0111-KDIB2-1.4010.479.2022.1.ES

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy strata z tytułu zlikwidowanej części Linii Przesyłowej w postaci Usuniętego okablowania powinna zostać uznana za koszty uzyskania przychodów w dacie uwzględnienia częściowej likwidacji w ewidencji środków trwałych Spółki i ujęcia częściowej likwidacji jako kosztu w księgach rachunkowych Spółki?

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X sp. z o.o. z siedzibą w (…) („Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest osobą prawną, posiadającą polską rezydencję podatkową (nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski). Wnioskodawca zajmuje się wytwarzaniem energii elektrycznej pochodzącej z farm wiatrowych.

Spółka realizowała inwestycję w postaci budowy farmy wiatrowej zlokalizowanej w(…) koło (…) („Farma Wiatrowa”) jako kontynuację projektu budowlanego uprzednio realizowanego przez inny podmiot. Budowa Farmy Wiatrowej została ukończona przez Wnioskodawcę.

W skład Farmy Wiatrowej wchodzi m.in. linia przesyłowa na trasie (…)(„Linia Przesyłowa”). Jako data przyjęcia do używania Linii Przesyłowej została przyjęta data uzyskania koncesji, a więc dzień 19 sierpnia 2011 r. Linia Przesyłowa została potraktowana jako jeden odrębny środek trwały i ujęta w ewidencji środków trwałych Spółki. Linia Przesyłowa składa się z:

a) linii zewnętrznej o napięciu 15 kV pomiędzy Farmą a Głównym Punktem Zasilania w (…)o długości ok. 13 km oraz

b) linii wewnętrznej, mającej na celu zapewnienie zasilanie siłowni wiatrowych.

W trakcie eksploatacji Linii Przesyłowej okazało się, iż okablowanie zewnętrzne nie jest wystarczające do zamierzonej działalności. W konsekwencji, ze względów bezpieczeństwa i dla lepszego zachowania wartości w punkcie podłączenia do sieci zewnętrznej podjęto decyzję o usprawnieniu okablowania i tym samym wymianie zewnętrznych systemów kablowych.

W powyższym zakresie została zawarta umowa dotycząca wymiany kabli zewnętrznych Linii Przesyłowej.

W zakres prac wchodziło m.in:

a) dostarczenie kabli średniego napięcia;

b) dostarczenie i położenie taśmy ostrzegawczej;

c) dostarczenie kompletu niezbędnych materiałów montażowych;

d) wykonanie rowu kablowego;

e) podłączenie kabla średniego napięcia do instalacji rozdzielczej;

f) zdjęcie kabla z instalacji rozdzielczej i trasy;

g) usunięcie starych kabli (elementy usunięte dalej jako „Usunięte okablowanie”).

Prace rozpoczęły się 22 lipca 2012 r. i trwały do 31 grudnia 2013 r.

Całokształt prac miał charakter modernizacji Linii Przesyłowej - prace związane z wymianą części okablowania, w tym likwidacja - usunięcie starych kabli - były jedynie elementem całokształtu robót. Konsekwencją ww. prac był wzrost wartości środka trwałego w postaci Linii Przesyłowej.

Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości Linii Przesyłowej. Jednocześnie, Wnioskodawca, w związku z Usunięciem okablowania (fizyczną likwidacją części środka trwałego w postaci Linii Przesyłowej) nie pomniejszył dotąd wartości Linii przesyłowej o wartość Usuniętego okablowania i nie ujął straty z tytułu zlikwidowanej części w kosztach. Takiego ujęcia zamierza dokonać obecnie na podstawie stosownych księgowań.

Co istotne, likwidacja części środka trwałego w postaci Linii Przesyłowej nie była spowodowana utratą przydatności gospodarczej Usuniętego okablowania, która wynikałaby ze zmiany rodzaju działalności, lecz potrzebą zabezpieczenia poprawnego działania Farmy Wiatrowej. Decyzja w świetle potrzeb działalności była uzasadniona ekonomicznie, a jej celem było zachowanie i zabezpieczenia źródła przychodów Spółki.

Wnioskodawca pragnie uzyskać potwierdzenie swojego stanowiska w zakresie momentu uznania straty z tytułu zlikwidowanej części Linii Przesyłowej w postaci Usuniętego okablowania za koszty uzyskania przychodów. Konsekwencją ww. prac był wzrost wartości środka trwałego w postaci Linii Przesyłowej.

Pytanie

Czy strata z tytułu zlikwidowanej części Linii Przesyłowej w postaci Usuniętego okablowania powinna zostać uznana za koszty uzyskania przychodów w dacie uwzględnienia ww. częściowej likwidacji w ewidencji środków trwałych Spółki i ujęcia ww. częściowej likwidacji jako kosztu w księgach rachunkowych Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Strata z tytułu zlikwidowanej części Linii Przesyłowej w postaci Usuniętego okablowania powinna zostać uznana za koszty uzyskania przychodów w dacie uwzględnienia ww. częściowej likwidacji w ewidencji środków trwałych Spółki i ujęcia ww. częściowej likwidacji w księgach rachunkowych Spółki jako kosztu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („Ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Warunki uznania wydatku za podatkowy koszt uzyskania przychodów mają zatem dwojaki charakter.

Są to warunki o charakterze pozytywnym, a mianowicie:

1. poniesienie wydatku przez podatnika,

2. jego definitywny (rzeczywisty) charakter,

3. związek z prowadzoną przez podatnika działalnością,

4. poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła oraz

5. właściwe jego udokumentowanie.

Z drugiej strony są to warunki o charakterze negatywnym, tj. niepodleganie przez wydatek pod katalog enumeratywnie wyliczonych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (niezależnie od spełnienia przez nie przesłanek pozytywnych).

Wszystkie warunki pozytywne zostały przez Wnioskodawcę spełnione. Natomiast odnośnie do przesłanki negatywnej z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, analizie poddać należy art. 16 ust. 1 pkt 5 oraz pkt 6 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT. W konsekwencji, za koszty uzyskania przychodów uznać należy straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych (tj. w wartości netto).

Natomiast, jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W konsekwencji możliwe jest uznanie strat wynikłych z likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych za koszty uzyskania przychodów, o ile likwidacja nie wynika z zmiany rodzaju działalności - tak jak miało to miejsce w przedmiotowej sprawie.

Należy zwrócić uwagę, że pojęcie straty, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 Ustawy CIT, nie zostało zdefiniowane w Ustawie CIT. W celu określenia znaczenia tego pojęcia, zasadne będzie sięgnięcie do wykładni językowej (np. wyrok NSA z dnia 30 listopada 2018 r., sygn. akt II FSK 3498/16). W konsekwencji stratę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 5 Ustawy CIT należy interpretować jako szeroko rozumiany ubytek w majątku podatnika, tj. w stanie faktycznym w sprawie - wartość Usuniętego okablowania.

Jednocześnie, jak powszechnie przyjmuje się w praktyce organów podatkowych, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej podatkowo wartości początkowej środka trwałego (części środka trwałego) możliwe jest przy spełnieniu dwóch łącznych warunków:

a) faktycznej likwidacji środka trwałego lub jego części,

b) ujęcia tego zdarzenia w księgach podatkowych.

Przy czym ujęcie w księgach podatkowych nie może nastąpić wcześniej niż fizyczna likwidacja całości bądź części środka trwałego.

Zdarzenia w postaci likwidacji i wykreślenia z ewidencji mają charakter autonomiczny i niezależny od siebie, odnośnie do sekwencji czasowej wymagane jest jedynie, aby fizyczna likwidacja poprzedziła ewidencję tego zdarzenia.

W związku z powyższym, o możliwości uznania straty z tytułu likwidacji środka trwałego (części środka trwałego) decyduje okoliczność wykreślenia środka trwałego z ewidencji (ujęcia częściowej likwidacji w ewidencji) - po dokonaniu wcześniejszej fizycznej likwidacji tego środka trwałego (jego części).

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż żaden przepis Ustawy CIT nie wyłącza prawa do uznania straty z tytułu likwidacji (częściowej likwidacji) z uwagi na odstęp czasowy pomiędzy faktyczną - fizyczną likwidacją środka trwałego (części środka trwałego) a odzwierciedleniem tego zdarzenia w ewidencji.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie wprost w praktyce organów skarbowych - przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 czerwca 2019 r., nr 0111-KDIB1- 2.4010.162.2019.1.MM, uznano za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że „Jeżeli zatem, co wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, do fizycznej likwidacji części składowej środka trwałego doszło w 2017 r., dokumenty zaś stanowiące podstawę ujęcia (zaksięgowania) wynikłej stąd straty w księgach rachunkowych zostały wystawione w 2019 r. i w tym samym roku na ich podstawie ujęto (zaksięgowano) w księgach rachunkowych stratę, zgodzić należy się z Wnioskodawcą, iż mógł on zaliczyć tę stratę do kosztów uzyskania przychodów w 2019 r.”.

Likwidacja części Linii Przesyłowej w postaci Usuniętego okablowania miała na celu zwiększenie wydajności Farmy Wiatrowej oraz zabezpieczenie jej poprawnego i bezpiecznego funkcjonowania tym samym nie jest możliwe bezpośrednie powiązanie ww. straty - wydatku ze skonkretyzowanym przychodem.

Oznacza to, że zastosowanie w sprawie znajdzie art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W konsekwencji, strata z tytułu zlikwidowanej części Linii Przesyłowej w postaci Usuniętego okablowania odzwierciedlona w ewidencji środków trwałych Spółki - stanowi koszt uzyskania przychodów - w dacie ujęcia kosztu (zaksięgowania) w księgach rachunkowych Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty

- z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. Wydatek ten nie może być także wymieniony w art. 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 updop

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 6 updop

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Wskazać należy, że pojęcie straty jako kosztu uzyskania przychodu nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowała jedynie stratę jako wynik działalności, stwierdzając, że jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, to różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop). Przytoczona definicja nie ma jednak nic wspólnego ze stratą, jako kosztem.

W konsekwencji znaczenia straty, jako kosztu, poszukiwać należy w drodze wykładni językowej. Oczywiście można pomocniczo posłużyć się w tej materii definicją tego pojęcia zawartą w opracowaniach słownikowych, ale nie można zapominać o zobiektywizowanych kryteriach mających wpływ na powstanie i wielkość obowiązku podatkowego. Stratę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy CIT, należy raczej ujmować jako szkodę w cywilistycznym rozumieniu tego pojęcia, a więc ubytek na majątku spowodowany okolicznościami niezależnymi od podatnika, który stratę tę (szkodę) poniósł. Pojęcie straty rozumieć należy, jako ubytek czegoś, co się posiadało. Strata powstaje, jeżeli coś pierwotnie przedstawiało wartość dla podatnika, a następnie ją utraciło.

Należy przy tym podkreślić, że regulacja art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, służy wyłączeniu możliwości generowania kosztów uzyskania przychodów, poprzez zaliczanie do nich strat będących wynikiem likwidacji środków trwałych w sytuacji, gdy likwidacja ta była skutkiem decyzji podatnika o zmianie rodzaju prowadzonej działalności.

Jak wynika z wniosku w trakcie eksploatacji Linii Przesyłowej stanowiącej środek trwały okazało się, iż okablowanie zewnętrzne nie jest wystarczające do zamierzonej działalności. W konsekwencji, ze względów bezpieczeństwa i dla lepszego zachowania wartości w punkcie podłączenia do sieci zewnętrznej podjęto decyzję o usprawnieniu okablowania i tym samym wymianie zewnętrznych systemów kablowych.

W zakres prac wchodziło m.in:

a) dostarczenie kabli średniego napięcia;

b) dostarczenie i położenie taśmy ostrzegawczej;

c) dostarczenie kompletu niezbędnych materiałów montażowych;

d) wykonanie rowu kablowego;

e) podłączenie kabla średniego napięcia do instalacji rozdzielczej;

f) zdjęcie kabla z instalacji rozdzielczej i trasy;

g) usunięcie starych kabli (elementy usunięte dalej jako „Usunięte okablowanie”).

Prace rozpoczęły się 22 lipca 2012 r. i trwały do 31 grudnia 2013 r.

Całokształt prac miał charakter modernizacji Linii Przesyłowej - prace związane z wymianą części okablowania, w tym likwidacja - usunięcie starych kabli - były jedynie elementem całokształtu robót. Konsekwencją ww. prac był wzrost wartości środka trwałego w postaci Linii Przesyłowej.

Dokonujecie Państwo odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości Linii Przesyłowej.

Z wniosku wynika zatem jednoznacznie, że dokonaliście Państwo modernizacji a więc ulepszenia środka trwałego (Linii Przesyłowej).

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o CIT

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Przy czym zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W konsekwencji na podstawie ww. przepisów, dokonują Państwo amortyzacji ulepszonej (zmodernizowanej) Linii Przesyłowej, co oznacza, że od powiększonej wartości początkowej środka trwałego dokonujecie Państwo odpisów amortyzacyjnych.

Ulepszenie środka trwałego oznacza, że poniesione pierwotnie nakłady (wydatki) na nabycie lub wytworzenie środka trwałego powiększają Państwo o poniesione na ulepszenie wydatki. Tym samym w wyniku ulepszenia środka trwałego (tu : Linii Przesyłowej) jego wartość początkowa nie jest pomniejszana o pierwotnie poniesione wydatki (tu: usunięte okablowanie), lecz powiększona o nowo poniesione tytułem modernizacji wydatki.

Brak jest tym samym jakichkolwiek podstaw prawnych do zaliczenia do kosztów podatkowych wartości „usuniętego okablowania”, zważywszy że wartość ta była i jest nadal (jak wynika z wniosku) amortyzowana. Nie ponieśliście Państwo „straty” w środku trwałym, lecz dokonaliście jego modernizacji. Nie dokonaliście Państwo także trwałego odłączenia środka trwałego/jego części, o której mowa w art. 16g ust. 16 ustawy o CIT, zgodnie z którym

W razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Wartość „usuniętego okablowania” nie może więc stanowić kosztu podatkowego.

Państwa stanowisko należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej zauważyć należy, że dotyczy ona odmiennego stanu faktycznego. Nie potwierdza więc ona stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwerm systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym,

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).