Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy zwrócenie na rzecz komplementariuszy części wkładu w wysokości nieprzekraczającej wartości wcześniej wniesionych przez nich wkładów będzie skutkowało powstaniem zobowiązania podatkowego.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca (zwany w dalszej części: Podatnik lub Spółka) zwraca się z zapytaniem o skutki podatkowe wycofania części wkładów komplementariuszy. Podatnik jest spółką komandytową.
Wspólnikami Spółki są: A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – komplementariusz, F. N. – komplementariusz, K. K. – komplementariusz, B Spółka Jawna – komandytariusz.
Podatnik jest polskim rezydentem podatkowym i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych związanych z wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 41.20.Z). Wkłady pieniężne oraz niepieniężne zostały wniesione, gdy spółka komandytowa była transparentna podatkowo (podatnikami podatku dochodowego byli wspólnicy spółki).
Spółka od 1 stycznia 2021 r. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
W dniu 9 kwietnia 2019 r. K.K., F. N., A. K., B. N. oraz A sp. z o.o. zawarli umowę spółki komandytowej pod firmą C spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w (…).
Wspólnicy Spółki w momencie jej zawiązania tj. F. N. i K. K. wnieśli wkłady pieniężne.
Na mocy umowy przeniesienia – darowizny ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej z dnia 31 maja 2019 r. F. N. nabył od B. N. ogół praw i obowiązków przysługujących jej w Spółce komandytowej, w związku z czym z dniem 31 maja 2019 r. utraciła ona status wspólnika w ww. spółce.
Na mocy umowy przeniesienia – darowizny ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej z dnia 31 maja 2019 r. K. K. nabył od A. K. ogół praw i obowiązków przysługujących jej w Spółce komandytowej w związku z czym z dniem 31 maja 2019 r. utraciła ona status wspólnika w ww. spółce.
Wobec powyższych czynności jedynymi wspólnikami Spółki komandytowej zostali: F. N., K. K. jako jedyni komandytariusze oraz spółka pod firmą A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), jako jedyny komplementariusz.
Wspólnicy Spółki komandytowej umową z dnia 1 lipca 2019 r. w formie aktu notarialnego Rep. A nr 1 zmieniającą umowę spółki komandytowej oraz umową przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu z dnia 1 lipca 2019 r. w formie aktu notarialnego Rep. A nr 1 dokonali zmiany umowy Spółki komandytowej poprzez podwyższenie wartości wniesionych dotychczas wkładów łącznie o kwotę 626.672,00 zł, tj. z kwoty 7.000,00 zł do kwoty 633.672,00 zł w ten sposób, że:
Wspólnik F. N. o kwotę 405.000,00 zł, tj. z kwoty 4.000 zł do kwoty 409.000,00 zł w ten sposób, że wspólnik F. N. zobowiązał się wnieść do Spółki komandytowej wkład niepieniężny (zwany dalej Nieruchomością) w postaci:
a) udziału wynoszącego ½ część w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w (…) (obręb: …), składającej się z działek: nr 1, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5, nr 6, nr 7, o obszarze 0,4338 ha, stanowiącej własność Gminy (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą o nr 1, oraz
b) udziału wynoszącego ½ część w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w (…) (obręb: …), składającej się z działki o nr 8, o powierzchni 0,0958 ha, stanowiącej własność Gminy (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą o nr 2 o łącznej wartości 405.000,00 zł.
Wkład faktycznie został wniesiony.
Wspólnik K. K. o kwotę 221.672,00 zł, tj. z kwoty 2.000 zł do kwoty 223.672,00 zł w ten sposób, że wspólnik K. K. wniósł do spółki dodatkowo wkład pieniężny w kwocie 221.672,00 zł.
Na zebraniu wspólników, które odbyto się w dniu 1 kwietnia 2021 r. postanowiono, że:
‒ F. N., działający w imieniu spółki B Spółka jawna z siedzibą w (…) oświadczył, iż spółka B Spółka jawna z siedzibą w (…) przystępuje jako komandytariusz do Spółki komandytowej, na co pozostali wspólnicy Spółki Komandytowej wyrazili zgodę;
‒ F. N., będący do tej pory komandytariuszem Spółki komandytowej wyraził zgodę na powołanie go i uzyskanie przez niego statusu komplementariusza Spółki komandytowej, na co pozostali wspólnicy Spółki komandytowej, tj. K. K. oraz spółka A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), jak również – na ten moment – przyszły wspólnik Spółki Komandytowej – B Spółka jawna z siedzibą w (…) wyrazili zgodę;
‒ K. K., będący do tej pory komandytariuszem Spółki komandytowej wyraził zgodę na powołanie go i uzyskanie przez niego statusu komplementariusza Spółki komandytowej, na co pozostali wspólnicy Spółki komandytowej, tj. F. N. oraz spółka A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), jak również – na ten moment – przyszły wspólnik Spółki Komandytowej – B Spółka jawna z siedzibą w (…) wyrazili zgodę.
