Interpretacja dotyczy kwestii, czy wydatki na odtworzenie pasa drogowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w części sfinansowanej ze środków własnych oraz do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w części sfinansowanej ze środków unijnych. Organ podatkowy uznał, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z własnych środków na odtworzenie pasa drogowego są kosztami uzyskania przychodów, które są pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem, i mogą być potrącone w dacie ich poniesienia. Z kolei wydatki sfinansowane ze środków Unii Europejskiej nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów, ponieważ korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
19 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wydatki na odtworzenie pasa drogowego należy, w dacie ich poniesienia, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (w części sfinansowanej ze środków własnych) oraz do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (w części sfinansowanej ze środków unijnych).
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 sierpnia 2022 r. (wpływ 10 sierpnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Związek Międzygminny (`(...)`) (dalej: „Wnioskodawca”, „Związek”) jest podatnikiem podlegającym opodatkowaniu w Polsce z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym i zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca jest inwestorem zajmującym się między innymi organizacją budowy oraz dzierżawą sieci kanalizacyjnych i wodociągowych wraz z przyłączami na terenie gmin powiatu (`(...)`). Zadania realizowane są w oparciu o środki finansowe w przeważającej części uzyskane z funduszy Unii Europejskiej. Wnioskodawca, dla potrzeb wykonywanej działalności statutowej realizuje przedsięwzięcia inwestycyjne przy współudziale środków pochodzących z budżetu unii europejskiej w zakresie infrastruktury sieciowej, polegające głównie na budowie, rozbudowie, modernizacji sieci kanalizacyjnych i wodociągowych na terenie gmin będących uczestnikami Związku.
Odcinki sieci są umieszczane pod ziemią w pasie drogowym dróg gminnych, powiatowych i krajowych. W każdym przypadku Wnioskodawca uzyskuje od zarządcy drogi stosowne decyzje zezwalające na zajęcie pasa drogowego oraz umieszczenie w pasie drogi urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. W decyzjach nakładany jest na Wnioskodawcę obowiązek odtworzenia pasa drogowego (przywrócenia pasa drogowego do poprzedniego stanu użyteczności). Wnioskodawca ponosi koszty tego odtworzenia.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że środki finansowe uzyskiwane były w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko i podlegały zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Czy wydatki na odtworzenie pasa drogowego należy, w dacie ich poniesienia, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (w części sfinansowanej ze środków własnych) oraz do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (w części sfinansowanej ze środków unijnych)?
Zdaniem Wnioskodawcy nakłady poniesione na odtworzenie pasa drogowego nie mogą być zaliczane do wartości początkowej środka trwałego – sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. W części sfinansowanej ze środków własnych winny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, natomiast w części sfinansowanej ze środków unijnych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, zaliczać je należy do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
Zaliczenie wydatków na odtworzenie pasa drogowego do wartości początkowej środka trwałego, którym jest sieć kanalizacyjna lub wodociągowa nie jest możliwe, gdyż gminna, czy powiatowa droga publiczna, niebędąca własnością Wnioskodawcy, nie stanowi jego środka trwałego. Nakłady na odtworzenie pasa drogowego związane są z działaniem Związku jako jednostki realizującej przedsięwzięcie budowlane, do ich poniesienia jest on zobowiązany decyzją zarządcy drogi.
Przedmiotowe nakłady nie są więc bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego – sieci wodociągowej i kanalizacyjnej – powstającego w wyniku procesu budowlanego, a zatem nie zwiększają kosztu jego wytworzenia, tj. nie stanowią elementu wartości początkowej składnika majątku trwałego. Wydatki poniesione na odtworzenie pasa drogowego nie mogą też zostać zakwalifikowane jako inwestycje w obcym środku trwałym, gdyż Wnioskodawca nie posiada żadnego tytułu prawnego umożliwiającego użytkowania drogi dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie zgodę na czasowe zajęcie w celu przeprowadzenia prac budowlanych.
Wydatki na odtworzenie nawierzchni i przywrócenie pasa drogowego do stanu pierwotnego w części sfinansowanej środkami własnymi stanowią koszty podatkowe w dacie ich poniesienia, gdyż są ponoszone w celu uzyskania przychodu, a ich związek z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami jest pośredni.
Wydatki na odtworzenie nawierzchni i przywrócenie pasa drogowego do stanu pierwotnego w części sfinansowanej środkami z dofinansowania nie stanowią kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia, gdyż Wnioskodawca nie pokrył ich z własnych zasobów majątkowych.
W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Ponadto, na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych, są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze Jednocześnie w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 tejże ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia Natomiast art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
W myśl cytowanych wyżej przepisów, wartość początkową środka trwałego, wytworzonego we własnym zakresie, wyznacza koszt wytworzenia, na który składają się następujące wydatki poniesione do dnia przyjęcia tego środka do używania:
1. wartość w cenie nabycia:
zużytych do wytworzenia rzeczowych składników majątkowych,
wykorzystanych usług obcych,
2. koszty wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, związane z wytworzeniem składnika majątkowego,
3. inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego.
Użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, iż katalog wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty.
Mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost w treści omawianego przepisu koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.
O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje zatem związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.
Do kosztu wytworzenia środka trwałego – jak wskazano powyżej – nie zalicza się:
1. kosztów ogólnych zarządu,
2. kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych za okres od dnia przekazania środka trwałego do używania.
Podsumowując, do kosztu wytworzenia, a co za tym idzie również do wartości początkowej środka trwałego, zalicza się tylko wydatki ściśle związane z jego wytworzeniem.
Wnioskodawca zrealizował przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na budowie sieci wodnych i kanalizacyjnych na terenie kilku gmin. Urządzenia są umieszczone pod ziemią w pasie drogowym dróg gminnych. W celu realizacji inwestycji Wnioskodawca uzyskał stosowne decyzje na zajęcie pasa drogowego od zarządcy drogi. W decyzji nałożono na Wnioskodawcę również obowiązek odtworzenia pasa drogowego. Wnioskodawca poniósł koszty tego odtworzenia.
Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego wyżej stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż gminna droga publiczna, nie będąca własnością Wnioskodawcy, nie stanowi Jego środka trwałego. Ponadto, wydatki, poniesione na odtworzenie pasa drogowego nie mogą również zostać zakwalifikowane jako inwestycje w obcym środku trwałym. Nakłady na odtworzenie pasa drogowego związane są z działaniem Wnioskodawcy jako jednostki realizującej przedsięwzięcie inwestycyjne, do którego poniesienia jest On zobowiązany decyzją zarządcy drogi. Przedmiotowe nakłady nie są więc bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego – sieci wodociągowej i kanalizacyjnej – powstającego w wyniku procesu inwestycyjnego, a zatem nie zwiększają jego kosztu wytworzenia, tj. nie stanowią elementu wartości początkowej składnika majątku trwałego. Nie oznacza to jednak, że wydatki te nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przedmiotowe wydatki stanowią koszty podatkowe, których związek z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami jest pośredni. Uznanie przedmiotowych wydatków za koszty pośrednie oznacza, iż podlegają one potrąceniu zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W myśl art. 15 ust. 4d tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Z kolei, art. 15 ust. 4e ww. ustawy stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Reasumując, nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na odtworzenie pasa drogowego stanowią – w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Tym samym, nie zwiększają one wartości początkowej wytworzonego przez Wnioskodawcę środka trwałego (sieci wodociągowej i kanalizacyjnej) i nie będą rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. dalej „updop”):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Stosownie do treści art. 15 ust. 4 updop:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d i ust. 4e updop:
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Zatem, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.
Jednocześnie wskazać należy, że na podstawie art. 15 ust. 6 updop:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 updop:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 updop:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 56, 56b-56j i 59.
W myśl art. 16a ust. 1 updop:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 updop:
Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.
Stosownie natomiast do treści art. 16i ww. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
Natomiast w świetle art. 17 ust. 1 pkt 53 updop:
Wolne od podatku są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, pkt 5 lit. a i b i pkt 5a-5d ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
Updop nie definiuje pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo inwestorem zajmującym się między innymi organizacją budowy oraz dzierżawą sieci kanalizacyjnych i wodociągowych wraz z przyłączami na terenie gmin powiatu. Zadania realizowane są w oparciu o środki finansowe w przeważającej części uzyskane z funduszy Unii Europejskiej. W każdym przypadku uzyskują Państwo od zarządcy drogi stosowne decyzje zezwalające na zajęcie pasa drogowego oraz umieszczenie w pasie drogi urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. W decyzjach nakładany jest na Państwa obowiązek odtworzenia pasa drogowego (przywrócenia pasa drogowego do poprzedniego stanu użyteczności). Ponoszą Państwo koszty tego odtworzenia. Środki finansowe uzyskiwane były w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko i podlegały zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W świetle opisanego stanu faktycznego oraz z przywołanych powyżej przepisów wynika, że wydatki jakie Spółka poniosła z własnych środków na odtworzenie pasa drogowego nie stanowią wydatków poniesionych na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i „inwestycji w obcym środku trwałym”, a tym samym nie mogą być rozliczane w ciężar kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych.
Podlegają one zatem zaliczeniu do tych kosztów na zasadach ogólnych. Istotą jest zatem przede wszystkim ocena ich charakteru (stopnia powiązania z przychodem).
Wydatki te, należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, bowiem nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach; ich poniesienie jest jednak warunkiem ich uzyskania.
Natomiast wydatki pokryte z funduszy Unii Europejskiej wiążą się z koniecznością zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 58, a więc z brakiem możliwości zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, gdyż są to środki które korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 53 updop.
Reasumując, kwoty wydatkowane przez Państwa z własnych środków na realizację opisanego przedsięwzięcia, stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z uzyskiwanym przez Państwo przychodem i są potrącalne w dacie ich poniesienia a pozostałe wydatki sfinansowane ze środków Unii Europejskich nie stanowią w ogóle kosztów uzyskania przychodów.
Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili