0111-KDIB2-1.4010.480.2022.1.BJ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. czy w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., każdy z Zainteresowanych będzie uprawniony do odliczenia Wydatków ponad Limit w taki sposób, że:

- ustali on przypadający na niego limit odliczeń w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021;

- przypadająca na dany podmiot, zgodnie z Proporcją, część dotychczas nieodliczonych Wydatków ponad Limit która w danym roku będzie mieściła się w Limicie, zostanie rozpoznana przez niego jako koszty uzyskania przychodów tego roku (dalej jako “Metoda odliczenia”),

2. czy w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej prawidłowym będzie stosowanie przez Zainteresowanych sposobu odliczania Wydatków ponad Limit na zasadach wynikających z reguły FIFO (ang. first in, first out; “FIFO”), co oznacza, że najwcześniej poniesione Wydatki ponad Limit będą odliczane i rozpoznawane w kosztach uzyskania przychodów w pierwszej kolejności.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania: (dalej: X)

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania: (dalej: Y)

Opis zdarzenia przyszłego

Zainteresowany będący stroną postępowania - X Sp. z o.o (“X”) oraz zainteresowany niebędący stroną postępowania - Y Sp. z o.o. (“Y”) - dalej łącznie jako “Zainteresowani”, są spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibami i rezydencją podatkową w Polsce. Jedynym wspólnikiem Zainteresowanych jest Z Sp. z o.o. (“Z”) - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą i rezydencją podatkową w Polsce.

Z jest również jedynym wspólnikiem spółki A Sp. z o.o. (“A”), nabytej od podmiotu niepowiązanego. Planowane jest, żeby każdy z Zainteresowanych przejął od spółki A niezależny, wyodrębniony dział, stanowiący zorganizowane zespoły składników majątkowych, materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań, tj. zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. A jest spółką z siedzibą i rezydencją podatkową w Polsce, prowadzi działalność produkcyjno-handlową w zakresie folii stretch i taśm (odpowiednio jako “Dział Folii” i “Dział Taśm”). A nie prowadzi żadnej innej działalności poza produkcją i sprzedażą folii stretch oraz taśm.

Przeniesienie odpowiednio Działu Folii lub Działu Taśm do Zainteresowanych ma nastąpić poprzez podział A w trybie art. 529 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, zgodnie z którym podział może zostać dokonany przez przeniesienie całego majątku spółki dzielonej na inne spółki (podział przez przejęcie). Skutkiem wskazanego podziału będzie przeniesienie na Zainteresowanych wszystkich aktywów i pasywów A, przypisanych odpowiednio do Działu Folii lub do Działu Taśm. Dział Taśm przejęty zostanie przez spółkę X, natomiast Dział Folii przez spółkę Y. Podział dojdzie do skutku z dniem jego rejestracji przez sąd rejestrowy w Krajowym Rejestrze Sądowym (dalej: „Dzień Podziału”).

W wyniku podziału A przestanie istnieć.

Usługi niematerialne a koszty uzyskania przychodów

W związku z prowadzoną działalnością A ponosił wydatki na nabycie usług niematerialnych, mieszczących się w katalogu zawartym w uchylonym art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, tj. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze (“Usługi niematerialne”). Usługi niematerialne świadczone były na rzecz całego przedsiębiorstwa A - zarówno na rzecz Działu Folii, jak i Działu Taśm.

W latach 2018-2021 łączne wydatki na nabycie Usług niematerialnych od podmiotów powiązanych przekraczały limit, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, tj. kwotę przekraczającą 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek (“EBITDA”) powiększonej o 3 mln złotych, stosownie do art. 15e ust. 12 ustawy o CIT (“Limit”).

W związku z tym, w latach 2018 - 2021 wydatki na Usług niematerialne nabywane od podmiotów powiązanych, w części w jakiej przekraczały Limit, A traktował jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (“Wydatki ponad Limit”) na zasadach określonych w art. 15e ustawy o CIT.

W związku z utrzymaniem, na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, uprawnienia A do odliczania Wydatków ponad Limit zgodnie z przepisem uchylonego art. 15e ustawy o CIT, w dokumentach podziałowych A wskazano, że kwota nieodliczonych do dnia dzisiejszego wydatków na usługi niematerialne - 54 988 215,63 zł przypada w 65% (35 984 288,31 zł) - spółce Y sp. z o.o., przejmującej Dział Folii, a w 35% (19 003 927,32 zł) - spółce X sp. z o.o., przejmującej Dział Taśm (“Proporcja”).

