Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, uzyskał decyzję o wsparciu dla nowej inwestycji, co umożliwia mu korzystanie ze zwolnienia z tego podatku na dochody z tej inwestycji. Jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą w innym zakładzie, który nie jest objęty wspomnianą decyzją. W związku z działalnością w obu zakładach, Wnioskodawca ponosi ogólne koszty zarządu, które są związane zarówno z działalnością zwolnioną, jak i opodatkowaną. Organ podatkowy stwierdził, że w przypadku braku możliwości przypisania tych kosztów do poszczególnych działalności, Wnioskodawca ma obowiązek rozliczyć je proporcjonalnie do przychodów z każdej działalności, zgodnie z art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosując tzw. klucz przychodowy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
24 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 maja 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku dochodowym od osób prawnych.
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Polsce na ogólnych zasadach od całości dochodów nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu .
Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu dla nowej inwestycji, na podstawie której będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym jest mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą również w innym zakładzie nie objętym ww. decyzją o wsparciu, na nieruchomości nie objętej ww. decyzją o wsparciu (dalej dotychczasowy zakład).
W nowo wybudowanym zakładzie (dalej: „nowy zakład”) Wnioskodawca będzie produkować wyroby, które poprzez wskazane kody PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) będą objęte ww. decyzją o wsparciu. Nieruchomości, na których planowany jest nowy zakład i będzie prowadzona produkcja wyrobów, zostały wymienione w ww. decyzji o wsparciu. Wnioskodawca poniósł nakłady upoważniające go do korzystania z ww. zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych.
W związku z prowadzeniem produkcji w dotychczasowym zakładzie i w nowym zakładzie Wnioskodawca ponosi tzw. ogólne koszty zarządu. Zalicza się do nich:
wydatki na wynagrodzenia członków zarządu Spółki wraz z pochodnymi;
koszty utrzymania biura Zarządu (materiały biurowe, opłaty telekomunikacyjne, koszty archiwizacji danych, obsługi rachunkowej, itp.) poza obszarem wymienionym w ww. decyzji o wsparciu,
wydatki na wynagrodzenia za pracę wraz z pochodnymi asystenta Zarządu Wnioskodawcy;
wydatki dotyczące podróży służbowych członków Zarządu Spółki lub asystenta Zarządu,
odpisy amortyzacyjne od środków trwałych powierzonych członkom zarządu Wnioskodawcy (np. samochód, komputer).
Wskazane powyżej wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem przypadków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ich poniesienie będzie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z której dochód będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i z prowadzeniem działalności gospodarczej, z której dochód będzie opodatkowany ww. podatkiem.
Wnioskodawca nie widzi technicznej możliwości określenia, w jakim zakresie ww. koszty ogólnego zarządu będą związane z dochodem zwolnionym, a w jakim zakresie z dochodem opodatkowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe i wskazane w nim koszty ogólnego zarządu Wnioskodawca ma obowiązek rozliczyć te koszty tzw. kluczem przychodowym określonym w art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Wnioskodawca ponosząc wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu, które związane są z dochodem zwolnionym z opodatkowania i z dochodem opodatkowanym na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma obowiązek przypisać te koszty do działalności, z której dochód jest zwolniony z opodatkowania oraz do działalności, z której dochody podlegają opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku, gdy brak jest możliwości przyporządkowania kosztów do działalności, z której dochód jest zwolniony z opodatkowania i opodatkowany, Wnioskodawca ma obowiązek rozdzielenia tych kosztów zgodnie z art. 15 ust. 2 lub ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wymienione w opisie zdarzenia przyszłego koszty uzyskania przychodu charakteryzują się tym, że mają jednocześnie związek z działalnością, z której dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania i z dochodem opodatkowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Nie istnieje mechanizm, który pozwala na rozdzielenie tych kosztów na każdą z tych działalności w sposób jednoznaczny, a przy tym obiektywny, tj. w inny sposób niż określony w art. 15 ust. 2 lub 2a ww. ustawy (tj. kluczem przychodowym). Przede wszystkim brak jest miernika, który pozwalałby na przyporządkowanie tych kosztów do określonego rodzaju działalności. Dodatkowo w wielu wypadkach koszty te ponoszone są jednocześnie w celu osiągnięcia dochodu z obu działalności (zwolnionej i opodatkowanej), gdyż służą obu rodzajom działalności jednocześnie.
Wobec tego, w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, z uwagi na brak możliwości przypisania ww. ogólnych kosztów zarządu do działalności zwolnionej i opodatkowanej, będzie miał obowiązek przypisać je na podstawie tzw. klucza przychodowego opartego na proporcji przychodu z danego rodzaju działalności do przychodów ogółem.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop,
wolne od podatku są dochody podatników dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami
Na podstawie art. 17 ust. 4 updop,
zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,
przez nową inwestycję należy rozumieć:
a) inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub
b) nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.
W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast, zgodnie z art. 4 tej ustawy:
zwolnienie od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.
Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:
wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.
Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.
Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.
Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w Decyzji o wsparciu i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.
Wskazane powyżej zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, wynikające z decyzji o wsparciu, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą lecz jedynie te dochody, które prowadzone są na terenie określonym w Decyzji i dodatkowo wyłącznie te dochody, których zakres został określony w tej decyzji o wsparciu.
W myśl art. 7 ust. 2 updop,
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 updop,
przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:
- przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;
- kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop,
podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 updop, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.).
W związku z powyższym, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną na terenie określonym w decyzji o wsparciu na podstawie decyzji oraz działalnością prowadzoną poza tym terenem.
Stosownie do art. 15 ust. 1 updop,
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Wyjątkowo w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.
W myśl art. 15 ust. 2 updop,
jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 15 ust. 2a updop,
zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
Z powyższego wynika, że w sytuacji braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, aby ustalić jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów z tych źródeł do ogólnej sumy osiągniętych w danym roku przychodów.
Należy zauważyć, że powołany powyżej art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a upodp, znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy w danym okresie funkcjonują różne źródła dochodów, tj. opodatkowane i nieopodatkowane/zwolnione i nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła. Powyższa metoda może być stosowana przy wykorzystaniu porównywalnych danych w okresie istnienia dwóch różnych źródeł przychodów, w związku którymi ponoszone są koszty podlegające proporcjonalnemu rozliczeniu. Z całej ogólnej sumy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód podlegający opodatkowaniu i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z prowadzeniem produkcji w dotychczasowym zakładzie i w nowym zakładzie Wnioskodawca ponosi tzw. ogólne koszty zarządu. Zalicza się do nich:
wydatki na wynagrodzenia członków zarządu Spółki wraz z pochodnymi;
koszty utrzymania biura Zarządu (materiały biurowe, opłaty telekomunikacyjne, koszty archiwizacji danych, obsługi rachunkowej, itp.) poza obszarem wymienionym w ww. decyzji o wsparciu,
wydatki na wynagrodzenia za pracę wraz z pochodnymi asystenta Zarządu Wnioskodawcy;
wydatki dotyczące podróży służbowych członków Zarządu Spółki lub asystenta Zarządu,
odpisy amortyzacyjne od środków trwałych powierzonych członkom zarządu Wnioskodawcy (np. samochód, komputer).
Wskazane powyżej wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem przypadków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ich poniesienie będzie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z której dochód będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i z prowadzeniem działalności gospodarczej, z której dochód będzie opodatkowany ww. podatkiem.
W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że z uwagi na brak możliwości przypisania ww. ogólnych kosztów zarządu do działalności zwolnionej i opodatkowanej, będzie miał obowiązek przypisać je na podstawie tzw. klucza przychodowego opartego na proporcji przychodu z danego rodzaju działalności do przychodów ogółem.
Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe i wskazane w nim koszty ogólnego zarządu Wnioskodawca ma obowiązek rozliczyć te koszty tzw. kluczem przychodowym określonym w art. 15 ust. 2 lub 2a updop, jest prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili