Interpretacja dotyczy ustalenia, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka ma prawo uwzględnić w kosztach podatkowych niezamortyzowaną wartość środka trwałego - Magazynu w momencie jego likwidacji oraz czy może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki na rozbiórkę (likwidację środka trwałego - Magazynu) w momencie ich poniesienia. Organ stwierdził, że: 1. Spółka ma prawo uwzględnić w kosztach podatkowych niezamortyzowaną wartość środka trwałego - Magazynu w momencie jego likwidacji, ponieważ likwidacja nie wiąże się ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności. 2. Spółka nie ma prawa zaliczyć do kosztów podatkowych wydatków na rozbiórkę (likwidację środka trwałego - Magazynu) w momencie ich poniesienia. Wydatki te zwiększą wartość początkową nowego środka trwałego, a Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej wartości początkowej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe w części dotyczącej ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na rozbiórkę (likwidację środka trwałego - Magazynu) w momencie ich poniesienia, natomiast w pozostałym zakresie jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 sierpnia 2022 r. Za wpłynął Państwa wniosek z 28 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona do uwzględniania w kosztach podatkowych niezamortyzowanej wartości środka trwałego - Magazynu w momencie jego likwidacji oraz czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na rozbiórkę (likwidację środka trwałego - Magazynu) w momencie ich poniesienia.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca H. Sp. z o.o. P. sp.k. (dalej: „Spółka”), jest spółką komandytową mającą siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Od dnia 1 maja 2021 r. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)).
Spółka (…) 2021 r. nabyła zabudowaną nieruchomość sąsiadującą bezpośrednio z obecną siedzibą Spółki. Nabywana nieruchomość to grunt oddany w użytkowanie wieczyste zabudowany budynkami i budowlami.
Na gruncie tym znajdują się:
dwa budynki magazynowe o łącznej powierzchni około (…) m2 oraz budynek biurowy o pow. około (…) m2, które to budynki są wynajmowane przez podmioty trzecie na podstawie umów najmu i Spółka w ten sposób wykorzystuje je do swojej działalności gospodarczej;
magazyn o powierzchni około (…) m2 wraz z infrastrukturą, który graniczy bezpośrednio z budynkiem magazynowym także będącymi własnością Spółki (dalej: „Magazyn”. Pierwotnie Spółka planowała, iż po zakupie nieruchomości Magazyn zostanie wyburzony aby na jego miejscu rozpocznie się proces rozbudowy istniejącego magazynu znajdującego się na sąsiadującej działce (tj. działce będącej już wówczas własnością Spółki - dalej: „Istniejący Magazyn”). Spółka uzyskała interpretację indywidualną potwierdzającą stanowisko Spółki i wskazującą, że wydatek na zakup Magazynu oraz wydatek na prace rozbiórkowe Magazynu będą zwiększać wartość początkową Istniejącego Magazynu.
Po otrzymaniu powyższej interpretacji zmieniła się jednak sytuacja rynkowa i konieczna okazała się modyfikacja planowanych wówczas działań. Spółka nie dokonała natychmiastowego wyburzenia Magazynu w celu rozpoczęcia inwestycji - rozbudowy Istniejącego Magazynu. Spółka wynajęła bowiem Magazyn podmiotowi trzeciemu w ramach prowadzonej działalności (Spółka osiąga przychody z najmu), na gruncie podatkowym zaliczyła go do środków trwałych i rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.
Obecnie Spółka planuje wypowiedzenie umowy najmu, wyburzenie Magazynu i rozpoczęcie inwestycji w zakresie rozbudowy Istniejącego Magazynu w połowie 2023 r.
Pytania
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie uprawniona do uwzględniania w kosztach podatkowych niezamortyzowana wartość środka trwałego - Magazynu w momencie jego likwidacji oraz do zaliczenia do tych kosztów wydatków na rozbiórkę w momencie ich poniesienia.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Treść przywołanej regulacji implikuje wniosek, iż dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych na gruncie ustawy CIT konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:
istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła;
właściwe udokumentowanie wydatku;
wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy CIT jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów;
wydatek został poniesiony przez podatnika i ma charakter definitywny.
W przedstawionym stanie faktycznym (winno być: „zdarzeni przyszłym”), przesłanki z pkt 2 i 4 wskazane powyżej zostaną spełnione, w praktyce zatem w niniejszej sprawie istotne jest ustalenie czy spełnione będą przesłanki wskazane w pkt 1 i 3.
Ad 1 Niezamortyzowana wartość Magazynu a koszty podatkowe
1.1. Związek z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła
Art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje co do zasady na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, pod warunkiem, iż wydatki te nie zostały wyłączone z kosztów na mocy art. 16 u.p.d.o.p.
Przy określaniu, czy dany wydatek może być uznany za koszt istotna jest jego celowość, tzn. konieczne jest, aby jego poniesienie było ukierunkowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Drugorzędne znaczenie ma przy tym fakt, czy wydatek ostatecznie doprowadzi do powstania przychodu - ustawodawca formułując powyższą regulację położył nacisk na możliwość przypisania działaniom podatnika przymiotu celowości i zasadności, poprzez przyjęcie, iż przychód na którego osiągnięcie (zachowanie, zabezpieczenie) ukierunkowane są te działania ma jedynie potencjalny charakter. Ponadto, powszechnie akceptowany jest pogląd, iż nie jest konieczne, aby poniesiony wydatek można było powiązać z określonym przychodem w sposób bezpośredni - istnieją wydatki, które jako koszty ponoszone na działalność ogólną danego podmiotu przyczyniają się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów w sposób pośredni.
Istnienie związku przyczynowo-skutkowego jest kluczowym elementem dla możliwości rozpoznania kosztu podatkowego u danego podatnika.
Słownik Języka Polskiego wskazuje, że przez pojęcie „osiągnąć” należy rozumieć „uzyskać coś”, przez „zachować” zaś należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Termin „zabezpieczyć” oznacza z kolei „uczynić bezpiecznym, dać ochronę, ochronić”. Przyjmuje się, iż koszty związane z osiągnięciem przychodu oznaczają koszty związane (chociażby potencjalne) z jego wygenerowaniem. Koszty związane z zachowaniem źródła przychodów oznaczają z kolei wydatki poniesione, aby przychody z danego źródła występowały w stanie nienaruszonym (niezmienionym) oraz aby źródło to w dalszym ciągu istniało. Koszty związane z zabezpieczeniem źródła przychodów określane są zaś jako koszty, które podatnik poniósł w związku z ochroną istniejącego źródła przychodów, tak aby zapewnić mu bezpieczne funkcjonowanie.
W kontekście powyższego należy uznać, iż w przedstawionej sprawie zarówno pierwotny wydatek na Magazyn można bez wątpienia uznać za celowy, racjonalny i związany z osiągnięciem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów.
Nie tylko celem ponoszenia przez Spółkę przedmiotowego wydatku było osiągnięcie przychodów i zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła - ale nadto był to cel jedyny. Pierwotny zakupu Magazynu miał ułatwiać Spółce działania logistyczne związane z prowadzoną przez nią działalnością (przechowywanie nabytych towarów), zaś późniejszy wynajem Magazynu na rzecz (1) (2) podmiotu trzeciego bezpośrednio doprowadził do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej.
Jednocześnie, z punktu widzenia Spółki, zasadna jest także ostatecznie likwidacja Magazynu. Spółka ze względów biznesowych i ekonomicznych zdecydowała o wyburzeniu Magazynu. Istnienie Magazynu w dłuższej perspektywie Spółka uznała bowiem za mniej opłacalne niż likwidację Magazynu i powiększenie istniejących już (3) (4) magazynów. Innymi słowy, Spółka przeanalizowała które z rozwiązań (pozostawienie Magazynu czy jego likwidacja i powiększenie Istniejącego Magazynu) jest bardziej zasadne biznesowe i na tej podstawie podjęła decyzję o wyburzeniu Magazynu.
Zdaniem Spółki zatem za celowe, racjonalne i związane z osiągnięciem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów można uznać:
wydatki poniesione pierwotnie na nabycie Magazynu;
decyzję o likwidacji Magazynu.
W ocenie Spółki, zasadne zatem było zaliczenie Magazynu do środków trwałych i rozpoczęcie jego amortyzacji rozliczanej w kosztach podatkowych (Magazyn stanowił majątek Spółki o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok - spełniał zatem definicję środka trwałego podlegającego amortyzacji). Decyzja o likwidacji Magazynu - w kontekście prowadzonej działalności i ponoszonych kosztów - była zaś w pełni uzasadniona.