Pytania

1. Czy w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., każdy z Zainteresowanych będzie uprawniony do odliczenia Wydatków ponad Limit w taki sposób, że:

- ustali on przypadający na niego limit odliczeń w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021;

- przypadająca na dany podmiot, zgodnie z Proporcją, część dotychczas nieodliczonych Wydatków ponad Limit która w danym roku będzie mieściła się w Limicie, zostanie rozpoznana przez niego jako koszty uzyskania przychodów tego roku (dalej jako “Metoda odliczenia”)?

2. Czy w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej prawidłowym będzie stosowanie przez Zainteresowanych sposobu odliczania Wydatków ponad Limit na zasadach wynikających z reguły FIFO (ang. first in, first out; “FIFO”), co oznacza, że najwcześniej poniesione Wydatki ponad Limit będą odliczane i rozpoznawane w kosztach uzyskania przychodów w pierwszej kolejności?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych:

1. W świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., każdy z Zainteresowanych będzie uprawniony do odliczenia Wydatków ponad Limit w taki sposób, że:

a. ustali on przypadający na niego limit odliczeń w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021;

b. przypadająca na dany podmiot, zgodnie z Proporcją, część dotychczas nieodliczonych Wydatków ponad Limit która w danym roku będzie mieściła się w Limicie, zostanie rozpoznana przez niego jako koszty uzyskania przychodów tego roku (dalej jako “Metoda odliczenia”).

2. W świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, prawidłowym będzie stosowanie przez Zainteresowanych sposobu rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów Wydatków ponad Limit z zastosowaniem metody FIFO, co oznacza, że najwcześniej poniesione Wydatki ponad Limit będą odliczane i rozpoznawane w kosztach uzyskania przychodów w pierwszej kolejności.

Uzasadnienie Stanowiska Zainteresowanych

Uzasadnienie do pytania 1

Na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnicy byli zobowiązani do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wartości określonych usług niematerialnych nabywanych od podmiotów powiązanych w przypadku, gdy ich wartość przekraczała ustawowy limit. Limit ten był równy wartości 5% wskaźnika EBITDA podatnika w danym roku, powiększonego o kwotę wolną wynoszącą 3 mln zł. Jednocześnie ustawodawca dopuścił prawo do odliczenia nieodliczonych wcześniej kosztów usług niematerialnych w pięciu kolejnych latach podatkowych w ramach limitu obowiązującego w danym roku (art. 15e ust. 9 ustawy o CIT).

Od 1 stycznia 2022 r. art. 15e ustawy o CIT został uchylony przez art. 2 pkt 30 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (“ustawy nowelizującej”).

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w uchylonym art. 15e ustawy o CIT.

W rozliczeniach podatku dochodowego od osób prawnych za 2022 rok i za lata kolejne, Zainteresowani - będący, na podstawie art 93c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1540; “o.p.”), sukcesorami prawnymi A, w zakresie planowanego przeniesienia odpowiednio Działu Folii i Taśm, w tym Wydatków ponad Limit, w kwocie dotychczas nieodliczonej zgodnie z uchylonym art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, planują dokonać odliczenia wydatków poniesionych na nabycie Usług niematerialnych, w tej części, która w latach 2018-2021 stanowiła Wydatki ponad Limit A.

A w latach 2018-2021 spełniał warunki do odliczenia w kolejnych 5 latach podatkowych nieodliczonej w danym roku kwoty wydatków poniesionych z tytułów, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1-3 ustawy o CIT, na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, tj.:

- będąc podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, ponosił na rzecz podmiotów powiązanych wydatki na Usługi niematerialne wymienione w art. 15e ust. 1 pkt 1-3 ustawy o CIT;

- stosował Limit wynikający z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpowiedniej kwoty z tytułu wydatków na Usługi niematerialne,

- wyłączał z kosztów uzyskania przychodów nadwyżkę Wydatków ponad Limit, która to nadwyżka - gdyby art. 15e ustawy o CIT nie został uchylony - mogłaby zostać odliczona w kolejnych latach na podstawie ust. 9 (w ramach dostępnego w danym roku Limitu).

