Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy dochody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych, uprawniają Spółkę do stosowania zasad opodatkowania określonych w art. 24d ust. 1 Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), tj. Ulgi IP BOX zakładając, iż Spółka spełnia wszystkie pozostałe wymogi określone w art. 24e Ustawy CIT, w szczególności w zakresie prowadzenia odpowiednich ewidencji.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 lipca 2022 r. (data wpływu 13 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (…), podlega opodatkowaniu na terenie Polski od całości swoich dochodów. Spółka prowadzi pełne księgi rachunkowe. Przedmiotem prowadzonej przez Spółkę działalności jest m.in. działalność badawczo-rozwojowa polegająca na projektowaniu, a także tworzeniu autorskiego specjalistycznego oprogramowania komputerowego w tym systemów wspomagających dokumentację oraz analizę i rekonstrukcję zdarzeń drogowych, kryminalnych i pożarowych (dalej: „Programy komputerowe 1”). W ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych, Programy komputerowe 1 są rozwijane i ulepszane w celu poszerzania ich możliwości oraz uzyskiwania zupełne nowych funkcjonalności. W wyniku ulepszeń, powstają nowe programy komputerowe o zupełnie nowych właściwościach, możliwościach oraz funkcjonalnościach (dalej: „Programy komputerowe 2”). Zarówno Programy komputerowe 1, jak i Programy komputerowe 2 (dalej jako: „Programy komputerowe”), powstają w wyniku tego samego rodzaju działalności badawczo-rozwojowej.

Spółka posiada pełne prawa autorskie do Programów komputerowych, które służą m.in. do:

- symulacji ruchu i zderzeń pojazdów mechanicznych,

- tworzenia planów sytuacyjnych w technice 2D z miejsc zdarzeń drogowych,

- mapowania w technice 3D miejsc zdarzeń,

- sporządzania szkiców sytuacyjnych oraz wizualizacji w technice 3D miejsc zdarzeń kryminalnych,

- opracowywania animacji i testowania różnych wersji przebiegu zdarzenia kryminalnego.

Z Programów komputerowych korzystają m.in. biegli w postępowaniach wyjaśniających. Wykorzystywane są one w eksperymentach procesowych i innych czynnościach związanych z rekonstrukcję zdarzeń drogowych, kryminalnych i pożarowych. Programy komputerowe są przeznaczone do sprzedaży na terenie Polski. Klientami Spółki w tym zakresie są (…).

Spółka osiąga dochody z tytułu należności wynikających z umów licencyjnych na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych. Poniżej przedstawiony jest opis Programów komputerowych:

1. A - oprogramowanie komputerowe sterujące instrumentem pomiarowym, służące do mapowania 3D miejsc zdarzeń. Rozwiązanie sprzętowo-sofwarowe umożliwia prowadzenie laserowych, precyzyjnych pomiarów i opracowanie dokumentacji w postaci szkiców i planów sytuacyjnych, wizualizacji 3D miejsca zdarzenia oraz analizę i rekonstrukcje w postaci symulacji różnych wariantów jego przebiegu. Pozwala z milimetrową precyzją udokumentować położenie punktów wyznaczających geometrię i relacje przestrzenne terenu, obiektów i śladów ujawnionych na miejscu zdarzenia. W skład oferowanego systemu wchodzi elektroniczna stacja pomiarowa (tachimetr), który jest nośnikiem dedykowanego oprogramowania sterującą A odpowiadającego za gromadzenie danych, przetwarzanie danych i realizację procesu pomiaru zgodnie z metodyką obowiązującą w Policji. System oferowany wraz z oprogramowaniem umożliwiającym przetwarzanie danych zgromadzonych ma miejscu zdarzenia, tj. C, B, F opisanym poniżej.

2. B - program komputerowy do symulacji ruchu i zderzeń pojazdów samochodowych w niejednorodnym środowisku z uwzględnieniem zasad dynamiki oraz symulacji na drodze kinematycznej ruchu pieszych, rowerzystów i motocyklistów. Ruch pojazdów oraz ich interakcje z elementami środowiska analizowane są w przestrzeni trójwymiarowej. Posiada rozbudowany edytor graficzny 2D oraz umożliwiający wizualizację 3D z wbudowanymi bibliotekami zawierającymi sylwetki 2D/3D pojazdów i innych obiektów niezbędnych do zaprojektowania środowiska ruchu i wizualizacji otoczenia analizowanego zdarzenia. Umożliwia analizę przebiegu i skutków zderzeń pojazdów samochodowych między sobą, z innymi uczestnikami ruchu oraz z przeszkodami terenowymi. Wbudowany model zderzenia siłowego i impulsowego. Model kierowcy z możliwością symulacji zachowania kierowcy o zadanych umiejętnościach. Posiada wbudowaną bazę danych technicznych ponad 12 000 pojazdów. Funkcję zapisu video symulacji prowadzonych w programie. Wizualizację warunków atmosferycznych, poziomu wody. Pozycja obserwatora zdarzenia może być ustalona w dowolnym miejscu, w tym powiązana z pozycją kierującego lub pasażera. Optymalizator do poszukiwania wartości nieznanych parametrów wejściowych.

3. C - program komputerowy do sporządzania planów i szkiców sytuacyjnych z miejsca zdarzenia drogowego. Wyposażony w dedykowane sporządzaniu szkiców narzędzia - moduły do kreślenia dróg i skrzyżowań, warstwy obiektów, sylwetki pojazdów i innych uczestników ruchu (w tym unikalna sylwetka położenia ciała), biblioteki oznakowania poziomego i pionowego, globalny układ odniesienia, wizualizacja warunków atmosferycznych, obsługa WMS (ortofotomapa), narzędzia do wymiarowania, skalowania, import bitmap (np. zdjęć, podkładów geodezyjnych) itd. Dostępny w wersji 2D oraz w wersji 3D (z wbudowanym modułem wizualizacji trójwymiarowej dokumentowanej sceny). Szkice wykonane w programie C mogą być importowane do programu B i stanowić gotowe środowisko ruchu do prowadzenia analizy zdarzenia.

4. D - program komputerowy przeznaczony do analizy zdarzeń drogowych za pomocą rozszerzonej, graficznej metody D. Pozwala oszacować prędkość pojazdu i miejsce, w którym nastąpiła kolizja w następujących sytuacjach: potrącenie pieszego przez pojazd samochodowy, uderzenie pojazdu samochodowego w pojazd jednośladowy, uderzenie motocykla w nieruchomą przeszkodę.

5. E - program komputerowy pozwalający na dokonanie analizy czasowo-przestrzennej (szybkie i wielowariantowe wyznaczanie wzajemnych położeń poruszających się obiektów w określonym czasie). Program komputerowy przydatny w analizie większości zdarzeń drogowych, np. w zdarzeniach typu: potrącenie pieszego przekraczającego jezdnię, kolizja przy wyprzedzaniu i skręcie pojazdu wyprzedzającego, kolizja pojazdów jadących krzyżującymi się drogami itd.

6. F - program komputerowy przeznaczony do przekształcania fotogrametrycznego zdjęć z miejsca zdarzenia drogowego. Pozwala na wykorzystanie zwykłych zdjęć i przetransformowanie ich do postaci rzutu środkowego (zdjęcia zrobionego z góry – z „lotu ptaka”). Przekształcone zdjęcie oddaje rzeczywiste wymiary, może służyć do określenia konfiguracji i wymiarów drogi i otoczenia, położenia wszelkich widocznych śladów, korelacji uszkodzeń, itd.

7. G - program do odczytu i analizy danych pozyskanych z tachografów cyfrowych. Pozwala odczytać oraz analizować dane zapisane na kartach kierowcy, pamięci standardowej i rozszerzonej tachografu w ustandaryzowanym formacie.

8. H - program do sporządzania planów i szkiców sytuacyjnych z miejsca zdarzenia kryminalnego. Wyposażony w dedykowane sporządzaniu szkiców narzędzia - moduły do kreślenia pomieszczeń, warstwy obiektów, biblioteki wyposażenia wnętrz i śladów kryminalnych (w tym unikalna sylwetka położenia ciała), globalny układ odniesienia, wizualizacja warunków atmosferycznych, obsługa WMS (ortofotomapa), narzędzia do wymiarowania, skalowania, import bitmap (np. zdjęć, podkładów geodezyjnych), moduł wizualizacji trójwymiarowej dokumentowanej sceny). Szkice wykonane w programie H mogą być importowane do programu I i stanowić gotowe środowisko do prowadzenia analizy i rekonstrukcji przebiegu zdarzenia.

9. I - program do analizy przebiegu zdarzenia kryminalnego umożliwiający opracowywanie wielowariantowych scenariuszy kryminalistycznych oraz wizualizacji i animacji różnych wersji przebiegu zderzenia. Dostępny moduł animacji postaci z dostępnymi bibliotekami predefiniowanych czynności i zachowań, animacje innych obiektów, sterowania przebiegiem symulacji, predefiniowane czynności nagrywania filmów.

10. J i K - programy do projektowania i wydruku etykiet/personalizacji kart plastikowych. Generowanie kodami kodów kreskowych, współpraca z bazami danych.

Programy komputerowe udostępniane są klientom w postaci:

(i) udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych wraz ze sprzedażą dedykowanych urządzeń którymi sterują,

(ii) sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych wraz ze sprzedażą dedykowanych urządzeń którymi sterują,

(iii) udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz

(iv) sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych.

W przypadku udzielenia licencji lub sprzedaży autorskich praw do Programu komputerowego wraz z urządzeniem, urządzenia te wykorzystywane są jako fizyczny nośnik dla Programów komputerowych. Należności z tytułu licencji są wyodrębnione, a ewidencja, o której mowa w art. 24d Ustawy CIT, prowadzona jest na bieżąco, od początku prac związanych z wytworzeniem i rozwijaniem Programów komputerowych.

Spółka rozważa możliwość skorzystania od dnia 1 stycznia 2019 r. z przewidzianej w art. 24d oraz art. 24e ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800; dalej: „Ustawa CIT”), preferencji podatkowej polegającej na możliwości zastosowania, po spełnieniu określonych warunków 5 % stawki podatku (dalej: „Ulga IP BOX”). Niniejszy wniosek (dalej: „Wniosek”) dotyczy możliwości skorzystania przez Spółkę z Ulgi IP BOX w stosunku do dochodów uzyskiwanych z tytułu udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych.

Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT, w ramach której tworzy Programy komputerowe. Prace te:

- mają charakter twórczy,

- są dokonywane w sposób systematyczny,

- zwiększają zasoby wiedzy oraz umożliwiają tworzenie nowych zastosowań do Programów komputerowych.

Tworzenie Programów komputerowych wymaga prowadzenia badań, eksperymentów i analiz naukowych mających na celu zgromadzenie danych oraz informacji o zjawiskach fizycznych będących podstawą tworzenia nowych funkcjonalności, ich parametryzacji i walidacji. Z prowadzonej działalności Spółka przekazuje do Głównego Urzędu Statystycznego sprawozdanie o działalności badawczo-rozwojowej. Spółka prowadzi badania i próby eksperymentalne z zakresu m.in. badania dynamiki pojazdów (Spółka posiada na wyposażeniu aparaturę badawczą do badań dynamiki), badania z zakresu elektroniki, czy też badania z zakresu możliwości wykorzystania i procedur stosowania różnych technologii na miejscu zdarzenia. Prace nad tworzeniem Programów komputerowych mają zatem charakter twórczy i indywidualny, nie są efektem tylko mechanicznych, rutynowych działań. W efekcie prac powstaje nowy wytwór intelektu w postaci Programu komputerowego o charakterze oryginalnym, posiadającym nowe rozwiązania, które nie są dostępne na rynku. Programy komputerowe charakteryzują się lepszymi parametrami oraz zwiększoną funkcjonalnością i możliwościami w stosunku do oferty innych podmiotów. Czynności podejmowane przez Spółkę mają charakter działań innowacyjnych i kreacyjnych intelektu człowieka, a ich rezultatem jest nowy produkt w postaci Programu komputerowego. Prace prowadzone w ramach działalności badawczo-rozwojowej obejmują nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej Spółce aktualnie wiedzy umiejętności i narzędzi. W prace przy realizacji projektów zostali zaangażowani pracownicy Spółki zatrudnieni na podstawie umowy o pracę oraz wykonujący swoje obowiązku na podstawie umowy zlecenia. Zakres realizowanych zadań został przydzielony zgodnie z posiadanymi kompetencjami pracowników. Podkreślić należy, że złożoność projektów wymagała m.in. kompetencji związanych z umiejętnościami programistycznymi i informatycznymi w celu stworzeniu oprogramowania, a także umiejętnościami projektanckimi w celu stworzenia odpowiednich parametrów i funkcjonalności. Finalna wersja Programów komputerowych wymagała także dołączenia wiedzy specjalistycznej z zakresu produkcji i posiadanego doświadczenia biznesowego Spółki. Dla każdego pracownika wprowadzona została osobna ewidencja czasu pracy, precyzująca ilość godzin w miesiącu poświęconych na realizację zadań w ramach działalności badawczo-rozwojowej w podziale na poszczególne Programy komputerowe. Przez cały czas realizacji projektu w ramach którego tworzony jest Program komputerowy, prowadzona jest osobna ewidencja kosztów uwzględniająca poniesione wydatki na realizacje prac w ramach projektu. Programy komputerowe zostały od początku stworzone przez Spółkę i stanowią autorskie prawo do programu komputerowego, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT.

W związku z wykonanymi pracami nad wytworzeniem Programów komputerowych, Spółka poniosła następujące koszty:

- wynagrodzenia pracowników oraz osób wykonujących prace badawczo-rozwojowe na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenia,

- składek ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) poniesione przez Spółkę jako płatnika z tytułu zatrudniania pracowników o których mowa wyżej,

- ekspertyz nabywanych m.in. od uczelni wyższych,

- licencji na programy komputerowe (w tym narzędzia deweloperskie), wykorzystywanych na cele działalności badawczo-rozwojowej,

- korzystania ze sprzętu związanego z tworzeniem Programów komputerowych np. komputery, podzespoły i moduły elektroniczne,

- zużycia materiałów na cele działalności badawczo-rozwojowej,

- amortyzacji środków trwałych wykorzystywanych na cele działalności badawczo-rozwojowej,

- patentu.

Pytanie

Czy dochody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych, uprawniają Spółkę do stosowania zasad opodatkowania określonych w art. 24d ust. 1 Ustawy CIT, tj. Ulgi IP BOX zakładając, iż Spółka spełnia wszystkie pozostałe wymogi określone w art. 24e Ustawy CIT w szczególności w zakresie prowadzenia odpowiednich ewidencji?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych, uprawniają Spółkę do stosowania zasad opodatkowania określonych w art. 24d ust. 1 Ustawy CIT, tj. Ulgi IP BOX, ponieważ autorskie prawa do Programów komputerowych stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT, powstałe w wyniku działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 Ustawy CIT oraz podlegają ochronie prawnej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „Prawo autorskie”).

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 24d ust. 1 Ustawy CIT podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W związku z wykonanymi pracami nad wytworzeniem Programów komputerowych, Spółka poniosła następujące koszty:

- wynagrodzenia pracowników oraz osób wykonujących prace badawczo-rozwojowe na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenia,

- składek ZUS poniesione przez Spółkę jako płatnika z tytułu zatrudniania pracowników o których mowa wyżej,

- ekspertyz nabywanych m.in. od uczelni wyższych,

- licencji na programy komputerowe (w tym narzędzia deweloperskie), wykorzystywanych na cele działalności badawczo-rozwojowej,

- korzystania ze sprzętu związanego z tworzeniem Programów komputerowych np. komputery, podzespoły i moduły elektroniczne,

- zużycia materiałów na cele działalności badawczo-rozwojowej,

- amortyzacji środków trwałych wykorzystywanych na cele działalności badawczo-rozwojowej,

- patentu.

Zgodnie z art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego. Oznacza to, że autorskie prawa do Programów komputerowych, należy uznać za kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT. Z kolei dochody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych, należy uznać za kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podlegających opodatkowaniu 5 % stawką Podatku CIT na podstawie art. 24d Ustawy CIT.

Prawa do Programów komputerowych, będące przedmiotem udzielanych licencji oraz będące przedmiotem sprzedaży przez Spółkę, muszą więc spełniać następujące warunki:

- stanowią autorskie prawo do programu komputerowego,

- podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw oraz

- zostały wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej.

Prawa do Programów komputerowych jako autorskie prawo do programu komputerowego.

W celu stwierdzenia, czy prawa do Programów komputerowych, stanowią autorskie prawo do programu komputerowego, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT, należy zdefiniować pojęcie „programu komputerowego”. Zgodnie z Objaśnieniami IP Box, Ustawa CIT nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak jest w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems. (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). W związku z tym konieczne jest odwołanie się do przepisów Prawa autorskiego. Zgodnie z art. 1 ust. 1 Prawa autorskiego, jego przedmiotem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem Prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi w tym literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe (art. 1 ust. 2 pkt 1 Prawa autorskiego). W myśl art. 74 ust. 1 i 2 Prawa autorskiego, programy komputerowe co do zasady podlegają ochronie jak utwory literackie. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Zgodnie z stanowiskiem Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonej w piśmie z dnia 21 lutego 2022 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.621.2021.2.SH, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że częścią chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego.

Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Pojęcie „program komputerowy” można również zdefiniować jako sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie pewnymi regułami zwanymi językiem programowania. Program jest zazwyczaj wykonywany przez komputer (np. wyświetlenie strony internetowej), zwykle bezpośrednio. Jeśli wyrażony jest w języku zrozumiałym dla danej maszyny lub pośrednio - gdy jest interpretowany przez inny program (interpreter). Program może być więc ciągiem instrukcji opisujących modyfikacje stanu maszyny ale może również opisywać obliczenia w inny sposób (np. rachunek lambda). Normalne wyrażenie metody obliczeniowej w postaci języka zrozumiałego dla człowieka nazywane jest kodem źródłowym, podczas gdy program wyrażony w postaci zrozumiałej dla maszyny (to jest za pomocą ciągu liczb, a bardziej precyzyjnie - zer i jedynek) nazywany jest kodem maszynowym bądź postacią binarną (wykonywalną). Programy komputerowe można zaklasyfikować według ich zastosowań. Wyróżnia się zatem aplikacje użytkowe, systemy operacyjne, programy narzędziowe, gry wideo, kompilatory/inne. Natomiast programy wbudowane w urządzenia, przechowywane zwykle w pamięci flash, określa się jako „firmware”.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje, więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. W celu poprawnego zastosowania Ulgi IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisowo IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Prawa autorskiego, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Ponieważ Programy komputerowe spełniają wskazane powyżej przesłanki techniczne definicji programu komputerowego należy stwierdzić, iż przysługujące Spółce do nich autorskie prawo, stanowi autorskie prawo do programu komputerowego, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT.

Podleganie ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw

Autorskie prawa do Programów komputerowych podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 Prawa autorskiego. Zgodnie z ust. 2 cytowanego przepisu, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Oznacza to, że ochrona prawna obejmuje m.in. kod źródłowy oraz kod wynikowy w tym również oprogramowanie sprzętowe. W treści Objaśnień IP BOX wskazano na zarys definicji programu komputerowego podlegającego ochronie prawnoautorskiej wraz z jego cechami charakterystycznymi. Przede wszystkim podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Oznacza to, iż warunkiem koniecznym zastosowania Ulgi IP Box w stosunku do Programów komputerowych jest wykazanie, że są one przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Orzecznictwo wyjaśnia również, że przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien:

- być odpowiednio ustalony, co może odbyć się w dowolnej formie (między innymi niezależnie od sposobu wyrażenia), przez co należy rozumieć jego uzewnętrznienie, oraz możliwość wyodrębnienia, gdy stanowi część większej całości, mającej charakter zbiorowy;

- mieć charakter indywidualny, tj. nie może być wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od twórcy kreatywności;

- mieć charakter oryginalny (wnosić obiektywnie nową wartość; stanowić „nowy wytwór intelektu”), przy czym oryginalność należy rozpatrywać wstecznie (tj. rezultat pracy nie jest twórczy, jeżeli istnieje identyczne, uprzednio stworzone dzieło).

Twórczy charakter prac może przejawiać się w szczególności poprzez opracowywanie nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Programy komputerowe samodzielnie stanowią przejaw działalności twórczej człowieka. Zostały wytworzone w wyniku pracy intelektualnej pracowników Spółki, realizowanej w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej. Posiadają niezbędne kody źródłowe oraz chronione są na określonych polach eksploatacji. Programy komputerowe stanowią utwory w rozumieniu Prawa autorskiego co zostało wykazane wyżej. W związku z powyższym nie może być wątpliwości, iż stanowią przejaw działalności twórczej oraz w efekcie podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 Prawa autorskiego. Potwierdził to również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 21 lutego 2022r. nr 0111-KDIB1-1.4010.621.2021.2.SH stwierdzając „Należy uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego części stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Artykuł 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych kwalifikuje programy komputerowe, jako utwory będące przedmiotem jego ochrony już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych”.

Wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszone Programów komputerowych przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej

Zgodnie z art. 4a pkt 26 Ustawy CIT, przez działalność badawczo-rozwojową rozumie się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Przez badania naukowe (badania aplikacyjne), zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z 12 lipca 2018 roku Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej: „USWN”), rozumie się prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Z kolei przez prace rozwojowe rozumie się działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 2 pkt 3 USWN).

W Objaśnieniach IP Box pojęcie działalności badawczo-rozwojowej zostało zdefiniowane jako zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

Oznacza to, iż działalność badawcza-rozwojowa charakteryzuje się:

- twórczością,

- systematycznością działania oraz

- efektem działania, którym jest zwiększenia wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów.

Programy komputerowe jak każdy program komputerowy są utworami w rozumieniu przepisów Prawa autorskiego. Zwrócił na to uwagę Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w cytowanym wyżej piśmie gdzie stwierdził, iż „artykuł 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych kwalifikuje programy komputerowe, jako utwory będące przedmiotem jego ochrony już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych”. Z kolei art. 1 ust. 1 Prawa autorskiego wyraźnie stanowi, że utwory są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Stworzenie więc przez Spółkę Programu komputerowego jest efektem działalności twórczej i w tym zakresie działalność Spółki spełnia przesłankę „twórczości”, charakterystyczną dla działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z Objaśnieniami IP Box w definiowaniu działalności badawczo-rozwojowej istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego, czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo, czy też całe państwo, kontynent lub świat. W procesie tworzenia Programów komputerowych w każdym przypadku Spółka wykorzystywała wiedzę zdobytą w wyniku prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Powstałe zasoby wiedzy były kumulowane i wykorzystywane w tworzeniu nowych funkcjonalności, możliwości i zastosowań Programów komputerowych. Dlatego należy stwierdzić, iż działalność Spółki spełnia przesłankę zwiększenia wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów tj. Programów komputerowych. Prace przy projektach prowadzone były w sposób systematyczny (metodyczny). Efekty prac były na bieżąco monitorowane i poddawane ewaluacji w celu podjęcia decyzji o dalszych kierunkach prac. Działania nie miały charakteru jednorazowego, gdyż prowadzone były w sposób ciągły i zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie jakości świadczonych usług w przyszłości. Wytworzenie finalnego produktu, tj. Programów komputerowych, poprzedzone jest zawsze podejmowaniem wielu czynności związanych w pierwszej kolejności z projektowaniem, a następnie tworzeniem wersji próbnych oprogramowania. Prace w ramach projektów wymagały realizacji według ściśle przyjętego schematu. Spółka posiada dokumentację realizacji projektu obejmującą opis zakładanych celów i prac wraz z szacowanym harmonogramem co potwierdza, że działalność Spółki charakteryzowała się systematycznością działania. W efekcie należy stwierdzić, iż działalność Spółki, w wyniku której powstały Programy komputerowego spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej ponieważ charakteryzuje się (i) twórczością, gdyż w jej wyniku powstają utwory oraz (ii) systematycznością działania, ze względu na przedstawiony wyżej ciągły i metodyczny sposób organizacji działalności, a jej (iii) efektem jest zwiększenie wiedzy wykorzystanej do tworzenia nowych lub usprawnionych produktów o nowych funkcjonalnościach i możliwościach zastosowania.

Należy również zauważyć, iż twórcy Programów komputerowych rejestrując swoje godziny pracy, dowodzą, że robią to w sposób systematyczny oraz uznawani są za podmioty prowadzące działalność badawczo-rozwojową. To, że w takim przypadku przysługuje prawo do zastosowania Ulgi IP Box, wyrażono m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 czerwca 2020 r., (sygn. akt I SA/Po 194/20, LEX nr 3035715), w którym czytamy „W toku postępowania interpretacyjnego obowiązkiem organu podatkowego nie jest ustalanie, czy nabywane przez podmiot występujący z wnioskiem fragmenty kodów źródłowych stanowią któreś z praw zawartych w wyliczeniu dokonanym w art. 24d ust. 2 u.p.d.o.p.”. Sąd jasno określił w uzasadnieniu, że programiści mają do tej ulgi prawo. Z kolei w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 stycznia 2020 r., (nr 0115-KDIT3.4011.445.2019.2.AD, LEX nr 524586), stwierdzono: „przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.”

Reasumując, zdaniem Spółki, Programy komputerowe stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT, ponieważ:

- zostały wytworzone w ramach działalności badawczo-rozwojowej,

- stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej tj. autorskie prawo do programu komputerowego oraz

- podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów Prawa autorskiego.

Możliwość opodatkowania stawką 5%, zgodnie z art. 24d ust. 1 Ustawy CIT, dochodów uzyskanych przez Spółkę z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu udzielenia licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych.

Zgodnie z art. 24d ust. 7 Ustawy CIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Jak wykazano wyżej, Programy komputerowe stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d Ustawy CIT. Spółka spełnia również pozostałe wymogi określone w art. 24d oraz 24e Ustawy CIT, w tym w zakresie prowadzenia szczegółowej ewidencji rachunkowej. Reasumując, należy stwierdzić, że Spółka spełnia niezbędne warunki dla zastosowania Ulgi IP BOX w tym wymogi określone w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2022 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.621.2021 2.SH, tj.:

- W ramach prowadzonych prac Spółka opracowuje nowe lub ulepszone produkty (Programy komputerowe) i prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT, w ramach której zarówno wytwarza, jak i później ulepsza stworzone wcześniej przez Spółkę oprogramowanie (Programy komputerowe).

- W ramach tych prac powstaje oprogramowanie komputerowe, tj. Programy komputerowe wytwarzane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowiące programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie Prawa autorskiego.

- Oprogramowanie (Programy komputerowe) jest rozwijane zarówno przed udzieleniem licencji na korzystanie z tego oprogramowania, jak i po jej udzieleniu.

- Spółce przysługuje licencja wyłączna do korzystania z prawa majątkowego do oprogramowania (Programy komputerowe). W wyniku rozwoju tego oprogramowania (np. tworzenia kolejnych modułów), powstaje oddzielne prawo majątkowe do tego modułu.

- Spółce przysługują prawa autorskie do rozwinięcia oprogramowania, o którym mowa wyżej, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 Prawa autorskiego.

- Spółka zamierza skorzystać z ulgi IP Box od 1 stycznia 2019 r. a ewidencja jest prowadzona na bieżąco, od początku prac związanych z wytworzeniem i rozwijaniem oprogramowania, o którym mowa w art. 24e Ustawy CIT.

- Spółka osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. z opłat i należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz z tytułu sprzedaży praw majątkowych uwzględnionych w cenie sprzedaży produktu.

- Spółka ponosi wydatki związane z wytwarzaniem programów komputerowych (Programy komputerowe) indywidualnie przypisane do tych programów na podstawie właściwej ewidencji.

Oznacza to, że Spółka jest uprawniona do skorzystania z Ulgi IP Box, o której mowa w art. 24d oraz art. 24e Ustawy CIT, w stosunku do dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu udzielania licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych i może opodatkować ww. dochody stawką 5% zgodnie z art. 24d ust. 1 Ustawy CIT. Potwierdza to również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 21 lutego 2022 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.621.2021.2.SH, które dotyczyło analogicznej sprawy jak opisana we Wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej:

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box. Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d – 24e updop.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”, „updop”, „ustawa o CIT”):

Podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 updop. Zgodnie z treścią tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 updop:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

((a + b) * 1,3) / (a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,

c. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,

d. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Art. 24d ust. 5 updop, stanowi:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 updop).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 24d ust. 7 updop:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d updop, zostały określone w art. 24e updop, który stanowi:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej,

2. prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,

4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3,

5. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Zgodnie z art. 24e ust. 2 updop:

W przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX (dalej: „Objaśnienia IP Box”), ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2021 poz. 1062 ze zm., dalej: „Ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem prowadzonej przez Spółkę działalności jest m.in. działalność badawczo-rozwojowa, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 updop, polegająca na projektowaniu, a także tworzeniu autorskiego specjalistycznego oprogramowania komputerowego w tym systemów wspomagających dokumentację oraz analizę i rekonstrukcję zdarzeń drogowych, kryminalnych i pożarowych. W ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych, programy komputerowe są rozwijane i ulepszane w celu poszerzania ich możliwości oraz uzyskiwania zupełne nowych funkcjonalności. W wyniku ulepszeń, powstają nowe programy komputerowe o zupełnie nowych właściwościach, możliwościach oraz funkcjonalnościach. Wnioskodawca wskazuje, że ewidencja, o której mowa w art. 24d updop, prowadzona jest na bieżąco, od początku prac związanych z wytworzeniem i rozwijaniem Programów komputerowych. Programy komputerowe zostały od początku stworzone przez Spółkę i stanowią autorskie prawo do programu komputerowego, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 updop. Spółka osiąga dochody z tytułu udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych.

Odnosząc powyższe przepisy prawa do realiów sprawy stwierdzić należy, że Spółka jest uprawniona do skorzystania z ulgi IP Box z tytułu udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych i może opodatkować ww. dochody stawką 5%, zgodnie z art. 24d ust. 1 updop, przy założeniu, że Spółka spełnia wszystkie wymogi określone w art. 24e updop, w szczególności w zakresie prowadzenia odpowiednich ewidencji.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dochody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu udzielanych licencji na korzystanie z autorskich praw do Programów komputerowych oraz z tytułu sprzedaży autorskich praw do Programów komputerowych, uprawniają Spółkę do stosowania zasad opodatkowania określonych w art. 24d ust. 1 updop, ponieważ autorskie prawa do Programów komputerowych stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, powstałe w wyniku działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 updop, oraz podlegają ochronie prawnej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przy założeniu, że Spółka spełnia wszystkie wymogi określone w art. 24e updop, w szczególności w zakresie prowadzenia odpowiednich ewidencji - należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).