość zwrotu wyniosła 5 500 000 DKK - obliczona jako 22% (stawka duńskiego CIT) od ww. kwoty 25 000 000 DKK).

Wnioskodawca (dla celów rozliczeń podatkowych w Danii) zalicza wynagrodzenie otrzymywane przez Oddział (środki przekazywane przez Wnioskodawcę na rzecz Oddziału w ramach wewnętrznych rozliczeń) za świadczenie prac B+R jako koszt kwalifikowany w ramach Duńskiej Ulgi B+R. Koszty bezpośrednio ponoszone przez Oddział (w tym Koszty B+R) nie są uwzględniane przez Wnioskodawcę w ramach Duńskiej Ulgi B+R.

Dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w Danii, nie są uwzględniane dochody Oddziału w Polsce (dochód ten nie podlega opodatkowaniu w Danii na podstawie krajowych regulacji) - zgodnie z zasadami opodatkowania zagranicznych zakładów.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT Kosztów B+R od podstawy opodatkowania ustalonej w związku z działalnością Oddziału w Polsce, w sytuacji, gdy Działalność B+R jest prowadzona w ramach usług świadczonych przez Oddział na rzecz centrali (Wnioskodawca), a wynagrodzenie jest kalkulowane w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT Kosztów B+R od podstawy opodatkowania ustalonej w związku z działalnością Oddziału w Polsce, w sytuacji, gdy Działalność B+R jest prowadzona w ramach usług świadczonych przez Oddział na rzecz centrali (Wnioskodawca), a wynagrodzenie jest kalkulowane w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za takie dochody (przychody) uważa się m.in. dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

W przypadku podmiotu zagranicznego prowadzącego działalność w Polsce i mającego siedzibę w państwie, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie znajdują postanowienia umowy, które stanowią integralną część polskiego systemu podatkowego. Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO (umowy polsko-duńskiej), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi. Utworzenie na terytorium Polski zagranicznego zakładu (w tym w formie oddziału), nie powoduje jednak powstania nowego (odrębnego) podmiotu podatkowego (podatnika) w tym państwie, gdyż podatnikiem pozostaje przedsiębiorca zagraniczny.

Dochody Wnioskodawcy które można przypisać do Oddziału (tj. dochody z prowadzonej na terytorium Polski działalności Oddziału) podlegają opodatkowaniu CIT na takich samych zasadach jak dochody polskich rezydentów podatkowych. Co więcej zgodnie z art. 7 ust. 2 UPO do zakładu (tu: Oddziału) należy przypisać takie zyski które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem (tzw. fikcja niezależności zakładu). Zasada ta (w tym ustalanie zysku zakładu) powinna odnosić się także do transakcji wewnętrznych (pomiędzy podatnikiem a jego zakładem).

W świetle powyższego, dla celów ustalania wielkości zobowiązania podatkowego w Polsce, Wnioskodawca powinien ustalić odpowiednie przychody i koszty podatkowe dla Oddziału, a następnie podstawę opodatkowania zgodnie z art. 18 ustawy o CIT. Konsekwentnie Wnioskodawca będzie mógł obniżyć tak ustaloną podstawę opodatkowania o koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność B+R prowadzoną przez Oddział (koszty kwalifikowane) o ile zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 18d ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy warunki wskazane w art. 18d powinny być generalnie odnoszone do działalności (pozycji) Oddziału - ponieważ to dochody Oddziału podlegają opodatkowaniu w Polsce. Innymi słowy tylko koszty uzyskania przychodu, które można przypisać do działalności Oddziału (opodatkowanej w Polsce) i które będą spełniały warunki wskazane w art. 18d będą mogły odpowiednio pomniejszyć podstawę opodatkowania Wnioskodawcy w Polsce. Należy przy tym podkreślić, że przepisy ustawy o CIT nie wyłączają możliwości zastosowania Ulgi B+R (odliczenia z tytułu art. 18d ustawy) dla podatników opodatkowanych z tytułu dochodów osiąganych z działalności w Polsce zagranicznego zakładu (co zostało także zagwarantowane w ramach postanowień UPO - w szczególności art. 23 ust. 3 UPO).

