Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów prowadzonych prac rozwojowych jako kosztów uzyskania przychodów przy zastosowaniu metody wskazanej w art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), bez względu na sposób ujęcia przedmiotowych kosztów dla celów bilansowych;

- Spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w zakresie w jakim wydatki na Prace B+R zostaną sfinansowane z uzyskanej dotacji, w okresie w którym Spółka otrzyma decyzję o przyznaniu dotacji, albo w którym uzyska informację o wpływie środków z dotacji na rachunek bankowy Spółki – w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpi jako pierwsze.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 sierpnia 2022 r. (przesłanym z pośrednictwem e-puapu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca to spółka kapitałowa, podlegająca w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W wykonywanej przez Spółkę działalności istotne znaczenie ma prowadzenie prac badawczo- rozwojowych w celu opracowania nowych rozwiązań i wprowadzania ulepszeń do receptur oferowanych produktów (dalej: „Prace B+R”). Prace B+R prowadzone są w celu zdobycia nowej wiedzy, którą następnie będzie można wykorzystać w praktyce, oraz są realizowane przez powołany do tego celu zespół badawczy wspierany przez pracowników produkcyjnych.

W roku 2019 Spółka rozpoczęła realizację projektu pn. „`(...)`" (dalej: „Projekt B+R”), który jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej, z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, Poddziałania 1.1.1 Szybka Ścieżka, organizowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (dalej: „NCBR”).

Celem prowadzonego Projektu B+R jest opracowanie wyrobów betonowych o dodatkowych, ulepszonych walorach jakościowych i użytkowych oraz ulepszonej przemysłowej technologii ich produkcji. Według założeń projektowych, efektem prowadzonych przez Spółkę prac powinno być powstanie znacząco ulepszonych produktów betonowych, takich jak np. kostka brukowa, krawężniki czy płyty betonowe. Znajdą one zastosowanie w budownictwie m.in. przy budowie promenad, alejek, dróg dojazdowych, tarasów, podjazdów, chodników czy architektury wokół budynków i na elewacjach budynków. Prowadząc Prace B+R Spółka dąży do tego, by oferowane produkty zyskały takie zalety jak: większa odporność na procesy starzenia oraz działalność czynników degradujących (np. oleje, smary, środki chemiczne, sól), jak również niższa podatność na rozwój grzybów i pleśni.

W chwili obecnej, Projekt B+R znajduje się na etapie prac rozwojowych w rozumieniu art. 4a pkt 28 Ustawy CIT w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Spółka zakłada, że prowadzone prace rozwojowe zakończą się wynikiem pozytywnym.

W ramach realizowanego Projektu B+R, Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki, w tym przede wszystkim związane z odpłatnym korzystaniem z aparatur i urządzeń na podstawie umów leasingu (dalej: „Umowy Leasingu”). Na podstawie Umów Leasingu, Spółka na etapie prowadzonych prac rozwojowych korzysta z następujących urządzeń:

- wibroprasa - urządzenie do wibroprasowania betonu, niezbędne do wytwarzania materiału do badań;

- mieszarka nr 1 - mieszalnik wirnikowy (obrotowa komora) wraz z oprzyrządowaniem, który jest wykorzystywany do przygotowania warstwy licowej podczas wytwarzania wyrobów do badań;

- mieszarka nr 2 - mieszalnik planetarny wraz z oprzyrządowaniem do przygotowania warstwy konstrukcyjnej podczas wytwarzania materiałów betonowych do badań;

- system regałowy - system regałowy z izolacją komór grzewczych i regałem buforującym, niezbędny do dojrzewania materiałów betonowych w trakcie badań. System będzie służył także do badania struktury wyrobów przygotowywanych do laminacji;

(dalej łącznie jako: „Urządzenia”).

Wymienione wyżej Urządzenia wykorzystywane są wyłącznie w prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej.

Leasingodawca będący stroną Umów Leasingu zawartych przez Spółkę nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”).

W Spółce (posiadającej status dużego przedsiębiorcy) występuje obowiązek oddzielnego ustalania kosztów bilansowych i podatkowych. Spółka jako korzystający wprowadza Urządzenia będące przedmiotem leasingu do ewidencji środków trwałych niestanowiących w bilansie aktywów trwałych jednostki. W konsekwencji, jako koszty bilansowe uwzględniane są miesięczne odpisy amortyzacyjne oraz części odsetkowe raty leasingowej i raty za ubezpieczenie. Równocześnie, zawarte Umowy Leasingu spełniają warunki tzw. leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17a ust. 1 Ustawy CIT.

Raty leasingowe podlegające zapłacie przez Spółkę na podstawie Umów Leasingu, a także inne wydatki związane z prowadzonymi pracami rozwojowymi, są pokrywane w części z dotacji udzielonej przez NCBR na realizację Projektu B+R. Dotacja przyznawana jest w formie refinansowania poniesionych wydatków, na podstawie okresowych wniosków składanych przez Spółkę, po ich pozytywnej akceptacji. W pozostałym zakresie koszty prowadzonych prac rozwojowych są finansowane ze środków własnych Spółki.

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwości w zakresie sposobu kwalifikowania kosztów związanych z prowadzonymi pracami rozwojowymi z punktu widzenia podatkowego, a także w kwestii obowiązku dokonania ewentualnej korekty kosztów uzyskania przychodów za okres, w którym Spółce zostanie przyznana dotacja w ramach Projektu B+R (w formie refinansowania wydatków ponoszonych w związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi).

Pytania:

1. Czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów prowadzonych prac rozwojowych jako kosztów uzyskania przychodów przy zastosowaniu metody wskazanej w art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT, bez względu na sposób ujęcia przedmiotowych kosztów dla celów bilansowych?

2. Czy Spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w zakresie w jakim wydatki na Prace B+R zostaną sfinansowane z uzyskanej dotacji, w okresie w którym Spółka otrzyma decyzję o przyznaniu dotacji, albo w którym uzyska informację o wpływie środków z dotacji na rachunek bankowy Spółki - w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpi jako pierwsze?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko w zakresie pytania nr 1:

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów prowadzonych prac rozwojowych jako kosztów uzyskania przychodów przy zastosowaniu metody wskazanej w art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT, a więc w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, bez względu na sposób ujęcia przedmiotowych kosztów dla celów bilansowych.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2:

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w zakresie w jakim wydatki na Prace B+R zostaną sfinansowane z uzyskanej dotacji, w okresie w którym Spółka otrzyma decyzję o przyznaniu dotacji, albo w którym uzyska informację o wpływie środków z dotacji na rachunek bankowy Spółki – w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpi jako pierwsze.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W orzecznictwie sądów administracyjnych i interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe wskazuje się na następujący katalog przesłanek, które powinny być łącznie spełnione, aby dany wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu podatnika:

- wydatek musi być poniesiony przez podatnika,

- musi mieć charakter definitywny, a więc nie może zostać podatnikowi zwrócony w jakiejkolwiek formie,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- musi zostać właściwie udokumentowany,

- oraz nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT (Tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 listopada 2019 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.440.2019.1.PB) oraz wyrok NSA z 10 września 2019 r. (sygn. akt II FSK 839/18)).

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien ustalić rodzaj powiązania tych kosztów z osiąganymi przychodami. W oparciu o kryterium rodzaju powiązania, koszty uzyskania przychodów można podzielić na bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów, oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób powiązać z określonymi przychodami, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (określane również jako koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem zarówno poniesione koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające z nimi w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Będą one podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych nawet wtedy, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zasady potrącania kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami oraz innych niż bezpośrednio związanych z przychodami zostały uregulowane w Ustawie CIT w art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4d.

W Ustawie CIT, przewidziano również szczególną regulację dotyczącą momentu zaliczenia kosztów prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 4a Ustawy CIT, koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo

2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo

3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na zastosowanie w treści art. 15 ust. 4a Ustawy CIT spójnika „albo”, oznaczającego z perspektywy logiki formalnej alternatywę rozłączną, wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że podatnik jest uprawniony do dokonywania wyboru metody rozliczania kosztów uzyskania przychodów ponoszonych w związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi, spośród metod wskazanych w treści ww. przepisu.

Jak przykładowo wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 24 października 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.383.2019.1.MO): „Użycie przez ustawodawcę w art. 15 ust. 4a u.p.d.o.p., sformułowania „mogą” (przy wskazaniu sposobu rozliczenia kosztów prac rozwojowych), przy jednoczesnym braku dodatkowych wskazań kiedy dany sposób ujęcia kosztów prac rozwojowych może być zastosowany, prowadzi do konkluzji, że podatnik posiada swobodę wyboru zastosowania poszczególnych sposobów podatkowego rozliczania kosztów prac rozwojowych. W powołanym powyżej przepisie, wskazując trzy różne sposoby rozliczenia kosztów prac rozwojowych, użyto ponadto spójnika „albo” (alternatywa rozłączna). Oznacza to, że Spółka, wg własnego uznania, może wybrać jeden z trzech sposobów rozliczania kosztów prac rozwojowych”.

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 lutego 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.536.2020.1.MS oraz w interpretacji indywidulanej z 25 listopada 2020 r. 0111-KDIB1-3.4010.472.2020.1.IM).

W związku z powyższym, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztów prowadzonych prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów przy zastosowaniu metody wskazanej w art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT, a więc w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury/rachunku, albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury/rachunku, z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Spółki, na gruncie powyższego przepisu sposób ujęcia ponoszonych wydatków na gruncie bilansowym pozostanie bez wpływu na ustalenie momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4a pkt 1 w zw. z ust. 4e Ustawy CIT. Dla ustalenia momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodu na gruncie powyższych przepisów istotne jest jedynie, by wydatek został ujęty w księgach rachunkowych, bez względu na to, na jakim konkretnie koncie (kosztowym lub nie) zostanie on zaksięgowany.

Jak wynika przykładowo z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 kwietnia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.89.2020.1.BG): „jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o CIT można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego (`(...)`) Chodzi tutaj o jakiekolwiek ujęcie kosztu w księgach bez konieczności dokonania tego na koncie kosztowym (za wyjątkiem rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych). Dla określenia momentu powstania kosztu uzyskania przychodu (pośredniego) wystarczające jest ujęcie np. w dzienniku”.

Również w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się na niezależność prawa podatkowego od prawa bilansowego. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 lipca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2613/17) wskazał, że data dokonania technicznego zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e Ustawy CIT. Wobec tego moment wprowadzenia informacji do systemu oraz sposób ujęcia danego wydatku jako kosztu w księgach rachunkowych pozostaje bez wpływu na kwalifikację podatkową poniesionego wydatku.

Podobne stanowisko zaprezentowano np. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 18 września 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.282.2020.1.MF) oraz z 27 lipca 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.220.2021.1.DP), a także w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 31 sierpnia 2021 r. (sygn. akt I SA/Gl 806/21).

Jak wskazano na wstępie, Spółka prowadzi Prace B+R, podczas których korzysta z Urządzeń, będących przedmiotami Umów Leasingu. Koszty prac rozwojowych Spółki stanowią m.in. raty leasingowe ponoszone przez Spółkę na podstawie Umów Leasingu.

W związku z powyższym, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów poniesionych w związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi, w tym ponoszonych na pokrycie rat leasingowych, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT, tj. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, bez względu na sposób ujęcia przedmiotowych kosztów dla celów bilansowych. Dla rozpoznania ponoszonych wydatków związanych z prowadzonymi pracami rozwojowymi jako kosztów uzyskania przychodów nie będzie zatem konieczne rozpoznanie ich jako kosztów dla celów bilansowych.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 Ustawy CIT, z kosztów uzyskania przychodów wyłączeniu podlegają wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56, 56b i 59.

W art. 17 ust. 1 pkt 52 Ustawy CIT wskazano, że zwolnione od podatku dochodowego są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.

