Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia w którym momencie po stronie Spółki powstaje przychód w podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku dostaw towarów realizowanych na warunkach CIF, tj. czy przychód ten należy rozpoznać z chwilą załadowania towaru w porcie rozpoczęcia transportu morskiego czy też dopiero w momencie odbioru towaru przez nabywcę w porcie przeznaczenia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania. Spółka jest także zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży swoich produktów m.in. na rzecz podmiotów mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, w tym na terytorium Chin. W takim przypadku transport towarów do odbiorcy odbywa się drogą morską przy zastosowaniu warunków CIF (ang. cost insurance and freight - koszt, ubezpieczenie i fracht) zdefiniowanych międzynarodowych warunkach sprzedaży Incoterms 2020 (ang. Intenational Commercial Terms).

Sprzedaż na warunkach CIF polega na tym, iż sprzedawca jest zobowiązany do dostarczenia towaru na pokład konkretnego statku, obciążają go także wszelkie koszty transportu morskiego niezbędne do dostarczenia towaru do portu przeznaczenia. Sprzedawca ponosi też koszty zawarcia umowy ubezpieczenia w zakresie ryzyka związanego z utratą lub uszkodzeniem towaru, jest również zobowiązany do dokonania odprawy celnej w eksporcie. Jednakże ryzyko utraty lub zniszczenia towaru przechodzi na kupującego już z chwilą, gdy towar znajdzie się na pokładzie statku w porcie załadunku, z którego rozpoczyna się transport morski. Rola sprzedającego kończy się zatem w momencie załadowania towaru na statek i opłacenia obciążających go kosztów transportu morskiego, ubezpieczenia i odprawy celnej.

Pytanie

W którym momencie po stronie Spółki powstaje przychód w podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku dostaw towarów realizowanych na warunkach CIF, tj. czy przychód ten należy rozpoznać z chwilą załadowania towaru w porcie rozpoczęcia transportu morskiego czy też dopiero w momencie odbioru towaru przez nabywcę w porcie przeznaczenia?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki przychód w podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku dostaw towarów realizowanych wg reguły CIF zdefiniowanej w Incoterms 2020 powstaje już w momencie załadowania towaru na statek w porcie rozpoczęcia transportu, niezależnie od tego w którym momencie towar faktycznie dotrze do portu przeznaczenia.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3a Ustawy CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Jednocześnie Ustawa CIT nie definiuje w żaden sposób pojęcia „wydania rzeczy”. W szczególności nie precyzuje kiedy należy rozpoznać moment wydania rzeczy w przypadku, gdy rzecz wskutek dokonanej sprzedaży zostaje najpierw przekazana przewoźnikowi i przestaje być już w posiadaniu sprzedawcy, niemniej zostanie objęta w posiadanie nabywcy dopiero po pewnym czasie (przeznaczonym na transport). W ocenie Spółki, w takich przypadkach za wydanie towarów należy rozumieć ekonomiczne przeniesienie władztwa nad rzeczą (zbliżone do przeniesienia prawa własności), które wiąże się z przejęciem ryzyka i korzyści związanych z wydawanym towarem. Moment rzeczywistego przeniesienia ryzyka, praw i obowiązków na rzecz kupującego będzie wskazywał na wydanie towaru, co z kolei będzie determinowało moment rozpoznania przychodu zgodnie z art. 12 ust. 3a Ustawy CIT.

Skoro zatem Spółka realizuje dostawy swoich wyrobów do podmiotów zagranicznych w oparciu o warunki Incoterms 2020 wg reguły CIF, która wskazuje, że strona kupująca przejmuje ryzyko utraty towaru już w momencie załadowania tego towaru na pokład statku w porcie wysyłki (pomimo że koszty transportu, odprawy celnej i ubezpieczenia towaru ponosi Spółka), to przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 3a Ustawy CIT należy określać w zgodzie z powyższą regułą już w dacie załadowania towaru na pokład statku w porcie wysyłki. Gdyby bowiem w transporcie morskim doszło do utraty towaru, Spółce jako sprzedającemu nadal przysługiwałoby wynagrodzenie z tytułu dokonanej sprzedaży. W przypadku reguły CIF utrata towaru po jego załadowaniu na statek obciąża nabywcę, który przejmuje ryzyko utraty towaru już po załadowaniu towaru na statek, tj. zanim towar dotrze do portu przeznaczenia.

Spółka wskazuje, że powyższa wykładnia pojęcia wydania rzeczy w rozumieniu Ustawy CIT, a w konsekwencji rozpoznawanie przychodu podatkowego w tym momencie jest zbieżne ze sposobem rozpoznawania przychodów księgowych, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (IFRS). Zgodnie bowiem z standardem IFRS 15 (pkt 31) przychody z tytułu realizowanych kontraktów powinny być rozpoznawane w momencie, gdy sprzedający spełnia obowiązek wykonania świadczenia poprzez przeniesienie przyrzeczonego dobra lub usługi (tj. aktywa) na rzecz klienta. Jednocześnie standard wyjaśnia, iż aktywa są przekazywane, gdy klient przejmuje kontrolę nad tym aktywem. Z kolei Standard 15 wskazuje, iż określając moment przejęcia kontroli nad towarem, należy kierować się m.in. takimi okolicznościami jak przejście na nabywcę istotnych ryzyk związanych z nabywanym towarem, które wskazują, że nabywca może decydować o sposobie używania tego towaru (Standard 15 pkt 38 lit. d). Niewątpliwie zatem w przypadku sprzedaży na warunkach CIF moment przejścia na nabywcę istotnego ryzyka związanego z nabywanym towarem następuje już w chwili załadowania towaru na statek i dokonania odprawy eksportowej w porcie wyjścia.

Spółka wskazuje, że w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.129.2020.5.AK, organ interpretacyjny podzielił stanowisko podatnika, zgodnie z którym moment powstania przychodu na gruncie podatku dochodowego (a także moment powstania obowiązku podatkowego na gruncie podatku VAT), w sytuacji gdy podatnik stosuje określone reguły Incoterms, należy określać w zgodzie z tymi regułami. Skoro zatem reguła CIF sprowadza się do przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem, w tym ryzyka jego utraty bądź zniszczenia, już w momencie załadunku towaru przez sprzedawcę na statek w porcie wysyłki, to właśnie w tym momencie sprzedawca jest zobowiązany rozpoznać przychód dla celów ewidencyjnych i podatkowych. W takim przypadku moment faktycznego odbioru towaru przez nabywcę w porcie przeznaczenia nie ma znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Pojęcie przychodu podatkowego, z którego dochód podlega opodatkowaniu, określa art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”). Przepisy tego artykułu nie określają ścisłej definicji przychodów, zawierają jedynie wykaz zdarzeń, które zostały uznane przez ustawodawcę za przychody w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym wymienione w ww. przepisie rodzaje przychodów poprzedzone zostały wyrazem „w szczególności”, co oznacza, że katalog tam zawarty nie jest katalogiem zamkniętym. Należy zaznaczyć, że przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Regulacja ta pozwala ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Świadczenie należne podatnikowi musi być przy tym skonkretyzowane i wynikać z treści zobowiązania, którego jest on stroną. O jego wymagalności można natomiast mówić od momentu, gdy podatnik jako wierzyciel ma prawo dochodzenia spełnienia tego świadczenia, a dłużnik obowiązek jego realizacji. Ponadto jako przychody należne – na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT – mogą być ujmowane wyłącznie przychody związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Przepis art. 12 ust. 3a ustawy o CIT stanowi, że:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Jak wynika z powołanego przepisu, dla rozpoznania przychodu osiąganego przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą istotne pozostają daty zaistnienia następujących zdarzeń:

- w zależności od przedmiotu tej działalności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi;

- wystawienia faktury;

- uregulowania należności.

Przychód osiągany przez podatnika co do zasady powstaje w dacie zajścia najwcześniejszej z ww. okoliczności.

Wyjątki od reguły określonej w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT zostały unormowane m.in. w art. 12 ust. 3c-3g ustawy o CIT. Dotyczą one:

- przychodów ze świadczenia usług w przypadku, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych (art. 12 ust. 3c);

- przychodów z tytułu dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d);

- przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f (art. 12 ust. 3e);

- przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych (art. 12 ust. 3f);

- przychodów podlegających zarejestrowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku pobrania wpłat na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (art. 12 ust. 3g).

Natomiast wyjątki przewidziane w przepisach art. 12 ust. 3j-3m dotyczą momentu dokonania korekt przychodu.

Ustawa o CIT nie definiuje przy tym pojęć: „wydanie rzeczy”, „zbycie prawa majątkowego”, „wykonanie usługi” oraz „częściowe wykonanie usługi” użytych w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Analizując te pojęcia, w pierwszej kolejności należy odnieść się do ich znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym.

W analizowanym stanie faktycznym dochodzi do sprzedaży towarów. Dla ustalenia momentu powstania przychodów należnych z tej sprzedaży istotne pozostaje więc znaczenie pojęcia „wydanie rzeczy”. I tak, „rzecz” to „materialny element otaczającego świata; przedmiot będący czyjąś własnością; przedmiot materialny, przedmiot”, a „wydać” oznacza „dać, przydzielić, wydzielić komuś, oddać, zwrócić coś, przekazać, rozdysponować, rozdzielić” (http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego, Tom I-III, pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001). Wobec powyższego, można stwierdzić, że „wydanie rzeczy” oznacza rozdysponowanie przedmiotem materialnym poprzez jego przeniesienie na kontrahenta (klienta).

