0111-KDIB1-2.4010.61.2021.9.AW

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1. ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 3 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 11 stycznia 2022 r. sygn. akt I SA/Po 492/21 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 czerwca 2022 r. sygn. akt II FSK 340/22;

2. stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 8 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki z tytułu bezzwrotnej składki wnoszonej przez Bank na fundusz pomocowy Systemu Ochrony (`(...)`) można uznać za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest bankiem spółdzielczym, który działa w oparciu o zapisy Statutu oraz m.in. ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz.U. z 2021 r. poz. 102, dalej: „Ustawa” lub „ufbs”).

Na podstawie art. 22b ww. Ustawy bank zrzeszający, w którym zrzeszony jest Wnioskodawca, wraz z bankami zrzeszonymi, w tym Wnioskodawcą, na mocy zawartej umowy z dnia 23 listopada 2015 r. - utworzyły System Ochrony (`(...)`). Podpisanie umowy systemu ochrony poprzedzone było postępowaniem prowadzonym przed Komisją Nadzoru Finansowego w przedmiocie uznania systemu ochrony oraz zatwierdzenia projektu umowy, w obu postępowaniach Komisja Nadzoru Finansowego w dniu 3 listopada 2015 r. wydała decyzje pozytywne.

Wobec powyższego należy uznać, że system ochrony, którego uczestnikiem jest Wnioskodawca spełnia cele określone w Ustawie, a w szczególności w art. 22a, tj.: „zapewnienie płynności i wypłacalności każdego jego uczestnika na zasadach określonych w ustawie i w umowie systemu ochrony, w szczególności przez udzielanie pożyczek, gwarancji i poręczeń na warunkach określonych w umowie systemu ochrony”.

Z uwagi na uczestnictwo Wnioskodawcy w Systemie Ochrony (`(...)`) Wnioskodawca jest obowiązany do ponoszenia na rzecz Systemu Ochrony (`(...)`) szeregu wydatków, w tym wydatków - znajdujących oparcie wprost w Ustawie - czyli na fundusz pomocowy, który został utworzony na podstawie art. 22g Ustawy. Fundusz ten tworzony jest z wpłat uczestników, które wnoszone są w wysokości, w terminach i na zasadach określonych w umowie powołania Systemu Ochrony (`(...)`) Składki te zgodnie z zapisami ustawy nie mogły być jednak niższe niż wartości określone w ust. 3 ust. 22 g Ustawy.

Fundusz ten składa się z części składkowej, z części wkładów pieniężnych oraz części dodatkowej i od 19 listopada 2019 r. części płynnościowej, a od 20 kwietnia 2020 r. dodatkowo części stabilizacyjnej.

Źródłem finansowania tych części są:

- dla części składkowej - składki wnoszone przez uczestników Systemu Ochrony (`(...)`),

- dla części wkładów pieniężnych, płynnościowej i stabilizacyjnej - wkłady pieniężne uczestników.

Nadmieniam, że część składkowa funduszu pomocowego Systemu Ochrony (`(...)`) nie podlega zwrotowi.

Składka wyliczona jest przez BFG na każdy kwartał w roku na podstawie art. 22g ust. 3 i przedstawiana uczestnikom systemu ochrony na podstawie art. 3a ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych.

Wnioskodawca dokonuje zapłaty składki na rzecz Spółdzielni zarządzającej Systemem Ochrony (`(...)`) w wysokości określonej w uchwale wydanej przez Radę Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

Informacja o wysokości wyliczonej składki przekazywana jest także przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny do wiadomości organu zarządzającego Systemem Ochrony (`(...)`).

Istotnym jest również, że przystąpienie do utworzonego Systemu Ochrony warunkowało dalsze funkcjonowanie Wnioskodawcy w zrzeszeniu (`(...)`), bowiem na mocy art. 22b ust. 12 Ustawy: „W zrzeszeniu, w którym został utworzony system ochrony do którego przystąpił bank zrzeszający, dotychczasowa umowa zrzeszenia w odniesieniu do banków, które nie przystąpiły do systemu ochrony, wygasa w terminie 36 miesięcy od dnia zawarcia umowy systemu ochrony”.

Do Systemu Ochrony (`(...)`) przystąpił również bank zrzeszający, zatem konsekwencją pozostawania Wnioskodawcy poza systemem ochrony byłaby ostatecznie konieczność samodzielnego funkcjonowania poza zrzeszeniem, co biorąc pod uwagę wielkość Wnioskodawcy, jego fundusze własne i ilość zatrudnionych w nim osób, a także wymogi stawiane samodzielnym bankom przepisami prawa i organów nadzorczych jest całkowicie nierealne. Wykluczenie Wnioskodawcy z zrzeszenia prowadziłoby zapewne do jego likwidacji.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „UPDOP”), a w szczególności art. 15 ust. 1 UPDOP i art. 16 ust. 1 UPDOP należy interpretować w ten sposób, że wydatki z tytułu bezzwrotnej składki wnoszonej przez Wnioskodawcę na fundusz pomocowy Systemu Ochrony (`(...)`) można uznać za koszt uzyskania przychodu Banku - Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 15 ust. 1 UPDOP oraz art. 16 ust. 1 UPDOP pozwalają na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wnoszeniem na rzecz Systemu Ochrony bezzwrotnej składki na fundusz pomocowy, albowiem zostały spełnione łącznie warunki:

- koszt został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, albowiem w świetle zapisów Ustawy, a w szczególności art. 22g Ustawy, w przypadku uczestnictwa Banku w systemie ochrony, ponoszenie składek na fundusz pomocowy jest obowiązkiem Banku, znajdującym oparcie w ustawie, a jedynie doprecyzowanym w zapisach umowy, i to umowy, której treść podlega zatwierdzeniu przez Komisję Nadzoru Finansowego, a więc organ państwa nadzorujący system bankowy,

- koszt ten nie znajduje się na liście wyłączeń od kosztów uzyskania przychodów, katalogu kosztów niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, który stanowi katalog zamknięty.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 7 kwietnia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB1-2.4010.61.2021.1.BD, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu 12 kwietnia 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 4 maja 2021 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Skarga wpłynęła do mnie 5 maja 2021 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację – wyrokiem z 11 stycznia 2022 r. sygn. akt I SA/Po 492/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 21 czerwca 2022 r. sygn. akt II FSK 340/22 oddalił moją skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny 21 czerwca 2022 r. Prawomocny wyrok WSA wraz z aktami sprawy wpłynął do mnie 26 sierpnia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia stanu faktycznego (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Tym samym wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Związek kosztów podatkowych z przychodami jest zatem podstawowym warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy. W większości przypadków związek kosztu z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozpatrywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Bankiem Spółdzielczym, który działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających. Wnioskodawca uczestniczy w Systemie Ochrony (`(...)`) utworzonym na mocy art. 22b ww. ustawy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia na rzecz Systemu Ochrony (`(...)`) różnego rodzaju wydatków, w tym na fundusz pomocowy utworzony zgodnie z art. 22g ww. ustawy. Fundusz ten powstaje z wpłat uczestników, które wnoszone są zgodnie z zasadami określonymi w umowie powołania Systemu Ochrony (`(...)`) Źródłem finansowania funduszu pomocowego są: w części składkowej – składki wnoszone przez uczestników systemu Ochrony, a w części wkładów pieniężnych, płynnościowej i stabilizacyjnej – wkłady pieniężne uczestników. Wnioskodawca dokonuje zapłaty składki na rzecz Spółdzielni zarządzającej Systemem Ochrony (`(...)`) w wysokości ustalonej zgodnie z zapisami art. 22g ust. 3 ww. ustawy. Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy wydatki z tytułu bezzwrotnej składki wnoszonej przez Bank na fundusz pomocowy Systemu Ochrony (`(...)`) można uznać za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Mając na uwadze kwestię opłaty obowiązkowej wnoszonej w postaci składki na fundusz pomocowy do Systemu Ochrony (`(...)`), w pierwszej kolejności należy odnieść do przepisów regulujących funkcjonowanie banków spółdzielczych.

I tak, z art. 22b ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz.U. z 2021 r. poz. 102, dalej jako: „ufbs”) wynika, że:

Banki zrzeszające lub banki spółdzielcze lub bank zrzeszający oraz zrzeszone z nim banki spółdzielcze mogą utworzyć system ochrony na podstawie umowy systemu ochrony. Banki, które utworzyły system ochrony, są jego uczestnikami. Uczestnikami systemu ochrony są również banki zrzeszające i banki spółdzielcze, które przystąpią do systemu ochrony po jego utworzeniu.

Według art. 22b ust. 12 tej ustawy:

W zrzeszeniu, w którym został utworzony system ochrony do którego przystąpił bank zrzeszający, dotychczasowa umowa zrzeszenia w odniesieniu do banków, które nie przystąpiły do systemu ochrony, wygasa w terminie 36 miesięcy od dnia zawarcia umowy systemu ochrony.

Z kolei, na podstawie art. 22g ust. 1 ww. ustawy:

W banku zrzeszającym albo jednostce zarządzającej tworzy się fundusz pomocowy w celu zapewnienia środków na finansowanie zadań systemu ochrony w zakresie pomocy finansowej dla uczestników systemu ochrony mającej na celu poprawę ich wypłacalności i zapobieżeniu upadłości. W ust. 2 wskazano, że fundusz pomocowy tworzy się z wpłat uczestników systemu ochrony wnoszonych kwartalnie w wysokości i na zasadach określonych w umowie systemu ochrony, a także z innych źródeł przewidzianych w tej umowie.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 3 ww. ustawy:

Wpłata dokonywana przez uczestnika systemu ochrony na fundusz pomocowy nie może być niższa niż wysokość obniżki składki, o której mowa w art. 286 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz.U. z 2020 r., poz. 842), wynikająca z różnicy pomiędzy składką wyliczoną dla banku będącego uczestnikiem systemu ochrony oraz oszacowaną wielkością składki, w przypadku gdy bank ten nie uczestniczyłby w systemie ochrony.

Odnosząc się z kolei do regulacji zawartych w powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 updop podkreślić należy, że warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest wykazanie jego związku ze spodziewanymi przychodami, jakkolwiek przychody te nie muszą zostać realizowane, ewentualnie, że celem poniesienia kosztów jest zachowanie lub zabezpieczenie źródeł przychodów. Tak więc jedynie taki wydatek, który spełnia wymienione warunki może być uznany za koszt uzyskania przychodu oraz uczestniczyć w obliczeniu dochodu do opodatkowania (art. 7 ust. 1 i ust. 2 updop). Konieczność uchwycenia „celowościowego” związku pomiędzy wydatkiem, a uzyskaniem przychodu lub zachowaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodów, wymaga oceny przesłanek jakimi kierował się podatnik oraz uwarunkowań determinujących poniesienie wydatku, z których powinna wynikać racjonalność i gospodarcze uzasadnienie określonego działania podatnika. Należy mieć na uwadze, że celowość kosztu oznacza jego nakierowanie na osiągnięcie przychodu, zachowanie zabezpieczenie źródła przychodu. Przy czym za celowe można uznać jedynie takie wydatki, które oceniane przez pryzmat całokształtu okoliczności faktycznych pozwalają na przyjęcie, że zamiarem Wnioskodawcy w momencie poniesienia wydatku było właśnie albo osiągniecie przychodu albo ewentualnie jego zachowanie, czy też zabezpieczenie. Badanie całokształtu okoliczności faktycznych ma w sprawie kluczowe znaczenie, albowiem kategoria „kosztu podatkowego” nie ma charakteru czysto obiektywnego, rozumianego w sposób formalistyczny, lecz zakłada istnienie elementów subiektywnych zależnych od oceny tych okoliczności. Skoro bowiem ustawodawca zakłada, że wydatek musi być celowy, to tym samym konieczne jest przeprowadzenie analizy owej celowości, która możliwa jest jedynie w oparciu o fakty przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego.

Za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 updop trzeba przyjąć kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, a tym samym we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego wydatku na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotne jest również, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony wydatek jako koszt podatkowy, była dokonywana z perspektywy jego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy na temat tego, czy dany wydatek może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten musi być zawsze osiągnięty.

