Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 maja 2022 r., za pośrednictwem systemu poczty wpłynął Państwa wniosek z 6 maja 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy:

- prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym momentem poniesienia przez Spółkę wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów;

- prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową.

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej; „Spółka”, „Wnioskodawca”), jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”). Dominującym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja cementu. Spółka jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy kapitałowej (…), będącej czołowym, światowym producentem materiałów budowlanych (w szczególności cementu, kruszyw i betonu).

Podstawowa działalność Spółki prowadzona jest m.in. na terenie (…) (dalej: „Zakład”). W związku z podjętą przez Wnioskodawcę decyzją o poprawie warunków środowiskowych Zakładu i jego najbliższego otoczenia, a także podniesienia efektywności jego pracy, Spółka podjęła decyzję o realizacji inwestycji ukierunkowanej na zwiększenie zdolności produkcyjnych Zakładu (dalej: „Inwestycja”).

W związku z zamiarem realizacji wskazanej Inwestycji, Spółka wystąpiła z wnioskiem o przyznanie jej decyzji o wsparciu (tj. decyzji, o której mowa w rozdziale 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji Dz. U. z 2020 r. poz. 1752, ze zm., dalej: „Ustawa o PSI”), stanowiącej formalną podstawę do skorzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z CIT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT. Decyzja o wsparciu numer (…) została wydana na rzecz Wnioskodawcy 30 września 2020 r. (dalej: „Decyzja”).

Decyzja obejmuje swoim zakresem działalność gospodarczą sklasyfikowaną w oparciu o następujące grupowania PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 :

- 23.51.11 - Klinkier cementowy,

- 23.51.12 - Cement,

- 38.11.5 - Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu.

Po dniu uzyskania Decyzji, Spółka rozpoczęła realizację Inwestycji i zaczęła ponosić tym samym pierwsze koszty kwalifikowane o których mowa § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI (w tym m.in. na nabycie lub wytworzenie środków trwałych czy też na modernizację lub rozbudowę istniejących środków trwałych). Część zobowiązań została już przez Spółkę uregulowana (faktury z tego tytułu zostały opłacone). Ze względu na przyjęty przez kontrahentów model rozliczeniowy, część płatności ponoszonych przez Spółkę jest i będzie realizowanych w ramach płatności częściowych księgowanych na koncie środki trwałe w budowie.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym momentem poniesienia przez Spółkę wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym momentem poniesienia przez Spółkę wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy.

Przepisy ogólne.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie o PSI, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Artykuł 17 ust. 4 Ustawy o CIT stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie natomiast z art. 3 Ustawy o PSI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 4 Ustawy o PSI wynika natomiast, że zwolnienie od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Z kolei, w art. 2 pkt 7 Ustawy o PSI, zdefiniowano koszty kwalifikowane nowej inwestycji, przez które rozumie się koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu lub dwuletnie koszty pracy, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej, ponoszone w okresie ważności decyzji o wsparciu.

W myśl § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku, gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Zgodnie z § 9 ust. 1 Rozporządzenia o PSI, wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania oznaczonego numerem 1.

Ze względu na brak definicji pojęcia „poniesienia kosztu” w przepisach regulujących zwolnienie z CIT dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na podstawie decyzji o wsparciu oraz ze względu na wymóg zachowania ścisłej interpretacji przepisów o zwolnieniach i ulgach podatkowych (zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania), w ocenie Spółki należy dokonać wykładni językowej wskazanego pojęcia. Tym samym, zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), ponieść oznacza: „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to: „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”. Mając na względzie powyższą definicję, a tym samym działając w oparciu o wykładnię językową, pojęcie “poniesienia kosztu" należy rozumieć jako faktyczne wydatkowanie środków w celu nabycia lub opłacenia danego zakupu, tj. zgodnie z metodą kasową. Przenosząc te rozważania na stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że dla uznania danego kosztu kwalifikowanego za poniesiony (a tym samym za budujący wartość dostępnej pomocy publicznej w formie zwolnienia z CIT), niezbędne jest faktycznie wydatkowanie środków przez Spółkę tj. poniesienie wydatku w ujęciu kasowym.

Wnioskodawca wskazuje także, że pomoc publiczna w formie zwolnienia z CIT ma stanowić zachętę do inwestowania poprzez udzielenie ulgi w postaci częściowej „refundacji” ponoszonych wydatków. Chodzi zatem, w ocenie Spółki, o wydatki inwestycyjne, które są przez nią realizowane w określonym czasie (zgodnym z wydaną Decyzją). Ograniczenie czasowe, jak również fakt pośredniego zwrotu poniesionych wydatków inwestycyjnych wskazuje, że chodzi o wartości, które zostały przez Spółkę faktycznie wydatkowane. W ocenie Wnioskodawcy należy więc uznać, że aby mógł on skorzystać ze zwolnienia z CIT, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez niego kosztów kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatki faktycznie zrealizowane, a nie samą deklarację o zamiarze ich poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia ich w przyszłości. W związku z powyższym, jak wskazano wcześniej, zastosowanie w omawianym procesie znajdzie tzw. ujęcie kasowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie odmiennego stanowiska (np. wskazującego, że momentem poniesienia kosztów kwalifikowanych w przypadku wydatków wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia PSI, tj. związanych z nabyciem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych jest dopiero moment przyjęcia ich do stosownej ewidencji jako środek trwały), jest stanowiskiem błędnym. Przytoczone przez Wnioskodawcę przepisy określają następujące warunki, aby taki wydatek potraktować jako koszt kwalifikowany i zakwalifikować go do objęcia pomocy, tj. taki wydatek musi:

- stanowić koszt inwestycji,

- zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu i w trakcie jej obowiązywania,

- być zaliczony do wartości początkowej środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia go, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przepisy, jak zostało wskazane wcześniej, nie wskazują nigdzie wprost definicji „poniesienia kosztów”, a tym samym nie wskazują, że na moment zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych wydatki z tytułu nabycia lub wytworzenia środków trwałych muszą zostać zaliczone do składników majątku podatnika oraz zaliczone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zawarte w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia PSI sformułowanie „pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika” należy bowiem interpretować w ten sposób, że jest ono kwalifikacją rodzaju wydatków, nie zaś momentu ich zaliczenia do wydatków. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku, zostaną zaliczone

do wartości początkowej środków trwałych po oddaniu przedmiotowych aktywów do użytkowania.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy znaleźć można także w opracowaniach naukowych, m.in. Wcisło M., Moment poniesienia kosztów inwestycji w Polskiej Strefie Inwestycji (Doradztwo Podatkowe - Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych, nr 1 (305), 2022, s. 40-45) Autor stwierdził m.in., że „Przepisy o Polskiej Strefie Inwestycji zawierają (`(...)`) wyłącznie zestaw warunków umożliwiających uznanie danych wydatków poniesionych przez podatnika za koszty kwalifikowane nowej inwestycji realizowanej w ramach PSI. Według tych zasad wydatek powinien:

1. stanowić koszt nowej inwestycji,

2. należeć do jednej z kategorii kosztów wymienionych enumeratywnie w katalogu kosztów kwalifikowanych,

3. zostać poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu,

4. zostać zaliczony do składników majątku podatnika oraz do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wykładnia językowa powyższych przesłanek nie prowadzi więc do wniosku pozwalającego określić moment poniesienia kosztów kwalifikowanych, a już w szczególności, że jest to moment przyjęcia środka trwałego do stosownej ewidencji. Jest to wyłącznie jeden z kilku warunków, które podatnik musi spełnić w związku z kwalifikowalnością wydatków nowej inwestycji, przy czym konieczność zaliczenia środka trwałego do ewidencji jest uzasadniona wymogiem utrzymania inwestycji i jej poszczególnych elementów przez określony czas (`(...)`). W przypadku niespełnienia tych wymagań jedynym obowiązkiem podatnika jest wycofanie nakładów związanych z takim środkiem trwałym z puli kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji”.

Podobne stanowisko znaleźć można także w opracowaniu pod redakcją Gosek M., Funkcjonowanie przedsiębiorstw w Specjalnej Strefie Ekonomicznej oraz Polskiej Strefie Inwestycji (Wydawnictwo C.H. Beck, 2022 r.). Autorzy wskazują w niej m.in., że „(`(...)`) dopisanie obowiązku zaliczenia tych kosztów (kwalifikowanych - dopisek Wnioskodawcy) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi jedynie uszczegółowienie dotychczasowego brzmienia przepisu i nie powinno wpływać na moment uznania wydatku za poniesiony. Zarówno przepisy dotyczące zezwoleń, jak i te odnoszące się do wydawanych decyzji o wsparciu wskazują, że cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustalane są zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, a te wskazują na obowiązek ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych”.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone również w wyrokach sądów administracyjnych, w tym m.in.:

- w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Po 705/21, gdzie skład orzekający stwierdził, iż „(`(...)`) momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego (`(...)`) będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów”;

- w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Po 704/21, gdzie skład orzekający stwierdził, iż „(`(...)`) momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego (`(...)`) będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów”;

Potwierdzenie stanowiska zbieżnego ze stanowiskiem Wnioskodawcy można odnaleźć także w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w tym m.in.:

- w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.359.2020.1.KS, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „(`(...)`) aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych, to wyrażenie „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. Zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową”. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikujących się jako koszty inwestycji, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego (pomocy publicznej) jedynie dokonanie w księgach odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku w księgach bez jego faktycznego poniesienia. Stanowisko to potwierdzają sądy administracyjne np. w wyroku z dnia 22 października 2004 r. sygn. akt NSA FSK 624/04 lub w wyroku z 14 kwietnia 2004 r. sygn. akt FSK 113/04. Powyższe wyjaśnienie odwołuje się do tzw. kasowej metody uwzględniania wydatków kwalifikowanych, w której dopiero zapłata/uregulowanie zobowiązania dotyczącego kosztów kwalifikowanych uprawnia do jego uwzględnienia w obliczeniu wartości przysługującej pomocy publicznej”;

- w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-

3.4010.548.2019.1.BM, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „(`(...)`) żeby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z powyższym, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym (chwila zapłaty). Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu wskazać należy, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych. Oznacza to, że kosztami kwalifikowanymi nowej inwestycji, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, uwzględnianymi do kalkulacji limitu maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia, i w konsekwencji do kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT, są koszty stanowiące cenę nabycia (w przypadku Wnioskodawcy nabycie dotyczyłoby nowych środków trwałych) lub koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych związanych z Inwestycją od momentu, kiedy zostały poniesione (zapłacone). Spełnienie warunku zaliczenia ich zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyznacza momentu zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów kwalifikowanych”;

- w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-

3.4010.531.2019.1.PC, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „W konsekwencji powyższych rozważań należy stwierdzić, że wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, powinny być uznane za poniesione w momencie zapłaty, zgodnie z zasadą kasową”;

- w interpretacji indywidualnej z dnia 23 września 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-

3.4010.392.2019.1.JKT, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „(`(...)`) moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym (chwila zapłaty)”;

- w interpretacji indywidualnej z dnia 2 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.270.2019.1.APO, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „(`(...)`) należy stwierdzić, że wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, powinny być uznane za poniesione w momencie zapłaty, zgodnie z zasadą kasową”.

Tym samym, biorąc pod uwagę wykładnię literalną terminu „poniesienia”, stanowisko sądów administracyjnych, stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz opinię pracowników naukowych, dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle przepisów Rozporządzenia PSI, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków związanych z tym wydatkiem. Innymi słowy, momentem poniesienia kosztów kwalifikowanych jest ich poniesienie zgodnie z metodą kasową tj. z chwilą zapłaty. Podsumowując, koszty które Spółka poniesienie w związku z realizacją Inwestycji zgodnie z metodą kasową po dniu wydania Decyzji (i do dnia zakończenia realizacji Inwestycji, który wskazany jest w Decyzji) stanowią koszty kwalifikowane przy założeniu spełnienia pozostałych warunków wskazanych w Ustawie o PSI oraz w Rozporządzeniu PSI.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania oznaczonego numerem 2.

