0111-KDIB1-1.4010.527.2022.4.BS

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 lipca 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustalenia, czy w przypadku wypłaty zaliczki na poczet zysku, Spółka jest zobowiązana do zapłaty ryczałtu od dochodów Spółek należnego od tej zaliczki w terminie do 20. dnia 7 miesiąca następnego roku podatkowego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 września 2022 r. (wpływ za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest kancelarią prawną, prowadzącą działalność prawniczą i doradczą.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej „CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”). Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie korzystania z rozliczenia podatku dochodowego w mechanizmie ryczałtu od dochodów spółek (dalej „estoński CIT”). Wspólnikami Spółki (dalej „Wspólnicy”) są wyłącznie osoby fizyczne. Na moment przejścia na tę formę opodatkowania, Spółka będzie spełniać wszystkie warunki skorzystania z rozliczenia estońskim CIT, określone w art. 28j ustawy o CIT.

Ponadto do Spółki nie będą znajdować zastosowania wyłączenia wskazane w art. 28k ustawy o CIT.

Spółka nie jest małym podatnikiem ani podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej.

Obecnie Spółka wypłaca Wspólnikom w trakcie roku obrotowego zaliczki na poczet zysku. Spółka zamierza wypłacać Wspólnikom zaliczki na poczet zysku również w przypadku korzystania z estońskiego CIT.

Wątpliwości Spółki wzbudziła kwestia sposobu opodatkowania zaliczek wypłacanych Wspólnikom oraz termin zapłaty estońskiego CIT Spółki od wypłacanych Wspólnikom zaliczek na poczet zysku.

Pytanie

Czy w przypadku wypłaty zaliczki na poczet zysku, Spółka jest zobowiązana do zapłaty ryczałtu od dochodów Spółek należnego od tej zaliczki w terminie do 20. dnia 7 miesiąca następnego roku podatkowego?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o CIT nie odnoszą się do momentu zapłaty ryczałtu od dochodów spółek (tzw. estońskiego CIT) należnego od zaliczek na poczet zysku wypłacanych wspólnikom w trakcie roku obrotowego.

W tym zakresie ustawa o CIT zawiera jedynie ogólną regulację (art. 28t ust. 1 pkt 1), zgodnie z którą podatnik jest obowiązany do zapłaty ryczałtu od dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat - do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego.

Równocześnie przepis art. 28m ust. 2 ustawy o CIT, odnoszący się do przedmiotu opodatkowania przewiduje, że przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do wypłaty zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy (podzielonego zysku).

Wskazana regulacja, dla potrzeb rozliczenia tzw. estońskiego CIT zrównała status podatkowy zaliczek na poczet zysku z podziałem zysku po zakończeniu roku obrotowego.

Tym samym, biorąc pod uwagę brak innych regulacji, w ocenie Spółki prawidłowym jest stanowisko, że podatek należny od zaliczki na poczet podziału zysku wypłacanej w trakcie roku obrotowego, powinien być płatny w terminie przewidzianym dla podzielonego zysku, tj. do 20 dnia 7. miesiąca roku podatkowego, przy czym w praktyce jest tu mowa o roku podatkowym w którym podjęto uchwałę o podziale zysku.

W konsekwencji, w przypadku wypłaty zaliczki na poczet zysku w trakcie roku podatkowego, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty ryczałtu od dochodów Spółek należnego od tej zaliczki w terminie do 20 dnia 7. miesiąca następnego roku podatkowego.

Przyjęcie odmiennego podejścia, które w praktyce nakazywałoby zapłatę podatku przez Spółkę przed dniem wypłaty zaliczki, powodowałoby nałożenie na podatnika obowiązku niemożliwego do spełnienia, co stoi w sprzeczności z zasadami przyzwoitej legislacji przepisów. Na to, że nie można w taki sposób kształtować regulacji prawa podatkowego wskazał WSA w Krakowie w wyroku z 12 maja 2022 r. (sygn. akt I SA/Kr 192/22), dotyczącym opodatkowania CIT spółek jawnych. W wyroku tym sąd uznał, że podatnik nie może żadną miarą ponosić skutków wadliwej legislacji podatkowej, a wszelkie wątpliwości rozstrzygane muszą być z uwzględnieniem zasady in dubio pro tributario, a ponadto że przepisy nie mogą stawiać podatnikom warunków niemożliwych do spełnienia, w myśl zasady impossibilium nulla obligatio est.

Dodatkowo, stawianie podatnikom wymagania zapłaty podatku przed terminem wypłaty zaliczki na poczet zysku, stałoby w sprzeczności z podstawowym założeniem estońskiego CIT, zgodnie z którym podatek jest płatny dopiero w momencie dystrybucji zysku ze spółki korzystającej z tej formy opodatkowania.

Należy ponadto wskazać, że w projekcie zmian do ustawy o CIT, które mają wejść w życie 1 stycznia 2023 r. przewiduje się wprowadzenie zasad zapłaty estońskiego CIT od zaliczek w terminie przewidzianym dla podzielonego zysku, tj. w sposób jak opisany w stanowisku Wnioskodawcy wyrażonym w niniejszym wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 28m ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający:

1. wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

a) do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub

b) na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

2. wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);

3. wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);

4. nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) - w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;

5. sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) - w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;

6. wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

Stosownie do art. 28m ust. 2 ustawy o CIT:

Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do wypłaty zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy (podzielonego zysku).

W myśl art. 28n ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi suma dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat ustalona w miesiącu, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto.

Stosownie do art. 28n ust. 2 ustawy o CIT:

Podział lub pokrycie wyniku finansowego netto podatnika są dokonywane do końca szóstego miesiąca następującego po ostatnim dniu roku podatkowego, za który sporządzone jest sprawozdanie finansowe. Jeżeli uchwała o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto podjęta zostanie w terminie późniejszym, przyjmuje się, że uchwała ta została podjęta ostatniego dnia tego szóstego miesiąca.

Zgodnie z art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Podatnik jest obowiązany do zapłaty ryczałtu od dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat - do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w przypadku wypłaty zaliczki na poczet zysku, Spółka jest zobowiązana do zapłaty ryczałtu od dochodów Spółek należnego od tej zaliczki w terminie do 20. dnia 7 miesiąca następnego roku podatkowego.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy, że w zakresie terminu zapłaty ryczałtu od zaliczek na poczet dywidendy, odpowiednie zastosowanie znajdzie zatem art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany do zapłaty ryczałtu od dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego. Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości, przepis ten pozostaje w związku ze wskazanym wcześniej art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT, który referuje do podzielonego zysku (i znajduje odpowiednie zastosowanie w przypadku zaliczek na poczet dywidendy). W związku z tym, w tym przypadku nie jest właściwe zastosowanie art. 28t ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, który odnosi się do rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto (jest to przepis odnoszący się do innej kategorii przedmiotu opodatkowania).

Wskazać należy, iż właściwy w sprawie art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wyznacza termin zapłaty ryczałtu „do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego”. Przepis ten nie reguluje obowiązku zapłaty do 20. dnia siódmego miesiąca następnego roku podatkowego ale roku podatkowego czyli roku, w którym uzyskany został dochód z tytułu zaliczki. W powyższym zakresie pomocniczo należy wskazać na treść przepisu art. 28n ust. 2, w świetle którego podział lub pokrycie wyniku finansowego netto podatnika są dokonywane do końca szóstego miesiąca następującego po ostatnim dniu roku podatkowego, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe. Natomiast jeśli uchwała o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto podjęta zostanie w terminie późniejszym, przyjmuje się, że uchwała ta została podjęta ostatniego dnia tego szóstego miesiąca. Tym samym, w świetle art. 28n ust. 2 w związku z art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w przypadku podjęcia uchwały o podziale zysku w drugiej połowie danego roku podatkowego lub później, termin zapłaty ryczałtu przypadnie i tak 20 lipca danego roku podatkowego.

Odnosząc się zatem do terminu zapłaty ryczałtu od zaliczek na poczet dywidendy, kluczowe znaczenie ma użycie w art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT sformułowania „roku podatkowego”. Ponadto, ze względu na odpowiednie zastosowanie do zaliczek na poczet dywidendy art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT i w konsekwencji art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpowiedniego uwzględnienia wymaga również art. 28n ust. 2. Stąd przepis art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT – w związku ze wskazanymi art. 28m ust. 1 pkt 1, art. 28m ust. 2 oraz art. 28n ust. 2 ustawy o CIT – należy interpretować w ten sposób, iż termin zapłaty ryczałtu przypada 20 lipca danego roku podatkowego, w którym doszło do podjęcia uchwały o wypłacie zaliczek na poczet dywidendy bądź wypłatę zaliczek na poczet dywidendy bez uprzedniej uchwały.

W przypadku zatem, gdy do wypłaty zaliczki na poczet dywidendy dojdzie po 20 lipca danego roku podatkowego, podatnik zobowiązany będzie do uregulowania ryczałtu wraz z należnymi odsetkami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku wypłaty zaliczki na poczet zysku w trakcie roku podatkowego, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty ryczałtu od dochodów Spółek należnego od tej zaliczki w terminie do 20 dnia 7. miesiąca następnego roku podatkowego, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wskazania Wnioskodawcy, że w projekcie zmian do ustawy o CIT, które mają wejść w życie 1 stycznia 2023 r. przewiduje się wprowadzenie zasad zapłaty estońskiego CIT od zaliczek w terminie przewidzianym dla podzielonego zysku, tj. w sposób jak opisany w stanowisku Wnioskodawcy wyrażonym w niniejszym wniosku, stwierdzić należy, że w terminie wydania przedmiotowej interpretacji indywidualnej ww. zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeszcze nie obowiązują. W konsekwencji przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu wskazanym w projekcie zmian (jako nieobowiązujące) nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Tut. Organ nie ma zatem uprawnień do dokonywania wykładni przepisów, które w dniu wydania interpretacji jeszcze nie obowiązują.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).