Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie pytań oznaczonych nr 2-5 jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, m.in. czy:

– zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych,

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2021 r.

– zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych,

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2022 r.

– momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 , poz. 1713, dalej: „rozporządzenie o WNI”), kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów,

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2021 r.

– momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów,

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2022.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorcą z siedzibą w X podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. Wnioskodawca działa w branży poligraficznej. Oferta produktowa Spółki obejmuje m.in. (`(...)`). Działalność jest prowadzona w dwóch zakładach położonych w X:

1. przy ul. K (dalej: „Lokalizacja 1”),

2. przy ul. A (dalej: „Lokalizacja 2”).

Lokalizacja 1 położona jest na terenach Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”).

Na rzecz Spółki zostały wydane dwie decyzje o wsparciu (Dalej: „DoW”) na realizację nowej inwestycji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (dalej powoływana również jako: „ustawa WNI”).

Pierwsza decyzja (dalej: „DoW 1”) została wydana 16 października 2020 r. Jako przedmiot działalności Wnioskodawcy, którego dotyczy DoW 1, zostały wskazane wyroby i usługi o odpowiednim symbolu PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług), które odpowiadają wyrobom i usługom aktualnie produkowanym i świadczonym przez Wnioskodawcę w Lokalizacji 1. DoW 1 określa nieruchomości, na których będzie realizowana inwestycja. Teren realizacji inwestycji obejmuje działki gruntu, właściwe dla Lokalizacji 1.

Druga decyzja (dalej: „DoW 2”) została wydana 30 grudnia 2020 r. Jako przedmiot działalności Wnioskodawcy, którego dotyczy DoW 2, zostały wskazane wyroby i usługi o odpowiednim symbolu PKWiU, które odpowiadają wyrobom i usługom określonym w DoW 1. Dodatkowo zakres działalności Wnioskodawcy określony w DoW 2 obejmuje produkcję pozostałych wyrobów z papieru i tektury (PKWiU 17.29). DoW 2 określa nieruchomości (działki), na których będzie realizowana inwestycja. Teren realizacji inwestycji obejmuje:

1. działki, właściwe dla Lokalizacji 2 oraz

2. działki, właściwe dla Lokalizacji 1 (w tym zakresie jest tożsamy z terenem określonym w DoW 1).

Dodatkowo, na rzecz Spółki zostały wydane zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Dochód z działalności prowadzonej na terenie SSE był zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych do wysokości limitu pomocy publicznej dostępnej w ramach poszczególnych zezwoleń. Na moment wydania DoW 1 i ponoszenia pierwszych wydatków kwalifikowanych określonych w przedmiotowej decyzji Spółka nie wykorzystała limitu dostępnej pomocy publicznej przysługującej na podstawie zezwolenia z 18 sierpnia 2017 r. (dalej: „Zezwolenie”). Limity dostępnej pomocy publicznej wynikające z poprzednich zezwoleń zostały przez Wnioskodawcę wykorzystane przed wydaniem DoW 1.

Spółka wykorzystała limit dostępnej pomocy publicznej przysługującej na podstawie Zezwolenia przed rozpoczęciem produkcji i sprzedaży wyrobów określonych w DoW 2. W ramach przedmiotowego limitu pomocy publicznej zwalniany był wyłącznie dochód wypracowany w Lokalizacji 1.

Zezwolenie zostało wydane na prowadzenie na terenie SSE działalności rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy, które zostały wskazane w treści Zezwolenia. Te wyroby i usługi zostały określone poprzez odpowiednie pozycje PKWiU. Zakres przedmiotowy (Pozycje PKWiU) Zezwolenia zawiera się w zakresie przedmiotowym (Pozycjach PKWiU) określonym w DoW 1 i DoW 2. Zakres przedmiotowy DoW 1 i DoW 2 obejmuje również pozycje PKWiU, niewymienione w Zezwoleniu (jest szerszy).

Inwestycje realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie obu decyzji mają na celu zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa.

Przedmiotem nakładów w ramach inwestycji realizowanej na podstawie DoW 1 (dalej: „Inwestycja 1”) będą:

1. budynki i budowle - w tym rozbudowa zakładu produkcyjnego o nowy budynek produkcyjno-biurowy wraz z infrastrukturą towarzyszącą pod potrzeby rozwijania działalności poligraficznej, zagospodarowania i przetwarzania odpadów, produkcję maszyn i urządzeń oraz świadczenia usługowego aplikowania i obkurczania etykiet termokurczliwych na opakowaniach,

2. wyposażenie pomieszczeń produkcyjno-magazynowych w infrastrukturę i instalacje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania obiektów oraz instalacje fotowoltaiczną umożliwiającą produkcję energii elektrycznej na własne potrzeby, a w konsekwencji obniżenie kosztów energii,

3. zakup maszyn, urządzeń, wartości niematerialnych i prawnych oraz wyposażenia.

Po otrzymaniu DoW 1 Spółka ponosiła koszty kwalifikowane, które jest zobowiązana ponieść zgodnie z treścią przedmiotowej decyzji. Pierwsze koszty kwalifikowane zostały poniesione przez Spółkę w 2020 r. Do dnia złożenia Wniosku, Spółka m.in.:

- nabyła i przyjęła do używania laptopy i sprzęt fotograficzny na potrzeby współpracy z klientami w zakresie m.in. nagrywania przeprowadzanych zdalnie audytów, przesyłania im zdjęć próbnych wydruków etykiet do akceptacji, a także na potrzeby związane z marketingiem i reklamą,

- wykonała w budynku różnego rodzaje instalacje w tym m.in. instalacje elektryczne i komputerowe, wentylacyjne,

- zakupiła i przyjęła do używania belownicę, która służy do prasowania odpadów poprodukcyjnych w Zakładzie 1,

- wykonała i uruchomiła układ pomiaru ilości chłodu, który obsługuje wszystkie maszyny drukarskie,

- uruchomiła sprężarkę powietrza, która obsługuje wszystkie maszyny drukarskie,

- wykonała tzw. śluzy techniczne tj. przejścia wyposażone w urządzenia do pomiaru temperatury u pracowników Spółki.

Realizacja Inwestycji 1 nie spowodowała przestojów w produkcji wyrobów i świadczeniu usług wskazanych w DoW 1. Sprzedaż przedmiotowych wyrobów i usług jest realizowana na bieżąco.

Przedmiotem nakładów w ramach inwestycji realizowanej na podstawie DoW 2 (dalej: „Inwestycja 2”) są:

1. budynki i budowle, w tym przebudowa hal produkcyjnych zlokalizowanych przy ul. A pod potrzeby związane z poszerzeniem portfolio produkowanych wyrobów o produkcję toreb papierowych oraz z montażem stosownych maszyn i urządzeń do ich produkcji,

2. wyposażenie pomieszczeń produkcyjno-magazynowych w infrastrukturę i instalacje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania obiektów oraz umożliwiającą instalację maszyn i urządzeń oraz ich zasilanie,

3. instalacja fotowoltaiczna umożliwiająca produkcję energii elektrycznej na własne potrzeby, a w konsekwencji obniżenie kosztów energii,

4. zakup maszyn, urządzeń, wartości niematerialnych i prawnych oraz wyposażenia.

Bezpośrednio przed uzyskaniem DoW 2 Spółka nie prowadziła działalności produkcyjnej w Lokalizacji 2. Przedmiotowe nieruchomości były przez Spółkę wynajmowane. Po otrzymaniu DoW 2, przystosowaniu budynku do produkcji i zakupie maszyn Spółka rozpoczęła w czerwcu 2021 r. produkcję i sprzedaż wyrobów objętych grupowaniem PKWiU 17.29. Przedmiotowe wyroby nie były do tej pory produkowane przez Spółkę. Zakup maszyn do produkcji przedmiotowych wyrobów był jednym z kosztów kwalifikowanych, które Wnioskodawca zobowiązany jest ponieść zgodnie z Decyzją 2. Pierwsze koszty kwalifikowane określone w DoW 2 zostały poniesione w 2021 r.

Pytania

1. Czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych? (pytanie oznaczone nr 2 we wniosku)

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2021 r.

2. Czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych?

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2022 r. pytanie oznaczone nr 3 we wniosku)

3. Czy momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 , poz. 1713, dalej: „rozporządzenie o WNI”), kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów? (pytanie oznaczone nr 4 we wniosku)

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2021 r.

4. Czy momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów? (pytanie oznaczone nr 5 we wniosku)

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2022 r.

Państwa stanowisko w sprawie:

PYTANIE 2

Na wstępie Wnioskodawca informuje, iż otrzymał interpretację indywidualną z dnia 21 lutego 2022 r. z o oznakowaniem 0111-KDIB1-3.4010.698.2021.1.MBD (dalej „Interpretacja”), która potwierdziła, że zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji wydanej najwcześniej tj. DoW 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niego wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu (z działalności na terenie w zakresie wskazanym w obu DoW) zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana dostępnym limitem wynikającym z DoW.

Po otrzymaniu Interpretacji, Wnioskodawca powziął wątpliwość czy może korzystać z limitu dostępnej pomocy publicznej wynikającej z DoW 2 również w sytuacji gdy nie wykorzystał jeszcze w pełni limitu maksymalnej dostępnej pomocy publicznej wynikającej z DoW 1 – z uwagi na ograniczenie przedmiotowego limitu wysokością wydatków kwalifikowanych ponoszonych na bieżąco tj. w danym roku podatkowym. Wydatki kwalifikowane wynikające z DoW 1 i Dow 2 będą ponoszone również po roku 2021.

Pytanie 2 i uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy dotyczą stanu faktycznego zaistniałego w 2021 roku.

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy o WNI, w przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Jednocześnie, zgodnie z art. 13 ust. 7 tej ustawy, w przypadku, gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej na podstawie decyzji o wsparciu oraz na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, dla rozliczenia łącznej pomocy publicznej przyznanej temu przedsiębiorcy przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio. Analiza przedmiotowych przepisów prowadzi do wniosku, że przedsiębiorcy mają obowiązek chronologicznego rozliczania pomocy publicznej uzyskanej na podstawie dwóch lub więcej decyzji o wsparciu bądź decyzji o wsparciu i zezwolenia strefowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Na podstawie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p. zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu

Zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia o WNI zwolnienie z podatku dochodowego z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Powyższe przepisy nie warunkują możliwości korzystania z pomocy publicznej wynikającej z decyzji wydanej później od całkowitego wykorzystania limitu pomocy publicznej wynikającego z decyzji wydanej wcześniej.

Mając na uwadze powyższe, zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych.

PYTANIE 3

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy o WNI, w przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Jednocześnie, zgodnie z art. 13 ust. 7 tej ustawy, w przypadku, gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej na podstawie decyzji o wsparciu oraz na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, dla rozliczenia łącznej pomocy publicznej przyznanej temu przedsiębiorcy przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio.

Analiza przedmiotowych przepisów prowadzi do wniosku, że przedsiębiorcy mają obowiązek chronologicznego rozliczania pomocy publicznej uzyskanej na podstawie dwóch lub więcej decyzji o wsparciu bądź decyzji o wsparciu i zezwolenia strefowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;

Na podstawie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p. (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.) zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Jednocześnie w art. 17 u.p.d.o.p., został dodany ust. 6aa, zgodnie z którym przepis ust. 6a stosuje się odpowiednio do ustalania wielkości zwolnienia od podatku dochodowego w przypadku, gdy na terenie określonym w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu jest prowadzona działalność gospodarcza określona w tym zezwoleniu lub działalność gospodarcza, w ramach której jest realizowana nowa inwestycja, oraz inna działalność tego podatnika. Wspomniany art. 17 ust. 6a u.p.d.o.p. wskazuje, że w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu.

Wyżej opisane zmiany wskazują, że w przy przypadku reinwestycji polegających na zwiększeniu zdolności produkcyjnych istniejącego przedsiębiorstwa, od 2022 r. podatnik jest zobowiązany do dokonywania podziału dochodu na ten wygenerowany w ramach nowej inwestycji oraz ten wygenerowany przy wykorzystaniu dotychczasowych aktywów przedsiębiorstwa. Analogiczne zmiany zostały wprowadzone do art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o WNI, zgodnie z którym w decyzji o wsparciu przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej w ramach nowej inwestycji zawiera wyłącznie kody PKWiU związane z nową inwestycją.

Wprowadzając powyższe zmiany ustawodawca nie uchwalił przepisów przejściowych. Pomimo tego, w ocenie Wnioskodawcy wyżej opisane zmiany go nie dotyczą, z uwagi na zasadę ochrony praw nabytych. Wnioskodawca uzyskał DoW 1 i DoW 2 w 2020 r. zatem nowe zasady rozliczania dochodów z nowej inwestycji nie powinny mieć zastosowania do jego sytuacji.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż nawet w przypadku uznania, że nowe regulacje prawne mają zastosowanie do podmiotów, które otrzymały decyzję o wsparciu przed ich wejściem w życie, to nie mają one wpływu na kolejność rozliczania dostępnego limitu pomocy publicznej, gdyż wspomniany art. 13 ust. 6 ustawy o WNI nie uległ zmianie.

Nadal - w ocenie Wnioskodawcy - pozostają aktualne wnioski płynące z objaśnień podatkowych z dnia 6 marca 2020 r. dotyczących sposobów ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu. Przedmiotowe objaśnienia potwierdzają, że w przypadku posiadania więcej niż jednej decyzji o wsparciu może być prowadzona jedna wspólna ewidencja rachunkowa dla działalności podlegającej zwolnieniu oraz odrębna ewidencja dla działalności podlegającej opodatkowaniu, w związku z czym limit dostępnej pomocy publicznej może być wykorzystywany zgodnie z kolejnością wydawanych decyzji.

Powyższe przepisy obowiązujące do stycznia 2022 r. również nie warunkują możliwości korzystania z pomocy publicznej wynikającej z decyzji wydanej później od całkowitego wykorzystania limitu pomocy publicznej wynikającego z decyzji wydanej wcześniej.

Mając na uwadze powyższe, zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych.

PYTANIE 4

Na wstępie Wnioskodawca zaznacza, iż zapytanie dotyczy stanu faktycznego jaki zaistniał w 2021 r., w związku z czym poniżej są powoływane przepisy prawa w brzmieniu obowiązujących w roku 2021.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., zwolnienie podatkowe, o którym mowa w pkt 34a do ust. 1, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Na podstawie art. 3 ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego. Przedmiotem decyzji o wsparciu - w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI - jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Z literalnej wykładni wskazanego powyżej przepisu wynika zatem, że aby wydatek mógł być uznany za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną, koszty inwestycji muszą spełniać łącznie następujące kryteria:

- ponoszone wydatki muszą stanowić koszty inwestycji;

- ponoszone wydatki muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI;

- wydatki muszą być poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu dla konkretnej lokalizacji;

- wydatki na środki trwałe muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych.

Jednocześnie, zgodnie z § 10 ust. 4 pkt 1 Rozporządzenia, dniem poniesienia kosztu kwalifikowanego nowej inwestycji, o którym mowa w ust. 3, jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono koszt.

Należy wskazać, że powoływane powyżej przepisy posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie, jak należy rozumieć to pojęcie. Tym samym, dla oceny znaczenia terminu „poniesienia” kosztu, w opinii Wnioskodawcy, należy posłużyć się wykładnią językową. Podkreślenia wymaga, że przy dokonywaniu wykładni normy prawnej, pierwszeństwo należy przyznać językowym metodom wykładni, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości sięgać po wykładnię systemową bądź celowościową. Przykładowo, na prymat wykładni językowej wskazuje prof. B. Brzeziński: Wykładnia językowa ma podstawowe znaczenie we wszystkich dziedzinach prawa. Jej treścią jest interpretacja tekstów aktów prawnych w celu rekonstrukcji zakodowanych w nich norm prawnych. Nie ma możliwości pominięcia wykładni językowej rozumianej jako proces myślowy podmiotu dążącego do ustalenia treści normy prawnej (`(...)`) (B. Brzeziński, Wykładnia prawa podatkowego, ODDK, Gdańsk, 2013). Stanowisko to potwierdzają również organy podatkowe, czego przykładem jest interpretacja DKIS z dnia 6 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.531.2019.1.PC), w której organ wskazał: "przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem”.

Mając to na uwadze należy zauważyć, że zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”.

Tym samym w świetle powyżej przywołanych przepisów oraz treści definicji słownikowej pojęcia „ponieść”, poniesienie wydatków inwestycyjnych oznacza wydatek faktycznie zrealizowany, obciążający podatnika, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W konsekwencji konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający decyzję o wsparciu. Innymi słowy, momentem poniesienia kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem w formie zwolnienia z podatku dochodowego jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty/uregulowania w jakiejkolwiek formie.

Zaprezentowane powyżej stanowisko w zakresie momentu uznania płatności za koszt kwalifikowany, potwierdzone zostało w szeregu interpretacji, czego przykładem jest:

a) Interpretacja DKIS z dnia 6 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.531.2019.1.PC), w której wskazano: "Reasumując stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy dokonując kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), Spółka powinna ujmować wydatki inwestycji objętej decyzją o wsparciu w następujący sposób: w odniesieniu do płatności ostatecznych oraz płatności częściowych (za dany etap prac) w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym, a w odniesieniu do zaliczek w momencie uiszczenia ostatecznej ceny należnej danemu wykonawcy/dostawcy z tytułu wykonania umowy, również w przypadku poniesienia zaliczki przed dniem otrzymania decyzji o wsparciu, należy uznać za prawidłowe”.

b) Interpretacja DKIS z dnia 23 października 2019 r. sygn. (0111-KDIB1-3.4010.392.2019.1.JKT), zgodnie z którą: „Odnosząc przedstawione powyżej regulacje prawnopodatkowe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, powinny być uznane za poniesione w momencie zapłaty, zgodnie z zasadą kasową. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy momentem poniesienia kosztów, kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., będzie moment zapłaty przedmiotowych kosztów należało uznać za prawidłowe”.

Z uwagi na powyższe w opinii Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, że momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., w tym:

- wydatków na budowę nowego budynku położonego w Lokalizacji 1,

- wydatków na modernizację istniejących budynków położonych w Lokalizacji 1 i Lokalizacji 2,

- wydatków na nabycie i modernizację innych środków trwałych,

będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

PYTANIE 5

Na wstępie wnioskodawca zaznacza, iż zapytanie dotyczy stanu faktycznego jaki zaistniał w 2022 r., w związku z czym poniżej są powoływane przepisy prawa w brzmieniu obowiązującym w roku 2022.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., zwolnienie podatkowe, o którym mowa w pkt 34a do ust. 1, przysługuje podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Na podstawie art. 3 ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego. Przedmiotem decyzji o wsparciu - w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI - jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie realizacji inwestycji, a w przypadku kosztów określonych w pkt 5 - poniesione wyłącznie w okresie 5 lat w przypadku dużych przedsiębiorców, albo 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, liczonych od dnia zakończenia nowej inwestycji.

Z literalnej wykładni wskazanego powyżej przepisu wynika zatem, że aby wydatek mógł być uznany za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną, koszty inwestycji muszą spełniać łącznie następujące kryteria:

- ponoszone wydatki muszą stanowić koszty inwestycji;

- ponoszone wydatki muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI;

- wydatki muszą być poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu dla konkretnej lokalizacji;

- wydatki na środki trwałe muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych.

Jednocześnie, zgodnie z § 10 ust. 4 pkt 1 Rozporządzenia, dniem poniesienia kosztu kwalifikowanego nowej inwestycji, o którym mowa w ust. 3, jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono koszt.

