Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę zarówno dotychczas, jak i w przyszłości na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. - Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a także jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Spółka posiada siedzibę rejestrową.

Spółka została utworzona w (`(...)`) roku i podstawowa działalność gospodarcza Spółki obejmuje:

- produkcję płyt, arkuszy, (`(...)`);

- sprzedaż hurtową wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia (`(...)`);

- sprzedaż hurtową odpadów i złomu.

W celu prowadzenia działalności Spółka zatrudnia personel, w tym przede wszystkim osoby zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy o pracę, tj. pracowników w rozumieniu ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy oraz w mniejszym zakresie osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej łącznie: „Pracownicy”). Obecnie Spółka zatrudnia łącznie ok. (`(...)`) Pracowników. Większość Pracowników wykonuje swoje obowiązki w hali produkcyjnej. Poza tym część Pracowników wykonuje swoje obowiązki poza halą produkcyjną - np. logistyka, administracja, finanse, zarząd itd.

Wnioskodawca stara się zapewnić wszystkim Pracownikom odpowiednie warunki pracy i dostosowywać warunki pracy do panujących standardów rynkowych. Realizując politykę w tym zakresie Spółka nabywa i nieodpłatnie udostępnia swoim Pracownikom wybrane artykuły spożywcze, z których Pracownicy mogą korzystać w czasie dnia pracy.

Zapewnienie Pracownikom dostępu do artykułów spożywczych jest obecnie standardową praktyką na rynku pracy i ma na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy. Celem udostępniania produktów spożywczych jest ponadto pozytywny wpływ na samopoczucie Pracowników, co skutkuje zwiększeniem ich efektywności oraz wydajności, a jednocześnie wpływa na poprawę atmosfery w miejscu pracy.

Wybrane artykuły spożywcze są udostępniane Pracownikom w ogólnodostępnych pomieszczeniach w siedzibie Spółki. Korzystanie z tych produktów jest dobrowolne (Pracownicy nie są zobowiązani do korzystania z produktów przekazanych przez Spółkę) i może odbywać się w dowolnych godzinach pracy Pracowników Spółki.

Pracownicy mogą korzystać z udostępnianych im artykułów spożywczych tylko w trakcie godzin pracy i tym samym nie są oni uprawnieni do korzystania z artykułów spożywczych poza godzinami pracy i poza miejscem świadczenia pracy. Ponadto, Pracownicy niewykonujący w danym dniu obowiązków pracowniczych (np. przebywający na zwolnieniach chorobowych, czy też urlopach) nie są uprawnieni do korzystania z artykułów spożywczych dostarczanych przez Spółkę.

Dodatkowo, w celu zapewnienia odpowiedniej atmosfery spotkania, część produktów spożywczych podawana jest również w trakcie spotkań zewnętrznych, tj. z kontrahentami Spółki, które odbywają się w siedzibie Spółki.

Artykuły spożywcze nie stanowią prezentów o małej wartości i próbek, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nabywane dla Pracowników artykuły spożywcze nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - zakup tych produktów finansowany jest ze środków obrotowych Spółki. Zakup ww. produktów spożywczych jest dokumentowany fakturami VAT, które są ewidencjonowane w księgach Spółki. Pracownicy nie płacą za udostępniane im artykuły spożywcze ani w żaden sposób nie są obciążani wartością spożywanych przez nich artykułów spożywczych.

Produkty spożywcze takie jak woda, mleko, kawa, herbata, cukier są udostępniane z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Artykuły spożywcze, które Wnioskodawca udostępnia pracownikom nie są posiłkami i napojami profilaktycznymi, o których mowa w art. 232 Kodeksu pracy.

Obecnie oraz w przyszłości Spółka zapewnia/będzie zapewniać Pracownikom następujące kategorie/rodzaje produktów spożywczych:

- woda źródlana - dystrybutory z wodą rozstawione są w kilku miejscach na terenie siedziby Spółki (w jadalni oraz w halach produkcyjnych); dostęp do wody jest nielimitowany;

- woda butelkowana, kawa, herbata, mleko do kawy, cukier, cytryna, cukierki, ciastka, soki, syropy owocowe do wody oraz czekoladki, a także przyprawy - artykuły te są wydawane przez Sekretarkę i magazynowane w archiwum Biura Zarządu Spółki, a także dania gotowe dostarczane przez lokalne lokale gastronomiczne, zakupy te służą do obsługi spotkań wewnętrznych i zewnętrznych odbywających się w Spółce;

- napoje i przekąski z automatów - dostępne produkty to: kawa, herbata, woda mineralna, soki, napoje gazowane, w tym napoje energetyczne, batoniki, orzeszki, kabanosy, bułki słodkie, kanapki - Spółka finansuje i przekazuje Pracownikom karty o określonym limicie kwotowym do wykorzystania w automatach dostępnych w jadalni oraz w halach produkcyjnych;

- lody - zamrażarka z lodami znajduje się w ogólnodostępnej jadalni; lody są dostępne jedynie w okresie letnim; dostęp jest nielimitowany;

- poczęstunek dla pracowników Spółki z okazji „(`(...)`)” - (`(...)`).

Powyższe kategorie produktów dla celów ich wykorzystania przez Pracowników Spółka będzie nabywać również w przyszłości. Jednocześnie Spółka nie wyklucza, że w kolejnych latach katalog produktów/rodzajów produktów spożywczych nabywanych dla celów ich wykorzystania przez Pracowników zostanie zmieniony. Jednakże Spółka pragnie wskazać, iż udostępnienie Pracownikom artykułów spożywczych będzie odbywało się na takich samych zasadach jak ma to miejsce obecnie, mianowicie pracownicy Spółki będą mogli korzystać z udostępnianych im artykułów spożywczych tylko w trakcie godzin pracy oraz nie będą uprawnieni do korzystania z artykułów spożywczych poza godzinami pracy i poza miejscem świadczenia pracy.

Pytanie

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę zarówno dotychczas, jak i w przyszłości na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę zarówno obecnie, jak i w przyszłości na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), kosztami uzyskania przychodów (KUP) są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków, które zostały przez ustawodawcę wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W powyższym zakresie, wypracowana została również jednolita praktyka organów podatkowych i sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z 16 kwietnia 2014 r., sygn. II FSK 1163/12, interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 15 maja 2020 r., 0111-KDIB1-1.4010.113.2020.1.NL), zgodnie z którą, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów musi m.in. pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a cel jego poniesienia musi stanowić chęć osiągnięcia przychodów lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów (podatnik powinien posiadać racjonalne i gospodarcze uzasadnienie dla poniesienia danego wydatku).

Oznacza to, iż kosztem uzyskania przychodu są wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, a także wydatki, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

W świetle powyższego, kosztem uzyskania przychodów jest wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został faktycznie poniesiony przez podatnika;

- jest definitywny (rzeczywisty);

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

- został właściwie udokumentowany;

- nie został wymieniony w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, z wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wskazane powyżej przesłanki warunkujące możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu zostają spełnione w przypadku analizowanych wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

Wydatki Spółki na zapewnienie Pracownikom Spółki artykułów spożywczych są faktycznie ponoszone przez Spółkę oraz definitywne. Ponadto, Pracownicy mogą korzystać z udostępnianych im artykułów spożywczych tylko w trakcie godzin pracy oraz nie są uprawnieni do korzystania z artykułów spożywczych poza godzinami pracy i poza miejscem świadczenia pracy. Tym samym, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na artykuły spożywcze pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Udostępnienie personelowi artykułów spożywczych jest obecnie standardową praktyką na rynku pracy. Celem Spółki jest to, aby poprzez udostępnienie artykułów spożywczych wpłynąć pozytywnie na samopoczucie Pracowników, dzięki czemu zwiększa się ich efektywność oraz wydajność, a także przyczynić się do poprawy atmosfery w miejscu pracy. Może się to przełożyć na sprawniejsze wykonywanie zadań przez Pracowników, a tym samym pozwolić na lepszą realizację celów biznesowych założonych przez Spółkę. Ponadto, udostępnienie Pracownikom artykułów spożywczych ma stanowić zachętę do podjęcia i kontynuowania pracy w Spółce, co jest szczególnie istotne w aktualnych czasach silnej konkurencji o pracowników.

W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, iż w analizowanej sprawie zostanie spełniona przesłanka poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, ponieważ wydatki na artykuły spożywcze przeznaczone dla Pracowników mają na celu uzyskanie pozytywnego wpływu na efektywność Pracowników i tym samym wydatek ten jest ponoszony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła.

W ocenie Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów są również wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup artykułów spożywczych podawanych w trakcie spotkań w siedzibie Spółki z kontrahentami Wnioskodawcy. Spotkania te mają nierozerwalny związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, ponieważ ich celem jest nawiązanie i kontynuacja współpracy, omówienie warunków współpracy lub prowadzenie negocjacji biznesowych, co ma związek z przychodami osiąganymi przez Spółkę.

Tym samym, w ocenie Spółki, również wydatki na zakup artykułów spożywczych udostępnianych w trakcie spotkań z kontrahentami spełniają wszystkie przesłanki do uznania ich za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy również podkreślić, że wydatki ponoszone na artykuły spożywcze nie znajdują się w zamkniętym katalogu wydatków, które nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Przede wszystkim zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki nie mogą zostać zakwalifikowane jako koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w katalogu jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, bowiem nie stanowią one kosztów uzyskania przychodów tylko jeśli mają charakter reprezentacyjny. Tym samym ocena charakteru wydatku powinna być przeprowadzona indywidualnie.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „reprezentacja”. Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, iż: „celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny” (wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11). Podobnie w wyroku WSA z dnia 29 czerwca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2042/19, gdzie przy definiowaniu tego pojęcia WSA wskazał, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT „stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. ”

Biorąc pod uwagę powyższe, należy podkreślić, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Zgodnie ze stanowiskiem NSA zaprezentowanym w przywołanym wyżej wyroku - „dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy (`(...)`) kierować się w tym zakresie (brak definicji ustawowej oraz wnioski płynące z analizy zmiany poglądów na tle poszczególnych przypadków) również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację, nie zostanie obecnie zaliczone do takiej kategorii ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu. ”

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w zakresie wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych udostępnianych Pracownikom wskazać należy, że tego rodzaju wydatki nie należą do kategorii kosztów reprezentacji. Jak wynika z przywołanych wyżej stanowisk sądów administracyjnych - wydatki o charakterze reprezentacyjnym skierowane są przede do podmiotów zewnętrznych i nie dotyczą wydatków ponoszonych wewnątrz organizacji np. na rzecz pracowników. Artykuły spożywcze nabywane przez Spółkę udostępniane są do ogólnej konsumpcji Pracownikom Spółki w czasie pracy - są to produkty o charakterze podstawowym, nie mają one charakteru wystawnego, który można by uznać za wychodzący poza ogólnie przyjęte normy. Celem ich nabycia nie jest stworzenie pewnego wizerunku czy dobrego obrazu Spółki, a stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków służbowych przez Pracowników Spółki, co może przełożyć się na efektywność ich pracy. Wobec czego wydatki na zakup artykułów spożywczych dla Pracowników nie spełniają definicji kosztów reprezentacji.

Zdaniem Wnioskodawcy tego rodzaju wydatki zaliczają się do kategorii tzw. kosztów pracowniczych, które co do zasady stanowią koszty podatkowe.

Koszty pracownicze obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie czy wydatki ponoszone w celu podniesienia kwalifikacji pracowników, ale mogą dotyczyć również innych wydatków, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie motywacji pracowników do pracy oraz poprawę samopoczucia personelu, w tym opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatków na zakup artykułów spożywczych ponoszonych w celu stworzenia odpowiednich warunków pracy. Świadczenia te związane są ze stosunkiem pracy łączącym Pracowników z pracodawcą (Spółką) i jako takie, w ocenie Wnioskodawcy, spełniają przesłanki zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatkami o charakterze reprezentacyjnym nie są również koszty ponoszone przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami Wnioskodawcy. Tego rodzaju wydatki nie mają na celu kreowania pozytywnego wizerunku czy budowania prestiżu marki Wnioskodawcy, bowiem podawanie drobnego poczęstunku dla kontrahentów jest obecnie standardową praktyką, nie ma charakteru nadzwyczajnego, a produkty podawane na spotkaniach nie noszą znamion „okazałości” czy „wykwintności”.

Podsumowując, opisane we wniosku wydatki Spółki na zakup artykułów spożywczych spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jednocześnie nie mieszczą się w żadnej z kategorii wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych, wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Powyższe stanowisko w zakresie podobnych wydatków zostało potwierdzone w ugruntowanej linii organów podatkowych, przykładowo w:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 lipca 2021 r., DOP4.8221.5.2021.CPXV;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 czerwca 2021 r., 0111-KDIB1-1.4010.156.2021.1.MMU;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 marca 2021 r., 0111-KDIB1-3.4010.24.2020.7.IM;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2019 r., 0111-KDIB1-2.4010.420.2019.3.SK;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 września 2019 r., 0111-KDIB2-3.4010.175.2019.3.AD;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2019 r., 0111-KDIB1-2.4010.511.2018.1.MS.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki ponoszone przez Spółkę zarówno obecnie, jak i w przyszłości na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.