0111-KDIB1-3.4010.541.2022.2.PC

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 lipca 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu zniszczonego mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzysta ze zwolnienia, jeśli zostały spełnione wszystkie warunki do skorzystania z tego zwolnienia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych);

- pomniejszona o wcześniej dokonane odpisy amortyzacyjne, wartość początkowa zniszczonych środków trwałych, które zostały w wyniku zdarzenia zlikwidowane, Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności pozastrefowej (opodatkowanej), zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT;

- otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji powstałej w wyniku zniszczenia mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej);

- poniesione koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych, stanowią koszty uzyskania przychodu zaliczane do działalności pozastrefowej (opodatkowanej);

- w przypadku, gdy Spółka poniosła wydatki na zakup nowego Automatu po dniu powstania szkody a przed dniem otrzymania odszkodowania, to część odszkodowania w tym zakresie może również korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Sp. z o. o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na mocy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów ze szkła. Spółka prowadzi działalność na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Na mocy zezwolenia nr (…) z dnia 28 sierpnia 2017 r. działalność Wnioskodawcy, w zakresie określonym w zezwoleniu, zwolniona jest z opodatkowania CIT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

(1)

W dniu 11 marca 2020 r. w hucie należącej do Spółki miał miejsce wyciek szkła, który spowodował znaczne zniszczenie majątku Spółki, w tym m.in.: (`(...)`) (`(...)`).

W związku z ww. zdarzeniem, Spółka otrzymała w (`(...)`) 2020 r. pierwszą transzę odszkodowania z tytułu zniszczonego mienia, zaś kolejne transze zostały wypłacone odpowiednio w(`(...)`) 2020 r., (`(...)`) 2021 r. oraz(`(...)`) 2021 r. Mając na względzie istotność zniszczeń dla działalności Spółki, jak również inwestycji związanej z przywróceniem huty do stanu umożliwiającego pełnowymiarową produkcję, Spółka rozpoczęła pierwsze prace remontowe jeszcze w pierwszej połowie 2020 r., przed otrzymaniem pełnego odszkodowania.

Spółka podjęła działania mające na celu usunięcie szkód materialnych oraz odbudowę zniszczonego mienia (środków trwałych), w tym ze środków pochodzących z otrzymanego odszkodowania. W ramach tych działań zostały wykonane m.in. prace na terenie zniszczonej hali produkcyjnej, która została narażona na obciążenie cieplne w krótkim czasie, a w konsekwencji zaistniało ryzyko trwałego uszkodzenia elementów konstrukcyjnych hali produkcyjnej i utratę ich nośności. W ramach prac prowadzonych na terenie zniszczonej hali, zostały wykonane m.in. prace polegające na (`(...)`).

W ramach odbudowy (tj. zakupu oraz remontu środków trwałych, zaliczanych zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych [Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864, ze zm.; dalej: „Klasyfikacja lub Klasyfikacja Środków Trwałych”)], do tego samego rodzaju, co środek trwały z którym związana była szkoda) m.in. odbudowane zostały (`(...)`).

Ponadto, na gruncie należącym do Spółki znajdującym się obok miejsca wycieku szkła, zbudowano nową halę produkcyjną w celu usytuowania w niej Wanny elektrycznej wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Jednocześnie, zaadaptowano istniejący budynek magazynowy na potrzeby hali produkcyjnej i zintegrowano ten budynek z nowo wybudowaną halą produkcyjną (adaptacja magazynu polegała min. na wymianie ścian w celu zwiększenia ich ognioodporności, a tym samym spełnienia norm bezpieczeństwa i wymogów przeciwpożarowych oraz w celu spełnienia norm emisji hałasu). Umiejscowienie inwestycji w sąsiadującej lokalizacji było pokierowane względami bezpieczeństwa zakładu produkcyjnego oraz jego pracowników. Wyciek surówki szklanej, który miał miejsce w dniu 11 marca 2020 r. spowodował nie tylko zniszczenie samej Wanny elektrycznej, ale również zagroził funkcjonowaniu drugiej instalacji szklarskiej (Wanny gazowej) wraz z infrastrukturą towarzyszącą, w tym spowodował trwałe uszkodzenie dwóch linii produkcyjnych związanych z Wanną gazową. Ponadto, względy ekonomiczne również przemawiały za odbudową Wanny elektrycznej w nowym przestronnym miejscu, dającym możliwość rozbudowy zakładu produkcyjnego. W efekcie Spółka mogła sprostać zapotrzebowaniu klientów.

W poprzedniej lokalizacji odbudowano jedynie te urządzenia, które stanowią integralną część technologiczną pieca szklarskiego ogrzewanego gazem ziemnym (Wanny gazowej). Z kolei zaniechano odbudowy tych elementów, które stanowiły integralną część węzła technologicznego Wanny elektrycznej - w szczególności nie zostały odbudowane w tej lokalizacji: przenośnik taśmowy do transportu zestawu i stłuczki szklanej do wanny elektrycznej oraz silosy do magazynowania zestawu i stłuczki szklanej Wanny elektrycznej. Ponadto nie zostały odtworzone urządzenia techniczne składające się na układ odbioru stłuczki w zniszczonej piwnicy hali produkcyjnej Wanny elektrycznej. Te wszystkie elementy zostały odbudowane w nowej lokalizacji, w której została usytuowana Wanna elektryczna.

Jednocześnie należy podkreślić, że hala produkcyjna stanowi schronienie dla instalacji szklarskiej, w tym przede wszystkim Wanny szklarskiej, w której zachodzi niezwykle energochłonny proces cieplny. Z tego względu należy zapewnić właściwą izolację, aby ograniczyć emisję tego ciepła na zewnątrz i zapobiec stratom cieplnym (ciepło odzyskane z pracy Wanny szklarskiej ogrzewa halę produkcyjną). Dodatkowo, taka izolacja zapewnia bezpieczeństwo pracy oraz spełnia normy środowiskowe i ogranicza emisję hałasu.

W nowej hali produkcyjnej wybudowano nowoczesną i energooszczędną Wannę szklarską przystosowaną do topienia różnych rodzajów szkła - począwszy od szkła opalowego, jak również szkła bezbarwnego oraz tzw. szkła(`(...)`), tzn. (`(...)`). Dodatkowo dostosowano infrastrukturę towarzyszącą, w tym m.in. poprzez zakup nowych maszyn i urządzeń. Zbudowany został nowy przenośnik taśmowy do transportu surowców i stłuczki szklanej zintegrowany z istniejącą zestawiarnią surowców i połączony z nowo wybudowaną Wanną szklarską, jak również zbudowane zostały silosy do magazynowania zestawu szklarskiego oraz stłuczki szklanej oraz układ odbioru stłuczki szklanej w piwnicy nowej hali produkcyjnej stanowiący integralną część węzła technologicznego instalacji szklarskiej. Zniszczona Wanna elektryczna również wyposażona była w tożsamy układ dający możliwość termicznego rozdrobnienia masy szklarskiej i transportowania bądź na zewnątrz bądź do silosa. Przy czym nowa instalacja do magazynowania stłuczki daje większą elastyczność konfekcjonowania stłuczki. Powyższe dotyczy środków trwałych zaliczanych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była szkoda).

W efekcie powyższego, miała miejsce odbudowa Wanny elektrycznej, uwzględniająca postęp technologiczny, przy czym konstrukcja odbudowanej Wanny szklarskiej daje możliwość zwiększenia mocy produkcyjnych, co zostało uwzględnione na etapie projektowania.

Projekty zakładały zwiększenie mocy produkcyjnych, a tym samym uwzględniały możliwość przeprojektowania instalacji, w celu łatwiejszego przystosowania jej do zwiększonej mocy produkcyjnej, wykorzystując prawie w całości istniejącą konstrukcję Wanny szklarskiej. Wykorzystując konstrukcję stalową Wanny szklarskiej, Spółka jest w stanie powiększyć część topliwą i zwiększyć dobową moc wytopu szkła (`(...)`). Gdyby ten aspekt był pominięty na etapie projektowania i nie zostało przygotowane miejsce i infrastruktura, to nie byłoby możliwości zwiększenia mocy do (`(...)`) wytopu szkła na dobę. Przystosowanie Wanny szklarskiej do większego wytopu pociągnie konieczność poniesienia dodatkowych nakładów, ale już bez zmiany konstrukcji wanny, która sama w sobie jest już przystosowana do możliwości rozbudowy.

Opisane wyżej przedsięwzięcie inwestycyjne, polegające na uwzględnieniu powyższych aspektów związanych z możliwością zwiększenia mocy produkcyjnych, zostało objęte decyzją o wparciu wydaną przez SSE w dniu 22 października 2020 r.

Należy podkreślić, że Spółka wydatkowała uzyskane środki z tytułu odszkodowania na likwidację szkód powstałych po wycieku szkła oraz odtworzenie zniszczonego mienia (środków trwałych), tj. w szczególności odbudowę zniszczonych linii produkcyjnych, w tym w szczególności automatów szklarskich (tj. zakupu oraz remontu środków trwałych), budowę hali produkcyjnej oraz Wanny szklarskiej wraz z infrastrukturą towarzyszącą (Przykładowy katalog środków trwałych wchodzących w skład infrastruktury towarzyszącej: automaty, instalacje wewnętrzne, instalacje technologiczne Wanny elektrycznej, zasilacz, wentylator, pozostałe urządzenia i maszyny.), zakup przenośników taśmowych do transportu zestawu oraz stłuczki , jak również silosów do magazynowania zestawu oraz stłuczki, które zaliczane są zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, do tego samego rodzaju, co środek trwały z którym związana była szkoda. Większość wydatków została poniesiona do końca 2021 r. tj. odpowiednio w roku podatkowym, w którym otrzymane zostało odszkodowanie oraz w roku bezpośrednio po nim następującym. Pozostała część wydatków na odbudowę zniszczonego majątku trwałego była ponoszona w roku 2022.

(2)

Dodatkowo, Wnioskodawca zwraca uwagę, że część zniszczonego w wyniku szkody majątku trwałego nie została przez Spółkę w pełni zamortyzowana dla celów podatkowych w ramach prowadzonej działalności (wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych była niższa niż wartość początkowa środka trwałego).

W tym kontekście, Spółka także podkreśla, że zniszczone środki trwałe nie utraciły przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności Spółki (Spółka będzie kontynuować dotychczasową działalność w niezmienionym zakresie przedmiotowym).

(3)

Na skutek powstałych szkód, Spółka nie była w stanie realizować produkcji w takim stopniu, jak przed opisywanym zdarzeniem. W tym zakresie, poza odszkodowaniem wypłaconym z ubezpieczenia majątkowego, Spółka otrzymała również odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji, tzw. business interruption (BI). Otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji, co do zasady ma służyć pokryciu utraconej marży, w związku z reorganizacją pracy Spółki i koniecznością pozyskiwania towarów od innych podmiotów produkcyjnych celem ich dalszej odsprzedaży do klientów końcowych oraz pokryciu kosztów niewykorzystanych mocy produkcyjnych.

W sierpniu 2020 r. Spółka otrzymała pierwszą transzę odszkodowania z tytułu przerwy w produkcji, a druga transza została wypłacona w październiku 2020 r. Kolejne transze odszkodowania Spółka otrzymała: (1) w marcu 2021 r. tytułem odszkodowania z powodu przerwy w produkcji w roku 2020 (2) w kwietniu 2021 tytułem odszkodowania z powodu przerwy w produkcji w roku 2020 oraz (3) w kwietniu 2021 r. tytułem odszkodowania z powodu przerwy w produkcji w roku 2021.

(4)

W powyższym zakresie Spółka, pomimo utracenia możliwości dalszego prowadzenia podstawowej działalności wytwórczej, ponosiła koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych.

Wskazane powyżej koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych objęły m.in.:

- amortyzację środków trwałych, które uległy jedynie częściowemu zniszczeniu,

- koszty wydziałowe, w tym wydziałów pomocniczych, obejmujące m.in. płace pracowników, które to koszty przyporządkowane były do zniszczonych linii produkcyjnych,

- pozostałe koszty pośrednie, które rozdzielane były z wykorzystaniem klucza alokacji i których część przypadała na koszty produkcji szkła na zniszczonych liniach produkcyjnych.

(5)

Wyciek szkła spowodował również zniszczenie automatu szklarskiego (dalej: „Automat”). Spółka poniosła wydatek na zakup nowego Automatu (zaliczanego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju, co środek trwały z którym związana była szkoda) w 2020 r., tj. w okresie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania. Jednocześnie Spółka nie rozpoznała poniesionych wydatków, jako koszty uzyskania przychodu, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ponadto, w lutym oraz marcu 2021 r. Spółka otrzymała dedykowane transze odszkodowania mające na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego, tj. Automatu, do stanu jego używalności.

Pytania

1. Czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu zniszczonego mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzysta ze zwolnienia, jeśli zostały spełnione wszystkie warunki do skorzystania z tego zwolnienia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT?

2. Czy pomniejszona o wcześniej dokonane odpisy amortyzacyjne, wartość początkowa zniszczonych środków trwałych, które zostały w wyniku zdarzenia zlikwidowane, Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności pozastrefowej (opodatkowanej), zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

3. Czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji powstałej w wyniku zniszczenia mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej)?

4. Czy poniesione koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych, stanowią koszty uzyskania przychodu zaliczane do działalności pozastrefowej (opodatkowanej)?

5. Czy w przypadku, gdy Spółka poniosła wydatki na zakup nowego Automatu po dniu powstania szkody a przed dniem otrzymania odszkodowania, to część odszkodowania w tym zakresie może również korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 10a ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu zniszczonego mienia, Spółka powinna zaliczyć jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, pomniejszona o wcześniej dokonane odpisy amortyzacyjne wartość początkowa zniszczonych środków trwałych, które zostały w wyniku zdarzenia zlikwidowane, Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności pozastrefowej (opodatkowanej), zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji powstałej w wyniku zniszczenia mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty niewykorzystanych mocy produkcyjnych z tytułu przerwy w produkcji, stanowią koszty uzyskania przychodu zaliczane do działalności pozastrefowej (opodatkowanej).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy Spółka poniosła wydatki na zakup nowego Automatu po dniu powstania szkody a przed dniem otrzymania odszkodowania, to część odszkodowania w tym zakresie może również korzystać z zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Stosownie do treści art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie ze stanowiskiem DKIS wyrażonym w interpretacji indywidualnej z 15 czerwca 2020 r. (0111-KDIB1-3.4010.172.2020.1.MBD) zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w zezwoleniu. Tym samym należy uznać, że jeżeli Spółka uzyska przychód z tytułu odszkodowania od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia, który nie stanowi przychodu z działalności wymienionej w zezwoleniu, to dochód z tego tytułu nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Tożsame stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2021 r. (0111-KDIB1-3.4010.88.2021.1.JKT): Reasumując, środki pieniężne, które Wnioskodawca otrzymał/otrzyma w ramach zaistniałego zdarzenia objętego umowami ubezpieczenia - nie stanowią przychodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Przychód w postaci odszkodowania za utracony w wyniku pożaru majątek trwały i obrotowy, a także za utratę zysku, nie jest następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, wynikającej z zezwolenia strefowego, lecz wynika z odrębnej umowy, której przedmiotem jest udzielenie przez zakład ubezpieczeń, ochrony ubezpieczeniowej oraz jest wynikiem zaistnienia przewidzianego w umowie zdarzenia (pożaru).

Ponadto, linia interpretacyjna wynikająca z ww. stanowisk organów podatkowych jest spójna z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2021 r.; sygn. II FSK 818/19).

Mając na uwadze powyższe, uzyskane odszkodowanie z tytułu szkody w środkach trwałych, w ocenie Wnioskodawcy, powinno zostać uznane za dochód z działalności pozastrefowej, który nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Kwalifikacja dochodu z tytułu uzyskanego odszkodowania jako dochodu z działalności pozastrefowej skutkuje koniecznością rozstrzygnięcia, czy dochód ten będzie podlegał opodatkowaniu, czy też istnieje możliwość zastosowania innego (niestrefowego) zwolnienia z opodatkowania.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT stosuje się odpowiednio.

Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje odszkodowanie za szkody w środkach trwałych powstałe po dniu 31 grudnia 2018 r., co wynika z treści art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2244).

Zgodnie z uzasadnieniem do rządowego projektu do ww. ustawy (druk nr 2862), brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Jak wynika z powyższego, celem przepisu jest zwolnienie z opodatkowania odszkodowania za szkody w środku trwałym, przeznaczonego na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Tym samym, aby odszkodowanie mogło zostać uznane za dochód podlegający zwolnieniu z CIT, musi ono zostać przeznaczone na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup lub wytworzenie środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały. Co istotne, nie muszą być to ściśle te same środki trwałe, ale muszą być one zaliczone zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju środków trwałych, z którymi związana była szkoda tj. w przypadku Wnioskodawcy, m.in. nowa hala produkcyjna, Wanna szklarska oraz infrastruktura towarzysząca będą musiały zostać zaliczone do tego samego rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych, co zniszczone środki trwałe, z którymi związana była szkoda, co też miało miejsce jak wskazano w opisie stanu faktycznego.

W świetle zaś przepisu art. 17 ust. 10a ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne. W konsekwencji, przedmiotowe zwolnienie, ma odpowiednie zastosowanie także wówczas, gdy podatnik najpierw z własnych środków pokryje wydatki na remont/zakup zniszczonego środka trwałego, a dopiero później otrzyma odszkodowanie (w przypadku Wnioskodawcy, remont wanny szklarskiej rozpoczął się przed otrzymaniem odszkodowania w pełnej wysokości).

Mając na względzie powyższe, aby skorzystać ze wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT zwolnienia od podatku CIT, spełnione muszą być następujące warunki:

- odszkodowanie musi dotyczyć szkody w środku trwałym (z wyłączeniem samochodu osobowego),

- odszkodowanie musi być wydatkowane na ściśle określone w art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, cele tj. na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda i w ściśle określonym okresie,

- wydatki pokryte odszkodowaniem nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne.

Analiza powyższych regulacji prowadzi do wniosku, iż Spółka wypełni hipotezę art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT w zakresie przeznaczenia kwoty odszkodowania na zakup (wytworzenie) środków trwałych (tj. Wanny szklarskiej, budowę nowej hali produkcyjnej oraz infrastruktury towarzyszącej, remont dotychczasowej hali produkcyjnej oraz infrastruktury towarzyszącej wanny gazowej), zaliczanych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była szkoda.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny / zdarzenie przyszłe, otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu zniszczonego mienia Spółka powinna zaliczyć jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wynika z powyższego, przepisy ustawy o CIT nie wskazują zamkniętego katalogu wydatków, które mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, a możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia między nim, a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego. Celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie lub zachowanie / zabezpieczenie przychodu i jednocześnie przedmiotowy wydatek nie może znajdować się wśród kosztów wymienionych w art. 16 ustawy o CIT.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Mając na uwadze treść ww. przepisu, jedynie w przypadku, gdy nie w pełni zamortyzowany środek trwały został zlikwidowany z uwagi na utratę jego przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności, tego rodzaju koszt nie może stanowić kosztu uzyskaniu przychodu.

W tym kontekście, Spółka podkreśla, że zniszczone środki trwałe nie utraciły przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności Spółki. W szczególności, po dokonaniu odbudowy zniszczonych na skutek zdarzenia mocy produkcyjnych, Spółka będzie prowadziła tożsamą do dotychczas wykonywanej działalność.

Stosownie do powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, niezamortyzowana część środków trwałych, które uległy zniszczeniu w wyniku zdarzenia losowego, może zostać zaliczona w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Powyższą konkluzję potwierdzają interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, dotyczące zbliżonych stanów faktycznych, w tym m.in.:

- Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 maja 2020 r. (0111-KDIB1-1.4010.63.2020.1.DK), w której organ stwierdził, że jeżeli likwidacja środka trwałego nie była związana ze zmianą rodzaju działalności, tylko była wynikiem działania ognia, to strata z tytułu likwidacji ww. środków trwałych w wysokości niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego, może stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zarówno w części sfinansowanej z dotacji, jak i sfinansowanej przez Spółkę,

- Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 kwietnia 2019 r. (0111-KDIB1-2.4010.63.2019.1.MS), zgodnie z którą pomiędzy poniesioną stratą a uzyskanym przychodem nie zachodzi związek przyczynowo-skutkowy, który nakazywałby powiązanie tego kosztu z przychodem z tytułu otrzymania odszkodowania. Straty w środkach trwałych (art. 16 ust. 1 pkt 5 updop) podobnie jak starty w środkach obrotowych, przy spełnieniu określonych warunków, stanowią koszty uzyskania przychodu niezależnie od tego, czy przychód z odszkodowania wystąpi czy też nie.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, pomniejszoną o wcześniej dokonane odpisy amortyzacyjne, wartość początkową zniszczonych środków trwałych, które zostały w wyniku zdarzenia zlikwidowane, Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Stosownie do treści art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienia podatkowe, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie ze stanowiskiem DKIS wyrażonym w interpretacji indywidualnej z 15 czerwca 2020 r. (0111-KDIB1-3.4010.172.2020.1.MBD): zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w zezwoleniu. Tym samym należy uznać, że jeżeli Spółka uzyska przychód z tytułu odszkodowania od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia, który nie stanowi przychodu z działalności wymienionej w zezwoleniu, to dochód z tego tytułu nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Tożsame stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2021 r. (0111-KDIB1-3.4010.88.2021.1.JKT): Reasumując, środki pieniężne, które Wnioskodawca otrzymał/otrzyma w ramach zaistniałego zdarzenia objętego umowami ubezpieczenia - nie stanowią przychodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Przychód w postaci odszkodowania za utracony w wyniku pożaru majątek trwały i obrotowy, a także za utratę zysku, nie jest następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, wynikającej z zezwolenia strefowego, lecz wynika z odrębnej umowy, której przedmiotem jest udzielenie przez zakład ubezpieczeń, ochrony ubezpieczeniowej oraz jest wynikiem zaistnienia przewidzianego w umowie zdarzenia (pożaru).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (winno być: „stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego”) wynika, że Spółka uzyskała również odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji w działalności prowadzonej przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe, uzyskane odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji, w ocenie Wnioskodawcy, powinno zostać uznane za dochód z działalności pozastrefowej, który nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji powstałej w wyniku zniszczenia mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

Jak zostało podkreślone w wyżej przytoczonym stanie faktycznym (winno być: „stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym”), Spółka, pomimo czasowego utracenia możliwości dalszego prowadzenia podstawowej działalności wytwórczej, ponosiła koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych, które objęły:

- amortyzację środków trwałych, które uległy jedynie częściowemu zniszczeniu,

- koszty wydziałowe, w tym wydziałów pomocniczych, obejmujące m.in. płace pracowników, które to koszty przyporządkowane były do zniszczonych linii produkcyjnych,

- koszty pośrednie, które rozdzielane były z wykorzystaniem klucza alokacji i których część przypadała na koszty produkcji szkła na zniszczonych liniach produkcyjnych.

Należy podkreślić, iż poniesione przez Spółkę wydatki na niewykorzystane zdolności produkcyjne spełniają przesłanki, które warunkują uznanie je za koszty uzyskania przychodu, tj.:

- zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

- były definitywne (rzeczywiste);

- pozostawały w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

- zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów;

- zostały należycie udokumentowane;

- nie znajdowały się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z uwagi na przerwę w działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia w zakresie produkcji szkła, ww. koszty nie wykazują związku z przychodami zwolnionymi z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Spółka bowiem, w okresie przerwy w produkcji, nie uzyskiwała przychodów w związku z prowadzoną działalnością strefową – co zostało wskazane w uzasadnieniu do pyt. 3 w niniejszym wniosku. Tym samym, jeżeli koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych nie pozostawały w ścisłym, bezpośrednim i racjonalnym związku z przedmiotem działalności gospodarczej określonym w zezwoleniu, prowadzonej przez Spółkę na obszarze SSE, to nie powinny zostać rozliczone w ramach dochodu strefowego.

Natomiast należy podkreślić, iż poniesienie tych kosztów miało wpływ na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów z działalności pozastrefowej (z tytułu odszkodowania za przerwy w produkcji), nieobjętych zwolnieniem z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (co stanowi przedmiot pytania 3 w niniejszym wniosku).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny (winno być: „stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe”), poniesione przez Spółkę koszty z tytułu przerwy w produkcji Spółka powinna zaliczyć, jako koszty uzyskania przychodu działalności pozastrefowej (opodatkowanej).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59.

Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT stosuje się odpowiednio.

Natomiast w brzmieniu art. 17 ust. 10a ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (winno być: „stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego”) wynika, że Automat uległ zniszczeniu w marcu 2020 r. na skutek wycieku szkła. W związku z tym w lutym oraz marcu 2021 roku Spółka otrzymała dedykowane transze odszkodowania mające na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności. W okresie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania Spółka ponosiła wydatki na zakup nowego Automatu.

Jednocześnie Spółka nie rozpoznała poniesionych wydatków jako koszty uzyskania przychodu, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Mając powyższe na uwadze, Spółka spełniła warunki wynikające z treści art. 17 ust. 10a ustawy o CIT, zgodnie z którymi może zastosować zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez Spółkę na cele określone w tym przepisie (zakup Automatu) od dnia powstania szkody (marzec 2020 r.) do dnia otrzymania odszkodowania (luty oraz marzec 2021 r.), w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop :

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 15 updop,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Natomiast, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 updop,

wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1670), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34a updop,

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 updop,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Z ww. art. 17 ust. 1 pkt 34 updop wynika, że aby dany dochód korzystał ze zwolnienia z opodatkowania musi być uzyskany z działalności:

- prowadzonej na terenie SSE,

- prowadzonej na podstawie zezwolenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową. Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od podatku, zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i dochodu wolnego od podatku.

Jak już wcześniej wskazano, wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności” a nie sformułowania „dochody związane z działalnością”. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w zezwoleniu.

Dodatkowo wskazać należy, że wskazane powyżej zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, wynikające z decyzji o wsparciu, również nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą lecz jedynie te dochody, które prowadzone są na terenie określonym w Decyzji i dodatkowo wyłącznie dochody z nowej inwestycji, których zakres został określony w tej decyzji o wsparciu.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2244) zostały dodane do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dwie nowe regulacje zamieszczone w art. 17 ust. 1 pkt 54a oraz art. 17 ust. 10a.

Zgodnie z pierwszą z nich ujętą w art. 17 ust. 1 pkt 54a updop,

wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 updop,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy podkreślić, że przedmiotowe zwolnienie obejmuje odszkodowanie za szkody w środkach trwałych powstałe po dniu 31 grudnia 2018 r., co wynika z art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. (ww. ustawy nowelizującej).

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 10a updop,

zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z uzasadnieniem do rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk nr 2862): „Zmiana zakłada dodanie w art. 17 ust. 1 nowego punktu 54a wprowadzającego nowe zwolnienie podatkowe dla kwot odszkodowań uzyskiwanych przez podatnika od ubezpieczyciela z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia posiadanego przez podatnika środka trwałego (z wyjątkiem samochodu osobowego). Warunkiem zastosowania tego zwolnienia będzie wydatkowanie przez podatnika – w okresie nie późniejszym niż do upływu kolejnego roku podatkowego – równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony. Brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały. Powyższe rozwiązanie polepsza więc otoczenie prawno-podatkowe przedsiębiorców w sposób, który ułatwia inwestowanie w środki trwałe.”

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy stwierdzić, że otrzymane odszkodowania za szkody na środkach trwałych, przy jednoczesnym dopełnieniu przesłanek co do sposobu i terminu wydatkowania tych środków, będzie podlegać zwolnieniu podatkowemu na podstawie omawianych przepisów.

Wolą ustawodawcy było bowiem zwolnienie z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a updop, otrzymanego odszkodowania za szkody na środkach trwałych, przy jednoczesnym spełnieniu zawartych w ww. przepisach przesłanek co do sposobu i terminu wydatkowania tych środków.

Literalne brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 54a updop, nie pozostawia wątpliwości, że odszkodowanie za szkody w środku trwałym jest wolne od podatku, jeżeli zaistnieją warunki określone wprost w tym przepisie, tj. rzeczywiste wydatkowanie uzyskanego odszkodowania na wskazane cele: remont, zakup bądź wytworzenie środka trwałego oraz określony przedział czasu na wydatkowanie: w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym. Z takiej konstrukcji przepisu wynika, że tylko niespełnienie jednego z tych warunków oznacza obowiązek opodatkowania uzyskanego odszkodowania z tytułu szkody w środkach trwałych.

Należy również zauważyć, że art. 17 ust. 10a updop, wprost wskazuje, że wyłączone z opodatkowania są odszkodowania, pod warunkiem, że odpowiadające im wydatki poniesione na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Podatnicy, którzy zwolnią z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a updop, otrzymane odszkodowania za szkody na środkach trwałych, a przed otrzymaniem odszkodowania poniosą wydatki na:

1. remont środka trwałego, z którym związana była szkoda lub

2. zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego do tego samego rodzaju zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych co środek trwały, z którym związana była szkoda,wówczas wydatki te na podstawie art. 17 ust. 10a updop, będą traktowane jako wydatki uprawniające do skorzystania z omawianego zwolnienia. Jeżeli więc wydatki poniesione na wyżej wymienione cele do dnia otrzymania odszkodowania będą równe lub wyższe od kwoty otrzymanego w późniejszym terminie odszkodowania, wówczas warunki art. 17 ust. 1 pkt 54a updop, co do sposobu i terminu spożytkowania otrzymanego odszkodowania zostaną uznane za spełnione. Co należy podkreślić, wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ad.1.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu zniszczonego mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzysta ze zwolnienia, jeśli zostały spełnione wszystkie warunki do skorzystania z tego zwolnienia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a updop należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 updop, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia/wytworzenia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 updop:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn innych aniżeli wskazane w treści ww. przepisu, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy updop nie zawierają definicji pojęcia „likwidacja”, zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś” (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy sprzedaż.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie.

Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środka trwałego należy oceniać przez pryzmat celu w jakim poniesiono wydatki na nabycie/wytworzenie środków trwałych, które uległy zniszczeniu.

Wskazać należy, że koszty poniesione przez Spółkę w momencie nabycia/wytworzenie środków trwałych, który uległ zniszczeniu w wyniku wycieku szkła, poniesione zostały w celu wytwarzania produktów z których dochód podlegał zwolnieniu z opodatkowania. Zniszczone środki trwałe Spółka wykorzystywała w ramach działalności strefowej objętej Zezwoleniem. Zatem, należy uznać że ww. koszty poniesione zostały w celu uzyskania przychodów ze sprzedaży produkowanych na terenie Strefy wyrobów. Są zatem związane z dochodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z działalności strefowej – korzystającej ze zwolnienia przedmiotowego.

Status kosztów należy oceniać na moment ich poniesienia. Na ten moment należało ustalić, czy są to koszty strefowe (związane z przychodami z działalności strefowej) czy koszty niestrefowe (związane z przychodami z działalności opodatkowanej).

Skoro na moment poniesienia kosztu Spółka prowadziła na podstawie Zezwolenia działalności na terenie SSE i poniosła wydatki za zakup środków trwałych wykorzystywanych w działalności strefowej, w celu uzyskiwania przychodów ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych na terenie SSE, to należy uznać, że strata w tych środkach poniesiona w wyniku wycieku szkła rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów updop, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w SSE.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki w zakresie pytania numer 2, należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się również do ustalenia, czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji powstałej w wyniku zniszczenia mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej).

Odnosząc się do powyższego jeszcze raz podkreślić należy, że zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

- prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,

- uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji.

Dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy wskazać, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy, bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności gospodarczej” a nie sformułowania „dochody związane z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Zwrócić należy uwagę na ugruntowaną w orzecznictwie oraz doktrynie zasadę zakazu rozszerzającej wykładni przepisów mających za przedmiot zwolnienia podatkowe, co w omawianym przypadku znajduje dodatkowe uzasadnienie w postaci sformułowania przepisu art. 17 ust. 4 updop, akcentującego wyłączność zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Reasumując otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji powstałej w wyniku zniszczenia mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej).

Ad. 4.

Opierając się na argumentacji Organu przedstawionej w pkt 3 powyżej, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że poniesione koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych, stanowią koszty uzyskania przychodu zaliczane do działalności pozastrefowej (opodatkowanej).

Ad. 5.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu zgodzić się należy również ze stanowiskiem Wnioskodawcy do pytania oznaczonego nr 5 zgodnie z którym w przypadku, gdy Spółka poniosła wydatki na zakup nowego Automatu po dniu powstania szkody a przed dniem otrzymania odszkodowania, to część odszkodowania w tym zakresie może również korzystać z zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 10a updop.

Mając na uwadze powyżej powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

- otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu zniszczonego mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzysta ze zwolnienia, jeśli zostały spełnione wszystkie warunki do skorzystania z tego zwolnienia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a updop – jest prawidłowe;

- pomniejszona o wcześniej dokonane odpisy amortyzacyjne, wartość początkowa zniszczonych środków trwałych, które zostały w wyniku zdarzenia zlikwidowane, Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności pozastrefowej (opodatkowanej), zgodnie z art. 15 ust. 1 updop – jest nieprawidłowe;

- otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu przerwy w produkcji powstałej w wyniku zniszczenia mienia, Spółka powinna zaliczyć, jako przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej) – jest prawidłowe;

- poniesione koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych, stanowią koszty uzyskania przychodu zaliczane do działalności pozastrefowej (opodatkowanej) – jest prawidłowe;

- w przypadku, gdy Spółka poniosła wydatki na zakup nowego Automatu po dniu powstania szkody a przed dniem otrzymania odszkodowania, to część odszkodowania w tym zakresie może również korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 10a updop – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).