Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- System operacyjny nabyty przez Spółkę w sposób ciągły rozwijany przez Spółkę stanowi i będzie stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, z którego dochód uwzględniony w cenie usługi świadczonej na rzecz Klientów może zostać objęty ulgą IP Box,

- na potrzeby kalkulacji wskaźnika nexus, koszty usług świadczonych przez Kontraktorów z tytułu wytworzenia przez nich komponentu oprogramowania komputerowego wykorzystywanego do świadczenia usług przez Spółkę, należy kwalifikować jako koszty poniesione na nabycie wyników prac B+R związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej od podmiotu niepowiązanego, a więc koszty kwalifikowane do lit. b tego wskaźnika.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 lipca 2022 r. (wpływ do Organu 25 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Spółka jest zarejestrowaną instytucją pożyczkową uprawnioną do udzielania pożyczek na rynku polskim. Wnioskodawca oferuje swoim klientom (dalej: „Klienci”) pożyczki udzielane zarówno w formule on-line (przez stronę internetową), jak i przez pośredników stacjonarnych. W celu sprawnego udzielania pożyczek, Spółka korzysta ze specjalnego systemu operacyjnego, innowacyjnej technologicznie platformy służącej do realizacji usług finansowych (dalej: „System operacyjny”, „Platforma”). System operacyjny (część służąca potrzebom Spółki) został kupiony przez Spółkę we wrześniu 2021 r. Do tego czasu Spółka korzystała z Systemu operacyjnego na podstawie licencji. Wnioskodawca rozwija, systematycznie ulepsza i modyfikuje Platformę o kolejne funkcjonalności. Pracownicy Spółki z działu IT byli odpowiedzialni za rozwijanie i ulepszanie Systemu operacyjnego także w okresie bezpośrednio poprzedzającym jego zakup (gdy Spółka korzystała z niego na podstawie licencji). Jednym z kluczowych elementów strategii biznesowej Spółki jest rozwijanie i utrzymywanie pozycji kluczowego podmiotu na rynku pożyczkowym w Polsce. Wnioskodawca stale monitoruje i dostosowuje swoją ofertę do potrzeb Klientów, odzwierciedlającą aktualne trendy rynkowe oraz zmieniające się przyzwyczajenia Klientów w zakresie korzystania z usług oferowanych przez Spółkę. W związku z realizowaną strategią, Spółka stale dąży do poszerzania zasobów posiadanej wiedzy i szukania dla niej nowych zastosowań celem podniesienia innowacyjności i atrakcyjności oferowanych usług. W konsekwencji, Spółka stale pracuje nad wzbogaceniem swojej oferty z wykorzystaniem najnowszych technologii. Takie działania podyktowane są faktem, że wraz z rozwojem technologicznym, zmieniają się również zachowania i oczekiwania Klientów.

Istotnym elementem usługi udzielania pożyczek w formule on-line jest oszczędność czasu, szybkość uzyskania pożyczki (dostępność środków finansowych na koncie bankowym Klienta zazwyczaj w ciągu 15 minut), łatwa dostępność usługi oraz możliwość realizacji zleceń w kanale zdalnym, bez konieczności wizyty u pośrednika. Popularyzacja Platformy udzielania pożyczek i innych rozwiązań oferowanych w ramach powszechnego dostępu do Internetu dodatkowo przyczynia się do wzrostu zapotrzebowania na rozwijanie nowoczesnych technologii informatycznych przez Spółkę. Przyjęcie modelu biznesowego opartego na wprowadzaniu nowych rozwiązań cyfrowych wynika również z rosnącej konkurencji między instytucjami pożyczkowymi a bankami. Wysoki poziom cyfryzacji usług w pozostałych instytucjach pożyczkowych funkcjonujących na polskim rynku powoduje konieczność sprostania specyficznym wymaganiom Klientów, którzy swobodnie poruszając się w świecie Internetu poszukują najlepszych, spersonalizowanych ofert dla siebie. Z tego powodu, Spółka uwzględnia w swych działaniach stałe rozszerzanie digitalizacji zakupionej Platformy i dokonywania kolejnych modyfikacji i zmian jej funkcjonowania. Nieustannie rosnąca konkurencja na rynku usług finansowych, jak i coraz większe wymagania Klientów w zakresie cyfryzacji usług, wymagają od Spółki stałego prowadzenia prac rozwojowych w tym zakresie. Działania rozwojowe prowadzone są w sposób ciągły i systematyczny, aby stale uzupełniać i rozwijać zasoby wiedzy posiadane przez Spółkę. Prowadzone prace rozwojowe mają charakter twórczy, gdyż przyczyniają się one do powstawania nowych bądź rozwoju/ulepszaniu narzędzi technologicznych wykorzystywanych w działalności Spółki. Wnioskodawca musi tworzyć nowe rozwiązania w zakresie świadczonych usług dla Klientów, aby utrzymać wysoką pozycję na rynku. Wymienione cechy świadczą o tym, że Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową (dalej: „B+R”) w celu utrzymania i zwiększania udziału oferowanych usług w rynku usług finansowych. Efektem prowadzenia działalności B+R przez Spółkę jest rozwój Systemu operacyjnego. Platforma do udzielania pożyczek, z której korzystają na co dzień Klienci wymaga ciągłych prac rozwojowych, które polegają na projektowaniu i wprowadzaniu zmian w danym języku programowania (tzw. kodowaniu), np. tworzeniu bardziej intuicyjnych i prostszych w obsłudze interfejsów poszczególnych funkcjonalności. Ponadto, Spółka w ramach prac B+R projektuje także ulepszenia na przyszłość, które zostają sukcesywnie wprowadzane do Platformy. Stworzone oprogramowanie komputerowe jest konsekwentnie testowane i wdrażane jako element nowo oferowanych lub modyfikowanych usług finansowych. Dodatkowo, obecnie Spółka pracuje nad automatyzacją i cyfryzacją procesów powiązanych z usługami, jak również nad nowym, innowacyjnym rozwiązaniem dla Klientów, dotychczas nie występującym na rynku usług pożyczkowych w Polsce. Wnioskodawca wobec tego nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych. Celem rozwijania Platformy jest projektowanie i tworzenie zmienionych, ulepszonych lub nowych funkcjonalności, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Warunkiem koniecznym dla komercjalizacji nowych usług opartych o oprogramowanie komputerowe, jest umożliwienie Klientom Spółki korzystania z Platformy. Co istotne, udostepnienie oprogramowania odbywa się z zapewnieniem najwyższych standardów bezpieczeństwa danych. Zapewnienie bezpiecznego użytkowania oprogramowania Spółki przez Klientów, również wymaga wdrożenia zautomatyzowanych procesów weryfikacji i uwierzytelniania, których podstawą jest zastosowanie nowoczesnych technologii informatycznych. Spółka od 2021 r. zatrudnia na podstawie umów o pracę specjalistów z branży IT, w tym zwłaszcza programistów, którzy odpowiedzialni są za budowanie, modyfikowanie i zmiany w funkcjonalnościach Platformy (dalej: „Pracownicy”). Spółka korzysta również ze wsparcia zewnętrznych dostawców o wysokich kompetencjach tzw. freelancerów (dalej: „Kontraktorzy”). Zarówno Pracownicy, jak i Kontraktorzy wykorzystują posiadane przez siebie kompetencje, wiedzę i umiejętności oraz własną kreatywną pracę do opracowywania i tworzenia nowych i modyfikowania istniejących funkcjonalności. Żaden z Pracowników ani Kontraktorów samodzielnie nie tworzy odrębnego oprogramowania. Każdy nowy projekt realizowany w ramach działalności B+R Spółki, wymaga skompletowania niezbędnego zespołu