A miał zatem prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. W konsekwencji A zachował również prawo do odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie kosztów poniesionych na usługi niematerialne - zgodnie z brzmieniem art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Tym samym po Dniu Podziału - stosownie do art. 93c o.p. - Zainteresowani jako sukcesorzy A są uprawnieni są do kontynuowania ujmowania Wydatków ponad Limit w swoich kosztach uzyskania przychodu w kolejnych pięciu latach. W związku z sukcesją przysługującego A uprawnienia do odliczania Wydatków ponad Limit, nieodliczona kwota poniesionych przez A wydatków na Usługi niematerialne przypada Działowi Folii i Działowi Taśm w Proporcji wynikającej z dokumentów podziałowych.

Należy zauważyć, że ustawa nowelizująca nie zawiera informacji, w jaki sposób należy zrealizować uprawnienie wynikające z przepisu art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej. W szczególności nie wprowadzono żadnej regulacji, która ustanowiłaby nowy limit, według którego podatnicy mogą odliczać wydatki na Usługi niematerialne w 2022 r. i latach kolejnych.

Niemniej, zdaniem Zainteresowanych, powyższe nie oznacza, że całość Wydatków ponad Limit może zostać przez Zainteresowanych rozpoznana w kosztach uzyskania przychodów bez ograniczeń. W ocenie Zainteresowanych, dla właściwego zastosowania art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, który mówi o zachowaniu prawa do odliczenia “w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie [tj. art. 15e ust. 9 ustawy o CIT]”, konieczne jest przyjęcie fikcji, że Limit dalej obowiązuje.

W związku z tym Metoda odliczenia, którą Zainteresowani planują zastosować, będzie bazowała na przyjęciu założenia, że art. 15e ustawy CIT nadal powinien być stosowany, tzn.:

- w pierwszej kolejności każdy z Zainteresowanych ustali “hipotetyczny” Limit obowiązujący go w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o CIT;

- a następnie ta część przypadających na niego zgodnie z Proporcją Wydatków ponad Limit, która w danym roku będzie mieściła się w “hipotetycznym” Limicie, zostanie rozpoznana przez każdego z Zainteresowanych jako koszty uzyskania przychodów tego roku.

Przyjęcie odmiennego podejścia, zdaniem Zainteresowanych, prowadziłoby do wniosku, że całość Wydatków ponad Limit mogłaby zostać rozpoznana jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów Zainteresowanych w 2022 r. (z uwagi na uchylenie art. 15e ustawy o CIT, a zatem brak przepisów dotyczących Limitu). Potwierdzenie prawidłowości planowanej przez Zainteresowanych Metody odliczenia można również wywieść z wypowiedzi przedstawiciela Ministerstwa Finansów, która została zacytowana w artykule opublikowanym w Dzienniku Gazecie Prawnej z 2 grudnia 2021 r.:

“Podatnik, ustalając w latach 2022-2026 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy CIT, ustalał limit odliczenia, przypadający na dany rok, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy CIT nadal jest stosowany.”

Z cytowanej wypowiedzi wynika zatem, że w 2022 r. podatnicy będą musieli stosować Limit kalkulowany w dotychczasowy sposób do kosztów usług niematerialnych nabytych od podmiotów powiązanych, poniesionych przed 2022 r.

Podobne stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 kwietnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.589.2021.1.BJ.

Mając na uwadze powyższe, Zainteresowani stoją na stanowisku, że w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej Metoda odliczenia, którą Zainteresowani planują stosować przy odliczeniu Wydatków ponad Limit, jest prawidłowa.

Uzasadnienie do pytania 2

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Stosownie do 15e ust. 9 ustawy o CIT, kwota kosztów podlegająca wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15e ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Poza wskazaniem limitu 5 lat podatkowych na odliczenie, powyższe przepisy nie zawierają innych wytycznych dotyczących sposobu rozliczenia w kolejnych latach niewykorzystanej nadwyżki Wydatków ponad Limit z poprzednich okresów. Również żadne inne regulacje zawarte w ustawie o CIT lub ustawie nowelizującej nie odnoszą się w żaden sposób do tej kwestii.

Zdaniem Zainteresowanych, skoro ustawodawca nie zdecydował się na zawarcie jasnych regulacji dotyczących “techniki” (kolejności) rozpoznawania w kosztach uzyskania przychodów nieodliczonych Wydatków ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej (ani też na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT), to oznacza, że kwestia ta pozostawiona została do decyzji podatnika.

W ocenie Zainteresowanych, odliczając na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w związku z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, Wydatki ponad Limit w 2022 r. i kolejnych latach, Zainteresowani będą uprawnieni do odliczenia w pierwszej kolejności tych Wydatków ponad Limit, które powstały najwcześniej, tj. do wyboru odliczenia zgodnie z zasadą FIFO.

Zdaniem Zainteresowanych, zastosowanie zasady FIFO przy odliczaniu Wydatków ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej pozwoli na najpełniejsze zrealizowanie celu, jakim jest ochrona praw nabytych podatników, realizowana poprzez wprowadzenia możliwości rozliczania “niewykorzystanych” wydatków na Usługi niematerialne w kolejnych latach podatkowych.

Zastosowanie innej metody ustalania kolejności odliczenia Wydatków ponad Limit, np. drugiej z powszechnie stosowanych w rachunkowości metod wyceny i rozchodu zapasów - LIFO (ang. last in, first out), czyli odliczenie w pierwszej kolejności najpóźniej poniesionych Wydatków ponad Limit - mógłby skutkować tym, że zanim upłynąłby 5-letni okres na odliczenie, prawo podatnika do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów części “najstarszych” Wydatków ponad Limit, mogłoby ulec przedawnieniu.

Zainteresowani pragną zauważyć, że możliwość stosowania metody FIFO dla ustalania kolejności odliczenia Wydatków ponad Limit na gruncie stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2022 r. została potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (“Dyrektor KIS”) w interpretacji indywidualnej z 27 maja 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.221.2022.1.BJ.

Ponadto w ocenie Zainteresowanych również praktyka podatkowa sprzed 2022 r. dotycząca stosowania art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, potwierdza prawidłowość ich stanowiska. Przykładowo, zasadność stosowania metody FIFO do ustalenia kolejności ujmowania kwoty kosztów nieodliczonej w danym roku podatkowym na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT potwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 15 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.425.2019.1.AW. W przywołanej interpretacji wskazano, że “przepisy prawa podatkowego nie stoją na przeszkodzie zastosowaniu metody określonej w treści pytania Wnioskodawcy jako FIFO (tzw. "pierwsze weszło, pierwsze wyszło"), która pozwoli na zrealizowanie prawa do odliczenia kwoty kosztów nieodliczonej w danym roku podatkowym z uwagi na limit wynikający z art. 15e u.p.d.o.p.”.

Zdaniem Zainteresowanych, powyższa interpretacja indywidualna i argumentacja w niej zawarta stanowi ważną wskazówkę odnośnie stosowania art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, w szczególności z uwagi na to, że przepis ten wskazuje, że odliczenie jest dokonywane “w zakresie i na zasadach określonych” w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT. Powołanie się na stanowisko zajęte przez organy podatkowe w interpretacji wydanej na gruncie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, do którego odwołuje się art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w ocenie Zainteresowanych jest zasadne.

Ponadto, zagadnienie o zbliżonej treści było również przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na gruncie art. 15c ustawy o CIT, tj. przepisu, który wprowadza tzw. limit kosztów finansowania dłużnego. Mechanizm działania tego limitu jest podobny do rozwiązania z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT - wydatki na finansowanie dłużne powyżej pewnego progu stanowią dla podatnika wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, które jednocześnie mogą być odliczone w kolejnych 5 latach w ramach dostępnych w danym roku limitów.

Analiza praktyki na gruncie art. 15c ustawy o CIT wskazuje, że prawidłowym jest zastosowanie metody FIFO w odniesieniu do przepisów określających technikę i moment uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego nieodliczonych w roku podatkowym.

Dyrektor KIS potwierdził poprawność tego stanowiska w m.in. w poniższych rozstrzygnięciach:

- interpretacja indywidualna z 16 września 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.279.2020.1.PB

- interpretacja indywidualna z 30 listopada 2021 r., Znak: 0111-KDWB.4010.87.2021.1.KP.

Z dotychczas wydanych interpretacji indywidualnych wynika zatem, że zarówno w przypadku art 15c ust. 18 ustawy o CIT, jaki i art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, w przypadku nadwyżki wydatków, która nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym z uwagi na ich limitowanie, przy ich odliczaniu w kolejnych latach zastosowanie znajdzie zasada FIFO.

Mając na uwadze powyższe, Zainteresowani stoją na stanowisku, że będą oni uprawnieni do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów Wydatków ponad Limit z zastosowaniem metody FIFO.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

(Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.