Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w związku z cofnięciem jednostronnego oświadczenia o kompensacie w związku z zawartą ugodą sądową mogą Państwo dokonać korekty przychodów na bieżąco, w roku zawarcia ugody. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca, Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”) odstąpił od niewykonanej części Kontraktu zawartego z Wykonawcą. Wykonawcę stanowiło konsorcjum trzech spółek.
W związku z odstąpieniem przez Spółkę od Kontraktu, zarówno Spółka, jak i Wykonawca kierowały wobec siebie roszczenia.
Głównym roszczeniem Wykonawcy było roszczenie o zapłatę wynagrodzenia wynikającego z końcowego rozliczenia Kontraktu.
Spółka stała na stanowisku, że przysługują jej względem Wykonawcy wierzytelności zarówno z tytułu zwrotu kosztów usunięcia wad, wykonania przeglądów fabrycznych oraz czynności serwisowych, jak i z tytułu naprawienia szkody wynikającej z nienależytego wykonania Kontraktu. Wierzytelności Spółki wynikały również z tytułu wypłaconych przez Spółkę do podwykonawców kwot wynagrodzenia na podstawie art. 6471 § 2 k.c.
Spółka posiadała także roszczenie do Wykonawcy o zwrot kosztów, do poniesienia których Wykonawca był obowiązany na podstawie Kontraktu.
Kolejnym tytułem roszczeń od Wykonawcy były kary umowne za opóźnienie Wykonawcy w stosunku do ustalonych terminów wykonania umowy oraz z tytułu odstąpienia od niewykonanej części Kontraktu.
Wykonawca dnia 30 czerwca 2020 r. wystawił fakturę w kwocie 5.080.401,54 PLN brutto.
Spółka z tej faktury nie uznała jako należnej kwoty 1.114.300,79 PLN brutto. Tym samym, za należną z podanego wyżej tytułu Spółka przyjęła wyłącznie kwotę 3.966.100,75 PLN brutto (5.080.401,54 PLN brutto minus 1.114.300,79 PLN brutto).
Spółka pismem z dnia 24 lipca 2020 r. złożyła Wykonawcy, w trybie art. 498 § 1 k.c., oświadczenie o potrąceniu swoich wierzytelności w łącznej kwocie 5.842.213,71 PLN z uznanymi przez Spółkę wierzytelnościami Wykonawcy względem Spółki w kwocie 3.966.100,75 PLN i dokonała rozliczenia kompensaty w księgach. W wyniku dokonanej kompensaty, obie wierzytelności umorzyły się wzajemnie do wysokości wierzytelności niższej, tj. należnej Wykonawcy od Spółki kwoty 3.966.100,75 PLN. Kompensacie w pierwszej kolejności podlegały naliczone kary umowne oraz wierzytelności dotyczące zwrotu kosztów usunięcia wad i usterek.
W wyniku kompensaty Spółka w 2020 r. zaliczyła do przychodów podatkowych kwotę kar umownych naliczonych Wykonawcy i rozliczonych w drodze tego potrącenia, jak i wartość zwrotu kosztów usunięcia wad i usterek.
Strony tj. Wykonawca i Spółka przystąpiły do negocjacji mających na celu ugodowe rozliczenie wzajemnych roszczeń. Po przeprowadzonych negocjacjach w dniu 3 lutego 2022 roku strony zawarły ugodę sądową, w której na nowo dokonały rozliczeń.
W ugodzie Spółka zrzekła się m.in.:
a) roszczenia o zapłatę kary umownej w kwocie 3.979.795,25 zł objętej Notą księgową nr … z dnia 29 maja 2018 r., z tytułu odstąpienia od Kontraktu z winy Wykonawcy;
b) roszczenia o zapłatę kary umownej w kwocie 180.000,00 zł objętej Notą księgową nr … z dnia 29 maja 2018 r., z tytułu opóźnienia w stosunku do terminu wskazanego w pkt 1.3 a Aneksu nr 3 do Kontraktu.
Jednocześnie Spółka cofnęła w części oświadczenie o potrąceniu z dnia 24 lipca 2020 roku, tj. w zakresie oświadczenia o potrąceniu wierzytelności z tytułu kosztów usunięcia wad i usterek w części, kar umownych w całości oraz z zwrotu kwot wypłaconych do podwykonawców w części, na co Wykonawca wyraził zgodę.
Wobec powyższego stanu faktycznego Spółka musiała dokonać stosownych operacji księgowych, których celem było odzwierciedlenie aktualnego stanu prawnego i faktycznego, jaki powstał po zawarciu ugody.
Kwota kar naliczonych przez Spółkę oraz zwrotu kosztów usunięcia wad i usterek rozliczonych w ramach dokonanej przez Spółkę kompensaty potraktowana została w 2020 r. jako przychód podatkowy.
Pytanie
Czy o wartość ww. kar umownych, które zostały rozpoznane i zaksięgowane jako przychód podatkowy Spółki w roku podatkowym, w którym zostało złożone jednostronne oświadczenie o kompensacie, tj. w 2020 roku, w przypadku cofnięcia oświadczenia obejmującego m.in. wierzytelności z tytułu naliczonych kar umownych i zrzeczenia się przez Spółkę dochodzenia tych kar, co nastąpiło w treści ugody zawartej z Wykonawcą w roku 2022, Spółka może pomniejszyć przychód podatkowy na bieżąco, czyli w roku podpisania ugody, tj. w roku 2022?
Państwa stanowisko w sprawie
Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, odwołanie oświadczenia o potrąceniu przy zgodzie drugiej strony, można by traktować jako umowę mającą na celu ukształtowanie na nowo sytuacji prawnej stron (por. np. K. Zagrobelny, w: E. Gniewek (red.), Kodeks`(...)`, 2008, s. 903; por. K. Zawada, w: K. Pietrzykowski (red.), Kodeks cywilny, t. 2, 2009, s. 117; Z. Radwański, A. Olejniczak, Zobowiązania, s. 353).
W świetle powyższego, zdaniem Spółki – Spółka mogła w roku 2022, na bieżąco pomniejszyć przychody podatkowe, które zostały rozpoznane i zaksięgowane jako przychód podatkowy Spółki w roku podatkowym, w którym zostało złożone jednostronne oświadczenie o kompensacie (rok 2020), gdyż w roku 2022 doszło do podpisania ugody, w której strony dokonały nowego, zgodnego rozliczenia wzajemnych roszczeń, czego wynikiem było częściowe cofnięcie przez Spółkę oświadczenia o potrąceniu za zgodą Wykonawcy oraz zrzeczenie się przez Spółkę dochodzenia zapłaty m.in. kar umownych.
Art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”) stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.
Z kolei art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p. przewiduje, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.
Oznacza to, że w przypadku zawarcia między stronami ugody, jej skutki należy odnosić na bieżąco. W związku z tym, nie należy dokonywać korekt we wcześniejszych rozliczeniach podatkowych. Zatem wykazanie przychodu w 2020 r. z tytułu kar umownych, było prawidłowe, ponieważ Spółka dokonała ich potrącenia z własnymi zobowiązaniami wobec Wykonawcy (kary zostały uregulowane).
Natomiast w wyniku zawartej w 2022 roku ugody, Strony na nowo uregulowały wzajemne wierzytelności i roszczenia efektem czego doszło do cofnięcia przez Spółkę oświadczenia o potrąceniu m.in. w części obejmującej rozliczenie przez potrącenie wierzytelności z tytułu naliczonych kar umownych oraz zrzeczenie się przez Spółkę dochodzenia tych kar. Wobec powyższego Spółka z datą zawartej ugody powinna pomniejszyć przychody o kwotę kar umownych, których zrzekła się z w zawartej ugodzie, a które wcześniej zostały zaliczone do przychodów podatkowych w drodze potrącenia.
Powyższe stanowisko Spółki potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (do 31 grudnia 2003 r.) we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2002 r. (sygn. akt I SA/Wr 1601/00), w którym stwierdzono, że skoro faktura korygująca związana była z ugodą sądową, jej skutki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczą tego roku, w którym została zawarta ugoda, a związku z tym fakt ten powinien znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych skarżącej, w roku zawarcia ugody i wpływać na podatek dochodowy tego roku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):
Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Stosownie natomiast do art. 12 ust. 3 updop:
Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Przychodami są zatem, co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, których otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.
Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m updop.
W myśl art. 12 ust. 3j updop:
Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.
Jak stanowi art. 12 ust. 3k updop:
Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.
Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3l updop:
Przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:
-
korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
-
korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują instytucji prawa cywilnego jaką jest potrącenie (zwane również kompensatą), należy zatem sięgnąć do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm., dalej: „KC”).
Zgodnie z art. 498 § 1 KC:
Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.
W myśl natomiast art. 498 § 2 KC:
Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.
Powyższe oznacza, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Zatem, potrącenie stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co na gruncie updop pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.
W doktrynie wskazuje się, że do potrącenia ustawowego dochodzi w drodze jednostronnej czynności prawnej o charakterze prawo kształtującym (Kodeks cywilny. Komentarz red. prof. ucz. UW dr hab. Konrad Osajda Rok wydania: 2020, Wydawnictwo: C.H.Beck, Legalis). Potrącenie ustawowe może być zatem dokonane wbrew woli drugiej strony. Staje się skuteczne, przy spełnieniu wskazanych w ustawie przesłanek (tzw. stanu potrącalności), z chwilą dojścia oświadczenia do adresata. Sam zbieg wierzytelności nie powoduje ex lege potrącenia; umorzenie wierzytelności wzajemnych następuje dopiero z mocy oświadczenia woli, które tworzy nowy stan materialnoprawny (por. np. wyr. SN z 9 września 2015 r., sygn. akt. IV CSK 653/14, Legalis).
W przypadku kompensaty ustawowej, brak jest konieczności istnienia porozumienia stron co do dokonania tej czynności. Jeśli spełnione są ustawowe przesłanki, możliwe jest ono nawet wbrew woli jednej z nich, gdyż jest ono traktowane jako czynność prawna jednostronna, a złożone drugiej stronie oświadczenie woli ma charakter prawo kształtujący. Należy przy tym podkreślić, że konstrukcja ustawowa odnosi się zasadniczo do dwóch podmiotów, które względem siebie są jednocześnie wierzycielami i dłużnikami.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że pismem z dnia 24 lipca 2020 r. złożyli Państwo Wykonawcy, w trybie art. 498 § 1 k.c., oświadczenie o potrąceniu swoich wierzytelności w łącznej kwocie 5.842.213,71 PLN z uznanymi przez Państwa wierzytelnościami Wykonawcy względem Państwa w kwocie 3.966.100,75 PLN i dokonali rozliczenia kompensaty w księgach. W wyniku dokonanej kompensaty, obie wierzytelności umorzyły się wzajemnie do wysokości wierzytelności niższej, tj. należnej Wykonawcy od Państwa kwoty 3.966.100,75 PLN. Kompensacie w pierwszej kolejności podlegały naliczone kary umowne oraz wierzytelności dotyczące zwrotu kosztów usunięcia wad i usterek.
W wyniku kompensaty, w 2020 r. zaliczyli Państwo do przychodów podatkowych kwotę kar umownych naliczonych Wykonawcy i rozliczonych w drodze tego potrącenia, jak i wartość zwrotu kosztów usunięcia wad i usterek.
Strony tj. Państwo i Wykonawca, przystąpiły do negocjacji mających na celu ugodowe rozliczenie wzajemnych roszczeń. Po przeprowadzonych negocjacjach w dniu 3 lutego 2022 roku strony zawarły ugodę sądową, w której na nowo dokonały rozliczeń.
W ugodzie zrzekli się Państwo m.in.:
a) roszczenia o zapłatę kary umownej w kwocie 3.979.795,25 zł objętej Notą księgową nr … z dnia 29 maja 2018 r., z tytułu odstąpienia od Kontraktu z winy Wykonawcy;
b) roszczenia o zapłatę kary umownej w kwocie 180.000,00 zł objętej Notą księgową nr … z dnia 29 maja 2018 r., z tytułu opóźnienia w stosunku do terminu wskazanego w pkt 1.3 a Aneksu nr 3 do Kontraktu.
Jednocześnie cofnęli Państwo w części oświadczenie o potrąceniu z dnia 24 lipca 2020 roku, tj. w zakresie oświadczenia o potrąceniu wierzytelności z tytułu kosztów usunięcia wad i usterek w części, kar umownych w całości oraz z zwrotu kwot wypłaconych do podwykonawców w części, na co Wykonawca wyraził zgodę. (…)
Kwota kar naliczonych przez Państwa oraz zwrotu kosztów usunięcia wad i usterek rozliczonych w ramach dokonanej przez Państwa kompensaty potraktowana została w 2020 r. jako przychód podatkowy.
Państwa wątpliwości w niniejszej sprawie dotyczą ustalenia, czy o wartość ww. kar umownych, które zostały rozpoznane i zaksięgowane jako Państwa przychód podatkowy w roku podatkowym, w którym zostało złożone jednostronne oświadczenie o kompensacie, tj. w 2020 roku, w przypadku cofnięcia oświadczenia obejmującego m.in. wierzytelności z tytułu naliczonych kar umownych i zrzeczenia się przez Państwa dochodzenia tych kar, co nastąpiło w treści ugody zawartej z Wykonawcą w roku 2022, mogą Państwo pomniejszyć przychód podatkowy na bieżąco, czyli w roku podpisania ugody, tj. w roku 2022.
Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że na podstawie art. 61 § 1 KC:
Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej.
Cofnięcie oświadczenia woli po upływie wskazanego w tym przepisie terminu jest możliwe za zgodą drugiej strony.
W przypadku wycofania oświadczenia woli w związku z zawarciem ugody sądowej, skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), co oznacza, że w niniejszej sprawie oświadczenie o kompensacie już od chwili jego złożenia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją, jakby w ogóle nie doszło do jego złożenia. Skutkiem tego jest uznanie, że po Państwa stronie nie może wystąpić przychód z tytułu opisanych we wniosku kar umownych.
Skutki wycofania oświadczenia woli na gruncie podatkowym należy odnieść do okresu, w którym dokonano ugody sądowej, tj. okresu, w którym dojdzie do wzajemnych rozliczeń stron i faktycznego zwrotu wzajemnych świadczeń, które stały się nienależne w związku z nieważnością czynności cywilnoprawnej (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 291/10).
W związku z powyższym, powinni Państwo dokonać stosownej korekty swoich rozliczeń pomniejszając przychody podatkowe o wartość kar umownych wykazanych jako przychód w 2020 r. W analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 12 ust. 3j updop.
Z regulacji zawartych we wskazanym art. 12 ust. 3j updop wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).
Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sjp.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.
W świetle przedstawionych uregulowań prawnych należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia ani z „błędem rachunkowym”, ani z „inną oczywistą omyłką”.
W związku z powyższym, w przypadku korekty z przyczyn innych niż oczywista omyłka lub błąd rachunkowy, z tytułu cofnięcia oświadczenia o dokonaniu kompensaty w wyniku zawartej ugody sądowej, są Państwo uprawnieni do zmniejszenia przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym doszło do zawarcia ww. ugody.
Podsumowując, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego `(...)` Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).