Zgodnie z art. 15 ust. 4i Ustawy CIT, jeśli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym również odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się zmniejszając lub zwiększając koszty uzyskania przychodów poniesione w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku jej braku, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w interpretacjach organów podatkowych, w przypadku gdy podatnik rozpoznał koszty uzyskania przychodów w związku z realizowanym projektem, w odniesieniu do których otrzymał następnie dofinansowanie (w formie refinansowania poniesionych wydatków), powinien dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4i Ustawy CIT. Podatnik powinien dokonać w tej sytuacji zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał dokument potwierdzający otrzymanie dotacji (np. decyzję w sprawie przyznania dofinansowania) lub w okresie, w którym uzyskał informację o wpływie dotacji na rachunek bankowy - w zależności od tego, która z opisanych sytuacji wystąpiła jako pierwsza (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych: z 25 stycznia 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.415.2020.2.MR, oraz z 21 października 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.346.2019.1.ANK).

Jak zostało wskazane na wstępie, Spółka prowadzi Prace B+R na potrzeby których korzysta z Urządzeń, będących przedmiotem Umów Leasingu. W związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi ponosi przede wszystkim wydatki na opłacenie rat leasingowych. Raty w części są finansowane ze środków własnych Spółki, a w części z przyznanej dotacji na realizację Projektu B+R współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej, pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, Poddziałania 1.1.1 Szybka Ścieżka, który to Program jest organizowany przez NCBR.

Mając na uwadze powyższe, skoro środki pieniężne otrzymane jako refundacja poniesionych wydatków są zwolnione z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 52 Ustawy CIT, to Spółka nie będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z tych właśnie środków. W sytuacji, gdy Spółka finansuje raty leasingowe w części ze środków z dotacji na realizację Projektu B+R, otrzymanych w formie refinansowania poniesionych wydatków, do kosztów uzyskania przychodów będzie mogła zatem zaliczyć jedynie tę część raty leasingowej, która została sfinansowana ze środków własnych Spółki.

W konsekwencji, w przypadku gdy Spółka rozpoznała jako koszty uzyskania przychodów wydatki, które w wyniku akceptacji złożonego wniosku zostaną sfinansowane ze środków uzyskanych z dotacji z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, Spółka będzie zobowiązana do wyłączenia tej części wydatków z kosztów uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko na gruncie dotacji, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 52 Ustawy CIT, zaprezentował NSA w uchwale z dnia 14 grudnia 2015 r. (sygn. akt II FPS 4/15), w której wskazał, że: „W przypadku jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (kosztów) poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, które następnie zostały zrefundowane ze środków stanowiących dochody (przychody) zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 i pkt 52 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnik - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy - jest zobowiązany do zmniejszenia zrefundowanych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania dofinansowania”.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów powinny podlegać raty leasingowe dotyczące Urządzeń w tej części, w jakiej są one sfinansowane z uzyskanej przez Spółkę dotacji na realizację Projektu B+R. Podatkowym kosztem uzyskania przychodów nie będzie w tej sytuacji wartość raty leasingowej ustalona w proporcji, w jakiej pozostaje kwota otrzymanego dofinansowania do wartości całej raty leasingowej (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 18 lipca 2018 r., sygn. IPPB5/423-1/14-4/S/AS).

W związku z powyższym, wydatki Spółki związane z pracami rozwojowymi, w tym m.in. opłacane raty leasingowe od Urządzeń, nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów w zakresie, w jakim zostaną sfinansowane ze środków pochodzących z przyznanej przez NCBR dotacji z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W sytuacji zatem, gdy Spółka rozpozna jako koszty uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi, które następnie zostaną refinansowane Spółce w formie dotacji, to będzie ona zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4i w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 58 Ustawy CIT, w zakresie w jakim wydatki na prace rozwojowe zostaną sfinansowane z uzyskanej dotacji. Korekta powinna zostać dokonana w okresie, w którym Spółka otrzyma decyzję o przyznaniu dotacji, albo w którym uzyska informację o wpływie środków z dotacji na rachunek bankowy Spółki - w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpi jako pierwsze.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym, a także powyższym uzasadnieniem, Spółka zwraca się o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nią stanowisko jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.