Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z nabyciem Licencji oraz pozostałych świadczeń określonych w Umowie. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 października 2022 r. (data wpływu 17 października 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
X. Sp. z o.o. [dalej: Spółka lub Wnioskodawca] jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług [dalej: VAT (podatek od towarów i usług)] i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz dystrybucji różnego rodzaju napojów alkoholowych (wyrobów akcyzowych).
W związku z prowadzoną działalnością Spółka zamierza przeprowadzić nową inwestycję - wybudowanie gorzelni, która pozwoli na zwiększenie produkcji alkoholu. Zamierzeniem inwestycyjnym objęta jest budowa a następnie eksploatacja instalacji do produkcji surowego alkoholu wraz z infrastrukturą towarzyszącą na terenie przemysłowym. Realizacja przedsięwzięcia będzie obejmowała m.in. wyburzenie istniejących obiektów budowlanych oraz usunięcie kolidującej infrastruktury a następnie budowę nowej instalacji wraz z niezbędną infrastrukturą.
Spółka zawarła umowę z podmiotem z siedzibą w Indiach [dalej odpowiednio: Dostawca oraz Umowa] na wykonanie prac projektowych, inżynierskich, dostawy towarów i realizacji powiązanych usług w związku z budową i uruchomieniem gorzelni w zakładzie Spółki.
Na podstawie Umowy Dostawca zobowiązał się w szczególności do:
‒ dostawy towarów, w szczególności składających się na system destylacji i instalacji wyparnej („Process Plant”, dalej: Przetwórnia), w ciągu 7 miesięcy od otrzymania pierwszej przedpłaty;
‒ przeprowadzenia prac projektowych i przygotowania dokumentacji projektowej;
‒ udzielenia ograniczonej terytorialnie licencji na używanie Przetwórni, całego powiązanego know- how oraz technologii wszystkich towarów i dokumentacji dostarczonych w ramach Umowy, niezbędnych do prawidłowego użytkowania Przetwórni oraz na używanie dowolnego oprogramowania dla Przetwórni, bez prawa do przeniesienia tych praw na inny podmiot [dalej: Licencja];
‒ świadczenia usług powiązanych, w szczególności nadzoru nad montażem i rozruchem Przetwórni; przeprowadzenia szkoleń po rozruchu sprzętu składającego się na Przetwórnię;
‒ dostarczenia systemu/panelu sterowania wraz z logiką sterowania/oprogramowaniem dla Przetwórni [dalej: Oprogramowanie].
Spółka nie nabędzie autorskich praw majątkowych do Oprogramowania i tym samym nie będzie uprawniona do odsprzedaży tych praw. Oprogramowanie będzie wykorzystywane wyłącznie do własnych potrzeb Wnioskodawcy jako użytkownika końcowego - jest ono niezbędne do prawidłowego korzystania z Przetwórni.
Zarówno Licencja jak i wszelkie usługi wymienione w Umowie zostaną nabyte przez Spółkę wyłącznie w celu umożliwienia jej korzystania z Przetwórni. Same w sobie świadczenia te nie mają dla Spółki żadnej wartości i Spółka nie nabyłaby ich gdyby nie były one nierozerwalnie związane z dostawą towarów składających się na Przetwórnię.
W pracach związanych z budową i uruchomieniem samej Przetwórni, jak i realizacją całości inwestycji, będą uczestniczyć także inne podmioty - kontrahenci Wnioskodawcy, na podstawie osobnych umów zawartych ze Spółką [dalej: Kontrahenci]. Będą to m.in. główny wykonawca robót budowlanych oraz podmiot odpowiedzialny za generalny montaż elementów składających się na Przetwórnię. Dostawca jest zobowiązany do współpracy z tymi podmiotami. Co istotne, Dostawca zgodnie z Umową będzie nadzorować prace montażowe prowadzone przez Kontrahentów oraz weźmie udział w rozruchu Przetwórni w charakterze nadzorcy.
Udział specjalistów Dostawcy w pracach związanych z montażem/instalacją Przetwórni jest niezbędny dla zapewnienia prawidłowego wykonania prac. Spółka nie byłaby w stanie bez nadmiernych trudności wykonać montażu/instalacji Przetwórni we własnym zakresie.
Spółka wyznaczyła również menadżera projektu, pełniącego w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy funkcje nadzorcze i kontrolne nad wykonaniem Umowy.
Z tytułu świadczeń wykonanych przez Dostawcę w Umowie określono jedno ryczałtowe wynagrodzenie za wszystkie niezbędne prace objęte zakresem Umowy. Przy czym ustalono następujące zasady płatności:
‒ 45% wynagrodzenia będzie należne w ciągu 15 dni od dnia, kiedy ostatni z następujących dokumentów zostanie dostarczony Spółce przez Dostawcę: (i) faktura proforma, (ii) gwarancja zwrotu zaliczki („Advance Payment Guarantee”) - faktura zaliczkowa zostanie wystawiona przez Dostawcę w ciągu 7 dni od otrzymania zaliczki;
‒ 20% wynagrodzenia będzie należne po przekazaniu wyników prac inżynieryjnych - płatność powinna nastąpić w ciągu 15 dni od otrzymania przez X. faktury;
‒ 35% wynagrodzenia będzie należne po przekazaniu przez Dostawcę faktury proforma i wewnętrznego raportu Dostawcy poprzedzającego wysyłkę sprzętu składającego się na Przetwórnię - płatność powinna nastąpić w ciągu 15 dni od otrzymania przez Wnioskodawcę faktury proforma.
Dostawca będzie wystawiał faktury po ukończeniu danego etapu prac („Milestones”) zgodnie z harmonogramem prac i wydatków [dalej: Harmonogram]. Harmonogram będzie również określał wartość prac wykonanych przez Dostawców dla celów m.in. częściowych płatności. Kwota zaliczki zapłaconej przez X. (45% wartości wynagrodzenia) będzie potrącana z fakturami wystawionymi przez Dostawcę po zakończeniu danych etapów prac określonych w Harmonogramie.
Zgodnie z Harmonogramem, wszystkie płatności należne Dostawcy zostaną uiszczone przez Spółkę jeszcze przed dokonaniem dostawy elementów składających się na Przetwórnię. Umowa ani inne porozumienia z Dostawcą nie wyszczególniają osobno wynagrodzenia za dostawę towarów składających się Przetwórnię oraz wynagrodzenia za świadczenia pomocnicze (usługi, licencja) realizowane przez Dostawcę.
Zgodnie z postanowieniami Umowy, za datę dostawy towarów (składających się na Przetwórnię) realizowanej przez Dostawcę przyjmuje się dzień, w którym towary te są przekazane Wnioskodawcy w miejscu dostawy zgodnie z regułą Incoterms FOB - w porcie w Indiach. Wnioskodawca będzie importerem tych towarów w Polsce.
Jednocześnie Dostawca zostanie zwolniony ze swoich zobowiązań wynikających z Umowy po przejęciu Przetwórni przez Spółkę, spełniającej normy uzgodnione przez strony (po zakończeniu prac związanych z instalacją), potwierdzonej certyfikatem („Taking Over Certificate”). Do momentu przejęcia Przetwórni przez Wnioskodawcę, Spółka nie będzie uprawniona do m.in. sprzedaży, przekazania, dysponowania Przetwórnią/jej elementami bez uprzedniej pisemnej zgody Dostawcy. Wnioskodawca nie będzie również uprawniony do eksploatowania Przetwórni (z wyjątkiem przeprowadzenia stosownych testów, o których mowa w Umowie) do czasu wystawienia certyfikatu („Taking Over Certificate”).
Przetwórnia będzie mieścić się w budynku procesowym, w którym, zgodnie z planami, zlokalizowane będą następujące działy procesowe:
‒ Mielenie i mieszanie,
‒ Hydroliza,
‒ Propagacja i fermentacja,
‒ Destylacja,
‒ Instalacja wyparna,
‒ Instalacja mycia (CIP),
‒ Magazyn chemii.
Poza budynkiem procesowym, w ramach inwestycji mają powstać także inne obiekty, m.in. silosy zboża, suszarnia, budynek socjalnobiurowy z częścią techniczną.
W momencie składania niniejszego wniosku przedmiotowa inwestycja znajduje się w trakcie realizacji.
Przetwórnia będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej VAT.
Dostawca nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT w Polsce ani nie jest zarejestrowany w Polsce dla celów VAT.
Dostawca nie posiada w Polsce zakładu ani stałej placówki w rozumieniu postanowień UPO i ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Spółka uzyska od Dostawcy certyfikat rezydencji dokumentujący jego siedzibę dla celów podatkowych.
Dostawca i Spółka nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów rozdziału 1a ustawy CIT oraz art. 10 UPO.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Tak jak wskazano we Wniosku, na podstawie Umowy Dostawca zobowiązał się udzielić Spółce ograniczonej terytorialnie licencji na używanie Przetwórni, całego powiązanego know-how oraz technologii wszystkich towarów i dokumentacji dostarczonych w ramach Umowy, niezbędnych do prawidłowego użytkowania Przetwórni oraz na używanie dowolnego oprogramowania dla Przetwórni, bez prawa do przeniesienia tych praw na inny podmiot. Know-how, o którym mowa powyżej, może być zatem kwalifikowany jako informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej.
Całkowita kwota należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz Dostawcy (kontrahenta z Indii) z tytułu realizacji wszystkich prac objętych Umowę wynosi niespełna 2,5 mln Euro. Należność ta została rozbita na kilka płatności, przy czym kwota płatności zrealizowanych przez Spółkę w roku podatkowym Spółki przekracza równowartość kwoty 2 mln zł.
Tak jak Spółka wskazała we Wniosku, Umowa nie określa odrębnie kwot wynagrodzenia za dostawę towarów składających się na Przetwórnię oraz kwot należnych Dostawcy z tytułu pozostałych świadczeń określonych w Umowie, w tym z tytułu udzielenia licencji, o której mowa w odpowiedzi na poprzednie pytanie. Płatności zrealizowane przez Spółkę na rzecz Dostawcy, o których mowa powyżej, obejmują zatem łącznie wszystkie świadczenia określone w Umowie.
W kontekście tego pytania Spółka zwraca uwagę, że z dniem 1 stycznia 2022 r. limit 2 mln zł został usunięty z art. 26 ust. 1 ustawy CIT. Ponadto, jak Spółka wskazała we Wniosku, Dostawca nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką, a tym samym mechanizm pay and refund dla płatności przekraczających w roku podatkowym płatnika kwotę 2 mln zł, określony w art. 26 ust. 2e ustawy CIT, nie znajdzie zastosowania do płatności realizowanych przez Spółkę na rzecz Dostawcy.
Przepisy zawarte w art. 26 ust. 7a-7j ustawy CIT określają warunki złożenia przez płatnika oświadczenia pozwalającego na niestosowanie mechanizmu pay and refund określonego w art. 26 ust. 2e tej ustawy. Spółka nie będzie składać przedmiotowego oświadczenia, ponieważ ww. przepisy w ogóle nie znajdą zastosowania do sytuacji opisanej we Wniosku Spółki. W okresie przed 1 stycznia 2022 r. stosowanie mechanizmu pay and refund było zawieszone na mocy rozporządzenia Ministra Finansów, natomiast od 1 stycznia 2022 r. art. 26 ust. 2e stosuje się wyłącznie do płatności realizowanych na rzecz podmiotów powiązanych. Jak Spółka wskazała we Wniosku, Dostawca nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką.
Dostawca (kontrahent z Indii) będzie rzeczywistym właścicielem wszystkich wypłacanych należności z tytułu realizacji Umowy.
Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE.
Zakład Spółki, w którym przeprowadzona zostanie inwestycja (wybudowanie gorzelni), znajduje się na terytorium Polski.
Świadczenia oczekiwane od Dostawcy określone zostały w Umowie i przytoczone przez Spółkę w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku. Obejmują one wykonanie prac projektowych, inżynierskich, dostawę towarów i realizację powiązanych usług w związku z budową i uruchomieniem gorzelni (Przetwórni) w zakładzie Spółki. Wszystkie ww. świadczenia służą jednemu celowi, tj. uruchomieniu działalności Przetwórni. Z punktu widzenia wyłącznie współpracy z Dostawcą kluczowym elementem Umowy jest dostarczenie Spółce towarów składających się na Przetwórnię. Jak Spółka wskazała we Wniosku, pozostałe świadczenia określone w Umowie nie mają dla Spółki żadnej wartości i Spółka nie nabyłaby ich gdyby nie były one nierozerwalnie związane z dostawą towarów składających się na Przetwórnię.
Jak wyżej wskazano, kluczowym elementem Umowy jest dostarczenie Spółce towarów składających się na Przetwórnię. Spółka wskazała we Wniosku, że pozostałe świadczenia określone w Umowie nie mają dla Spółki żadnej wartości i Spółka nie nabyłaby ich gdyby nie były one nierozerwalnie związane z dostawą towarów składających się na Przetwórnię.
W konsekwencji, w ocenie Spółki, wszystkie wykonywane przez Dostawcę czynności w ramach zawartej Umowy będą tak blisko związane z dostawą towarów składających się na Przetwórnię, że będą tworzyły w obiektywny sposób jedno niepodzielne świadczenie, którego podział byłby sztuczny.
Jak Spółka wskazała we Wniosku, w pracach związanych z budową i uruchomieniem samej Przetwórni, jak i realizacją całości inwestycji, będą uczestniczyć także inne podmioty - kontrahenci Wnioskodawcy, na podstawie osobnych umów zawartych ze Spółką. Będą to m.in. główny wykonawca robót budowlanych oraz podmiot odpowiedzialny za generalny montaż elementów składających się na Przetwórnię, którzy świadczyć będą usługi na rzecz Spółki. Dostawca (kontrahent z Indii) jest zobowiązany z nimi współpracować przy realizacji powierzonych im zadań. Bierze on zatem także udział w działaniach związanych z instalacją/montażem Przetwórni. W rozruchu Przetwórni uczestniczyć będzie zarówno Dostawca jak i inni kontrahenci (realizujący umowy zawarte bezpośrednio ze Spółką).
Pytania
1. Czy świadczenia nabywane przez Spółkę od Dostawcy na podstawie Umowy, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku stanowią kompleksowe świadczenie w postaci dostawy towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, a w konsekwencji miejsce świadczenia będzie znajdować się w Polsce?
2. Czy w związku z nabyciem świadczeń określonych w Umowie, Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania płatności przez Dostawcę - w odpowiedniej części?
3. Czy Spółka będzie miała prawo do skorygowania rozliczenia VAT od zapłaconych zaliczek w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca dokona rozliczenia VAT z tytułu importu towarów ze względu na rozliczenie VAT należnego z tytułu importu towarów (elementów Przetwórni)?
4. Czy prawidłowe jest stanowisko, iż Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z nabyciem Licencji oraz pozostałych świadczeń określonych w Umowie?
Niniejsza interpretacja odnosi się do pytania nr 4 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań nr 1-3 dotyczących podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy:
Ad. 4.
Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z nabyciem Licencji i pozostałych świadczeń określonych w Umowie z uwagi na to, że stanowią one jedynie świadczenia akcesoryjne (pomocnicze) do świadczenia głównego, jakim w niniejszej sprawie jest dostawa towarów składających się na Przetwórnię, a ponadto nie są one objęte zakresem opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym, określonym w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa CIT”).
a) Charakter Umowy jako umowy mieszanej
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ustawy CIT).
Analogicznie opodatkowane są przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze (art. 21 ust 1 pkt 2a ustawy CIT).
Jak stanowi art. 26 ust. 1 ustawy CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. nr 8, poz. 46, dalej: „UPO”), zmienionej Protokołem podpisanym w Warszawie dnia 29 stycznia 2013 r. (dalej: „Protokół zmieniający”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz Indie dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1336, dalej: „Konwencja MLI”), należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Jednakże, takie należności lub opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba uprawniona do należności lub opłat za usługi techniczne ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 15% kwoty należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne brutto (art. 13 ust. 2 UPO).
W myśl art. 13 ust. 3 UPO, określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich prawa autorskich, w tym praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, łącznie z filmami dla kin, oraz filmami i taśmami dla telewizji oraz radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
Określenie "opłaty za usługi techniczne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju opłaty inne niż te wymienione w artykułach 15 i 16 będące wynagrodzeniem za usługi menadżerskie, techniczne lub doradcze, włącznie z dostarczaniem usług personelu technicznego lub innego personelu (art. 13 ust. 4 UPO).
W zakresie interpretacji pojęcia „należności licencyjnych” szczególną rolę odgrywa Komentarz do Modelowej Konwencji OECD [dalej odpowiednio: Komentarz oraz Konwencja Modelowa] Na Konwencji Modelowej wzorowane są wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Choć nie jest on źródłem prawa, stanowi istotną wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Konwencji Modelowej i do interpretacji jej postanowień zawartych w Komentarzu. Postanowienia Konwencji Modelowej zyskały powszechne, ogólnoświatowe, uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Polskie organy podatkowe, z uwagi na okoliczność iż Polska jest członkiem OECD, mają również obowiązek stosować się do Komentarza, tak by zapewnić międzynarodową jednolitość interpretacji.
Powyższe uwagi były wielokrotnie prezentowane przez organy podatkowe, m.in. w interpretacji indywidualnej DKIS z 1 lipca 2021 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.367.2021.2.JK2, w której organ podatkowy wskazał: „Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień”, czy interpretacji indywidualnej DKIS z 1 czerwca 2021 r., sygn. 0114-KDIP3-2 4011.171.2021.2.JM.
Wobec tego, w celu ustalenia, czy Spółka będzie obowiązana do pobierania i zapłaty WHT od należności wypłacanych na rzecz Dostawcy na podstawie zawartej Umowy, konieczne jest przywołanie istotnych, z tej perspektywy, fragmentów Komentarza.
