Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy koszty związane z poniesieniem wydatków przez Państwa na wynagrodzenie z tytułu przystąpienia M. do zobowiązania w oparciu o umowę z dnia 17 marca 2022 r. (udzielonego Państwu poręczenia), stanowić będą koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tzw. koszty pośrednie), a w konsekwencji powinno zostać rozpoznane w całości w kosztach uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tzn. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca, NIP (…), KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) (…), REGON (…), z siedzibą w (…), ul. (…) (zwany dalej: „Sprzedającym 1”) był właścicielem gruntu opisanego w księdze wieczystej jako stanowiącego niezabudowaną działkę oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków numerem X, o obszarze 0,9106 ha, z obrębu ewidencyjnego nr (…), położonego w (…), dla którego prowadzona jest księga wieczysta (…), która założona została w dniu 5 lipca 2018 r., w wyniku odłączenia części nieruchomości z innej księgi wieczystej (…), zwana dalej Nieruchomością. Oznaczenie Nieruchomości opisanej powyżej było niezgodne z danymi ewidencyjnymi, zgodnie z którymi Nieruchomość położona jest w województwie (…), powiecie (…), gminie (…) i oznaczona jest jako działki ewidencyjne numer: 2 w obrębie (…),o powierzchni 0,2372 ha, nr 3 w obrębie (…), o powierzchni 0,4304 ha, nr 4 w obrębie (…),o powierzchni 0,2430 ha, to jest o łącznym obszarze 0,9106 ha i powstała w wyniku podziału działki nr X o obszarze 0,9106 ha. W dniu 19 listopada 2018 r. celem umożliwienia B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 5 spółka komandytowa, NIP (…), KRS (…), REGON (…), z siedzibą w (…), ul. (…) (zwany dalej: „Sprzedającym 2”) Fazy II Inwestycji, Sprzedający 1 oraz Sprzedający 2 zawarli w formie pisemnej przedwstępną umowę sprzedaży, dotyczącą części Nieruchomości, tj. działek o nr 2 oraz 3, zgodnie z którą umowa przyrzeczona sprzedaży między Sprzedającym 1 a Sprzedającym 2 została zawarta 15 czerwca 2019 r. Nieruchomość jest przedmiotem praw własności przysługujących wyłącznie Sprzedającemu 1 i nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Sprzedający 1 i Sprzedający 2 zobowiązały się względem R. Sp. z o.o., NIP (…), KRS (…), REGON (…), z siedzibą w (`(...)`), ul. (…) (zwanego dalej: „Kupującym”), że zrealizują na Nieruchomości (przy czym, działka nr 4, stanowi część Nieruchomości tzw. „działka Fazy I”, a działki nr 2 oraz 3 stanowiące części Nieruchomości tzw. „działki Fazy II”) kompletny, gotowy do użytkowania i całkowicie funkcjonalny kompleks budynków mieszkalnych o łącznej powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych i jednego lokalu użytkowego 10.059,15 m2 - Budynek A, Budynek B, Budynek C, Budynek D wraz z podziemnymi miejscami parkingowymi, w tym na platformach umożliwiających piętrowe parkowanie samochodów oraz miejscami parkingowymi naziemnymi, z towarzyszącymi mu: infrastrukturą oraz zagospodarowaniem terenu, obiektami małej architektury, urządzeniami zieleni oraz wykonają prace wykończeniowe obejmujące wykończenie „pod klucz” części wspólnych oraz wykończenie „pod klucz” we wszystkich Budynkach zgodnie z opisanym standardem (całość przedsięwzięcia będzie zwana dalej będzie Inwestycją). Budynek A i Budynek B stanowią łącznie jeden budynek w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, z jedną halą garażową oraz dwiema bryłami naziemnymi. Budynek C oraz Budynek D stanowią łącznie jeden budynek w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, z jedną halą garażową oraz dwiema bryłami naziemnymi. W Budynku A znajduje się oprócz lokali mieszkalnych jeden lokal użytkowy przeznaczony dla ochrony Budynków. Faza I polegała na realizacji Budynku A oraz Budynku B, które zostały zrealizowane na działce Fazy I, Faza II polegała na realizacji Budynku C oraz Budynku D, które zostały zrealizowane na działkach Fazy II. Faza I była realizowana przez Sprzedającego 1, Faza II była realizowana przez Sprzedającego 2, przy czym Sprzedający 1 oraz Sprzedający 2 są solidarnie odpowiedzialni wobec Kupującego za zobowiązania polegające na realizacji całości Inwestycji zgodnie z umową zawartą w dniu 21 listopada 2018 r. w formie aktu notarialnego Repertorium A nr (…).

