Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- w którym momencie, zgodnie z art. 12 ust. 3a i ust. 3c ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), powstaje przychód z tytułu „bonusu rocznego” wynikający z umowy o świadczenie usług, a w konsekwencji czy w całości należy go przypisać do przychodów spółki komandytowej czy też należy go podzielić proporcjonalnie do przychodów spółki z o.o. i spółki komandytowej;

- czy spółka komandytowa powstała z przekształcenia sp. z o.o. będzie uprawniona do zastosowania stawki 9% CIT zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) została zarejestrowana w styczniu 2020 roku. Główny przedmiot jej działalności to PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 46.18.Z. działalność agentów specjalizujących się w sprzedaży (…). Rok podatkowy Spółki jest równy z rokiem kalendarzowym.

Od 1 maja 2022 r. Spółka świadczy usługi na rzecz brytyjskiej spółki (…). Umowa świadczenia usług zawarta została na okres 3 lat, tj. do 30 kwietnia 2025 r. Umowa przewiduje jednak możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy za porozumieniem stron lub jej wypowiedzenie przez obie strony Umowy.

Spółka świadczy na rzecz Spółki zarządzającej – (…) - poza terytorium Polski, na terenie UE usługi w zakresie:

a) Ustalania celów dla organizacji w formie rocznego budżetu (`(...)`);

b) Upewnienia się, że organizacja jest prawnie zgodna ze wszystkimi zasadami;

c) Sprawdzania i rozwiązywania problemów z usługami dla klientów;

d) Sprawdzania i rozwiązywania problemów z rentownością;

e) Utrzymywania relacji z obecnymi klientami, w tym regularne spotkania i negocjacje kontraktów;

f) Pozyskiwania nowych klientów, w tym składanie ofert i negocjacje umów;

g) Wykonywania działań związanych z fuzjami i przejęciami w celu rozwoju firmy;

h) Pozyskiwania informacji o rynkach i możliwościach rozwoju sprzedaży na rynkach.

Wynagrodzenie za świadczone usługi przewiduje stałe wynagrodzenie miesięczne oraz bonus roczny określony w stałej kwocie, który wypłacony zostanie po zakończeniu roku wzajemnej współpracy. Bonus nie ma związku z miesięcznymi lub rocznymi wynikami realizacji usług Wnioskodawcy. Bonus ma na celu utrzymanie stałej współpracy. Pierwszy bonus zostanie wypłacony za okres od 1 maja 2022 do 30 kwietnia 2023 r. Wystawienie faktury i wypłata bonusu nastąpi po 30 kwietnia 2023 r.

Ponadto Wnioskodawcy będzie przysługiwał zwrot uzasadnionych i należycie udokumentowanych racjonalnych kosztów i wydatków, poniesionych w związku ze świadczeniem usług.

Wnioskodawca planuje przekształcenie formy organizacyjno-prawnej ze spółki z o.o. w spółkę komandytową. Przekształcenie zakończy się najpóźniej z końcem września 2022 r. Przekształcenie będzie więc miało miejsce w trakcie roku, za który wypłacany będzie bonus roczny. Przez kilka pierwszych miesięcy, za który wypłacany będzie bonus roczny, Wnioskodawca będzie świadczył usługi jako sp. z o.o., a przez kilka ostatnich miesięcy jako spółka komandytowa. Bonus zostanie wypłacony już po przekształceniu, tj. spółce komandytowej.

Spółka z o.o. spełnia kryteria zastosowania stawki 9% podatku CIT zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Spółka komandytowa również spełnia kryteria z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, jednak powstanie z przekształcenia innej spółki, która również podlegała opodatkowaniu podatkiem CIT.

Pytania

1. W którym momencie, zgodnie z art. 12 ust. 3a i ust. 3c ustawy o CIT, powstaje przychód z tytułu „bonusu rocznego” wynikający z umowy o świadczenie usług, a w konsekwencji czy w całości należy go przypisać do przychodów spółki komandytowej czy też należy go podzielić proporcjonalnie do przychodów spółki z o.o. i spółki komandytowej?

2. Czy spółka komandytowa powstała z przekształcenia sp. z o.o. będzie uprawniona do zastosowania stawki 9% CIT zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Moment powstania przychodu oraz brak konieczności jego podziału na okres dot. spółki z o.o oraz spółki komandytowej.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, bonus ma charakter roczny i wypłacany jest dopiero po każdym roku wykonywania usług przez Wnioskodawcę.

Strony więc dla bonusu ustaliły roczny okres rozliczeniowy, który upływa 30 kwietnia każdego roku. Zdaniem Wnioskodawcy, za moment powstania przychodu z tyt. bonusu, należy więc uznać, zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, koniec przyjętego okresu rozliczeniowego, tj. 30 kwietnia.

Pierwszy okres świadczenia usług obejmuje okres od 1 maja 2022 do 30 kwietnia 2023 r., a więc pierwszy przychód z tyt. pierwszego bonusu powstanie dopiero 30 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca na dzień 30 kwietnia 2023 r. będzie już funkcjonować w zmienionej formie organizacyjno-prawnej, tj. w formie spółki komandytowej, która powstanie z przekształcenia sp. z o.o.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on rozpoznać przychód na dzień 30 kwietnia 2023 r. w całości jako przychód spółki komandytowej, bez konieczności przypisania części bonusu spółce z o.o. proporcjonalnie do liczby miesięcy świadczenia usług w tej formie organizacyjno-prawnej w trakcie roku, za który wypłacany jest bonus.

Ad. 2

Stawka podatku CT dla spółki komandytowej po przekształceniu ze spółki z o.o.

Oprócz momentu powstania przychodu, wątpliwości Wnioskodawcy budzi również właściwa dla wypłaty bonusu stawka podatku CIT.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca aktualnie jako sp. z o.o. spełnia kryteria zastosowania stawki 9% podatku CIT zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Po przekształceniu w spółkę komandytową, nadal pozostaną spełnione warunki z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Wnioskodawca ma jednak wątpliwość czy nie zostaną spełnione przesłanki wyłączenia dla zastosowania stawki 9% CIT ze względu na dokonane przekształcenie ze spółki z o.o. w spółkę komandytową.

Zgodnie jednak z Art. 19 ust. 1a pkt 1 ustawy o CIT:

„Podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, (…)”

Z kolei przez „spółkę” zgodnie z art. 4a pkt 21 ustawy o PDOP należy rozumieć:

a) spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z póżn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b) spółkę kapitałową w organizacji,

c) spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1 a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d) spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

Obie formy organizacyjno-prawne, tj. zarówno sp. z o.o., jak i spółka komandytowa spełniają zatem definicję „spółki” na gruncie art. 4a pkt 21 ustawy o PDOP.

Z przytoczonych przepisów wynika więc wprost, że wyłączenie dla stosowania stawki 9% CIT z art. 19a ust. 1a ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania w przypadku przekształcenia sp. z o.o. w spółkę komandytową, ponieważ przekształcenie to oznacza w rozumieniu ustawy o CIT przekształcenie spółki w spółkę.

Podsumowanie

W konsekwencji powyższej argumentacji oraz w świetle przytoczonych przepisów ustawy o PDOP, wypłata bonusu rocznego niezależnego od efektów prac w poszczególnych miesiącach trwania umowy, generuje przychód w momencie upływu rocznego okresu rozliczeniowego bonusu, tj. 30 kwietnia każdego roku trwania umowy. W związku z tym, że przychód dla Wnioskodawcy powstanie z tyt. bonusu 30 kwietnia, tj. w momencie, w którym Wnioskodawca będzie prowadził działalność jako spółka komandytowa, to całość przychodu z tego tyt. należy przypisać spółce komandytowej bez konieczności proporcjonalengo podziału przychodu do miesięcy, w trakcie okresu za jaki wypłacany jest bonus, w których Wnioskodawca świadczył usługi jeszcze jako spółka z o.o.

Ponadto Spółka komandytowa pomimo faktu, iż powstała z przekształcenia sp. z o.o., nie podlega wyłączeniu ze stosowania stawki 9% zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT i przy założeniu spełniania pozostałych warunków z art. 19 ma prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT, także do przychodu uzyskanego dnia 30 kwietnia 2023 r. z tyt. bonusu rocznego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawy o CIT”:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter określony co do wysokości, definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem. Immanentną cechą uznania przysporzenia za przychód jest fakt powiększenia majątku podatnika. Powiększenie to może mieć postać zwiększenia zasobów majątkowych lub zmniejszenia zobowiązań.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje Wnioskodawcy uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a–3g tej ustawy. Dotyczą one m.in. przychodów ze świadczenia usług w przypadku, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych (art. 12 ust. 3c).

Stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy o CIT:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT:

Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Analizując ten przepis, należy zauważyć, że:

- dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie; ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług;

- strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie;

- wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma ona charakter ciągły;

- okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT (podatek od towarów i usług);

- okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok;

- w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych należy sprecyzować zakres tego pojęcia.

Słownikowe znaczenie słowa „ciągłość” to „łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

- „okres” to m.in. „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”;

- „rozliczeniowy” to m.in. „dotyczący rozliczenia - uregulowania wzajemnych należności”;

- „rozliczenie” to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”.

Tym samym, pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych) – co powinno wynikać z ustaleń między stronami – za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Jak zostało już wyżej wyjaśnione, okres rozliczeniowy obejmuje okres, w którym następuje cykliczne wykonanie usługi, jednocześnie usługa ta rozliczana jest za ten okres. Innymi słowy rozliczenie między stronami umowy dotyczy okresu, w którym ma miejsce świadczenie usługi. Zatem okresem rozliczeniowym przykładowo może być kalendarzowy miesiąc, kwartał lub rok bądź inny okres trwający 30/31 dni (np. od 21 dnia danego miesiąca do 20 następnego miesiąca), 90 dni lub 365 dni.

Odnosząc powyższe do przytoczonych wcześniej przepisów ustawy o CIT zauważyć należy, że przepisy art. 12 ust. 3c ustawy o CIT jasno formułują zasadę, z której jednoznacznie wynika, że jeżeli strony ustalą, iż dana usługa rozliczana jest okresowo, to za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej jednak niż raz w roku.

Odnosząc powyżej cytowane przepisy do przedstawionego we wniosku opisu, uznać należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, bowiem bonus roczny określony w stałej kwocie, wypłacony po zakończeniu roku wzajemnej współpracy, który nie ma związku z miesięcznymi lub rocznymi wynikami realizacji usług Wnioskodawcy tylko ma na celu utrzymanie stałej współpracy oraz zostanie wypłacony za okres od 1 maja 2022 do 30 kwietnia 2023 r. (jako roczny okres rozliczeniowy).

Momentem powstania przychodu z tyt. bonusu, należy więc uznać, zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, koniec przyjętego okresu rozliczeniowego, tj. 30 kwietnia pomimo że wystawienie faktury i wypłata bonusu nastąpi po 30 kwietnia 2023 r.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca aktualnie (na moment złożenia wniosku) jako sp. z o.o. spełnia kryteria zastosowania stawki 9% podatku CIT zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Po przekształceniu w spółkę komandytową, nadal pozostaną spełnione warunki z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Wnioskodawca ma jednak wątpliwość czy nie zostaną spełnione przesłanki wyłączenia dla zastosowania stawki 9% CIT ze względu na dokonane przekształcenie ze spółki z o.o. w spółkę komandytową.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 4a pkt 21 lit c) ustawy o CIT:

Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 19 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;

2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak stanowi art. 19 ust. 1a pkt 1 i pkt 2 ustawy o CIT:

Podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo

2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną

Stosownie do art. 19 ust. 1d ustawy o CIT:

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

W myśl art. 4a pkt 10 ustawy o CIT:

Ilekroć w ustawie mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Zgodnie z art. 19 ust. 1e ustawy o CIT:

Warunek posiadania statusu małego podatnika nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności.

W związku z tym, że spółkę komandytową (podatnika CIT) powstałą w wyniku przekształcenia spółki z o.o., należy traktować jako podmiot rozpoczynający prowadzenie działalności warunek posiadania statusu małego podatnika - w roku rozpoczęcia tej działalności - nie będzie konieczny.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy wskazać należy że Spółka komandytowa która jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych jest „spółką” w rozumieniu definicji ustawowej (art. 4a pkt 21 ustawy o CIT).

Jak wynika z ww. przepisów prawa z obniżonej stawki podatku dochodowego nie mogą korzystać m.in. podatnicy wskazani w art. 19 ust. 1a pkt 1 i 2 ustawy CIT. Z przedstawionego zagadnienia wynika jednak, że Wnioskodawca (spółka z o.o.) jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych przekształci się i przyjmie formę spółki komandytowej (również podatnika CIT).

W związku z powyższym art. 19 ust. 1a pkt 1 i 2 ustawy o CIT, nie będzie wyłączał możliwości stosowania 9% stawki podatku dla tak powstałej spółki komandytowej. Ograniczenie w stosowaniu stawki 9% zgodnie z art. 19 ust. 1a pkt 1 nie ma bowiem zastosowania w sytuacji przekształcenia „spółki” w „spółkę” w rozumieniu ustawy o CIT.

Zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że Spółka komandytowa pomimo faktu, iż powstała z przekształcenia sp. z o.o., nie podlega wyłączeniu ze stosowania stawki 9% zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT i przy założeniu spełniania pozostałych warunków z art. 19 ma prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT, także do przychodu uzyskanego dnia 30 kwietnia 2023 r. z tyt. bonusu rocznego.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).