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (koszty kwalifikowane). Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Co do zasady w ramach Ulgi B+R, odliczeniu podlegać mogą koszty które:

a) stanowią (zostały rozpoznane w danym roku jako) koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

b) zostały poniesione przez podatnika na prowadzoną przez niego działalność B+R,

c) mieszczą się w katalogu kosztów określonym w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT,

d) nie zostały uwzględniane przez podatnika w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT,

e) nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Koszty B+R których dotyczy wniosek spełniają warunki, o których mowa w lit.: a), c), d).

Należy także uznać, że spełniony jest warunek, że Koszty B+R zostały poniesione przez podatnika na prowadzoną przez niego działalność B+R (a więc warunek wskazany w ww. lit. b)). Wydatki te są bowiem związane z działalnością B+R Oddziału. Jak wskazano wyżej, zdaniem Wnioskodawcy, oceniając stosowanie Ulgi B+R należy odnieść się do pozycji (działalności Oddziału). Ponieważ jednocześnie, Koszty B+R są kosztami uzyskania przychodów alokowanymi do Oddziału (ujętymi w wyniku podatkowym (dochodzie) opodatkowanym w Polsce), to ten warunek (wskazany w lit. a) powyżej) jest spełniony.

Oddział ponosi przy tym różne koszty związane z działalnością B+R, ale dla celów stosowania Ulgi B+R (przedmiotem tego wniosku) będą uwzględniane koszty ponoszone na prowadzoną Działalność B+R i mieszczące się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT (przez co warunek z ww. lit. (c) jest spełniony).

Ponieważ Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 34 lub 34a ustawy o CIT, także warunek wskazany w lit. (d) jest spełniony.

Dla potwierdzenia prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, kluczowa jest jednak ocena czy przyjęty sposób rozliczeń pomiędzy Oddziałem a Wnioskodawcą może być uznany za zwrot kosztów kwalifikowanych. W przypadku kosztów zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie nie jest możliwe bowiem dokonanie odliczenia kosztów kwalifikowanych w ramach Ulgi B+R (art. 18d ust. 5 ustawy o CIT).

W ocenie Wnioskodawcy celem ww. regulacji jest wyłączenie możliwości odliczenia kosztów działalności B+R które zostały poniesione przez inny podmiot niż podatnik - a więc sytuacji w których podatnik nie poniósł ich ekonomicznego ciężaru. Poprzez „zwrot kosztów” należy rozumieć rekompensatę poniesionych nakładów, której celem nie jest wynagradzanie podmiotu, lecz pokrycie poniesionych przez niego wydatków w ich faktycznej wysokości. Z taką sytuacją można mieć do czynienia np. w sytuacji tzw. „refakturowania” ponoszonych kosztów. W rezultacie, kosztami kwalifikowanymi będą mogły być wyłącznie koszty uzyskania przychodów które nie zostały pokryte ze środków innych niż środki własne podatnika, w szczególności dotacji lub subwencji. Tym samym, kosztami kwalifikowanymi będą mogły być wyłącznie te koszty uzyskania przychodów, które zostały pokryte z majątku podatnika (tu: Oddziału, gdyż działalność Oddziału generuje powstanie obowiązku podatkowego w Polsce po stronie Wnioskodawcy).

W konsekwencji, na odliczenie kosztów kwalifikowanych w ramach Ulgi B+R nie powinny mieć wpływu sytuacje gdy podatnik otrzymuje wynagrodzenie za wykonywaną działalność B+R - nawet jeżeli rzeczone wynagrodzenie skalkulowane jest w oparciu o wydatki poniesione na tę działalność B+R.

W przedstawionej sprawie nie można bowiem uznać, że ponoszone Koszty B+R są kosztami zwróconymi podatnikowi (Oddziałowi lub Wnioskodawcy). Oddział ustala swoje wynagrodzenie m.in. w oparciu o czas pracy swoich pracowników oraz przyjętą stawkę godzinową. Stawka godzinowa odzwierciedla w pewnym wymiarze koszty ponoszone przez Oddział, w tym Koszty B+R (kategorie kosztów kwalifikowanych), ale koszty te stanowią jedynie podstawę do wyliczenia takiej stawki godzinowej. Ustalając stawkę godzinową uwzględnia się bowiem nie tylko wartość kosztów, ale także narzut zysku (marże) Oddziału. W konsekwencji celem ustalenia stawki godzinowej nie jest zwrócenie Oddziałowi poniesionych kosztów, a ustalenie rynkowego wynagrodzenia dla Oddziału.

Na taką ocenę nie powinno mieć również wpływu, że omawiane reguły ustalania wynagrodzenia (stawki godzinowej) stosowane są do rozliczeń pomiędzy Oddziałem a Wnioskodawcą, które formalnie są rozliczeniami wewnętrznymi. Choć dla celów CIT wszelkie transfery pomiędzy Oddziałem a Wnioskodawcą powinny być traktowane jako neutralne podatkowo, to jednak przy ustalaniu dochodu zakładu należy stosować zasady rozliczeń, jak gdyby występowały w transakcji niezależne przedsiębiorstwa. Przyjęty sposób rozliczeń nie tylko potwierdza tę zasadę, ale również w żaden sposób nie kwestionuje okoliczności ekonomicznego poniesienia Kosztów B+R przez podatnika.

Dla kompletności należy zauważyć, że ostatecznie Wnioskodawca może na bazie usług świadczonych przez Oddział osiągać przychody od swoich kontrahentów. Część z takich przychodów może być oparta o stawkę godzinową przyjętą przez Oddział do dokonania rozliczeń wewnętrznych z Wnioskodawcą. Niemniej również w takim przypadku, nawet gdyby po rozliczeniach Wnioskodawcy z kontrahentem doszło do przeksięgowania przychodów na rachunek Oddziału, nie dojdzie do zwrotu kosztów kwalifikowanych. Jak już bowiem wskazano wyżej, koszty kwalifikowane (jak i inne koszty poniesione przez Oddział) służyły do ustalenia poziomu wynagrodzenia (stawki godzinowej). Ekonomicznie Oddział uzyskał więc nie zwrot kosztów a wynagrodzenie za swoje usługi.

Reasumując, wzajemne rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Wnioskodawcą (skutkujące przekazaniem środków pieniężnych na rzecz Oddziału przez Wnioskodawcę) nie stanowią zwrotu kosztów w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, z uwagi na fakt, że środki otrzymywane przez Oddział stanowią jego wynagrodzenie (zapłatę ceny) za świadczone na usługi informatyczne, a nie przeniesienie ekonomicznego ciężaru na inny podmiot.

Na ocenę stanowiska Wnioskodawcy nie powinno mieć wpływu także korzystanie przez Wnioskodawcę z Duńskiej Ulgi B+R. W ocenie Wnioskodawcy okoliczność ta nie prowadzi do uznania, że Koszty B+R są podatnikowi zwracane w jakiejkolwiek formie lub są odliczane od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 ustawy o CIT). W szczególności warunek braku odliczenia od podstawy opodatkowania powinien być rozumiany w kontekście polskich przepisów podatkowych - tj. ustalenia czy dany wydatek nie został odliczony od podstawy opodatkowania ustalanej dla dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce (tj. zgodnie z art. 18 ustawy). Taka wykładnia wydaje się zgodna z wykładnią językową i systemową. W konsekwencji rozliczenia podatkowe Wnioskodawcy w Danii nie powinny mieć wpływu na stosowanie Ulgi B+R w Polsce. Opodatkowaniu w Polsce podlega bowiem tylko dochód Oddziału (jako zagranicznego zakładu). Ponadto, należy zauważyć, że z uwagi na regulacje prawa duńskiego, przy ustalaniu wartości Duńskiej Ulgi B+R (jak i dochodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu w Danii) Wnioskodawca nie uwzględnia kosztów Oddziału, ale jedynie „koszty usług” Oddziału (z tytułu opisanych rozliczeń wewnętrznych). W konsekwencji, nie występuje ryzyko podwójnego odliczenia od podstawy opodatkowania tych samych kosztów (Kosztów B+R). Na stosowanie w Polsce Ulgi B+R nie ma także wpływu, że w ramach rozliczenia Duńskiej Ulgi B+R Wnioskodawca może otrzymać zwrot poniesionych kosztów działalności B+R. Jak wskazano wyżej, w ocenie Wnioskodawcy rozliczenia w Danii powinny być traktowane jako oddzielne od polskich rozliczeń podatkowych. Zwrot otrzymany przez Wnioskodawcę dotyczył kosztów działalności B+R prowadzonej w Danii oraz kosztów usług świadczonych przez Oddział - nie stanowi jednak zwrotu kosztów Oddziału (w tym Kosztów B+R).

Należy zauważyć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) w wydawanych interpretacjach indywidulanych wielokrotnie zajmował analogiczne stanowisko do prezentowanego przez Wnioskodawcę w zakresie rozumienia „zwrotu w jakiejkolwiek formie” w kontekście transakcji zawieranych z podmiotami powiązanymi przy wynagrodzeniu ustalanym na podstawie przepisów o cenach transferowych, np.:

• w interpretacji indywidualnej z 5 października 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.327.2021.2.JKU,
• w interpretacji indywidualnej z 11 lutego 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.559.2020.2.IM, 
• w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.611.2020.2.PC,
• w interpretacji indywidualnej z 29 grudnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.507.2020.2.JKU,
• w interpretacji indywidualnej 21 marca 2017 r., sygn. 3063-ILPB2.4510.226.2016.3.AO.

Podsumowując, należy uznać że Wnioskodawca będzie mógł dokonać odliczenia Kosztów B+R związanych z działalnością Oddziału zgodnie z art. 18d ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytanie). Zatem, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie kwestia możliwości odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztów działalności Oddziału rozpoznanych przez niego jako koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej od podstawy opodatkowania ustalonej w związku z działalnością Oddziału w Polsce w sytuacji, kiedy Usługi Oddziału świadczone są na rzecz Centrali, a wynagrodzenie za te usługi kalkulowanej jest w oparciu o poniesione przez Oddział koszty. Tym samym, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, w tym dotyczące kwalifikacji/rozpoznania kosztów Oddziału, jako koszty poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, a także poprawności ustalenia cen transakcyjnych nie zostały rozpatrzone.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop” lub „ustawa o CIT”):

podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 „updop”)

podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Określając podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca polski przyjął dwie zasady: nieograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce (zasada rezydencji - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT) i ograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego tych osób prawnych, które nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (zasada źródła - wyrażona w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

W myśl art. 3 ust. 3 updop:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Jak wynika z ww. ustawy, uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane na terytorium Rzeczypospolitej.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy CIT:

Ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie - oznacza to:

a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

Analiza czy Spółka posiada zakład w Polsce powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień umowy zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Warszawie 6 grudnia 2001 r. (Dz.U. z 2003 r. nr 43, poz. 368, dalej: „UPO” lub „umowa polsko–duńska”) oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanego 7 grudnia 2009 r. (Dz.U. z 2010 r. Nr 241 poz. 1613).

Stosowanie do art. 7 UPO:

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

2. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.

4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, to postanowienia ustępu 2 nie wykluczają ustalenia przez to Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z zasadami zawartymi w tym artykule.

5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.

6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być dokonywane każdego roku w taki sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby postąpić inaczej.

7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Dokonując interpretacji postanowień umowy polsko-duńskiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zatem, dla celów ustalania wielkości zobowiązania podatkowego w Polsce, podatnik powinien ustalić odpowiednie przychody i koszty podatkowe dla zakładu (oddziału), a następnie ustalić podstawę opodatkowania zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo duńskim rezydentem podatkowym podlegającym obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Danii. Głównym przedmiotem Państwa działalności jest tworzenie kompleksowych rozwiązań informatycznych dla instytucji finansowych. W ramach Państwa działalności gospodarczej w Danii prowadzona jest działalność o charakterze badawczo-rozwojowym.

Ponadto, prowadzą Państwo w Polsce działalność gospodarczą poprzez oddział stanowiący zagraniczny zakład w rozumieniu art. 5 Konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. 2003 Nr 43, poz. 368). Dochody osiągane poprzez Oddział podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski (przez co podlegają Państwo ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce na podstawie ustawy o CIT). Państwa Oddział został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego w Polsce jako oddział zagranicznego przedsiębiorcy.

Zadaniem Oddziału jest wspieranie centrali w Danii w zakresie dostaw usług informatycznych w szczególności poprzez tworzenie, rozwój i obsługę rozwiązań informatycznych. W ramach Oddziału prowadzą Państwo także działalność badawczo-rozwojową (w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT; dalej jako: „Działalność B+R” lub „Prace B+R”) tj. niektóre prace podejmowane m.in. przez pracowników Oddziału mogą być uznane za Działalność B+R.

Dla celów podatkowych przypisują Państwo odpowiednie przychody i koszty podatkowe do Oddziału w celu ustalenia dochodu (podstawy opodatkowania) podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Z uwagi na wykonywane funkcje gospodarcze, do Oddziału alokowane są odpowiednie przychody, które dzielą Państwo głównie na dwie grupy:

• przychody z tytułu świadczenia usług informatycznych na rzecz Państwa klientów,
• przychody z tytułu wzajemnych rozliczeń pomiędzy Państwem a Oddziałem z tytułu usług informatycznych świadczonych na rzecz Państwa (skutkujące przekazaniem środków pieniężnych na rzecz Oddziału przez Państwa).

Oddział nie świadczy usług dla klientów na rynku polskim.

Działalność B+R Oddziału może być prowadzona zarówno w ramach prac świadczonych przez Oddział na Państwa rzecz tj. centrali w Danii, jak i w ramach prac świadczonych na rzecz zewnętrznych klientów.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy będą Państwo uprawnieni do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT Kosztów B+R od podstawy opodatkowania ustalonej w związku z działalnością Oddziału w Polsce, w sytuacji, gdy Działalność B+R jest prowadzona w ramach usług świadczonych przez Oddział na Państwa rzecz - Centrali, a wynagrodzenie jest kalkulowane na zasadzie koszt plus marża, w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT:

podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Stosownie do art. 18d ust. 2 ustawy o CIT:

za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

2a. nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;

4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4;

4a. nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4;

5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:

a) przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,

b) prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,

c) odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,

d) opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

W myśl art. 18d ust. 2a ustawy o CIT:

w przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2.

Art. 18d ust. 3 ww. ustawy stanowi, że:

za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a omawianej ustawy:

koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, które zostały mu zwrócone, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę.

Zgodnie z art. 18d ust. 6 ustawy o CIT:

Podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Kwota kosztów kwalifikowanych podlegająca odliczeniu została określona w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT. I tak:

kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

W myśl art. 18d ust. 8 ustawy o CIT:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.

