0111-KDIB1-1.4010.470.2022.1.AND

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy w przypadku odpłatnego zbycia Nieruchomości, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na jej nabycie/ wytworzenie/ulepszenie pomniejszonych o sumę odpisów amortyzacyjnych zaliczonych faktycznie do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem limitu wprowadzonego od 2022 r. w art. 15 ust. 6 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) (tj. dokonanych z zastosowaniem stawki w wysokości 1,25%).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą na terytorium Polski, będącą rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Podstawową działalnością Spółki jest wynajem własnych nieruchomości. Wnioskodawca spełnia definicję spółki nieruchomościowej, o której mowa w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT.

Spółka nabyła w przeszłości nieruchomość (dalej jako: „Nieruchomość”), którą poddano ulepszeniu. Spółka obecnie amortyzuje, zarówno do celów bilansowych, jak i podatkowych. Nieruchomość stanowi środek trwały, zaliczony do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych (tj. „budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego”).

Do 31 grudnia 2021 r. Nieruchomość była podatkowo amortyzowana według indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej w wysokości 8,5%, natomiast zgodnie z przepisami o rachunkowości Wnioskodawca do amortyzacji bilansowej Nieruchomości – zarówno do 31 grudnia 2021 r., jak i po tej dacie – stosuje stawkę amortyzacji w wysokości 1,25%.

Od 1 stycznia 2022 r. w ustawie o CIT zmieniono art. 15 ust. 6. Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

W związku z powyższym Spółka od 1 stycznia 2022 r. zalicza do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dotyczące Nieruchomości, skalkulowane z zastosowaniem stawki 1,25% (tj. do wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonanych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości).

W konsekwencji, Wnioskodawca powziął wątpliwość, jaka będzie wysokość kosztów uzyskania przychodów w przypadku ewentualnego zbycia Nieruchomości w przyszłości.

Pytanie

Czy w przypadku odpłatnego zbycia Nieruchomości Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na jej nabycie/wytworzenie/ulepszenie pomniejszonych o sumę odpisów amortyzacyjnych, zaliczonych faktycznie do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem limitu wprowadzonego od 2022 r. w art. 15 ust. 6 ustawy o CIT (tj. dokonanych z zastosowaniem stawki w wysokości 1,25%)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku odpłatnego zbycia Nieruchomości kosztem uzyskania przychodów będą wydatki na jej nabycie/wytworzenie/ulepszenie, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych zaliczonych faktycznie do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem limitu wprowadzonego od 2022 r. w art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), tj. dokonanych z zastosowaniem stawki w wysokości 1,25%.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Organy podatkowe wskazują, że aby dany wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

5. został właściwie udokumentowany;

6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano w art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zgodnie z powyższymi regulacjami, wydatki na nabycie, wytworzenie lub ulepszenie Nieruchomości – pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT – stanowią koszty uzyskania przychodów dopiero w momencie jej odpłatnego zbycia.

W opisanym stanie faktycznym kluczowe jest zatem to, jak należy interpretować pojęcie sumy odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazano, że suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przywołanym przepisie ustawodawca określając wartość „sumy odpisów amortyzacyjnych” wskazał zatem, że obejmuje ona również odpisy niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Przykładowo, odpisy amortyzacyjne wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 obejmują odpisy od samochodów osobowych o wartości przekraczającej 150.000 zł. Świadomym celem ustawodawcy było bowiem, aby odpisy amortyzacyjne wyłączone trwale z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 nie stały się kosztem uzyskania przychodów w momencie ich odpłatnego zbycia.

Do wspomnianej „sumy odpisów amortyzacyjnych” nie należy jednak, w ocenie Wnioskodawcy, zaliczać odpisów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Gdyby celem ustawodawcy było zaliczenie również tego rodzaju wydatków do pozycji „suma odpisów amortyzacyjnych”, to odwołałby się on wprost do art. 15 ust. 6 w art. 16h ust. 1 ustawy o CIT. Ze względu na brak takiego odwołania nie ma jednak podstaw do wykładni rozszerzającej wspomnianego przepisu i objęcia przedmiotową regulacją wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, do takich samych wniosków prowadzi wykładnia celowościowa przywołanych przepisów. Należy bowiem podkreślić, że zmiany wprowadzone do art. 15 ust. 6 począwszy od 2022 r. nie mają na celu trwałego wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości w spółkach nieruchomościowych, a jedynie dostosowanie wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych dla celów podatkowych do wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych dla celów bilansowych.

W ocenie Spółki, przez sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, które będą podlegały ujęciu w kalkulacji przy odpłatnym zbyciu Nieruchomości, należy zatem rozumieć wartość dokonanych przez Wnioskodawcę odpisów amortyzacyjnych, w tym tych dokonanych od 1 stycznia 2022 r. z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, tj. z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 1,25%.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku odpłatnego zbycia Nieruchomości, kosztem uzyskania przychodów będą wydatki na jej nabycie/wytworzenie/ulepszenie, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych zaliczonych faktycznie do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem limitu wprowadzonego od 2022 r. w art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, tj. dokonanych z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 1,25%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.