Po zakończeniu realizacji Inwestycji określonej umową z dnia 21 listopada 2018 r.:

1. Sprzedający 1 sprzedał, a Kupujący kupił część zakończonej Inwestycji (Faza 1), za ustaloną cenę, na którą złoży się:

a) prawo własności gruntu wchodzącego w skład Nieruchomości, to jest działki gruntu oznaczonej numerem 4 oraz prawo własności Budynku A i B, która uwzględnia wyposażenie wbudowane,

b) prawo własności małej architektury wchodzących w skład Fazy I,

c) prawo własności wyposażenia niestanowiącego trwałej zabudowy Budynków A i B wchodzących w skład Fazy I zgodnie ze standardem opisanym w Załączniku nr 6,

2. Sprzedający 2 sprzedał, a Kupujący kupił część zakończonej Inwestycji, za ustaloną cenę, na którą złoży się:

a) prawo własności gruntu wchodzącego w skład Nieruchomości, to jest działek gruntu oznaczonych numerami ewidencyjnym 2 i 3 oraz prawo własności Budynku C i D, która uwzględnia wyposażenie wbudowane,

b) prawo własności małej architektury wchodzących w skład Fazy II,

c) prawo własności wyposażenia niestanowiącego trwałej zabudowy Budynków C i D wchodzących w skład Fazy II zgodnie ze standardem opisanym w Załączniku nr 6.

W dniu 17 marca 2022 r. Sprzedający 1 i Sprzedający 2 zawarli z B. Sp. z o.o., NIP (…), KRS (…), REGON (…), z siedzibą w (…), ul. (…) (zwaną dalej: „M.”) umowę, w której wskazano:

1. Sprzedający 1 i Sprzedający 2 zamierzają zawrzeć z Kupującym, umowę sprzedaży nieruchomości, mającą za przedmiot nieruchomość stanowiącą zabudowaną działkę Sprzedającego 1 o numerze 4 w (…) przy ul. (…) (księga wieczysta nr (…)) oraz nieruchomość stanowiąca zabudowane działki Sprzedającego 2 o numerach 2 i 3 w (…) przy ul. (…) (księga wieczysta nr (…) (część wstępna umowy),

2. wymogiem stawianym przez Kupującego, jest by M. przystąpiło do zobowiązań Sprzedającego 1 i Sprzedającego 2 z tytułu sprzedaży, w szczególności w zakresie odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady prawne i fizyczne tych nieruchomości, zrealizowanej na nich inwestycji, wybudowanych budynków i wykonanych prac wykończeniowych (część wstępna umowy),

3. M. jest gotów przystąpić do zobowiązań wskazanych powyżej za odpowiednie wynagrodzenie (część wstępna umowy),

4. M. zobowiązuje się, że w zamierzonej umowie sprzedaży przystąpi do zobowiązań Sprzedającego 1 i Sprzedającego 2 z tytułu tej umowy sprzedaży (§ 1 umowy),

5. kwotę wynagrodzenia z tytułu udzielonego zabezpieczenia w postaci przystąpienia do zobowiązania należną na rzecz M. od Sprzedającego 1 (§ 2 ust. 1 umowy),

6. kwotę wynagrodzenia z tytułu udzielonego zabezpieczenia w postaci przystąpienia do zobowiązania należną na rzecz M. od Sprzedającego 2 (§ 2 ust. 2 umowy),

7. Sprzedający 1 i Sprzedający 2 solidarnie zobowiązuje się zwrócić M. wszelkie kwoty wydatkowane w związku z ewentualną realizacją zabezpieczeń przez Kupującego (§ 2 ust. 3 umowy),

8. wynagrodzenie, o którym mowa w § 2 ust. 1 i ust. 2, zostanie uiszczone przez, odpowiednio Sprzedającego 1 i Sprzedającego 2 w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy sprzedaży obejmującej wskazane wyżej przystąpienie do zobowiązań.

W dniu 6 kwietnia 2022 r. w formie aktu notarialnego (Rep. A nr (…)) została zawarta umowa sprzedaży pomiędzy Sprzedającymi 1, 2 a Kupującym. W § 4 tej umowy, zatytułowanym Gwarancja i Rękojmia wskazano m.in., że:

1. Sprzedający oraz M.wspólnie i solidarnie ponosić będą wobec Kupującego odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady prawne i fizyczne Nieruchomości, Inwestycji, Budynków i Prac Wykończeniowych, na zasadach ogólnych z uwzględnieniem poniższych postanowień (§ 4 ust. 1 umowy),

2. Sprzedający oraz M. odpowiadają wspólnie i solidarnie wobec Kupującego, jeżeli którekolwiek z Oświadczeń i Zapewnień okaże się nieprawdziwe, niepoprawności, niekompletności lub wprowadzających w błąd charakter Oświadczeń i Zapewnień będą traktowane jako nierzetelne wykonanie zobowiązania przez Sprzedających i M. oraz wada rzeczy sprzedanej (§ 4 ust. 3 umowy),

3. M. niniejszym wyraża zgodę, że będzie w pełnym zakresie związana postanowieniami niniejszej Umowy i jej zmianami dotyczącymi odpowiedzialności Sprzedających za Oświadczenia i Zapewnienia, jak gdyby sama była pierwotnie stroną niniejszej Umowy. M. potwierdza, że wszelkie zmiany niniejszej Umowy dotyczące zobowiązań finansowych Sprzedających związanych z odpowiedzialnością z tytułu rękojmi i gwarancji za Oświadczenia i Zapewnienia złożone przez Sprzedających w niniejszej Umowie są dla niej wiążące oraz że wprowadzenie takich zmian nie wymaga uzyskania jej zgody. Strony niniejszym wyrażają zgodę na przystąpienie M. do zobowiązań Sprzedających powstałych w związku z niniejszą Umową lub wynikających z niniejszej Umowy i wszelkich jej zmian, a związanych z odpowiedzialnością z tytułu rękojmi i gwarancji za Oświadczenia i Zapewnienia złożone przez Sprzedających w Umowie. M. nie jest uprawniona do potrącania któregokolwiek ze swoich roszczeń wobec Kupującego z roszczeniami Kupującego, niezależnie od stosunku prawnego stanowiącego podstawę takich roszczeń (§ 4 ust. 3 umowy),

4. M. przenosi na Kupującego wszelkie prawa wynikające z umów zawartych przez M. z Podwykonawcami, które M. posiada, nabędzie lub potencjalnie nabędzie, a które związane są z wadami i usterkami Nieruchomości i Inwestycji, w tym prawa z gwarancji jakości i rękojmi oraz wszelkich zabezpieczeń udzielonych przez Podwykonawców na rzecz M. w związku z wyżej wymienionymi umowami (§ 4 ust. 9 umowy).

Sprzedający 1 i 2 są i zawsze byli rezydentami Rzeczypospolitej Polskiej dla wszystkich celów podatkowych. Są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami VAT (podatek od towarów i usług) oraz dysponują własnymi NIP.

Wnioskodawca otrzymał od M. fakturę VAT nr (…) z dnia 8 kwietnia 2022 r. dotyczącą wynagrodzenia zgodnie z umową z dnia 17 marca 2022 r., która została ujęta/zaksięgowana w jego księgach rachunkowych w dniu 30 kwietnia 2022 r.

Pytanie

Czy koszty związane z poniesieniem wydatków przez Wnioskodawcę na wynagrodzenie z tytułu przystąpienia M. do zobowiązania w oparciu o umowę z dnia 17 marca 2022 r. (udzielonego Wnioskodawcy poręczenia), stanowić będą koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tzw. koszty pośrednie), a w konsekwencji powinno zostać rozpoznane w całości w kosztach uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tzn. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, działania podatników związane z tym wydatkiem muszą zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód ukierunkowane. Innymi słowy, nie tworzą kosztów uzyskania przychodów działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu. Będą natomiast kosztem wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości.

Kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Zagadnienie momentu, w jakim wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, zostało uregulowane w przepisach art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Natomiast, art. 15 ust. 4d ustawy o CIT stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego, koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty „pośrednie”) to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale które są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika, przy czym przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Oznacza to, że koszty pośrednie nie pozostają w bezpośrednim związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, tj. brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Tym samym jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności.

Zgodnie z art. 876 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Oznacza to, że umowa poręczenia może zostać zawarta jedynie między wierzycielem a poręczycielem, dłużnik natomiast w żadnym wypadku nie będzie w tym stosunku występował jako strona umowy. Regulująca prawa i obowiązki stron umowa zawierana w związku z udzieleniem poręczenia między poręczycielem a dłużnikiem, nie została uwzględniona w przepisach prawa cywilnego. W związku z tym strony mają pełną dowolność w kwestii jej nazwy oraz zawartych tam uregulowań, o ile nie stoją one w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. W tego rodzaju umowie strony mogą, biorąc oczywiście pod uwagę postanowienia zawarte w umowie między poręczycielem i wierzycielem, określić czas trwania umowy poręczenia, wzajemne roszczenia z niej wynikające, kwotę wynagrodzenia, kary umowne i wszelkie inne postanowienia, które leżą w ich wspólnym interesie. Zawarta umowa z dnia 17 marca 2022 r., o przystąpieniu M. do zobowiązań sprzedających (w tym Wnioskodawcy) z tytułu umowy sprzedaży (zawartej w dniu 6 kwietnia 2022 r.), traktowana jest przez Wnioskodawcę jako umowa poręczenia. Przenosząc powyższe na grunt opisu stanu faktycznego, należy wskazać, że koszty związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu udzielonego mu poręczenia, stanowić będą koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Odnosząc się do ustalenia momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodów wskazać należy, że jak wynika z ww. przepisów prawa koszty, które nie pozostają w bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Natomiast, dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich będzie moment, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego. Z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia, czy koszty związane z poniesieniem wydatków przez Państwa na wynagrodzenie z tytułu przystąpienia M. do zobowiązania w oparciu o umowę z dnia 17 marca 2022 r. (udzielonego Państwu poręczenia), stanowić będą koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tzw. koszty pośrednie), a w konsekwencji powinno zostać rozpoznane w całości w kosztach uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tzn. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, działania podatników związane z tym wydatkiem muszą zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód ukierunkowane. Innymi słowy, nie tworzą kosztów uzyskania przychodów działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu. Będą natomiast kosztem wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. Kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Zagadnienie momentu, w jakim wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, zostało uregulowane w przepisach art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast, art. 15 ust. 4d ustawy o CIT stanowi:

że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego, koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty „pośrednie”) to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale które są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika, przy czym przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Oznacza to, że koszty pośrednie nie pozostają w bezpośrednim związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, tj. brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Tym samym, jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności.

Przenosząc powyższe na grunt opisu stanu faktycznego, należy zgodzić się z Państwem, że koszty związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu przystąpienia M. do zobowiązania w oparciu o umowę z dnia 17 marca 2022 r. (udzielonego Państwu poręczenia - kwestia ustalenia, czy jest to umowa poręczenia nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej), stanowić będą koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast odnosząc się do ustalenia momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodów wskazać należy, że jak wynika z ww. przepisów prawa koszty, które nie pozostają w bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Natomiast, dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich będzie moment, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości.

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego.

W świetle powyższego wydatki z związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu przystąpienia M. do zobowiązania w oparciu o umowę z dnia 17 marca 2022 r. powinni Państwo rozpoznać na podstawie wskazanych powyżej przepisów w momencie poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Tym samym wydatki związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu przystąpienia M.do zobowiązania w oparciu o umowę z dnia 17 marca 2022 r. podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach przewidzianych dla tzw. kosztów pośrednich, tj. w dacie poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury.

W świetle powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie konsekwencji podatkowych dla Państwa (Sprzedającego 1). W związku z powyższym tut. Organ nie odniósł się do ewentualnych skutków podatkowych rozstrzyganego we wniosku zagadnienia dla Sprzedającego 2.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym,

w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).