Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy po dokonaniu połączenia, Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania ze stawki podatku dochodowego do osób prawnych w wysokości 9%, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej z siedzibą w (…). Dnia 8 czerwca 2012 r. Spółka została wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla (…) Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) (…).

Wnioskodawca wdraża procedurę połączenia przez przejęcie spółek osobowych (spółek komandytowych). Łączenie się spółek handlowych odbywa się w trybie przewidzianym przez art. 491-527 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 z późn. zm.; dalej: „K.s.h.”). W ramach planowanych działań dojdzie do łączenia się spółek handlowych przez przejęcie, które zgodnie z treścią art. 492 §1 pkt 1 K.s.h. polega na przeniesieniu całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca przyznaje wspólnikom spółki przejmowanej.

Zarówno Wnioskodawca jak i spółki przejmowane posiadają jednocześnie status „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). W przyjętym modelu połączenia przez przejęcie nie dojdzie do powstania nowego podmiotu. Wnioskodawca ani Spółka przejmowana nie należały, nie należą i nie będą należeć do grupy kapitałowej.

Po połączeniu Wnioskodawca zamierza w dalszym ciągu korzystać z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w stawce 9%.

Pytanie

Czy w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, po dokonaniu połączenia, Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania ze stawki podatku dochodowego do osób prawnych w wysokości 9%, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu planowanego połączenia będzie on uprawniony do korzystania ze stawki podatku dochodowego do osób prawnych w wysokości 9%, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych.

Uzasadnienie stanowiska własnego:

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;

2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak wynika z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo

2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo

3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo

4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo

5 przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z art. 19 ust. 1c ustawy o CIT, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,

2. podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

a. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub

b. składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

- w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Natomiast, jak wynika z treści art. 19 ust. 1e ustawy o CIT, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności.

Małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o CIT (art. 4a pkt 10) jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 9% jest przewidziane wyłącznie dla określonej kategorii podatników, których ustawa określa mianem małego podatnika, zgodnie z przytoczoną wyżej definicją. Ustawa zastrzega równocześnie, że przepis art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT nie ma zastosowania do podatników utworzonych w wyniku działań restrukturyzacyjnych określonych w art. 19 ust. 1a pkt 1-5 ustawy o CIT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca planuje dokonać połączenia z innymi spółkami w trybie art. 492 §1 k.s.h. poprzez przejęcie tych spółek przez Wnioskodawcę i przeniesienie na niego całego majątku spółek przejmowanych oraz rozwiązanie spółek przejmowanych bez przeprowadzenia ich likwidacji.

Połączenie przez przejęcie skutkuje wstąpieniem przez spółkę przejmującą w prawa i obowiązki spółki przejmowanej. Zasady sukcesji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.; dalej: „O.p.”). Przepisy te odnoszą się także do zagadnienia sukcesji podatkowej, z której wynikałoby m.in. korzystanie z praw nabytych przez innego podatnika. Sukcesja uregulowana przepisami tej ustawy ma charakter uniwersalny. W literaturze wskazuje się bowiem, że:

„Sukcesja uregulowana w przepisach Ordynacji podatkowej ma szczególny charakter, wynikający z publicznego charakteru objętych nią praw i obowiązków. Oznacza to, że w sytuacji gdy przepisy innych gałęzi prawa przewidują następstwo prawne, nie jest to jednoznaczne z istnieniem sukcesji podatkowej; do przejęcia podatkowych praw i obowiązków konieczna jest bowiem wyraźna podstawa w przepisach prawa podatkowego (wyrok NSA z 24 maja 2016 r. II FSK 1133/14, LEX nr 2045343).

Unormowania Ordynacji podatkowej odniesione do uregulowań odnoszących się do ustroju poszczególnych podmiotów prawnych, w tym w szczególności spółek prawa handlowego, pozwalają sformułować wniosek, że wszelkie przekształcenia prawne uregulowane m.in. w Kodeksie spółek handlowych mają w zakresie sukcesji szerszy charakter niż przepisy prawa podatkowego. Sukcesja taka ma charakter cywilnoprawny i nie odnosi się do podatków (wyrok WSA we Wrocławiu z 3 października 2012 r. I SA/Wr 793/12, LEX nr 1224766).

