Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie pytania oznaczonego nr 3 jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustalenia, czy w związku z opisanym w stanie faktycznym wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta Wnioskodawca zobowiązany jest rozpoznać przychód podatkowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 lipca 2022 r. (data wpływu 27 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest czynnym podatnikiem od towarów i usług, posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca, na podstawie art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest produkcja materiałów budowlanych (`(...)`).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zainteresowanie współpracą ze Spółką zgłosiła osoba podająca się za przedstawiciela podmiotu mającego siedzibę we Francji (dalej: „Kontrahent”). Osoba podająca się za przedstawiciela Kontrahenta wskazywała chęć nawiązania współpracy handlowej polegającej na złożeniu zamówienia na towary oferowane przez Spółkę.

Podjęcie współpracy z Kontrahentem zostało poprzedzone jego weryfikacją polegającą na weryfikacji jego statusu jako zarejestrowanego podatnika w bazie VIES. Spółka podjęła czynności w zakresie w jakim było to uzasadnione skalą przewidywanej współpracy.

W związku z podjęciem współpracy Spółka otrzymała złożone w imieniu Kontrahenta zamówienie na dostarczenie towaru. Po złożeniu zamówienia i jego akceptacji do Spółki zgłosił się przewoźnik po odbiór towaru. Spółka wydała towar, działając w przekonaniu że uczestniczy w transakcji z Kontrahentem. Zdarzenie zostało więc udokumentowane między innymi fakturami oraz dokumentacją magazynową (w tym dokument Wydanie Zewnętrzne), oraz listami przewozowymi potwierdzającymi wydanie towaru firmie transportowej, która miała przetransportować towar do Kontrahenta do Francji oraz Wielkiej Brytanii. Spółka nie wykonywała transportu na rzecz Kontrahenta oraz nie była podmiotem organizującym transport towaru. Warunki dostawy nie stwierdzają również szczególnego momentu przeniesienia własności towaru.

Po upływie terminu płatności wynikającego z faktur Spółka podjęła próby skontaktowania się z osobą, co do której działała w przekonaniu, że złożyła zamówienie w imieniu Kontrahenta. Spółce nie udało się skontaktować z osobą, która podawała się za przedstawiciela Kontrahenta. Aczkolwiek ze strony Kontrahenta otrzymała ostatecznie informację, iż Kontrahent nie zamawiał dostawy towarów będących przedmiotem wniosku.

Na podstawie powyższych informacji stwierdzono, iż osoba podająca się za przedstawiciela Kontrahenta dokonała oszustwa w wyniku którego doszło do kradzieży wspomnianego towaru. Sprawę oszustwa i kradzieży towarów Spółka zgłosiła organom ścigania. Spółka obecnie nie dysponuje więc towarem, który był przedmiotem kradzieży oraz nie otrzymała płatności za towar.

Równocześnie, Spółka poniosła przy wytworzeniu lub nabyciu przedmiotowych towarów wydatki, które rozpoznała jako koszt uzyskania przychodu wynikający z prowadzonej działalności gospodarczej, oraz od których dokonała odliczenia podatku od towarów i usług.

Tytułem uzupełnienia, pismem z 25 lipca 2022 r. wskazali Państwo:

W Spółce obowiązują wewnętrzne procedury, zgodnie z którymi Dział Windykacji Spółki weryfikuje potencjalnych nabywców na podstawie KRS (Krajowy Rejestr Sądowy), CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej), wykazu tzw. „białej listy podatników”, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zagranicznych rejestrów handlowych, biur informacji gospodarczej lub raportów handlowych.

Podczas weryfikacji sprawdzane są takie informacje jak:

a. Dane nabywcy (takie jak: adres prowadzenia działalności, numer telefonu, czy rachunek bankowy pokrywa się w rachunkiem ujawnionym w wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT (podatek od towarów i usług), niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT, numer identyfikacji podatkowej i inne),

b. Data rozpoczęcia działalności nabywcy,

c. Status podatkowy nabywcy (rejestracja na potrzeby podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej, posiadanie niezbędnych numerów rejestracyjnych, posiadanie/ nieposiadanie przez niego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, ewentualne zaległości i inne) w zakresie podatku VAT,

d. Znaczenie nabywcy w branży (czy jest to podmiot znany, czy dokonuje transakcji na dużą skalę itp.),

e. Wszelkie inne kwestie, które z uwagi na okoliczności konkretnej transakcji powinny zostać przeanalizowane w ramach procedury weryfikacji.

Dodatkowo wskazali Państwo, że warunki dostawy, w tym ilość i jakość towarów oraz cena są w imieniu Spółki negocjowane przez przedstawicieli handlowych, Dyrektorów Sprzedaży oraz Dyrektora Handlowego.

Zlecenia sprzedaży w Spółce są tworzone przez podległych Dyrektorowi Handlowemu pracowników odpowiedzialnych za sprzedaż, jednak każdorazowo wymagają one zatwierdzenia przez Dział Windykacji lub Dyrektora Sprzedaży.

Co do zasady kontrahenci dokonują zapłaty na rzecz Spółki za pomocą rachunku bankowego. Niemniej jednak w wyjątkowych sytuacjach w Spółce występują przypadki akceptowania płatności w formie gotówkowej w kwocie do 15 tys. PLN oraz w formie kompensaty. Kompensaty są wystawiane przez wyznaczonych pracowników Działu Windykacji.

W przedmiotowej sprawie Spółka dochowała należytej staranności poprzez zastosowanie wskazanych powyżej procedur wewnętrznych. Podczas weryfikacji Kontrahenta przez Dział Windykacji został on oceniony pozytywnie, tj. osoba podszywająca się za Kontrahenta przesłała wymagane przez Spółkę dokumenty rejestrowe i finansowe rzekomo reprezentowanej przez siebie firmy. Dodatkowo, ubezpieczyciel należności Spółki, tj. C., decyzją z dnia 16 lutego 2022 r. udzielił Kontrahentowi limitu kupieckiego na kwotę 1 100 000 PLN co w ocenie Spółki dodatkowo zwiększało wiarygodność Kontrahenta. 

Ponadto, wskazali Państwo, że osoba podszywająca się za Kontrahenta w celu uwiarygodnienia swojej tożsamości i działalności, przesłała do Spółki potwierdzenie dokonania przelewu za zamówiony materiał, na podstawie którego upoważniony pracownik Spółki podjął decyzję o dostawie do osoby podszywającej się pod Kontrahenta kolejnej partii zamówionego materiału.

Po zrealizowaniu transportu i nieotrzymaniu przez Wnioskodawcę zapłaty za zamówiony materiał, Spółka - jak zostało wskazane uprzednio we wniosku - podjęła próby skontaktowania się z osobą, co do której działała w przekonaniu, że złożyła zamówienie w imieniu Kontrahenta. Spółce nie udało się skontaktować z osobą, która podawała się za przedstawiciela Kontrahenta, a ze strony Kontrahenta otrzymała ostatecznie informację, iż nie zamawiał on dostawy towarów będących przedmiotem wniosku.

Ponadto, podkreślili Państwo, że z działań prowadzonych na zlecenie Spółki przez firmę detektywistyczną, mających na celu zidentyfikowanie sprawcy wyłudzenia, wynika, że osoba, która kontaktowała się ze Spółką, podając się za przedstawiciela Kontrahenta, działała w ramach zorganizowanej grupy przestępczej.

Dnia 21 lutego 2022 r. Spółka złożyła niezwłocznie zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. W przedmiotowej sprawie prokuratura Rejonowa w (…) prowadzi śledztwo.

Dodatkowo, wskazali Państwo, że dnia 23 lutego 2022 r. Spółka zawarła z A Sp. z o.o., specjalizującej się w świadczeniu usług detektywistycznych, umowę, w ramach której A Sp. z o.o. zobowiązała się podjąć zaawansowane czynności operacyjne i ustaleniowe na terenie Francji i Wielkiej Brytanii mające zmierzać do ustalenia okoliczności i sprawców oszustwa poczynionego na szkodę Spółki. Do dnia sporządzenia odpowiedzi na wezwanie organu, Spółka nie otrzymała informacji o namierzeniu osób podszywających się pod Kontrahenta, a towar wywieziony z zakładu produkcyjnego Spółki nie został odnaleziony.

Spółka nie zawarła umowy ubezpieczenia ładunków w transporcie (ubezpieczenie cargo), albowiem - co do zasady - nie stosuje ona tego rodzaju ubezpieczeń. Towary zostały przekazane do transportu zewnętrznemu przewoźnikowi.

Wskazali Państwo jednak, że należności Spółki za dostarczony towar objęte były umową ubezpieczenia zawartą z C. Dodatkowo, do ubezpieczonych należności Spółki zastosowanie znajdowały zapisy Ogólnych Warunków Tradeliner.

W związku z tym, że zamówienie zostało złożone przez osobę podszywającą się pod Kontrahenta, a nie samego Kontrahenta, z którym transakcja została ubezpieczona, jakiekolwiek roszczenia Spółki w stosunku do ubezpieczyciela - z uwagi na niezgodność podmiotową po stronie Dłużnika - byłyby bezpodstawne.

Faktury dokumentujące transakcję zostały przekazane Kontrahentowi wyłącznie w formie elektronicznej na adres podany przez osobę podszywającą się pod Kontrahenta w Karcie Klienta Spółki: (…).

Faktury nie zostały przekazane wraz z wydanym towarem firmie transportowej, która dokonała dostawy towaru do osoby podszywającej się pod Kontrahenta.

Jak zostało wskazane powyżej, Spółka złożyła do polskich organów ścigania zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, na skutek którego Prokuratura Rejonowa w (…) prowadzi śledztwo. Na dzień sporządzenia niniejszego pisma sprawa nie została zakończona.

Ponadto, zarówno francuskie jak i brytyjskie organy ścigania zostały powiadomione o przedmiotowej sprawie, jednak do dnia sporządzenia niniejszego pisma, Spółka nie otrzymała informacji o podjętych przez ww. organy działaniach. Spółkę przed tymi organami reprezentuje firma detektywistyczna.

We wniosku zadali Państwo m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym w stanie faktycznym wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta Wnioskodawca zobowiązany jest rozpoznać przychód podatkowy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa Stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opisanym w stanie faktycznym wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego.

W opinii Spółki, nie powinna ona rozpoznawać kwot wykazanych na fakturach, które zostały wystawione w wyniku dokonanego wobec Spółki oszustwa jako przychodu, podlegającego opodatkowaniu na podstawie Ustawy o CIT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Kolejno art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą uznaje się osiągnięte w roku podatkowym także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przychód jest określany jako wartości (przysporzenia), które definitywnie powiększają aktywa osoby prawnej. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. II FSK 198/05: „"Należność" wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności.” Podobnie w wyroku NSA z dnia 7 grudnia 2016 r. II FSK 3261/14, Sąd stwierdził, odnosząc się do cechy należności na podstawie analogicznego do art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT przepisu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze: „Cecha "należności" dotyczy kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, a zatem przychodami w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. stają się kwoty, których podatnik może skutecznie domagać się od swojego kontrahenta.

W opisanym stanie faktycznym Spółka była w posiadaniu towaru, który stanowił część jej aktywów. W konsekwencji utraty towaru aktywa Spółki uległy pomniejszeniu. Jednocześnie Spółka nie otrzymała żadnych rzeczy, praw lub świadczeń które mogłaby uznać za kontrolowane przez siebie zasoby majątkowe, które miałyby zwiększyć wartość jej aktywów.

W opisanym stanie faktycznym Spółka nie może dochodzić należności od żadnej ze stron - od Kontrahenta ani od osoby, która podszyła się pod jego przedstawiciela. Biorąc pod uwagę, iż Kontrahent nie umocował osoby podającej się za jego przedstawiciela do zawarcia umowy w zakresie nabycia towarów, należy przyjąć, że pomiędzy Spółką a Kontrahentem nie powstał stosunek prawny warunkujący powstanie przychodu. Spółka zatem nie ma prawa dochodzenia należności, wynikających z faktur wystawionych w związku z wydaniem towaru.

Co więcej zdaniem Spółki opisane zdarzenie nie powinno być uznane jako powodujące powstanie przychodu, podlegający opodatkowaniu z uwagi na postanowieniami art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT, według którego przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Jak wskazuje Spółka w przedmiotowej sprawie, osoba podająca się za przedstawiciela Kontrahenta nie działała w jego imieniu. Wobec tego Spółka stoi na stanowisku, że czynność opisana w stanie faktycznym jest nieważna.

W świetle powyższej argumentacji Spółka stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym nie może dochodzić należności od żadnej ze stron, wobec czego nie stanowi ona przychodu należnego podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 12 lutego 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.848.2020.2.ISL, która została wydana na gruncie przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który można uznać za analogiczny do przepisu art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT w zakresie, w jakim przepisy te stanowią o kwotach należnych. Interpretacja została wydana w zbliżonym do przedstawionego przez Spółkę stanie faktycznym. Zdaniem organu, wyrażonym w interpretacji, wnioskodawca nie powinien rozpoznawać przychodu w wysokości ceny wynikającej z faktury wystawionej na rzecz podmiotu, którego dane zostały wykorzystane do oszustwa. Organ wskazał w interpretacji, że skoro transakcja sprzedaży została udokumentowana fakturami, jednakże ta sprzedaż dokonana została na rzecz podmiotu podającego się za reprezentanta podmiotu wykazanego na fakturze, wskutek czego doszło do kradzieży/przywłaszczenia towaru, to nie można uznać, aby doszło do faktycznej sprzedaży tego towaru, a co za tym idzie powstania przysporzenia majątkowego po stronie wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

- otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;

- wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop,

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 updop przysporzenia, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w Rozdziale 2 updop, winny być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę przysporzeń - stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Z treści cyt. art. 12 ust. 3 updop wynika więc, iż przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia.

Przychody należne odnoszą się do przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Jako takie przychody nie powinny być więc traktowane wyłącznie przychody ściśle wynikające z tej działalności, przykładowo z tytułu sprzedaży towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Za przychody związane z działalnością gospodarczą należy uznać nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale również przychody z każdej innej działalności z nią związanej. Jako przychody należne powinny być zatem traktowane te przysporzenia, które nie powstałyby gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej.

Należy również wskazać, iż stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 updop,

przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że zainteresowanie współpracą ze Spółką zgłosiła osoba podająca się za przedstawiciela podmiotu mającego siedzibę we Francji. Podjęcie współpracy z Kontrahentem zostało poprzedzone jego weryfikacją polegającą na weryfikacji jego statusu jako zarejestrowanego podatnika w bazie VIES. Spółka podjęła czynności w zakresie w jakim było to uzasadnione skalą przewidywanej współpracy. Po złożeniu zamówienia i jego akceptacji do Spółki zgłosił się przewoźnik po odbiór towaru. Spółka wydała towar, działając w przekonaniu że uczestniczy w transakcji z Kontrahentem. Zdarzenie zostało udokumentowane m.in. fakturami, dokumentacją magazynową oraz listami przewozowymi potwierdzającymi wydanie towaru firmie transportowej, która miała przetransportować towar do Kontrahenta do Francji oraz Wielkiej Brytanii. Po upływie terminu płatności wynikającego z faktur Spółka podjęła próby skontaktowania się z osobą, co do której działała w przekonaniu, że złożyła zamówienie w imieniu Kontrahenta. Spółce nie udało się skontaktować z osobą, która podawała się za przedstawiciela Kontrahenta. Ze strony Kontrahenta otrzymała ostatecznie informację, iż Kontrahent nie zamawiał dostawy towarów będących przedmiotem wniosku. Sprawę oszustwa i kradzieży towarów Spółka zgłosiła organom ścigania. Z działań prowadzonych na zlecenie Spółki przez firmę detektywistyczną, mających na celu zidentyfikowanie sprawcy wyłudzenia, wynika, że osoba, która kontaktowała się ze Spółką, podając się za przedstawiciela Kontrahenta, działała w ramach zorganizowanej grupy przestępczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 odnoszą się do rozpoznania przychodu podatkowego związanego z wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta.

Jak wcześniej wskazano o przychodzie z działalności gospodarczej można mówić już w momencie powstania uprawnienia podatnika do uzyskania przysporzenia, niezależnie od jego faktycznego otrzymania. Przychodami należnymi są bowiem należności stanowiące efekt działalności gospodarczej podatnika, których wydania może on żądać od drugiej strony umowy. Przychody będą należne nawet wówczas, gdy podatnik ich nie otrzyma albo zrezygnuje z ich otrzymania lub odroczy termin płatności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że w przedstawionej we wniosku sytuacji Wnioskodawca winien wykazać przychód należny wynikający z wystawionej faktury. Zauważa się, że przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Wnioskodawca podjął kroki prawne w celu odzyskania należności, zgłaszając sprawę do polskich i zagranicznych organów ścigania – postępowanie to nadal jest w toku i nie zostało zakończone. Zatem dopóki ww. postępowanie nie zostanie zakończone, a Wnioskodawca nie będzie dysponował stosownym dokumentem to potwierdzającym, to brak jest podstaw do twierdzenia, że przychód wynikający z wystawionej faktury nie jest przychodem należnym.

Zatem, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z opisanym w stanie faktycznym wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 4 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwo w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).