Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w związku z podziałem przez wydzielenie Wnioskodawcy, którego skutkiem będzie przejście w ramach sukcesji uniwersalnej udziałów w B. sp. z o.o. na wydzieloną spółkę Nowa GmbH z siedzibą w Niemczech, powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy na podstawie podatku dochodowego od osób prawnych. Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 9 czerwca 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Niemczech i podlega na terenie Niemiec opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów. Wnioskodawca jest wpisany do niemieckiego rejestru handlowego prowadzonego przez Sąd w (…) pod nr (…).

Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem spółki B. sp. z o.o. z siedzibą w X, która jest wpisana do KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) pod nr (…).

B. sp. z o.o. jest właścicielem oraz użytkownikiem wieczystym nieruchomości, których wartość bilansowa na koniec roku 2020 wynosi ponad 30 mln złotych, a przychody z najmu przekraczają 60% przychodów podatkowych.

Wspólnikami Wnioskodawcy są dwie osoby fizyczne: Pan X, posiadający 50% udziałów oraz jego małżonka Pani X, posiadająca 50% udziałów.

Pan X oraz Pani X, zamierzają dokonać podziału spółki prawa niemieckiego - Wnioskodawcy w ten sposób, że część majątku spółki Wnioskodawcy stanowiąca zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu niemieckich przepisów podatkowych obejmująca udziały w B. sp. z o.o. zgodnie z planem podziału przejdzie z mocy prawa na nowo zawiązaną spółkę prawa niemieckiego (zwaną dalej na potrzeby wniosku Nowa GmbH), w której Pan X oraz Pani X obejmą po 50 % udziałów.

Wspólnikami nowo utworzonej spółki Nowa GmbH będą zatem te same osoby fizyczne, które są wspólnikami Wnioskodawcy. Pozostała część majątku Wnioskodawcy pozostanie w spółce Wnioskodawcy.

Podstawę prawną podziału przez wydzielenie będzie stanowić przepis § 123 ust. 2 nr 2 niemieckiej ustawy o przekształceniach spółek (niem.: Umwandlungsgesetz).

Skutkiem podziału przez wydzielenie zgodnie z § 135 ust. 1 w zw. z § 131 ust. 1 pkt 1 niemieckiej ustawy o przekształceniach spółek będzie sukcesja uniwersalna częściowa w odniesieniu do części majątku spółki Wnioskodawcy obejmującej udziały w B. sp. z o.o., które z mocy tych przepisów przejdą na nowo zawiązaną spółkę prawa niemieckiego Nowa GmbH.

Przejście składników majątkowych na nowo utworzoną spółkę w przypadku podziału przez wydzielenie na podstawie przepisu § 123 ust. 2 nr 2 niemieckiej ustawy o przekształceniach spółek następuje z mocy prawa.

Nie ma tu miejsca przeniesienie składników majątkowych na podstawie czynności prawnej (por. niemiecki Komentarz Henssler/Strohn, Gesellschaftsrecht, uwagi do przepisu § 131 niemieckiej ustawy o przekształceniach spółek).

Planowany podział przez wydzielenie na podstawie przepisu § 123 ust. 2 nr 2 niemieckiej ustawy o przekształceniach spółek odpowiada podziałowi przez wydzielenie, który jest uregulowany w art. 529 § 1 pkt 4 polskiego Kodeksu spółek handlowych.

W przypadku podziału przez wydzielenie na podstawie polskiego Kodeksu spółek handlowych przepis art. 531 § 1 tej ustawy stanowi, że spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału.

Następstwo przewidziane w art. 531 § 1 k.s.h. jest sukcesją uniwersalną częściową (gdyż dotyczy oznaczonego zakresu uprawnień i obowiązków, określonego w planie podziału) (por. wyrok SN z 24.10.2012 - III CSK 18/12 - LEX nr 1375408).

W piśmie z 6 czerwca 2022 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazaliście Państwo m.in., że:

­ B. sp. z o.o. spełnia definicję spółki nieruchomościowej, o której mowa w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych);

­ co najmniej 50% wartości aktywów B. sp. z o.o. stanowią nieruchomości położone na terytorium RP lub prawa do takich nieruchomości;

­ Wnioskodawca nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego w związku z planowanym podziałem przez wydzielenie części swojego majątku;

­ wspólnicy Wnioskodawcy – osoby fizyczne Pan X oraz Pani X zamieszkują na terenie Republiki Federalnej Niemiec.

Pytanie

Czy w związku z podziałem przez wydzielenie Wnioskodawcy, którego skutkiem będzie przejście w ramach sukcesji uniwersalnej udziałów w B. sp. z o.o. na wydzieloną spółkę Nowa GmbH z siedzibą w Niemczech, powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 2, 3 pkt 4), 4a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, podział Wnioskodawcy przez wydzielenie nowej spółki Nowa GmbH, na podstawie którego udziały w B. z o.o. przejdą z mocy prawa na nowo utworzoną spółkę Nowa GmbH nie podlega opodatkowaniu na podstawie polskich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym z tytułu przejścia udziałów w B. sp. z o.o. na Nowa GmbH w ramach podziału Wnioskodawcy, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 2, 3 pkt 4), 4a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie

I.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku [dalej UPO PL-RFN] zyski z przeniesienia własności akcji, udziałów lub innych praw w spółce, której aktywa majątkowe składają się głównie, bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w Umawiającym się Państwie lub z praw wchodzących w skład tego majątku nieruchomego, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

Art. 13 ust. 2 UPO PL-RFN przewiduje zatem możliwość opodatkowania w Polsce zysków uzyskanych z przeniesienia własności udziałów w spółce, której aktywa składają się głównie z nieruchomości położonych w Polsce, w przypadku gdy będzie istniała stosowna podstawa prawna w polskich przepisach podatkowych.

Przepis art. 13 ust. 2 UPO PL-RFN odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy powstaną zyski z przeniesienia własności udziałów. Pojęcie zysku nie zostało zdefiniowane w UPO PL-RFN.

Wskazówki co do treści i zakresu pojęcia zysku zawiera Komentarz do Modelowej Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania. Według Komentarza do art. 13 Modelowej Konwencji OECD (uwaga nr 12 do art. 13) zysk oblicza się odejmując koszty od ceny sprzedaży.

Takie podejście w ocenie Wnioskodawcy oznacza, że zysk pojawi się wówczas, gdy spółka, która przestaje być właścicielem udziałów w spółce nieruchomościowej otrzyma za to ekwiwalent, który będzie przewyższał koszty związane z tą transakcją.

Zgodnie z Komentarzem do art. 13 Modelowej Konwencji OECD (uwaga nr 5 do art. 13), wyrazy „przeniesienie własności majątku” są użyte w celu objęcia nimi zysków z majątku pochodzących ze sprzedaży, zamiany, a również z częściowej sprzedaży, wywłaszczenia, przekazania spółce w zamian za akcje, sprzedaży praw, czy darowizny majątku.

Pojęcie „przeniesienie własności majątku” należy zatem zdaniem Wnioskodawcy interpretować jako wszelkie formy przeniesienia własności majątku, które dokonywane są w drodze dwustronnej czynności prawnej pomiędzy dotychczasowym a nowym właścicielem udziałów, przy czym przedmiotem tej czynności prawnej powinny być składniki majątkowe, które są przenoszone.

Mając to na uwadze, podział przez wydzielenie i wynikające z niego przejście udziałów w B. sp. z o.o. z mocy prawa w drodze sukcesji uniwersalnej z Wnioskodawcy na spółkę wydzieloną Nowa GmbH nie będzie kwalifikować się jako „przeniesienie własności udziałów”, o którym mowa w art. 13 ust. 2 UPO PL-RFN. Wnioskodawca i spółka wydzielona Nowa GmbH nie dokonują czynności prawnej, której przedmiotem byłyby udziały w B. sp. z o.o. Przejście udziałów na spółkę wydzieloną Nowa GmbH nastąpi nie na podstawie dwustronnej czynności prawnej pomiędzy Wnioskodawcą a spółką wydzieloną Nowa GmbH, lecz będzie skutkiem wynikającym z (wskazanych w opisie stanu faktycznego) przepisów prawa niemieckiego i będzie wynikiem podjęcia przez wspólników Wnioskodawcy uchwały o podziale tej spółki przez wydzielenie.

Nie będzie to więc zdarzenie, w ramach którego Wnioskodawca i spółka wydzielona Nowa GmbH faktycznie występowałyby jako podmioty samodzielnie przenoszące własność udziałów w B. sp. z o.o. Dodatkowo Wnioskodawca w przypadku przeprowadzenia planowanego podziału przez wydzielenie nie uzyska żadnego zysku. Nie otrzyma również żadnego ekwiwalentu za to, że do spółki wydzielonej Nowa GmbH przejdzie z mocy prawa zorganizowana część przedsiębiorstwa obejmująca udziały w B. sp. z o.o.

W związku z tym nie będzie spełniona przesłanka do zastosowania art. 13 ust. 2 UPO PL-RFN.

Tym samym w przypadku przejścia udziałów w opisany powyżej sposób na skutek podziału spółki Wnioskodawcy przez wydzielenie z niej Nowa GmbH nie będzie możliwości zastosowania polskich przepisów podatkowych, które przewidują możliwość opodatkowania przeniesienia udziałów w spółce, której aktywa stanowią nieruchomości położone na terytorium Polski.

II.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych [dalej: ustawa o CIT] podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 4) i 4a) ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

­ tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

­ tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

Oba wskazane powyżej przepisy uzależniają powstanie obowiązku podatkowego od przeniesienia własności udziałów. Ustawa o CIT nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, pod pojęciem „przeniesienie własności udziałów”, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4) i 4a) ustawy o CIT, należy rozumieć wszelkie formy przeniesienia własności udziałów, które dokonywane są w drodze dwustronnej czynności prawnej pomiędzy dotychczasowym właścicielem udziałów a nabywcą, której przedmiotem są udziały w spółce. Chodzi tu w szczególności o sprzedaż lub zamianę udziałów.

Przemawiają za tym następujące argumenty:

1/ przepisy art. 3 ust. 3 pkt 4) i 4a) ustawy o CIT zostały uchwalone, aby skorzystać z możliwości opodatkowania przewidzianej umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku UPO PL-RFN jest to art. 13 ust. 2.

Przepis art. 13 ust. 2 UPO PL-RFN , jak wskazano wyżej obejmuje takie sposoby przeniesienia własności udziałów, które następują w wykonaniu czynności prawnej pomiędzy dotychczasowym właścicielem i nabywcą, której przedmiotem są udziały w spółce.

Przejście udziałów w B. sp. z o.o. na skutek podziału przez wydzielenie na spółkę wydzieloną, której udziałowcami są te same osoby, które są wspólnikami Wnioskodawcy następuje nie na podstawie dwustronnej czynności prawnej między dotychczasowym właścicielem a nabywcą, a z mocy prawa w drodze sukcesji uniwersalnej na podstawie niemieckich przepisów wskazanych w opisie stanu faktycznego. Wnioskodawca nie dokona żadnej czynności prawnej z udziałem Nowa GmbH, której przedmiotem byłoby przeniesienie udziałów w B. sp. z o.o. na spółkę wydzieloną Nowa GmbH.

Nie będzie to więc zdarzenie, w ramach którego Wnioskodawca faktycznie będzie występował jako podmiot samodzielnie przenoszący własność udziałów w B. sp. z o.o.

Wnioskodawca nie uzyska jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego z tego tytułu, w szczególności nie otrzyma środków pieniężnych od spółki wydzielonej Nowa GmbH. Tym samym przejście udziałów na spółkę wydzieloną Nowa GmbH na skutek podziału przez wydzielenie nie mieści się zdaniem Wnioskodawcy w kategorii pojęcia „przeniesienie własności udziałów”, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4) i 4a) ustawy o CIT.

2/ Z uzasadnienia do ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. zmieniającej ustawę o CIT wynika, że wprowadzenie pkt 4a) do art. 3 ust. 3 ustawy o CIT nastąpiło w ramach pakietu uszczelniającego, którego celem jest wprowadzenie rozwiązań ułatwiających dochodzenie należności podatkowych w przypadku dochodu ze sprzedaży udziałów (akcji) w spółkach nieruchomościowych przez nierezydentów (por. str. 14 uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw).

Tym samym celem polskiego ustawodawcy było opodatkowanie sprzedaży udziałów w spółkach nieruchomościowych oraz przeniesienia tych udziałów na podstawie czynności, których ekonomiczny skutek jest analogiczny do sprzedaży udziałów.