Wskazać należy również, że zgodnie z art. 9 ust. 1b ustawy o CIT:

Podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast zgodnie z ust. 1 przywołanego przepisu:

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zatem, podatnik, który zamierza odliczyć na postawie art. 18d ustawy o CIT od podstawy opodatkowania koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej musi spełniać szereg wskazanych wyżej warunków, m.in. kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zostały one poniesione przez podatnika na prowadzoną przez niego działalność badawczo-rozwojową i mieszczą się w katalogu kosztów określonym w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT, koszty te nie zostały uwzględniane przez podatnika w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT, poniesione koszty nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z opisu sprawy wynika, że spełniają Państwo powyższe warunki, a Państwa wątpliwości sprowadzają się w istocie do oceny ostatniego wymienionego warunku tj. czy poniesione koszty nie zostały Państwu zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wskazują Państwo, że przychody Oddziału z tytułu świadczonych usług ustalane są na podstawie przyjętej stawki godzinowej oraz czasu pracy (m.in. pracowników Oddziału). Wynagrodzenie Oddziału jest przy tym kalkulowane w oparciu o metodę zapewniającą zachowanie zasady ceny rynkowej. W szczególności, w przypadku rozliczeń pomiędzy Państwem a Oddziałem może być stosowana metoda marży transakcyjnej netto, gdzie bazę kosztową Oddziału dla Prac B+R stanowią całkowite koszty bezpośrednie i pośrednie - w tym koszty mogące odpowiadać kategoriom kosztów kwalifikowanych z art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT.

Prace B+R które zawierają się w ramach świadczonych przez Oddział usług mogą być wykorzystywane przez Państwa do świadczenia usług na rzecz swoich kontrahentów (z których dochody są opodatkowane w Danii jako alokowane do Centrali). W takim przypadku wartość Państwa wynagrodzenia może uwzględniać wartość świadczonych usług przez Oddział (opartą na stawce godzinowej).

Zamierzają Państwo odliczyć na podstawie art. 18d ustawy o CIT (dalej także jako: „Ulga B+R”) wybrane koszty (które są związane z działalnością Oddziału i alokowane do dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce) ponoszone na prowadzoną Działalność B+R i mieszczące się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT (dalej jako: „Koszty B+R”). Koszty bezpośrednio ponoszone przez Oddział (w tym Koszty B+R) nie są uwzględniane przez Państwa w ramach przysługującej Państwu Duńskiej Ulgi B+R.

Dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w Danii, nie są uwzględniane dochody Oddziału w Polsce (dochód ten nie podlega opodatkowaniu w Danii na podstawie krajowych regulacji) - zgodnie z zasadami opodatkowania zagranicznych zakładów.

Wskazać należy, że opisana w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, stosowana przez Państwa kalkulacja wynagrodzenia Oddziału jest jedną z metod obliczania wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze. Celem działalności podmiotów gospodarczych jest generowanie dochodu, rozumianego jako różnica miedzy przychodem a kosztami jego uzyskania. W modelu stosowanym przez Państwa nie dochodzi de facto do zwrotu kosztów ponoszonych przez Oddział (kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d Ustawy o CIT), a jedynie do zapłaty należnego Oddziałowi wynagrodzenia za prowadzenie prac B+R, które jest skalkulowane przez uwzględnienie konkretnych kosztów jako składowej ceny.

Zatem, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego rozliczenie należnego Oddziałowi wynagrodzenia od Centrali w Danii ustalonego na zasadzie ceny rynkowej skalkulowanej w oparciu o poniesione przez Oddział koszty powiększone o ustalony narzut w zakresie działalności dotyczącej świadczonych przez Oddział Usług B+R, uprawnia Oddział, przy założeniu spełniania pozostałych przesłanek, do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18d Ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Państwa, zgonie z którym są Państwo uprawnieni do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT Kosztów B+R od podstawy opodatkowania ustalonej w związku z działalnością Oddziału w Polsce, w sytuacji, gdy Działalność B+R jest prowadzona w ramach usług świadczonych przez Oddział na rzecz centrali (Wnioskodawca), a wynagrodzenie jest kalkulowane w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

· stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

· zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).