0111-KDIB1-2.4010.459.2022.2.AW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku od wypłat dokonywanych na rzecz niderlandzkiej spółki tytułem wynagrodzenia za wykonywane usługi – na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na fakt, że ww. wynagrodzenie podlegać będzie podatkowi dochodowemu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 października 2022 r. (wpływ 10 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Rzeczypospolitej Polski. Jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy, posiadającym 100% jego udziałów jest spółka z siedzibą w Niderlandach (dalej: „spółka niderlandzka”). Zarząd oraz siedziba spółki niderlandzkiej znajdują się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w Niderlandach. Spółka niderlandzka posiada niderlandzki certyfikat podatkowy.

Spółka niderlandzka zawarła z Wnioskodawcą umowę ramową o współpracy, której przedmiotem jest świadczenie usług marketingowych i sprzedażowych oraz analiz biznesowych. Spółka niderlandzka wykonuje wszystkie usługi na terenie Niderlandów. W zakres obowiązków spółki niderlandzkiej wchodzi analizowanie holenderskiego rynku usług informatycznych, działalność marketingowa na rzecz Wnioskodawcy, promowanie jego działalności oraz w konsekwencji pozyskiwanie na rzecz Wnioskodawcy klientów, w zasadniczej części z terenu Holandii. Usługi spółki niderlandzkiej w żadnym zakresie nie są wykonywane na terenie Polski, nigdy nie służą też pozyskaniu dla Wnioskodawcy klientów mających siedzibą w Polsce. W zamian za powyższe Wnioskodawca wypłaca spółce niderlandzkiej wynagrodzenie.

Spółka niderlandzka wykonuje usługi na rzecz Wnioskodawcy wyłącznie z terytorium Niderlandów. Spółka niderlandzka nie posiada żadnego biura, ani filii na terenie Polski. Nie posiada także żadnego przedstawiciela ani pełnomocnika do zawierania umów na terenie Polski w imieniu spółki niderlandzkiej.

Wynagrodzenie za usługi świadczone przez spółkę niderlandzką ustalone jest na poziomie rynkowym. Nie ma jakichkolwiek preferencji cenowych, związanych z faktem, że spółka niderlandzka jest właścicielem 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji spółki niderlandzkiej oraz że spółka niderlandzka nie posiada zakładu na terenie Polski.

Podano również dane identyfikujące podmiotu z Niderlandów biorącego udział w zdarzeniu.

Pytanie

Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku od wypłat dokonywanych na rzecz niderlandzkiej spółki tytułem wynagrodzenia za wykonywane usługi – na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), z uwagi na fakt, że ww. wynagrodzenie podlegać będzie podatkowi dochodowemu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy wynagrodzenie uzyskiwane przez spółkę niderlandzką nie będzie podlegać opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku od wypłat dokonywanych na rzecz niderlandzkiej spółki tytułem ww. wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Art. 21 ust. 2 ustawy o CIT przewiduje, że przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z ww. tytułu są obowiązane pobierać w dniu dokonywania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowym od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od podatnika certyfikatem podatkowym.

Art. 22 ust. 1 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu (dalej: „umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania”) wskazuje, że dochody osoby, mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie.

Usługi wykonywane przez spółkę niderlandzką uznać należy za usługi, za które dochody spółka uzyskuje na terytorium Rzeczypospolitej Polski. Co prawda, spółka niderlandzka ww. usługi świadczy wyłącznie na terytorium Niderlandów, jednak ww. usługi świadczone są na rzecz Wnioskodawcy, który prowadzi działalność na terenie Rzeczypospolitej Polski. Spółka niderlandzka pozyskuje klientów dla Wnioskodawcy, który siedzibę ma na terytorium Polski. Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2016 r., sygn. akt: II FSK 1577/14, obowiązek zapłaty podatku u źródła powstaje w sytuacji, gdy podmiot zagraniczny uzyska dochód od spółki, będącej polskim rezydentem podatkowym, czyli źródło dochodów będzie położone na terytorium Rzeczypospolitej Polski.

Co więcej, usługi, które spółka niderlandzka świadczy na rzecz Wnioskodawcy są usługami, które wchodzą w zakres katalogu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Ww. świadczenia są podobne do usług reklamowych. Istotą usług spółki niderlandzkiej jest propagowanie działalności, prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz pozyskiwanie na jego rzecz klientów.

Jak wynika jednak z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, ust. 1 ww. przepisu stosować należy z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Art. 22 ust. 1 ww. umowy wskazuje, że w przypadku, gdy dochody spółki niderlandzkiej (bez względu na miejsce ich osiągania), które nie są objęte postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowaniu, podlegają opodatkowaniu tylko w Niderlandach.

Z tego względu rozważyć należy, czy dochody, opisywane w opisie stanu faktycznego, objęte są innymi postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jedyny przepis, który teoretycznie mógłby znaleźć zastosowanie to art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 7 ust. 1 zyski przedsiębiorstwa niderlandzkiego podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez położony tam zakład.

Art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawiera definicję „zakładu”. Jest nim stała placówka, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. To, w szczególności, miejsce zarządu, filia, biuro, fabryka lub warsztat. W przypadku, gdy osoba działa w imieniu przedsiębiorstwa, posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Polsce w imieniu przedsiębiorstwa, uważa się, że przedsiębiorstwo posiada w Polsce zakład w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa. Fakt, że spółka, mająca siedzibę w Niderlandach kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w Polsce nie wystarcza, by którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Spółka niderlandzka nie posiada żadnego fizycznego przedstawicielstwa w Polsce. Nie wykonuje na terenie Polski jakiejkolwiek działalności. Na terenie Polski nie ma wyznaczonego stałego przedstawiciela ani pełnomocnika. Zarząd spółki znajduje się w Niderlandach. Tam też znajduje się jej siedziba. Spółka niderlandzka wszystkie swoje czynności wykonuje na terenie Niderlandów, a pozyskanych w wyniku ww. czynności klientom poleca usługi Wnioskodawcy. Z tego względu nie można mówić o tym, by spółka niderlandzka posiadała w Polsce zakład w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności, art. 5 ust. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wskazuje, że fakt, że spółka niderlandzka posiada 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy nie wystarcza do uznania, że spółka niderlandzka posiada zakład na terenie Polski. Tym samym, zastosowania w przedmiotowym wypadku nie znajduje art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Z uwagi na fakt, że wynagrodzenie ustalone zostało na warunkach rynkowych zastosowania nie znajdzie także art. 9 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody spółki niderlandzkiej opodatkowane będą wyłącznie w Niderlandach. Tym samym, ww. wynagrodzenie nie będzie podlega podatkowi, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Jak stanowi art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Należy zauważyć, że w stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca zawarł ze spółką niderlandzką umowę ramową o współpracy, której przedmiotem jest świadczenie usług marketingowych i sprzedażowych oraz analiz biznesowych. Spółka niderlandzka wykonuje wszystkie usługi na terenie Niderlandów. W zakres obowiązków spółki niderlandzkiej wchodzi analizowanie holenderskiego rynku usług informatycznych, działalność marketingowa na rzecz Wnioskodawcy, promowanie jego działalności oraz w konsekwencji pozyskiwanie na rzecz Wnioskodawcy klientów, w zasadniczej części z terenu Holandii. Usługi spółki niderlandzkiej w żadnym zakresie nie są wykonywane na terenie Polski, nigdy nie służą też pozyskaniu dla Wnioskodawcy klientów mających siedzibą w Polsce. W zamian za powyższe Wnioskodawca wypłaca spółce niderlandzkiej wynagrodzenie.

Spółka niderlandzka wykonuje usługi na rzecz Wnioskodawcy wyłącznie z terytorium Niderlandów. Spółka niderlandzka nie posiada żadnego biura, ani filii na terenie Polski. Nie posiada także żadnego przedstawiciela ani pełnomocnika do zawierania umów na terenie Polski w imieniu spółki niderlandzkiej oraz zakładu.

Wynagrodzenie za usługi świadczone przez spółkę niderlandzką ustalone jest na poziomie rynkowym. Nie ma jakichkolwiek preferencji cenowych, związanych z faktem, że spółka niderlandzka jest właścicielem 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy.

Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji spółki niderlandzkiej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że uzyskiwane przez spółkę niderlandzką przychody osiągane z tytułu przedmiotowych usług podlegają w Polsce podatkowi u źródła, ponieważ mieszczą się w katalogu usług, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT i tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zatem zasadne jest odwołanie się do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania z dnia 13 lutego 2002 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 216 poz. 2120, dalej: „UPO”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1, 2 i 7 UPO:

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

2. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

7. Jeżeli w zyskach mieszczą się części dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

W ocenie Organu, analizując zapisy UPO, należności wypłacane spółce niedrlandzkiej z tytułu świadczonych usług należy zakwalifikować na gruncie UPO do zysków przedsiębiorstwa (zgodnie z art. 7 UPO) co zarazem oznacza, że należności te podlegają opodatkowaniu w Niderlandach.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dokonując wypłaty wynagrodzenia spółce niderlandzkiej, przy dochowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT i posiadaniu aktualnego certyfikatu rezydencji, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 7 ust. 1 UPO.

Zauważyć należy, że art. 7 UPO znajduje zastosowanie w sprawie, przy czym przepis ten odnosi się do dwóch sytuacji – gdy spółka zagraniczna prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez zakład, a także sytuacji gdy nie posiada zakładu w drugim Umawiającym się Państwie.

Zatem w sprawie znajduje zastosowanie art. 7 ust. 1 UPO, który odnosi się do sytuacji gdy przedsiębiorca nie posiada zakładu w drugim Umawiającym się Państwie (tj. w Polsce) i tym samym jest opodatkowany wyłącznie w Państwie Umawiającym się (tj. Niderlandach).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z powyższym zastrzeżeniem, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).