Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku podziału uzyskanej kwoty odszkodowania pomiędzy właścicieli poszczególnych lokali zgodnie z treścią uchwały podjętej przez zebranie mieszkańców Wspólnoty Mieszkaniowej i jednoczesne zaliczenie tych kwot na poczet opłat z tytułu utrzymania nieruchomości wspólnej, tj. utrzymanie zasobu mieszkaniowego, które to opłaty obciążają poszczególnych właścicieli lokali, Wnioskodawcy będzie przysługiwało zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych od uzyskanego odszkodowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 września 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest aktywnym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawcą jest Wspólnota Mieszkaniowa, która powstała `(...)` grudnia 2012 r. tj. wraz z wyodrębnieniem pierwszego lokalu. Decyzją Starosty z `(...)` listopada 2018 r. orzeczono ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, stanowiącej działkę ewidencyjną poprzez zezwolenie przedsiębiorstwu X z siedzibą w (…) na realizację inwestycji polegającej na podwyższeniu istniejącego słupa kratowego linii 220 kV. Jednocześnie decyzją Starosty z `(...)` listopada 2018 r. orzeczono o zezwoleniu na zajęcie nieruchomości w celu realizacji wnioskowanej inwestycji. W związku z dokonaniem powyższego wywłaszczenia części nieruchomości w celu realizacji wnioskowanej inwestycji, po stronie uczestnika postępowania Wspólnoty Mieszkaniowej powstało prawo dochodzenia odszkodowania na zasadach określonych w rozdziale 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wniosek o ustalenie i wypłatę odszkodowania na podstawie art. 128 ust. 4 u.g.n. odszkodowania złożył pełnomocnik przedsiębiorstwa X.

W ramach toczącego się postępowania Starosta powołał biegłego rzeczoznawcę w celu sporządzenia operatu, a następnie w jego oparciu wydał decyzję, w której nakazał zapłatę na rzecz Wspólnoty kwoty (…) zł. Decyzję tą zaskarżyło przedsiębiorstwo X. Wojewoda uchylił ową decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W kolejnym postępowaniu w ramach, którego doszło do wydania zaskarżonej niniejszym pismem decyzji organ powołał nowego biegłego, zgodne z zaleceniami Organu II instancji. Rzeczoznawca sporządził operat szacunkowy wywłaszczonej części nieruchomości i określił wysokość odszkodowania łącznie na kwotę (…) złotych. Do sporządzonego operatu, `(...)` lutego b.r., Wnioskodawca przedstawił swoje zastrzeżenia. Rzeczoznawca pismem z dnia `(...)` lutego b.r. ustosunkował się do uwag. W następstwie tego Wnioskodawca zwrócił się do Stowarzyszenia Rzeczoznawców o zaopiniowanie rzeczonego operatu. Z treści opinii wynika bezpośrednio, iż operat sporządzony przez rzeczoznawcę nie powinien być wykorzystany do celu, dla którego został wykonany. Następnie autor operatu dokonał poprawek, uwzględniając uwagi Wnioskodawcy i komisji.

Zdaniem organu I instancji zrobił to prawidłowo i na podstawie tak poprawionego operatu, organ wydał decyzję o ustaleniu odszkodowania w wysokości (…) złotych. Z takim stanowiskiem nie zgodził się Wnioskodawca, co doprowadziło do podjęcia rokowań między stronami, co do polubownego rozwiązania sporu i ustalenia akceptowalnej wysokości odszkodowania.

`(...)` grudnia 2021 r. doszło do zawarcia ugody administracyjnej między stronami, którą to zatwierdził Wojewoda. Ugodą administracyjną strony ustaliły wysokość odszkodowania na kwotę (…) zł. Wyżej wskazane odszkodowanie należne jest Wspólnocie Mieszkaniowej z tytułu szkód powstałych na nieruchomości oraz zmniejszenia jej wartości w związku z realizacją podwyższenia istniejącego słupa kratowego linii 220 kV.

Wnioskodawca otrzymał umówione odszkodowanie w terminie. Na mocy uchwały zebrania mieszkańców Wspólnoty Mieszkaniowej zdecydowano, że uzyskane odszkodowanie zostanie rozliczone na właścicieli według posiadanych udziałów w nieruchomości. W zasobach Wspólnoty Mieszkaniowej są wyłącznie lokale mieszkalne (brak jest lokali użytkowych).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 28 września 2022 r., wskazali Państwo m.in. że:

Wywłaszczona nieruchomość będąca częścią wspólną, stanowiła tereny zielone. Była wykorzystywana przez mieszkańców tworzących Wspólnotę Mieszkaniową do celów rekreacyjnych. Na nieruchomości znajduje się słup kratowy wysokiego napięcia.

Z otrzymanego odszkodowania zostaną pokryte następujące koszty, przypadające na poszczególnych członków Wspólnoty Mieszkaniowej:

- koszty administracji częścią wspólną;

- opłaty za energię elektryczną za część wspólną;

- opłata za monitoring części wspólnej;

- opłaty firm serwisujących i konserwujących elementy części wspólnej (bramy, kotłownie, domofony itd.);

- koszty sprzątania i utrzymania terenów zielonych, w tym terenu którego dotyczy niniejsze postępowanie,

- opłaty za ochronę części wspólnej.

Podział środków wynikał z oczekiwań członków Wspólnoty Mieszkaniowej. Wnioskodawca zwraca uwagę, że w uchwale jest mowa wyłącznie o podziale środków. Członkom Wspólnoty Mieszkaniowej chodziło głównie o to, aby środki zostały przypisane na rzecz poszczególnych mieszkańców według udziału posiadanego w nieruchomości wspólnej. Uchwała nie wskazuje jednocześnie, że podział wiąże się z wypłatą. W konsekwencji podjęta została decyzja o zaliczeniu podzielonych środków na koszty utrzymania zasobów mieszkaniowych, przypadających na poszczególnych członków Wspólnoty Mieszkaniowej.

Jedynym sposobem zagospodarowania środkami pozyskanymi z tytułu odszkodowania będzie ich zaliczenie na poczet opłat za utrzymanie części wspólnych nieruchomości przypadających na poszczególnych członków Wspólnoty Mieszkaniowej, według posiadanego udziału w części wspólnej. Wspólnota Mieszkaniowa wyklucza możliwość bezpośredniej wypłaty środków na rzecz mieszkańców.

Pytanie

Czy w przypadku podziału uzyskanej kwoty odszkodowania pomiędzy właścicieli poszczególnych lokali zgodnie z treścią uchwały podjętej przez zebranie mieszkańców Wspólnoty Mieszkaniowej i jednoczesne zaliczenie tych kwot na poczet opłat z tytułu utrzymania nieruchomości wspólnej, tj. utrzymanie zasobu mieszkaniowego, które to opłaty obciążają poszczególnych właścicieli lokali, Wnioskodawcy będzie przysługiwało zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych od uzyskanego odszkodowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie powstanie zobowiązanie podatkowe, bowiem Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Treść w/w przepisu wskazuje, iż dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, społecznych inicjatyw mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego, samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej oraz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177, 1243 i 1535), uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (winno być: „ uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, są zwolnione od opodatkowania”) - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Z redakcji powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż by doszło do zwolnienia podatnika z obowiązku zapłaty podatku muszą zaistnieć dwie przesłanki.

Pierwszą z nich jest potrzeba uzyskania dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a drugą stanowi konieczność przeznaczenia dochodu na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Takie stanowisko również przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej przez siebie interpretacji indywidualnej z dnia 14 listopada 2019r. (0111-KDIB1-3.4010.378.2019.4.PC). Odnosząc się do kwestii spełnienie przez Wnioskodawcę pierwszej przesłanki należy podkreślić, iż odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę niewątpliwie takim dochodem jest.

W ocenie Wnioskodawcy uzyskanie tego odszkodowania było związane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi. Jak wskazuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji z dnia 6 marca 2021 r. (0111-KDIB1-2.4010.12.2020.1.BG) przez zasoby mieszkaniowe należy rozumieć m.in. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie). Stwierdza ponadto, iż gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem.

Wnioskodawca został z mocy prawa pozbawiony prawa własności na skutek wywłaszczenia i ograniczenia funkcjonalności części działki, której jest właścicielem, a następnie brał aktywny udział w uzyskaniu należnego odszkodowania z tego tytułu, na mocy art. 128 ustawy o gospodarce nieruchomościami, co w konsekwencji doprowadziło do zawarcia ugody administracyjnej.

Jak wskazuje Dyrektor KIS w wyżej wymienionej interpretacji z dnia 6 marca 2021 r., posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN), pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. Należy zatem wskazać, iż gospodarowanie Wnioskodawcy, polegało na wszelkich działaniach mających na celu uzyskanie, jak najwyższego odszkodowania, sumy pieniędzy, które to następnie mógłby wykorzystać na utrzymanie istniejących zasobów mieszkaniowych. Nastąpiło gospodarowanie w ujęciu nie tyle faktycznym, co prawnym. Wspólnota Mieszkaniowa, realizując uprawnienia wynikające z faktu bycia właścicielem gruntu, stanowiącego zasób mieszkaniowy, na którym ustawiony jest słup kratowy, dążyła do uzyskania, jak najwyższego odszkodowania, dokonywała zatem w ujęciu prawnym gospodarowania. Przedstawiona wyżej sytuacja jest elementem właśnie tych mechanizmów i warunków, którym został poddany Wnioskodawca, a które miały doprowadzić do wytworzenia, uzyskania wyższej sumy pieniędzy, którą następnie mógłby on wykorzystać do poprawienia jakości funkcjonowania zarządzanych zasobów mieszkaniowych.

Drugą i ostatnią przesłanką uzyskania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 jest przeznaczenie uzyskanego dochodu, w niniejszej sprawie kwoty odszkodowania, na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Wnioskodawca planuje całą uzyskaną kwotę podzielić pomiędzy właścicielami poszczególnych lokali, według przysługujących im udziałów w nieruchomości wspólnej. Środki te nie zostaną fizycznie wypłacone właścicielom lokali, lecz zostaną zaliczone na poczet kosztów utrzymania części wspólnej nieruchomości przypadających na poszczególnych mieszkańców, w tym m.in. na fundusz remontowy. Przeznaczenie środków na utrzymanie części nieruchomości wspólnej wypełnia ratio legis wprowadzonego przez ustawodawcę zwolnienia, które to w założeniu ma służyć polepszaniu sytuacji bytowej mieszkańców podmiotów wymienionych w treści art. 17 ust. 1 pkt 44. Artykuł 14 ust. 1 ustawy o własności lokali stanowi, iż kosztem zarządu nieruchomością wspólną są wydatki na remonty i bieżącą konserwację.

Niewątpliwie zarząd nieruchomością wspólną ma przyczyniać się do utrzymania zasobów mieszkaniowych. Dla przykładu można też przytoczyć interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 października 2019 r. (0111- KDIB1- 3.4010.346.2019.2.PC), w której uznał za utrzymanie zasobu mieszkaniowego zmianę systemu ogrzewania budynku mieszkalnego. Zdaniem Wnioskodawcy, przeznaczenie uzyskanych środków na poczet utrzymania części wspólnej nieruchomości będzie wypełniać drugą z wymaganych przesłanek określonych w art. 17 ust. 1 pkt 44.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1048, dalej: „uwl”), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.

Zgodnie z art. 6 uwl:

ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Wspólnotę mieszkaniową tworzą zatem zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali o innym przeznaczeniu. W razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali (art. 3 ust. 1 zd. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 2 uwl:

nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 uwl:

właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem.

Przepis zawarty w art. 14 uwl stanowi natomiast, że

na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację;

2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;

3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;

4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości;

5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 updop wynika, że

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Odszkodowanie to szczególny rodzaj świadczenia, którego celem jest naprawienie szkody. Przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Oznacza to, że w tym zakresie należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody.

W przedmiotowej sprawie zdarzeniem, z którym związane jest odszkodowanie jest wywłaszczenie. Wywłaszczenie polega na pozbawieniu lub ograniczeniu służącego określonej osobie prawa rzeczowego do oznaczonej rzeczy na mocy indywidualnego aktu prawa.

Wywłaszczenie dotyczące nieruchomości uregulowane jest w rozdziale 4 działu III (art. 112-135) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r., poz. 1899 ze zm., dalej: „ugn”). Unormowania te umożliwiają władzy publicznej ingerencję w cudzą własność przez ograniczenie lub pozbawienie własności nieruchomości, a także pozbawianie i ograniczanie innych praw do nieruchomości - użytkowania wieczystego i innych praw rzeczowych. Wywłaszczenie dokonywane na podstawie ugn:

Zgodnie z art. 112 ust. 1 ugn:

Przepisy rozdziału 4. Wywłaszczenie nieruchomości, stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

W myśl art. 112 ust. 3 ugn:

Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ugn:

Nieruchomość może być wywłaszczona tylko na rzecz Skarbu Państwa albo na rzecz jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ugn:

Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Wskazać należy, że ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) nie definiuje przychodów podatkowych. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 ww. ustawy. W art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, określono rodzaje przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych, jednakże brak w nim wyłączenia z opodatkowania przychodu pochodzącego z odszkodowania.

Otrzymanie odszkodowania zgodnie z przepisami ustawy o CIT, mieści się w ogólnym pojęciu przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Otrzymane przez Wnioskodawcę przysporzenie ma trwały charakter (nie podlega zwrotowi), a Wspólnota ma możliwość jego swobodnym dysponowaniem. Przysporzenie to ma zatem wszelkie cechy przychodu za który zresztą winno być uznane. Należy także odnotować, że otrzymane odszkodowanie nie zostało wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy otrzymane odszkodowanie (dochód) będzie korzystało ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 zgodnie z zapisami ww. ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy, wskazać należy, że wszystkie środki pieniężne, jakie wpływają na konto Wspólnoty, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią co do zasady przychód w rozumieniu ustawy o CIT. Tym samym odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu wywłaszczenia nieruchomości gruntowych stanowi jak już wskazano przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT:

1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Powyższe oznacza, że dochodem wspólnoty mieszkaniowej, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która w myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym.

Należy jednakże wskazać, że w art. 17 ustawy o CIT zawarto zwolnienie przedmiotowe. W sytuacji Wnioskodawcy będącego Wspólnotą Mieszkaniową należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że:

Wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, społecznych inicjatyw mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego, samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej oraz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177, 1243 i 1535), uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Dyspozycją omawianego przepisu objęte są te dochody, które zostały osiągnięte m.in. przez Wspólnoty Mieszkaniowe z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i które to dochody zostały przeznaczone (i będą wydatkowane) na utrzymanie tych zasobów. Jak wynika z treści tego przepisu, aby dochód podmiotów w nim wymienionych, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

- dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;

- dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Dla odkodowania zakresu dochodu, który - przy spełnieniu pozostałych warunków może korzystać ze zwolnienia konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „zasobów mieszkaniowych”.

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” oraz „zasobów mieszkaniowych”. Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym, należy przyjąć, że „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, „zasób” to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast „mieszkanie” to pomieszczenie, w którym się mieszka (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN 1996, pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowe” określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.

Zatem, termin zasoby mieszkaniowe dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

Wobec powyższego, gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

W konsekwencji przez „zasoby mieszkaniowe”, o których mowa w ustawie o CIT należy rozumieć znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.:

- dźwigi osobowe i towarowe,

- aparaty do wymiany ciepła,

- kotłownie i hydrofornie wbudowane,

- klatki schodowe,

- strychy, piwnice, komórki,

- balkony, loggie,

- garaże,

- pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

- budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej,

- kotłownie i hydrofornie wolno stojące,

- osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

- urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak:

- zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,

- rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,

- sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne,

- budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,

- budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,

- inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu,

- mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak

- np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i utrzymaniu zasobów mieszkaniowych. Zatem wszelkie środki finansowe otrzymane przez wspólnotę mieszkaniową związane z tymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o CIT (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1).

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie dochód osiągnięty z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody podmiotów, o których mowa w tym przepisie otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.

Z treści przedstawionego opisu sprawy wynika w szczególności, że przedmiotem złożonego wniosku jest odszkodowanie otrzymane przez Wspólnotę Mieszkaniową, za wywłaszczenie części nieruchomości gruntowej będącej w posiadaniu Wspólnoty, a wykorzystywanej jako tereny zielone do celów rekreacyjnych mieszkańców tworzących Wspólnotę, na której to nieruchomości znajduje się słup kratowy wysokiego napięcia.

Uzyskany z odszkodowania dochód, zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Środki te nie zostaną fizycznie wypłacone właścicielom lokali, lecz zostaną zaliczone na poczet kosztów utrzymania części wspólnej nieruchomości przypadających na poszczególnych mieszkańców, w tym m.in. na fundusz remontowy.

Z otrzymanego odszkodowania zostaną pokryte następujące koszty, przypadające na poszczególnych członków Wspólnoty Mieszkaniowej:

- koszty administracji częścią wspólną;

- opłaty za energię elektryczną za część wspólną;

- opłata za monitoring części wspólnej;

- opłaty firm serwisujących i konserwujących elementy części wspólnej (bramy, kotłownie, domofony itd.);

- koszty sprzątania i utrzymania terenów zielonych, w tym terenu którego dotyczy niniejsze postępowanie,

- opłaty za ochronę części wspólnej.

Mając na względzie powyższe okoliczności, w odniesieniu do stanu prawnego mającego zastosowanie w sprawie, odszkodowanie, które zostało przyznane Wspólnocie Mieszkaniowej z tytułu wywłaszczenia nieruchomości będącej dotychczas w jej zasobach mieszkaniowych stanowić będzie przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Przychód ten będzie miał więc wpływ na wysokości dochodu osiągniętego z tej gospodarki, który stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT podlega zwolnieniu od opodatkowania, w części w jakiej w istocie zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Biorąc zatem pod uwagę, że jak wynika z wniosku uzyskane z odszkodowania środki nie zostaną wypłacone właścicielom lokali mieszkalnych, lecz zostaną zaliczone na poczet kosztów utrzymania części wspólnej nieruchomości w częściach przypadających na poszczególnych mieszkańców, otrzymane odszkodowanie zwolnione będzie od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Stanowisko Wspólnoty należało zatem uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

6. z zastosowaniem art. 119a;

7. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

8. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego `(...)`. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).