Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy rekompensata, o której mowa w art. 62g ust. 1 Prawa energetycznego w zw. z art. 1 pkt 3 ustawy o ochronie odbiorców gazu stanowi przychód (dochód), o którym mowa w art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 kwietnia 2022 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.104.2022.3.ICZ, 0111-KDIB2-1.4010.98.2022.2.PB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 maja 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność od 2004 roku (dalej: Wnioskodawca). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie koncesji nr (…), wydanej na okres od 15 czerwca 2009 roku do 31 grudnia 2025 roku. Koncesja obejmuje działalność polegającą na obrocie paliwami gazowymi na potrzeby odbiorców zlokalizowanych na terytorium Polski.

Działalność Wnioskodawcy w szczególności obejmuje następujące obszary:

- dostawy gazu sieciowego do klienta końcowego;

- dostawy gazu LNG do klienta końcowego, w celu poddania go regazyfikacji;

- dostawy gazu LNG do klienta końcowego, jako paliwo do pojazdów mechanicznych: ciągniki siodłowe, autobusy itp.

- dostawy gazu LNG do klienta końcowego, jako półprodukt niezbędny do wyprodukowania CNG - paliwa do pojazdów mechanicznych;

- projektowanie i dostawa kompletnych instalacji do regazyfikacji LNG;

- projektowanie i dostawa kompletnych instalacji do tankowania LNG;

- projektowanie i dostawa kompletnych instalacji LCNG (produkcja CNG z gazu LNG);

- zarządzanie projektami kogeneracji gazowej, co obejmuje:

¾ projektowanie i dostawę kompletnych instalacji kogeneracyjnych,

¾ zarządzanie produkcją instalacji kogeneracyjnych w zakresie: ciepła i energii elektrycznej.

Ustawą z dnia 26 stycznia 2022 roku o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców paliw gazowych w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz.U.2022.202) [dalej: ustawa o ochronie odbiorców gazu] znowelizowana została ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne (Dz.U.2021.716). Ustawodawca zamroził czasowo ceny wyrobów gazowych dostarczanych wymienionym w ustawie odbiorcom. Jednocześnie ustawa o ochronie odbiorców gazu przyznała przedsiębiorstwom energetycznym prawo do rekompensat z tytułu zamrożenia cen określonych w taryfie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i dostarczania gazu poniżej stawek wolnorynkowych. Wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe pozwalające na wypłatę mu rekompensaty wprowadzonej ustawą o ochronie odbiorców gazu. Kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pytanie

Czy rekompensata, o której mowa w art. 62g ust. 1 Prawa energetycznego w zw. z art. 1 pkt 3 ustawy o ochronie odbiorców gazu stanowi przychód (dochód), o którym mowa w art. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

(Pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Na mocy ustawy o ochronie odbiorców gazu znowelizowane zostało Prawo energetyczne. Na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o ochronie odbiorców gazu w zw. z art. 62b Prawa energetycznego Ustawodawca w znaczący sposób rozszerzył katalog podmiotów objętych ochroną taryfową do 31 grudnia 2023 roku, będących podmiotami realizującymi zadania z zakresu użyteczności publicznej. Jednocześnie Ustawodawca - na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy o ochronie odbiorców gazu w zw. z art. 62g Prawa energetycznego - wprowadził nowe przepisy będące mechanizmem rekompensat dla sprzedawców gazu ziemnego do odbiorców taryfowych, który służyłby zrekompensowaniu skutków zamrożenia cen dla rozszerzonego katalogu odbiorców taryfowych. Zgodnie z art. 62g ust. 1 Prawa energetycznego „w przypadku zatwierdzenia przez Prezesa URE taryfy skalkulowanej przez przedsiębiorstwo energetyczne zgodnie z art. 62f ust. 1, zwane dalej „podmiotem uprawnionym”, podmiotowi uprawionemu przysługuje z tego tytułu rekompensata ustalana na zasadach określonych w art. 62h-62j.” Wnioskodawca - jak wynika z opisu stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) - jest przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi. Wykonując obowiązki ustawowe, Wnioskodawca przedkłada Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: „Prezes URE”) - na podstawie art. 62f ust. 1Prawa energetycznego - skalkulowane taryfy, które następnie przez Prezesa URE są zatwierdzane. Jak wynika więc z zakreślonego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) i prawnego przedstawionego w niniejszym wniosku, Wnioskodawca uprawniony jest do otrzymywania rekompensaty, o której mowa w art. 62g ust. 1 Prawa energetycznego, co tak jak wspomniano nie stanowi per se przedmiotu niniejszego wniosku o wydanie interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej jako: Ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Art. 7 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem CIT jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f ustawy o CIT, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Jak wynika zaś z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy - podobnie jak w zakresie podatku VAT (podatek od towarów i usług) - rekompensaty, o których mowa w art. 62g Prawa energetycznego nie są wliczane do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu również na gruncie ustawy o CIT. Ustawodawca w ustawie o ochronie odbiorców gazu nie wprowadził analogicznych przepisów, do tych które wprost zwalniają rekompensaty z opodatkowania podatkiem VAT, jednakże przyjęcie, iż rekompensaty te opodatkowane są podatkiem CIT należy uznać za sprzeczne z ogółem działań mających na celu zmniejszenie obciążeń obywateli z tytułu nabywania towarów i usług pierwszej potrzeby takich jak gaz, energia elektryczna czy określone grupy żywności. Działania ustawodawcy, nazywane oficjalnie „Rządową Tarczą Antyinflacyjną” (dalej: „RTA”) stanowią pakiet działań mających na celu ochronę obywateli poprzez zmniejszenie dolegliwości ekonomicznych będących efektem postępującej od połowy 2021 roku inflacji. Ustawa o ochronie odbiorców gazu jest właśnie jedynym z działań Ustawodawcy w ramach RTA. Analizując rozwiązania wprowadzane w ramach RTA w zakresie ochrony nabywców gazu wskazać można chociażby na obniżenie stawki podatku VAT na gaz ziemny z 23% do 8% w okresie od 1 stycznia do 31 stycznia 2022 roku oraz z 8% do 0% w okresie od 1 lutego 2022 roku. Innym rozwiązaniem - które nie dotyka wprost Wnioskodawcy, ale stanowi odzwierciedlenie motywacji i woli Ustawodawcy - jest wprowadzony w ramach RTA ustawą z dnia 17 grudnia 2021 roku o dodatku osłonowym (Dz.U.2022.1), dodatek osłonowy, którego głównym celem jest ochrona gospodarstw domowych przed skutkami pogłębiającego się na skutek inflacji tzw. ubóstwa energetycznego. Taki kierunek działań ustawodawcy znajduje również odzwierciedlenie w uzasadnieniu do autopoprawki wprowadzonej w ustawie z dnia 29 października 2021 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105) [dalej: „Polski Ład”]. W ramach ostatniej dużej nowelizacji polskiego systemu podatkowego, tj. Polskiego Ładu, Ustawodawca wprowadził między innymi tzw. minimalny podatek dochodowy od osób prawnych. Jednakże Ustawodawca, wprowadzając nowe obciążenie w zakresie podatku CIT, wyłączył z obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach, o których mowa w art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT przychody i koszty uzyskanych przychodów osiągnięte w związku z transakcją, jeżeli cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z przepisów ustaw oraz wydanych na ich podstawie aktów normatywnych. Uzasadniając powyższe wyłączenie Ustawodawca wskazał, że „brak powyższego rozwiązania powodowałby, iż podmioty które osiągają niską zyskowność z uwagi na objęcie transakcji cenami regulowanymi, byłyby z tego tytułu obciążone dodatkowym podatkiem, który pogłębiałby ich problemy z rentownością ekonomiczną. Chodzi tu między innymi o podmioty zajmujące się obrotem energią elektryczną [bądź wyrobami gazowymi, do których zastosowanie znajdują analogiczne zasady - przy. pełnomocnika], w tym jej sprzedażą na rzecz gospodarstw domowych, która podlega taryfie zatwierdzanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Należy wskazać, że wysokość cen energii elektrycznej dla gospodarstw domowych jest tematem ważnym społecznie i działania w sferze publiczno-prawnej, które mogą prowadzić do jej wzrostu, skutkować mogą pogłębieniem zjawiska tzw. ubóstwa energetycznego.”

Reasumując, nieuzasadnionym, a nadto sprzecznym z wolą Ustawodawcy, która wynika z długofalowej strategii fiskalnej zorientowanej na zmniejszanie obciążeń finansowych odbiorców gazu (a także innych kluczowych towarów) oraz ograniczenie wzrostu inflacji, byłoby przyjęcie, iż rekompensaty będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowią przychód w rozumieniu art. 7 ustawy o CIT i podlegają opodatkowaniu podatkiem CIT. Rekompensaty, o których mowa w art. 62g Prawa energetycznego mają złagodzić dolegliwości związane z zamrożeniem cen określonych w taryfie zatwierdzonej przez Prezesa URE na okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 roku, zaś ich dodatkowe opodatkowanie sprzeczne byłoby z takim celem. Co więcej, zgodnie z art. 62i ust. 12 Prawa energetycznego wprowadzonego na mocy art. 1 pkt 3 ustawy o ochronie odbiorców gazu, wskazuje się wprost, że w przypadku braku środków na wypłatę rekompensat zarządca rozliczeń wstrzymuje wypłatę do czasu zapewnienia środków na ten cel. Opodatkowanie zatem tego rodzaju rekompensat - w przypadku, gdy Wnioskodawca zobowiązany jest do stosowania usztywnionych cen zatwierdzonych przez Prezesa URE pod rygorem nałożenia kary finansowej określonej w art. 16 ustawy o ochronie odbiorców gazu - w sposób wymierny zwiększa obciążenia ekonomiczne dostawców gazu. Z jednej strony bowiem, Wnioskodawca ma obowiązek stosowania zatwierdzonej przez Prezesa URE taryfy, niezależnie od obowiązującej sytuacji na rynku gazu i faktycznych cen gazu, z drugiej zaś nie ma gwarancji otrzymywania rekompensat, które kluczowe są dla zapewnienia rentowności Wnioskodawcy. Uznanie, iż rekompensata taka wlicza się do podstawy opodatkowania - w wymiarze ekonomicznym - prowadziłoby do sytuacji, w której Wnioskodawca miałby mniejsze możliwości tworzenia rezerw celowych na wypadek, gdyby wypłata rekompensat, wstrzymana zostałaby na bliżej nieokreślony czas. Przyjęcie zatem, iż Wnioskodawca nie ma racji - a rekompensata podlega opodatkowaniu - mogłoby doprowadzić w skrajnym wypadku do sytuacji, w którym przyznanie rekompensaty przyniosłoby efekt odwrotny od zamierzonego. Ostateczny koszt opodatkowania rekompensat oraz ewentualnego wstrzymania ich wypłat - w krótkiej perspektywie - poniesie Wnioskodawca oraz przedsiębiorstwa o podobnym profilu działalności. Uwzględniając jednak dłuższą perspektywę, zachowanie rentowności przedsiębiorstw energetycznych musi stanowić jeden z głównych celów polityki energetycznej państwa, w ramach walki z ubóstwem energetycznym. To właśnie większa ilość dostawców gazu oraz działania regulacyjne Prezesa URE są jedynym z elementów, które pozwalają zachować stabilne ceny na rynku gazu. Nadmierne obciążenie przedsiębiorstw gazowych może doprowadzić w skrajnym wypadku do ograniczenia konkurencyjności na rynku gazu, a tworzenie monopoli - czego najlepszym przykładem jest miniony system polityczny - w ostatecznym rozrachunku odbija się zawsze na nabywcach znajdujących się na końcu łańcucha dostaw. Mając powyższe na uwadze, zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż również w zakresie podatku CIT rekompensaty nie podlegają opodatkowaniu tymże podatkiem. Odmienna interpretacja przepisów nieuchronnie prowadziłaby do wniosku, iż mamy do czynienia z Ustawodawcą, który nie wprowadza racjonalnych rozwiązań, które w dłuższej perspektywie mają na celu ochronę obywateli przed negatywnymi skutkami sytuacji na światowym rynku energii, w tym gazu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „updop”),

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 updop,

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 updop,

przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej. Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne (np. w postaci dofinansowania, rekompensaty) stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Katalog przysporzeń nie stanowiących przychodów podatkowych został określony w art. 12 ust. 4 updop. Jest to katalog zamknięty, co oznacza, że jedynie w warunkach ściśle określonych w tym katalogu otrzymane przysporzenie przychodu podatkowego stanowić nie będzie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą na podstawie koncesji wydanej na okres od 15 czerwca 2009 roku do 31 grudnia 2025 roku. Koncesja obejmuje działalność polegającą na obrocie paliwami gazowymi na potrzeby odbiorców zlokalizowanych na terytorium Polski.

Ustawą z dnia 26 stycznia 2022 roku o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców paliw gazowych w związku z sytuacją na rynku gazu znowelizowana została ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne. Ustawodawca zamroził czasowo ceny wyrobów gazowych dostarczanych wymienionym w ustawie odbiorcom. Jednocześnie ustawa o ochronie odbiorców gazu przyznała przedsiębiorstwom energetycznym prawo do rekompensat z tytułu zamrożenia cen określonych w taryfie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i dostarczania gazu poniżej stawek wolnorynkowych. Wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe pozwalające na wypłatę mu rekompensaty wprowadzonej ustawą o ochronie odbiorców gazu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy rekompensata, o której mowa w art. 62g ust. 1 Prawa energetycznego w zw. z art. 1 pkt 3 ustawy o ochronie odbiorców gazu stanowi przychód (dochód), podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 62g ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 716), w przypadku zatwierdzenia przez Prezesa URE taryfy skalkulowanej przez przedsiębiorstwo energetyczne zgodnie z art. 62f ust. 1, zwane dalej „podmiotem uprawnionym”, podmiotowi uprawionemu przysługuje z tego tytułu rekompensata ustalana na zasadach określonych w art. 62h-62j (ust. 1). Rekompensata, o której mowa w ust. 1, przysługuje podmiotowi uprawnionemu za każdy miesiąc kalendarzowy począwszy od dnia wprowadzenia przez podmiot uprawniony do stosowania taryfy skalkulowanej na zasadach określonych w art. 62f, nie wcześniej niż od dnia 1 stycznia 2022 r. (ust. 2).

Należy zauważyć, że jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy wprowadzającej system ww. rekompensat ustawodawca, w celu ochrony odbiorców w gospodarstwach domowych przed skokowym wzrostem cen gazu ziemnego, zdecydował się na wprowadzenie w grudniu 2021 roku do ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 716, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą – Prawo energetyczne”, mechanizmu rozłożenia w czasie wzrostu cen taryfowych gazu ziemnego (art. 62f ). Zdarzenia mające miejsce po wejściu w życie ustawy (ustalenie taryfy dla gospodarstw domowych w trybie art. 62f przez wyłącznie jednego sprzedawcę gazu oraz istotne wzrosty cen gazu ziemnego na krzywej cenowej dla 2022 roku) wskazują na konieczność podjęcia dalszych działań zmierzających do ochrony odbiorców gazu ziemnego szczególnie narażonych na skutki wzrostu cen gazu ziemnego oraz uwzględnienie faktu ochrony tych podmiotów w sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstw energetycznych prowadzących działalność w zakresie obrotu paliwami gazowymi. Dlatego też projektowany mechanizm zakłada realizację celu w postaci ochrony odbiorców w gospodarstwach domowych oraz odbiorców realizujących zadania z zakresu użyteczności publicznej przy jednoczesnym wprowadzeniu rekompensat dla sprzedawców gazu prowadzących sprzedaż do odbiorców taryfowych.

Z powyższego wynika zatem, że w istocie celem ustawodawcy było jedynie zniwelowanie negatywnych skutków szybkiego wzrostu cen gazu dla zapewnienia ciągłości dostaw gazu po cenach akceptowalnych dla odbiorców, a nie wypłacanie środków pieniężnych nie podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Fakt, że ustawodawca wyłączył z opodatkowania tym podatkiem kategorię przychodów oraz kosztów związanych z transakcją, której cena wynika z przepisów lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych nie oznacza, że takie wyłączenie - bez wyraźnego zapisu w ustawie - można wprost przenieść na opodatkowanie dochodu na ogólnych zasadach. Trudno jednocześnie podzielić argumentację wnioskodawcy opartą na „racjonalności” ustawodawcy, który powinien wyłączyć rekompensaty z opodatkowania podatkiem dochodowym, gdyż może zdarzyć się sytuacja gdy wypłata rekompensaty zostanie wstrzymana.

Podkreślić należy, że wniosek nie dotyczy sytuacji wstrzymania wypłaty tylko jej dokonania, a przede wszystkim tut. Organ wydając interpretację indywidualną musi opierać się na obowiązujących przepisach prawa. Wskazane przez wnioskodawcę przepisy art. 7 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 1 określają tylko jak ustala się podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Z żadnego z tych przepisów nie można wywieść wyłączenia z opodatkowania rekompensaty otrzymanej na podstawie art. 62g Prawa energetycznego. Takiego wyłączenia nie zawiera także żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również przepisy innych ustaw, w tym ustawy o ochronie odbiorców gazu, czego świadomość ma sam wnioskodawca, który wskazuje, że ustawodawca nie wprowadził analogicznych przepisów jak w odniesieniu do podatku VAT.

Zwolnienia czy wyłączenia z podatku nie można uzasadniać celem, który przyświecał ustawodawcy uchwalającemu przepisy o ochronie odbiorców gazu, jeżeli realizacja tego celu poprzez wyłączenie rekompensaty na podstawie art. 62g ustawy Prawo energetyczne z opodatkowania podatkiem CIT nie została w sposób jednoznaczny wyartykułowana w przepisach prawa.

Przyjęcie wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazanej przez Wnioskodawcę skutkowałoby uzyskaniem przez Wnioskodawcę korzyści ekonomicznych, a nie zniwelowaniem negatywnych skutków wzrostu cen gazu. Z jednej bowiem strony Wnioskodawca posiadałby prawo do obniżenia podstawy opodatkowania o zapłacone kwoty faktur kosztowych, z drugiej natomiast strony otrzymałby nieopodatkowany zwrot części tej kwoty w postaci dofinansowania, co nie było założeniem ustawodawcy wprowadzającego ww. przepisy.

Biorąc powyższe pod uwagę w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że rekompensata o której mowa otrzymana na podstawie art. 62g ust. 1 Prawa energetycznego w zw. z art. 1 pkt 3 ustawy o ochronie odbiorców gazu nie korzysta z wyłączenia z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4. W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlega ona również zwolnieniu od opodatkowania. Tym samym otrzymana rekompensata stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).