0111-KDIB1-2.4010.607.2022.1.AW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do pobrania podatku u źródła od wypłaconej dywidendy według stawki w wysokości 15%, pod warunkiem posiadania ważnego certyfikatu rezydencji tylko Spółki matki (spółki komandytowej) wystawionego przez niemieckie organy podatkowe.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Polsce i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Rok podatkowy w Spółce pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia strefowego.

Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (`(...)`) producentów mebli metalowych w Europie, której główna siedziba znajduje się w Niemczech (dalej: „Grupa”). Wyroby Grupy obecne są we wszystkich branżach tj. (`(...)`) etc. Tym samym, Grupa oferuje szeroką ofertę mebli (`(...)`).

Spółka wskazuje, że w strukturze Grupy można wyodrębnić dwie podgrupy tj. A. oraz B., do której należy Spółka. Podmiotem dominującym w ramach ww. podgrupy jest (`(...)`) z siedzibą w Niemczech (dalej: „Spółka matka”). Spółka matka posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. Tym samym Wnioskodawca i Spółka matka są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych).

Spółka matka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Niemiec w formie transparentnej spółki komandytowej utworzonej zgodnie z prawem niemieckim (niem. Kommanditgesellschaft). Spółka matka nie posiada osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego w Niemczech. Dochód osiągany przez Spółkę matkę opodatkowany jest na poziomie wspólników, tj. osób fizycznych będących równocześnie rezydentami niemieckimi. Spółka matka jest jednak odrębnym od swoich wspólników podmiotem prowadzącym rzeczywistą działalność gospodarczą.

Zarząd Spółki planuje podjąć decyzję o wypłacie na rzecz Spółki matki dywidendy w wysokości 3 500 000 euro z kapitału zapasowego utworzonego z zysków wygenerowanych w latach 2001-2010 na rzecz Spółki matki.

Dywidenda ma zatem zostać wypłacona jedynemu udziałowcowi Spółki. Spółka matka będzie zatem rzeczywistym właścicielem (beneficial owner) należności wypłacanych przez Spółkę z tytułu dywidendy, w rozumieniu przepisu zawartego w art. 4a pkt 29 Ustawy CIT.

Spółka matka otrzyma dywidendę dla własnej korzyści i będzie samodzielnie (poprzez podmioty upoważnione do podejmowania decyzji w imieniu tej spółki) decydowała o jej przeznaczeniu, ponosząc ryzyko ekonomiczne związane z utratą ww. należności lub jej części. Jednocześnie Spółka matka nie będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności otrzymanej od Spółki z tytułu dywidendy swoim wspólnikom.

Przy dokonywaniu wypłaty dywidendy Wnioskodawca dochowa należytej staranności w zakresie weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku, wynikającej z UPO PL-DE.

Pytanie

Czy na mocy art. 22 ust. 1 w zw. z art. 22a i w zw. z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT oraz w zw. z art. 10 ust. 2 lit. b UPO PL-DE Spółka jest uprawniona do pobrania podatku u źródła od wypłaconej dywidendy według stawki w wysokości 15%, pod warunkiem posiadania ważnego certyfikatu rezydencji tylko Spółki matki wystawionego przez niemieckie organy podatkowe?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 22 ust. 1 w zw. z art. 22a i w zw. z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT oraz w zw. z art. 10 ust. 2 lit. b UPO PL-DE, Spółka jest uprawniona do pobrania podatku u źródła od wypłaconej dywidendy, stosując obniżoną stawkę podatku w wysokości 15%, pod warunkiem posiadania ważnego certyfikatu rezydencji tylko Spółki matki wystawionego przez niemieckie organy podatkowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do ust. 3 ww. przepisu, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości:

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Na mocy ust. 5 ww. przepisu za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy CIT podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Przepis art. 22a Ustawy CIT wskazuje, że art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Dodatkowo stosownie do art. 26 ust. 1 Ustawy CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Na mocy przepisu art. 10 ust. 1 UPO PL-DE dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Stosownie natomiast do ust. 2 ww. przepisu dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak wymierzony nie może przekroczyć:

a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 10 procent,

b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 3 UPO PL-DE określenie dywidendy użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych, praw do udziału w zysku, akcji w górnictwie, akcji założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również inny dochód, który według prawa Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z akcji i wypłaty z tytułu świadectw udziałowych w funduszu inwestycyjnym.

Z przywołanych powyżej przepisów UPO PL-DE wynika, że jeśli podmiot polski dokonuje wypłaty należności z tytułu dywidendy na rzecz osoby uprawnionej do tej należności, która ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niemczech, wówczas przy zastosowaniu przepisów UPO PL-DE podatek od uzyskanego przychodu z tytułu otrzymania tej należności przez podmiot niemiecki, podlegający zapłacie w Polsce, nie może przekroczyć 15 procent kwoty dywidendy brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest m.in. spółka osobowa.

Jednocześnie, jak zostało już wskazane, na mocy art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji oraz dochowania należytej staranności.

Spółka pragnie podkreślić, iż przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne wobec przepisów ustaw podatkowych. Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 oraz ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., nr 78, poz. 483 ze zm.), ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 1 UPO PL-DE umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach. Przy czym, stosownie do art. 3 ust. 1 lit. b UPO PL-DE określenie „osoba” oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób. Określenie ,spółka” oznacza osobę prawną lub inną jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną (art. 3 ust. 1 lit. c UPO PL-DE).

Tym samym, Wnioskodawca podkreśla, iż przepisy UPO PL-DE obejmują swoim zakresem podmioty posiadające status „osoby” w myśl ww. umowy. Jednocześnie, status ten nie jest równoznaczny ze statusem „podatnika” na gruncie ustaw podatkowych.

Spółka podkreśla w tym miejscu, że Spółka matka, tj. spółka komandytowa według prawa niemieckiego, spełnia definicję „osoby” w rozumieniu UPO PL-DE. Spółka ta jest bowiem „innym zrzeszeniem osób”.

Ponadto, jak wynika z art. 4 ust. 1 UPO PL-DE określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny.

Stosownie do ust. 4 ww. przepisu uważa się, że spółka osobowa ma siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. Jednakże artykuły od 6 do 23 mają zastosowanie tylko do dochodu lub majątku spółki osobowej, który podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, w którym uważa się, że ma ona siedzibę.

Zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 4 ust. 4 UPO PL-DE wprowadza podstawę do przyjęcia rezydencji spółki osobowej i stanowi o siedzibie takiej spółki. Powyższe, zgodnie z art. 1 w zw. z art. 3 pkt 1 lit. b UPO PL-DE przesądza o objęciu takiej „osoby” zakresem podmiotowym ww. traktatu.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że UPO PL-DE wymaga spełnienia łącznie dwóch warunków do objęcia zakresem podmiotowym tej umowy określonego podmiotu tj.:

1. posiadania przez dany podmiot statusu „osoby” w rozumieniu UPO PL-DE oraz

2. posiadania przez ten podmiot siedziby w Rzeczpospolitej Polskiej albo w Republice Federalnej Niemiec.

Z powyższego wynika, że dzięki obowiązywaniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania podatnicy mogą skorzystać z redukcji stawki podatku u źródła. W przypadku umów opartych na Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej jako: „Konwencja Modelowa”), w tym PL-DE UPO, z tych przywilejów mogą korzystać wyłącznie „osoby” uprawnione, tj. osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu państwach będących stronami danej umowy, w którym podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (por. art. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 PL-DE UPO). Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. c PL-DE UPO, określenie „osoba” oznacza zatem osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób (w tym spółkę osobową). Rezydencja podatkowa osoby uprawnionej powinna być potwierdzona certyfikatem rezydencji wystawionym przez właściwy organ podatkowy.

Spółka w tym miejscu wskazuje, iż będzie dysponować certyfikatem rezydencji (wydanym przez niemiecką administrację podatkową) niemieckiej spółki komandytowej (Spółki matki), której wypłaci należności z tytułu dywidendy. Certyfikat ten będzie potwierdzać, że Spółka matka posiada rezydencję Republiki Federalnej Niemiec. Tym samym Wnioskodawca podkreśla, iż Spółka matka, na rzecz której Wnioskodawca wypłaci należności z tytułu dywidendy, będzie spełniała oba wskazane powyżej warunki do objęcia zakresem podmiotowym UPO PL-DE.

Ponadto, jak już powyżej wskazano przepis zawarty w art. 10 ust. 2 lit. b UPO PL-DE stanowi, że dywidendy mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak wymierzony nie może przekroczyć 15 procent kwoty dywidend brutto.

Należy w tym miejscu podkreślić, że w cytowanym powyżej przepisie mowa jest o preferencyjnym opodatkowaniu dywidendy w odniesieniu do „osoby uprawnionej” do dywidend, a nie w odniesieniu do „podatnika” uzyskującego przychód z tego tytułu.

Pojęcia „osoby uprawnionej” nie można bowiem utożsamiać z „podatnikiem”. Strony UPO PL-DE używają tego pojęcia w innym jej miejscu (art. 29) w innym znaczeniu. Nadanie różnym pojęciom używanym w teście prawnym tego samego znaczenia byłoby natomiast sprzeczne z zakazem wykładni synonimicznej.