Przejście udziałów w B. sp. z o.o. na skutek podziału przez wydzielenie na spółkę wydzieloną, której udziałowcami są te same osoby, które są wspólnikami Wnioskodawcy następuje nie na podstawie dwustronnej czynności prawnej między dotychczasowym właścicielem a nabywcą, a z mocy prawa w drodze sukcesji uniwersalnej. Wnioskodawca nie dokona żadnej czynności prawnej z udziałem Nowa GmbH, której przedmiotem byłoby przeniesienie udziałów w B. sp. z o.o. na spółkę wydzieloną Nowa GmbH.

Nie będzie to więc zdarzenie, w ramach którego Wnioskodawca faktycznie będzie występował jako podmiot samodzielnie przenoszący własność udziałów w B. sp. z o.o.

Wnioskodawca nie uzyska jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego z tego tytułu, w szczególności nie otrzyma środków pieniężnych od spółki wydzielonej Nowa GmbH.

Co więcej, wspólnicy spółki wydzielonej Nowa GmbH to te same osoby fizyczne, które są wspólnikami Wnioskodawcy, co powoduje, że po przejściu udziałów w B. sp. z o.o. na spółkę wydzieloną Nowa GmbH beneficjentem rzeczywistym nadal pozostają te same osoby fizyczne.

Tym samym przejście udziałów na spółkę wydzieloną Nowa GmbH na skutek podziału przez wydzielenie nie mieści się zdaniem Wnioskodawcy w kategorii pojęcia „przeniesienie własności udziałów”, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4) i 4a) ustawy o CIT.

3/ Zgodnie z art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT spółka nieruchomościowa, której udziały są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli:

1. stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (..) oraz

2. przedmiotem transakcji zbycia są udziały dające co najmniej 5% praw głosu w spółce (`(...)`)

Z powyższego wynika, że obowiązek wpłaty przez spółkę nieruchomościową zaliczki na podatek dochodowy powstaje w sytuacji, gdy dochodzi do „zbycia” udziałów.

Zbycie oznacza zdaniem Wnioskodawcy dwustronną czynność prawną pomiędzy dotychczasowym właścicielem a nabywcą, której przedmiotem jest przeniesienie własności udziałów w spółce nieruchomościowej.

Zdaniem Wnioskodawcy nie mieści się w zakresie pojęcia „zbycia” sytuacja, w której przejście udziałów na spółkę wydzieloną następuje z mocy prawa w drodze sukcesji uniwersalnej na skutek podziału przez wydzielenie, a nie na podstawie umowy zawartej pomiędzy dotychczasowym właścicielem a spółką wydzieloną.

Mając na uwadze, iż przepis art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT uzupełnia regulację zawartą w art. 3 ust. 3 pkt 4a) ustawy o CIT nakładającym obowiązek podatkowy w przypadku przeniesienia własności udziałów w spółce nieruchomościowej, to zakres przedmiotowy jego zastosowania odnoszący się wyłącznie do zdarzeń prawnych, które mają charakter „zbycia” udziałów, przemawia za tym, że również przepisy ustanawiające obowiązek podatkowy w przypadku przeniesienia własności udziałów w spółce nieruchomościowej mają zastosowanie wyłącznie do takiego przeniesienia własności udziałów, które ma charakter „zbycia”, czyli jest porównywalne z umową sprzedaży udziałów.

To z kolei prowadzi zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że w zakresie „przeniesienia własności udziałów” w spółce nieruchomościowej, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4) i 4a) ustawy o CIT nie mieści się sytuacja, w której przejście udziałów na spółkę wydzieloną następuje z mocy prawa w drodze sukcesji uniwersalnej na skutek podziału przez wydzielenie spółki będącej właścicielem udziałów, a nie na podstawie umowy zbycia udziałów zawartej pomiędzy dotychczasowym właścicielem a spółką wydzieloną.

III.

Na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 4) i 4a) ustawy o CIT obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do dochodów (przychodów) z tytułu przeniesienia własności udziałów w spółce kapitałowej posiadającej siedzibę na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, której aktywa stanowią nieruchomości opisane w tych przepisach.

W ustawie o CIT nie zdefiniowano pojęcia przychodu. W art. 12 ustawy o CIT wymieniono tylko przykładowe kategorie przychodów. Zgodnie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. W literaturze przyjmuje się, że przychodem będą wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, rzeczywiście otrzymane w roku podatkowym (por. P. Małecki, M. Mazurkiewicz [w:] P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. XII, Warszawa 2021, art. 12).

