Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT) i jest właścicielem nieruchomości w A, na której znajdują się dwa budynki mieszkalne wielorodzinne. Nieruchomość została nabyta jako towar handlowy w celach inwestycyjnych, z zamiarem dalszej odsprzedaży. W planach jest sprzedaż 30 samodzielnych lokali mieszkalnych oraz 10 komórek lokatorskich. Przed zawarciem umów z przyszłymi nabywcami Wnioskodawca zamierza zainwestować w nieruchomość, aby przywrócić jej pierwotny stan, wykorzystując aktualne technologie i materiały, a także wprowadzić ulepszenia. Wnioskodawca pyta, czy podatek naliczony VAT od poniesionych nakładów oraz wynagrodzenia zapłaconego wykonawcom może być uznany za koszt uzyskania przychodów w CIT oraz czy nieodliczony podatek naliczony VAT od tych wydatków można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w CIT w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży lokali. Organ uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:
Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 18 sierpnia 2022 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych („CIT”). Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu od całości uzyskiwanych dochodów. Wnioskodawca jest na dzień złożenia Wniosku zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług („VAT”) i posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce.
Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości zlokalizowanej w A zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej przy ulicy B , składającej się z działek gruntu oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków numerami: `(...)` (`(...)`) i `(...)` (`(...)`), w obrębie ewidencyjnym (…), o łącznym obszarze wynoszącym `(...)` m2, nr KW (…) – zwaną dalej „Nieruchomością”.
Nieruchomość jest zabudowana dwoma budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi, wybudowanymi ok. `(...)` r., tj. położonego na działce numer `(...)` - budynku murowanego, posiadającego 5 kondygnacji nadziemnych i poddasze oraz 1 kondygnację podziemną („Oficyna 1”) oraz położonego na działce numer `(...)` - budynku murowanego, posiadającego 4 kondygnacje nadziemne i poddasze oraz 1 kondygnację podziemną („Oficyna 2”), łącznie zwanych w dalszej części Wniosku „Budynkami”.
Znajdujące się na Nieruchomości Budynki do `(...)` roku stanowiły oficyny budynku frontowego stanowiącego pierzeję ulicy (…). W wyniku działań wojennych i późniejszej rozbiórki budynek frontowy został rozebrany a w jego miejscu powstał nowy budynek nie powiązany z oficynami. Z tego powodu oba Budynki stanowią obecnie niezależne obiekty budowlane zlokalizowane na oddzielnych działkach.
Oficyna 1 to obiekt czterokondygnacyjny, podpiwniczony, posiadający jedną klatką schodową. Oficyna 2 to obiekt pięciokondygnacyjny, podpiwniczony, posiadający obecnie wydzieloną część sklepową na parterze (lokal usługowy) oraz dwie klatki schodowe.
Począwszy od daty wybudowania Budynków były one wykorzystywane przez ich właścicieli lub najemców na cele mieszkalne lub na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Ostatni lokatorzy opuścili Budynki w `(...)` 2014 roku. Nieruchomość w Księgach Wieczystych została oznaczona jako kategoria B – tereny mieszkaniowe. Co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej Budynków wykorzystywana będzie na cele mieszkalne.
Wnioskodawca dokonał zakupu Nieruchomości jako towar handlowy w celach inwestycyjnych, czyli dla dalszej odsprzedaży. Odprzedaż będzie się odbywała na rzecz kupujących („Nabywcy”) na podstawie zawartych umów przedwstępnych i umów przyrzeczonych przenoszących własność wyodrębnionych z Nieruchomości lokali. Przedmiotem sprzedaży będzie `(...)` samodzielnych lokali mieszkalnych oraz `(...)` komórek lokatorskich, które będą stanowiły pomieszczenia przynależne do poszczególnych lokali („Lokale”). Lokale stanowią obecnie część Budynków.
W ramach umowy Przyrzeczonej zostanie ustanowiona na rzecz każdego z Nabywców odrębna własność Lokali wynikająca z przeniesienia na danego Nabywcę prawa do wyłącznej własności części Nieruchomości obejmująca także własność pomieszczenia przynależnego oraz odpowiedni udział w gruncie i nieruchomości wspólnej (tj. części wspólnych Budynków i innych urządzeń, które nie będą służyć do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych Lokali „Nieruchomość Wspólna”), którego wysokość zostanie ustalona zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (Dz. U. z 2021 r., poz. 1048, ze zm. dalej: „Ustawa o Własności Lokali”). W skład Udziału w Nieruchomości Wspólnej będą wchodziły między innymi balkony, tarasy, a także pomieszczenie pomocnicze oraz pomieszczenia techniczne. W ramach umów o określenie sposobu korzystania z nieruchomości wspólnej (quoad usum) właścicielom Lokali usytuowanych w Budynkach, do których przylegają balkony lub tarasy, będzie przysługiwało prawo do wyłącznego korzystania z przyległych do tych lokali odpowiednio balkonów lub tarasów.