1.2. Rozliczenie wydatku przez amortyzację
Zgodnie z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty;
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Środki trwałe zaliczane są do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.
Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.
Z powyższego wynika, iż co do zasady, nieruchomości kwalifikowane jako środki trwałe nie są zaliczane bezpośrednio w koszty podatkowe lecz są uwzględniane w tych kosztach poprzez odpisy amortyzacyjne. Jednocześnie, w przypadku sprzedaży nieruchomości kosztem uzyskania przychodu może być wydatek na nabycie nieruchomości, pomniejszony o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
1.3. Uwzględnienie w kosztach podatkowych niezamortyzowanej wartości Magazynu a wyłączenia z art, 16 ust. 1 pkt 5 i 6 u.p.d.o.p.
W przedstawionej sprawie konieczne jest także ustalenie, czy art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie wprowadza ograniczeń w zaliczaniu do kosztów podatkowych niezamortyzowanej wartości Magazynu.
W tym kontekście należy odnieść się do treści art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 u.p.d.o.p.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 oraz pkt 6 ustawy o CIT, do kosztów podatkowych nie zalicza się:
strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1;
strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
Treść powyższych przepisów implikuje wniosek, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć niezamortyzowaną wartość początkową środka trwałego który podlega likwidacji, pod warunkiem, że przyczyną likwidacji nie była zmiana rodzaju prowadzonej działalności. Do kosztów podatkowych nie można zaliczyć strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych w przypadku gdy:
z uwagi na zmianę rodzaju prowadzonej działalności,
środki trwałe (wskutek tej zmiany) nie stanowią już składnika majątku, który charakteryzowałby się przydatnością gospodarczą.
A contrario - w przypadku, gdy likwidacja nie jest wynikiem zmiany rodzaju działalności, wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów nie ma zastosowania. Jeżeli zatem likwidacja następuje z innej przyczyny niż zmiana rodzaju działalności, niezamortyzowaną wartość inwestycji można uwzględnić w KUP.
Powyższe potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 marca 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.640.2021.1.PB, zgodnie z którą: „Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej”.
Powyższe potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 lipca 2017 r., 0114-KDIP4.4012.196.2017.1.EK, w której stwierdzono: „Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie więc strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej” - (przypis Organu – powyższy cytat nie dotyczy interpretacji indywidualnej powołanej przez Wnioskodawcę).
W przedstawionej sprawie, likwidacja nie jest związana ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności - Spółka będzie wykonywać dotychczas prowadzoną działalność. Przedmiot jej działalności pozostanie zatem niezmieniony.
Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie Spółki z uwagi na fakt, iż:
samo nabycie Magazynu, a także jego likwidacja ma swoje ekonomiczne uzasadnienie oraz
likwidacja nie jest dokonywana w związku ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności,
Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środka trwałego - Magazynu.
Ad 2 Wydatki na rozbiórkę a koszty podatkowe
W ocenie Spółki, będzie ona uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na rozbiórkę (likwidację środka trwałego - Magazynu).
Jak wskazywano powyżej, rozbiórka Magazynu będzie podyktowana względami biznesowymi i planami rozbudowy i unowocześnienia infrastruktury magazynowej, co ma przełożyć się na lepszą realizację zleceń i w efekcie sprawniejsze funkcjonowanie Spółki w obrocie gospodarczym.
Uwzględniając uwagi poczynione powyżej, w zakresie związku przyczynowo-skutkowego przychodu z poniesionym wydatkiem i tego co może stanowić koszt podatkowy, w przedstawionym przypadku bez wątpienia należy uznać, że koszty rozbiórki mogą zostać uwzględnione w kosztach uzyskania przychodu.
Podsumowując, zdaniem Spółki będzie ona uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na rozbiórkę Magazynu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 jest prawidłowe, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.
W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 updop, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.
W celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. Powołany zaś na wstępie art. 15 updop należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 updop, na mocy którego:
podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Ponadto, w zakresie kwalifikacji kosztów koniecznym jest wyróżnienie:
Innymi słowy – posługując się językowym znaczeniem – przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.
Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c updop.
Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b updop:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Zgodnie z art. 15 ust. 4c updop:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.
