Interpretacja dotyczy ustalenia, czy od 1 stycznia 2023 r. Wnioskodawca, będący spółką komunalną, może zaliczać czynsz dzierżawny za dzierżawę gminnej infrastruktury sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Zgodnie z nowymi przepisami tzw. Polskiego Ładu, wprowadzającymi art. 16 ust. 1 pkt 15b ustawy o CIT, koszty poniesione przez spółkę w związku ze świadczeniem wykonanym przez podmiot powiązany, jeśli stanowią ukrytą dywidendę, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Ponieważ Spółka i Gmina są podmiotami powiązanymi, a Gmina była właścicielem infrastruktury przed utworzeniem Spółki, koszty dzierżawy tej infrastruktury przez Spółkę będą traktowane jako ukryta dywidenda i nie będą mogły być zaliczone do kosztów podatkowych, chyba że ich suma będzie niższa niż zysk brutto Spółki w danym roku.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 czerwca 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy począwszy od 1 stycznia 2023 r. Wnioskodawca (Spółka) dalej będzie mogła zaliczać czynsz dzierżawny za dzierżawę gminnej infrastruktury sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 sierpnia 2022 r. (wpływ 2 września 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest spółką komunalną, tj. spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której wyłącznym właścicielem jest gmina. Spółka została powołana na mocy uchwały Rady Gminy celem realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Spółka działa w oparciu o koncesję udzieloną przez Wójta Gminy na działalność wodociągowo-kanalizacyjną i dzięki temu posiada status gminnego przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.
Wnioskodawca (Spółka) świadczy usługi w zdecydowanej większości na rzecz Gminy będącej właścicielem 100% udziałów w Spółce. Przychody Spółki z tytułu usług na rzecz Gminy wynoszą i będą wynosić 90% ogólnych przychodów Spółki.
Wnioskodawca nie posiada własnej infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej, tj. sieci wodociągowo-kanalizacyjnych, przepompowni i hydroforni. Przedmiotowa infrastruktura jest niezbędna dla realizacji usług wodociągowo-kanalizacyjnych. Spółka użytkuje ww. infrastrukturę na podstawie umowy dzierżawy zawartej z Gminą będącą jej wyłącznym właścicielem i wspólnikiem. Spółka zobowiązana jest do bieżącej konserwacji ww. infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej oraz opłacania czynszu dzierżawnego (płatnego co 4 miesiące) a w zamian za to może użytkować gminną sieć wod.- kan. na cele prowadzonej przez siebie działalności.
Na mocy dotychczasowych przepisów czynsz dzierżawny mógł zostać uznany, na gruncie prawa podatkowego, za koszt uzyskania przychodu i dzięki temu można było dokonać odliczenia podatkowego. Niestety przepisy tzw. Polskiego Ładu wchodzące w życie z dniem 1 stycznia 2023 r. uznają, iż oddanie przez Gminę własnej komunalnej Spółce określonego składnika mienia w dzierżawę i czerpanie czynszu dzierżawnego za „ukrytą dywidendę”. Ustawodawca wprowadził do ustawy o podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) przepis art. 16 ust. 1 pkt 15b, który stanowi: „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: kosztów poniesionych przez podatnika będącego spółką w związku ze świadczeniem wykonanym przez podmiot powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z tą spółką lub ze wspólnikiem tej spółki, jeżeli poniesienie tego kosztu stanowi ukrytą dywidendę, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1e;”. Gmina i Spółka będąca w 100% własnością komunalną mogą zostać uznane za podmioty powiązane. Dzierżawa mienia może zostać uznana za świadczenie usług przez Gminę na rzecz jej własnej Spółki a czynsz dzierżawny należny Gminie właśnie za taką ukrytą dywidendę.
W piśmie z 22 sierpnia 2022 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielili Państwo odpowiedzi na następujące pytania.
Gmina i Spółka to podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT albowiem Gmina wywiera wpływ na działanie Spółki w ten sposób, że wybiera członków organu Spółki - Rady Nadzorczej, który to organ z kolei wybiera Prezesa Spółki. Nadto Wójt Gminy wykonuje jednoosobowo uprawnienia wolnego zgromadzenia wspólników Spółki. Całość (100%) udziałów Spółki należy do Gminy.
Spółka uzyskuje dochody głównie z tytułu świadczenia usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Spółka świadczy usługi bezpośrednio mieszkańcom Gminy i wystawia faktury opłacane przez tych mieszkańców. Dodatkowo Gmina przekazuje Spółce dopłaty do ścieków produkowanych przez gospodarstwa domowe. Podstawę prawną przekazania dopłaty stanowi art. 24 ust. 6 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.
Wysokość kosztu w postaci czynszu dzierżawnego nie jest powiązana w żaden sposób z osiąganymi zyskami. Spółka musi płacić czynsz dzierżawny niezależnie od osiąganych zysków. Spółka może jedynie powoływać się na art. 700 Kodeksu Cywilnego, który daje Spółce (dzierżawcy) uprawnienie do wnioskowania do Gminy (wydzierżawiającego) o obniżenie czynszu dzierżawnego.
Czynsz dzierżawny został ustalony przez Gminę. Wartość czynszu została ustalona w oparciu o wartość wydzierżawionego mienia i, wedle informacji Spółki, stanowi w przybliżeniu około 2% wartości wydzierżawionego mienia.
Majątek przekazany Spółce przez Gminę na podstawie umowy dzierżawy stanowił i stanowi własność Gminy, tj. jedynego właściciela Spółki. Wcześniej majątek ten był wydzierżawiany na rzecz podmiotu zewnętrznego, który na podstawie umowy świadczył usługi w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Ten poprzedni podmiot nie był w żaden sposób powiązany majątkowo z Gminą lub Spółką. Poprzedni podmiot świadczył usługi na rzecz Gminy na zasadzie rynkowej.
Precyzyjna odpowiedź na pytanie, czy suma poniesionych w roku podatkowym przez podatnika kosztów, o których mowa we wniosku, jest niższa niż kwota zysku brutto w rozumieniu przepisów o rachunkowości, uzyskanego w roku obrotowym, w którym koszty te zostały uwzględnione w wyniku finansowym podatnika, nie jest możliwa z uwagi na fakt, iż faktyczną działalność operacyjną Spółka rozpoczęła z dniem 1 stycznia 2022 r. i nie zakończyła jeszcze swojego pierwszego roku podatkowego. Dokonanie porównania, o które pyta Organ będzie możliwe dopiero po 1 stycznia 2023 r.
Spółka wskazała, iż od 1 stycznia 2022 r. dzierżawi sieć wod-kan od Gminy. Koszty czynszu dzierżawnego od stycznia do lipca br. wyniosły (`(...)`) zł natomiast w tym czasie spółka poniosła stratę, która przedstawia się następująco:
- od 10.2021 do 07.2022 -(`(...)`) zł,
- od 01.2022 do 07.2022 -(`(...)`) zł.
W okresie od stycznia 2022 do lipca 2022 Spółka osiągnęła następujące sumaryczne przychody: (`(...)`) zł
W okresie od stycznia 2022 do lipca 2022 Spółka poniosła następujące sumaryczne koszty: (`(...)`) zł
Spółka planuje pokryć stratę z dochodów w następnych miesiącach. Aktualna strata jest następstwem wydatków inwestycyjnych poniesionych na zakup niezbędnego sprzętu i wyposażenia służącego uruchomieniu działalności operacyjnej Spółki.
Czynsz dzierżawny stanowi jeden z głównych wydatków majątkowych Spółki ale jednocześnie jest kosztem niezbędnym albowiem bez dzierżawy urządzeń Spółka nie mogłaby funkcjonować.
Pytanie
Czy począwszy od 1 stycznia 2023 r. Wnioskodawca (Spółka) dalej będzie mogła zaliczać czynsz dzierżawny za dzierżawę gminnej infrastruktury sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy o CIT?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na powiązana właścicielskie między Wnioskodawcą (Spółką - Dzierżawcą) a Gminą (Wnioskodawcą, winno być: „Właścicielem”) oraz fakt, iż 90% usług jest świadczonych na rzecz Gminy - Właściciela czynsz dzierżawny nie będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychody z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 15b ustawy o CIT, która wchodzi w życie w dniu 1 stycznia 2023 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej również: „ustawa o CIT”),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105, zwaną dalej: „ustawą zmieniającą”), od 1 stycznia 2022 r. wprowadzone zostały nowe przepisy m.in. ograniczające generowanie sztucznych kosztów uzyskania przychodu w postaci wypłaty tzw. „ukrytej dywidendy”.
I tak, art. 2 pkt 31 lit. a i b ustawy zmieniającej, wprowadzono art. 16 ust. 1 pkt 15b i art. 16 ust. 1d i 1e ustawy o CIT.
Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 15b ustawy o CIT,
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
kosztów poniesionych przez podatnika będącego spółką w związku ze świadczeniem wykonanym przez podmiot powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z tą spółką lub ze wspólnikiem tej spółki, jeżeli poniesienie tego kosztu stanowi ukrytą dywidendę, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1e.
Stosownie do 16 ust. 1d ww. ustawy,
koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 15b, stanowią ukrytą dywidendę, jeżeli:
wysokość tych kosztów lub termin ich poniesienia w jakikolwiek sposób są uzależnione od osiągnięcia zysku przez podatnika lub wysokości tego zysku lub
racjonalnie działający podatnik nie poniósłby takich kosztów lub mógłby ponieść niższe koszty w przypadku wykonania porównywalnego świadczenia przez podmiot niepowiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 z podatnikiem, przy czym przy określaniu wysokości tych kosztów przepisy art. 11c i art. 11d stosuje się odpowiednio, lub
koszty te obejmują wynagrodzenie za prawo do korzystania z aktywów, które stanowiły własność lub współwłasność wspólnika lub podmiotu powiązanego ze wspólnikiem przed utworzeniem podatnika.
W myśl art. 16 ust. 1e ustawy o CIT,
przepisów ust. 1d pkt 2 i 3 nie stosuje się w przypadku, gdy suma poniesionych w roku podatkowym przez podatnika kosztów stanowiących ukrytą dywidendę na podstawie tych przepisów, jest niższa niż kwota zysku brutto w rozumieniu przepisów o rachunkowości, uzyskanego w roku obrotowym, w którym koszty te zostały uwzględnione w wyniku finansowym podatnika.
Należy zwrócić także uwagę, że przepisy regulujące ograniczanie generowania sztucznych kosztów uzyskania przychodu w postaci wypłaty tzw. „ukrytej dywidendy”, w tym art. 16 ust. 1 pkt 15b i art. 16 ust. 1d i 1e, wejdą w życie dopiero od 1 stycznia 2023 r. i zawierają przepisy przejściowe w tym względzie.
Zgodnie z art. 64 ustawy zmieniającej:
podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, z wyjątkiem art. 17 ust. 1 pkt 23a, 58a i 62, art. 18db, art. 18ea-18ef i art. 24d ust. 9a tej ustawy.
Natomiast, w myśl art. 89 pkt 4 ustawy zmieniającej,
ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 10 lit. b tiret trzecie w zakresie art. 14 ust. 2 pkt 22, pkt 39 i pkt 63 lit. c, art. 2 pkt 11 lit. a i c, pkt 27 lit. a tiret ósme w zakresie art. 12 ust. 1 pkt 16, pkt 31 lit. a tiret trzecie i lit. b, art. 9 pkt 11, art. 18, art. 22 pkt 1 oraz art. 66, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.
Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Spółka) świadczy usługi w zdecydowanej większości na rzecz Gminy będącej właścicielem 100% udziałów w Spółce. Przychody Spółki z tytułu usług na rzecz Gminy wynoszą i będą wynosić 90% ogólnych przychodów Spółki. Wnioskodawca nie posiada własnej infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej, tj. sieci wodociągowo-kanalizacyjnych, przepompowni i hydroforni. Spółka użytkuje ww. infrastrukturę na podstawie umowy dzierżawy zawartej z Gminą będącą jej wyłącznym właścicielem i wspólnikiem.
Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wynagrodzenie, które będzie ponosić Spółka na rzecz Gminy z tytułu umowy dzierżawy będzie objęte normą art. 16 ust. 1 pkt 15b ustawy o CIT, jeżeli zaistnieje przynajmniej jedna z przesłanek wskazanych w art. 16 ust. 1d ustawy o CIT. W opisanym zdarzeniu przyszłym zaistnieje przesłanka z art. 16 ust. 1d pkt 3 ustawy o CIT.
Wyjaśniając zasady działania „ukrytej dywidendy”, Organ zwraca uwagę na fragment uzasadnienia do ustawy nowelizującej ustawę o CIT (druk 1532), z którego wynika, że:
(…) W przypadku wypłaty dywidendy podatnik nie ma możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym, dystrybucja zysku do wspólników dokonywana jest w sposób powodujący zmniejszenie dochodu podatnika poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu. Dochodzi do ekonomicznej dystrybucji zysku, która jednak formalnie nie jest dywidendą. Ukryta dywidenda może przybierać różne formy:
- płatności niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą,
- transakcje o nierynkowym charakterze,
- nadmierne zadłużenie podatnika z różnych tytułów względem podmiotów powiązanych z grupy kapitałowej,
- uzależnianie wysokości wynagrodzenia wypłacanego za różnorakie świadczenia uzyskiwane przez podatnika od podmiotów powiązanych od wysokości zysków osiąganych w tym samym okresie przez takiego podatnika,
- użytkowanie przez podatnika składników majątku należących do wspólnika, które posiadane były przez takiego wspólnika jeszcze przed utworzeniem podatnika.
W przypadku stwierdzenia, iż wypłacane świadczenie ma charakter ukrytej dywidendy, wartość tego świadczenia nie będzie kosztem uzyskania przychodu dla podatnika.
Z powyższego wynika, że spółka zobowiązana będzie wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na wynagrodzenie z tytułu umowy dzierżawy od podmiotu powiązanego, jeżeli podmiot ten był w posiadaniu dzierżawionej infrastruktury jeszcze przed powstaniem spółki.
Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca i Gmina są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Spółka została powołana na mocy uchwały Rady Gminy celem realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Wnioskodawca nie posiada własnej infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej, tj. sieci wodociągowo-kanalizacyjnych, przepompowni i hydroforni. Przedmiotowa infrastruktura jest niezbędna dla realizacji usług wodociągowo-kanalizacyjnych. Spółka użytkuje ww. infrastrukturę na podstawie umowy dzierżawy zawartej z Gminą będącą jej wyłącznym właścicielem i wspólnikiem. Spółka zobowiązana jest do bieżącej konserwacji ww. infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej oraz opłacania czynszu dzierżawnego (płatnego co 4 miesiące) a w zamian za to może użytkować gminną sieć wod.- kan. na cele prowadzonej przez siebie działalności. Wcześniej majątek ten był wydzierżawiany na rzecz podmiotu zewnętrznego.
Mając powyższe na względzie wskazać należy, że ww. infrastruktura była w posiadaniu wspólnika – Gminy jeszcze przed utworzeniem Wnioskodawcy, zatem koszty użytkowania tej infrastruktury ponoszone tytułem umowy dzierżawy przez Wnioskodawcę będą stanowiły ukrytą dywidendę, i w związku z tym nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.
Podsumowując, koszty dzierżawy od Gminy infrastruktury wskazanej we wniosku ma charakter ukrytej dywidendy i w związku z tym nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15b i art. 16 ust. 1d pkt 3 ustawy o CIT, chyba, że suma poniesionych w roku podatkowym przez Spółkę kosztów stanowiących ukrytą dywidendę będzie niższa niż kwota zysku brutto w rozumieniu przepisów o rachunkowości, uzyskanego w roku obrotowym, w którym koszty te zostały uwzględnione w wyniku finansowym Spółki.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy z ww. zastrzeżeniem należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się natomiast do wyrażonego we wniosku stanowiska Spółki wywodzonego z zasady określonej w art. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), należy zauważyć, że w toku postępowania interpretacyjnego organy podatkowe nie są władne do dokonywania kontroli zgodności unormowań polskiego prawa podatkowego z postanowieniami ww. aktu prawnego. Wydawane przez Organ interpretacje indywidualne nie mają charakteru aktu normatywnego, a jedynie przedstawiają pogląd Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na interpretowane zagadnienie podatkowe.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),
albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym..
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili