0111-KDIB1-2.4010.484.2022.2.AW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, kiedy powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu usług, które zostały wykonane za okres 2011-2012 z datą rozliczenia w czerwcu 2012 r. (V rok obliczeniowy) i wykonane za okres 2012-2013 z datą rozliczenia w czerwcu 2013 r. (VI rok obliczeniowy).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 października 2022 r. (wpływ 12 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu (`(...)`) grudnia 2007 r. w ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę o wspólności prawa do patentu.

Zgodnie z zawartą umową o wspólności prawa do patentu z dnia `(...)` grudnia 2007 r. i Aneksem nr 1, w oparciu o zapisy § 3 i § 4 ww. umowy, Wnioskodawca (Drugi współuprawniony) wystąpił do A. (Pierwszy współuprawniony) o przekazanie danych wyjściowych do wyliczenia efektów ekonomicznych i o wyliczenie efektów ekonomicznych kolejno za lata obliczeniowe:

a. 2011-2012 (V rok obliczeniowy),

b. 2012-2013 (VI rok obliczeniowy).

A. odmówił wydania danych wyjściowych do wyliczenia efektów ekonomicznych w ustalonych przez umowę terminach, jak również, w piśmie o sygn. (…) z dnia `(...)` listopada 2011 r. stwierdził, że „(`(...)`) w okresie 2009/2010, jak również w kolejnych okresach rozliczeniowych (`(...)`) Korzyści te wynoszą zero złotych”. A. wystąpił również z pismami do Wnioskodawcy w dniu `(...)` października 2013 r. o sygn. (…) stwierdzając, że „podtrzymuje swoje stanowisko, że wynalazki te nie przyniosły żadnych korzyści ekonomicznych (`(...)`)”.

Za I i II okres obliczeniowy, tj. za lata 2007-2008 i 2008-2009, w okresie zgodnego wykonywania umowy przez Strony, coroczne efekty ekonomiczne były prawidłowo wyliczane przez poprzednika prawnego B. i na ich podstawie Wnioskodawca otrzymywał zapłatę w oparciu o wystawione faktury VAT (podatek od towarów i usług) za lata 2007-2008 w czerwcu 2008 r. i za lata 2008-2009 w czerwcu 2009 r. Wobec takiego stanu rzeczy, Wnioskodawca nie mógł wystawić faktury za usługę wykonaną w okresie 2011-2012 (data rozliczenia w czerwcu 2012 r. – V rok obliczeniowy) i za usługę wykonaną w okresie 2012-2013 (data rozliczenia w czerwcu 2013 r. – VI rok obliczeniowy).

Pismem z dnia `(...)` października 2014 r. Wnioskodawca wezwał Spółkę A. do zapłaty kwoty (…) zł powiększonej o kwotę należnego podatku VAT oraz kwotę odsetek za opóźnienie liczonych od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia zapłaty, której zapłata winna nastąpić w terminie do dnia 15 listopada 2014 r. z tytułu wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za V rok (2011/2012) korzystania przez A. z technologii podwyższenia sprawności kodów (…). Spółka A. powyższe wezwanie otrzymała w dniu `(...)` października 2014 r. Z podobnym wezwaniem do zapłaty Wnioskodawca wystąpił z tytułu wynagrodzenia należnego mu za VI rok (2012/2013) korzystania przez A. z technologii podwyższenia sprawności kotłów (…) wskazując w piśmie z dnia `(...)` października 2014 r., że Spółka A. zalega z płatnością kwoty (…) zł.

Zgodnie z § 4 ust. 1 umowy o wspólności prawa do patentu Nr (…) z dnia `(...)` grudnia 2007 r. oraz ustaleniami dokonanymi między stronami w dniach `(...)` maja 2008 r. i `(...)` maja 2009 r. termin zapłaty należności za V okres obliczeniowy upłynął z dniem 30 czerwca 2012 r., a termin zapłaty należności za VI okres obliczeniowy w dniu 30 czerwca 2013 r. (termin końcowy do wyliczenia uzyskanych efektów wynosił „30 dni po zakończeniu danego roku stosowania wynalazku”).

Pomimo upływu terminu do wyliczenia i zapłaty należności za V i VI rok obliczeniowy A. (poprzedniczka prawna B.) nie rozliczyła tych korzyści.

Ponieważ Spółka A. nie rozliczyła się z Wnioskodawcą i nie przedłożyła rzetelnych wyliczeń efektów ekonomicznych z wdrożenia wynalazków, Wnioskodawca zwrócił się do dr. J. Z. o przygotowanie opracowania, w których autor wyliczy szacunkowe efekty ekonomiczne wynikające z wdrożenia w C. z siedzibą w (…) rozwiązań technicznych będących wynalazkami, według których dokonano od 2007 r. kompleksowej modernizacji pięciu kotłów (…) mającej na celu zwiększenie efektywności produkcji energii.

W październiku 2014 r. dr J. Z. przygotował na zlecenie Wnioskodawcy dwa dokumenty w postaci „Obliczenia szacunkowych efektów ekonomicznych modernizacji kotłów (…) w C. w piątym okresie obliczeniowym, tj. za sezon 2011/2012” oraz „Obliczenia szacunkowych efektów ekonomicznych modernizacji kotłów (…) w C. w szóstym okresie obliczeniowym, tj. za sezon 2012/2013”. Jak wynika z tych opracowań, zostały one przygotowane zgodnie z treścią umowy o wspólności prawa do patentu o nr (…) z dnia `(...)` grudnia 2007 r. wraz z Aneksem nr 1 z dnia `(...)` grudnia 2008 r. Przygotowując powyższy dokument przyjęto, że kotły 2, 4, 1 są w pełni zmodernizowane, natomiast kotły 3 i 5 są częściowo zmodernizowane, potwierdzając wiarygodność tych danych podczas wizji lokalnej.

W ocenie dr. J. Z. efekty ekonomiczne brutto z wdrożenia wynalazków za V okres rozliczeniowy wyniosły (…) zł brutto, w tym (…) zł z tytułu poprawy sprawności kotłów oraz (…) zł z tytułu obniżenia kosztów remontów ekranów. Natomiast nakłady na wdrożenia wyniosły (…) zł. Efekty netto w V okresie obliczeniowym to jest za sezon grzewczy 2011/2012 wyniosły (…) zł. Natomiast w przypadku VI okresu rozliczeniowego efekty ekonomiczne brutto z wdrożenia wynalazków wyniosły (…) zł brutto, w tym (…) zł z tytułu poprawy sprawności kotłów oraz (…) zł z tytułu obniżenia kosztów remontów ekranów. Natomiast przyjmując, że nakłady na wdrożenia wyniosły (…) zł, efekty netto w VI okresie obliczeniowym, to jest za sezon grzewczy 2012/2013, wyniosły (…) zł.

W styczniu 2016 r. dr J. Z. przygotował na zlecenie Wnioskodawcy kolejne dwa dokumenty w postaci „Obliczenia rzeczywistych efektów ekonomicznych modernizacji kotłów (…) w C. w piątym (V) okresie obliczeniowym, tj. za sezon 2011/2012” oraz „Obliczenia rzeczywistych efektów ekonomicznych modernizacji kotłów (…) w C. w szóstym (VI) okresie obliczeniowym, tj. za sezon 2012/2013”. Podobnie powyższe opracowania zostały przygotowane zgodnie z treścią umowy o wspólności prawa do patentu o nr. (…) z dnia `(...)` grudnia 2007 r. wraz z Aneksem nr 1 z dnia `(...)` grudnia 2008 r. W ocenie dr. J. Z. efekty ekonomiczne brutto z wdrożenia wynalazków za V okres rozliczeniowy wyniosły (…) zł brutto, w tym (…) zł z tytułu poprawy sprawności kotłów oraz (…) zł z tytułu obniżenia kosztów remontów ekranów. Natomiast nakłady na wdrożenia wyniosły (…) zł. Efekty netto w V okresie obliczeniowym, to jest za sezon grzewczy 2011/2012, wyniosły (…) zł. Natomiast w przypadku VI okresu rozliczeniowego efekty ekonomiczne brutto z wdrożenia wynalazków wyniosły (…) zł brutto, w tym (…) zł z tytułu poprawy sprawności kotłów oraz (…) zł z tytułu obniżenia kosztów remontów ekranów. Natomiast przyjmując, że nakłady na wdrożenia wyniosły (…) zł, efekty netto w VI okresie obliczeniowym, to jest za sezon grzewczy 2012/2013, wyniosły (…) zł.

W międzyczasie w grudniu 2014 r. w prawa i obowiązki A. weszła Firma B. Wnioskodawca złożył w dniu `(...)` listopada 2014 r. powództwo o zapłatę należności za wykonane usługi przeciwko B., o których mowa wyżej.

Na mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia `(...)` sierpnia 2018 r. B. zobowiązane zostało do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty (…) zł (należność główna) wraz z ustawowymi odsetkami.

Od wyroku Sądu Okręgowego B. wniosło apelację.

Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia `(...)` marca 2021 r. oddalił apelację B.

Postanowieniem z dnia `(...)` kwietnia 2021 r. Sąd Apelacyjny odmówił wydania wydanemu wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. Sąd postanowił wstrzymać w całości wykonanie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia `(...)` marca 2021 r. Rozstrzygnięcie Sądu oznaczało, że zapłata zasądzonej wyrokiem Sądu kwoty na rzecz Wnioskodawcy zostało wstrzymane.

B. od wyroku Sądu Apelacyjnego wniósł kasację do Sądu Najwyższego.

Sąd Najwyższy na mocy postanowienia z dnia `(...)` maja 2022 r. odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej, co oznacza, że wyrok Sadu Okręgowego z dnia `(...)` sierpnia 2018 r. o zapłatę należności w kwocie (…) zł (należność główna) wraz z odsetkami uprawomocnił się.

W dniu `(...)` czerwca 2022 r. B. dokonał zapłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy kwoty należności głównej wraz z odsetkami.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

a) Wnioskodawca świadczył na rzecz B. usługę polegającą na udostępnieniu praw do chronionej technologii przez jednego ze współuprawnionych/współwłaścicieli (Wnioskodawcy), do wykorzystania przez drugiego ze współuprawnionych/współwłaścicieli (B.), celem stosowania przez B. i uzyskiwania korzyści (efektów ekonomicznych), które to korzyści (efekty ekonomiczne) podlegają podziałowi między współuprawnionymi /współwłaścicielami.

Chroniona technologia to technologia podwyższenia sprawności pięciu kotłów (…) w kotłowni C. (aktualnie D., własności B.) w (…), oparta na sześciu wynalazkach o nr.: (…), z których pięć uzyskało ważne patenty, a szósty jest w trakcie procesu rozpatrywania w Urzędzie Patentowym RP.

b) Wykonywana przez Wnioskodawcę na rzecz B. usługa nie była usługą sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji.

c) Wykonywana przez Wnioskodawcę na rzecz B. usługa nie była usługą przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych.

d) Było to oddanie do używania (udostępnienie) praw do sześciu wynalazków będących technologią kotłową, a szczegółowo: udostępnienie praw do chronionej technologii przez jednego ze współuprawnionych/współwłaścicieli (Wnioskodawcę) do wykorzystania jej przez drugiego ze współuprawnionych/współwłaścicieli (B.), celem stosowania (używania) przez B. i uzyskiwania korzyści (efektów ekonomicznych), które to korzyści (efekty ekonomiczne) podlegają podziałowi między współuprawnionymi/współwłaścicielami.

c) Nie była to usługa przyjmowana częściowo, której odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

Współuprawniony B. zobligowany był corocznie do wyliczania uzyskiwanych korzyści (efektów ekonomicznych), które to korzyści (efekty ekonomiczne) podlegały podziałowi między współuprawnionymi według umowy o wspólności prawa do patentu Nr (…) z dnia `(...)` grudnia 2007 r., a których to czynności B. zaniechał.

f) Zgodnie z § 4 ust. 1 umowy o wspólności prawa do patentu Nr (…) z dnia `(...)` grudnia 2007 r. termin zapłaty należności, w tym za V okres obliczeniowy upłynął z dniem 30 czerwca 2012 r., a termin zapłaty należności za VI okres obliczeniowy upłynął z dniem 30 czerwca 2013 r. (termin końcowy do wyliczenia uzyskanych efektów wynosił „30 dni po zakończeniu danego roku stosowania wynalazku”).

Wyciąg z umowy:

§ 4 ust. 1 umowy o wspólności prawa do patentu Nr (…) z dnia `(...)` grudnia 2007 r.:

„Pierwszy współuprawniony korzystający z wynalazku u siebie jest zobowiązany w terminie do 30 dni po zakończeniu danego roku stosowania wynalazku do wyliczenia uzyskanych efektów ekonomicznych netto i w kolejnym miesiącu do przekazania na rzecz Drugiego współuprawnionego uzyskanych korzyści w wysokości określonej procentowym podziałem wg zasady:

- Pierwszy współuprawniony: 66,5% (słownie: sześćdziesiąt sześć i pól procent) korzyści

- Drugi współuprawniony: 33,5% (słownie: trzydzieści trzy i pól procent) korzyści”.

g) Nie wystąpiły okoliczności, które spowodowały przerwanie biegu przedawnienia.

h) Spółka rozpoznała przychód należny w momencie wykonania usługi w V i VI roku obliczeniowym, czyli odpowiednio w 2012 i 2013 roku.

Pytania

Kiedy powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu usług, które zostały wykonane za okres 2011-2012 z datą rozliczenia w czerwcu 2012 r. (V rok obliczeniowy) i wykonane za okres 2012-2013 z datą rozliczenia w czerwcu 2013 r. (VI rok obliczeniowy)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w roku 2012, 2013 przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy pdop ).

Generalnie zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy pdop w brzmieniu obowiązującym w roku 2012, 2013 za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy pdop w brzmieniu obowiązującym w roku 2012, 2013 jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d ustawy pdop w brzmieniu obowiązującym w roku 2012, 2013).

W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty (art. 12 ust. 3e ustawy pdop w brzmieniu obowiązującym wraku 2012, 2013).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają regulacji dotyczących przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Należy zatem odnieść się do ogólnych regulacji przepisów Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą instytucji przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że upływ czasu powoduje, że zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa i przestaje istnieć.

W art. 70 ustawy Ordynacja wskazano przesłanki, których wystąpienie powoduje zawieszenie lub przerwanie biegu terminu przedawnienia.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć. Organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2018 r. znak 0113-KDIPT1-3.4012.774.2017.2.MK, stwierdził, że „okres przedawnienia – zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej – co do zasady – wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia). Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa”.

Zgodnie z § 4 ust. 1 umowy o wspólności prawa do patentu Nr (…) z dnia `(...)` grudnia 2007 r. oraz ustaleniami dokonanymi między stronami w dniach `(...)` maja 2008 r. i `(...)` maja 2009 r. termin zapłaty należności za V okres obliczeniowy upłynął z dniem 30 czerwca 2012, a termin zapłaty należności za VI okres obliczeniowy w dniu 30 czerwca 2013 r.

Biorąc pod uwagę przepisy uznać należy, że w rozpatrywanym stanie faktycznym obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu usług wykonanych w okresie 2011-2012 z datą rozliczenia w czerwcu 2012 r. (V rok obliczeniowy) i usług wykonanych w okresie 2012-2013 z datą rozliczenia w czerwcu 2013 r. (VI rok obliczeniowy) powstał na podstawie art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie.

Z tytułu usług wykonanych w okresie 2011-2012 z datą rozliczenia w czerwcu 2012 r. (V rok obliczeniowy) obowiązek podatkowy powstał w dniu 30 czerwca 2012 r.

Z tytułu usług wykonanych w okresie 2012-2013 z datą rozliczenia w czerwcu 2013 r. (VI rok obliczeniowy) obowiązek podatkowy powstał w dniu 30 czerwca 2013 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W latach 2011-2013 przepis ten obowiązywał w brzmieniu:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W świetle art. 7 ust. 2 updop:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W latach 2011-2013 przepis ten obowiązywał w brzmieniu:

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje na objęcie zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym, powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi. Kluczową zatem przesłanką wystąpienia przychodu jest osiągnięcie wymiernego przysporzenia o charakterze definitywnym.

Powyższy pogląd podzielił m.in. NSA w wyroku z 14 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1305/97 stwierdzając: „(`(...)`) Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak własnym”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu. Zwrócić należy uwagę, że katalog przychodów wymienionych w art. 12 updop ma charakter otwarty i jedynie przykładowy.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis ten w niezmienionym brzmieniu obowiązywał również w latach 2011-2013.

Według art. 12 ust. 3 updop:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W latach 2011-2013 przepis ten obowiązywał w brzmieniu:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

O przychodzie z działalności gospodarczej można zatem mówić już w momencie powstania uprawnienia podatnika do uzyskania przysporzenia, niezależnie od jego faktycznego otrzymania. Przychodami należnymi w rozumieniu powołanego przepisu są bowiem te przychody, które wynikają ze źródła przychodów i stanowią kwoty, których wydania może żądać podatnik. Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego.

Kwestie związane z momentem powstania przychodu uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a-3h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3a updop:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

W latach 2011-2013 przepis ten obowiązywał w brzmieniu:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Na podstawie art. 12 ust. 3c updop:

Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten w niezmienionym brzmieniu obowiązywał również w latach 2011-2013.

Na mocy art. 12 ust. 3e updop:

W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W latach 2011-2013 przepis ten obowiązywał w brzmieniu:

W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w dniu `(...)` grudnia 2007 r. w ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę o wspólności prawa do patentu. Zgodnie z tą umową Wnioskodawca (Drugi współuprawniony) wystąpił do A. (Pierwszy współuprawniony) o przekazanie danych wyjściowych do wyliczenia efektów ekonomicznych i o wyliczenie efektów ekonomicznych kolejno za lata obliczeniowe:

a. 2011-2012 (V rok obliczeniowy),

b. 2012-2013 (VI rok obliczeniowy).

Ponieważ A. odmówił przekazania danych, Wnioskodawca nie mógł wystawić faktury za usługę wykonaną w okresie 2011-2012 (data rozliczenia w czerwcu 2012 r. – V rok obliczeniowy) i za usługę wykonaną w okresie 2012-2013 (data rozliczenia w czerwcu 2013 r. – VI rok obliczeniowy).

Pismem z `(...)` października 2014 r. Wnioskodawca wezwał Spółkę A. do zapłaty kwoty (…) zł powiększonej o kwotę należnego podatku VAT oraz kwotę odsetek za opóźnienie liczonych od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia zapłaty, której zapłata winna nastąpić w terminie do dnia 15 listopada 2014 r. z tytułu wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za V rok (2011/2012) korzystania przez A. z technologii podwyższenia sprawności kotłów (…). Spółka A. powyższe wezwanie otrzymała w dniu `(...)` października 2014 r. Z podobnym wezwaniem do zapłaty Wnioskodawca wystąpił z tytułu wynagrodzenia należnego mu za VI rok (2012/2013) korzystania przez A. z technologii podwyższenia sprawności kotłów (…) wskazując w piśmie z dnia `(...)` października 2014 r., że Spółka A. zalega z płatnością kwoty (…) zł.

Zgodnie z § 4 ust. 1 umowy o wspólności prawa do patentu oraz ustaleniami dokonanymi między stronami, termin zapłaty należności za V okres obliczeniowy upłynął z dniem 30 czerwca 2012 r., a termin zapłaty należności za VI okres obliczeniowy w dniu 30 czerwca 2013 r. (termin końcowy do wyliczenia uzyskanych efektów wynosił „30 dni po zakończeniu danego roku stosowania wynalazku”).

Pomimo upływu terminu do wyliczenia i zapłaty należności za V i VI rok obliczeniowy A. (poprzedniczka prawna B.) nie rozliczyła tych korzyści.

Na mocy prawomocnego wyroku sądowego, B. zobowiązane zostało do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty (…) zł (należność główna) wraz z ustawowymi odsetkami.

W dniu `(...)` czerwca 2022 r. B. dokonał zapłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy kwoty należności głównej wraz z odsetkami.

Wnioskodawca świadczył na rzecz B. usługę polegającą na udostępnieniu praw do chronionej technologii podwyższenia sprawności pięciu kotłów w kotłowni do wykorzystania celem stosowania przez B. i uzyskiwania korzyści (efektów ekonomicznych), które to korzyści (efekty ekonomiczne) podlegają podziałowi między współuprawnionymi /współwłaścicielami.

Wykonywana przez Wnioskodawcę na rzecz B. usługa nie była usługą sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji jak również nie była usługą przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych. Było to oddanie do używania (udostępnienie) praw do sześciu wynalazków będących technologią kotłową.

Nie była to usługa przyjmowana częściowo, której odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

Nie wystąpiły okoliczności, które spowodowały przerwanie biegu przedawnienia.

Spółka rozpoznała przychód należny w momencie wykonania usługi w V i VI roku obliczeniowym, czyli odpowiednio w 2012 i 2013 roku.

Biorąc pod uwagę przepisy uznać należy, że w rozpatrywanym stanie faktycznym obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu usług wykonanych w okresie 2011-2012 z datą rozliczenia w czerwcu 2012 r. (V rok obliczeniowy) i usług wykonanych w okresie 2012-2013 z datą rozliczenia w czerwcu 2013 r. (VI rok obliczeniowy) powstał na podstawie art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie.

Zauważyć należy, że przychodem są środki, które są należne, bez względu na fakt ich otrzymania czy też nie. Zatem obowiązek rozpoznania przychodu powstaje niezależnie od tego czy te środki zostały faktycznie otrzymane czy też nie, w konsekwencji w momencie ich faktycznego otrzymania nie powstaje obowiązek ponownego rozpoznania przychodu, bowiem już raz został on wykazany.

Podsumowując z tytułu usług wykonanych w okresie 2011-2012 z datą rozliczenia w czerwcu 2012 r. (V rok obliczeniowy) obowiązek podatkowy powstał w dniu 30 czerwca 2012 r., natomiast z tytułu usług wykonanych w okresie 2012-2013 z datą rozliczenia w czerwcu 2013 r. (VI rok obliczeniowy) obowiązek podatkowy powstał w dniu 30 czerwca 2013 r.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).