0114-KDIP2-2.4010.40.2022.2.KW

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania tzw. ulgi sponsoringowej przez Spółkę w sytuacji, gdy Klub Sportowy jest prowadzony w formie spółki akcyjnej, oraz ustalenia czy Wnioskodawca powinien prowadzić szczegółową analizę sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niego przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu, o której mowa w art. 18ee ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”).

Uzupełnili Państwo wniosek – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 września 2022 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 29 września 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka S.A. jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, która podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (dalej: Spółka).

W ramach prowadzonej działalności Spółka zmierza zawiązać umowę sponsoringu. Na podstawie umowy sponsoringu sponsorowany będzie wykonywał na rzecz Spółki usługi służące promocji i reklamie Spółki, szczegółowy zakres świadczeń realizowanych przez sponsorowanego na rzecz Spółki, badanie celowość podatkowej wydatków ponoszonych przez Spółkę w ramach umowy sponsoringu, nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Dla potrzeb analizy należy przyjąć, że wydatki ponoszone przez Spółkę na podstawie umowy sponsoringu będą spełniały warunek celowości, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Umowa sponsoringu będzie zawiązana przez Spółkę z Klubem Sportowy. Jedynym akcjonariuszem Klubu Sportowego jest stowarzyszenie kultury fizycznej, Klub Sportowy w miejscowości (…). Zgodnie ze statutem Klubu Sportowego jest on klubem sportowym jednosekcyjnym i prowadzi sekcję (`(...)`), a jego podstawowym zadaniem jest uczestnictwo w profesjonalnym współzawodnictwie sportowym, promocja sportu oraz prowadzenie działalności na rzecz jego rozwoju.

Na podstawie danych wynikających ze sprawozdań finansowych Klubu Sportowego Spółka ustaliła, iż Klub Sportowy nie wypłacał akcjonariuszowi dywidend. Środki na funkcjonowaniu Klubu Sportowego niemal w całości są pozyskiwane ze świadczenia usług promocyjno - reklamowych, w większości z umów sponsoringowych. Jednym słowem, należy wnioskować, że działalność gospodarcza Klubu Sportowego ukierunkowana jest na pozyskiwanie środków na realizacje głównego celu statutowego, tj. prowadzenie sekcji (`(...)`) i udział drużyny (`(...)`) w profesjonalnym współzawodnictwie sportowym.

W zawartej umowie sponsoringu Spółka planuje zamieścić oświadczenie Klubu Sportowego, że środki uzyskane od Spółki w ramach umowy sponsoringu będą przeznaczone przez Klub Sportowy, zgodnie ze wskazaniem zawartym w jego statucie, tj. prowadzenie sekcji (…). Na podstawie umowy sponsoringu Spółka nie uzyska żadnych uprawnień kontrolnych, w ramach, których prowadziłaby weryfikację sposobu wykorzystania przez Klub Sportowy środków pozyskanych od Spółki na podstawie takiej umowy.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W złożonym wniosku Spółka wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.) - dalej „ustawa o CIT”.

Poprzez pytanie oznaczone jako nr 1 Spółka próbuje ustalić, wprost to zostało zapisane w tym pytaniu, czy forma prawna Klubu Sportowego, a dokładniej fakt, iż ów klub jest prowadzony w formie spółki akcyjnej, wobec treści przepisu prawa podatkowego art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT stoi na przeszkodzie zastosowaniu ulgi ukonstytuowanej w art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Poprzez drugie pytanie przedstawione przez Spółkę w złożonym wniosku, Spółka zamierza ustalić czy zdaniem Organu ustawodawca podatkowy wymaga, dla uzyskania możliwości zastosowania ulgi na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, aby podatnik posiadał szczegółową wiedzę nt. tego w jaki sposób wydatkuje środki Klub Sportowy będący stroną umowy sponsoringu.

Oba pytania zostały zadane w odniesieniu do konkretnych okoliczności zdarzenia przyszłego, ze wskazaniem na wiedzę jaką dysponuje Spółka i będzie dysponowała ewentualnie korzystając z odliczenia w ramach ulgi. Istota obu pytań sprowadza się w rzeczywistości do tego, czy według przepisów prawa podatkowego:

1. forma prawna: spółka akcyjna stoi na przeszkodzie zastosowaniu ulgi na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1

2. należy prowadzić szczegółową analizę sposobu wydatkowania środków pozyskanych przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu, aby móc skorzystać z ulgi zapisanej w art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - czy wiedza opisana we wniosku jest wystarczająca by skorzystać z takiej ulgi.

Opisawszy w części G.61 wniosku, konkretne okoliczności, przedstawiając je, zgodnie z prawnym wymogiem, w sposób szczegółowy, prezentując zakres swojej wiedzy nt. Klubu Sportowego i sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej w ramach umowy sponsoringu, Spółka dąży do ustalenia (prezentując swoje stanowisko w sprawie i uzasadniając je), czy:

‒ w takich konkretnych okolicznościach,

‒ przy takim stanie wiedzy nt. Klubu Sportowego prowadzącego działalność (zgodnie z wymogiem ustawowym) w formie spółki akcyjnej, a w szczególności mając, taką jak opisana, wiedzę nt. sposobu wydatkowania środków przez Klub Sportowy, Spółka może skorzystać z ulgi, czy jednak musi prowadzić szczegółową analizę sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu.

Wobec tak przedstawionych pytań dotyczących interpretacji prawa podatkowego, w opinii Spółki spełniony został normatywny warunek zamieszczenia we wniosku ORD-IN wyczerpującego opisu zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca wskazał, że wydatki z tytułu umowy sponsoringowej będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w zakresie produkcji i handlu w obszarze mięsa i wyrobów drobiowych poprzez m.in. reklamowanie wskazanej powyżej działalności.

Wnioskodawca nadmienił przy tym, że w złożonym wniosku zostało wprost wskazane, że dla potrzeb analizy należy przyjąć, że wydatki ponoszone przez Spółkę na podstawie umowy sponsoringu będą spełniały warunek celowości, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu zalicza się m.in. koszty reklamy.

Reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego, podniesienie lub utrwalenie renomy sponsora. Takimi właśnie celami kieruje się Spółką chcąc zawrzeć umowę sponsoringu tj. poprzez reklamę Spółka planuje dotrzeć do jak największej liczby potencjalnych klientów towarów w obszarze mięsa i wyrobów drobiowych.

Związek przyczynowy wydatków z tytułu umowy sponsoringowej z osiągnieciem przychodu lub zabezpieczeniem źródła przychodu będzie wyrażał się m.in. poprzez potencjalny wzrost wolumenu dostarczanych produktów przez Spółkę.

Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej nie zostaną Spółce w jakikolwiek sposób zwrócone. Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Spółka osiąga przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

Pytania

1. Czy fakt, iż Klub Sportowy jest prowadzony w formie spółki akcyjnej wyłącza możliwość zastosowania przez Spółkę odliczenia od dochodu na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT ?

2. Czy w okolicznościach opisanych we wniosku, dla zastosowania odliczenia od dochodu, o którym mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT Spółka musi prowadzić szczegółową analizę sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Fakt, że Klub Sportowy jest prowadzony w formie spółki akcyjnej nie wyłącza możliwości zastosowania przez Spółkę odliczenia od dochodu na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Wprowadzając z początkiem 2022 r. możliwość dokonywania odliczenia od dochodu w ramach tzw. ulgi sponsoringowej, tj. na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca działał w celu wdrożenie „nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego.” (zgodne z uzasadnieniem zawartym w druku sejmowym nr 1532). W tym samym dokumencie zostało wskazane, że ma to być zachęta do udzielania przez podatników wsparcia m.in. podmiotom prowadzącym działalność sportową. Dalej autor projektu wyjaśniał, że „W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują tj. określone w art. 28 ustawy o sporcie, tj. m.in. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego”.

Na podstawie tak uzasadnionego projektu została uchwalona nowelizacja wprowadzająca art. 18ee ustawy o CIT. Zgodnie z art. 18ee ust.1 pkt 1 ustawy o CIT podatnik może skorzystać z odliczenia od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodu poniesionych na działalność sportową, przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT ustawodawca wskazał, że za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę to, że przywołane regulacje ustawy o sporcie nie definiują wprost pojęcia „klub sportowy”, a wskazują jedynie na zasady uzyskiwania przez kluby sportowe dotacji celowych z budżetu jednostek samorządowych, dokonując wykładni art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT należy nade wszystko uwzględniając intencje prawodawcy jednoznacznie wykazane w uzasadnieniu zawartym w druku sejmowym nr 1532.

Według takich, przepisy te mają konstytuować zachętę podatkową do wspierania podmiotów prowadzących działalność sportową, w tym konkretnym przypadku w formie klubu sportowego. Co niezwykle ważne, w żadnym z przepisów art. 18ee ustawy o CIT prawodawca nie zastrzegł, iż odliczenie na podstawie takich regulacji, tj. w ramach tzw. ulgi sponsoringowej nie może mieć zastosowania, a jeżeli koszty ponoszone są na finansowanie klubu sportowego prowadzonego w formie spółki kapitałowej. Zastrzeżenie odnośnie do formy prawnej funkcjonowania klubu sportowego nie zostało zamieszczone w powołanym art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie.

Co więcej, na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy o sporcie, w przypadku gier zespołowych w skład ligi zawodowej mogą wchodzić wyłącznie te kluby sportowe, które działają jako spółki akcyjne lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. To ponad wszelką wątpliwość oznacza, że taka forma prowadzenia klubu sportowego (sp. z o.o., S.A.) jest nie tylko typową, ale wręcz obligatoryjną w niektórych przypadkach.

Ustawodawca podatkowy wprowadzając odliczenie na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, mające służyć wsparciu podmiotom prowadzącym działalność sportową nie zastrzegł, iż odliczenie może być dokonane wyłącznie wówczas, gdy klub sportowy nie jest prowadzony w formie spółki akcyjnej lub spółki z o.o. Skoro więc w opisanym stanie przyszłym, Spółka zamierza zawiązać umowę sponsoringu z Klubem Sportowym, który w statucie ma wprost i jednoznacznie zapisane, iż jest on klubem sportowym jednosekcyjnym i prowadzi sekcję (`(...)`), a jego podstawowym zadaniem jest uczestnictwo w profesjonalnym współzawodnictwie sportowym, promocja sportu oraz prowadzenie działalności na rzecz jego rozwoju, to fakt, że Klub Sportowy jest prowadzony w formie spółki akcyjnej nie wyłącza możliwości zastosowania przez Spółkę odliczenia od dochodu na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad. 2

W okolicznościach opisanych we wniosku, dla zastosowania odliczenia od dochodu, o którym mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT Spółka nie musi prowadzić szczegółowej analizy sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu.

Wprowadzając możliwość dokonania odliczenia w ramach tzw. ulgi sponsoringowej na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT ustawodawca zaznaczył, iż kosztami uzyskania przychodu poniesionymi na działalność sportową są te, które służą klubowi sportowemu na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie.

W przepisie takim zamieszczony został otwarty katalog, w którym wymienione zostały:

‒ realizacja programów szkolenia sportowego,

‒ zakup sprzętu sportowego,

‒ pokrywanie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

‒ pokrywanie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

‒ finansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzeń kadry szkoleniowej.

Co ważne, wyszczególnienie nie jest kompletne. W żadnej z regulacji ustawy o CIT prawodawca nie warunkuje zastosowania odliczenia na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT jednoznacznym wskazaniem przez podatnika, na co wydatkował środki sponsorowany.

Ustawodawca podatkowy wymaga jedynie, aby to podatnik korzystający z odliczenia składając zeznanie roczne zamieścił wykaz poniesionych przez niego kosztów. Gdyby prawodawca oczekiwał, iż podatnik ten będzie sprawował bezpośrednią kontrolę nad wydatkowaniem środków przez sponsorowanego, czy chociażby tego, że w umowie zostanie precyzyjnie określone na co ów sponsorowany będzie wydatkował otrzymane od podatnika środki, to z pewnością zamieściłby stosowne zastrzeżenie w art. 18ee ustawy o CIT.

Jeżeli zatem w okolicznościach opisanych we wniosku, Spółka zamierza zawiązać umowę sponsoringu z Klubem Sportowym, który w statucie ma wprost i jednoznacznie zapisane, iż jest on klubem sportowym jednosekcyjnym i prowadzi sekcję (`(...)`), a jego podstawowym zadaniem jest uczestnictwo w profesjonalnym współzawodnictwie sportowym, promocja sportu oraz prowadzenie działalności na rzecz jego rozwoju i w zawartej umowie sponsoringu zostanie zamieszczone oświadczenie Klubu Sportowego, że środki uzyskane od Spółki w ramach umowy sponsoringu będą przeznaczone przez Klub Sportowy, zgodnie ze wskazaniem zawartym w jego statucie, tj. prowadzenie sekcji (`(...)`), to dla zastosowania odliczenia od dochodu, o którym mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT Spółka nie musi prowadzić szczegółowej analizy sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒ pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒ został właściwie udokumentowany,

‒ nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring.

Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny.

Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo–skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2022 r. poz. 1599 ze zm., dalej: „ustawa o sporcie”),

sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

W myśl art. 3 ustawy o sporcie,

1. Działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego.

2. Klub sportowy działa jako osoba prawna.

Na mocy art. 2 pkt 42 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18ee.

Zgodnie z art. 18ee ustawy o CIT,

1. Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1. sportową,

2. kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3. wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

- przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

2. Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

1. klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;

2. stypendium sportowego;

3. imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 2171).

3. Przez stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, rozumie się finansowane przez podatnika jednostronne, bezzwrotne świadczenie pieniężne, które jest przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego, ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, organizacje pożytku publicznego lub kluby sportowe, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej.

8. Koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

9. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w ust. 1.

10. Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu.

11. W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w ust. 1, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie:

Klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 305, z późn. zm.) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.

Jak wynika z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, do którego odwołuje się art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, finansowanie klubu sportowego musi zostać przeznaczone na:

1. realizację programów szkolenia sportowego,

2. zakup sprzętu sportowego,

3. pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4. pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5. sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Wskazać należy, że z uzasadnienia do wprowadzanych od 1 stycznia 2022 r. zmian wynika, że wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność sportową jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno -gospodarczego. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzących działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga jest skierowana do podatników osiągających przychody z działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub według 19% stawki podatku. Ulga będzie odliczana maksymalnie do wysokości uzyskanych w roku podatkowym dochodów z działalności gospodarczej. Będzie polegała na możliwości odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na określone cele. Oznacza to, że podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów. Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. klubom sportowym) dodatkowe środki na prowadzoną działalność. Odliczeniu będą podlegały koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga będzie odliczana w zeznaniu rocznym. W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują cele określone w art. 28 ustawy o sporcie, tj. m.in. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego. Koszty mogą dotyczyć również sfinansowania stypendium sportowego.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnienia opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę sponsoringową. Na podstawie umowy sponsoringu sponsorowany będzie wykonywał na rzecz Spółki usługi służące promocji i reklamie Spółki. Umowa sponsoringu będzie zawiązana przez Spółkę z (`(...)`) S.A.

Zgodnie ze statutem Klubu Sportowego jest on klubem sportowym jednosekcyjnym i prowadzi sekcję (`(...)`), a jego podstawowym zadaniem jest uczestnictwo w profesjonalnym współzawodnictwie sportowym, promocja sportu oraz prowadzenie działalności na rzecz jego rozwoju.

W zawartej umowie sponsoringu Spółka planuje zamieścić oświadczenie Klubu Sportowego, że środki uzyskane od Spółki w ramach umowy sponsoringu będą przeznaczone przez Klub Sportowy, zgodnie ze wskazaniem zawartym w jego statucie, tj. prowadzenie sekcji (`(...)`).

Wnioskodawca wskazał, że wydatki ponoszone przez Spółkę na podstawie umowy sponsoringu będą spełniały warunek celowości, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. W ramach umowy sponsoringowej Spółka będzie bowiem reklamowana, promowana. Powyższe wpłynie na poprawienie wizerunku oraz zwiększeniem bazy potencjalnych klientów Wnioskodawcy. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę nie zostaną w jakiejkolwiek formie zwrócone Spółce, jak również nie zostaną odliczone przez nią od podstawy opodatkowania.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym fakt, że Klub Sportowy jest prowadzony w formie spółki akcyjnej wyłącza możliwość zastosowania przez Spółkę odliczenia od dochodu na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, oraz czy dla zastosowania odliczenia od dochodu Spółka musi prowadzić szczegółową analizę sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu.

Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy sponsoringowej, zgodnie z którą Wnioskodawca przekazuje Klubowi Sportowemu środki, a w zamian Klub świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi reklamowe, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ustawy o CIT.

W żadnym z przepisów art. 18ee ustawy o CIT prawodawca nie zastrzegł, iż odliczenie na podstawie takich regulacji, tj. w ramach tzw. ulgi sponsoringowej nie może mieć zastosowania jeżeli koszty ponoszone są na finansowanie klubu sportowego prowadzonego w formie spółki akcyjnej.

Co więcej, na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy o sporcie, w przypadku gier zespołowych w skład ligi zawodowej mogą wchodzić wyłącznie te kluby sportowe, które działają jako spółki akcyjne lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. To ponad wszelką wątpliwość oznacza, że taka forma prowadzenia klubu sportowego (sp. z o.o., S.A.) jest nie tylko typową, ale wręcz obligatoryjną w niektórych przypadkach.

Zatem fakt, że Klub Sportowy jest prowadzony w formie spółki akcyjnej nie wyłącza możliwości zastosowania przez Spółkę odliczenia od dochodu na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W żadnej z regulacji ustawy o CIT prawodawca nie warunkuje zastosowania odliczenia na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT jednoznacznym wskazaniem przez podatnika, na co wydatkował środki sponsorowany. Ustawodawca podatkowy wymaga jedynie, aby to podatnik korzystający z odliczenia składając zeznanie roczne zamieścił wykaz poniesionych przez niego kosztów.

Ja wskazał Wnioskodawca w zawartej umowie sponsoringu zostanie zamieszczone oświadczenie Klubu Sportowego, że środki uzyskane od Spółki w ramach umowy sponsoringu będą przeznaczone przez Klub Sportowy, zgodnie ze wskazaniem zawartym w jego statucie, tj. prowadzenie sekcji (`(...)`).

Dla zastosowania odliczenia od dochodu, o którym mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT Spółka nie musi prowadzić szczegółowej analizy sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego .Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).