Należy wskazać, że powoływane powyżej przepisy posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie, jak należy rozumieć to pojęcie. Tym samym, dla oceny znaczenia terminu „poniesienia” kosztu, w opinii Wnioskodawcy, należy posłużyć się wykładnią językową. Podkreślenia wymaga, że przy dokonywaniu wykładni normy prawnej, pierwszeństwo należy przyznać językowym metodom wykładni, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości sięgać po wykładnię systemową bądź celowościową. Przykładowo, na prymat wykładni językowej wskazuje prof. B. Brzeziński: Wykładnia językowa ma podstawowe znaczenie we wszystkich dziedzinach prawa. Jej treścią jest interpretacja tekstów aktów prawnych w celu rekonstrukcji zakodowanych w nich norm prawnych. Nie ma możliwości pominięcia wykładni językowej rozumianej jako proces myślowy podmiotu dążącego do ustalenia treści normy prawnej (`(...)`) (B. Brzeziński, Wykładnia prawa podatkowego, ODDK, Gdańsk, 2013). Stanowisko to potwierdzają również organy podatkowe, czego przykładem jest interpretacja DKIS z dnia 6 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.531.2019.1.PC), w której organ wskazał: "przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem”.

Mając to na uwadze należy zauważyć, że zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to "suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś".

Tym samym w świetle powyżej przywołanych przepisów oraz treści definicji słownikowej pojęcia „ponieść”, poniesienie wydatków inwestycyjnych oznacza wydatek faktycznie zrealizowany, obciążający podatnika, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W konsekwencji konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający decyzję o wsparciu. Innymi słowy, momentem poniesienia kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem w formie zwolnienia z podatku dochodowego jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty/uregulowania w jakiejkolwiek formie.

Zaprezentowane powyżej stanowisko w zakresie momentu uznania płatności za koszt kwalifikowany, potwierdzone zostało w szeregu interpretacji, czego przykładem jest:

a. Interpretacja DKIS z dnia 6 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.531.2019.1.PC), w której wskazano: „Reasumując stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy dokonując kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, Spółka powinna ujmować wydatki inwestycji objętej decyzją o wsparciu w następujący sposób: w odniesieniu do płatności ostatecznych oraz płatności częściowych (za dany etap prac) w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym, a w odniesieniu do zaliczek w momencie uiszczenia ostatecznej ceny należnej danemu wykonawcy/dostawcy z tytułu wykonania umowy, również w przypadku poniesienia zaliczki przed dniem otrzymania decyzji o wsparciu, należy uznać za prawidłowe”.

b. Interpretacja DKIS z dnia 23 października 2019 r. sygn. (0111-KDIB1-3.4010.392.2019.1.JKT), zgodnie z którą: "Odnosząc przedstawione powyżej regulacje prawnopodatkowe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, powinny być uznane za poniesione w momencie zapłaty, zgodnie z zasadą kasową. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy momentem poniesienia kosztów, kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., będzie moment zapłaty przedmiotowych kosztów należało uznać za prawidłowe”.

Z uwagi na powyższe w opinii Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, że momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., w tym:

- wydatków na budowę nowego budynku położonego w Lokalizacji 1,

- wydatków na modernizację istniejących budynków położonych w Lokalizacji 1 i Lokalizacji 2,

- wydatków na zakup innych środków trwałych,

będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2021 r.:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

- przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

- kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r.,

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl natomiast art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r.,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Stosownie natomiast do treści art. 17 ust. 4 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy,

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

przez nową inwestycję należy rozumieć:

1. inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub

2. nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 3 i 4 ustawy o WNI, podstawą do korzystania z regionalnej pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym), udzielanej zgodnie z ustawą, jest wsparcie na realizację nowej inwestycji, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o WNI:

w przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu.

W myśl art. 13 ust. 8 ustawy o WNI w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której inwestycja jest realizowana i w oparciu o tę inwestycję prowadzona jest działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 13 ust. 8 ustawy o WNI w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której rozpoczęto inwestycję, w oparciu o którą jest prowadzona działalność gospodarcza.

Zgodnie z regułą, z której wynika, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, bez stosowania wykładni rozszerzającej.

Ad. 1 (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Na wstępie wskazać należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, interpretacja indywidualna dotyczy sposobu wykorzystania limitów pomocy publicznej, a kwestia ustalenia, czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop. powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, objęta jest rozstrzygnięciem w zakresie pytania oznaczonego nr 1.

Analiza cytowanych powyżej przepisów art. 13 ust. 6 oraz art. 13 ust. 8 ustawy o WNI, prowadzi do wniosku, że przedsiębiorcy mają obowiązek chronologicznego rozliczania pomocy publicznej uzyskanej na podstawie dwóch lub więcej decyzji o wsparciu.

Podsumowując, w pierwszej kolejności wykorzystywany jest limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji wydanej najwcześniej tj. DoW 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niego wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu (z działalności na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW) zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczania dostępnym limitem wynikającym z DoW 2.

Z objaśnień podatkowych z dnia 6 marca 2020 r., dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji wynika, że podatnik uzyskujący dochody z działalności gospodarczej, w ramach której realizowana jest nowa inwestycja, określona w decyzji o wsparciu, powinien poprzez odpowiednie zmiany w przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości dokonać wyodrębnienia w ewidencji księgowej operacji gospodarczych dotyczących tej działalności. Dokonane zmiany powinny umożliwić uzyskanie informacji, które są wymagane w zakresie rozliczania przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu. Zapewnienie ww. wyodrębnionej ewidencji oznacza co najmniej wyodrębnienie operacji gospodarczych w księgach rachunkowych, przykładowo na kontach ksiąg pomocniczych (str. 50, pkt 75 objaśnień).

Jednocześnie, z ww. objaśnień wynika, że gdy przedsiębiorca osiąga dochody z nowych inwestycji na podstawie co najmniej dwóch decyzji o wsparciu istnieje możliwość kumulacji przychodów oraz kosztów, a także wyliczania dochodu podlegającego zwolnieniu (str. 40 pkt 63 objaśnień). Zgodnie z objaśnieniami (strona 34 pkt 44) jeżeli podatnik uzyska kilka decyzji o wsparciu przychody wynikające z realizacji nowych inwestycji podlegają sumowaniu (nie muszą być wydzielane na poszczególne nowe inwestycje).

Analiza powyższych wyjaśnień prowadzi do wniosku, że w przypadku posiadania więcej niż jednej decyzji o wsparciu limit dostępnej pomocy publicznej może być wykorzystywany chronologicznie zgodnie z kolejnością wydawanych decyzji.

W związku z powyższym, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych.

Ad. 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Na wstępie wskazać należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, interpretacja indywidualna dotyczy sposobu wykorzystania limitów pomocy publicznej, a kwestia ustalenia, czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop. powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, objęta jest rozstrzygnięciem w zakresie pytania oznaczonego nr 1.

Zgodnie z cytowanym już powyżej art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.

dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto, w myśl art. 17 ust. 4 updop, również w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Od 1 stycznia 2022 r. został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 17 ust. 6aa zgodnie z którym,

przepis ust. 6a stosuje się odpowiednio do ustalania wielkości zwolnienia od podatku dochodowego w przypadku, gdy na terenie określonym w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu jest prowadzona działalność gospodarcza określona w tym zezwoleniu lub działalność gospodarcza, w ramach której jest realizowana nowa inwestycja, oraz inna działalność tego podatnika.

Stosownie do art. 17 ust. 6a updop,

w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że opisane zmiany go nie dotyczą, z uwagi na zasadę ochrony praw nabytych.

Jak słusznie wskazał Wnioskodawca, ustawodawca nie uchwalił w tym zakresie przepisów przejściowych.

Zatem, nie można uznać, że zmiana ww. przepisów nie dotyczy Wnioskodawcy.

Dodatkowo Organ wyjaśnia, że oczywiście każda zmiana ma charakter normatywny, w tym znaczeniu, że ulega zmianie treść przepisu. Może ona jednak nieść za sobą odmienną jego interpretację, bądź też mieć charakter doprecyzowujący i na interpretację nowego brzmienia przepisu nie wpływać.

Powyższa zmiana art. 17 ust. 1 pkt 34a omawianej ustawy miała jednak jedynie charakter doprecyzowujący, co zostało podkreślone w uzasadnieniu do projektu ww. ustawy (druk sejmowy nr 1532). Oznacza to, że od dnia 1 stycznia 2022 r. zmieniła się treść ww. normy prawnej, jednak zmiana ta nie wpływa na odmienną interpretację wywodzoną z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, w porównaniu do stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2021 r.

W świetle powyższego, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych w brzmieniu obowiązujący, od 1 stycznia 2022 r.

Ad. 4 i 5

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 i nr 5 jest ustalenie, czy momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop., będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów. Pytania dotyczą roku 2021 r. i 2022 r.

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Natomiast, w myśl § 8 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.

do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie realizacji inwestycji, a w przypadku kosztów określonych w pkt 5 - poniesione wyłącznie w okresie 5 lat w przypadku dużych przedsiębiorców, albo 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, liczonych od dnia zakończenia nowej inwestycji.

W myśl § 8 ust. 4 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji,

cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Z kolei w § 10 rozporządzenia, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej. Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia,

koszty kwalifikowane nowej inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania decyzji o wsparciu (§ 10 ust. 3 rozporządzenia). Natomiast, dalej w ust. 3 wskazano, iż zdyskontowaną wartość poniesionych kosztów otrzymanej pomocy oblicza się przy zastosowaniu wzoru, składową którego jest liczba miesięcy, jaka upłynęła od dnia uzyskania decyzji o wsparciu do dnia udzielenia pomocy.

Wyjaśnić należy, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych, to wyrażenie „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. Zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikujących się jako koszty inwestycji, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego (pomocy publicznej) jedynie dokonanie w księgach odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku w księgach bez jego faktycznego poniesienia.

W odniesieniu do kwestii pojęcia „poniesionych wydatków inwestycyjnych”, pojęcie to nie zostało zdefiniowane w wyżej cytowanym rozporządzeniu.

Jednak, żeby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z powyższym, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym (chwila zapłaty).

Jednak, obok warunku poniesienia w znaczeniu kasowym, cytowany powyżej przepis § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, wprowadza dodatkowy warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych, a mianowicie warunek zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu wskazać należy, że w przypadku środków trwałych nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie nie jest wystarczające poniesienie wydatku w znaczeniu kasowym tak jak w przypadku pozostałych wydatków wskazanych w § 8 ust. 1 rozporządzenia. Aby wydatki te mogły stanowić koszty kwalifikowane konieczne jest zaliczenie środków trwałych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w myśl w § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

Dotyczy to zarówno stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2021 r., jak i od 1 stycznia 2022 r.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

- zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych - jest prawidłowe,

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2021 r.

- zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, powinien podlegać cały dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie i w zakresie wskazanym w obu DoW, w ten sposób, że po wykorzystaniu limitu dostępnej pomocy w ramach DoW1 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), Wnioskodawca może korzystać z dostępnego limitu pomocy publicznej wynikającego z DoW2 (do wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych), nawet w przypadku gdy limit maksymalnej pomocy publicznej wynikający z DoW1 nie został w danym roku podatkowym w pełni wykorzystany (z uwagi na ograniczenie go wysokością wydatków kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym) i będzie wykorzystywany w kolejnych latach podatkowych,

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2022 r.

- w części dotyczącej niestosowania do Wnioskodawcy przepisów w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., w tym dodanego art. 17 ust 6aa ustawy o CIT – jest nieprawidłowe,

- w pozostałej części jest prawidłowe,

- czy momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop., będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów – jest nieprawidłowe,

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2021 r.

- czy momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop., będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów - jest nieprawidłowe,

Pytanie dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2022 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Nadmienia się, że w zakresie pytania 1 wniosku, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo wskazać należy, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane wyroki sądów administracyjnych. Nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to czy stanowisko to byłoby słuszne, czy nie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 1540 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).