Interpretacja dotyczy możliwości zaliczenia przez spółkę do kosztów uzyskania przychodów składek dodatkowych (kapitałowych) wpłacanych dobrowolnie na subkonta składek dodatkowych w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zawartych na rzecz członków zarządu spółki. Organ podatkowy uznał, że w przedstawionym stanie faktycznym spółka może zaliczyć te składki do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ spełnione są warunki określone w art. 15 oraz art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Celem zawarcia tych umów ubezpieczeniowych jest motywacja członków zarządu do lepszej pracy, co ma przyczynić się do zwiększenia efektywności działania spółki oraz wzrostu jej dochodów.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
5 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie mogła zaliczyć składkę dodatkową (kapitałową) wpłacaną przez nią nieobowiązkowo na subkonto składek dodatkowych w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz pracowników Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 listopada 2022 r., (wpływ 15 listopada 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą i posiada siedzibę oraz rezydencję podatkową na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym na rzecz członków swojego zarządu (dalej: bądź Umowy). Objęty polisą członek zarządu również przez cały okres czasu, w którym będzie objęty pozostanie polskim rezydentem podatkowym.
W ramach Polis składki opłacać będzie Wnioskodawca (Spółka), który będzie właścicielem każdej z Polis. Polisy będą miały charakter ochronno-inwestycyjny, zaś składka opłacana Wnioskodawcę składać się będzie z dwóch części: składki ochronnej (podstawowej), która obowiązkowo wpłacana będzie na subkonto podstawowe, oraz dobrowolnej składki dodatkowej (kapitałowej), która wpłacana będzie na subkonto dodatkowe. Zakres Polis obejmować będzie wyłącznie ryzyka z 1, 3 i 5 działu I oraz z grupy 1 i 2 działu II, w klasyfikacji wymienionej w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, bądź będzie i obejmie jedynie niektóre z wyżej wymienionych ryzyk (nie obejmie jednak w żadnym wypadku innych, niewskazanych tu ryzyk).
Wykup całkowity Polisy, tj. obejmujący wszystkie środki, w tym środki zgromadzone na subkoncie podstawowym, wiązać się będzie z koniecznością poniesienia Wnioskodawcę opłat likwidacyjnych. Jednakże środki zgromadzone na subkoncie dodatkowym (kapitałowym) będą miały charakter wolny, zaś ich wykup częściowy bądź całkowity będzie możliwy bez uiszczania opłat likwidacyjnych. Co istotne, jedynym podmiotem uprawnionym do dokonania częściowej bądź całkowitej wypłaty z polisy będzie Wnioskodawca – będzie on mógł upoważnić inny podmiot, w tym również ubezpieczonego członka zarządu, do wypłaty środków z subkonta dodatkowego w imieniu Wnioskodawcy (podkreślić trzeba, że upoważniony podmiot nie będzie dokonywał wypłaty w swoim imieniu). Jedynym uprawionym do otrzymania świadczeń z ubezpieczenia w przypadku ziszczenia się jednego ze zdarzeń (np. śmierci ubezpieczonego pracownika, bądź dożycia przez niego określonego wieku) będzie ubezpieczony członek zarządu, bądź wskazana przez niego inna osoba uposażona, inna niż Wnioskodawca. Podkreślenia wymaga fakt, że członek zarządu nie będzie miał żadnej materialnej korzyści z faktu, iż Spółka opłaca polisę, a korzyść taką osiągnie dopiero w chwili, gdy dokonana zostanie wypłata środków zgromadzonych na polisie.
Przedmiotowe Umowy w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je zawarto lub odnowiono, będą wykluczać: wypłatę przez kogokolwiek kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od Umowy (rozumianą jako całkowita wartość Polisy, tj. łącznie ze środkami z konta podstawowego), możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia przez ubezpieczonego wieku oznaczonego w umowie.
Celem zawarcia tego typu Umów byłaby motywacja członków zarządu Wnioskodawcy do lepszej pracy, Wnioskodawca przewiduje, że zawarcie umów ubezpieczenia na życie członków zarządu pozytywnie wpłynie na efektywność wykonywanych przez nich zadań oraz spowoduje zwiększenie stosunku lojalności członka zarządu spółki - a doprowadzi do umocnienia więzi danego członka zarządu z przedsiębiorstwem prowadzonym przez Wnioskodawcę i będzie służyć podtrzymywaniu stosunku łączącego strony (tj. Spółkę oraz członka zarządu). W konsekwencji Wnioskodawca przewiduje zwiększenie możliwości produkcyjnych swojego przedsiębiorstwa, co bezpośrednio przełoży się na dochody Spółki. Podkreślić trzeba, że wobec obecnej sytuacji na rynku występują deficyty związane z kompetentnymi osobami, które mogłyby pełnić funkcję członka zarządu spółki i fakt ten powoduje, że konieczne jest stosowanie dodatkowych zachęt, które zmotywują takie osoby do pozostania w Spółce.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
Członkowie zarządu nie są zatrudnieni w Spółce na podstawie umowy o pracę, lecz stosunek łączący ich ze Spółka to umowa cywilnoprawna tzw. kontrakt menadżerski.
Decyzję o wypłaceniu środków z części inwestycyjnej podejmuje Spółka, która do momentu ich wypłaty pozostaje ich współwłaścicielem, Spółka nie dokona wypłat środków zgromadzonych na polisie na swoją rzecz.
Członkowie zarządu Spółki są jednocześnie jej udziałowcami (wspólnikami).
Prawo do dodatkowych świadczeń dla członków zarządu w postaci ubezpieczenia na życie nie wynika z uchwały zgromadzenia wspólników.
1. Czy w opisanym przyszłym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć składkę dodatkową (kapitałową), wpłaconą przez niego nieobowiązkowo na subkonta składek dodatkowych w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz członków zarządu Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?
2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy z tytułu opłaconej na rzecz członka zarządu składki ubezpieczeniowej w części inwestycyjnej lub środków wypłaconych z części inwestycyjnej polisy na rzecz członka zarządu?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Zdaniem wnioskodawcy na postawione pytanie nr 1 należy udzielić odpowiedzi twierdzącej. Zgodnie bowiem z art. 15ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Przesłanką pozytywną zaliczenia danego wydatku do kosztu jest warunek celu poniesienia kosztu; przesłanką negatywną jest natomiast przyporządkowanie wydatku do jednego z kosztów niepotrącalnych, określonych w enumeratywnym wyliczeniu umieszczonym w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Nie ma wątpliwości, że warunki wymienione w art. 15 zostały w sprawie spełnione. Ich celem jest zmotywowanie pracowników, co przełoży się na efektywniejszą ich pracę i wzrost dochodów Spółki.
Art. 16 ust. 1 pkt 59) stanowi natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
Co do zasady składki na ubezpieczenia pracowników nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu chyba, że spełnione zostaną dodatkowe warunki:
1. umowa dotyczy ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
2. uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca,
3. umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
W przedstawionym zdarzeniu przyszłym warunki te będą spełnione. Okoliczności te winny skutkować tym, że poniesione wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
Nadmienić należy, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych wcześniej:
‒ 0115-KDIT3.4011.398.2017.1.MPŁ,
‒ 0115-KDIT2.4011.91.2019.l.HD z 4 lutego 2020 r., i innych.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej jako: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:
‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
‒ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
‒ pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
‒ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
‒ został właściwie udokumentowany.
Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.
Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.
W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.
Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:
1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.
Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zamierzają Państwo zawrzeć z ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym na rzecz członków swojego zarządu. Składki będą opłacane przez Państwa, ponieważ to Państwo będą właścicielem każdej z polis. Składka będzie składała się z dwóch części: składki ochronnej (podstawowej) oraz dobrowolnej składki dodatkowej (kapitałowej). Zakres polis obejmować będzie ryzyka z 1, 3 i 5 działu I oraz z grupy 1i 2 działu II. Jedynym uprawnionym do otrzymania świadczeń z ubezpieczenia w przypadku ziszczenia się zdarzenia, będzie ubezpieczony członek zarządu bądź wskazana przez niego inna osoba uposażona inna niż Spółka. Umowy te w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je zawarto lub odnowiono, będą wykluczać wypłatę przez kogokolwiek kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągnięcia zobowiązań pod zastaw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia przez ubezpieczonego wieku oznaczonego w umowie.
Zawarcie ww. umowy ma na celu budowanie stosunku lojalności między ubezpieczonymi członkami zarządu a ubezpieczającym Wnioskodawcą, przynajmniej do końca trwania umowy ubezpieczenia.
Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, zauważyć należy, że wydatki o których mowa we wniosku ponoszone tytułem ubezpieczenia na życie członków zarządu są pośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Wykupione ubezpieczenie ma pozytywnie wpłynąć na efektywność wykonywanych działań oraz ma pełnić funkcję motywującą do prowadzenia spraw spółki, w której członek zarządu jest jednocześnie udziałowcem. Co do zasady zatem, płacone przez Spółkę składki na ubezpieczenie członków zarządu można uznać za wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
Kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2021 r. poz. 1130 ze zm.), tj. ubezpieczenia:
‒ na życie (dział I, grupa 1),
‒ na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (dział I, grupa 3),
‒ wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4 (dział I, grupa 5),
‒ wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),
‒ choroby (dział II, grupa 2).
Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej.
Z powyższego przepisu wynika, że możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT. Pierwsza wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca, natomiast zgodnie z trzecią, umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono winna wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Należy podkreślić, że niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia składek na ubezpieczenie do kosztów uzyskania przychodów.
Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.
Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że będą mogli Państwo zaliczyć składkę dodatkową (kapitałową), wpłacaną nieobowiązkowo na subkonta składek dodatkowych w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz członków zarządu Spółki, do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
W omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłącznie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W świetle powyższego przedstawione przez Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili