Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorygowania zeznania podatkowego CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)-8 za rok 2019 w zakresie oświadczenia dotyczącego rezygnacji ze stosowania metody różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, w konsekwencji czego będziecie Państwo uprawnieni do kontynuowania stosowania metody rozliczania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w roku 2020 oraz w latach kolejnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) z siedzibą w (`(...)`) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest leasing i najem pojazdów.

Spółka zawiera umowy leasingu lub najmu z kontrahentami, w ramach których wynagrodzenie Spółki wyrażone jest w walucie euro (EUR). Spółka finansuje swoją działalność pożyczką udzieloną przez podmiot zagraniczny również w EUR. Z związku z tym, że większość transakcji dokonywanych przez Spółkę wyrażonych jest w EUR, dla ułatwienia rozliczeń, Spółka od początku działalności do końca 2019 r. rozliczała różnice kursowe metodą rachunkową, tj. na podstawie przepisów o rachunkowości, zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Metoda ta stosowana była przez Spółkę ponad trzy lata.

W związku z istotnymi wahaniami kursów walut w 2019 r. i specyfiką metody rachunkowej, która przewiduje ujęcie w wyniku podatkowym m.in. różnic kursowych z wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych, Spółka oceniła, iż w celu zapewnienia większej niezależności wyniku podatkowego od wahań kursów w poszczególnych okresach, zasadna jest zmiana metody rozliczenia różnic kursowych na metodę, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co pozwoli ujmować w wyniku podatkowym jedynie zrealizowane różnice kursowe. Spółka w zeznaniu rocznym za rok 2019 zadeklarowała więc zakończenie stosowania metody rachunkowej zgodnie z art. 9b ust. 4 ustawy o CIT (w polu 30 deklaracji CIT-8 za rok 2019 Spółka zaznaczyła odpowiedź „Tak”).

Niemniej jednak, w praktyce okazało się, że z uwagi na skalę działalności Spółki, ilość kontraktów wyrażonych w EUR (kilka tysięcy kontraktów) oraz ograniczone funkcjonalności systemu księgowego stosowanego przez Spółkę (brak modułu do zautomatyzowanego rozliczania różnic kursowych zgodnie z metodą, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), stosowanie metody, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wiąże się z istotnym wzrostem nakładu pracy ze strony służb finansowo-księgowych Spółki związanym z koniecznością selekcjonowania wśród różnic kursowych ujętych dla celów rachunkowych zrealizowanych różnic kursowych (zgodnie z art. 15a ustawy o CIT).

Jednocześnie, stosowanie metody rachunkowej nie wymaga dodatkowych czynności z uwagi na to, że w wyniku podatkowym ujmuje się różnice kursowe zgodnie z zasadami rachunkowości – nie są więc konieczne dodatkowe kalkulacje dla celów podatkowych. Dodatkowo, system informatyczny stosowany przez Spółkę posiada funkcjonalności pozwalające na automatyczne rozliczanie różnic kursowych, zgodnie z metodą, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, co w ocenie Spółki, nie tylko istotnie upraszcza rozliczenia i ogranicza konieczny nakład pracy, a co za tym idzie koszty po stronie Spółki, ale także ogranicza ryzyko błędu ludzkiego.

W związku z powyższym, Spółka planuje złożenie korekty zeznania rocznego za rok 2019 w zakresie deklaracji co do rezygnacji ze stosowania metody, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Pytanie