(`(...)`)

Najczęściej z łączeniem się podmiotów mamy do czynienia na gruncie prawa handlowego. Połączenie spółek kapitałowych, zgodnie z art. 492 k.s.h., może nastąpić na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie). Drugi sposób to połączenie przez zawiązanie spółki kapitałowej, na którą przechodzi majątek wszystkich łączących się spółek za udziały lub akcje nowej spółki (łączenie się przez zawiązanie nowej spółki).”

(Etel L. (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz. Tom I. Zobowiązania podatkowe.

Art. 1-119zzk, Warszawa 2022, art. 93.).

Istotą sukcesji jest więc przejście określonych praw i obowiązków z jednego podmiotu na drugi. W niniejszej sprawie ma dojść do pochodnego nabycia praw przysługujących poprzednikowi przez jego następcę prawnego. Takie nabycie określane jest mianem nabycia translatywnego, gdyż odnosi się do praw, które już istnieją a ich transfer następuje w formie niezmienionej.

Jak stanowi przepis art. 93 § 1 O.p., osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,

2. osobowych spółek handlowych,

3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Przepis ten stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie (art. 93 § 1 O.p.):

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);

2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Jak natomiast wynika z treści art. 93c O.p., osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku, z zastrzeżeniem, że dotyczy to sytuacji, w której majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zestawiając okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego z przywołanymi wyżej, relewantnymi w tym zakresie przepisami, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że z treści przepisu art. 19 ust. 1a pkt 1 ustawy o CIT wynika, że nie odnosi się on do przejęcia przez spółkę będącą podatnikiem CIT innej spółki również będącej takim podatnikiem, jak również do sytuacji w której na skutek przejęcia nie powstaje nowa spółka. Zgodnie z jego literalnym brzmieniem dotyczy on wyłącznie takich przypadków, w których podatnik został utworzony m.in. w wyniku połączenia. Pozostałe przesłanki wyłączenia stosowania obniżonej stawki podatku również nie odnoszą się do sytuacji faktycznej Wnioskodawcy.

Zatem, połączenie w trybie art. 492 § 1 i nast. K.s.h. poprzez przejęcie przez Wnioskodawcę spółek przejmowanych i przeniesienie na niego całego majątku tych spółek oraz rozwiązanie tych spółek przejmowanych bez przeprowadzenia ich likwidacji nie spowoduje wyłączenia możliwości stosowania 9% stawki podatku.

Fundamentalne znaczenie dla niniejszej sprawy ma okoliczność, iż wskutek planowanego połączenia przez przejęcie nie powstanie nowy podmiot, który dopiero miałby rozpocząć prowadzenie działalności. Dojdzie bowiem do przejścia całego majątku spółek przejmowanych na Wnioskodawcę. W konsekwencji realizacji planowanego przedsięwzięcia ustanie byt prawny spółek przejmowanych, natomiast nie ulegnie zmianie status Wnioskodawcy, który będzie spółką przejmującą. Skutkiem połączenia przez przejęcie będzie zwiększenie stanu majątku Wnioskodawcy.

Jak wskazano wyżej, połączenie przez przejęcie nie zostało wprost wskazane w przepisie art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, tym samym uregulowane nim wyłączenie stosowania preferencyjnej stawki CIT w wysokości 9% nie ma zastosowania w omawianym przypadku.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, w stosunku do niego nie nastąpi wyłączenie możliwości stosowania preferencyjnej stawki podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 9% stawki, a Wnioskodawca będzie nadal uprawniony do stosowania zasad opodatkowania wynikających z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;

2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Na podstawie art. 19 ust. 1a ustawy o CIT:

Podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo

2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo

3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo

4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo

5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

W myśl art. 19 ust. 1c ustawy o CIT:

Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,

2. podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

a) uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub

b) składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

- w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT:

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Stosownie do art. 19 ust. 1e ustawy o CIT:

Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT:

Ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, podatek dochodowy od osób prawnych jest obliczany według stawki 19% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Niektórzy podatnicy mogą jednak korzystać z opodatkowania podatkiem dochodowym według stawki 9%. Jest tak w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2 000 000 euro (art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT), o ile podatnicy ci posiadają status małego podatnika (art. 19 ust. 1d ustawy o CIT) lub rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Z możliwości tej nie mogą jednak korzystać wszyscy podatnicy. Wyłączenia stosowania stawki 9% określa art. 19 ust. 1a-1d ustawy o CIT. Nie ma możliwości zastosowania przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wprowadzającego obniżoną stawkę 9% podatku przez podatników utworzonych w wyniku działań restrukturyzacyjnych określonych w art. 19 ust. 1a pkt 1-5.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy po dokonaniu połączenia, Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania ze stawki podatku dochodowego do osób prawnych w wysokości 9%, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych.

Na gruncie niniejszej sprawy istotnym jest ustalenie, czy do Wnioskodawcy jako podmiotu, który przejmie inną spółkę zastosowanie znajdą ograniczenia w stosowaniu 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych, a zwłaszcza ograniczenie określone w cytowanym powyżej art. 19 ust. 1a pkt 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem podatnik, który został utworzony w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, nie jest uprawniony do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej wskazanej w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Na gruncie powołanego przepisu ustawodawca zaznaczył, iż z przewidzianej preferencji nie skorzysta podmiot, który został „utworzony” (powstał) w jeden ze wskazanych na gruncie art. 19 ust. 1a ustawy o CIT sposobów.

Na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca nie uregulował pojęcia „utworzony”. Z uwagi na powyższe w celu prawidłowej wykładni powołanego przepisu celowe jest odwołanie się do wykładni literalnej. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/szukaj/utworzony.html) pod pojęciem „utworzony” należy rozumieć: zorganizować, założyć coś, co do tej pory nie istniało, spowodować powstanie czegoś, uformować się w pewien sposób, powstać. Z uwagi na powyższe należy przyjąć, że art. 19 ust. 1a ustawy o CIT odnosi się do podmiotów, które powstały w jeden ze wskazanych na gruncie powołanego przepisu sposobów.

Aby zatem art. 19 ust. 1a ustawy o CIT miał zastosowanie do konkretnego podatnika, musi on zostać utworzony w jeden ze sposobów wskazanych na gruncie powołanego przepisu. Oznacza to zatem, iż następstwem wskazanego zdarzenia jest utworzenie podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w wyniku jednego ze zdarzeń wskazanych w art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, lub zaistnienie na moment utworzenia zdarzenia wymienionego w art. 19 ust. 1a ustawy o CIT. W świetle powyższego zdarzenia opisane na gruncie art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, których następstwem nie jest utworzenie podatnika podatku dochodowego od osób prawnych nie będą stanowić okoliczności wyłączającej możliwość zastosowania preferencyjnej stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Pod pojęciem „utworzony w wyniku należy rozumieć, „powołany w wyniku” lub „powstały w wyniku” zdarzenia opisanego w art. 19 ust. 1a ustawy o CIT.

Problematyka łączenia spółek została uregulowana w przepisach Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm., dalej: „KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)”) :

Spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

Stosownie do art. 492 § 1 pkt 1 KSH :

Połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

W wyniku połączenia przez przejęcie, nie dochodzi do powstania nowego podmiotu, ponieważ cały majątek spółki przejmowanej przechodzi na spółkę przejmującą. W wyniku zatem połączenia przez przejęcie ustaje byt prawny spółki przejmowanej, co pozostaje bez wpływu na byt spółki przejmującej. W wyniku połączenia przez przejęcie, spółka przejmująca zwiększa jedynie swój majątek. W wyniku połączenia przez przejęcie nie dochodzi do utworzenia podatnika w rozumieniu art. 19 ust. 1a ustawy o CIT. Do utworzenia nowego podmiotu na skutek połączenia, który to podmiot nie miałby prawa do stosowania preferencyjnej stawki podatkowej w wysokości 9% mogłoby dojść jedynie na skutek połączenia dwóch lub więcej podmiotów następujących przez zawiązanie nowej spółki.

W konsekwencji powyższego spod dyspozycji art. 19 ust. 1a ustawy o CIT wyłączone zostało połączenie przez przejęcie z uwagi na okoliczność, iż w wyniku wskazanej operacji nie dochodzi do powstania nowego podmiotu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dokonanie planowanych działań połączenia przez przejęcie nie będzie miało wpływu na możliwość zastosowania 9% stawki podatkowej, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Następstwem połączenia nie jest bowiem utworzenie podmiotu.

W konsekwencji po dokonaniu planowanego połączenia Wnioskdoawca będzie uprawniony do korzystania ze stawki podatku dochodowego do osób prawnych w wysokości 9%, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).