Inwestycja charakteryzuje się długim okresem realizacji oraz wysokim kosztem. Z tej przyczyny, realizacja planowanych, wybranych działań inwestycyjnych jest rozkładana przez Wnioskodawcę na kilka etapów, gdzie po zakończeniu każdego z nich Spółka dokonuje i dokonywać będzie płatności częściowej, regulując w ten sposób zobowiązanie za dotychczas zrealizowaną część prac. Dokonywane przez Wnioskodawcę płatności częściowe będą także kompensować na bieżąco kwotę płatności wstępnej tzw. Advance payment. Biorąc pod uwagę wskazaną przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu do pytania numer 1 wykładnię pojęcia „poniesienie kosztu”, podobne podejście (tj. metodę kasową) należy zastosować także w odniesieniu do płatności częściowych (tj. poniesionych za dany etap prac) jako wydatków o charakterze definitywnym, pozwalających regulować zobowiązania Spółki za zrealizowane (tj. zakończone i odebrane) dotychczas etapy prac.

Stanowisko to zostało potwierdzone w wyrokach sądów administracyjnych, w tym m.in.:

- w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Po 705/21, gdzie skład orzekający stwierdził, iż „(`(...)`) w przypadku płatności częściowych momentem poniesienia wydatków, o których mowa w par. 8 rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego (`(...)`) będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów”;

- w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Po 704/21, gdzie skład orzekający stwierdził, iż „(`(...)`) w przypadku płatności częściowych momentem poniesienia wydatków, o których mowa w par 8 rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego (`(...)`) będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów”;

Potwierdzenie stanowiska zbieżnego ze stanowiskiem Wnioskodawcy można odnaleźć także w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w tym m.in.:

- w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-

3.4010.531.2019.1.PC, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „(`(...)`) Spółka powinna ujmować wydatki inwestycji objętej decyzją o wsparciu w następujący sposób: w odniesieniu do płatności ostatecznych oraz płatności częściowych (za dany etap prac) w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym”;

- w interpretacji indywidualnej z dnia 2 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-

3.4010.270.2019.1.APO, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „W odniesieniu natomiast do płatności częściowych należy stwierdzić, że (`(...)`) mają charakter definitywnie poniesionych wydatków, bowiem Spółka dokonując tych płatności reguluje swoje zobowiązania za zrealizowany dotychczas etap prac czy dostawy. (`(...)`) Reasumując (`(...)`) Spółka powinna ujmować wydatki inwestycji objętej decyzją o wsparciu w odniesieniu do płatności częściowych (tj. należnych za dany etap prac) - w momencie poniesienia ich w znaczeniu kasowym”.

Tym samym, biorąc pod uwagę wykładnię literalną terminu „poniesienia”, stanowisko sądów administracyjnych, stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz opinię pracowników naukowych przedstawione w uzasadnieniu do pytania numer 1, dla uznania, że płatność częściowa (jako wydatek definitywny) została poniesiona w świetle przepisów Rozporządzenia PSI, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków związanych z tą płatnością. Innymi słowy, momentem poniesienia kosztów kwalifikowanych w przypadku płatności częściowych (a więc już płatności definitywnych, za faktycznie wykonane prace) jest ich poniesienie zgodnie z metodą kasową tj. z chwilą zapłaty. Na powyższą zasadę nie ma wpływu moment zaksięgowania tych wydatków na koncie środki trwałe w budowie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”), w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r.,

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl natomiast art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r.,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Stosownie natomiast do treści art. 17 ust. 4 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji,

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713 ze zm., dalej: „Rozporządzenie”), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.,

maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, albo

2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników - z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

W myśl natomiast § 5 ust. 1 ww. Rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, albo

2. tworzenia nowych miejsc pracy w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników - z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 Rozporządzenia.

W myśl § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.,

do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Zgodnie natomiast z § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie realizacji inwestycji, a w przypadku kosztów określonych w pkt 5 - poniesione wyłącznie w okresie 5 lat w przypadku dużych przedsiębiorców, albo 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, liczonych od dnia zakończenia nowej inwestycji.

W myśl § 8 ust. 4 powyższego Rozporządzenia,

cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Stosownie zaś do § 10 ust. 4 pkt 1 powołanego Rozporządzenia,

dniem poniesienia kosztu kwalifikowanego nowej inwestycji, o którym mowa w ust. 3, jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono koszt.

Stosownie do § 9 ust. 1 Rozporządzenia o WNI, wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Z kolei w § 10 Rozporządzenia, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej.

Zgodnie z § 10 ust. 1 Rozporządzenia,

koszty kwalifikowane nowej inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania decyzji o wsparciu.

Wyjaśnić należy, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych, to wyrażenie „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. Zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikujących się jako koszty inwestycji, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego (pomocy publicznej) jedynie dokonanie w księgach odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku w księgach bez jego faktycznego poniesienia.

W odniesieniu do kwestii pojęcia „poniesionych wydatków inwestycyjnych”, pojęcie to nie zostało zdefiniowane w wyżej cytowanym Rozporządzeniu. Jednak, żeby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z powyższym, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym (chwila zapłaty).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Spółka wystąpiła z wnioskiem o przyznanie jej decyzji o wsparciu stanowiącej formalną podstawę do skorzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z CIT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT. Decyzja o wsparciu została wydana na rzecz Wnioskodawcy 30 września 2020 r.

Po dniu uzyskania Decyzji, Spółka rozpoczęła realizację Inwestycji i zaczęła ponosić tym samym pierwsze koszty kwalifikowane o których mowa § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI (w tym m.in. na nabycie lub wytworzenie środków trwałych czy też na modernizację lub rozbudowę istniejących środków trwałych). Część zobowiązań została już przez Spółkę uregulowana (faktury z tego tytułu zostały opłacone).

Analizując cytowane powyżej przepisy nie można zgodzić się w całości ze stanowiskiem Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Zgodzić się należy, że „poniesienie” oznacza faktyczne wydatkowanie środków przez Spółkę tj. poniesienie wydatku w ujęciu kasowym.

Jednak w dalszej części stanowiska Wnioskodawca wskazuje, że przepisy, jak zostało wskazane wcześniej, nie wskazują nigdzie wprost definicji „poniesienia kosztów”, a tym samym nie wskazują, że na moment zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych wydatki z tytułu nabycia lub wytworzenia środków trwałych muszą zostać zaliczone do składników majątku podatnika oraz zaliczone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z tą częścią stanowiska Wnioskodawcy nie można się zgodzić.

Cytowany powyżej przepis § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wprowadza warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Z cytowanego § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wyraźnie więc wynika, że do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem, analizując powołane powyżej przepisy, a także opis sprawy należy wskazać, że momentem poniesienia wydatków o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje nie będzie, zgodnie z metodą kasową moment zapłaty tych kosztów.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, w tej części należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pozostałych kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje wskazanych w § 8 ust. 1 ww. Rozporządzenia należy uznać, że Państwa stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

W świetle powołanych wyjaśnień, również za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową.

Jak już wyżej wskazano, literalne brzmienie § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, wprowadza dodatkowy warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Zatem, w przypadku kosztów wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, poniesienie płatności częściowych nie uprawnia jeszcze Wnioskodawcę do zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy do pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, Państwa stanowisko zgodnie z którym:

- momentem poniesienia przez Spółkę wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów, w zakresie:

- momentu poniesienia wydatków o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie, jest prawidłowe;

- wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z CIT, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

· Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

· Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

· Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.).