Zgodnie z pkt 11.6 Komentarza do art. 12 w umowach mieszanych należy - opierając się na danych zawartych w umowie lub drogą analizy logicznej - dokonać rozbicia całej kwoty wynagrodzenia na poszczególne elementy i do każdego z nich zastosować odrębne zasady opodatkowania. Równocześnie, Komentarz wskazuje wyraźnie jak postępować w przypadku umów mieszanych, ale zawierających świadczenia o różnej istotności:
„Jeżeli jednak jeden z elementów świadczenia stanowi pozycję główną kontraktu, a pozostałe elementy są uboczne lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia.”.
Jednocześnie z pkt 17 ww. Komentarza do art. 12 wynika wprost, że zasady te mają zastosowanie do dochodów z oprogramowania i know-how:
„17. Płatności związane z oprogramowaniem mogą być dokonywane w ramach umów mieszanych. Umowy takie obejmują na przykład sprzedaż urządzenia sprzętu komputerowego z wbudowanym oprogramowaniem, a odstąpienie prawa do korzystania z oprogramowania połączone jest ze świadczeniem usług. Metody przedstawione w punkcie 11.6 dotyczącym rozstrzygnięcia podobnych problemów związanych z opłatami licencyjnymi z tytułu patentów i know-how mają zastosowanie do oprogramowania komputerowego. (`(...)`)”.
W wyroku z 17 czerwca 2020 r. (sygn. akt I SA/Sz 65/20) Wojewódzki Sąd Administracyjny [dalej: WSA] wskazał, w odniesieniu do takich kryteriów, iż „Wskazuje się tylko generalnie, że istotne jest poszukiwanie pozycji głównej kontraktu oraz elementów pobocznych o znikomym znaczeniu, ale takie poszukiwania powinny zawsze respektować zasadę unikania sztuczności w dokonywanym podziale. Takie określenia, jak "uboczny", "pomocniczy", "sztuczny", "znikomy", nie dostarczają jednoznacznych wskazówek co do rozróżnienia transakcji mieszanych (z jednym elementem dominującym, któremu podporządkować należy elementy nieistotne) od sytuacji, kiedy mamy do czynienia po prostu z wieloma (co najmniej dwoma) transakcjami odrębnymi. W wielu przypadkach stwierdzenie, czy wzajemny stosunek świadczeń ma charakter równorzędny, czy też jest relacją świadczenia głównego i świadczeń akcesoryjnych, jest kwestią uznaniową. Brak jest również możliwości wskazania "wzoru" służącego dokonaniu takiej oceny”.
WSA zgodził się również ze strona skarżącą, iż aby uznać świadczenie za istotny element umowy, musiałoby ono być co najmniej tak samo istotne jak świadczenie główne, wskazując: „Mając zatem na uwadze przytoczone w zaskarżonej interpretacji uzasadnienie dotyczące opłaty licencyjnej jako istotnego elementu umowy, Strona podniosła w skardze, że aby przyjąć za Organem, iż prawo do korzystania z logo [`(...)`] w materiałach promocyjnych i informacyjnych ma charakter istotny wśród pozostałych praw, których Szkoła staje się beneficjentem po uiszczeniu rocznej opłaty abonamentowej, musi dojść do ustalenia na gruncie zawartej umowy, że jest to świadczenie co najmniej tak istotne, jak świadczenie główne, czyli usługa edukacyjna. W dalszej treści zarzutów Strona wskazuje, że ze względu na fakt, iż prawo do korzystania z logo [`(...)`] w materiałach promocyjnych i informacyjnych, w całokształcie umowy, której nadrzędnym i przeważającym celem jest realizacja szeroko pojętej usługi edukacyjnej, jest niewielkim elementem świadczenia, które w istocie pełni rolę informacyjną, nie sposób dokonać wykładni zawartej umowy mieszanej jako statuującej dwa istotne świadczenia: usługę edukacyjną i należność licencyjną za korzystanie z logo [`(...)`]. W ocenie Sądu podniesiony przez Stronę zarzut znajduje zatem swoje uzasadnienie”.
W wyroku z 3 marca 2010 r. (sygn. akt I SA/Kr 1497/09), WSA w Krakowie wskazał, że: „istnieje grupa usług o charakterze złożonym, w skład których wchodzić może szereg innych, odrębnych usług. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla podatnika celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej - dominującej. Usługa pomocnicza, ażeby mogła zostać uznana za część usługi złożonej, musi realizować jeden ściśle określony cel, tj. musi ona przyczyniać się do lepszego wykorzystania przez nabywcę usługi złożonej wchodzącej w jej zakres usługi zasadniczej”.
Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2021 r., sygn. akt II FSK 763/21: „Dla celów podatkowych należy traktować analogicznie usługi, które same w sobie nie przedstawiają wartości ekonomicznej dla nabywcy, tj. są koniecznym uzupełnieniem usługi zasadniczej, bez której usługa podstawowa nie miałaby racji bytu lub pełnią funkcję pomocniczą wobec usługi podstawowej, tj. umożliwiają lub ułatwiają pełniejsze wykorzystanie usługi podstawowej. W konsekwencji, jakkolwiek realizowane jest więcej niż jedno świadczenie, usługi pomocnicze dzielą los podatkowy usługi podstawowej, ze względu na swoją służebną wobec niej rolę. Tym samym, w sytuacji gdy część świadczeń wchodzących w zakres nabywanych usług ma jedynie charakter pomocniczy względem świadczenia głównego i nie stanowią dla nabywcy celu samego w sobie, to nie należy ich rozpatrywać odrębnie.”
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że nabycie Licencji oraz pozostałych usług ma charakter akcesoryjny do dostawy towarów składających się na Przetwórnię. Jak bowiem Spółka wskazuje w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zarówno Licencja jak i pozostałe usługi nabywane są przez Spółkę wyłącznie w celu umożliwienia jej korzystania z Przetwórni. Same w sobie świadczenia te nie mają dla Spółki żadnej wartości i Spółka nie nabyłaby ich gdyby nie były one nierozerwalnie związane z dostawą towarów składających się na Przetwórnię. Dostawa towarów pełni w związku z tym rolę świadczenia głównego (głównego elementu Umowy) w relacji do udzielonej Licencji i pozostałych wskazanych w Umowie usług towarzyszących, realizowanych przez Dostawcę.
W związku z tym, że głównym celem zawarcia Umowy jest nabycie towarów składających się na Przetwórnię, a w Umowie nie zawarto podziału kwoty wynagrodzenia na wynagrodzenie za dostawę towaru i świadczenie usług pomocniczych, normę stosowaną do tego głównego elementu Umowy (dostawa towarów) należy w niniejszej sprawie zastosować do całości wynagrodzenia określonego w Umowie.
W konsekwencji, całe wynagrodzenie otrzymane przez Dostawcę z tytułu realizacji Umowy będzie kwalifikowane na gruncie UPO jako zyski przedsiębiorstwa (art. 7 UPO), niepodlegające podatkowi dochodowemu od osób prawnych w Polsce. W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, w szczególności w związku z nabyciem od Dostawcy Licencji oraz pozostałych usług wymienionych w Umowie.
Podobne stanowisko przedstawił DKIS w interpretacji indywidualnej z 12 listopada 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.391.2019.1.AJ, gdzie wskazał: „W opinii Organu interpretacyjnego pozycję główną kontraktu stanowi zakup tramwajów, a pozostałe elementy są uboczne, w związku z tym to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia. Inaczej, kwalifikacja prawnopodatkowa wynagrodzenia z tytułu zakupu Oprogramowania Tramwaju i Oprogramowania SWO, Dokumentacji Technicznej oraz Dokumentacji Elementów do Symulatora (wraz z licencjami dot. wszystkich wymienionych) musi być zbieżna z kwalifikacją prawnopodatkową dochodu ze zbycia tramwajów przez nierezydenta zarówno na gruncie przepisów ustawy o CIT, jak i postanowień UPO”.
Dodatkową okolicznością wpływającą na zasadność potraktowania świadczeń nabywanych przez Spółkę na podstawie Umowy jako nierozerwalnie związanych z dostawą towarów jest brak odrębnej wyceny poszczególnych świadczeń i dostawy towarów w Umowie. Tym samym, próba wydzielenia poszczególnych usług towarzyszących dostawie towarów miałaby charakter sztuczny i całkowicie oderwany od uzgodnień łączących strony Umowy.
Niezależnie od powyższego, nie wydaje się możliwe, aby w przypadku wydzielenia poszczególnych świadczeń objętych jednolitym wynagrodzeniem, istniała możliwość ustalenia ich indywidualnej wartości rynkowej dla celów określenia podstawy opodatkowania WHT. Skoro świadczenia te nie stanowią przedmiotu samodzielnego obrotu, to nie istnieje również rynek, na którym mogłyby być zbyte (i w ramach którego mogłaby zostać porównana lub ustalona ich wartość).
b) Usługi o charakterze technicznym jako pozostające poza zakresem świadczeń określonych w art. 21 ust. 2a ustawy CIT
Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż część usług (innych niż udzielenie Licencji), w tym przeprowadzenie prac projektowych i przygotowanie dokumentacji projektowej, nadzór nad montażem i rozruchem Przetwórni oraz przeprowadzenia szkoleń po rozruchu sprzętu składającego się na Przetwórnię mogłaby być analizowana pod kątem ewentualnej kwalifikacji do „usług technicznych” w rozumieniu art. 13 ust. 4 UPO. Niemniej, w ocenie Spółki, ustalenie, czy ww. świadczenia stanowią „usługi techniczne” jest w niniejszej sprawie zbędne, ponieważ stanowią one przede wszystkim jedynie świadczenie poboczne w stosunku do elementu głównego, tj. dostawy towarów.
Niezależnie od powyższego, same w sobie (analizowane osobno) świadczenia te nie są objęte obowiązkiem poboru „podatku u źródła” na podstawie przepisów ustawy CIT. Nie mieszczą się one bowiem w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT, gdyż nie stanowią usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, ani gwarancji i poręczeń.
W szczególności, nie są one usługami doradczymi, ponieważ ich istotą nie jest doradzanie, a więc wskazywanie sposobu postępowania w jakiejś sprawie. Wszystkie przedmiotowe świadczenia służą jednemu celowi, tj. uruchomieniu działalności Przetwórni.
Jak wskazano w przytoczonym powyżej wyroku WSA w Krakowie (wyrok z dnia 3 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1497/09):
„[`(...)`] nieuprawnione jest stanowisko organu dokonującego interpretacji, że całość opisywanej przez Spółkę usługi należy kwalifikować jako usługę o charakterze podobnym do doradczej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Usługi techniczne związane już bezpośrednio z instalacją oprogramowania nie mają bowiem charakteru doradczego, czy choćby zbliżonego do doradczego. Nie ma zatem powodu, by dokonywać sztucznego podziału usługi kompleksowej, której podstawowy charakter nie nosi cech odpowiadających usługom doradczym, a co za tym idzie opisanej we wniosku usługi wdrożenia systemu informatycznego nie należy kwalifikować jako jednej z usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.
W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 sierpnia 2020 r., sygn. akt II FSK 2500/19, wskazano, iż usługi menedżerskie bądź doradcze nie powinny polegać na „dokonywaniu powtarzalnych czynności według z góry ustalonych procedur i standardów”, które to cechy wskazują na techniczny charakter świadczeń.
Powyższy wyrok NSA utrzymał w mocy wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 272/19, w którym wskazano, iż:
„(`(...)`) Sąd podziela przyjmowaną w orzecznictwie definicję usług technicznych ze wskazaniem źródła (US model convention) a więc amerykańskiej konwencji modelowej, gdzie opisano odpowiadający sformułowaniu "usług technicznych" termin "included services" w podobny sposób jak w opracowaniu Klaus Fogel on Double Taxation Conventions - i stwierdzono, że –"Przyjmuje się , że usługi techniczne obejmują - co do zasady usługi towarzyszące udostępnianiu użytkowania lub prawa użytkowania pewnych praw, urządzeń lub doświadczenia, tj. usługi pomocnicze, w ramach których usługodawca oprócz udostępnienia swojej wiedzy i doświadczenia, dostarcza także rozwiązania opracowane na potrzeby usługobiorcy. W tym celu usługodawca często udostępnia także swój personel wdrażający urządzenia lub program oraz szkoli personel usługobiorcy. Należy jednak odróżnić usługi techniczne od usług świadczonych w ramach zwykłej działalności gospodarczej usługodawcy" (por. wyrok NSA z 5 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 885/15 , wyrok WSA w Warszawie z 25 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2968/16 )".
WSA w Warszawie w wyroku z 25 listopada 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2968/16, stwierdził również, iż „usługi wdrożeniowe [tj. usługi wdrożenia oprogramowania komputerowego oraz wsparcia w obsłudze aplikacji biznesowych - przypis Spółki], nie stanowią usług o podobnym charakterze do usług doradczych, zarządczych lub przetwarzania danych (bo tylko te z wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt. 2A u.p.d.o.p. można rozważać)”. Charakter wdrożeniowy mają także świadczenia nabywane przez Spółkę w niniejszej sprawie z tą różnicą, że dotyczą wdrożenia całej instalacji produkcyjnej, a nie wyłącznie systemu informatycznego.
Przenosząc tezy przywołanych wyroków na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, iż mamy w niej do czynienia ze świadczeniami stanowiącymi powtarzalne czynności Dostawcy, według z góry ustalonych procedur i standardów, które mają charakter wdrożeniowy, gdyż dotyczą zaprojektowania, instalacji i rozruchu Przetwórni. Są to standardowe świadczenia Dostawcy (który specjalizuje się w dostawach i montażu instalacji gorzelnianych i zrealizował już wiele podobnych projektów), powtarzalne w projektach realizowanych dla innych obsługiwanych przez Dostawcę klientów. Powyższe cechy opisywanych usług, zgodnie z przywołanym wyżej orzecznictwem sądów administracyjnych, wskazują, iż usługi te nie noszą cech świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT, w szczególności usług doradczych ani usług do nich podobnych.
Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że także przeprowadzenie szkoleń po rozruchu Przetwórni nie będzie stanowiło usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT. Usługi szkoleniowe nie stanowią bowiem żadnych z usług wymienionych w tym przepisie (w szczególności nie są to usługi doradcze) ani nie stanowią usług podobnych do usług doradczych. Powyższe zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej DKIS z 25 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.34.2020.2.MZA w której wskazano, iż „Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji pojęcia szkolenie. Za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie te zostało zdefiniowane jako cykl wykładów z jakiegoś przedmiotu, zorganizowanego w celu uzupełnienia czyjegoś wykształcenia lub czyichś wiadomości z jakiejś dziedziny. Wyżej wymienione działania polegające na szkoleniu nie są zatem usługami doradczymi, których istota sprowadza się do wskazywania możliwych rozwiązań (w tym optymalnych z punktu widzenia Spółki)”.
c) Wynagrodzenie za Oprogramowanie jako pozostające poza zakresem pojęcia należności licencyjnych
W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z punktem 14.2 Komentarza do art. 12 Konwencji, wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.
W powoływanej już interpretacji indywidualnej DKIS z 12 listopada 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.391.2019.1.AJ, wskazano, że „zakup oprogramowania nie jest nakierowany na czerpanie korzyści z eksploatacji praw autorskich do tego oprogramowania, lecz na uzyskiwanie dochodów z usług transportowych świadczonych przy wykorzystaniu pojazdów będących głównym przedmiotem kontraktu z wykorzystaniem tego oprogramowania. Nadto opisane oprogramowanie będzie przede wszystkim wykorzystywane na własne potrzeby Spółki Polskiej, co implikuje brak możliwości objęcia wynagrodzenia z tego tytułu normą określoną w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT”.
Dodatkowo w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 11 sierpnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.202.2021.1.AP, stwierdzono, iż:
„Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie istotny jest fakt, że nabycie przez Spółkę oprogramowania end-user na własne potrzeby od podmiotów zagranicznych z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, we Francji, w Irlandii, w Wielkiej Brytanii i w Hong Kongu, nie wiąże się z przeniesieniem praw majątkowych.
Zakup oprogramowania przez Wnioskodawcę jako użytkownika końcowego (oprogramowanie end-user) następuje na własne potrzeby - bez przeniesienia praw majątkowych - w celu wykorzystania do prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedaży usług informatycznych, wykonania określonej usługi na rzecz klienta. (`(...)`) Wnioskodawca jest uprawniony wyłącznie do używania oprogramowania tj.: instalacji, uruchamiania, przechowywania i korzystania, konfiguracji w ramach infrastruktury techniczno- systemowej, wykonywania kopii zapasowych. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT."
Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane także m.in. w interpretacji indywidualnej DKIS z 6 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.69.2021.2.AP, czy interpretacji indywidualnej DKIS z 4 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.348.2020.1.MS.
Z przytoczonych orzeczeń wynika zatem, iż za należności licencyjne w rozumieniu UPO i ustawy CIT nie może być uznawane wynagrodzenie za licencję, w związku z którą jej nabywca:
-
nie nabywa praw autorskich bądź praw do dysponowania nimi w stosunku do przedmiotu licencji,
-
nie może dokonywać dalszej odsprzedaży praw bądź udzielania sublicencji,
-
może wykorzystywać przedmiot licencji jedynie do własnych potrzeb, w tym do tworzenia własnych produktów lub usług.
Zgodnie z informacjami przedstawionymi w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wszystkie ww. warunki zostaną w niniejszej sprawie spełnione w odniesieniu do Oprogramowania. W ocenie Spółki, należy zatem stwierdzić, że także Oprogramowanie nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 ustawy CIT. Będzie ono bowiem wykorzystywane w Przetwórni przez Spółkę jako użytkownika końcowego, a na Spółkę nie zostaną przeniesione autorskie prawa majątkowe do Oprogramowania w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Spółka nie będzie także odsprzedawać praw do Oprogramowania. W konsekwencji, należności z tego tytułu nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Podsumowując, za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z nabyciem Licencji oraz pozostałych świadczeń wymienionych w Umowie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Państwo przedstawili w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy :
‒ stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
‒ zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.