Prawidłowość takiej interpretacji znajduje potwierdzenie w stanowisku Republiki Federalnej Niemiec do Modelowej Konwencji wyrażonym w dokumentach Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (dalej jako: „OECD”), zgodnie z którym „jeżeli dochód spółki osobowej jest przypisany albo do wspólników będących rezydentami albo do zakładu, poprzez który wspólnicy są obecni w umawiającym się państwie, spółka osobowa powinna być traktowana w analogiczny sposób jak spółka posiadająca rezydencję podatkową i podlegająca w tym państwie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu”. Zgodnie ze stanowiskiem Niemiec, takie podejście nie powinno budzić wątpliwości w szczególności gdy całość dochodu spółki osobowej jest opodatkowana w jednym z umawiających się państw (OECD, The Application of the OECD Model Tax Conventions to Partnerships, Issues in International Taxation No. 6/1999, nr 43 oraz Annex II, „Observations by Germany on Paragraph 45”, nr 18.).

Spółka pragnie podkreślić, że przedstawione powyżej stanowisko dotyczące możliwości zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO PL-DE w odniesieniu do dywidend wypłacanych niemieckiej spółce komandytowej przy posiadaniu certyfikatu rezydencji tej spółki, zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 września 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 121/20, który został utrzymany w mocy po wydaniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 101/21.

W wyroku wskazano bowiem, że spółka komandytowa jest objęta zakresem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Niemcami, a zatem preferencje podatkowe wynikające z tejże umowy mogą zostać zastosowane również do dochodu spółki komandytowej.

W konsekwencji, według ww. sądów administracyjnych certyfikat rezydencji uzyskany dla spółki komandytowej jest wystarczający na potrzeby podatku u źródła w Polsce. 

Jak skomentował NSA w końcowej części swojego uzasadnienia „(`(...)`) wobec L. M. oraz L. H., niemieckich spółek komandytowych będących odbiorcami należności wypłacanych przez skarżącą, pomimo iż nie są one podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 4 ust. 4 UPO, możliwe jest zastosowanie fikcji prawnej rezydencji spółki osobowej w Niemczech. Spółki te, zgodnie z art. 4 ust. 4 UPO posiadają siedzibę na terytorium Niemiec oraz dochód osiągany przez te spółki obejmujący m. in. należności wypłacane przez skarżącą, jako dochód przypisany do znajdującego się w Niemczech zakładu ich wspólników, będących rezydentami luksemburskimi, podlega opodatkowaniu w Niemczech. Tym samym, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub niepobranie podatku na podstawie Umowy UPO od wypłacanych na ich rzecz przez skarżącą należności jest zasadne pod warunkiem posiadania przez skarżącą ważnych certyfikatów rezydencji L. M. oraz L. H.”.

Objęcie zakresem podmiotowym UPO PL-DE spółki komandytowej jest bowiem równoznaczne z uznaniem, że spółka tego rodzaju jest „podmiotem uprawnionym” do korzystania z przywilejów wynikających z tej umowy. Tożsame wnioski przedstawione zostały również w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 kwietnia 2022 r. 0111-KDIB1-2.4010.348.2019.8.AW.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji podatkowej Spółki matki, tj. niemieckiej spółki komandytowej w chwili dokonywania przez Wnioskodawcę wypłaty dywidendy uprawnia Spółkę do pobrania podatku u źródła, stosując obniżoną stawkę podatku w wysokości 15%.

Spółka matka będzie – jak wskazano powyżej w opisie zdarzenia przyszłego – rzeczywistym właścicielem (beneficial owner) należności wypłacanych przez Spółkę z tytułu dywidendy, w rozumieniu przepisu zawartego w art. 4a pkt 29 Ustawy CIT.

Dodatkowo, spełniona jest również przesłanka prowadzenia przez Spółkę matkę działalności gospodarczej na terenie Niemiec w oparciu o zatrudniony przez spółki osobowe personel, posiadane aktywa rzeczowe.

W konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik, pobierając podatek u źródła od wypłaconej należności z tytułu dywidendy jest uprawniony do zastosowania obniżonej stawki podatku, o ile Spółka matka, jako spółka komandytowa udokumentuje posiadanie siedziby w Niemczech certyfikatem rezydencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W art. 3 ust. 2 ustawy o CIT wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Stosownie do art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT

Za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.

Jak stanowi art. 4a pkt 12 ustawy o CIT:

Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Jak stanowi art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Według art. 22b ustawy o CIT:

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z art. 26 ust. 1f ustawy o CIT:

W przypadku należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności, wypłacona z tych tytułów temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu sporządzonego na piśmie oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, sporządzone na piśmie oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca należy do grupy, w której podmiotem dominującym jest C. GMBH & CO. KG z siedzibą w Niemczech (Spółka matka). Spółka matka posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. Tym samym Wnioskodawca i Spółka matka są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Spółka matka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Niemiec w formie transparentnej spółki komandytowej utworzonej zgodnie z prawem niemieckim, nie posiada osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego w Niemczech. Dochód osiągany przez Spółkę matkę opodatkowany jest na poziomie wspólników, tj. osób fizycznych będących równocześnie rezydentami niemieckimi. Spółka matka jest jednak odrębnym od swoich wspólników podmiotem prowadzącym rzeczywistą działalność gospodarczą.

Zarząd Spółki planuje podjąć decyzję o wypłacie na rzecz Spółki matki dywidendy, która ma zostać wypłacona jedynemu udziałowcowi Spółki. Spółka matka będzie zatem rzeczywistym właścicielem (beneficial owner) należności wypłacanych przez Spółkę z tytułu dywidendy. Przy dokonywaniu wypłaty dywidendy Wnioskodawca dochowa należytej staranności w zakresie weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku, wynikającej z UPO PL-DE.

Mając na uwadze powyższe oraz brzmienie art. 22a ustawy o CIT, zgodnie z którym przepis m.in. art. 22 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, zasadne jest odwołanie się do przepisów Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: „umowa polsko-niemiecka”).

Stosownie do art. 10 ust. 1-3 umowy polsko-niemieckiej:

(1) Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

(2) Jednakże dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak wymierzony nie może przekroczyć:

a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 10 procent,

b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

Postanowienia niniejszego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

(3) Określenie "dywidendy" użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych, praw do udziału w zysku, akcji w górnictwie, akcji założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również inny dochód, który według prawa Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z akcji i wypłaty z tytułu świadectw udziałowych w funduszu inwestycyjnym.

Zgodnie z art. 1 umowy polsko-niemieckiej:

Umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt b i c umowy polsko-niemieckiej:

(1) Określenie „osoba” oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób;

(2) Określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub inną jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej:

Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Posiadanie certyfikatu rezydencji zagranicznego podatnika uprawnia do pobrania zryczałtowanego podatku (podatku źródła) według niższej stawki wynikającej z umowy polsko-niemieckiej.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji tylko Spółki matki (niemieckiej spółki komandytowej) będzie wystarczające, aby zastosować 15% stawkę podatku wynikającą z umowy polsko-niemieckiej w odniesieniu do wypłacanej dywidendy.

Należy podkreślić, że z obowiązywaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wiążą się dla podatników korzyści, takie jak m.in. redukcja stawki podatku u źródła. Z przywilejów wynikających z umowy mogą korzystać wyłącznie podmioty uprawnione. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na Konwencji Modelowej OECD, dotyczą osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu państwach będących stronami danej umowy. Oznacza to, że z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania korzystają zasadniczo osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne jednostki organizacyjne, podlegające nieograniczonemu obowiązkowi w jednym z państw będących stronami danej umowy bilateralnej (tj. „mające miejsce zamieszkania lub siedzibę”). Rezydencja podatkowa powinna być potwierdzona certyfikatem rezydencji wystawianym przez właściwy organ podatkowy.

Z regulacji zawartych w ww. umowie polsko-niemieckiej wynika, iż Spółka matka (niemiecka spółka komandytowa), która nie posiada siedziby w Umawiającym się Państwie, jest traktowana jako posiadająca siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, ale tylko w takim zakresie, w jakim dochód pochodzący z drugiego Umawiającego się Państwa lub położony w tym drugim Państwie majątek może być opodatkowany w tym pierwszym wymienionym Państwie. Jednakże niemiecka Spółka komandytowa transparentna podatkowo – co potwierdził również Wnioskodawca – nie jest podatnikiem podatku dochodowego bo są nimi wspólnicy tej spółki komandytowej. Jak wskazano we wniosku, dochód osiągany przez Spółkę matkę opodatkowany jest na poziomie wspólników, tj. osób fizycznych będących równocześnie rezydentami niemieckimi.

Jeżeli zatem Spółka komandytowa nie jest podmiotem podatku dochodowego w Niemczech, to osobami korzystającymi z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są wspólnicy tej spółki.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w odniesieniu do płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowej dywidendy, podatnikami podatku dochodowego będą wspólnicy niemieckiej spółki komandytowej.

Ponadto podatnikiem podatku dochodowego w Polsce nie będzie Spółka niemiecka (Spółka komandytowa) tylko jej wspólnik. Skoro Spółka niemiecka jest spółką transparentną zgodnie z przepisami prawa niemieckiego, to podatnikami zamiast Spółki niemieckiej będą jej wspólnicy.

Reasumując, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie posiadał certyfikatu rezydencji wspólników Spółki niemieckiej tylko niemieckiej Spółki komandytowej przy wypłacie dywidendy nie będzie mógł zastosować 15% stawki wynikającej z umowy polsko-niemieckiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że jest uprawniony do pobrania podatku u źródła od wypłaconej dywidendy, stosując obniżoną stawkę podatku w wysokości 15%, pod warunkiem posiadania ważnego certyfikatu rezydencji tylko Spółki matki wystawionego przez niemieckie organy podatkowe – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).