Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wymienione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Koszty wspólne powinny zostać przypisane na podstawie klucza alokacji kosztów uregulowanego w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), do działalności zwolnionej prowadzonej w oparciu o przyznane Spółce Decyzje oraz działalności opodatkowanej.

Treść wniosku jest następująca

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1 z późn. zm.), prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Spółka podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na produkcji i sprzedaży stolarki otworowej z PVC, aluminium oraz drewna.

W związku z planami dynamicznego rozwoju prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu na nową inwestycję w postaci zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa. Zarząd (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej wydał (…) na rzecz Spółki decyzję o wsparciu nr … (dalej: „Decyzja 68”) na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie następujących kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług :

- 16.23 - Pozostałe wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa,

- 22.23 - Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa,

- 25.11.23.0 - Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium,

- 25.12 - Drzwi i okna z metalu.

W ramach Decyzji nr 68 na Spółkę został nałożony obowiązek m.in. poniesienia kosztów kwalifikowanych o wartości co najmniej 200 000 000 PLN. Termin zakończenia realizacji nowej inwestycji został określony na dzień 31 marca 2025 r.

Inwestycja ma polegać na rozbudowie oraz poprawie funkcjonalności istniejącego przedsiębiorstwa. W szczególności, w ramach przedsięwzięcia zaplanowano budowę kolejnej hali produkcyjno-magazynowej (dalej: „Hala”).

Spółka poniosła już pierwsze koszty kwalifikowane nowej inwestycji, na które składają się w szczególności koszty związane z budową Hali oraz zakupy maszyn służących produkcji stolarki otworowej z drewna, aluminium i PVC. Zawansowanie inwestycji pozwoliło Spółce na osiągnięcie w styczniu 2022 r. pierwszych przychodów ze sprzedaży stolarki otworowej wyprodukowanej z użyciem środków trwałych nabytych w ramach realizacji inwestycji objętej Decyzją, co spółka uznała za moment rozpoczęcia działalności zwolnionej.

Spółka jest również adresatem innych decyzji o wsparciu wydanych przez Zarząd (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Dnia (…) na rzecz Spółki została wydana decyzja o wsparciu nr (…) (dalej: „Decyzja nr 174”), na podstawie której Spółka została zobowiązana do poniesienia kosztów kwalifikowanych o łącznej wartości co najmniej 250 000 000 PLN w terminie do 31 grudnia 2028 r. Inwestycja powinna zostać zrealizowana w W. do dnia 30 czerwca 2023 r. Decyzja nr 174 została wydana na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie następujących kodów PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług):

- 16.23 - Pozostałe wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa,

- 22.23 - Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa,

- 23.1 - Szkło i wyroby ze szkła,

- 25.11.23.0 - Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium,

- 25.12- Drzwi i okna z metalu.

Na rzecz Spółki została również wydana w dniu (…) decyzja o wsparciu nr (…) (dalej: „Decyzja nr 181”), która dotyczy przeprowadzenia inwestycji w K. na kwotę co najmniej 400 000 000 PLN. Termin zakończenia inwestycji został ustalony na 31 grudnia 2024 r., natomiast kwota minimalnych kosztów kwalifikowanych powinna zostać osiągnięta przed 31 grudnia 2030 r. Decyzja nr 181 została wydana na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie następujących kodów PKWiU:

- 16.23 - Pozostałe wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa,

- 22.23 - Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa,

- 23.1 - Szkło i wyroby ze szkła,

- 25.11.23.0 - Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium,

- 25.12 - Drzwi i okna z metalu.

Spółka wskazuje, że w przyszłości może wystąpić z wnioskami o wydanie kolejnych decyzji o wsparciu. W dalszej części wniosku Decyzja nr 68, Decyzja nr 174 oraz Decyzja nr 181 oraz ewentualne przyszłe decyzje o wsparciu, których adresatem zostanie Spółka będą łącznie określane mianem „Decyzji”.

W związku z prowadzeniem działalności zwolnionej w oparciu o Decyzje oraz pozostałej działalności Spółka osiąga i będzie osiągać przychody i koszty uzyskania przychodów związane z działalnością zwolnioną oraz działalnością opodatkowaną. Ustalenie kosztów uzyskania przychodów dotyczących poszczególnych rodzajów działalności odbywa się i będzie się odbywać poprzez ich indywidualne przypisane przychodom objętym zwolnieniem oraz podlegającym opodatkowaniu, jednak pewne rodzaje ponoszonych kosztów dotyczą i będą dotyczyć zarówno działalności zwolnionej, jak i opodatkowanej, bez obiektywnej możliwości ich jednoznacznego przypisania do jednego z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności (dalej: „Koszty wspólne”). Są i będą to przede wszystkim koszty związane z ogólną działalnością spółki. Koszty wspólne to w szczególności:

- koszty związane z zarządem Spółki, na które składają się m.in. koszty dotyczące Zarządu Spółki,

- koszty związane z szeroko rozumianą administracją Spółki, na które składają się m.in. koszty związane z działem controllingu oraz działem księgowości,

- koszty związane z prowadzeniem przez Spółkę produkcji z działalności zwolnionej

i opodatkowanej, do których można m.in. zaliczyć koszty:

- działu inwestycji,

- działu zakupów,

- łańcucha dostaw,

- działu produkcji globalnej,

- koszty związane z zabezpieczeniem zdrowia i życia załogi Spółki oraz ochroną mienia Spółki, do których można m.in. zaliczyć koszty punktu medycznego i ochrony,

- koszty związane z transportem produktów wytworzonych przez Spółkę, na które składają się m.in. koszty związane z utrzymaniem floty oraz koszty wynagrodzeń kierowców,

- koszty związane ze sprzedażą wyrobów wytwarzanych przez Spółkę, do których można m.in. zaliczyć koszty wynagrodzeń przedstawicieli handlowych Spółki oraz pracowników działu marketingu.

Spółka zakłada, że będzie ponosiła także podobne do wyżej wymienionych Kosztów wspólnych, które będą związane zarówno z działalnością zwolnioną prowadzoną w oparciu o Decyzje, jak i działalnością opodatkowaną, oraz względem których brak będzie obiektywnej możliwości jednoznacznego przypisania do jednego z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Pytania

Czy wymienione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Koszty wspólne powinny zostać przypisane na podstawie klucza alokacji kosztów uregulowanego w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy o CIT, do działalności zwolnionej prowadzonej w oparciu o przyznane Spółce Decyzje oraz działalności opodatkowanej?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, wymienione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Koszty wspólne powinny zostać przypisane na podstawie klucza alokacji kosztów uregulowanego w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy o CIT, do działalności zwolnionej prowadzonej w oparciu o przyznane Spółce Decyzje oraz działalności opodatkowanej.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 poz. 1162 ze zm., dalej: „Ustawa o WNI”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 3 Ustawy o WNI wsparcie na realizację nowej inwestycji, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wsparcie na realizacje nowej inwestycji udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu” (art. 13 ust. 1 ustawy o WNI).

Decyzję o wsparciu wydaje się na realizację nowej inwestycji, która spełnia kryteria ilościowe i jakościowe, a także w ramach działalności gospodarczej niewyłączonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 (art. 14 ustawy o WNI).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast stosowanie do art. 7 ust. 2 dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i , art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi zasada ustalona w zdaniu pierwszym art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy o CIT, jeżeli podatnik ponosi koszt uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania (tak art. 15 ust. 2a Ustawy o CIT).

Z powyższego wynika, że w sytuacji obiektywnego braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, w celu ustalenia jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający zwolnieniu oraz opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów z tych źródeł do ogólnej sumy osiągniętych w danym roku przychodów.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Kosztów wspólnych, których przykłady zostały wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz które dotyczą zarówno działalności zwolnionej, jak i opodatkowanej, bez obiektywnej możliwości ich jednoznacznego przypisania do jednego z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, Wnioskodawca powinien zastosować klucz alokacji kosztów uregulowany w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy o CIT.

Podkreślenia wymaga, że Spółka wnikliwie przeanalizowała wszelkie sposoby podziału Kosztów wspólnych, w tym inne rodzaje kluczy alokacji tego rodzaju kosztów sugerowane w piśmiennictwie i doszła do wniosku, że brak jest argumentów przemawiających za ich zastosowaniem z wyjątkiem przychodowego klucza alokacji kosztów uregulowanego w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy o CIT.

Końcowe, Wnioskodawca nadmienia, że w podobnych do przedmiotowego stanach faktycznych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał szereg interpretacji indywidualnych potwierdzających konieczność wykorzystania klucza alokacji kosztów uregulowanego w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy o CIT w celu przypisania do działalności zwolnionej prowadzonej w oparciu o przyznaną decyzję o wsparciu (zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej) oraz działalności opodatkowanej kosztów związanych zarówno z działalnością zwolnioną prowadzoną w oparciu o decyzję o wsparciu (zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej), jak i działalnością opodatkowaną, oraz względem których brak jest obiektywnej możliwości jednoznacznego przypisania do jednego z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Takie rozstrzygnięcia zapadły m.in. w:

- interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2022 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.19.2022.1.AN,

- interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2020 r. o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.381.2020.2.MBD,

- interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2020 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.522.2019.1.NL.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop,

wolne od podatku są dochody podatników dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami

Na podstawie art. 17 ust. 4 updop,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

przez nową inwestycję należy rozumieć:

a) inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub

b) nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, zgodnie z art. 4 tej ustawy:

zwolnienie od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w Decyzji o wsparciu i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Wskazane powyżej zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, wynikające z decyzji o wsparciu, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą lecz jedynie te dochody, które prowadzone są na terenie określonym w Decyzji i dodatkowo wyłącznie dochody z nowej inwestycji, których zakres został określony w tej decyzji o wsparciu.

W myśl art. 7 ust. 2 updop,

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 updop,

przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

- przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

- kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop,

podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 updop, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.).

W związku z powyższym, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną na terenie określonym w decyzji o wsparciu na podstawie decyzji oraz działalnością prowadzoną poza tym terenem.

Stosownie do art. 15 ust. 1 updop,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wyjątkowo w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

W myśl art. 15 ust. 2 updop,

jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 15 ust. 2a updop,

zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, że w sytuacji braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, aby ustalić jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów z tych źródeł do ogólnej sumy osiągniętych w danym roku przychodów.

Należy zauważyć, że powołany powyżej art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a upodp, znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy w danym okresie funkcjonują różne źródła dochodów, tj. opodatkowane i nieopodatkowane/zwolnione i nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła.

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z prowadzeniem działalności zwolnionej w oparciu o Decyzje o wsparciu oraz pozostałej działalności Spółka osiąga i będzie osiągać przychody i koszty uzyskania przychodów związane z działalnością zwolnioną oraz działalnością opodatkowaną. Ustalenie kosztów uzyskania przychodów dotyczących poszczególnych rodzajów działalności odbywa się i będzie się odbywać poprzez ich indywidualne przypisane przychodom objętym zwolnieniem oraz podlegającym opodatkowaniu, jednak pewne rodzaje ponoszonych kosztów dotyczą i będą dotyczyć zarówno działalności zwolnionej, jak i opodatkowanej, bez obiektywnej możliwości ich jednoznacznego przypisania do jednego z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności (dalej: „Koszty wspólne”). Są i będą to przede wszystkim koszty związane z ogólną działalnością spółki. Koszty wspólne to w szczególności:

- koszty związane z zarządem Spółki, na które składają się m.in. koszty dotyczące Zarządu Spółki,

- koszty związane z szeroko rozumianą administracją Spółki, na które składają się m.in. koszty związane z działem controllingu oraz działem księgowości,

- koszty związane z prowadzeniem przez Spółkę produkcji z działalności zwolnionej

i opodatkowanej, do których można m.in. zaliczyć koszty:

- działu inwestycji,

- działu zakupów,

- łańcucha dostaw,

- działu produkcji globalnej,

- koszty związane z zabezpieczeniem zdrowia i życia załogi Spółki oraz ochroną mienia Spółki, do których można m.in. zaliczyć koszty punktu medycznego i ochrony,

- koszty związane z transportem produktów wytworzonych przez Spółkę, na które składają się m.in. koszty związane z utrzymaniem floty oraz koszty wynagrodzeń kierowców

- koszty związane ze sprzedażą wyrobów wytwarzanych przez Spółkę, do których można m.in. zaliczyć koszty wynagrodzeń przedstawicieli handlowych Spółki oraz pracowników działu marketingu.

Spółka zakłada, że będzie ponosiła także podobne do wyżej wymienionych Kosztów wspólnych, które będą związane zarówno z działalnością zwolnioną prowadzoną w oparciu o Decyzje, jak i działalnością opodatkowaną, oraz względem których brak będzie obiektywnej możliwości jednoznacznego przypisania do jednego z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że z uwagi na brak możliwości przypisania ww. Kosztów wspólnych do działalności zwolnionej i opodatkowanej, będzie miała obowiązek przypisać je na podstawie tzw. klucza przychodowego opartego na proporcji przychodu z danego rodzaju działalności do przychodów ogółem.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wymienione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Koszty wspólne powinny zostać przypisane na podstawie klucza alokacji kosztów uregulowanego w art. 15 ust. 2 i 2a updop, do działalności zwolnionej prowadzonej w oparciu o przyznane Spółce Decyzje oraz działalności opodatkowanej, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).