Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym stanowią koszt uzyskania przychodu jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie,

- do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego w przypadku poniesionych przez Spółkę w latach wcześniejszych wydatków na prace o charakterze przeglądowo-remontowym Spółka ma prawo dokonać korekty kosztów i ująć takie wydatki jednorazowo tj. w dacie ich poniesienia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą prawną posiadającą siedzibę na terytorium Polski.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (…).

Spółka zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. prowadzi ewidencję rachunkową zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości podatku należnego, a także uwzględnia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości dla potrzeb Sprawozdawczości finansowej.

W dniu (…) 2022 roku została zawarta umowa nr (`(...)`) pomiędzy Spółką a firmą A sp. z o.o.

Przedmiotem umowy jest wykonanie rocznego przeglądu i remontu okresowego C w latach 2022 i 2023 wraz z dostawą materiałów i części zamiennych w szczególności: wykonanie przeglądu okresowego, dokonanie niezbędnych napraw oraz wymiany części w celu utrzymania ciągłości ruchu zakładu oraz dostawa do magazynu uzgodnionych z Zamawiającym części zamiennych i szybkozużywających się, które zostały pobrane i użyte podczas remontu lub zostały wskazane przez Zamawiającego, jako niezbędne w celu zapewnienia ciągłości pracy instalacji.

W zakresie remontu podstawowego - prac remontowo-przeglądowych zakres prac obejmuje przegląd roczny wraz z wykonaniem czyszczenia, niezbędnych napraw i wymiany zużytych elementów i urządzeń (…), stwierdzonych w czasie eksploatacji oraz podczas inspekcji zewnętrznej i wewnętrznej. Prace obejmują poniżej podane instalacje:

(…).

Wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu realizacji niniejszej umowy wynosi (`(...)`) złotych netto + (`(...)`) złotych podatek VAT (podatek od towarów i usług) = (`(...)`) złotych brutto.

Ponadto w dniu (…) 2022 roku została zawarta kolejna umowa (`(...)`) pomiędzy Spółką a firmą A sp. z o.o.

Przedmiotem umowy jest wykonanie rocznego przeglądu i remontu okresowego C w latach 2022 i 2023 wraz z dostawą materiałów i części zamiennych w szczególności: wykonanie przeglądu okresowego, dokonanie niezbędnych napraw oraz wymiany części w celu utrzymania ciągłości ruchu zakładu oraz dostawa do magazynu uzgodnionych z Zamawiającym części zamiennych i szybkozużywających się, które zostały pobrane i użyte podczas remontu lub zostały wskazane przez Zamawiającego, jako niezbędne w celu zapewnienia ciągłości pracy instalacji.

W zakresie remontu podstawowego - prac remontowo-przeglądowych zakres prac obejmuje przegląd roczny wraz z wykonaniem niezbędnych napraw i wymiany zużytych elementów i urządzeń (…) oraz (…), stwierdzonych w czasie eksploatacji oraz podczas inspekcji zewnętrznej i wewnętrznej, na które składają się:

(…)

Wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu realizacji niniejszej umowy wynosi (`(...)`) złotych netto + (`(...)`) złotych podatek VAT = (`(...)`) złotych brutto

Natomiast w dniu (…) 2022 roku została zawarta umowa nr (`(...)`) pomiędzy Spółką a firmą B Sp. z o.o.

Przedmiotem umowy jest wykonanie rocznego przeglądu i remontu okresowego C w latach 2022 i 2023 wraz z dostawą materiałów i części zamiennych w szczególności: wykonanie przeglądu okresowego, dokonanie niezbędnych napraw oraz wymiany części w celu utrzymania ciągłości ruchu zakładu oraz dostawa do magazynu uzgodnionych z Zamawiającym części zamiennych i szybkozużywających się, które zostały pobrane i użyte podczas remontu lub zostały wskazane przez Zamawiającego, jako niezbędne w celu zapewnienia ciągłości pracy instalacji.

W zakresie remontu podstawowego - prac remontowo-przeglądowych zakres prac obejmuje przegląd roczny wraz z wykonaniem niezbędnych napraw i wymiany zużytych elementów i urządzeń (…), stwierdzonych w czasie eksploatacji oraz podczas inspekcji zewnętrznej i wewnętrznej, na które składają się:

(…)

Wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu realizacji niniejszej umowy wynosi: (`(...)`) złotych netto + (`(...)`) złotych podatek VAT = (`(...)`) złotych brutto.

Dodatkowo Spółka już wcześniej ponosiła koszty na zakup materiałów, urządzeń, narzędzi niezbędnych do prac remontowych zakładu.

Również we wcześniejszych latach podatkowych Spółka dokonywała wydatków na prace przeglądowo-remontowe C.

Pytania

1. Czy wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym stanowią koszt uzyskania przychodu jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie?

2. Czy do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego w przypadku poniesionych przez Spółkę w latach wcześniejszych wydatków na prace o charakterze przeglądowo-remontowym Spółka ma prawo dokonać korekty kosztów i ująć takie wydatki jednorazowo tj. w dacie ich poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo ująć wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów w czasie na potrzeby bilansowe.

Spółka ma prawo do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego dokonać korekty kosztów i wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym dotyczące lat wcześniejszych ująć w kosztach jednorazowo tj. w dacie ich poniesienia.

Uzasadnienie:

Zgodnie z zasadą ogólną określoną w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych pomimo, że wprowadza podział kosztów na bezpośrednio i inne niż bezpośrednio związane z przychodami nie definiuje tych pojęć.

Jednak zgodnie z ugruntowanym podejściem za koszty bezpośrednio związane z przychodami uważa się te wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów, tj. możliwe jest ustalenie, w którym momencie i jakiej wysokości powstał powiązany z nimi przychód. Za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami uznaje się zaś te wydatki, których nie można w powyższy sposób przypisać do określonych przychodów, niemniej ich poniesienie jest racjonalnie uzasadnione i prowadzi do ich osiągnięcia przychodów.

Podział ten jest szczególnie istotny z punktu widzenia momentu, w którym dany wydatek winien być uznany za koszt podatkowy (potrącalność kosztu).

Przedmiotem wniosku są wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym C.

Bez wątpienia więc koszty te stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów u.p.d.o.p., w szczególności art. 15 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie, ponieważ nie mają one bezpośredniego związku z konkretnym przychodem, należy je uznać za koszty pośrednio związane z przychodami.

W rezultacie wydatki poniesione na remont zakładu powinny być ujmowane w rozliczeniach podatkowych na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Stosownie do art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeśli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. należy interpretować w ten sposób, że dniem poniesienia kosztu jest data, pod którą dany wydatek został ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim został dokonany zapis księgowy - z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujęcia na koncie rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które mogą stanowić koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., podczas gdy dla celów bilansowych wydatki te nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą na takim koncie ujęte z opóźnieniem.

Zatem uznać należy, że art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej, a nie w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Wprawdzie ustawodawca w art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w u.p.d.o.p. jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów i w odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości, nie ma jednak podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu.

Za powyższym rozumieniem art. 15 ust. 4e ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) przemawia jednolity i utrwalony pogląd prezentowany w orzecznictwie, zgodnie z którym o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (por. wyroki NSA z: 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; czy z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10).

W świetle powyższego należy uznać, że fakt ujmowania dla celów bilansowych kosztów remontu poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów pozostaje bez znaczenia dla wyznaczenia momentu potrącalności tych kosztów dla celów podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, ujęcie bilansowe ponoszonych przez niego kosztów przeglądów/remontów nie powinno wpływać na moment ich potrącalności przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ponadto w analizowanym przypadku nie zachodzi sytuacja, o której mowa w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., tj. koszty remontu nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, gdyż z uwagi na charakter ponoszonych wydatków nie ma możliwości zdefiniowania okresu, którego koszty te mogłyby dotyczyć. W związku z tym należy przyjąć, iż poniesione przez Spółkę wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym w C powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie ich poniesienia. Przez dzień poniesienia zaś należy uznać datę, pod którą analizowane wydatki zostały po raz pierwszy ujęte w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie otrzymanej przez Spółkę faktury dokumentującej przedmiotowe koszty - bez względu na to, że dla celów bilansowych są one rozliczane w czasie, a więc obciążają (w odpowiednich częściach) wynik finansowy w kolejnym roku obrotowym.

Potwierdzeniem powyższego podejścia są wnioski płynące z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, m.in. (wyroki NSA z 9 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1236/13, z 6 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1071/13, z 1 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 1604/13, z 20 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1443/12, z 4 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1112/12, z 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 188/13, z 31 października 2012 r., sygn. akt II FSK 480/11, z 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1091/10, z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 717/13, z 20 lipca 2011 r., sygn. akt II FSK 414/10).

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że wnioski analogiczne, jak przedstawione wyżej, znajdują również odzwierciedlenie w konsekwentnej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Stanowisko zbieżne z podejściem Wnioskodawcy zostało zaprezentowane przykładowo w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z dnia 24 marca 2022 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.108.2022.1.EJ,

- z dnia 11 lutego 2022 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.13.2022.1.JD,

- z dnia 29 października 2021 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.413.2021.1.MZA,

- z dnia 5 czerwca 2020 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.145.2020.2.DK,

- z dnia 18 maja 2020 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.69.2020.1.BKD,

- z dnia 22 kwietnia 2020 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.156.2020.1.MZA

- z dnia 8 lutego 2019 r., znak: 0111-KDIB2-3.4010.382.2018.1.LG,

- z dnia 5 lutego 2019 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.548. 2018.1.AN,

- z dnia 29 stycznia 2019 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.502.2018.1.BK,

- z dnia 3 stycznia 2019 r., znak: 0111- KDIB1-2.4010.455.2018.1.MM,

- z dnia 22 października 2018 r., znak: IPPB5/423-633/14-5/PW.

Reasumując, Spółka ma prawo ująć wydatki na prace o charakterze

przeglądowo-remontowym jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów w czasie na potrzeby bilansowe.

Ponadto Spółka ma prawo do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego dokonać korekty kosztów i wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym dotyczące lat wcześniejszych ująć w kosztach jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W oparciu o art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z punktu widzenia rozpoznawania momentu, w którym dany wydatek winien być uznany za koszt podatkowy (potrącalność), istotny jest wprowadzony ustawą podział kosztów na bezpośrednio i inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Wątpliwości Państwa budzi m.in. kwestia, czy wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym stanowią koszt uzyskania przychodu jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że wydatki poniesione na prace o charakterze remontowym, tj. takie, które nie skutkują zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego powinny być ujmowane w rozliczeniach podatkowych na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Mając na uwadze fakt, iż w analizowanym przypadku jak wskazała Spółka wydatki dotyczące prac o charakterze przeglądowo-remontowym powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie ich poniesienia. Przez dzień poniesienia zaś należy uznać dzień, na który analizowane wydatki zostały ujęte w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie otrzymanej przez Spółkę faktury dokumentającej przedmiotowe koszty – bez względu na to, że dla celów bilansowych są one rozliczane w czasie, a więc obciążają (w odpowiednich częściach) wynik finansowy w kilku kolejnych latach obrotowych.

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawie o CIT.

Ponadto zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r., sygn. akt U 2/90).

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o CIT jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym stanowią koszty uzyskania przychodów, które dla celów podatkowych Spółka ma prawo ująć na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a więc jednorazowo, w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2, należało uznać stanowisko, za prawidłowe, zgodnie z którym, Spółka ma prawo do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego dokonać korekty kosztów i wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym dotyczące lat wcześniejszych ująć w kosztach jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia.

Przepisy regulujące zasady korygowania deklaracji oraz związane z tym wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587).

Zgodnie z art. 81 § 1 ww. ustawy:

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do art. 81 § 2 ww. ustawy:

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Zgodnie natomiast z art. 81b § 1 ww. ustawy:

Uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;

2. przysługuje nadal po zakończeniu:

a) kontroli podatkowej,

b) postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 81b § 2 Ordynacja podatkowa:

Korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych. Organ podatkowy zawiadamia na piśmie składającego korektę o jej bezskuteczności.

W myśl art. 3 pkt 5 Ordynacja podatkowa:

Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym już wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Korektę zeznania podatkowego należy składać wyłącznie na odpowiednich formularzach, tj. obwiązujących przy rozliczaniu podatku za dany rok.

W tym miejscu wskazać należy, że zobowiązanie podatkowe zostało zdefiniowane w art. 5 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

Zobowiązanie podatkowe jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Z kolei, w myśl art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej:

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W świetle art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej:

Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:

1. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;

2. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;

3. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;

4. doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

5. doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2022 r. poz. 479, 1301, 1692, 1967, 2127 i 2180);

6. wystąpienia przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, o opinię Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania, zwanej dalej „Radą”, co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 70 § 7 Ordynacji podatkowej:

Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, a po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu:

1. prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;

2. doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, ze stwierdzeniem jego prawomocności;

3. uprawomocnienia się orzeczenia sądu powszechnego w sprawie ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;

4. wygaśnięcia decyzji o zabezpieczeniu;

5. zakończenia postępowania zabezpieczającego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

6. doręczenia stronie opinii Rady wydanej po wystąpieniu przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści, lub po dniu upływu terminu na wydanie tej opinii.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że Spółka ma prawo do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego dokonać korekty kosztów i wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym dotyczące lat wcześniejszych ująć w kosztach jednorazowo, tj. dacie ich poniesienia.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Resumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

- wydatki na prace o charakterze przeglądowo-remontowym stanowią koszt uzyskania przychodu jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie,

- do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego w przypadku poniesionych przez Spółkę w latach wcześniejszych wydatków na prace o charakterze przeglądowo-remontowym Spółka ma prawo dokonać korekty kosztów i ująć takie wydatki jednorazowo tj. w dacie ich poniesienia

- jest prawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).