0111-KDIB1-3.4010.532.2022.2.PC

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania przychodu ze sprzedaży Cateringu Influencerom w ramach podjętej współpracy w wysokości ceny promocyjnej, tj. w wysokości 1 zł netto;

- Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej tj. w wysokości 1 zł netto.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

I.1. N. Sp. z o.o. („Wnioskodawca”) jest spółką osobową (i) mającą siedzibę i miejsce zarządu w Polsce, (ii) posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych („podatek CIT”). Wnioskodawca jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („podatek VAT (podatek od towarów i usług)”).

I.2. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in w zakresie przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering) (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 56.21.Z.).

I.3. W związku z rosnącą konkurencją na rynku, Wnioskodawca podejmuje liczne działania marketingowe w celu intensyfikacji wolumenu sprzedaży swoich produktów (cateringu dietetycznego lub diet sokowych). Elementem tych działań jest m.in. współpraca z influencerami („Influencer”), w ramach których Influencerzy otrzymują catering dietetyczny lub diety sokowe („Catering”) za 1 zł, a w zamian:

1. promują go mediach społecznościowych;

2. polecają znajomym;

3. w przypadku trenerów personalnych rekomendują podopiecznym.

I.4. Osoby „z rekomendacji” Influencera kupują od Wnioskodawcy Catering już w cenach regularnych lub zdykantowane na parę procent.

I.5. Dotychczasowe doświadczenia Wnioskodawcy, poparte przeprowadzonymi analizami biznesowymi wskazują, że promowanie produktów przez Influencerów w mediach społecznościowych stanowią zasadniczy instrument polityki marketingowej, ukierunkowany na pozyskanie nowych klientów, jak też zwiększenie wolumenu sprzedaży produktów Wnioskodawcy wśród osób, które już korzystają z oferty handlowej Wnioskodawcy lub utrzymania określonej pozycji na rynku.

Wnioskodawca zakłada, że cele sprzedażowe i rezultaty będą możliwe do osiągnięcia w ramach podjętych działań polegających na współpracy z Influencerami, z tego względu takie działania Wnioskodawcy, w jej ocenie, stanowią element strategii marketingowej Wnioskodawcy.

Podejmowane działania przez Wnioskodawcę polegające na współpracy z Influencerami pozostają więc w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością i mają na celu zwiększenie przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę.

I.6. Dopełnienie przez Influencera warunków współpracy po cenie promocyjnej 1 zł każdorazowo potwierdza stosowna dokumentacja gromadzona przez Wnioskodawcę, w tym faktura sprzedażowa z kwotą netto 1 zł oraz właściwą stawką VAT.

I.7. Inluencer nie prowadzi działalności gospodarczej. Między Wnioskodawcą a Influencerami nie występują także powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), („ustawa o VAT”).

Podobnie, Wnioskodawca i Influencerzy nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.), („ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) oraz w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.), („ustawa o CIT”).

W tożsamym stanie faktycznym zostały wydane pozytywne interpretacje indywidualne:

(i) z 5 lipca 2022 r. nr: 111-KDIB3-1.4012.215.2022.5.ICZ (w zakresie podatku VAT) oraz

(ii) z 5 lipca 2022 r. nr: 0114-KDIP3-1.4011.347.2022.4.MS2 (w zakresie podatku od dochodowego od osób fizycznych),

w których wnioskodawcą był Pan P. B. prowadzący działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) – obecnie jeden ze wspólników spółki N. Sp. z o.o.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania przychodu ze sprzedaży Cateringu Influencerom w ramach podjętej współpracy w wysokości ceny promocyjnej, tj. w wysokości 1 zł netto? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej tj. w wysokości 1 zł netto? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

1. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w stanie faktycznym (winno być: „zdarzeniu przyszłym”) Wniosku, że Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania przychodu ze sprzedaży Cateringu Influencerom w ramach podjętej współpracy w wysokości ceny promocyjnej, tj. w wysokości 1 zł netto.

2. Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia przychodu. W art. 12 ustawy o CIT, ustawodawca wymienił jedynie przykładowe kategorie przysporzeń stanowiących przychody. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT „przychodami (…)są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe”. Za przychody związane z gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).

Z powyższego należy wywieść, że „przychodem” są wszelkie definitywne przysporzenia w majątku podatnika, które powiększają ten majątek w sposób trwały. Katalog przysporzeń wymienionych w art. 12 ustawy o CIT ma charakter przykładowy, a wskazane w nim kategorie przychodów również muszą charakteryzować się definitywnością i trwałością. Dodatkowo, wymienione są w nim również takie okoliczności, które same w sobie przysporzenia majątkowego nie powodują, ale powodują przychód ze względu na to, że stanowiły dla celów podatku CIT koszt uzyskania przychodów na wcześniejszym etapie (np. wartość należności umorzonych, przedawnionych lub odpisanych jako nieściągalne w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów). Jednocześnie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, reguluje zamknięty katalog przysporzeń, które nie stanowią dla podatnika przychodu, pomimo że mogą mieć trwały i definitywny charakter. Dopiero powiązanie tych dwóch regulacji pozwala na określenie, czy dana kategoria jest przychodem, czy też nim nie jest.

3. W ocenie Wnioskodawcy, stosowanie przez niego w określonych przypadkach sprzedaży produktu po cenie promocyjnej lub symbolicznej stanowi właśnie zastosowanie uzasadnionej ekonomicznie bonifikaty. Nie jest przy tym istotne, że stosowana cena jest niższa niż cena rynkowa produktu, a nawet niższa od ceny wytworzenia. Pogląd ten jest powszechny w praktyce organów podatkowych, jak i orzeczniczej. Potwierdza to przykładowo wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 lutego 2007 r. (sygn. akt I SA/Gd 580/06), który stwierdził: „Należy zauważyć, że w obrocie gospodarczym funkcjonują różnego rodzaje formy motywujące klientów do zakupu towarów i usług, m.in są nimi udzielane bonifikaty (rabaty) oraz przyznawane premie pieniężne (bonusy). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych używając określenia bonifikata nie zawiera definicji tego pojęcia. Stąd wobec braku definicji legalnej „bonifikaty” należy posłużyć się znaczeniem językowym tego pojęcia.

Na gruncie języka polskiego określenie bonifikata oznacza zniżkę od ustalonej ceny towaru (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 1978 r., tom I) (`(...)`) W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym nie mamy do czynienia z kosztem (wydatkiem), a z sytuacją, w której wstępuje obniżenie ceny (bonifikata) w konkretnej transakcji sprzedaży leków. Jest to typowy przykład udzielenia bonifikaty zmniejszającej cenę towaru. Jak zasadnie zauważyły organy podatkowe takiej sytuacji bonifikaty pomniejszają obrót uzyskany ze sprzedaży. W myśl art. 12 ust. 3 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Stąd prawidłowe jest stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, zgodnie z którym, udzielane przez Spółkę bonifikaty (nazwane bonusem), pomniejszają należne przychody ze sprzedaży.”

Podobnie wskazano w interpretacji indywidualnej z 21 maja 2013 r. (nr: IPPB5/423-140/13-4/MW): „Jeżeli rabat jest udzielony w momencie sprzedaży towarów wówczas na fakturze podatnik powinien zmniejszyć cenę sprzedaży i od razu w księgach podatkowych ująć przychód pomniejszony o kwotę udzielonego rabatu”.

W związku z tym Wnioskodawca uznaje za prawidłowe postępowanie, zgodnie z którym jako przychód z promocyjnej sprzedaży rozpozna jedynie cenę promocyjną lub symboliczną produktu, pomijając kwotę udzielonej bonifikaty. Ponadto, stosowanie upustów cenowych, szczególnie w ramach prowadzonych działań marketingowych, należy uznać za niewątpliwie uzasadnione ekonomicznie działanie podatnika. Celem działań marketingowych jest bowiem zwiększenie sprzedaży w przyszłości, poprzez przyzwyczajenie klienta do marki, wywołanie pozytywnych skojarzeń, itp.

4. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wysokości ceny promocyjnej Cateringu wykazanej na fakturze dla Influencera, gdyż udzielony upust transakcyjny wpłynie na obniżenie przychodu.

Takie stanowisko w zakresie określania przychodu przy tzw. sprzedaży za 1 zł zostało utrwalone w praktyce organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacjach indywidualnej (i) z dnia 26 września 2014 r. nr: IPPB5/423-661/14-4/KS oraz (ii) z dnia 30 grudnia 2014 r. nr: IPPB5/423-1008/14-2/AS.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania przychodu ze sprzedaży Cateringu Influencerom w ramach podjętej współpracy w wysokości ceny promocyjnej, tj. w wysokości 1 zł netto.

Ad. 2.

1. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w stanie faktycznym (winno być: „zdarzeniu przyszłym”) Wniosku, że Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej tj. w wysokości 1 zł netto.

2. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 [ustawy o CIT]”. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu albo jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

3. O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu w podatku CIT i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, zgodnie ze zgodną wykładnią doktryny i orzecznictwa, należy wskazać, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5. został właściwie udokumentowany,

6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z tym, kosztami uzyskania przychodu w podatku CIT będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia). Kosztem uzyskania przychodów w podatku CIT będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

W słowniku języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/słowniki/) wyrażenie „zabezpieczyć” oznacza zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym lub uczynić bezpiecznym albo zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie. Natomiast pojęcie „zachować” oznacza m.in. pozostać w posiadaniu czegoś.

Należy więc stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup/wytworzenie Cateringu sprzedanego następnie Influencerom w ramach prowadzonej strategii marketingowej za 1 zł netto stanowią koszty uzyskania przychodów w podatku CIT.

4. W ocenie Wnioskodawcy, działania przez niego podejmowane w ramach sprzedaży Cateringu na rzecz Influencerów po cenie niższej nakierowane są na osiągnięcie przychodu w przyszłości. Jak zostało zauważone, proponowanie Influencerom produktów do cenie promocyjnej lub symbolicznej, jest powszechnie stosowaną strategią marketingową. Biorąc pod uwagę, że celem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę jest uzyskanie korzyści ekonomicznej, a więc również i przychodu, należy uznać, że opisane działanie, dąży do zwiększenia tego przychodu.

W związku z tym, pomimo, tego że Catering sprzedawany jest za cenę niższą, niż cena rynkowa (a nawet koszty produkcji), to w ogólnym rozrachunku, takie działanie jest dla Wnioskodawcy uzasadnione ekonomicznie i ma niewątpliwy związek z przychodem.

Powyższy związek przyczynowo-skutkowy między kosztami a zwiększeniem sprzedaży w dłuższej perspektywie jest zdaniem Wnioskodawcy oczywisty i nie budzi wątpliwości. W konsekwencji, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów w podatku CIT wszystkie wydatki poniesione na wytworzenie Cateringu sprzedawanego promocyjnie za 1 zł netto.

5. Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej tj. w wysokości 1 zł netto.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad.1.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej „ustawa o CIT”):

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy:

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z opisu wniosku wynika, że Prowadzą państwo działalność gospodarczą w zakresie przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering). W związku z rosnącą konkurencją na rynku, podejmują Państwo liczne działania marketingowe w celu intensyfikacji wolumenu sprzedaży swoich produktów (cateringu dietetycznego lub diet sokowych). Elementem tych działań jest m.in. współpraca z influencerami, w ramach których Influencerzy otrzymują catering dietetyczny lub diety sokowe za 1 zł, a w zamian promują Państwo w mediach społecznościowych, polecają znajomym, w przypadku trenerów personalnych rekomendują podopiecznym. Osoby „z rekomendacji” Influencera kupują od Państwa Catering już w cenach regularnych lub zdykantowane na parę procent. Promowanie produktów przez Influencerów w mediach społecznościowych stanowią zasadniczy instrument polityki marketingowej, ukierunkowany na pozyskanie nowych klientów, jak też zwiększenie wolumenu sprzedaży Państwa produktów wśród osób, które już korzystają z Państwa oferty handlowej lub utrzymania określonej pozycji na rynku. Zakładają Państwo, że cele sprzedażowe i rezultaty będą możliwe do osiągnięcia w ramach podjętych działań polegających na współpracy z Influencerami, z tego względu takie działania, w Państwa ocenie, stanowią element strategii marketingowej. Podejmowane przez Państwa działania polegające na współpracy z Influencerami pozostają więc w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością i mają na celu zwiększenie przychodów osiąganych przez Państwa. Dopełnienie przez Influencera warunków współpracy po cenie promocyjnej 1 zł każdorazowo potwierdza stosowna dokumentacja gromadzona przez Państwa, w tym faktura sprzedażowa z kwotą netto 1 zł oraz właściwą stawką VAT.

Przepisy prawa podatkowego wskazują, że przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (a więc cena wyrażona w umowie sprzedaży). Podkreślić należy, że jak wynika z dalszych przepisów, cena powinna odpowiadać wartości rynkowej.

W związku z powyższym, jeżeli cena bez uzasadnionej przyczyny (brak wyraźnego związku ze sprzedażą promocyjną), znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W sytuacji gdy towar jest sprzedawany za promocyjną cenę 1 zł netto, co do zasady mamy do czynienia z ceną odbiegającą od ceny rynkowej, a w konsekwencji z zaniżeniem przychodu.

Natomiast, należy zauważyć, że mają Państwo prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla Państwa opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne rabaty cenowe, jeśli jest to w Państwa uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Jednakże stosując rabaty cenowe i mając na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych zgodnie ze zdarzeniem przyszłym, powinni Państwo ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust przysługuje. Należy przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

W świetle przywołanych powyżej przepisów prawa podatkowego oraz w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wskazać należy, że w sytuacji dokonania przez Państwa sprzedaży produktów (cateringu) w cenie promocyjnej w ramach sprzedaży promocyjnej, Państwa przychodem stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie kwota należna z tytułu sprzedaży cateringu pomniejszona o kwotę należnego podatku od towarów i usług, tj. kwota na poziomie 1 zł netto.

Zatem, w tej części Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Ad.2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że poniesienie wydatku ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu.

Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało.

Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że podejmowane przez Państwa działania polegające na współpracy z Influencerami pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Państwa działalnością i mają na celu zwiększenie osiąganych przez przychodów. Promowanie produktów przez Influencerów w mediach społecznościowych stanowią zasadniczy instrument polityki marketingowej, ukierunkowany na pozyskanie nowych klientów, jak też zwiększenie wolumenu sprzedaży Państwa produktów lub utrzymania określonej pozycji na rynku.

W świetle powyższego, w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że mogą Państwo zaliczyć stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki poniesione w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

W tej części Państwa stanowisko również jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Państwa w zakresie ustalenia, czy:

- Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania przychodu ze sprzedaży Cateringu Influencerom w ramach podjętej współpracy w wysokości ceny promocyjnej, tj. w wysokości 1 zł netto;

- Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej tj. w wysokości 1 zł netto,

należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku od towarów i usług zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnieciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).