0111-KDIB1-1.4010.563.2022.1.AW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2022 r. wpłynął, za pośrednictwem platformy e-PUAP, Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, wartość niespłaconych zobowiązań z tytułu Pożyczki, pozostająca u Wnioskodawcy na dzień wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców, będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, powodujący powstanie obowiązku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo pismem z 24 sierpnia 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: również: „Spółka”) jest spółką osobową, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych na terytorium Polski od całości swoich dochodów, jest też zarejestrowana jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Wspólnikami Spółki jest P. P. sp. z o.o., jako komplementariusz oraz dwóch komandytariuszy: P. P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. i P. P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (…) sp. k., jako komandytariusz (dalej: „Wspólnicy”). Spółka zrealizowała projekty deweloperskie polegające na budowie, a następnie sprzedaży mieszkań, udziałów w lokalach garażowych i lokali usługowych. Obecnie Spółka znajduje się na etapie sprzedaży ostatnich udziałów w lokalu garażowym i nieruchomości wspólnej przypadających na posiadane przez Spółkę udziały.

Wnioskodawca rozważa zaciągnięcie pożyczki od spółki A. R. sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: „Pożyczka”, „Pożyczkodawca”). Pożyczkodawca należy do tej samej grupy kapitałowej co Wnioskodawca. Wspólnikami Pożyczkodawcy są P. P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. i P. P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (…) sp. k.

Wnioskodawca nie planuje rozpoczynać kolejnego projektu deweloperskiego. Po sprzedaży ostatnich udziałów w lokalu garażowym i rozliczeniu ze wspólnikami, wszyscy Wspólnicy Spółki podejmą jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu Spółki bez likwidacji i określą inny sposób zakończenia działalności Spółki zgodnie z art. 67 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 w zw. z art. 103 § 1 Ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1526 ze zm., dalej: „KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)”).

Zgodnie z art. 58 § 1 KSH rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;

2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;

3. ogłoszenie upadłości spółki;

4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;

5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;

6. prawomocne orzeczenie sądu.

Natomiast zgodnie z art. 67 KSH, w przypadkach określonych w art. 58 KSH należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Inny niż likwidacja sposób zakończenia działalności w przypadku Spółki będzie polegał na szeregu działań komplementariusza: zakończeniu interesów Spółki (w tym na umownym przeniesieniu na komplementariusza praw i obowiązków z istotnych umów, których stroną jest Spółka - np. z umów sprzedaży lokali mieszkalnych, udziałów w lokalu garażowym i nieruchomości wspólnej), spłacie zobowiązań (w tym publicznoprawnych) i rozdysponowaniu pozostałego majątku Spółki pomiędzy Wspólników (o ile taki pozostanie po upłynnieniu majątku Spółki). Następnie komplementariusz złoży do sądu rejestrowego wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS (Krajowy Rejestr Sądowy).

W ramach zakończenia działalności Spółki nastąpi spłata długów Spółki (do podmiotów publicznoprawnych, do osób trzecich i do podmiotów powiązanych). Może jednak dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca ze względu na zakończenie swoich interesów biznesowych i brak majątku nie będzie mieć realnej możliwości zaspokojenia wierzycieli, w tym Pożyczkodawcy z tytułu umowy Pożyczki w całości lub w części. W takiej sytuacji komplementariusz złoży wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców, pomimo istnienia niezaspokojonych zobowiązań, w tym z tytułu Pożyczki. Na dzień złożenia wniosku do KRS o wykreślenie z rejestru przedsiębiorców jak i w momencie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców zobowiązania z tytułu Pożyczki będą istnieć i nie będą to zobowiązania przedawnione. W szczególności nie nastąpi umorzenie Pożyczki, zwolnienie Spółki z długu wynikającego z umowy Pożyczki ani umorzenie Pożyczki w związku z odnowieniem zobowiązania w rozumieniu art. 506 KC.

Podkreślić należy na koniec, że orzecznictwo sądowe dopuszcza możliwość wykreślenia spółki komandytowej z rejestru w sytuacji, w której posiada ona niezaspokojone zobowiązania, ale nie prowadzi żadnych interesów i nie posiada majątku oraz nie istnieje realna możliwość zaspokojenia wierzycieli: „(`(...)`) nie ma potrzeby wzmożonej ochrony wierzycieli spółki komandytowej, co zresztą dostrzegają również Sądy orzekające w tej sprawie. Sytuacja wierzycieli rzeczywiście pogarsza się w sytuacji, gdy przestaje istnieć ich dłużnik. Jest to jednak naturalna konsekwencja ustania bytu osoby prawnej. Mechanizmem chroniącym wierzycieli jest następstwo prawne. Spółka komandytowa nie jest osobą prawną, więc można przyjąć, że z chwilą jej wykreślenia z rejestru, gdy zakończono jej byt bez postępowania likwidacyjnego, wszyscy wspólnicy są jej następcami prawnymi” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 2016 r. sygn. akt II CSK 573/15). Wierzyciele, po ustaniu bytu prawnego spółki komandytowej mogą pociągnąć do odpowiedzialności wspólników spółki komandytowej za jej zobowiązania zgodnie z art. 31 § 1 w zw. z art. 111 i 103 § 1 KSH. Zgodnie ze wskazanymi wyżej przepisami komplementariusze za zobowiązania spółki odpowiadają bez żadnych ograniczeń, całym swoim majątkiem. Komandytariusze odpowiadają zaś za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości niepokrytej sumy komandytowej. Wierzyciele spółki komandytowej mogą zatem zwrócić się do komplementariusza bez jakichkolwiek ograniczeń o spłatę zobowiązań względem spółki komandytowej, a do komandytariusza w zakresie niepokrytej sumy komandytowej.

Pytanie

Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, wartość niespłaconych zobowiązań z tytułu Pożyczki, pozostająca u Wnioskodawcy na dzień wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, powodujący powstanie obowiązku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, wartość niespłaconych zobowiązań z tytułu Pożyczki, pozostająca u Wnioskodawcy na dzień wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego, powodującego powstanie obowiązku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), przepisy ustawy mają zastosowanie do spółek komandytowych. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b ustawy, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 Ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11ii, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w Ustawie o CIT wskazuje na objęcie zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym, powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji pojęcia „przychód podatkowy”. Wskazuje jednak w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT otwarty katalog przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Brzmienie powyższych przepisów wskazuje, że aby powstał przychód podatkowy, konieczne jest przede wszystkim, aby po stronie podatnika doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy np. w wskutek otrzymania czegoś nieodpłatnie (częściowo odpłatnie), lub na skutek umorzenia istniejącego już zobowiązania.

Tym samym nie można przyjąć, aby Wnioskodawca miał otrzymać w związku z rozwiązaniem Spółki i wykreśleniem go z rejestru przedsiębiorców jakiekolwiek nieodpłatne (lub częściowo odpłatne) świadczenie (realne przysporzenie). Tym samym, nie można mówić o przychodzie na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Natomiast według art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Zgodnie z kolei z art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:

a. bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub

b. postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub

c. realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw lub

d. przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.

Przepisy Ustawy o CIT nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem „umorzenie” zobowiązania. Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN, pojęcie „umorzenie” oznacza zrezygnowanie całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych.

Przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 dalej: „KC”), wskazują, że z wygaśnięciem wierzytelności lub zobowiązań mamy do czynienia przez potrącenie (art. 498 KC), odnowienie (art. 506 KC) lub zwolnienie z długu (art. 508 KC). Rozważyć zatem należy, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dojdzie do zastosowania któregokolwiek z wyżej wymienionych instrumentów.

Potrącenie polega na umorzeniu wzajemnych wierzytelności dłużnika i wierzyciela (po zaistnieniu określonych przesłanek). W rezultacie, dochodzi do częściowej/całkowitej kompensaty wzajemnych wierzytelności. Potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do potrącenia, Spółka nie złoży jakichkolwiek oświadczeń o potrąceniu. Stąd nie można uznać, że w opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do potrącenia.

Odnowienie jest umową między dłużnikiem i wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania, zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W efekcie odnowienia dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone, jednakże na jego miejsce pojawia się nowe. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do odnowienia, tego typu umowa z niezaspokojonymi wierzycielami nie będzie zawierana. Dlatego również w przypadku odnowienia nie dojdzie do powstania przychodu podatkowego, albowiem dłużnik będzie cały czas zobowiązany do spełnienia świadczenia. Niezależnie od powyższego, w sytuacji Spółki nie dojdzie do odnowienia, bowiem Spółka wskutek rozwiązania i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców przestanie istnieć, a jej zobowiązanie z tytułu Pożyczki nie zostanie zamienione na inne, nowe zobowiązanie.

Natomiast do zwolnienia z długu dochodzi na podstawie umowy zawartej pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, w której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje, w efekcie czego zobowiązanie wygasa. Wynika z tego, że do skutecznego zwolnienia z długu (wygaśnięcia zobowiązania) konieczne jest zawarcie odpowiedniej umowy, w której dłużnik zwolnienie przyjmie, tzn. wyrazi na nie zgodę. Brak zgody dłużnika przekreśla możliwość umorzenia. Zwolnienie z długu może być odpłatne lub nieodpłatne. Brak odpłatności oznacza powstanie przychodu podatkowego po stronie dłużnika w wysokości wartości umorzonego zobowiązania. W konsekwencji, przychód podatkowy powstanie, jeżeli do umorzenia dojdzie w drodze nieodpłatnego zwolnienia z długu, na które dłużnik wyrazi zgodę. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do zwolnienia Wnioskodawcy z długu. Wnioskodawca nie zawrze z niezaspokojonym Pożyczkodawcą żadnej umowy, w tym w szczególności umowy o zwolnieniu Spółki z długu. Tym samym nie zostaną spełnione warunki do zakwalifikowania sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym jako nieodpłatnego zwolnienia z długu.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że opisane zdarzenie przyszłe nie może być zatem utożsamiane z umorzeniem zobowiązań, które mogłoby powodować powstanie przychodu do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT, tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (do umorzenia bowiem nie dojdzie).

Jednocześnie podkreślić należy, że podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi. W momencie wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców KRS, Spółka przestanie istnieć. Niemożliwe będzie zatem przypisanie jej - jako podmiotowi już nieistniejącemu - jakiegokolwiek przysporzenia, a tym samym przychodu z tego tytułu.

Reasumując, wartość niespłaconego zobowiązania (pożyczki) Spółki, istniejących na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców KRS, nie będzie stanowiła dla niej przychodu podatkowego.

Analogiczne stanowisko jest prezentowane w innych interpretacjach podatkowych wydawanych dla spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, przykładowo:

- Interpretacja indywidualna z 6 kwietnia 2021 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-2.4010.37.2021.1.KL;

- Interpretacja indywidualna z dnia 26 lutego 2021 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.451.2020.2.KS;

- Interpretacja indywidualna z 14 lutego 2022 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB2-1.4010.590.2021.1.MKU;

- Interpretacja indywidualna z 27 października 2021 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDWB.4010.54.2021.1.HK;

- Interpretacja indywidualna z 1 czerwca 2020 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.168.2020.1.DK;

- Interpretacja indywidualna z 8 maja 2020 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-2.4010.85.2020.1.PP/RK;

- Interpretacja indywidualna z 29 kwietnia 2020 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-2.4010.61.2020.1.AS/AG;

- Interpretacja indywidualna z 8 kwietnia 2020 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-2.4010.62.2020.1.AG;

- Interpretacja indywidualna z 22 listopada 2019 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB2-1.4010.415.2019.2.AT;

- Interpretacja indywidualna z dnia 8 maja 2019 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB1-1.4010.99.2019.1.ŚS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tut. Organ nie odniósł się do wskazanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, albowiem zostały one wydane w indywidualnych sprawach podatników i nie wiążą Organu w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.