Należy jednocześnie pamiętać, że wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego, wykonanie albo częściowe wykonanie usługi, o których mowa w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT są wykonywane odpłatnie – w zamian za określoną należność – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Czynności te stanowią realizację świadczenia bądź element realizacji świadczenia w ramach stosunku prawnego istniejącego pomiędzy podatnikiem a jego kontrahentem. W konsekwencji, ustalenie momentu powstania przychodu należnego z danej transakcji gospodarczej wymaga uwzględnienia indywidualnych cech stosunku prawnego będącego podstawą tej transakcji (indywidualnych cech czynności realizowanych w ramach tego stosunku prawnego).

Ustalenie daty powstania przychodu jest istotne nie tylko w kontekście ujęcia tego przychodu w rozliczeniach podatkowych odpowiedniego okresu (roku podatkowego; miesiąca albo kwartału, za który jest ustalana zaliczka na podatek dochodowy), ale również służy prawidłowej realizacji innych obowiązków wynikających z przepisów ustawy. Data (dzień) uzyskania przychodu jest bowiem momentem, do którego odnoszą się inne regulacje omawianej ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach swojej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży swoich produktów m.in. na rzecz podmiotów mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, w tym na terytorium Chin. W takim przypadku transport towarów do odbiorcy odbywa się drogą morską przy zastosowaniu warunków CIF (ang. cost insurance and freight - koszt, ubezpieczenie i fracht) zdefiniowanych międzynarodowych warunkach sprzedaży Incoterms 2020 (ang. Intenational Commercial Terms). Sprzedaż na warunkach CIF polega na tym, iż sprzedawca jest zobowiązany do dostarczenia towaru na pokład konkretnego statku, obciążają go także wszelkie koszty transportu morskiego niezbędne do dostarczenia towaru do portu przeznaczenia. Sprzedawca ponosi też koszty zawarcia umowy ubezpieczenia w zakresie ryzyka związanego z utratą lub uszkodzeniem towaru, jest również zobowiązany do dokonania odprawy celnej w eksporcie. Jednakże ryzyko utraty lub zniszczenia towaru przechodzi na kupującego już z chwilą, gdy towar znajdzie się na pokładzie statku w porcie załadunku, z którego rozpoczyna się transport morski. Rola sprzedającego kończy się zatem w momencie załadowania towaru na statek i opłacenia obciążających go kosztów transportu morskiego, ubezpieczenia i odprawy celnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia w którym momencie po stronie Spółki powstaje przychód w podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku dostaw towarów realizowanych na warunkach CIF, tj. czy przychód ten należy rozpoznać z chwilą załadowania towaru w porcie rozpoczęcia transportu morskiego czy też dopiero w momencie odbioru towaru przez nabywcę w porcie przeznaczenia.

Przenosząc przytoczone wyżej rozważania prawne na grunt przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dla ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego istotne jest to, kiedy towary zostaną nabywcy wydane. Jak bowiem wcześniej wykazano to właśnie wydanie rzeczy (towaru) ma zasadnicze znaczenie dla momentu powstania przychodu, zakładając, że przed dniem wydania rzeczy nie dochodzi do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towarów ani do uregulowania należności za sprzedany towar.

W analizowanym przypadku wydanie rzeczy w rozumieniu art. 12 ust. 3a ustawy o CIT ma miejsce w dniu załadowania towaru na pokład statku w porcie wysyłki. Wynika to z faktu, że Spółka realizuje dostawy swoich towarów w oparciu o warunki Incoterms 2020 według reguły CIF, która wskazuje, że strona kupująca przejmuje ryzyko utraty towaru już w momencie załadowania tego towaru na pokład statku w porcie wysyłki (pomimo że koszty transportu, odprawy celnej i ubezpieczenia towaru ponosi Spółka). Gdyby bowiem w transporcie morskim doszło do utraty towaru, Spółce jako sprzedającemu nadal przysługiwałoby wynagrodzenie z tytułu dokonanej sprzedaży. W przypadku reguły CIF utrata towaru po jego załadowaniu na statek obciąża nabywcę, który przejmuje ryzyko utraty towaru już po załadowaniu towaru na statek, tj. zanim towar dotrze do portu przeznaczenia.

Zatem należy zgodzić się z Państwem, że przychód w przypadku dostawy towarów realizowanych według reguły CIF powstaje w momencie załadowania towaru na statek w porcie rozpoczęcia transportu.

W świetle powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).