0111-KDIB1-1.4010.494.2022.2.SH

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lipca 2022 r. został złożony osobiście przez Państwa wniosek z 1 lipca 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w Spółdzielni będą przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych płatności dokonywane przez mieszkańców na rzecz Spółdzielni z tytułu opłat eksploatacyjnych, mediów, wpłat na fundusz remontowy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółdzielnią mieszkaniową. Prowadzi działalność na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982 roku Prawo Spółdzielcze, ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych, innych ustaw oraz w oparciu o postanowienia zarejestrowanego statutu.

Celem Spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczenie samodzielnych lokali mieszkalnych lub domków jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu oraz zarządzanie nimi (art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych). W związku z tym, cel działalności spółdzielni mieszkaniowej jest odmienny niż podmiotów powołanych do prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem nie jest on związany z osiąganiem zysku.

W świetle art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, osoby zamieszkujące w lokalach, będących w zasobach Spółdzielni, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Różnica między kosztami eksploatacji i utrzymania danej nieruchomości, zarządzanej przez spółdzielnię, a przychodami z opłat, zwiększa odpowiednio przychody lub koszty eksploatacji i utrzymania danej nieruchomości w roku następnym (art. 6 ust 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych).

W Spółdzielni funkcjonuje kasa, do której osoby zamieszkujące w lokalach będących w zasobach Spółdzielni mogą wpłacać naliczone im opłaty. Osoby wpłacające opłaty do kasy są to w szczególności osoby starsze, nieposiadające własnych rachunków bankowych.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 9 grudnia 2021 roku (Dz.U. 2021 poz. 2349) z dniem 1 stycznia 2023 roku wejdzie w życie art. 7b ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. 2020 r. poz. 287 ) w brzmieniu nadanym art. 18 pkt 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U. Z 2021 r. poz. 2105), o treści: „Konsument jest obowiązany do dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty`(...)`” oraz art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 i 1927 ) w brzmieniu nadanym art. 2 pkt 27 lit. a tiret ósme ww. ustawy z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. 2021 r. poz. 2105 ) mówiący o tym, iż przychodem jest kwota płatności dotyczącej transakcji, o której mowa w art. 7b ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta ( Dz. U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105 ) otrzymana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Pytanie

Czy w Spółdzielni będą przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych płatności dokonywane przez mieszkańców na rzecz Spółdzielni z tytułu opłat eksploatacyjnych, mediów, wpłat na fundusz remontowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółdzielnia stoi na stanowisku, iż ww. przepisy nie mają zastawania do płatności dokonywanych przez mieszkańców na rzecz spółdzielni, dotyczących kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości. W tym przypadku spółdzielnia nie może być uznana za przedsiębiorcę, a mieszkaniec za konsumenta. Zgodnie z art. 1 § 1 Prawa Spółdzielczego z dnia 16 września 1982 r. Spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą. Z kolei zgodnie z art. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r.:

1. Celem spółdzielni mieszkaniowej, zwanej dalej „spółdzielnią”, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

11 Spółdzielnia mieszkaniowa nie może odnosić korzyści majątkowych kosztem swoich

członków, w szczególności z tytułu przekształceń praw do lokali.

2. Przedmiotem działalności spółdzielni może być:

1. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;

2. (uchylony);

3. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;

4. budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;

5. udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;

6. budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.

3. Spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami, stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków.

4. Statut spółdzielni określa, którą działalność spośród wymienionych w ust. 2 i 3, prowadzi spółdzielnia.

5. Spółdzielnia może zarządzać nieruchomością niestanowiącą jej mienia lub mienia jej członków na podstawie umowy zawartej z właścicielem (współwłaścicielami) tej nieruchomości.

6. Spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, o którym mowa w ust. 1.

7. W zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2021 r. poz. 648), z zastrzeżeniem ust. 8 i 9.

8. Przepisów ustawy wymienionej w ust. 7, dotyczących wystąpienia ze spółdzielni, wykluczenia ze spółdzielni i wykreślenia z rejestru członków spółdzielni, nie stosuje się. Osoba będąca założycielem spółdzielni oraz właściciel lokalu będący członkiem spółdzielni może wystąpić z niej za wypowiedzeniem.

9. Nie stosuje się przepisów ustawy wymienionej w ust. 7, dotyczących udziałów i wpisowego, a także przepisów dotyczących obowiązku złożenia deklaracji w celu przyjęcia w poczet członków spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 3.

Przedmiotem działalności spółdzielni mieszkaniowej jest, zgodnie z powyższym, zarządzanie nieruchomościami. Teoretycznie, oprócz wskazanej głównej działalności, spółdzielnia mieszkaniowa może prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu Prawa przedsiębiorców z dnia 6 marca 2018 r, a więc działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i w sposób ciągły ale tylko o tyle, o ile działalność taka będzie miała bezpośredni związek z realizacją celu spółdzielni mieszkaniowej, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r.

Główna działalność spółdzielni mieszkaniowej, tj. zarządzanie nieruchomościami, stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków oraz fakt, iż spółdzielnia mieszkaniowa nie może odnosić korzyści majątkowych kosztem swoich członków, prowadzi do wniosku, iż spółdzielnia mieszkaniowa nie jest przedsiębiorcą, a mieszkaniec, którego nieruchomość jest zarządzana przez tę spółdzielnię nie jest konsumentem w rozumieniu art. 7b ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. 2020 r. poz. 287 ) w brzmieniu nadanym art. 18 pkt 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ) i przepis ten nie ma zastosowania do płatności przez mieszkańców dokonywanych na podstawie art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Płatności cykliczne dokonywane co miesiąc przez mieszkańców na rzecz spółdzielni mieszkaniowej dotyczące tzw. czynszu, tj. opłat w zakresie kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości dokonywanych na podstawie art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie są transakcją jednorazową w rozumieniu art. 7b ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. 2020 r. poz. 287 ) w brzmieniu nadanym art. 18 pkt 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. ( Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ). Zgodnie ze wskazanym przepisem „Konsument jest obowiązany do dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty”. Czynsz mieszkaniowy nie jest płatnością ratalną wynikającą z jednorazowej transakcji, a jedynie świadczeniem okresowym ponoszonym w związku z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości.

Transakcja to szereg powiązanych ze sobą działań i czynności, których wynik to osiągnięcie zamierzonych celów handlowych, gospodarczych lub prawnych (cele takie to np. zysk, nawiązanie współpracy, wymiana towarów, etc.). Transakcja to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością. Tzw. czynsz na rzecz spółdzielni nie wynika więc z żadnej transakcji.

Płatności wynikających z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nie można utożsamiać z czynszem najmu, który wynika z umowy najmu nieruchomości, stanowi wynagrodzenie za najmowanie nieruchomości i może być traktowany, jako wynikający z transakcji jednorazowej, tj. najmu. Przedmiotowe opłaty wnoszone do spółdzielni mieszkaniowej nie stanowią zysku i wynagrodzenia spółdzielni, nie wynikają z żadnej transakcji, tym bardziej jednorazowej, wynikają bowiem z obowiązku ciążącego na członkach, osobach niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali i właścicielach lokali niebędących członkami spółdzielni uczestniczenia w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Opłaty te stanowią jedynie partycypację mieszkańców w tych kosztach, nie są zaś wynagrodzeniem spółdzielni wynikającym z transakcji bowiem mieszkańcy spółdzielnie nie zawierali żadnej transakcji ze spółdzielnią w tym zakresie, a działalność spółdzielni i wynikające z tego tytułu opłaty wskazane w art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nałożone są przez ustawodawcę.

Wobec powyższego art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 i 1927 ) w brzmieniu nadanym art. 2 pkt 27 lit. a tiret ósme ww. ustawy z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U. 2021 r. poz. 2105 ) nie ma zastosowania do płatności przez mieszkańców na rzecz Spółdzielni dokonywanych na podstawie art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowych określa ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1208 ze zm.).

I tak, stosownie do treści art. 1 ust. 1 ww. ustawy:

celem spółdzielni mieszkaniowej, zwanej dalej „spółdzielnią”, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Z art. 1 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika, że:

przedmiotem działalności spółdzielni może być:

1. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;

2. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;

3. budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;

4. udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;

5. budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.

Ponadto, w myśl art. 1 ust. 6 powyższej ustawy:

Spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, o którym mowa w ust. 1.

Z powyższego wynika, że spółdzielnie mieszkaniowe, jako osoby prawne prowadzą działalność gospodarczą i tym samym są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Przepisy określające zasady powstania przychodu u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawarte zostały w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”).

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 updop:

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop:

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W art. 12 updop, ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując w pkt 1 ww. ustawy, że:

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Spółdzielnią Mieszkaniową,

w której funkcjonuje kasa, do której osoby zamieszkujące w lokalach będących w zasobach Spółdzielni mogą wpłacać naliczone im opłaty. Osoby wpłacające opłaty do kasy są to w szczególności osoby starsze, nieposiadające własnych rachunków bankowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w Spółdzielni będą przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych płatności dokonywane przez mieszkańców na rzecz Spółdzielni z tytułu opłat eksploatacyjnych, mediów, wpłat na fundusz remontowy.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105, dalej „ustawa zmieniająca”) wprowadzono zmiany m.in. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zmiany te dotyczą m.in. wprowadzenia przepisu art. 12 ust. 1 pkt 16 updop, który ma wejść w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.

Z art. 12 ust. 1 pkt 16 updop wynika, że:

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności kwota płatności dotyczącej transakcji, o której mowa w art. 7b ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105), otrzymana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W tym miejscu zasadne jest odwołanie się również do przepisów ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r., poz. 287 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r. (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105).

Zgodnie z regulacjami zawartymi w przepisie art. 7b ustawy o prawach konsumenta:

Konsument jest obowiązany do dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Podkreślić przy tym należy, że przepis art. 7b ww. ustawy wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.

Odnosząc się do powyższego zauważyć zatem należy, że przepisy ustawy zmieniającej wprowadzają z dniem 1 stycznia 2023 r. szereg zmian w tym dotyczących limitu transakcji gotówkowych w relacji między przedsiębiorcami a konsumentami (osobami prywatnymi).

Wskazać bowiem należy, że do ustawy o prawach konsumenta dodany został art. 7b, który jasno wskazuje, że konsument ma obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą (bez względu na liczbę wynikających z niej płatności) przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji „konsumenta” oraz „przedsiębiorcy” zasadne zatem wydaje się odwołanie do przepisów regulujących ww. pojęcia, tj. przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm., dalej: „KC”)

I tak, z art. 22¹ KC wynika, że:

za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Z kolei, w art. 43¹ KC wskazano, że:

przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Z powyższego wynika, że za konsumenta uznaje się osobę fizyczną, która dokonuje czynności prawnej z przedsiębiorcą. Natomiast przedsiębiorcą może być osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna prowadząca działalność gospodarczą.

Rozważając przedstawione okoliczności sprawy pod kątem zadanego przez Spółdzielnię pytania oraz zajętego stanowiska odnośnie poruszonego w pytaniu zagadnienia należy wskazać, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) przewiduje konieczność rozpoznania przychodu, w przypadku niedopełnienia obowiązku realizacji przez konsumentów płatności dotyczącej transakcji o której mowa w art. 7b ustawy o prawach konsumenta za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Ponadto, jak wynika z art. 7b ustawy o prawach konsumenta, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2023 r., konsument obowiązany będzie do dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Podkreślić należy, że w przepisie tym jest mowa o dwóch stronach transakcji uczestniczących w dokonywaniu płatności, a mianowicie przedsiębiorcy i konsumencie, dokonujących transakcji w sytuacji, gdy jednorazowa wartość tych transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Zauważyć jednak należy, że w rozpatrywanej sprawie transakcje nie są typowymi transakcjami gospodarczymi pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem, o których mowa w ustawie o prawach konsumenta, w związku z którymi dokonywane płatności bez pośrednictwa rachunku płatniczego, nakładają obowiązek zwiększenia przychodów na podstawie powyższego przepisu. Płatności stanowią opłaty związane z gospodarowaniem przez spółdzielnie mieszkaniową zasobem mieszkaniowym i są zwrotem kosztów na rzecz spółdzielni przypadających na poszczególne lokale.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:

członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

W myśl art. 4 ust. 4 ww. ustawy:

właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

W uzasadnieniu do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw wprowadzającej uregulowanie wskazano, że zmiana spowodowana jest potrzebą zwalczania szarej strefy w obrocie gospodarczym, w którym obok przedsiębiorcy uczestniczą konsumenci (podmioty nieprofesjonalne) (…).

W przypadku dokonywania opłat w kasie spółdzielni trudno dopatrzeć się ryzyka powiększenia tzw. szarej strefy. Zgodnie z art. 4 ust. 4¹ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:

zarząd spółdzielni prowadzi odrębnie dla każdej nieruchomości:

1. ewidencję i rozliczenie przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1-2 i 4;

2. ewidencję i rozliczenie wpływów i wydatków funduszu remontowego, o którym mowa w art. 6 ust. 3; ewidencja i rozliczenie wpływów i wydatków funduszu remontowego na poszczególne nieruchomości powinny uwzględniać wszystkie wpływy i wydatki funduszu remontowego tych nieruchomości.

A zatem wykładnia celowościowa potwierdza zasadność przyjęcia, że opłaty za lokale mieszkalne mogą być dokonywane bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W świetle powyższego, płatności dokonywane przez użytkowników lokali mieszkalnych z tytułu opłat za ww. lokale nie mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 7b ustawy o prawach konsumenta. Tym samym, kwoty płatności dotyczących transakcji, o których mowa powyżej, otrzymane bez pośrednictwa rachunku płatniczego, nie będą stanowiły przychodów Spółdzielni, stosowanie do art. 12 ust. 1 pkt 16 updop.

Podkreślić przy tym należy, że przepisy art. 12 ust. 1 pkt 16 updop oraz 7b ustawy o prawach konsumenta, będą miały zastosowanie od 1 stycznia 2023 r.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy w Spółdzielni będą przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych płatności dokonywane przez mieszkańców na rzecz Spółdzielni z tytułu opłat eksploatacyjnych, mediów, wpłat na fundusz remontowy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który będzie obowiązywał od 1 stycznia 2023 r.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).