Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

- Czy certyfikat rezydencji pozyskany w postaci dokumentu w formie pliku "pdf" stanowi zaświadczenie, o jakim mowa w art. 4a pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 1 zdanie 2 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w odniesieniu do wypłat należności dokonywanych w 2021 roku?

- Czy w przypadku zakwalifikowania Wynagrodzenia na gruncie umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów z dnia 13 listopada 1995r. (dalej: UPO z Irlandią) jako zysków przedsiębiorstwa opodatkowanych w kraju rezydencji otrzymującego je Nierezydentów Spółka jest uprawniona do niepobrania podatku u źródła bez konieczności weryfikowania statusu beneficjenta rzeczywistego w odniesieniu do należności wypłacanych w 2021 roku?

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Sp. z o.o. (dalej jako: "Wnioskodawca", "Spółka") jest zarejestrowana w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym, zajmuje się przede wszystkim działalnością doradczą w zakresie informatyki. Spółka jest płatnikiem podatku u źródła od przychodów wskazanych w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 dalej: "ustawa o CIT"). W związku z powyższym w Spółce obowiązuje polityka należytej staranności dot. podatku u źródła.

W 2021 r. Spółka nabywała następujące usługi (dalej jako: „Usługi”):

1. usługi reklamowe i rekrutacji pracowników/pozyskania personelu - od firmy F z siedzibą w Irlandii,

2. usługi reklamowe i rekrutacyjne - od firmy L z siedzibą w Irlandii,

3. usługi reklamowe - od firmy G z siedzibą w Irlandii.

- stanowiące usługi o charakterze niematerialnym wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W związku z powyższym, wynagrodzenie za wspomniane usługi podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce na podstawie ustawy o CIT (dalej łącznie jako "Wynagrodzenie"), a Spółka - w jego zakresie - pełni funkcję płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Kwota należności wypłaconych na rzecz tego samego podmiotu (odrębnie na rzecz F,L i G) przekroczyła w 2021r. kwotę 10 000 zł.

Kwota należności wypłaconych na rzecz tego samego podmiotu (odrębnie na rzecz F,L i G) nie przekroczyła w roku podatkowym 2021 kwoty 2 000 000 zł.

Zakupywane Usługi pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki i mają wpływ na osiągane przez nią przychody lub zabezpieczenie ich źródła.

Jak wskazano powyżej, Spółka zakupuje Usługi od F,L i G - firm mających swoje siedziby oraz rezydencje podatkowe poza granicami Polski - w Irlandii (dalej jako: „Nierezydenci”). Nierezydenci nie posiadają na terenie Polski zakładu ani placówki, a wypłacane im należności pozostają w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie kraju ich siedziby i rezydencji podatkowej.

Spółka w związku ze zakupywanymi usługami otrzymuje faktury VAT (podatek od towarów i usług). Spółka posiada certyfikaty rezydencji Nierezydentów w formie plików "pdf", które Nierezydenci zamieszczają na stronach internetowych. Certyfikaty te są dostępne w formie dokumentu elektronicznego, a konkretnie w formie zapisu "pdf".

Pytanie

1. Czy certyfikat rezydencji pozyskany w postaci dokumentu w formie pliku "pdf" stanowi zaświadczenie, o jakim mowa w art. 4a pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 1 zdanie 2 ustawy o CIT w odniesieniu do wypłat należności dokonywanych w 2021 roku?

2. Czy w przypadku zakwalifikowania Wynagrodzenia na gruncie umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów z dnia 13 listopada 1995r. (dalej: UPO z Irlandią) jako zysków przedsiębiorstwa opodatkowanych w kraju rezydencji otrzymującego je Nierezydentów Spółka jest uprawniona do niepobrania podatku u źródła bez konieczności weryfikowania statusu beneficjenta rzeczywistego w odniesieniu do należności wypłacanych w 2021 roku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1:

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Certyfikat rezydencji stanowi dokument, w oparciu o który możliwe jest zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową.

W myśl natomiast art. 4a pkt 12 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z przepisów ustawy o CIT, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby.

Zauważyć należy, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem. Uwzględniając treść powołanego art. 4a pkt 12 ustawy o CIT oraz wynikające z art. 26 ustawy o CIT uwarunkowania, certyfikat rezydencji to dokument:

- wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,

- wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,

- zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.

Doktryna i orzecznictwo wskazują, że certyfikat rezydencji stanowi dokument urzędowy, który potwierdza w sposób i w formie prawem przewidzianej okoliczności w nim przedstawione.

W tym miejscu należy wskazać na regulację art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Jednakże w myśl art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Przepisy art. 4a pkt 12 ustawy o CIT w zw. z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej wykluczają możliwość potwierdzania rezydencji podatkowej w innej formie niż urzędowy dokument wystawiony przez właściwe organy drugiego państwa. Dokumentem urzędowym będzie zatem taki certyfikat rezydencji, który został sporządzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ. Jeżeli zatem zgodnie z prawem danego państwa, istnieje możliwość uzyskania zaświadczenia o miejscu siedziby dla celów podatkowych zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej, obie formy są wydawane przez właściwy organ podatkowy danego państwa i mają status równorzędny w świetle prawa tego państwa. Taki certyfikat rezydencji w formie elektronicznej będzie zatem podstawą do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na podstawie powołanych przepisów brak jest przesłanek do odmowy uznania za ważny certyfikatu rezydencji w formie elektronicznej, jeżeli w takiej formie zgodnie z prawem danego państwa certyfikat taki jest wydawany przez organy podatkowe. Od dnia 1 stycznia 2017 r. certyfikaty rezydencji irlandzkim firmom wydawane są - i jest to zasada - jako dokument "PDF" i przesyłane są tym podmiotom bezpiecznym kanałem elektronicznym.

Wnioskodawca będzie dysponował certyfikatami rezydencji nierezydentów w formie dokumentu "pdf", które to dokumenty zamieszczane są na stronach internetowych nierezydentów. W ocenie Wnioskodawcy taki certyfikat rezydencji spełnia wymagania wskazane w art. 4a pkt 12 ustawy CIT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych, m.in. II FSK 1276/18 Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2020 r. W wyroku tym Sąd wskazał między innymi, że "Przy przyjęciu w ramach ustaleń faktycznych wskazanych przez skarżącą kwestii, iż irlandzka administracja skarbowa uznaje tak pozyskiwane certyfikaty rezydencji za ważne, co więcej - wydaje je w tej formie i udostępnia za pośrednictwem bezpiecznego kanału elektronicznego, w istocie brak było podstaw do zakwestionowania przez organ takiego stanu rzeczy, nie wspominając o twierdzeniu jakoby taki dokument stanowił kopię."

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przedstawienie certyfikatu rezydencji wydanego podatnikowi w formie pobranego ze strony internetowej podatnika dokumentu w postaci pliku "pdf", stanowi wystarczający dowód zaświadczający o rezydencji podatkowej i mieści się w pojęciu certyfikatu rezydencji wskazanego w art. 4a pkt 12 ustawy CIT. W szczególności certyfikaty te mogą być wykorzystane do udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych dla potrzeb zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową.

Wskazać należy, że certyfikat rezydencji, który przez irlandzką administrację skarbową wysyłany jest w formie dokumentu "pdf" za pomocą bezpiecznego kanału elektronicznego do rezydenta irlandzkiego, a następnie przez rezydenta irlandzkiego udostępniany w formie "pdf" stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, zaświadczenie, o jakim mowa w art. 4a pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Zdanie Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zakwalifikowania Wynagrodzenia na gruncie analizowanej UPO z Irlandią jako zysków przedsiębiorstwa opodatkowanych w kraju rezydencji otrzymujących je Nierezydentów, Spółka jest uprawniona do niepobrania podatku u źródła bez konieczności weryfikowania statusu beneficjenta rzeczywistego. Spółka w takiej sytuacji wypełnia zarówno warunki materialnoprawne jak i formalnoprawne konieczne by skorzystać z prawa do niepobrania podatku u źródła na podstawie przepisów ustawy o CIT i UPO z Irlandią.

I. Warunki materialnoprawne zaniechania poboru podatku u źródła w przypadku kwalifikacji przychodu jako „zysków przedsiębiorstwa” na gruncie UPO

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a i ust. 2a ustawy o CIT

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów;

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody z tytułu usług reklamowych i usług rekrutacji pracowników i pozyskania personelu uzyskane przez nierezydentów należy kwalifikować na gruncie UPO z Irlandią jako zyski przedsiębiorstwa opodatkowanie zgodnie z art. 7 UPO z Irlandią.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 zd. 1 UPO z Irlandią, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład.

Należy zauważyć, że zarówno przepis ustawy o CIT jak i UPO z Irlandią nie przewidują - poza wskazanymi powyżej - innych materialnoprawnych przesłanek, od których mogłaby zależeć możliwość niepobrania w Polsce podatku u źródła od zysków przedsiębiorstwa osiąganych przez Nierezydentów.

W szczególności nie uzależniają takiej możliwości od tego, czy

· przedsiębiorstwo, na rzecz którego wypłacane są „zyski przedsiębiorstwa” jest ich rzeczywistym właścicielem (beneficial owner),

· przedsiębiorstwo, na rzecz którego wypłacane są zyski przedsiębiorstwa prowadzi w kraju rezydencji rzeczywistą działalność gospodarczą (warunek ten jest relewantny na gruncie art. 4a pkt 29 ustawy o CIT i zawartej w tym przepisie ustawowej definicji rzeczywistego właściciela, który to jednak warunek - jak wskazano powyżej - nie ma wpływu na możliwość niepobrania podatku od wypłacanych zysków przedsiębiorstwa).

Reasumując, jeżeli Wynagrodzenie za Usługi stanowi zyski przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 ust. 1 UPO a otrzymujące je Nierezydenci nie prowadzą działalności w Polsce poprzez położony tu zakład spełnione są warunki materialnoprawne niepobrania podatku w przypadku wypłaty wynagrodzenia za Usługi.

II. Warunki formalne zaniechania poboru podatku u źródła na gruncie art. 26 ustawy o CIT

W myśl art. 26 ust. 1 zd. 2 i następne ustawy o CIT: Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Powołane powyżej przepisy statuują warunki formalne, które muszą być spełnione, aby możliwe było zaniechanie poboru podatku u źródła w oparciu o materialnoprawne przepisy UPO.

Warunkami tymi są:

1. udokumentowanie siedziby podatnika - Nierezydenta uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (problematyka omówiona w odpowiedzi na pytanie 1) oraz

2. dokonanie weryfikacji warunków niepobrania podatku wynikających z odpowiedniej umowy przy dochowaniu należytej staranności, która uwzględniać powinna charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika

Zatem odnosząc się tylko do pkt 2 Wnioskodawca pragnie wskazać, że w sytuacji braku opodatkowania Wynagrodzenia z tytułu Usług w przypadku zakwalifikowania Wynagrodzenia na gruncie UPO jako zysków przedsiębiorstwa opodatkowanych w kraju rezydencji otrzymujących je Nierezydentów Spółka - płatnik przy weryfikacji nie jest zobowiązana do weryfikowania statusu nierezydenta jako rzeczywistego właściciela należności. Powyższe jest zgodne zarówno z przepisami UPO z Irlandią jak i z przepisami ustawy o CIT.

Weryfikacja warunków niepobrania podatku wynikających z UPO z Irlandią w odniesieniu do zysków przedsiębiorstwa polega wyłącznie na weryfikacji faktu kwalifikacji danego przychodu jako przychodu w ramach art. 7 ust. 1 zd. 1 UPO. Zdaniem Wnioskodawcy weryfikacja, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT winna zatem odnosić się wyłącznie do tego warunku. Przepisy art. 7 UPO z Irlandią nie wymagają od płatnika stosowania klauzuli rzeczywistego właściciela w stosunku do zysków przedsiębiorstw, więc na podstawie UPO z Irlandią nie istnieje obowiązek podejmowania działań w tym zakresie.

Wymogu weryfikacji statusu nierezydenta jako rzeczywistego właściciela ustawodawca nie wskazał także w ustawie o CIT w przypadku wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (gdzie zostały wymienione m.in. usługi reklamowe i usługi rekrutacyjne). Zakres tej weryfikacji n a gruncie ustawy o CIT wyznacza w tym przypadku art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, który w swej treści nie odwołuje się do wykazania, że otrzymujący Wynagrodzenie Nierezydenci są rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zauważyć, że konieczność wykazania, że Nierezydenci są rzeczywistymi właścicielami należności została przewidziana przez ustawodawcę w art. 26 ust. 1f ustawy o CIT w odniesieniu do odsetek i należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Intencją ustawodawcy - który zróżnicował implikacje podatkowe w przypadku należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 czy w art. 21 ust. 1 pkt 2a - było nałożenie na podatnika obowiązku weryfikacji statusu rzeczywistego właściciela wyłącznie w sytuacji należności z tytułu odsetek i należności licencyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy weryfikacja statusu nierezydenta jako rzeczywistego właściciela należności nie mieści się w obowiązku płatnika do dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków niepobrania podatku. Takie stanowisko prowadziłoby do obowiązku badania, czy kryterium rzeczywistego właściciela jest spełnione w przypadku każdej wypłaty należności podlegającej podatkowi u źródła, niezależnie od tego, czy taką klauzulę przewiduje przepis danej UPO czy przepis ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.