Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółce przysługuje i w przyszłości będzie przysługiwało prawo uznania, że zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych należny od dopłat określonych uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, stanowi/będzie stanowić koszt uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym. Strona jest podatnikiem czynnym VAT (podatek od towarów i usług), w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego osób prawnych dla strony rokiem podatkowym jest okres od 1 stycznia do 31 grudnia i pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Aktualnie jest to okres o dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem lokali użytkowych oraz powierzchni użytkowych, zwanymi dalej lokalami użytkowymi, podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznych. Spółka posiadając teren pod budowę postanowiła rozpocząć szereg inwestycji w zakresie wybudowania budynków do wynajęcia podmiotom gospodarczym.

W związku brakiem środków finansowych działając na podstawie art. 177, 178 i 179 Kodeksu spółek handlowych Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki w dniu 25 maja 2022 r. podjęło skuteczną uchwałę, podjętą przez większość wspólników (384 udziały A, na łączną ilość udziałów 391), na mocy której nałożono na wspólników równomierne, zwrotne dopłaty do udziałów Spółki. Wysokość dopłat ustalono na 1.000,00 zł w stosunku do każdego udziału. Dopłaty mają na celu sfinansowanie ww. inwestycji oraz określono termin ich wpłaty na dzień 15 czerwca 2022 r. A wspólnik większościowy Spółki dokonał w terminie wpłaty należnych dopłat. Natomiast pozostali wspólnicy posiadający 1 (jeden) udział - 5 osób i 1 osoba 2 (dwa) udziały nie wpłaci do chwili obecnej dopłat ustalonych ww. uchwałą.

Spółka złożyła deklarację PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych)-3 w Urzędzie Skarbowym, dalej organ podatkowy, wykazując jako datę dokonania czynności w zakresie wniesienia dopłat, dzień podjęcia uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (25 maja 2022r.), podstawę opodatkowania całą kwotę dopłat wynikającą z uchwały, tj. kwotę w wysokości 391.000,00 zł oraz dokonała wpłaty podatku 0,5% podstawy opodatkowania tj. kwoty w wysokości 1.955,00 zł, którą to kwotę w dniu 8 czerwca 2022 r. strona wpłaciła na rachunek bankowy organu podatkowego, zaliczając ww. wydatek w księgach rachunkowych Spółki do kosztów operacyjnych, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2022 r.

Spółka przy następnych dopłatach zamierza w składanych do organu podatkowego deklaracjach PCC - 3 wskazywać jako moment powstania obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, należnego od dopłat, datę podjęcia uchwały przez Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników nakładającą powyższy obowiązek na wspólników.

Strona w przyszłości zamierza podjąć szereg uchwał o nałożeniu na wspólników obowiązku wniesienia dopłat z przeznaczeniem na sfinansowanie inwestycji, a należny od dopłat i opłacony podatek od czynności cywilnoprawnych, po wpłaceniu go na rachunek organu podatkowego, Spółka zamierza ujmować w księgach rachunkowych w kosztach operacyjnych, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Pytania

1. Czy Spółka prawidłowo uznała, iż zapłacony przez stronę podatek od czynności cywilnoprawnych należny od dopłat określonych uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 25 maja 2022 r., ma prawo zaliczyć Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2022? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

2. Czy Spółce w przyszłości będzie przysługiwało prawo uznania że zapłacony przez stronę podatek od czynności cywilnoprawnych należny od dopłat określonych uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, ma prawo zaliczyć wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód z uzyskiwany z tytułu prowadzenia działalności przez stronę (art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p.), zdefiniowany jako nadwyżka (dodatnia) przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2). Przy ustalaniu wielkości przychodów, uwzględnianych w podstawie opodatkowania na zasadach ogólnych nie uwzględnia się przychodów ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu lub są wolne od podatku (art. 2 ust. 1 i art. 17 pkt 1-54), przychodów ze źródeł, z których przedmiotem opodatkowania jest przychód, opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym (art. 21 i art. 22) oraz przychodów wymienionych w art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p. Ostatni z powołanych przepisów zawiera zamknięty katalog przychodów, które z woli ustawodawcy nie są wliczane do podstawy opodatkowania, a tym samym są neutralne podatkowo (Można stwierdzić, że część z wymienionych w nim kategorii przychodów nie stanowi ostatecznego (definitywnego) przysporzenia dla podatnika. Wśród przychodów wskazanych w art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p. w punkcie 11 wymieniono dopłaty wnoszone do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Treść przepisu ustawy nie pozostawia w związku z tym wątpliwości, że dopłaty dokonane przez wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zgodnie z art. 177-179 k.s.h., nie są wliczane do przychodów uwzględnionych w podstawie opodatkowania.

Celem dopłat, jak wskazuje się w piśmiennictwie, jest potrzeba dekapitalizowania spółki, zapewnienie środków na inwestycje. W orzecznictwie i piśmiennictwie wskazuje się, że dopłaty są zbliżone do przymusowej wewnętrznej pożyczki, jakiej wspólnicy obowiązani są udzielić spółce w przypadku niedokapitalizowania spółki, bądź też stanowią świadczenie znajdujące się pomiędzy pożyczką a wkładem do spółki. Co do zasady dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, choć nie przysługuje im roszczenie o ich zwrot (art. 179 § 1 k.s.h.). W odniesieniu do spółki mogą one zatem, ale nie muszą, stanowić definitywnego przysporzenia.

Koszty uzyskania przychodów, stanowiące kolejną wielkość uwzględnianą przy obliczaniu dochodu, zdefiniowano w art. 15 ust. 1 zd. 1 u.p.d.o.p., jako koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z faktu, że dany wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie należy wyciągać zdaniem strony wniosku, że stanowi on koszt uzyskania przychodów. Aby zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów, powinien on spełniać przesłanki określone w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt II FPS 2/12, ONSAiWSA z 2012 r., nr 5, poz.77). Ustawodawca odróżnia koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 u.p.d.o.f.) oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.). Przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te, których poniesienie wiąże się z rzeczywistym osiągnięciem przychodów lub których poniesienie obiektywnie powinno się przyczynić się do rzeczywistego osiągnięcia przychodów. Koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to takie, których nie można przyporządkować do określonego przychodu, ale które służą lub których poniesienie obiektywnie powinno służyć zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów. Wskazany przez ustawodawcę podział uznać należy za dychotomiczny. Oznacza to, że dany koszt podatkowy może być albo kosztem bezpośrednio związanym z przychodami albo kosztem innym niż bezpośrednio związany z przychodami.

Wniesienie dopłat traktowane jest dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych jako zmiana umowy spółki (art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek zapłaty podatku w przypadku dokonania dopłat ciąży na spółce (art. 4 pkt 9 u.p.c.c.). Poniesienie wydatku w postaci podatku od czynności cywilnoprawnej (dopłat) jest zatem bezpośrednio powiązane z czynnością wniesienia dopłat przez wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jest wydatkiem niezbędnym przy dokonaniu tego rodzaju czynności.

Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, że:

- Spółka nieprawidłowo uznała, iż zapłacony przez stronę podatek od czynności cywilnoprawnych należny od dopłat określonych uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 25 maja 2022 r., ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2022.

- Spółce w przyszłości nie będzie przysługiwało prawo uznania, że zapłacony przez stronę podatek od czynności cywilnoprawnych, należny od dopłat określonych uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Wskazać należy, iż powyższe tezy strony potwierdza między innymi wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2015 r., sygn. akt II FSK 1581/13.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Instytucja dopłat, a także zasady ich wnoszenia unormowane zostały w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1467).

Zgodnie z art. 177 § 1 Kodeksu,

umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału.

Natomiast § 2 cytowanego przepisu stanowi, iż

dopłaty powinny być nakładane i uiszczane przez wspólników równomiernie w stosunku do ich udziałów.

Z kolei zgodnie z art. 178 § 1 ww. ustawy,

wysokość i terminy dopłat oznaczane są w miarę potrzeby uchwałą wspólników. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, do dopłat tych stosuje się przepisy § 2 oraz art. 179.

W myśl art. 179 § 1 ww. ustawy,

dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym.

Powyższe regulacje wskazują zatem na szczególny charakter dopłat, jako jednego ze sposobów pozyskiwania kapitału przez Spółkę. Jednocześnie wskazać należy, iż dopłaty ze swej istoty nie stanowią wkładu wspólnika do spółki na pokrycie jego udziałów, tak więc nie powodują one zwiększenia udziału wspólnika w spółce. W konsekwencji dopłaty nie są formą podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, aczkolwiek niewątpliwie powodują zwiększenie jej majątku.

O możliwości zaliczenia wydatków poniesionych w związku z wniesieniem dopłat do kosztów uzyskania przychodów osoby prawnej decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Wskazać należy, iż ustawodawca posługując się zwrotem „w celu” ograniczył zakres stosowania omawianego przepisu jedynie do wydatków, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami. Wydatek winien zatem w sposób bezpośredni lub pośredni wiązać się z uzyskanym przychodem, ewentualnie z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że prowadzicie Państwo działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym. Głównym przedmiotem Państwa działalności jest wynajem lokali użytkowych oraz powierzchni użytkowych, podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznych. Posiadając teren pod budowę postanowili Państwo rozpocząć szereg inwestycji w zakresie wybudowania budynków do wynajęcia podmiotom gospodarczym.

25 maja 2022 r. podjęliście Państwo uchwałę, na mocy której nałożono na wspólników równomierne, zwrotne dopłaty do udziałów Spółki. Wysokość dopłat ustaliliście na 1.000,00 zł w stosunku do każdego udziału. Dopłaty miały na celu sfinansowanie ww. inwestycji. Ustalono termin ich wpłaty na 15 czerwca 2022 r. Wspólnik większościowy Spółki dokonał w terminie wpłaty należnych dopłat. Natomiast pozostali wspólnicy posiadający 1 (jeden) udział - 5 osób i 1 osoba 2 (dwa) udziały nie wpłaci do chwili obecnej dopłat ustalonych ww. uchwałą.

Złożyli Państwo deklarację PCC-3 w Urzędzie Skarbowym i wskazaliście jako datę dokonania czynności w zakresie wniesienia dopłat, dzień podjęcia uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (25 maja 2022r.), kwotę dopłat wynikającą z uchwały, tj. 391.000,00 zł oraz dokonaliście wpłaty podatku 0,5% podstawy opodatkowania. 8 czerwca 2022 r. kwotę w wysokości 1.955,00 zł wpłaciliście na rachunek bankowy organu podatkowego, zaliczając ww. wydatek w księgach rachunkowych Spółki do kosztów operacyjnych, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2022 r.

Przy następnych dopłatach zamierzają Państwo w składanych do organu podatkowego deklaracjach PCC - 3 wskazywać jako moment powstania obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, należnego od dopłat, datę podjęcia uchwały przez Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników nakładającą powyższy obowiązek na wspólników.

W przyszłości zamierzacie Państwo podjąć szereg uchwał o nałożeniu na wspólników obowiązku wniesienia dopłat z przeznaczeniem na sfinansowanie inwestycji.

Należny od dopłat i opłacony podatek od czynności cywilnoprawnych, zamierzacie Państwo ujmować w księgach rachunkowych w kosztach operacyjnych, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółce przysługuje i w przyszłości będzie przysługiwało prawo uznania, że zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych należny od dopłat określonych uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, stanowi/będzie stanowić koszt uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych określa przychody neutralne podatkowo, a więc niestanowiące podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu, które wymienia przepis art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, dokonując ich wyczerpującego wyliczenia. Przepis powyższy tworzy katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu poprzez stosowanie analogii, czy wykładni rozszerzającej.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT,

do przychodów nie zalicza się dopłat wnoszonych do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, kwot i wartości stanowiących nadwyżkę ponad wartość nominalną udziałów (akcji), otrzymanych przy ich wydaniu i przekazanych na kapitał zapasowy, oraz w spółdzielniach i ich związkach - wartości wpisowego, przeznaczonych na fundusz zasobowy.

Z powyższego przepisu art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT wyraźnie wynika, iż dopłaty wniesione do Spółki nie stanowią jej przychodu podatkowego.

Skoro więc, przychód w postaci dopłat wniesionych do Spółki nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT).

Tym samym, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nieistotny jest zatem cel ani konsekwencje (efekty) wniesienia dopłat do Spółki. Jeżeli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się bowiem z osiągnięciem przysporzenia, zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Z brzmienia art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT wynika, że przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł

1. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

2. przychodów wymienionych w art. 21, art. 22 i art. 24b, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli są związane z działalnością zakładu;

2a) straty poniesionej ze źródła przychodów;

3. kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Przepisy powyższe nie dotyczą zatem kategorii wydatków określonych w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Niemniej jednak przepis art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, wyraźnie stanowi, iż

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z kolei art. 7 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W związku z powyższym przepisem podnieść należy, iż ustawowe pojęcie „suma przychodów” nie może być interpretowane w oderwaniu od regulacji zawartej w art. 12 ustawy o CIT, która wskazuje rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza jakiego rodzaju przychody podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT). Powyższe nakazuje przyjęcie, iż interpretacja przepisów prawa podatkowego zgodnie, z którą z jednej strony pominięte zostałyby przychody, a z drugiej strony uwzględnione jako koszty wydatki związane bezpośrednio z uzyskaniem tych przychodów stałaby w oczywistej kolizji z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że do kosztów uzyskania przychodów nie mogą Państwo zaliczyć wydatku poniesionego przez Spółkę w postaci zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych związanego z wniesieniem przez wspólników dopłat określonych uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników bowiem ww. wydatek ma charakter uboczny w stosunku do świadczenia głównego, jako związany z przychodem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy również wskazać, iż dopłaty wniesione do Spółki stanowią odrębne zdarzenie gospodarcze (wynikające z Kodeksu spółek handlowych), tym samym nie można ich utożsamiać ze zdarzeniem związanym z pozyskaniem przez Spółkę środków finansowych np. w formie kredytu, pożyczki.

Zauważyć należy, iż odrębne uregulowania dotyczące pożyczek (kredytów), zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a, 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwalają na stosowanie analogii w podatkowym uregulowaniu kosztów związanych z korzystaniem z pożyczki (kredytu), a sytuacją w której podatnik uzyskuje środki finansowe z tytułu wniesionych do Spółki dopłat. Powołane wyżej przepisy art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a, 11 i 12 ustawy stanowią wprost o tym, które koszty, w przypadku pożyczki (kredytu) należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Brak jest natomiast takich szczegółowych uregulowań, które dotyczyłyby kosztów związanych z wniesieniem do Spółki dopłat.

W związku z powyższym należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że Spółce nie przysługuje i w przyszłości nie będzie przysługiwało prawo uznania, że zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych, należny od dopłat określonych uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, stanowi/będzie stanowić koszt uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).