W związku z powyższym wspólnicy zawarli w formie aktu notarialnego Rep. A nr 2 umowę z dnia 1 kwietnia 2021 r. zmieniającą umowę spółki komandytowej.
Wspólnikami odpowiadającymi za zobowiązania Spółki komandytowej (komplementariuszami) zostali:
‒ A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…),
‒ F. N.;
‒ K. K.
Komandytariuszem została:
‒ B Spółka jawna z siedzibą w (…).
Zmianie uległ również § 7 umowy spółki, poprzez uchylenie go w całości i nadanie mu dotychczasowego następującego brzmienia:
Wspólnicy zobowiązują się do wniesienia następujących wkładów o wartości 634.672,00 zł (sześćset trzydzieści cztery tysiące sześćset siedemdziesiąt dwa złote), w ten sposób, że:
1/ Wspólnik F. N. wnosi:
‒ wkład pieniężny w wysokości 4.000 zł (cztery tysiące złotych),
‒ wkład niepieniężny w postaci udziału wynoszącego ½ część w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w (…) (obręb: …), składającej się z działek o numerach B. 1, B. 2, B. 3, B. 4, B. 5, B. 6, B. 7, o łącznej powierzchni 0,4338 ha, stanowiącej własność Gminy (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą pod numerem 1, oraz udziału wynoszącego ½ część w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w (…) (obręb: (…)), składającej się z działki o nr 8, o powierzchni 0,0958 ha, stanowiącej własność Gminy (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą pod numerem 2 o łącznej wartości 405.000,00 zł (czterysta pięć tysięcy złotych),
2/ Wspólnik K. K. wnosi wkład pieniężny w wysokości 223.672,00 zł (dwieście dwadzieścia trzy tysiące sześćset siedemdziesiąt dwa złote),
3/ Wspólnik A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wnosi wkład pieniężny w wysokości 1.000,00 zł (jeden tysiąc złotych),
4/ Wspólnik B Spółka jawna z siedziba w (…) wnosi wkład pieniężny w wysokości 1.000,00 zł (jeden tysiąc złotych).
Aktualnie wspólnicy będący komplementariuszami chcieliby dokonać zmiany umowy spółki poprzez częściowe wycofanie wkładów wniesionych wcześniej do Spółki komandytowej. Wycofanie części wkładów ze spółki komandytowej nastąpi wyłącznie w postaci pieniężnej:
‒ w przypadku F. N. – wycofanie części wkładu polegać będzie na wypłacie przez Spółkę komandytową środków pieniężnych w kwocie odpowiadającej części wartości Nieruchomości, ustalonej na dzień wniesienia aportu,
‒ w przypadku K. K. – wycofanie części wkładu polegałoby na wypłacie przez Spółkę komandytową na rzecz środków pieniężnych w wysokości odpowiadającej częściowej wartości wkładu pieniężnego, wniesionego przez tego wspólnika do Spółki komandytowej.
Wspólnicy są zgodni co do zmiany umowy Spółki w tym zakresie, a Spółka dysponuje środkami na dokonanie zwrotu środków pieniężnych. Zwrot nastąpiłby poprzez przelew na rachunek bankowy, a obniżenie wkładu zostanie zgłoszone i zarejestrowane w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy).
Po dokonaniu obniżenia wkładu wspólnicy pozostaną wspólnikiem Spółki. Spółka nie będzie przedmiotem likwidacji, a zatem nie dojdzie do sytuacji wystąpienia wspólnika ani wypowiedzenia udziału w Spółce.
Pytania
1. Czy zwrócenie przez Spółkę K. K. części wkładu w wysokości nieprzekraczającej wartość wcześniej wniesionego przez niego wkładu pieniężnego będzie skutkowało obowiązkiem pobrania podatku przez Spółkę jako płatnika?
2. Czy zwrócenie przez Spółkę F. N. części wkładu w wysokości nieprzekraczającej wartość wcześniej wniesionego przez niego wkładu pieniężnego i niepieniężnego będzie skutkowało obowiązkiem pobrania podatku przez Spółkę jako płatnika?
3. Czy zwrócenie przez Spółkę F. N. i K. K. części wkładu w wysokości nieprzekraczającej wartości wcześniej wniesionych przez nich wkładów będzie skutkowało powstaniem zobowiązania podatkowego po stronie Spółki – obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego przez Spółkę ?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytań Nr 1 i 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. pytanie nr 3
Stanowisko Wnioskodawcy:
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wycofaniem przez wspólników części wkładów ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu w środkach pieniężnych po stronie Spółki nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Milczenie ustawodawcy, co do określonych zdarzeń faktycznych, jest traktowane jako obszar wolny od opodatkowania i zakazane jest stosowanie w tym wypadku analogii.
Uzasadnienie
W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Zgodnie z ust. 2 wyżej cytowanego przepisu dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Opodatkowanie podatkiem CIT wystąpi w stosunku do tych kategorii, które zgodnie ustawą o CIT, stanowią odpowiednio dochód albo przychód. Zatem, jeśli określonej kategorii nie można, zgodnie z ustawą uznać ani za przychód, ani też za dochód podatkowy, to kategoria ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o CIT ogólnej definicji przychodu podatkowego. Na podstawie ww. przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można przyjąć, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Skutek w postaci powstania przychodów w rozumieniu ww. ustawy może być również następstwem zdarzeń prawnych, których skutkiem jest zmniejszenie pasywów podatnika, czyli jego zobowiązań.
Przepis art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu. Przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść. Ponadto, przychodem jest takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały. Biorąc pod uwagę powyżej powołane przepisy należy przyjąć, że w związku ze zwrotem wspólnikowi spółki komandytowej części wkładu w środkach pieniężnych, wspólnik nie uzyska bowiem faktycznego przysporzenia majątkowego.
Powyższe stanowisko potwierdza między innymi WSA w Krakowie w wyroku z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 202/17, który stwierdził, że reguła przypisywania przychodów i kosztów spółki osobowej do przychodów i kosztów jej wspólników ma zastosowanie niezależnie od tego, czy wspólnicy w trakcie otrzymywania swojego udziału w takiej spółce otrzymują z niej wypłaty, czy też spółka nie dokonuje wypłat (np. zatrzymując zysk do dalszego reinwestowania). Ustawodawca przyjął zasadę memoriałowego rozpoznawania przychodów i kosztów uzyskiwanych za pośrednictwem spółek osobowych przez ich wspólników. W konsekwencji, skoro przychody spółki osobowej są opodatkowane na poziomie jej wspólników niezależnie od dokonania wypłaty ze spółki (tj. niezależnie od tego, czy wspólnicy rzeczywiście uzyskali realne przysporzenie majątkowe), to faktyczne przepływy pieniężne między spółką a wspólnikami powinny być neutralne podatkowo. W przeciwnym wypadku, mogłoby dojść do podwójnego opodatkowania – przychody i koszty z udziału w spółce osobowej byłyby opodatkowane „na bieżąco” (tj. według zasady memoriałowej), a następnie podlegałyby ponownemu opodatkowaniu w przypadku faktycznych przepływów pieniężnych między spółką a wspólnikiem (tj. według zasady kasowej). Z powyższego względu, odstępstwa od zasady memoriałowej mogą być wprowadzone jedynie wyjątkowo – tylko, gdy ustawodawca wyraźnie wskaże to w ustawie podatkowej. W związku z wycofaniem przez wspólnika części wniesionego wkładu do spółki osobowej, po jego stronie nie powstaje przychód w momencie faktycznego otrzymania należności z tego tytułu.
Ustawodawca nie zdecydował się na wprowadzenie na gruncie ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), ani ustawy o CIT żadnej wyraźniej normy prawnej nakazującej opodatkowanie częściowego zwrotu wkładu ze spółki osobowej (wyrok NSA z dnia 22 maja 2014 r. w sprawie o sygnaturze akt II FSK 1471/12), zatem należy przyjąć, że w momencie uzyskania wypłaty przez wspólnika (komplementariusza) jest ona neutralna podatkowo w rozumieniu obu ustaw. W analizowanym przypadku skutków potencjalnego opodatkowania częściowego zwrotu wkładu ze spółki osobowej należy uznać, że milczenie ustawodawcy co do opodatkowania określonych zdarzeń faktycznych jest traktowane jako obszar wolny od opodatkowania i zakazane jest stosowanie analogii na niekorzyść podatnika.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do treści art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm., dalej: „k.s.h.”) spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.
W myśl art. 102 k.s.h.:
Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.
Zgodnie z art. 103 § 1 k.s.h.:
W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Stosownie do treści art. 8 § 1 k.s.h.:
Spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.
Analizując przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu (art. 50 § 1 k.s.h.). Udział kapitałowy wspólnika jest więc ściśle powiązany z wkładem wniesionym przez niego do spółki osobowej.
Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego (zob. Kidyba Andrzej (red.), Kodeks spółek handlowych. Tom I. Komentarz do art. 1-150) opublikowany w: WKP 2017: „Na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych należy przyjąć, że pojęcie „udział kapitałowy” występuje jednocześnie w dwóch zasadniczych znaczeniach. W znaczeniu formalnym stanowi on wartość księgową (liczbową) wyrażoną w złotych, stanowiącą podstawę określenia zakresu praw i obowiązków majątkowych wspólnika wobec spółki w przypadkach wskazanych w ustawie oraz w umowie spółki (zob. W. Pyzioł (w:) Prawo spółek`(...)`, 2016, s. 56; S. Sołtysiński (w:) S. Sołtysiński i in., Kodeks`(...)`, t. 1, 2012, s. 517; J.A. Strzępka, E. Zielińska (w:) Kodeks`(...)`, red. J. A. Strzępka, 2015, s. 139). W tym znaczeniu udział kapitałowy jest kategorią obrachunkową. Stanowi pewną kwotę przypisaną wspólnikowi, która – co do zasady – odpowiada wartości wniesionego rzeczywiście wkładu. Jego znaczenie wyraża się w tym, że jest miernikiem majątkowego zaangażowania wspólnika w spółce (zob. też M. Litwińska-Werner (w:) System prawa handlowego, t. 2A, 2007, s. 526). W znaczeniu materialnym natomiast oznacza tę wartość części majątku spółki, w którą wyposażył ją wspólnik. Wnosząc wkład do majątku spółki, wspólnik w konsekwencji − traci dotychczasowe prawo lub uszczupla zakres przysługujących mu uprawnień. Z tytułu członkostwa w spółce uzyskuje natomiast inne prawa majątkowe, które realizowane są w postaci świadczeń z majątku spółki, w szczególności prawo do udziału w zyskach, do odsetek czy też do zwrotu części majątku spółki w razie wystąpienia z niej lub likwidacji spółki (zob. T. Siemiątkowski, R. Potrzeszcz (w:) Kodeks`(...)`, t. 1, red. T. Siemiątkowski, R. Potrzeszcz, 2011, s. 347, według których jest on odzwierciedleniem (cyfrowym) wartości czystego majątku spółki, do którego wspólnik ma (zysk, odsetki) lub może mieć (kwota likwidacyjna) prawo)”.
Zgodnie z art. 54 § 1 k.s.h. udział kapitałowy (a co za tym idzie wysokość wkładu wniesionego do spółki) może zostać zmniejszony za zgodą pozostałych wspólników.
Uwzględniając przywołane wyżej przepisy k.s.h. i poglądy doktryny uznać należy, że zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu), prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika.
Przechodząc na grunt prawa podatkowego zauważyć należy, że zgodnie z ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123), spółki komandytowe od 1 stycznia 2021 r. włączone zostały do grona podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka komandytowa mogła również postanowić, że stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 maja 2021 r.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop” lub „ustawa o CIT”):
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 updop:
Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Łączna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych wystąpi w stosunku do tych kategorii, które zgodnie z cytowaną ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią odpowiednio dochód albo przychód. Zatem, jeśli określonej kategorii nie można, zgodnie z ustawą podatkową, uznać ani za przychód, ani też za dochód podatkowy, to kategoria ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 updop:
Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu podatkowego. Na podstawie art. 12 ust. 1 updop, można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Skutek w postaci powstania przychodów w rozumieniu ww. ustawy może być również następstwem zdarzeń prawnych, których skutkiem jest zmniejszenie pasywów podatnika, czyli jego zobowiązań.
Treść art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, wskazuje, że zostały wskazane jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do kategorii przychodów.
Natomiast, art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu.
Generalnie należy wskazać, że przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść. Ponadto, przychodem jest takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały (definitywny).
Odnosząc cytowane przepisy do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że w związku ze zwrotem komplementariuszom części wkładu w środkach pieniężnych, nie uzyskają Państwo faktycznego przysporzenia majątkowego o konkretnym wymiarze finansowym.
W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie braku powstania zobowiązania podatkowanego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wycofaniem przez komplementariuszy części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu w środkach pieniężnych należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).