Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- opłaty wnoszone przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu są formą zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości, zatem nie są przychodem ze sprzedaży i nie powinny być wliczane do przychodów, o których mowa w przepisach decydujących o statusie "małego podatnika" - jest prawidłowe.

- opłaty wnoszone przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu nie powinny być także brane pod uwagę przy ustalaniu ustawowego limitu uprawniającego do skorzystania z obniżonej 9% stawki podatku dochodowego - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo pismem z 18 sierpnia 2022 r. będącym odpowiedzią na wezwanie z 8 sierpnia 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółdzielnia Mieszkaniowa X. powstała celem zaspakajania potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków i ich rodzin a nie dla osiągania zarobku i zysku kosztem swoich członków.

Prowadzać swoją działalność statutową ustala dla osób posiadających tytuł prawny do lokalu opłaty zgodnie z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, które stanowią formę zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale oraz na eksploatację i utrzymanie nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni.

Spółdzielnia X. prowadzi odrębnie dla każdej nieruchomości i typów lokali w tej nieruchomości ewidencję i rozliczenie wniesionych zaliczek - przychodów i poniesionych kosztów.

Zaliczki te podlegają rozliczeniu na koniec okresu rozliczeniowego z osobami posiadającymi tytuł prawny do lokalu. Spółdzielnia po zestawieniu wniesionych zaliczek do poniesionych kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości powstałą różnicę zwraca osobom posiadającym tytuł prawny do lokalu poprzez obniżenie nowych zaliczek na utrzymanie nieruchomości, więc nie osiąga przychodów ze sprzedaży, o których mowa w art. 4a ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż zgodnie z art. 1.1. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia nie może odnosić korzyści majątkowych kosztem swoich członków, może natomiast prowadzić inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i statucie i płaci podstawową 19% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych.

Skoro spółdzielnia nie osiąga z tytułu pobieranych zaliczek - opłat za lokale wykazywanych w sumie przychodów "przychodów ze sprzedaży", to czy powinny one być brane pod uwagę przy ustalaniu ustawowego limitu, decydującego o statusie "małego podatnika", który pozwala skorzystać z obniżonej 9% stawki podatku dochodowego.

W piśmie z 18 sierpnia 2022 r. będącym uzupełnieniem wniosku wskazali Państwo ponadto, że Spółdzielnia Mieszkaniowa X. zarządza zasobami mieszkaniowymi własnymi i obcymi. Nie posiada w zarządzaniu pawilonów handlowych, jedynie trzy nieduże własne lokale użytkowe i kilka lokali mieszkalnych w najmie. Nie zajmuje się działalnością deweloperską.

Główne źródło przychodów to wnoszone przez członków i osoby nie będące członkami opłaty eksploatacyjne od lokali mieszkalnych i garaży. Spółdzielnia osiągnęła przychód brutto w kwocie przekraczającej ustawowy limit decydujący o statusie "małego podatnika", jednak 45% tego przychodu stanowią właśnie zaliczki wniesione przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu wg art. 4 ust. 1-4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Zasoby Spółdzielni to budynki mające od trzydziestu do ponad pięćdziesięciu lat, co generuje wysokie koszty utrzymania i remontów a tym samym wysokie zaliczki na poczet pokrycia tych kosztów. Wysokie odpisy na fundusz remontowy odpowiadają wysokim zaliczkom na prace remontowe, wykonywane często ze środków gromadzonych przez kilka lat. Spółdzielnia rozlicza się z wniesionych zaliczek do wysokości poniesionych kosztów nie osiągając z tego tytułu żadnych przychodów. Istotą funkcjonowania Spółdzielni nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, wprawdzie świadczy ona usługi na rzecz właścicieli lokali i gromadzi w tym celu środki pieniężne, ale robi to po to, aby utrzymywać budynki w odpowiednim stanie.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy Spółdzielnia przy ustalaniu statusu "małego podatnika" mogła od wartości przychodu ze sprzedaży brutto (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) odjąć opłaty wnoszone przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu, które stanowią formę zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości?

2. Czy Spółdzielnia mogła skorzystać z obniżonej 9% podstawy opodatkowania, pomniejszając wartość przychodu netto ze sprzedaży o opłaty wnoszone na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu, które stanowią formę zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy :

Ad. 1. Opłaty wnoszone przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu są formą zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości, zatem nie są przychodem ze sprzedaży i nie powinny być wliczane do przychodów, o których mowa w przepisach decydujących o statusie "małego podatnika".

Ad. 2. Opłaty wnoszone przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu nie powinny być także brane pod uwagę przy ustalaniu ustawowego limitu uprawniającego do skorzystania z obniżonej 9% stawki podatku dochodowego.

Spółdzielnia prowadzi działalność na podstawie ustawy z 16 września 1982r. Prawo Spółdzielcze (Dz.U. z 2021 r. poz. 648), ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1208) i innych ustaw oraz w oparciu o postanowienia statutu.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków.

Od chwili postawienia do dyspozycji lokali członkowie i osoby nie będące członkami uiszczają opłaty określone w art. 4 ust. 1-4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:

- członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,

- osoby niebędące członkami, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacja i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni,

- członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacja i utrzymaniem ich lokali , eksploatacja i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opat zgodnie z postanowieniami statutu,

- właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacja i utrzymaniem ich lokali, eksploatacja i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacja i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania.

Opłaty wnoszone do Spółdzielni mieszkaniowej przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu na utrzymanie nieruchomości nie są przychodami ze sprzedaży, o których mówi art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lecz formą zaliczki, na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości i podlegają rozliczeniu, na koniec okresu rozliczeniowego. Powstała różnica jest zwracana osobom posiadającym tytuł prawny do lokalu albo stanowi zobowiązanie do zapłaty, więc nie jest przychodem ze sprzedaży.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym regułą jest, że przychodami są pieniądze oraz wartości pieniężne, w tym różnice kursowe dopiero po ich otrzymaniu. Odstępstwo od tej zasady nazywanej kasową dotyczy przychodów z działalności gospodarczej, które są rozliczane na zasadzie memoriałowej. Wynika ona z treści art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym, w której mowa jest o tym, że za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Zasadniczo wyznacza ją dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później jednak niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Ponadto zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt.1 ustawy o podatku dochodowym do przychodów, o których mowa nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (a więc zaliczek, zadatków, itp.).

1. Przychody z opłat wnoszonych przez osoby posiadające tytuł prawny do lokali w Spółdzielni zgodnie z art. 4 ust. 1-4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie stanowią przychodu ze sprzedaży, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, decydującym o statusie "małego podatnika".

2. Przychody z opłat wnoszonych przez osoby posiadające tytuł prawny do lokali w Spółdzielni zgodnie z art. 4 ust. 1-4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie stanowią przychodu ze sprzedaży, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji 0111-KDIB1-3.4010.35.2020.3.APO

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1208 ze zm.)

celem spółdzielni mieszkaniowej, zwanej dalej „spółdzielnią” jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych

przedmiotem działalności spółdzielni może być:

1. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;

2. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;

3. budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;

4. udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;

5. budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.

Stosownie do treści art. 1 ust. 3 ww. ustawy,

spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków.

Art. 1 ust. 6 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi, że

spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, o którym mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy,

Członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Z kolei art. 4 ust. 11 stanowi, że:

Osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Zatem na podstawie art. 4 ust. 2 ww. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,

Członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Stosownie do art. 4 ust. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,

Właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Wątpliwości Wnioskodawcy koncentrują się na rozstrzygnięciu, czy opłaty wnoszone przez osoby posiadające tytuł prawny do lokali w spółdzielni nie stanowią przychodu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) oraz czy mieszczą się w pojęciu „przychód ze sprzedaży”, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który decyduje o statusie „małego podatnika”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;

2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2.000.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT,

podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którą:

ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Na gruncie ustawy o CIT, status „małego podatnika” jest określany przez wartość przychodu ze sprzedaży łącznie z kwotą należnego podatku od towarów i usług. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednak pojęcia „przychodu ze sprzedaży”. Niemniej jednak, pojęcie „przychodu ze sprzedaży” winno być zdefiniowane z uwzględnieniem przepisów art. 12 ustawy o CIT.

W art. 12 ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując w pkt 1 ww. ustawy, że:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, wskazuje, że:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 12 ust. 3a ustawy o CIT,

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się:

pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W świetle powyższych przepisów należy zauważyć, że przychodami Spółdzielni mieszkaniowej – zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Należy przyjąć, że znaczna część przychodów Spółdzielni ustalana jest na zasadzie kasowej, tj. przychodem podatkowym są wartości faktycznie otrzymane. Rozumienie pojęcia „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego, jest moment otrzymania czyli wpływu bezpośredniego do majątku podatnika względnie na jego rachunek określonych środków pieniężnych, skutkujący po stronie podatnika możliwością faktycznego dysponowania tymi środkami. Dotyczy to w szczególności otrzymanych kwot zaliczek uiszczanych przez właścicieli lokali w formie bieżących opłat. Nie ulega wątpliwości, że wpłata zaliczki jest faktycznym – w momencie wpływu – otrzymaniem przez Spółdzielnię określonych środków pieniężnych. Zatem, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zaliczki na pokrycie kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, wpłacane przez osoby posiadające tytuł prawny do lokali w Spółdzielni, jako otrzymane pieniądze, są przychodem z chwilą ich faktycznego otrzymania, tj. w dniu, w którym środki te wpływają na rachunek bankowy Spółdzielni.

Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz przedstawione wyjaśnienia do opisanego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Spółdzielnia mieszkaniowa uzyska przychód z opłat wnoszonych przez osoby posiadające tytuł prawny do lokali w Spółdzielni, w myśl art. 4 ust. 1- 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, który nie stanowi przychodu ze sprzedaży, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT decydującym o statusie „małego podatnika”.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że opłaty wnoszone przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu są formą zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości i nie powinny w związku z tym być wliczane do przychodów, o których mowa w przepisach decydujących o statusie "małego podatnika" – jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem Nr 2, zauważyć należy, że zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2.000.000 euro.

Ustalając limit przychodów, o którym mowa w tym przepisie uwzględnia się wszystkie przychody uzyskane przez podatnika (a nie tylko przychody ze sprzedaży w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT) uzyskane w roku podatkowym. Tym samym na gruncie rozpatrywanej sprawy, będą to również przychody z tytułu zaliczek, o których mowa we wniosku, a które jak wskazano, stanowią przychód podatkowy w dacie ich otrzymania.

Nie sposób tym samym zgodzić się z Wnioskodawcą, że opłaty wnoszone przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu nie powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu ustawowego limitu uprawniającego do skorzystania z obniżonej 9% stawki podatku dochodowego.

Jednocześnie, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, powołana we wniosku interpretacja indywidualna nie potwierdza prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).