Przed zawarciem umów z przyszłymi nabywcami Spółka zamierza poczynić nakłady na Nieruchomości w celu odtworzeniu stanu pierwotnego przy użyciu aktualnych odpowiednich technologii i materiałów, a także ulepszyć ją w opisanym poniżej zakresie.
Na zlecenie Spółki prace w poszczególnych lokalach oraz nieruchomości wspólnej (w tym elewacji i jej części jak balkony i loggie) Budynkach i na elewacji Budynków wykonywane są przez zewnętrzne podmioty („Wykonawcy”). Prace zlecone Wykonawcom są wycenione i wykonywane dla całości Budynków oraz są dokumentowane fakturami. Spółka nie otrzymuje zatem od Wykonawców odrębnych faktur dotyczących poszczególnych Budynków lub ich części, a wynagrodzenie Wykonawców ma charakter ryczałtowy i nie jest alokowane do poszczególnych Budynków lub ich części.
W ramach przywrócenia należytego stanu Nieruchomości spółka planuje przeprowadzić niezbędne prace („Nakłady”), w szczególności:
a) naprawę ścian zewnętrznych i wewnętrznych poprzez usunięcie luźnych tynków, uśnięcia ewentualnych zanieczyszczeń i wykwitów biologicznych i chemicznych, usunięcie luźnych, uszkodzonych fragmentów ścian oraz uzupełnienie ubytków w konstrukcji i ponowne wykonanie tynków zabezpieczając ściany;
b) naprawę w tym w razie konieczności wymianę całości lub części, instalacji wewnętrznych (z wyłączeniem instalacji gazowej);
c) naprawę stropów, sufitów i posadzek;
d) naprawę klatek schodowych w zakresie naprawy biegów i balustrad oraz ścian i sufitów;
e) naprawę dachu polegającą na wymianie elementów zniszczonych
f) wymianę pokrycia dachowego z papy na blachę płaską;
g) udrożnienie i naprawa kominów;
h) naprawę lub wymianę obróbek blacharskich na gzymsach i attykach;
i) wymianę odtworzeniową stolarki okiennej i drzwiowej;
j) naprawa ścian fundamentowych polegająca na usunięciu zanieczyszczeń i wykwitów biologicznych i chemicznych, usunięcie luźnych, uszkodzonych fragmentów ścian, uzupełnienie ubytków, wykonanie izolacji pionowej i poziomej ścian po naprawie w celu ich zabezpieczenia (w miejscach dostępnych izolacja zostanie wykonana metodą tradycyjną – odkrywkową, a w miejscach niedostępnych - metoda iniekcji);
k) instalacja w Budynkach dwóch wind osobowych.
Poniesienie przez Wnioskodawcę Nakładów w ramach Inwestycji zostało poprzedzone:
- zgłoszeniem prowadzenia remontu - w zakresie remontu wewnątrz Budynków,
- uzyskaniem ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę w zakresie remontu elewacji Budynków („Decyzja remontowa”),
- uzyskaniem ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę w zakresie przebudowy oficyny polegającej na wyposażeniu Budynku w dwie windy („Decyzja na przebudowę”).
Uzyskanie Decyzji remontowej jest związane z wymogami prawa budowlanego bowiem remont dotyczy w tym zakresie przegród zewnętrznych lub elementów konstrukcyjnych. Z kolei uzyskanie Decyzji na przebudowę warunkuje prowadzenie prac, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, jednak nie obejmująca zmiany charakterystycznych parametrów Budynków (jak np. kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji).
Nakłady należy podzielić na takie, które mają na celu odtworzenie substancji budynków przy użyciu aktualnych odpowiednich technologii i materiałów („Nakłady remontowe”) i takie, które dotyczyły przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, czy adaptacji lub modernizacji i powodowały wzrost wartości użytkowej („Nakłady ulepszające”). Zarówno Nakłady remontowe oraz Nakłady ulepszające zostaną alokowane proporcjonalnie do poszczególnych Lokali podlegających sprzedaży. Wnioskodawca zamierza zatem uniknąć sytuacji, gdy poniesie on wydatki na Nakłady lub wynagrodzenia Wykonawców, które nie zostaną przyporządkowane, według przyjętego klucza alokacji, do poszczególnych Lokali.
W Budynkach zostaną również wykonane prace na ostatniej kondygnacji Budynków („Ostatnia kondygnacja”). Dotychczas kondygnacja ta nie była wykorzystywana na cele mieszkalne, ale jako część nieruchomości wspólnej służyła wszystkim lokatorom. W wyniku prowadzonych prac, powierzchnia ostatniej kondygnacji zostanie doprowadzona do stanu w którym będzie spełniać warunki i normy pozwalające uznać, ją za powierzchnię mieszkalną. W konsekwencji na Ostatniej kondygnacji zostaną także wyodrębnione Lokale mieszkalne, których odrębna własność zostanie ustanowiona na rzecz nabywców. Lokale na Ostatniej Kondygnacji nie utworzą dodatkowej powierzchni Budynków, będą co do zasady zajmować dotychczasową powierzchnię, z tym zastrzeżeniem, że w niektórych lokalach w zależności od możliwości mogą zostać dobudowane antresole.
Prace budowlane w ramach Inwestycji rozpoczęły się przed złożeniem Wniosku. Zakończenie powyższych prac jest planowane w 2022 r. i nie wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie ani dokonania zawiadomienia organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy w trybie art. 54 Prawo budowlane. Przystąpienie do użytkowania remontowanych i przebudowanych Budynków może nastąpić zaraz po zakończeniu robót budowlanych i uporządkowaniu terenu budowy bez ingerencji organów nadzoru budowlanego. Tym samym prowadzone działania nie stanowią przedsięwzięcia deweloperskiego w rozumieniu art. 3 pkt 6) ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.
Sprzedający przewiduje, że w Umowach Przedwstępnych strony ustalą termin na zawarcie Umów Przyrzeczonych, których zawarcie uzależnione będzie od spełnienia następujących warunków, tj. od:
a) uzyskania przez Spółkę dokumentów niezbędnych do ustanowienia odrębnej własności Lokalu,
b) uiszczenia przez Nabywcę pełnej ceny sprzedaży („Cena”),
c) odbioru Lokalu przez Nabywcę.
Spółka dopuszcza że odbiór techniczny i przekazanie lokali do używania może nastąpić przed zawarciem Umowy Przyrzeczonej, jednakże co do zasady będzie następować po zapłacie przez Nabywcę całej Ceny. Zgodnie z zamiarem Spółki Umowa Przedwstępna będzie przewidywała zapłatę ceny w ratach, na zasadzie zaliczek lub zadatku, wskazanych co do kwot i terminu w poszczególnych umowach. Spółka zakłada, że Nabywcami będą co do zasady osoby fizyczne dokonujące zakupu Lokali dla celów mieszkaniowych, jednakże nie można wykluczyć nabycia Lokali w ramach prowadzonej przez Nabywców działalności gospodarczej czy to w rozumieniu Prawa przedsiębiorców, czy Ustawy o VAT.
W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 18 sierpnia 2022 r. doprecyzowując opis zdarzenia przyszłego i odpowiadając na zadane pytania, wskazali Państwo że:
- w związku z poniesionymi Nakładami oraz wynagrodzeniami zapłaconymi Wykonawcom, o których mowa we Wniosku, Wnioskodawcy nie przysługiwało oraz nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, bądź zwrot różnicy podatku od towarów i usług. W dniu `(...)` 2022 r. Organ wydał bowiem interpretację indywidualną (Znak: `(...)`), w której potwierdził, że planowana sprzedaż Lokali będzie zwolniona od podatku VAT. W konsekwencji, brak powstania zobowiązania podatkowego w VAT (podatku należnego) w ramach przedstawionej transakcji skutkuje dla Wnioskodawcy brakiem prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych Nakładów oraz zapłaconego wynagrodzenia Wykonawcom.
- Przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Lokali będzie uzyskany w ramach transakcji zwolnionych od VAT, zatem Wnioskodawcy nie przysługuje oraz nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z przedmiotem sprzedaży (Lokalami), bądź prawo do zwrotu różnicy w VAT.
Pytania
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zdaniem Wnioskodawcy, podatek naliczony VAT od poniesionych Nakładów oraz od wynagrodzenia zapłaconego Wykonawcom będzie mógł stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w CIT.
Ad. 2
Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo do uznania nieodliczonego podatku naliczonego za koszt uzyskania przychodów w CIT w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży poszczególnych Lokali.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
a) podatek naliczony:
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
W myśl art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
W ocenie Wnioskodawcy, w świetle powyższych przepisów, podatek VAT naliczony od poniesionych Nakładów oraz od wynagrodzenia zapłaconego Wykonawcom będzie mógł stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w CIT.
Taki wydatek spełnia bowiem wszystkie niezbędne wymogi do uznania go za koszt podatkowy, tj. zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz zostanie właściwie udokumentowany poprzez wystawienie faktury sprzedaży.
Rozliczenia VAT naliczonego w kosztach uzyskania przychodu w CIT Wnioskodawca powinien dokonać w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży poszczególnych Lokali (koszt bezpośredni).
Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego nie będzie możliwe rozpoznanie kosztów podatkowych w sposób pośredni i uznanie Nakładów oraz zapłaconego wynagrodzenia Wykonawców za koszt w dacie poniesienia, ponieważ Wnioskodawca zamierza przyporządkować te wydatki do poszczególnych Lokali. W ten sposób możliwe będzie ustalenie wysokości kosztów podatkowych właściwych dla przychodów osiągniętych ze sprzedaży poszczególnych Lokali.
Podsumowując, podatek naliczony VAT od poniesionych Nakładów oraz od wynagrodzenia zapłaconego Wykonawcom będzie mógł stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w CIT w momencie sprzedaży poszczególnych Lokali.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT,
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
a) podatek naliczony:
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
b) podatek należny:
- w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
- w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
- od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
c) kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
Przypadki, kiedy naliczony podatek VAT może stanowić koszt uzyskania przychodów wymienia art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy CIT i wynika z niego, że podatek naliczony jest kosztem:
Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii ustalenia, czy podatek naliczony VAT od poniesionych Nakładów oraz wynagrodzenia zapłaconego Wykonawcom będzie mógł stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w CIT.
Odnosząc się do powyższej wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że przytoczony przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a wskazuje, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony.
Powyższy przepis daje natomiast możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnik jest zwolniony od VAT lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od VAT, bądź w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy VAT, jeżeli naliczony VAT nie powiększa wartości środka trwałego ani wartości niematerialnej i prawnej.
Jak wynika z uzupełnienia wniosku:
- w związku z poniesionymi Nakładami oraz wynagrodzeniami zapłaconymi Wykonawcom, o których mowa we Wniosku, Wnioskodawcy nie przysługiwało oraz nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, bądź zwrot różnicy podatku od towarów i usług. W dniu `(...)` 2022 r. Organ wydał bowiem interpretację indywidualną (Znak: `(...)`), w której potwierdził, że planowana sprzedaż Lokali będzie zwolniona od podatku VAT. W konsekwencji, brak powstania zobowiązania podatkowego w VAT (podatku należnego) w ramach przedstawionej transakcji skutkuje dla Wnioskodawcy brakiem prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych Nakładów oraz zapłaconego wynagrodzenia Wykonawcom;
- przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Lokali będzie uzyskany w ramach transakcji zwolnionych od VAT, zatem Wnioskodawcy nie przysługuje oraz nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z przedmiotem sprzedaży (Lokalami), bądź prawo do zwrotu różnicy w VAT.
Tym samym, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego od poniesionych Nakładów oraz wynagrodzenia zapłaconego Wykonawcom, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Pamiętać jednak trzeba, że w pierwszej kolejności zawsze należy ocenić, czy wydatek opodatkowany podatkiem od towarów i usług spełnia ogólną zasadę wyrażoną w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. czy między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie przychodu lub na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Jest to o tyle ważne, że w razie braku takiego związku podatek od towarów i usług nie jest również rozpatrywany pod kątem możliwości zaliczenia tego podatku do kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W niniejszej sprawie ww. wydatki są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością, zatem podatek naliczony VAT może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 jest prawidłowe.
Wnioskodawca powziął również wątpliwość, w kwestii ustalenia, czy będzie mógł zaliczyć nieodliczony podatek naliczony VAT od poczynionych Nakładów oraz wynagrodzenia Wykonawców do kosztów uzyskania przychodów w CIT w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży poszczególnych Lokali.
Odnosząc się do powyższej wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.
Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.
Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,
koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
W myśl art. 15 ust. 4b ustawy o CIT,
koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT wynika, że:
koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.
Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,
koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,
za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Jak wynika z opisu sprawy, prace zlecone Wykonawcom są wycenione i wykonywane dla całości Budynków oraz są dokumentowane fakturami. Spółka nie otrzymuje od Wykonawców odrębnych faktur dotyczących poszczególnych Budynków lub ich części, a wynagrodzenie Wykonawców ma charakter ryczałtowy i nie jest alokowane do poszczególnych Budynków lub ich części. Ponadto zarówno Nakłady remontowe oraz Nakłady ulepszające zostaną alokowane proporcjonalnie do poszczególnych Lokali podlegających sprzedaży. Zatem ww. wydatki będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (z uwzględnieniem art. 16 ust. 1), tym samym podatek naliczony VAT od poniesionych Nakładów oraz od wynagrodzenia zapłaconego Wykonawcom będzie mógł stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami ze sprzedaży Budynków i ich części, w podatku dochodowym od osób prawnych w momencie sprzedaży poszczególnych Lokali.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 jest prawidłowe.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:
Dodatkowe informacje
Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili