Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy Wnioskodawca w odniesieniu do:

1. zespołu wiatrowego będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną i zastosować stawkę amortyzacyjną 7%,

2. radiolinii elektrycznej będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą liniową i zastosować stawkę amortyzacyjną 10%,

3. wieży i jej fundamentów będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą liniową i zastosować stawkę amortyzacyjną 4,5%.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będącą czynnym podatnikiem od towarów i usług zajmująca się wytwarzaniem energii elektrycznej za pomocą elektrowni wiatrowej. Od 2022 r. Wnioskodawca korzysta z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów spółek zwanego również „CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) estoński”. Na podstawie koncesji jaka została udzielona Wnioskodawcy na okres od (`(...)`) 2022 r. do (`(...)`) 2042 r. wytworzona energia elektryczna jest odpłatnie dystrybułowana Kontrahentowi Wnioskodawcy. Dodatkowo w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca podejmuje działania związane z robotami budowlanymi związanymi z inżynierią lądową. Roboty związane z inżynierią lądową oscylują głównie wokół konstrukcji związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2019 r. Wnioskodawca postanowił wybudować elektrownię wiatrową. W związku z zaplanowanym przedsięwzięciem Wnioskodawca w latach 2019-2021 poniósł wydatki związane m.in. z:

- zakupem wieży wraz z fundamentami w wysokości (`(...)`) zł;

- zakupem radiolinii elektrycznej wraz z przyłączoną do niej elektroniką w postaci kabli, przekładni transformatora oraz stacji transformatora w wysokości (`(...)`) zł;

- zakupem zespołu wiatrowego w postaci turbiny (`(...)`) zł.

Łącznie na wskazaną inwestycję Wnioskodawca poniósł wydatki w wysokości (`(...)`) zł.

Dzięki zakupowi ww. elementów Wnioskodawca wybudował elektrownię wiatrową. Przed rozpoczęciem budowy Wnioskodawca pozyskał wszystkie wymagane zezwolenia przez prawo wymagane związane z budową ww. obiektu. Odbiór budowlany elektrowni wiatrowej nastąpił (`(...)`) 2021 r.

W przedstawionym stanie faktycznym elektrownia została skonstruowana w taki sposób, że wieża wraz z fundamentami została trwale związana z gruntem. Wieża ma kształt (`(...)`) wykonanej z metalu. Na szczycie wieży jest zamontowana (`(...)`), która jest wprawiana w ruch pod wpływem sił powietrza dzięki czemu generuje ona energię mechaniczną. Dzięki sprzętowi elektronicznemu wbudowanemu do elektrowni wiatrowej dochodzi do konwersji energii wiatru w energię mechaniczną, która finalnie generuje energię elektryczną. Pozyskana energia elektryczna jest przesyłana do Kontrahenta posiadającego koncesję, który przesyła ją do finalnych użytkowników.

W ramach dystrybucji energii Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, gdzie pierwsza transakcja tego typu została odnotowana dopiero pod koniec (`(...)`) 2022 r.

Pytania

1. Czy w odniesieniu do zespołu wiatrowego Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną i zastosować stawkę amortyzacyjną 7%?

2. Czy w odniesieniu do radiolinii elektrycznej Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą liniową i zastosować stawkę amortyzacyjną 10%?

3. Czy w odniesieniu do wieży i jej fundamentów Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą liniową i zastosować stawkę amortyzacyjną 4,5%?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonane wyłącznie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Przepisem korelującym z wcześniej przytoczonym art. 15 ust. 6 jest art. 16a ust. 1 ustawy CIT. W swoim brzmieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do używania:

a. Budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością;

b. Maszyny, urządzenia i środki transportu;

c. Inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podążając tym tokiem dedukcji należy dojść do przekonania, iż aby składnik majątkowy mógł zostać poddany amortyzacji, to musi on łącznie spełnić następujące przesłanki:

- stanowi własność lub współwłasność podatnika;

- środek trwały jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania;

- przewidywany okres używania musi być dłuższy niż 1 rok;

- podatnik będzie wykorzystywał na potrzeby związane z prowadzoną gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym wydatki poniesione na zakup elementów mających posłużyć do wybudowania elektrowni wiatrowej będą spełniały przesłanki do uznania ich za wartość początkową środków trwałych, od której naliczane będą odpisy amortyzacyjne amortyzacji. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest jedynym właścicielem nabytych elementów jak i elektrowni wiatrowej, która z nich zostanie (winno być: „została”) zbudowana. Zdaniem Wnioskodawcy zarówno elektrownia wiatrowa jak i elementy, które posłużyły do jej wybudowania były kompletne oraz zdatne do użytku. Wnioskodawca zakłada, iż elektrownia wraz z jej elementami będzie funkcjonowała latami. Ostatnia przesłanka odnosząca się do wykorzystania składnika majątkowego mającego stanowić podstawę amortyzacji również została spełniona. Jak zostało to wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca trudni się głównie sprzedażą energii elektrycznej.

Zważając na powyższe należy dojść do wniosku, iż zdaniem Wnioskodawcy, od wartości początkowej nabytych składników majątkowych w postaci urządzeń elektrowni wiatrowej mogą być dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodów.

W ustawie o CIT ustawodawca w art. 16k ust. 1 wskazał podstawy do zastosowania metody degresywnej amortyzacji. Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

Dokonując analizy przytoczonego przepisu należy dojść do wniosku, iż metoda degresywnej amortyzacji może zostać zastosowana m.in. do maszyn i urządzeń zaliczanych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji. Zdaniem Wnioskodawcy zespół wiatrowy winien zostać zaklasyfikowany zgodnie z Klasyfikacją KŚT do „kotły i maszyny energetyczne” (grupa 3). Wskazana grupa składa się z następujących podgrup:

- kotły grzewcze i maszyny parowe (31);

- turbiny i inne maszyny napędowe (32);

- maszyny elektryczne wirujące (33);

- turbozespoły i zespoły prądotwórcze oraz reaktory jądrowe (34).

Każda ze wskazanych podgrup składa się z rodzajów. Zdaniem Wnioskodawcy, zespół wiatrowy (turbina) powinna zostać zaklasyfikowana do turbozespołów i zespołów prądotwórczych oraz reaktorów jądrowych pod rodzajem 346 jako zespoły prądotwórcze wiatrowe. Z tego powodu, jeżeli Wnioskodawca dokonał prawidłowego zaklasyfikowania składnika majątkowego, to będzie mógł on skorzystać z degresywnej metody amortyzacji zgodnie z brzmieniem art. 16k ust. 1 ustawy o CIT.

Na tej podstawie, jeżeli Wnioskodawca poprawnie zaklasyfikował składnik majątkowy, to będzie miał prawo do zastosowania stawki amortyzacyjnej w wysokości 7%.

Ad. 2

Zważając na uprzednio przytoczony art. 15 ust. 6 ustawy CIT należy stwierdzić, iż sytuacja klasyfikacyjna wygląda inaczej w przypadku radiolinii. W ramach grupy obiekty inżynierii lądowej i wodnej (grupa 2) klasyfikacji KŚT zostały wyróżnione następujące podgrupy:

- kompleksy budowlane na terenach przemysłowych (20);

- rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne (21);

- infrastruktura transportu (22);

- pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej (29).

W opinii Wnioskodawcy radiolinia winna zostać zaklasyfikowana według KŚT rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne pod rodzajem rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze (KŚT 211).

W przypadku, w którym Wnioskodawca poprawnie zaklasyfikował radiolinię, to nie będzie mógł on skorzystać z amortyzacji w postaci degresywnej metody amortyzacji zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o CIT. W efekcie Wnioskodawca będzie zmuszony skorzystać z liniowego sposobu amortyzacji określonego w art. 16h ust. 1 ustawy o CIT ze stawką właściwą dla danego przedmiotu. W opinii Wnioskodawcy właściwą stawką będzie stawka 10% dla rozdzielczych linii elektroenergetycznych i telekomunikacyjnych (nadziemne lub podziemne) i instalacje pomocnicze (stacje i podstacje transformatorowe, słupy telegraficzne itp.) oraz lokalne sieci telewizji kablowej i związane z nimi anteny zbiorcze.

Ad. 3

W przypadku fundamentów oraz wieży konieczne będzie dokonanie ponownej analizy w ramach klasyfikacji KŚT oraz przywołanych przepisów ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy, ww. składnik majątkowy należałoby zaklasyfikować do grupy 2, czyli obiektów inżynierii lądowej. Wskazana grupa dzieli się na następujące podgrupy:

- kompleksowe budowle na terenach przemysłowych (20),

- rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektryczne (21),

- infrastruktura transportu (22),

- pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej (29).

W ocenie Wnioskodawcy wieżę oraz jej fundamenty należałoby zaklasyfikować do podgrupy kompleksowe budowle na terenach przemysłowych, jako rodzaj budowli na terenach elektrowni (KŚT 201).

Z uwagi na fakt, iż grupa 2 nie mieści się w zakresie składników majątkowych objętych metodą degresywną, to art. 16k ust 1 ustawy o CIT nie znajdzie do niej zastosowania. Skoro ww. składnik majątkowy nie spełnia wymogu klasyfikującego go do zastosowania metody degresywnej amortyzacji, to należałoby w tej sytuacji zastosować metodę liniową amortyzacji wskazaną w art. 16h ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy poprawne zaklasyfikowanie wieży wraz z jej fundamentami będzie uprawniało go do zastosowania stawki amortyzacji 4,5%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych - stanowiący alternatywny w stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek kapitałowych” (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych, ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Zg_o_dnie z art. 28j ust. 1 ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. (uchylony);

2. mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi:

a) z wierzytelności,

b) z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

c) z części odsetkowej raty leasingowej,

d) z poręczeń i gwarancji,

e) z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

f) ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

g) z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 - w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma;

3. podatnik:

a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub

b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

4. prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej, spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, której odpowiednio udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

5. nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

6. nie sporządza za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości;

7. złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.

Podatnik, aby móc wybrać ryczałt od dochodów spółek, jest zobowiązany spełnić warunki określone w przepisach o ryczałcie. Dodatkowo przepisy te wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji. Wyłączenie podmiotowe może mieć charakter trwały i wówczas dotyczy podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 1-4 ustawy CIT. Może mieć również charakter czasowy i dotyczyć tych podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 5-6 ustawy CIT.

Z przedstawionego przez Spółkę zaistniałego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka postanowiła wybudować elektrownię wiatrową i w związku z tym w latach 2019-2021 r. poniosła wydatki związane z zakupem wieży wraz z fundamentami, zespołu wiatrowego w postaci turbiny oraz radiolinii elektrycznej wraz z przyłączoną do niej elektroniką w postaci kabli, przekładni transformatora i stacji transformatora. Po uzyskaniu wymaganych przez prawo zezwoleń, Spółka z ww. elementów wybudowała elektrownię wiatrową, która została skonstruowana w taki sposób, że wieża wraz z fundamentami została trwale związana z gruntem i ma kształt pionowej rury, wykonanej z metalu. Na szczycie wieży jest zamontowana turbina, która jest wprawiana w ruch pod wpływem sił powietrza, dzięki czemu generuje ona energię mechaniczną. Dzięki sprzętowi elektronicznemu wbudowanemu do elektrowni wiatrowej dochodzi do konwersji energii wiatru w energię mechaniczną, która finalnie generuje energię elektryczną.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy:

- w odniesieniu do zespołu wiatrowego Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną i zastosowania stawki amortyzacyjnej w wysokości 7%

- w odniesieniu do radiolinii elektrycznej Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą liniową i zastosowania stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%,

- w odniesieniu do wieży i jej fundamentów Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych metodą liniową i zastosowania stawki amortyzacyjnej w wysokości 4,5%.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do dokonywania odpisów w powyższych wysokościach od zużycia ww. środków trwałych.

W tym miejscu należy podkreślić, że Wnioskodawca od 2022 r. korzysta z opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek.

Jak już wspomniano wcześniej, ten sposób opodatkowania uregulowany został w rozdziale 6b ustawy o CIT zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek”, a także w przepisach ogólnych, które są związane z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie (m.in. art. 12 ust. 1 pkt 4e, 5a i 12 oraz ust. 3aa pkt 3, ust. 4 pkt 28, art. 15 ust. 1ab pkt 3, ust. 1ze, art. 16g ust. 22 i art. 16h ust. 3e oraz art. 18aa).

W przypadku podatników, którzy wybrali opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek, nowy sposób opodatkowania oznacza odejście od dotychczasowych zasad znanych z ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 28h ust. 1 ustawy o CIT

podatnik opodatkowany ryczałtem nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 19, art. 24b, art. 24ca i art. 24d.

Przepis ten wskazuje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w ryczałcie nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT regulujących analogiczne kwestie, tj. w zakresie ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania, stawki podatkowej, a także podatku od przychodów z budynków czy podatku minimalnego, których rozliczenie jest bezpośrednio związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT.

Ten sposób opodatkowania wiąże podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego.

Ministerstwo Finansów w Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. wskazało, że przy ocenie prawidłowości kwalifikacji przychodów, kosztów, zysków, strat i innych kategorii rachunkowych uwzględnianych w wyniku finansowym netto, znaczenie mają przyjęte w spółce zasady (polityka) rachunkowości, treść ekonomiczna zdarzeń oraz nadrzędne zasady rachunkowości (m.in. wiarygodności, przewagi treści nad formą, memoriału, współmierności przychodów i kosztów, ostrożności, istotności, ciągłości, kontynuacji działalności oraz indywidualnej wyceny). Podatnik obowiązany jest rzetelnie i jasno przedstawiać sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy jednostki, stosując przyjęte zasady (politykę) rachunkowości zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości.

Z kolei, jak wynika z art. 28n ust. 3 ustawy o CIT

przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatnik opodatkowany ryczałtem uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed pierwszym rokiem opodatkowania ryczałtem, jeżeli rozliczenie tych zdarzeń jest kontynuowane zgodnie z przyjętymi przez tego podatnika zasadami rachunkowości.

Następuje zatem kontynuacja przyjętych przez podatnika zasad rachunkowości, np. stawki amortyzacyjne, rozliczanie międzyokresowe kosztów, etc. Kontynuacja operacji gospodarczych następuje według zasad przyjętych w księgach rachunkowych i nie wymaga modyfikacji w okresie opodatkowania ryczałtem, w związku ze zmienioną formą opodatkowania podatkiem dochodowym (Rozdział 5.4 Przewodnika).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca składając wniosek o interpretację indywidualną jako przepisy mające być przedmiotem niniejszej interpretacji wskazał art. 15 ust. 6, art. 16a ust. 1, art. 16h ust. 1 art. 16i ust. 1 i art. 16k ust. 1 ustawy o CIT. Przepisy te są to przepisy ogólne dot. amortyzacji podatkowej, które służą do ustalenia kosztów uzyskania przychodu i ustalenia podstawy opodatkowania związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT. Nie dotyczą zatem ustalania podstawy opodatkowania w ryczałcie od dochodu spółek, która wiąże się z kategoriami prawa bilansowego.

Ww. przepisy nie zawierają się także w przepisach ogólnych, które są związane z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie od dochodów spółek (m.in. art. 12 ust. 1 pkt 4e, 5a i 12 oraz ust. 3aa pkt 3, ust. 4 pkt 28, art. 15 ust. 1ab pkt 3, ust. 1ze, art. 16g ust. 22 i art. 16h ust. 3e oraz art. 18aa). Zatem ww. przepisy dot. amortyzacji podatkowej nie znajdą zastosowania w odniesieniu do podatników opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek.

Ponadto, jak wynika z wniosku środki trwałe zostały dopiero wytworzone przez Spółkę, a odbiór budowlany elektrowni wiatrowej nastąpił 30 grudnia 2021 r. Zatem Spółka zamierza dopiero amortyzować ww. środki trwała i ustalić dla nich właściwe stawki amortyzacyjne. Powyższe oznacza, że nie następuje kontynuacja przyjętych przez podatnika zasad rachunkowości, o której mowa w art. 28n ust. 3 ustawy o CIT.

Mając powyższe na względzie, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że będzie on mógł amortyzować ww. środki trwałe w sposób i na zasadach wskazany w art. 16a ust. 1, art. 16h ust. 1 art. 16i ust. 1 i art. 16k ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, ponieważ ww. przepisy nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie ze względu na fakt, że Wnioskodawca korzysta z opodatkowania dochodów ryczałtem od dochodów spółek (Estoński CIT).

Zatem Państwa stanowisko w sprawie należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).