Z tytułu podziału przez wydzielenie Wnioskodawca nie otrzyma jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego. W związku z tym nie osiągnie przychodu, który mógłby stanowić przedmiot opodatkowania na podstawie polskich przepisów podatkowych. W konsekwencji, należy uznać, że Wnioskodawca nie osiągnie przychodu (dochodu), o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 i 4a ustawy o CIT.

Podsumowując, w związku z podziałem przez wydzielenie Wnioskodawcy, którego skutkiem będzie przejście w ramach sukcesji uniwersalnej udziałów w B. sp. z o.o. na wydzieloną spółkę Nowa GmbH z siedzibą w Niemczech, (…) po stronie Wnioskodawcy (…) nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 2, 3 pkt 4 i 4a ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z treścią sformułowanego pytania wyznaczającego jej zakres – jest wyłącznie kwestia powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w związku zaistniałym zdarzeniem przyszłym. Nie są przedmiotem oceny stanowiska Wnioskodawcy skutki podatkowe odnoszące się do innych niż Wnioskodawca podmiotów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT,

podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Określając podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca polski przyjął dwie zasady: nieograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce (zasada rezydencji - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT) i ograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego tych osób prawnych, które nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (zasada źródła - wyrażona w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT,

za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o CIT,

wartość aktywów, o której mowa w ust. 3 pkt 4, ustala się na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc uzyskania przychodu, o którym mowa w tym przepisie. W przypadku spółek będących emitentami papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym wartość aktywów może być ustalana na podstawie aktywów bilansowych ujętych w raportach okresowych publikowanych na koniec ostatniego kwartału poprzedzającego kwartał roku kalendarzowego, w którym doszło do uzyskania przychodu.

Pojęcie „spółki nieruchomościowej” zostało zdefiniowane w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT. Zgodnie z ww. przepisem,

ilekroć w ustawie jest mowa o spółce nieruchomościowej – oznacza to podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym:

a) na pierwszy dzień roku podatkowego, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na pierwszy dzień roku obrotowego, co najmniej 50% wartości rynkowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość rynkowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości oraz wartość rynkowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego pierwszy dzień roku podatkowego - w przypadku podmiotów rozpoczynających działalność,

b) na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na ostatni dzień roku poprzedzającego rok obrotowy, co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy oraz w roku poprzedzającym odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy przychody podatkowe, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - przychody ujęte w wyniku finansowym netto, z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu odpowiednio przychodów podatkowych albo przychodów ujętych w wyniku finansowym netto - w przypadku podmiotów innych niż określone w lit. a.

Jednocześnie, przepisy o spółce nieruchomościowej stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, w przypadku podmiotów, które posiadają siedzibę lub zarząd w państwie, z którym Polska ma podpisaną taką umowę. Umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania ma charakter norm kolizyjnych, które decydują o zakresie zastosowania prawa podatkowego poszczególnych państw, w przypadku gdy zgodnie z ich wewnętrznymi przepisami dany dochód podlega opodatkowaniu w więcej niż jednym państwie. Niemniej jednak umowa w sprawie podwójnego opodatkowania nie ustanawia samoistnego obowiązku podatkowego - obowiązek podatkowy w danym państwie musi wynikać z jego wewnętrznych regulacji.

W przypadku osiągnięcia przez Wnioskodawcę dochodu (przychodu) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ze względu na to, że Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Republice Federalnej Niemiec, analizy ewentualnego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodu z tytułu przeniesienia własności udziałów należy dokonywać z uwzględnieniem przepisów Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. 2005 nr 12 poz. 90, dalej: „UPO”).

Zasady opodatkowania zysków z przeniesienia własności majątku zostały uregulowane w art. 13 UPO. Stosownie więc do art. 13 ust. 1 UPO,

zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 UPO,

zyski z przeniesienia własności akcji, udziałów lub innych praw w spółce, której aktywa majątkowe składają się głównie, bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w Umawiającym się Państwie lub z praw wchodzących w skład tego majątku nieruchomego, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

Zgodnie zaś z art. 13 ust. 3 UPO,

Zyski z przeniesienia własności majątku ruchomego stanowiącego majątek zakładowy zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie albo z przeniesienia własności mienia ruchomego należącego do stałej placówki, którym osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie natomiast do art. 13 ust. 5 UPO,

zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w powyższych ustępach podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Jednocześnie, na podstawie art. 6 ust. 1 UPO,

dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 2 UPO,

określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Biorąc pod uwagę powyższe, w celu prawidłowego zdefiniowania pojęcia majątku nieruchomego konieczne jest odwołanie się do przepisów krajowych. Również w orzecznictwie można znaleźć potwierdzenie, że majątek nieruchomy powinien być definiowany w oparciu o lokalne, tj. polskie przepisy. Jako przykład można wskazać wyrok WSA w Warszawie z 8 kwietnia 2013 r. (sygn. III SA/Wa 3010/12) w którym podkreślono, że: „Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na którego dany majątek jest położony. (`(...)`) Skoro więc podatek dochodowy, analizowany w tej sprawie, stosownie do art. 6 Konwencji ma pochodzić z dochodów osiągniętych z majątku nieruchomego położonego w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 2 Konwencji należy badać przepisy polskie (`(...)`)”.

Wskazać należy, że w polskim prawie brak jest definicji majątku nieruchomego. Niemniej jednak w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) zostało zdefiniowane pojęcie nieruchomości. Stosowanie do przywołanego przepisu,

nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Niemczech i podlega na terenie Niemiec opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów. Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem spółki B. sp. z o.o. B. sp. z o.o. jest właścicielem oraz użytkownikiem wieczystym nieruchomości, których wartość bilansowa na koniec roku 2020 wynosi ponad 30 mln złotych, a przychody z najmu przekraczają 60% przychodów podatkowych. B. sp. z o.o. spełnia definicję spółki nieruchomościowej, o której mowa w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT. Wspólnikami Wnioskodawcy są dwie osoby fizyczne: Pan X, posiadający 50% udziałów oraz jego małżonka Pani X, posiadająca 50% udziałów. Pan X oraz Pani X, zamierzają dokonać podziału spółki prawa niemieckiego - Wnioskodawcy w ten sposób, że część majątku spółki Wnioskodawcy stanowiąca zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu niemieckich przepisów podatkowych obejmująca udziały w B. sp. z o.o. zgodnie z planem podziału przejdzie z mocy prawa na Nowa GmbH, w której Pan X oraz Pani X obejmą po 50 % udziałów. Wspólnikami nowo utworzonej spółki Nowa GmbH będą zatem te same osoby fizyczne, które są wspólnikami Wnioskodawcy. Pozostała cześć majątku Wnioskodawcy pozostanie w spółce Wnioskodawcy. Skutkiem podziału przez wydzielenie zgodnie z § 135 ust. 1 w zw. z § 131 ust. 1 pkt 1 niemieckiej ustawy o przekształceniach spółek będzie sukcesja uniwersalna częściowa w odniesieniu do części majątku spółki Wnioskodawcy obejmującej udziały w B. sp. z o.o., które z mocy tych przepisów przejdą na nowo zawiązaną spółkę prawa niemieckiego Nowa GmbH. Planowany podział przez wydzielenie na podstawie przepisu § 123 ust. 2 nr 2 niemieckiej ustawy o przekształceniach spółek odpowiada podziałowi przez wydzielenie, który jest uregulowany w art. 529 § 1 pkt 4 polskiego Kodeksu spółek handlowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w związku z podziałem przez wydzielenie Wnioskodawcy, którego skutkiem będzie przejście w ramach sukcesji uniwersalnej udziałów w B. sp. z o.o. na wydzieloną spółkę Nowa GmbH z siedzibą w Niemczech, powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 2, 3 pkt 4), 4a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretując przepisy zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w niej postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

I tak, pkt 5 uwag wstępnych Komentarza do art. 13 Modelowej Konwencji OECD (z dnia 22 lipca 2010 r. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011), stanowi, że artykuł ten nie zawiera dokładnej definicji określenia zysków majątkowych. „Wyrazy „przeniesienie własności majątku” są użyte w celu objęcia nimi szczególnie zysków z majątku pochodzących ze sprzedaży lub zamiany, a również z częściowej sprzedaży, wywłaszczenia, przekazania spółce w zamian za akcje, sprzedaży praw, darowizny, a nawet pośmiertnego przekazania majątku”. To sformułowanie „w celu objęcia nimi szczególnie” nie wyklucza zysków uzyskanych z tytułu przeniesienia majątku wynikających podziału spółki przez wydzielenie.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem organu, przeniesienie własności akcji (udziałów) należy rozumieć w szerokim znaczeniu i powinno ono obejmować również opisany we wniosku przypadek przeniesienia własności udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej w wyniku podziału przez wydzielenie Wnioskodawcy tj. niemieckiej spółki kapitałowej.

Efektem opisanej we wniosku „reorganizacji” jest przeniesienie własności udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej z Wnioskodawcy jako ich dotychczasowego właściciela, na rzecz nowej niemieckiej spółki kapitałowej. Powołany wyżej przepis polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania umożliwia zatem objęcie takiego przeniesienia własności udziałów opodatkowaniem w Polsce jako kraju, w którym położony jest majątek nieruchomy.

W tej sytuacji osiągnięcie zysku z tytułu przeniesienia własności udziałów i objęcie go opodatkowaniem w danym kraju powinno być dokonywane zgodnie z właściwym prawem wewnętrznym tego kraju (komentarz nr 6 do art. 13 Modelowej Konwencji OECD).

Zdaniem organu, w sprawie określenia obowiązku podatkowego w Polsce w odniesieniu do opisanego we wniosku podziału przez wydzielenie Wnioskodawcy (niemieckiego rezydenta), wskutek którego na rzecz innej niemieckiej spółki kapitałowej przeniesiona zostanie własność udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej, zastosowanie powinien mieć przepis art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią ww. przepisu art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT,

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: w spółce podlegającej podziałowi, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa - wartość rynkowa składników majątkowych przeniesionych na spółki przejmujące lub nowo zawiązane ustalona na dzień poprzedzający dzień podziału lub wydzielenia, przy czym przepisy art. 14 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 3h ustawy o CIT,

Do przychodów nie zalicza się w spółce podlegającej podziałowi, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie majątek przejmowany na skutek podziału oraz majątek pozostający w spółce, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa - wartości rynkowej składników majątku przeniesionych na spółki przejmujące lub nowo zawiązane ustalonej na dzień podziału lub wydzielenia.

Powołany wyżej przepis art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT w powiązaniu z art. 12 ust. 4 pkt 3h ustawy o CIT, na gruncie polskich przepisów podatkowych, uzależnia skutki podatkowe podziału przez wydzielenie dla spółki dzielonej od tego, czy wydzielany i pozostający w spółce majątek stanowią ZCP. W przypadku kiedy majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przychodem dla spółki dzielonej jest wartość rynkowa składników majątkowych przeniesionych na spółki przejmujące lub nowo zawiązane.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że część majątku Wnioskodawcy (stanowiąca ZCP wg prawa niemieckiego) obejmująca udziały w polskiej spółce nieruchomościowej, przejdzie na nowo zawiązaną spółkę prawa niemieckiego (Nowa GmbH). Z opisu sprawy nie wynika, że pozostała w spółce dzielonej część majątku oraz wydzielana do nowej spółki stanowią ZCP w rozumieniu polskich przepisów podatkowych.

W takich okolicznościach w zakresie w jakim przepisy ustawy o CIT określają ograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski w związku z przeniesieniem własności udziałów (akcji) w spółce nieruchomościowej (art. 3 ust. 3 pkt 4a), zastosowanie powinien znaleźć art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT. Przychód Wnioskodawcy powinien zostać określony w wartości rynkowej udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej, przenoszonych w ramach podziału przez wydzielenie na nowo zawiązaną niemiecką spółkę GmbH.

W odniesieniu do tak ustalanego przychodu, możliwe jest rozliczenie kosztów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1ł ustawy o CIT, z którego wynika, że:

Kosztami uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 9, są wydatki, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, poniesione na nabycie składników majątkowych przeniesionych na spółki przejmujące lub nowo zawiązane.

Zdaniem organu, argumentacja Wnioskodawcy odnosząca się do tego, że nie uzyskuje on żadnego przysporzenia majątkowego w związku z planowanym podziałem przez wydzielenie części swojego majątku (obejmującego udziały w polskiej spółce nieruchomościowej), w świetle treści art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT jest nieuzasadniona. Powołany przepis nie uzależnia skutków podatkowych od „otrzymania jakiegokolwiek przysporzenia” przez spółkę podlegającej podziałowi. Przepis ten jak wskazano powyżej, określa wysokość przychodu w wartości rynkowej składników majątkowych przeniesionych na spółkę przejmującą lub nowo zawiązaną w zależności od występowania ZCP (w majątku wydzielanym i pozostającym w spółce dzielonej) w rozumieniu ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).