Czy zgodnie z przepisem art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z przepisem art. 9b ust. 4 ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do dokonania korekty zeznania CIT-8 za rok 2019 w zakresie oświadczenia dotyczącego rezygnacji ze stosowania metody różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. poprzez odznaczenie odpowiedzi „Tak” w polu „Podatnik rezygnuje ze stosowania metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy”, w konsekwencji czego Spółka będzie uprawniona do kontynuowania stosowania metody rozliczania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w roku 2020 oraz w latach kolejnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, zgodnie z przepisem art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z przepisem art. 9b ust. 4 ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do dokonania korekty zeznania CIT-8 za rok 2019 w zakresie oświadczenia dotyczącego rezygnacji ze stosowania metody różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. poprzez odznaczenie odpowiedzi „Tak” w polu „Podatnik rezygnuje ze stosowania metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy”, w konsekwencji czego Spółka będzie uprawniona do kontynuowania stosowania metody rozliczania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w roku 2020 oraz w latach kolejnych.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Zasadą jest więc, że podatnik ma prawo do skorygowania deklaracji podatkowej. Uprawnienie to nie jest limitowane lub ograniczane w sposób wskazujący na to, że korekcie mogą podlegać jedynie wybrane elementy deklaracji podatkowej, np. wskazane kwoty przychodów czy podatku do zapłaty. W konsekwencji, zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej korekcie może podlegać każdy element danej deklaracji podatkowej.

W świetle art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, wyłączenie prawa do skorygowania deklaracji w jakimkolwiek zakresie musiałoby wynikać z odrębnych przepisów. W Państwa ocenie nie ma jakichkolwiek odrębnych przepisów wyłączających prawo do skorygowania zeznania CIT-8 w polu dotyczącym rezygnacji ze stosowania metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy.

W doktrynie prawa podatkowego nie ma wątpliwości również co do tego, że korygowanie deklaracji dotyczy całej treści deklaracji, a więc nie tylko oświadczeń wiedzy, ale również oświadczeń woli (por. S. Babiarz, Ordynacja podatkowa, Komentarz, wyd. XI, WKP 2019). W efekcie, nie ma żadnych przeszkód, aby Spółka dokonała korekty deklaracji w zakresie oświadczenia o rezygnacji z rachunkowej metody ustalania różnic kursowych.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 9b ust. 4 ustawy o CIT podatnik deklaruje rezygnację z wyboru metody rachunkowej w zeznaniu rocznym składanym za ostatni rok podatkowy, w którym ta metoda jest stosowana. Deklaracja co do wyboru określonej metody jest więc elementem zeznania rocznego i jako taka może podlegać korekcie na zasadach właściwych dla korekty deklaracji podatkowych wskazanych w Rozdziale 10 Ordynacji podatkowej, w szczególności w art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej.

Na marginesie zwrócili Państwo uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., przepisy nie przewidują żadnego zawitego terminu na deklarację podatnika co do wyboru metody rachunkowej lub rezygnacji z niej, jak miało to miejsce w stanie prawnym obowiązującym do końca 2018 r., gdy podatnik musiał zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji ze stosowania metody rachunkowej do końca ostatniego roku podatkowego, w którym tę metodę stosował. Aktualnie przepisy determinują jedynie sposób informowania naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji ze stosowania metody rachunkowej, ze wszystkimi tego konsekwencjami, tzn. również z możliwością korekty złożonego zeznania.

W konsekwencji, w Państwa ocenie, zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art. 9b ust. 4 ustawy o CIT Spółka jest uprawniona do dokonania korekty zeznania CIT-8 za rok 2019 w zakresie oświadczenia dotyczącego rezygnacji ze stosowania metody różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. poprzez odznaczenie odpowiedzi „Tak” w polu „Podatnik rezygnuje ze stosowania metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy”, w konsekwencji czego będą Państwo uprawnieni do kontynuowania stosowania metody rozliczania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w roku 2020 oraz w latach kolejnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: updop):

Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo

2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.

Na podstawie art. 9b ust. 2 updop:

Podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Stosownie do treści art. 9b pkt 3 updop:

W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda. Podatnicy informują o wyborze tej metody w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli jej stosowanie.

W myśl art. 9b ust. 4 updop:

O rezygnacji ze stosowania metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za ostatni rok podatkowy, w którym stosowali tę metodę. Rezygnacja może nastąpić po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3.

Na podstawie art. 9b ust. 5 updop:

W przypadku wyboru metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana ta metoda, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego. Od pierwszego dnia roku podatkowego, w którym wybrali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w ust. 2.

Natomiast w myśl art. 9b ust. 6 updop:

W przypadku rezygnacji z metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy:

1. zaliczają na ostatni dzień roku podatkowego, w którym stosowali tę metodę, odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości;

2. od pierwszego dnia roku podatkowego, następującego po roku, w którym stosowali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w art. 15a, ustalając różnice kursowe od dnia, o którym mowa w pkt 1.

Konsekwencją przyjęcia rachunkowej metody ustalania różnic kursowych jest uwzględnienie w kosztach i przychodach podatkowych różnic kursowych powstałych na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm., dalej: „ustawa o rachunkowości”), determinowane ich kwalifikacją rachunkową oraz późniejszym ujęciem w księgach rachunkowych.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. zlikwidowany został obowiązek odrębnego zawiadamiania urzędu skarbowego o wyborze ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości oraz o rezygnacji z tego sposobu, które to zawiadomienia warunkowały odpowiednio możliwość stosowania tego sposobu oraz zaprzestanie jego stosowania. Podatnicy, którzy wybrali ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, informują o dokonanym wyborze w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli stosowanie tej metody. Natomiast informację o rezygnacji ze stosowania ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości podatnicy zamieszczają w zeznaniu składanym za ostatni rok podatkowy, w którym stosowali tę metodę.

Powyższe zmiany zostały wprowadzone ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2244). Jak wynika z uzasadnienia do ww. ustawy:

Proponowane zmiany dotyczą przepisów regulujących zasady wyboru przez podatnika rozliczania różnic kursowych ustalanych w oparciu o przepisy o rachunkowości.

W obowiązującym stanie prawnym, podatnicy są obowiązani do zawiadomienia w formie pisemnej o wyborze rachunkowej metody ustalania różnic kursowych w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność – w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia. Natomiast w przypadku rezygnacji ze stosowania takiej metody ustalania różnic kursowych, podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej w terminie do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym zamierzają zrezygnować ze stosowania tej metody.

Podatnicy, którzy wybiorą ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, będą informować o takim wyborze w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli stosowanie tej metody. Podatnicy będą również składać informację o rezygnacji ze stosowania ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości. Stosowną informację podatnicy będą wykazywać w zeznaniu składanym za ostatni rok podatkowy, w którym stosowali tę metodę.

Ponadto w uzasadnieniu wskazano, że zmiany wprowadzone ww. ustawą mają na celu uproszczenie i ułatwienie prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także odciążenie podatników w wypełnianiu obowiązków biurokratycznych.

Zmiany w podatkach dochodowych przewidywały m.in. likwidację obowiązków, które bezpośrednio nie wpływają na rozliczenia podatkowe i dotyczą okoliczności, których ustalenie możliwe jest w oparciu o inne dokumenty posiadane przez podatnika, w tym obowiązków odrębnego powiadomienia o wyborze przez podatnika rozliczania różnic kursowych ustalanych w oparciu o przepisy o rachunkowości.

Zatem wprowadzone zmiany nie miały na celu zmiany sposobu wyboru czy też terminu wyboru ustalania m.in. różnic kursowych, a dotyczyły jedynie obowiązków informacyjnych, które zostały uproszczone, ponieważ informowanie obecnie odbywa się poprzez zaznaczenie odpowiednich pozycji w zeznaniu podatkowym, a nie tak jak dotychczas odrębnymi zawiadomieniami w formie pisemnej.

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarto w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”).

Z treści art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że:

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na podstawie art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Stosownie do treści art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej:

Przez deklaracje rozumie się również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Jednocześnie, w myśl art. 81b § 1 Ordynacji podatkowej:

Uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;

2. przysługuje nadal po zakończeniu:

a) kontroli podatkowej,

b) postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

Zatem korekta deklaracji jest możliwa tylko w sytuacji, gdy za ten rok wysokość należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych wynika z zeznania podatkowego, tzn. nie była określona decyzją organu podatkowego.

Na gruncie prawa podatkowego dokonanie korekty deklaracji podatkowej wywołuje takie skutki, jak pierwotne złożenie deklaracji.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym (poprawnym już) wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Korekta może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z internetowym słownikiem PWN (https://sjp.pwn.pl/) słowo „korekta” oznacza „usuwanie błędów, nieprawidłowości”.

W niniejszej sprawie od początku działalności do końca 2019 r. rozliczali Państwo różnice kursowe metodą rachunkową, tj. na podstawie przepisów o rachunkowości, zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 pkt 2 updop. Metoda ta stosowana była przez Państwo ponad trzy lata. Następnie ocenili Państwo, iż w celu zapewnienia większej niezależności wyniku podatkowego od wahań kursów w poszczególnych okresach, zasadna jest zmiana metody rozliczenia różnic kursowych na metodę, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1 updop, co pozwoli ujmować w wyniku podatkowym jedynie zrealizowane różnice kursowe. W zeznaniu rocznym za rok 2019 zadeklarowali Państwo zakończenie stosowania metody rachunkowej zgodnie z art. 9b ust. 4 updop. Jednak, w praktyce okazało się, że stosowanie metody, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1 updop wiąże się z istotnym wzrostem nakładu pracy ze strony Państwa służb finansowo-księgowych, a stosowanie metody rachunkowej nie wymaga dodatkowych czynności. Dodatkowo, system informatyczny stosowany przez Państwo posiada funkcjonalności pozwalające na automatyczne rozliczanie różnic kursowych, zgodnie z metodą, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 updop.

W związku z powyższym, powzięli Państwo wątpliwość, czy jesteście Państwo uprawnieni do dokonania korekty zeznania CIT-8 za rok 2019 w zakresie oświadczenia dotyczącego rezygnacji ze stosowania metody różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. poprzez odznaczenie odpowiedzi „Tak” w polu „Podatnik rezygnuje ze stosowania metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy”, w konsekwencji czego Spółka będzie uprawniona do kontynuowania stosowania metody rozliczania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w roku 2020 oraz w latach kolejnych.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym ewentualna korekta deklaracji nie ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. W sytuacji przedstawionej we wniosku planują Państwo złożenie korekty zeznania CIT-8 za rok 2019 ze względu na obecną zmianę decyzji odnośnie wyboru metody rozliczania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 updop.

Słusznie Państwo zauważyli, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. przepisy nie przewidują żadnego zawitego terminu na deklarację podatnika co do wyboru metody rachunkowej lub rezygnacji z niej.

Jednakże należy zauważyć, że zaznaczając odpowiedź „Tak” w poz. 30 deklaracji CIT-8 za 2019 r. zadeklarowali Państwo zakończenie stosowania metody różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Tym samym zobowiązali się Państwo do stosowania od 2020 r. tzw. „metody podatkowej” rozliczania różnic kursowych – na podstawie przepisów art. 15a updop. Zatem nieuzasadniona jest zmiana decyzji odnośnie wyboru metody rozliczania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 updop po upływie lat podatkowych, w których stosowali Państwo tzw. „metodę podatkową” rozliczania różnic kursowych. Nie jest dopuszczalne, aby Państwo w trakcie 2022 r. mogli wstecznie zmienić decyzję odnośnie wyboru metody rozliczania różnic kursowych.

W związku z powyższym nie jesteście Państwo uprawnieni do dokonania korekty zeznania CIT-8 za rok 2019 w zakresie oświadczenia dotyczącego rezygnacji ze stosowania metody różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości. Tym samym Spółka nie będzie uprawniona do zmiany decyzji odnośnie metody rozliczania różnic kursowych z mocą wsteczną, tak aby metoda rachunkowa rozliczania różnic kursowych obowiązywała od 2020 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).