Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca przy obliczaniu za dany miesiąc zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych, stosując tzw. klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma obowiązek uwzględnić przychód z danego rodzaju działalności i ogólny przychód, biorąc pod uwagę te przychody narastająco włącznie z danym miesiącem, którego zaliczka dotyczy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i na ogólnych zasadach od całości dochodów podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu dla nowej inwestycji, na podstawie której będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym jest mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą również w innym zakładzie nie objętym ww. decyzją o wsparciu, na nieruchomości nie objętej ww. decyzją o wsparciu (dalej „dotychczasowy zakład”).

W nowo wybudowanym zakładzie (dalej „nowy zakład”) Wnioskodawca będzie produkować wyroby, które poprzez wskazane kody PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) będą objęte ww. decyzją o wsparciu. Nieruchomości, na których planowany jest nowy zakład i będzie prowadzona produkcja wyrobów, zostały wymienione w ww. decyzji o wsparciu. Wnioskodawca poniósł nakłady upoważniające go do korzystania z ww. zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca będzie ponosił koszty uzyskania przychodu, które będą związane z działalnością, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ww. ustawy oraz z działalnością, z której dochody opodatkowane są na ogólnych zasadach.

W zakresie części kosztów uzyskania przychodu związanych jednocześnie z jednym i drugim rodzajem działalności Wnioskodawca nie będzie miał możliwości przypisania danych kosztów do danego rodzaju działalności, stąd koszty te zamierza ustalać dla dochodów opodatkowanych i dochodów zwolnionych, w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów (art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), dalej „koszty mieszane”.

Wnioskodawca będzie miał obowiązek obliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych. Przy obliczaniu tych zaliczek Wnioskodawca będzie uwzględniał koszty mieszane i zasadę wynikającą z art. 15 ust. 2 lub 2a ww. ustawy.

Pytanie

Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca przy obliczaniu za dany miesiąc zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych, stosując tzw. klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma obowiązek uwzględnić przychód z danego rodzaju działalności i ogólny przychód, biorąc pod uwagę te przychody narastająco włącznie z danym miesiącem, którego zaliczka dotyczy?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca ponosząc koszty mieszane, związane z dochodem (działalnością) opodatkowanym i zwolnionym z opodatkowania, nie mając możliwości przyporządkowania tych kosztów do właściwego źródła przychodów (rodzaju działalności), ma obowiązek zastosowania tzw. klucza przychodowego.

W przypadku rozliczania kosztów mieszanych za cały rok podatkowy (czego dotyczy art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) podatnik podatku dochodowego od osób prawnych będzie miał obowiązek uwzględnienia przychodów z danego rodzaju działalności i przychodu ogółem za cały rok podatkowy.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca ma obowiązek wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Przy obliczaniu dochodu podatnik Wnioskodawca zobowiązany jest do stosowania przepisów dotyczących przychodów i kosztów uzyskania przychodu określonych przede wszystkim w art. 12 i art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym przepisy art. 15 ust. 2 i ust. 2a ww. ustawy.

Przykładowo, Wnioskodawca do obliczenia dochodu opodatkowanego za kwiecień, w celu rozdzielenia kosztów mieszanych ma obowiązek uwzględnić narastająco koszty mieszane powstałe od stycznia do kwietnia, a także przychody opodatkowane od stycznia do kwietnia oraz ogólną kwotę przychodów od stycznia do kwietnia danego roku podatkowego.

Oznacza to, że kwota przychodów i kosztów uzyskania przychodu dla wyliczenia zaliczki za poszczególne miesiące, będzie aktualizowana narastająco od początku roku podatkowego do miesiąca (włącznie), za który wyliczana jest zaliczka na podatek dochodowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”, „updop”),

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

przez nową inwestycję należy rozumieć:

1. inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub

2. nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop,

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 updop,

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

- przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

- kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Treść art. 15 ust. 1 updop stanowi, że

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT:

podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m

Możliwość alokacji kosztów została uregulowana w art. 15 ust. 2-2a updop, o treści:

jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 i 1a ustawy o CIT:

podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące;

zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu dla nowej inwestycji, na podstawie której będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym jest mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą również w innym zakładzie nie objętym ww. decyzją o wsparciu, na nieruchomości nie objętej ww. decyzją o wsparciu. (…)

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca będzie ponosił koszty uzyskania przychodu, które będą związane z działalnością, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT oraz z działalnością, z której dochody opodatkowane są na ogólnych zasadach.

W zakresie części kosztów uzyskania przychodu związanych jednocześnie z jednym i drugim rodzajem działalności Wnioskodawca nie będzie miał możliwości przypisania danych kosztów do danego rodzaju działalności, stąd koszty te zamierza ustalać dla dochodów opodatkowanych i dochodów zwolnionych, w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów (art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT), dalej „koszty mieszane”.

Wnioskodawca będzie miał obowiązek obliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych. Przy obliczaniu tych zaliczek Wnioskodawca będzie uwzględniał koszty mieszane i zasadę wynikającą z art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o CIT.

W tym miejscu należy wskazać, że warunkiem zastosowania przepisu art. 15 ust. 2 updop, jest wystąpienie takiej sytuacji, że nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła. Zastosowanie przychodowego klucza podziału koszów pośrednich, o którym mowa w przedmiotowym przepisie, do poszczególnych rodzajów przychodów należy rozpatrywać w kategoriach „wyjątku od zasady”, kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztu do danego źródła przychodów nie jest możliwe w danym stanie faktycznym (dany koszt dotyczy obu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodologii jego przypisania do danego źródła tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła).

Rozliczenie kosztów podatkowych związanych z różnymi przychodami ma na celu ustalenie tej ich części, która powinna mieć wpływ na dochód do opodatkowania. Z całej bowiem ogólnej masy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód do opodatkowania i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu, uwzględniając przy tym odrębności wynikające z działalności zwolnionej z opodatkowania oraz działalności opodatkowanej.

Ponownego podkreślenia wymaga, że omawiane powyżej przepisy ustawy o CIT mają charakter szczególny. Zakresem ich zastosowania objęte są wyłącznie przypadki, gdy przypisanie kosztów uzyskania przychodów do przychodów tworzących dochód opodatkowany i innych przychodów nie jest obiektywnie możliwe, a nie sytuacje, gdy takie wyodrębnienie kosztów było możliwe na podstawie posiadanych dokumentów, lecz podatnik zaniechał dokonania tej czynności. Pamiętać także należy, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów. W tym miejscu podkreślić należy, że Organ przyjął za Wnioskodawcą, że nie ma możliwości przyporządkowania kosztów mieszanych, do każdego ze źródeł przychodów.

Norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34a i art. 17 ust. 4 updop, stanowi formę ulgi podatkowej, która jest wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tym samym, powinna być interpretowana w sposób precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ulgą może zostać objęty wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach inwestycji objętej decyzją o wsparciu.

W celu prawidłowego wyliczenia należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych podatnik musi posiadać informacje między innymi o uzyskanych przychodach i poniesionych kosztach.

Biorąc pod uwagę powyższe, obliczając zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Wnioskodawca winien brać pod uwagę proporcje podziału kosztów pośrednich, wyliczaną na podstawie proporcji przychodów uzyskiwanych od początku roku podatkowego włącznie z danym miesiącem którego zaliczka dotyczy, co znajduje uzasadnienie we wskazanych wyżej przepisach, ustanawiających zasadę narastającego ustalania dochodu od początku roku podatkowego.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca przy obliczaniu za dany miesiąc zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych, stosując tzw. klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma obowiązek uwzględnić przychód z danego rodzaju działalności i ogólny przychód, biorąc pod uwagę te przychody narastająco włącznie z danym miesiącem, którego zaliczka dotyczy, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).