Natomiast, art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e updop, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
Stosownie do treści art. 15 ust. 4d updop:
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
W myśl art. 15 ust. 4e updop:
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Z uwagi na fakt, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia/wytworzenia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.
Stosownie do art. 15 ust. 6 updop:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
Na podstawie art. 16a ust. 1 updop:
amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środka trwałego.
Sposób jej ustalania, zróżnicowany m.in. ze względu na sposób nabycia składnika majątku trwałego, określa art. 16g updop.
W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 updop,
za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia.
Zgodnie z art. 16g ust. 4 updop,
za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Mając na uwadze powyższe regulacje należy podkreślić, że w przypadku wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego, wartością początkową jest koszt wytworzenia obejmujący:
- wartość w cenie nabycia zużytych rzeczowych składników majątku, tj. w szczególności materiały, z których został wykonany środek trwały,
- wartość w cenie nabycia, wykorzystanych usług obcych, tj. usług związanych bezpośrednio z samym procesem wytworzenia, a także usług niezwiązanych bezpośrednio z wytworzeniem lecz niezbędnych do uczynienia składnika majątku zdatnym do używania, np. są to niezbędne ekspertyzy obiektów budowlanych,
- koszty wynagrodzeń wraz z narzutami,
- inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.
Analiza przywołanego powyżej przepisu art. 16g ust. 4 updop upoważnia do stwierdzenia, że wydatki ponoszone w związku z wytwarzaniem przez podatnika środka trwałego powinny być uwzględnione w wartości początkowej tego środka trwałego, gdy pomiędzy tymi wydatkami, a wytworzeniem środka trwałego istnieje ścisły, bezpośredni, związek. Dla ustalenia istnienia ścisłego związku poniesionych wydatków z procesem wytwarzania środków trwałych, istotne znaczenie ma orzecznictwo sądów administracyjnych, z którego wynika, że kosztami dającymi się zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytworzył środka trwałego we własnym zakresie (por. Wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 264/13 oraz WSA w Warszawie z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1665/08). Jednocześnie należy wskazać, że sformułowana w art. 16g ust. 4 updop definicja wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, stanowiąca w istocie wyliczenie kosztów, które mogą stanowić podstawę ustalenia wartości początkowej wytwarzanego przez podatnika we własnym zakresie środka trwałego, z uwagi na dopełniające ją sformułowanie ,,inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”, ma charakter otwarty (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt: III SA/Wa 1860/14: „ (`(...)`) W ocenie Sądu - zgodnie z wskazanymi wyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego poniesione od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych. Nakład inwestycyjny – zgodnie z art. 16g ust. 4 PDOPrU oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, powiększających jego wartość początkową ma charakter otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zasadne jest twierdzenie, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania danego wydatku do kosztów wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem - środkiem trwałym, co wynika z art. 16g ust. 4 PDOPrU”).
Z kolei zgodnie z art. 16g ust. 13 updop
jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 updop:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia;
Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 updop:
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
- strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1;
- strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności;
Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą ustalenia, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona do uwzględniania w kosztach podatkowych niezamortyzowanej wartości środka trwałego - Magazynu w momencie jego likwidacji oraz czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na rozbiórkę (likwidację środka trwałego - Magazynu) w momencie ich poniesienia.
Z opisu sprawy i jego uzupełnienia wynika m.in., że Spółka (…) 2021 r. nabyła zabudowaną nieruchomość sąsiadującą bezpośrednio z obecną siedzibą Spółki. Nabywana nieruchomość to grunt oddany w użytkowanie wieczyste zabudowany budynkami i budowlami.
Na gruncie tym znajdują się:
dwa budynki magazynowe o łącznej powierzchni około (…) m2 oraz budynek biurowy o pow. około (…) m2, które to budynki są wynajmowane przez podmioty trzecie na podstawie umów najmu i Spółka w ten sposób wykorzystuje je do swojej działalności gospodarczej;
magazyn o powierzchni około (…) m2 wraz z infrastrukturą, który graniczy bezpośrednio z budynkiem magazynowym także będącymi własnością Spółki (dalej: „Magazyn”. Pierwotnie Spółka planowała, iż po zakupie nieruchomości Magazyn zostanie wyburzony aby na jego miejscu rozpocznie się proces rozbudowy istniejącego magazynu znajdującego się na sąsiadującej działce (tj. działce będącej już wówczas własnością Spółki - dalej: „Istniejący Magazyn”). Jednak Spółka wynajęła Magazyn podmiotowi trzeciemu w ramach prowadzonej działalności (Spółka osiąga przychody z najmu), na gruncie podatkowym zaliczyła go do środków trwałych i rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.
Obecnie Spółka planuje wypowiedzenie umowy najmu, wyburzenie Magazynu i rozpoczęcie inwestycji w zakresie rozbudowy Istniejącego Magazynu w połowie 2023 r.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wskazać, że ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn innych aniżeli wskazane w treści ww. przepisu, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.
W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy updop nie zawierają definicji pojęcia „likwidacja”, zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś” (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy sprzedaż.
Z kolei, przez utratę przydatności gospodarczej środków trwałych należy rozumieć, nie tylko ich fizyczne zużycie, np. w wyniku długotrwałej eksploatacji, a więc utratę cech zapewniających zdatność do użytku, lecz także brak opłacalności korzystania z nich. Z literalnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 6 updop jasno wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat w wyniku nieumorzonych środków trwałych od zmiany rodzaju działalności.
W związku z powyższym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie.
Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środka trwałego należy oceniać zarówno przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania Spółki oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 updop, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Istotny jest również fakt, czy likwidacja nastąpiła w wyniku zmiany rodzaju działalności.
Likwidacja (wyburzenie) Magazynu Spółki zostanie przeprowadzona ze względów biznesowych i ekonomicznych. Istnienie Magazynu w dłuższej perspektywie Spółka uznała bowiem za mniej opłacalne niż likwidację Magazynu i powiększenie istniejących już magazynów. Spółka przeanalizowała, które z rozwiązań (pozostawienie Magazynu czy jego likwidacja i powiększenie Istniejącego Magazynu) jest bardziej zasadne biznesowe i na tej podstawie podjęła decyzję o wyburzeniu Magazynu. Likwidacja Magazynu, nie jest związana ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności - Spółka będzie wykonywać dotychczas prowadzoną działalność. Przedmiot jej działalności pozostanie niezmieniony.
Zatem z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że likwidacja środka trwałego (Magazynu) nie nastąpi w celu zmiany rodzaju działalności lub w celu zlikwidowania działalności, a Spółka będzie wykonywać dotychczas prowadzoną działalność. Likwidacji środka trwałego (Magazynu) Spółka dokonana zostanie w celu Rozbudowy Istniejącego Magazynu.
Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz powołane regulacje podatkowe stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie wykorzystywany dotychczas w działalności Spółki środek trwały (Magazyn) ulegnie likwidacji, w celu rozbudowy Istniejącego Magazynu, a jego likwidacja została podyktowana względami ekonomicznymi, a nie zmianą rodzaju prowadzonej działalności, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona do uwzględniania w kosztach podatkowych niezamortyzowanej wartości środka trwałego - Magazynu w momencie jego likwidacji.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 jest prawidłowe.
Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości, dotyczących uprawnienia Spółki do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na rozbiórkę (likwidację środka trwałego – Magazynu) w momencie poniesienia, nie można się zgodzić z Państwa stanowiskiem, ponieważ, jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji wynika, że na wartość początkową środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środków trwałych, a zatem mogą to być koszty wyburzenia likwidowanych środków trwałych bądź innych składników majątku, jeżeli czynność ta pozostaje w związku z prowadzoną inwestycją. Przedmiotowe koszty stanowią bowiem prace wstępne, przygotowujące miejsce pod nową inwestycję.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że wydatki z tytułu prac rozbiórkowych, będą zwiększać wartość początkową planowanej inwestycji, tj. rozbudowy Istniejącego Magazynu, która to rozbudowa rozpocznie się w połowie 2023 r. i od której to wartości Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych stosownie do treści art. 16h ust. 1 ustawy o updop, po jego oddaniu do użytkowania.
W związku z powyższym, Spółka nie będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na rozbiórkę (likwidację środka trwałego - Magazynu) w momencie ich poniesienia. Wydatki te powiększą wartość początkową nowego środka trwałego, a do kosztów uzyskania przychodów, Spółka będzie mogła zaliczyć odpisy amortyzacyjne od ww. wartości początkowej.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili