Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2022 r. zmianami w ustawie o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) oraz w związku z Przesuniętym rokiem podatkowym Spółki, limit 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, dotyczy wypłat odsetek dokonanych przez Spółkę na rzecz Odbiorcy wyłącznie w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) zarejestrowanym w Polsce i podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”). Spółka jest członkiem grupy kapitałowej (`(...)`).

Rok podatkowy Spółki trwa od 1 września danego roku kalendarzowego do 31 sierpnia następnego roku kalendarzowego. Zagadnienie problemowe, będące przedmiotem niniejszego wniosku, dotyczy roku podatkowego Wnioskodawcy rozpoczętego 1 września 2021 r., a który zakończy się 31 sierpnia 2022 r. (dalej określany jako: „Przesunięty rok podatkowy”).

Spółka jest jedną ze stron wielostronnej, zawartej w ramach ww. grupy kapitałowej, umowy Cash Pooling, w ramach której dokonuje wypłaty odsetek na rzecz A z siedzibą w Szwecji (`(...)`) oznaczonej szwedzkim numerem identyfikacji podatkowej: (`(...)`) (dalej jako: „Odbiorca”). Odbiorca należy do tej samej grupy kapitałowej, co Wnioskodawca i jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W związku z ww. umową Cash Pooling Spółka wypłacała i będzie wypłacać odsetki; w szczególności w roku podatkowym trwającym w Spółce od 1 września 2021 r. do 31 sierpnia 2022 r. Spółka przewiduje, że łączna kwota wypłaconych w tym okresie odsetek może przekroczyć 2 000 000 zł.

Poza opisanymi wyżej odsetkami Spółka nie wypłacała i nie będzie wypłacać na rzecz Odbiorcy we wskazanym wyżej okresie innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Pytanie

Czy w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2022 r. zmianami w ustawie o CIT oraz w związku z Przesuniętym rokiem podatkowym Spółki, limit 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, dotyczy wypłat odsetek dokonanych przez Spółkę na rzecz Odbiorcy wyłącznie w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2022 r. zmianami w ustawie o CIT oraz w związku z Przesuniętym rokiem podatkowym Spółki, limit 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, dotyczy wypłat odsetek dokonanych przez Spółkę na rzecz Odbiorcy wyłącznie w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r.

Uzasadnienie

Z dniem 1 stycznia 2022 r. weszła w życie Ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm., dalej jako: „Polski Ład”), która wprowadziła zmiany do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT (art. 2 pkt 55 lit. a tiret pierwsze Polskiego Ładu) i art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (art. 2 pkt 55 lit. h Polskiego Ładu), które regulują obowiązki płatnika przy wypłacie należności określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (m.in. odsetek).

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej i staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Jednocześnie zgodnie z art 26 ust. 2e ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zakres zastosowania art. 26 ust. 1 i ust. 2e ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., wyznacza ponadto art. 69a Polskiego Ładu, zgodnie z którym przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do płatników i podatników zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 26 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tytułu wypłat (świadczeń), pieniędzy, wartości pieniężnych oraz należności dokonywanych, stawianych do dyspozycji lub wypłacanych po dniu 31 grudnia 2021 r.

Z art. 69a Polskiego Ładu wynika zatem, że do należności odsetkowych stawianych do dyspozycji lub wypłacanych po dniu 31 grudnia 2021 r. należy stosować przepisy art. 26 ust. 1 i 2e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. Z przepisu tego nie wynika jednak sposób określenia limitu 2 000 000 dla podmiotu takiego jak Spółka, tj. mającego Przesunięty rok podatkowy.

Określone powyżej przepisy mogą być zatem potencjalnie interpretowane, w kontekście Spółki, w sposób dwojaki:

1. Spółka powinna sumować odsetki wypłacone na rzecz Odbiorcy w Przesuniętym roku podatkowym, tj. od 1 września 2021 r. do 31 sierpnia 2022 r. w celu weryfikacji ewentualnego przekroczenia przewidzianego w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT limitu 2 000 000 zł wypłaconych odsetek, albo

2. Spółka powinna sumować kwoty odsetek wypłaconych w Przesuniętym roku podatkowym z uwzględnieniem art. 69a Polskiego Ładu, co skutkuje sumowaniem kwot odsetek wypłaconych na rzecz Odbiorcy wyłącznie w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r. w celu weryfikacji ewentualnego przekroczenia przewidzianego w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT limitu 2 000 000 zł wypłaconych odsetek.

Państwa zdaniem prawidłowa koncepcja interpretacyjna została wskazana powyżej w punkcie drugim, na co wskazują przedstawione poniżej argumenty.

Dokonując interpretacji przepisów funkcjonujących od 1 stycznia 2022 r., określających obowiązki płatnika związane z poborem podatku u źródła, należy porównawczo zwrócić uwagę na regulacje obowiązujące do 31 grudnia 2021 r.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Ponadto w myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Do 31 grudnia 2021 r. stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT było ograniczane lub wyłączane w związku z art. 26 ust. 9 ustawy o CIT, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności.

Stosownie do § 4 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „Rozporządzenie wyłączające”) wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 31 grudnia 2021 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7-9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

Odsetki wypłacane na rzecz nierezydenta nie zostały wymienione w § 2 ust. 1 pkt 7-9 Rozporządzenia wyłączającego.

Jednocześnie w przypadku Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz.U. z 2006 r. nr 26, poz. 193 ze zm., dalej jako: „UPO Szwecja”) podstawą prawną do wymiany informacji jest art. 25 UPO Szwecja.

Mając na uwadze wskazane wyżej regulacje należy podkreślić, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. w stosunku do wypłacanych na rzecz Odbiorcy odsetek nie obowiązywał limit 2 000 000 zł wypłat przewidziany w art. 26 ust 2e ustawy o CIT (w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2021 r). Skoro zatem dokonywane przez Spółkę – w trakcie jej Przesuniętego roku podatkowego – wypłaty odsetek miały miejsce w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., w którym art. 26 ust. 2e ustawy o CIT nie znajdował zastosowania, to wypłat dokonanych od początku Przesuniętego roku podatkowego (czyli od 1 września 2021 r.) do dnia 31 grudnia 2021 r., nie należy sumować z wypłatami odsetek dokonanymi w tej części Przesuniętego roku podatkowego Spółki, który trwa od 1 stycznia 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r. Odmienna wykładnia skutkowałaby zastosowaniem art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., z mocą wsteczną poprzez uwzględnienie w limicie 2 000 000 zł odsetek wypłacanych w okresie, w którym przepis ten na podstawie § 4 pkt 1 Rozporządzenia wyłączającego był wyłączony z zastosowania względem odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz Odbiorcy. Ponadto, wykładnia taka pozbawiałaby wszelkiego znaczenia dyspozycję przepisu art. 69a Polskiego Ładu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 updop oraz w art. 22 ust. 1 updop.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 updop:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów m.in. z odsetek ustala się w wysokości 20% przychodów.

Regulacja art. 21 ust. 2 updop stanowi, że:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 22b updop:

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Zatem podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody z tytułów określonych w przepisach art. 21 ust. 1 updop oraz art. 22 ust. 1 updop podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach wskazanych w tych przepisach. Wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Obowiązki płatnika w powyżej wskazanym zakresie są uregulowane w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 26 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 2e updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należy wskazać, że ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm., dalej jako: „Polski Ład”, „ustawa nowelizująca”), od 1 stycznia 2022 r. wprowadzone zostały zmiany do art. 26 ust. 1 updop (art. 2 pkt 55 lit. a tiret pierwsze Polskiego Ładu) i art. 26 ust. 2e updop (art. 2 pkt 55 lit. h Polskiego Ładu), które regulują obowiązki płatnika przy wypłacie należności określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop (m.in. odsetek).

Na podstawie art. 26 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 2e updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto w myśl przepisu art. 89 Polskiego Ładu nowelizujące nowe przepisy wchodzą w życie od 1 stycznia 2022 r. Wśród wyjątków nie wymieniono przepisów art. 26 updop. Jednocześnie ustawa nowelizująca przewiduje w art. 64, że:

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, z wyjątkiem art. 17 ust. 1 pkt 23a, 58a i 62, art. 18db, art. 18ea-18ef i art. 24d ust. 9a tej ustawy.

Zatem przepis ten wprowadził szczególne zasady stosowania przepisów Polskiego Ładu wobec podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r.

Należy jednak zwrócić uwagę, że ustawą o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw z dnia 9 grudnia 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2427) wprowadzono szczególne przepisy przejściowe dotyczące tylko zasad poboru i płatności podatku u źródła. Dotyczą one zarówno płatników jak i podatników w podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 6 ww. ustawy:

W ustawie z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2105 i 2349) wprowadza się następujące zmiany po art. 69 dodaje się art. 69a w brzmieniu:

„Art. 69a. Przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do płatników i podatników zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 26 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tytułu wypłat (świadczeń), pieniędzy, wartości pieniężnych oraz należności dokonywanych, stawianych do dyspozycji lub wypłacanych po dniu 31 grudnia 2021 r.”

Na gruncie obowiązującego od 1 stycznia 2022 roku przepisu art. 26 ust. 2e updop, w związku z przepisem art. 69a ustawy nowelizującej, płatnik powinien ustalić przekroczenie albo nieprzekroczenie kwoty 2 000 000 złotych poprzez uwzględnienie w rachunku tej kwoty tylko takich należności, które zostały wypłacone po 31 grudnia 2021 r. i spełniają pozostałe warunki podmiotowo-przedmiotowe określone w art. 26 ust. 2e (czyli są dokonane na rzecz powiązanego podatnika-nierezydenta oraz stanowią przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 1 updop).

Przepis przejściowy art. 69a ustawy nowelizującej jest przepisem przejściowym, który wprost dotyczy sytuacji płatnika na gruncie nowych przepisów o WHT (w tym wynikającego z art. 26 ust. 2e obowiązku ustalenia przekroczenia krytycznej kwoty 2 000 000 złotych).

Należy zatem zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2022 r. zmianami w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w związku z Przesuniętym rokiem podatkowym Spółki, limit 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e updop, dotyczy wypłat odsetek dokonanych przez Spółkę na rzecz Odbiorcy wyłącznie w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).