Podkreśla się także, że użyty w art. 15 ust. 1 updop termin „w celu”, oznacza pozostawanie wydatku w takim związku z przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, tzn. czy z punktu widzenia obiektywnych przesłanek racjonalne jest poniesienie wydatku mające na celu dążenie do osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Należy zatem oceniać racjonalność określonego działania. Ponadto ważna jest ocena, czy w istocie poniesiony koszt będzie pośrednio bądź bezpośrednio pozostawał w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wskazuje się także, że przy interpretacji omawianego przepisu należy uwzględnić także dynamikę procesów i zjawisk gospodarczych. Istotne jest więc, aby kwalifikując, dany wydatek, jako koszt podatkowy uwzględniać również kwestię logicznego ciągu zdarzeń determinujących określone i konkretne działania podatnika. Należy zatem oceniać racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu, a fakt, że podatnik nie osiągnął oczekiwanego efektu gospodarczego nie dyskwalifikuje poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu. Należy bowiem zauważyć, że w procesie działań gospodarczych przedsiębiorca dąży nie tylko do maksymalizacji przychodów, ale i minimalizacji strat.

Wychodząc z powyższych założeń należy stwierdzić, że z przyczyn oczywistych wydatki, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - to jest wydatki z tytułu bezzwrotnej składki wnoszonej przez Bank na fundusz pomocowy Systemu Ochrony (`(...)`)- nie mogą być rozważane w kategoriach wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodu. Zapłacenie przez Bank składek na część składkową funduszu pomocowego Systemu Ochrony (`(...)`) nie będzie generowało, co do zasady, przychodów.

Do rozważenia pozostają zatem pozostałe cele poniesienia wydatku, które mogą uzasadniać rozpoznanie analizowanego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, a mianowicie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Należy podkreślić, że sama racjonalność wydatku nie jest wystarczająca dla uznania tego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Natomiast wydatek ponoszony przez Bank w związku z uczestnictwem w Systemie Ochrony (`(...)`) jest nie tylko racjonalny, ale jest także nakierowany na zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Analiza przedstawionych przez Bank we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ufbs wskazuje, że Bank bez osiągnięcia określonego, normatywnie zdeterminowanego, poziomu bezpieczeństwa płynności krótkoterminowej nie mógłby wykonywać działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia czynności bankowych. Osiągnięcie zaś tego poziomu bezpieczeństwa oznacza konieczność poniesienia określonych wydatków.

W realiach rozpoznawanej sprawy szczególnego podkreślenia wymaga, że we wniosku o wydanie interpretacji Bank jednoznacznie wskazał, że system ochrony, którego jest uczestnikiem, spełnia cele określone w ufbs, w szczególności cel wynikający z art. 22a, tj.: „zapewnienie płynności i wypłacalności każdego jego uczestnika na zasadach określonych w ustawie i w umowie systemu ochrony, w szczególności przez udzielanie pożyczek, gwarancji i poręczeń na warunkach określonych w umowie systemu ochrony”. Ponadto Bank wskazał, że składki na fundusz, zgodnie z zapisami ufbs, nie mogły być niższe niż wartości określone w art. 22g ust. 3 tej ustawy, a ich wysokość jest wyliczona jest przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny.

W kontekście powyższych wywodów i przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Bank wykazał związek ponoszonych składek na System Ochrony ze swoimi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Podkreślenia wymaga, że przynależność Banku do systemu jest niezbędna dla możliwości funkcjonowania Banku, z uwagi na wymogi wynikające z ufbs. Przystąpienie do utworzonego Systemu Ochrony warunkowało dalsze funkcjonowanie Banku w zrzeszeniu (`(...)`)co jednoznacznie wynika z treści powołanego już wyżej art. 22b ust. 12 ufbs.

Jak wynika z opisu sprawy, do Systemu Ochrony (`(...)`) przystąpił również bank zrzeszający, co oznacza, że konsekwencją pozostawania Banku poza systemem ochrony byłaby ostatecznie konieczność samodzielnego funkcjonowania poza zrzeszeniem, a to biorąc pod uwagę wielkość Banku, jego fundusze własne i ilość zatrudnionych w nim osób, a także wymogi stawiane samodzielnym bankom przepisami prawa i organów nadzorczych jest całkowicie nierealne. Wykluczenie Banku ze zrzeszenia prowadziłoby zapewne do jego likwidacji.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że wydatek poniesiony przez Bank z tytułu składki na fundusz pomocowy do Systemu Ochrony (`(...)`) może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 updop, albowiem wydatek ten jest niezbędny dla funkcjonowania Banku i został poniesiony w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Ponadto koszt ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).