składającego się z kilku osób. W skład zespołu, w zależności od posiadanych kompetencji, mogą wchodzić zarówno Pracownicy, jak i Kontraktorzy. Z tytułu wytworzonego oprogramowania wszelkie prawa majątkowe przysługują Spółce. Jak już wspomniano we wcześniejszej części wniosku, oprogramowanie opracowywane przez Spółkę stanowi zarówno ulepszenie istniejących funkcjonalności w Platformie, jak też źródło tworzenia zupełnie nowych funkcjonalności do Systemu operacyjnego. W związku z prowadzoną działalnością B+R, Spółka planuje skorzystać z preferencyjnych zasad opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej: „ulga IP Box”). Spółka planuje zastosować ulgę IP Box do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (dalej: „KPWI”) uwzględnionego w cenie usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Klientów. W celu obliczenia dochodu podlegającego preferencyjnej stawce opodatkowania 5%, Spółka wyodrębni dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (tj. autorskiego prawa do programu komputerowego) uwzględnionego w cenie świadczonej przez Spółkę usługi. Należy podkreślić, że System operacyjny nabyty przez Spółkę i jego modyfikacje, zmiany, ulepszenia i nowe funkcjonalności dokonywane przez Spółkę nie stanowią odrębnego produktu, z którego Spółka uzyskuje oddzielny dochód, a wpływają i stanowią integralny element usług świadczonych przez Spółkę. Wyodrębnienie dochodu z autorskiego prawa do programu komputerowego zostanie dokonane w stosunku do sprzedaży usług, które są ściśle powiązane z wykorzystaniem tego programu komputerowego. Wyodrębniony dochód zostanie ustalony przez Spółkę z uwzględnieniem zasad wskazanych w art. 24d ust. 8 w zw. z art. 11c oraz 11d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) oraz aktach wykonawczych. Biorąc pod uwagę charakterystykę oferowanych usług oraz stopień wykorzystania oprogramowania komputerowego w prowadzonej działalności, Spółka zamierza ustalić wysokość przychodów (oraz dochodów) osiąganych z oprogramowania zawartego w cenie świadczonych usług w oparciu o metody weryfikacji cen transferowych wskazane w art. 11d ust. 1 Ustawy CIT. Należy również podkreślić, że takie podejście jest preferowane przez OECD w przypadku obliczania dochodu z własności intelektualnej (OECD/G20 Base Erosion and Profit Shifting Project, Countering Harmful Tax Practices Morę Effectively, Taking into Account Transparency and Substance, Action 5: 2015 Finał Report, s. 29). Wszystkie działania Pracowników oraz Kontraktorów (w tym działania programistyczne) są wpisywane do systemu ewidencji czasu. Analiza raportów z ewidencji czasu pracy umożliwia Spółce określenie proporcji czasu poświęconego przez Pracowników i Kontraktorów na prace w ramach zadań B+R do całkowitego czasu pracy tych osób. Tym samym, możliwe jest skalkulowanie kosztów z tytułu wynagrodzeń przypadających na działalność B+R. W efekcie, do kosztów bezpośrednich związanych z KPWI nie zostaną zaliczone wynagrodzenia w części, w której nie są związane z zadaniami B+R polegającymi na wytworzeniu i/lub ulepszeniu funkcjonalności w Systemie operacyjnym Spółki. Do kosztów osobowych zaliczone zostaną koszty wynagrodzeń i innych świadczeń na rzecz Pracowników, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w części, w jakiej Pracownicy uczestniczyli w pracach B+R polegających na tworzeniu oprogramowania na potrzeby działalności Spółki oraz o koszty związane z usługami Kontraktorów w części związanej z zadaniami B+R. W celu ustalenia dochodu uzyskiwanego z autorskiego prawa do programu komputerowego zawartego w cenie świadczonych usług, z ceny usług wyodrębniony zostanie przychód z KPWI, który następnie zostanie pomniejszony o odpowiadające mu koszty bezpośrednie i koszty pośrednie poniesione na jego wytworzenie i/lub ulepszenie. W konsekwencji, prowadząc na bieżąco ewidencję czasu pracy oraz wykorzystując dane z ewidencji rachunkowej, Spółka będzie w stanie ustalić przychód z KPWI, który zawiera się w cenie oferowanych usług oraz przypisane do niego koszty bezpośrednie i pośrednie. Wysokość kwalifikowanego dochodu z KPWI w usługach Wnioskodawcy zostanie ustalona jako iloczyn dochodu wyliczonego zgodnie z opisaną wyżej metodologią osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru zgodnie z art. 24d ust. 4 ustawy o CIT. Dla celów kalkulacji kwalifikowanego dochodu z KPWI, koszty do wyliczenia wskaźnika nexus zostaną przypisane w następujący sposób:

A - koszty wynagrodzeń programistów zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz koszty amortyzacji sprzętu komputerowego, serwerów i sprzętu niezbędnego do prowadzenia prac B+R,

B - koszty usług Kontraktorów (programistów współpracujących) jako nabycie wyników prac B+R związanych z KPWI od podmiotu niepowiązanego,

C - koszty związane z nabyciem wyników prac B+R od podmiotów powiązanych, o ile sytuacja taka wystąpi;

D - koszty nabycia przez Wnioskodawcę kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (a więc koszt nabycia Systemu operacyjnego).

W zakresie rocznego rozliczenia podatku dochodowego z uwzględnieniem ulgi IP Box Spółka będzie:

- obliczać przychód z KPWI zgodnie z metodologią wskazaną powyżej,

- ustalać wysokość kosztów bezpośrednich przypadających na KPWI oraz kosztów pośrednich z zastosowaniem współczynnika przychodowego,

- wykazywać dochód z KPWI (różnica uzyskanych przychodów z KPWI pomniejszona o odpowiadające mu koszty pośrednie i bezpośrednie) pomnożony przez wskaźnik nexus (ustalony dla KPWI).

Wygenerowany w ten sposób dochód podatkowy Spółka planuje opodatkować podatkiem CIT według stawki 5% i dokonać rozliczenia z tego tytułu w rocznej deklaracji podatkowej. Jak wskazano w Objaśnieniach Ministra Finansów dotyczących ulgi IP Box, podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS), co też niniejszym czyni Spółka.

W odpowiedzi na wezwanie w piśmie z 21 lipca 2022 r. Spółka wskazała, że:

- system operacyjny, o którym mowa we Wniosku podlega ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm., dalej również jako: „Ustawa o prawie autorskim”).

Spółka wskazuje, że powyższa ochrona wynika nie tylko z samego faktu, że Wnioskodawca dokonał w 2021 r. zakupu Systemu operacyjnego ale również z okoliczności, że w ramach prowadzonej działalności systematycznie dokonuje odpowiednich ulepszeń i modyfikacji pozwalających na odpowiednie wykorzystanie Systemu operacyjnego przez Wnioskodawcę,

- jak zostało wskazane już w treści samego Wniosku, nowsze wersje Systemu operacyjnego wytwarzane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowią utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 Ustawy o prawie autorskim,

Spółka wyjaśnia, iż Kontraktorzy stanowiący grupę programistów współpracujących z Wnioskodawcą na podstawie umów o świadczenie usług, zawartych w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczych, są podmiotami niepowiązanymi z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 poz.1800 z zm., dalej: „ustawa o CIT”),

- Wnioskodawca od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej związanej z Systemem operacyjnym, o którym mowa we Wniosku, prowadzi ewidencję rachunkową o której mowa w art. 24e ustawy o CIT, pozwalającą na bieżące wyodrębnienie przychodów, kosztów i dochodów związanych z wytworzeniem, rozwinięciem i/lub ulepszeniem Systemu operacyjnego w oparciu o bieżące zapisy księgowe,

- system operacyjny został nabyty przez Wnioskodawcę w 2021 r. Zakres wniosku mający być przedmiotem rozstrzygnięcia obejmuje zatem rok 2021 oraz lata kolejne.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym System operacyjny nabyty przez Spółkę w sposób ciągły rozwijany przez Spółkę stanowi i będzie stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, z którego dochód uwzględniony w cenie usługi świadczonej na rzecz Klientów może zostać objęty ulgą IP Box?

2. Czy na potrzeby kalkulacji wskaźnika nexus, koszty usług świadczonych przez Kontraktorów z tytułu wytworzenia przez nich komponentu oprogramowania komputerowego wykorzystywanego do świadczenia usług przez Spółkę, należy kwalifikować jako koszty poniesione na nabycie wyników prac B+R związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej od podmiotu niepowiązanego, a więc koszty kwalifikowane do lit. b tego wskaźnika?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

W zakresie pytania pierwszego, zdaniem Wnioskodawcy, Platforma Spółki stanowi KPWI w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT. W związku z tym, dochód z tytułu usług świadczonych przez Spółkę może zostać opodatkowany z uwzględnieniem ulgi IP Box, w części w jakiej dochód z KPWI uwzględniony jest w cenie usługi świadczonej na rzecz Klientów.

Ad. 2

Spółka stoi na stanowisku, że koszty ponoszone na rzecz Kontraktorów z tytułu nabycia ich usług w części związanej z ich pracami B+R należy kwalifikować jako koszty poniesione na nabycie wyników prac B+R związanych z KPWI od podmiotu niepowiązanego. Zatem, należy te koszty uwzględnić w lit. b wskaźnika nexus, na potrzeby obliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym (winno być: „stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym”), Wnioskodawca planuje zastosować w Spółce ulgę IP Box, która w myśl art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, opiera się na uzyskaniu preferencji podatkowej umożliwiającej zastosowanie 5% stawki podatku dla kwalifikowanych dochodów z KPWI. Zatem zgodnie z art. 24d ust. 3 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania do obliczenia podatku (z uwzględnieniem obniżonej stawki podatku) stanowi suma dochodów z KPWI osiągniętych w roku podatkowym. Przy czym, z KPWI mamy do czynienia wówczas, gdy jest to jedno z praw, wskazanych w art. 24d ust. 2 pkt 1-8 ustawy o CIT, w tym między innymi, autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, jeżeli przedmiotowe prawo zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności B+R. Zgodnie z podstawowymi kryteriami do zastosowania IP Box przytoczonymi w powyższych przepisach, Spółka do zastosowania ulgi IP Box musi wykazać dochód uzyskany z KPWI objętego ochroną praw własności intelektualnej, a ponadto wytworzone bądź ulepszone KPWI musi być wynikiem prowadzonej działalności B+R. Stosownie do treści art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, przez działalność B+R należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ustawodawca definiując w art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, termin badania naukowe oraz definiując pojęcie prace rozwojowe odwołuje się wprost do definicji zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm., dalej: „PSWN”). Tym samym, przez badania naukowe zgodnie z art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, w zw. z art. 4 ust. 2 PSWN, rozumie się:

a. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych usług (winno być: „produktów”), procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, przez prace rozwojowe, stosownie do treści art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, w zw. z art. 4 ust. 3 PSWN, należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W konsekwencji, należy uznać, że aby działalność została uznana za B+R musi ona spełniać łącznie następujące przesłanki, a mianowicie:

- mieć charakter twórczy,

- obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

- być podejmowana w sposób systematyczny,

- być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy,

- wykorzystywać posiadane zasoby wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę, prace realizowane w Spółce polegają na opracowywaniu pojedynczych funkcjonalności, modułów lub całych grup funkcjonalności, które następnie są implementowane do modyfikacji i rozwijania oraz zmiany Platformy. Wykonywane przez Pracowników i Kontraktorów prace programistyczne prowadzą do powstania innowacyjnych rozwiązań, mających na celu ulepszenie i tworzenie dodatkowych funkcjonalności w Platformie. Zatem, programy będące wytworem działalności zespołów informatycznych Spółki stanowią przejaw twórczości, której efekty są wykorzystywane w działalności komercyjnej Spółki. W rezultacie prowadzone prace informatyczne mają charakter twórczy. Ponadto, Pracownicy oraz Kontraktorzy posiadają szeroką specjalistyczną wiedzę w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego, która jest wykorzystywana do świadczenia usług przez Spółkę. Zasadne jest twierdzenie, że prace Pracowników i Kontraktorów z obszaru IT stanowią prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 PSWN. Jednocześnie, prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych jest jednym z warunków uznania danej działalności podatnika jako działalności B+R. Warto podkreślić, że użycie spójnika „lub” oznacza, że możliwe jest prowadzenie działalności w jednym z dwóch wspomnianych obszarów, aby prace mogły być uznane jako działalność B+R. Rosnąca konkurencja wymaga od Spółki ciągłego podążania za nowymi trendami technologicznymi, które zwiększają atrakcyjność oferty wśród dużej konkurencji na rynku usług finansowych, pożyczkowych. Ponadto, Spółka jest narażona na wiele ryzyk związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa Klientom - w szczególności w sieci Internet - oraz na mnogość restrykcji i obowiązków formalno-prawnych obowiązujących instytucje finansowe. Zatem, prace nad stworzeniem nowych rozwiązań są nakierowane na zwiększenie zasobów posiadanej wiedzy i szukaniu dla niej nowych zastosowań w postaci nowych i ulepszonych usług udzielania pożyczek oferowanych Klientom. W związku z powyższym Spółka prowadzi, buduje i kontroluje procesy rozwoju oprogramowania w sposób regularny i zorganizowany. Przejawem tego, jest istnienie uporządkowanych struktur osobowych (zespołu), który składa się ze specjalistów w dziedzinie informatyki, architektury systemów, programowania oraz kierowania i zarządzania projektami. Zespół ten nieprzerwanie wykonuje prace na rzecz Spółki, realizując bieżące plany rozwoju i kontrolując efekty wykonywanych działań w zakresie rozwoju oraz tworzenia nowego oprogramowania. Wymienione okoliczności świadczą o tym, że praca w zakresie tworzenia oprogramowania prowadzona jest w sposób systematyczny. Mając na uwadze charakter prowadzonych prac, w ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, że realizowana przez Spółkę działalność podejmowana w zakresie tworzenia oprogramowania dedykowanego dla Klientów spełnia definicję prac B+R, a konkretnie prac rozwojowych, o których mowa w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT. W konsekwencji, czynności podejmowane przez Spółkę wypełniają znamiona definicji działalności B+R, co uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi IP Box. W zakresie spełnienia przesłanki uzyskiwania dochodów z KPWI należy zaznaczyć, że efektem powyżej opisanych działań Spółki są w szczególności programy komputerowe (tworzone za pomocą danego języka oprogramowania kody źródłowe) będące przejawem działalności twórczej, co wynika bezpośrednio z prowadzonych prac B+R. Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej: „Objaśnienia MF”), ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „programu komputerowego”. W świetle polskiego prawa brakuje także precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Niemniej jednak, ocena czy program komputerowy stanowi przedmiot ochrony prawa autorskiego, odbywa się na zasadach ogólnych wyrażonych w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm., „Ustawa o prawie autorskim”). Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. Ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawiera art. 74 ww. ustawy. Na potrzeby ustalenia co jest przedmiotem praw autorskich w programie komputerowym, w myśl art. 74 Ustawy o prawach autorskich, kierując się stanowiskiem zawartym w Komentarzu do ustawy o prawach autorskich pod red. prof. dr hab. Ewy Ferenc-Szydełko (Komentarz wyd. 4, 2021 r.) „(`(...)`) za program komputerowy należałoby uznać zbiór komend, przybierający określoną strukturę, mający na celu osiągnięcie konkretnego rezultatu, w formie wyrażanej w postaci „(`(...)`)zapisu aplikacji w formie kodu źródłowego (source code), zawierający komendy (w zależności od przyjętego języka programowania niekiedy przybierające postać zbliżoną do klasycznych zapisów tekstowych w języku angielskim), a ponadto kodu maszynowego (object code), zrozumiałego wyłącznie dla maszyn cyfrowych.” Pojęcie i ochrona programu komputerowego jako prawa autorskiego jest także przedmiotem rozważań w prawie unijnym, tj. w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych, nr 2009/24/WE (Dz. Urz. UE L 111/16, dalej: „Dyrektywa”). Pkt 7 preambuły Dyrektywy definiuje programy komputerowe „jako programy w jakiejkolwiek formie, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie”. Tak więc, biorąc pod uwagę wymienione definicje programu komputerowego, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3 Ustawy o prawach autorskich, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Reasumując, stosownie do Ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej Pracowników i Kontraktorów Spółki) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia, obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. W powyższym rozumieniu pojęcie „program komputerowy” powinno obejmować kompleksowy charakter i nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Należy również zauważyć, że w akapicie nr 54 Objaśnień MF wskazano, że: „rozwijanie” i „ulepszanie” kwalifikowanego IP należy rozumieć jako ogół prac badawczo-rozwojowych podatnika, skutkujących poszerzeniem zakresu funkcjonalnego albo użyteczności kwalifikowanego IP”. Natomiast, w akapicie nr 51 wskazano, że: „rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP.” Oprogramowania (rozumiane również jako nowsze wersje już istniejącego oprogramowania, które zawierają dodatkowe funkcjonalności lub pozbawione są zidentyfikowanych błędów) wytwarzane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowią utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 Ustawy o prawie autorskim. Zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że nabyty przez Spółkę System operacyjny oraz rozwiązania programistyczne mające na celu rozwój, ulepszenia i budowę nowych funkcjonalności Systemu operacyjnego spełniają definicję KPWI. Spółka wskazuje zatem, że w przedstawionym stanie faktycznym (winno być: „stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym”) należy przyjąć, że Platforma oraz oprogramowanie tworzone przez Pracowników i Kontraktorów stanowi KPWI, o którym mowa w treści przepisu art. 24d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, którego przedmiot ochrony prawnej został wytworzony w ramach działalności B+R prowadzonej przez Spółkę. W myśl art. 24d ust. 7 ustawy o CIT, dochodem (stratą) z KPWI jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Należy zaznaczyć, że Spółka świadczy usługi na rzecz Klientów, które nie mogłyby być świadczone bez wykorzystania wdrożonych rozwiązań programistycznych (Platforma). W przypadku braku Platformy i jej rozwoju, Spółka z całą pewnością nie byłby w stanie uzyskiwać przychodów ze świadczonych usług udzielania pożyczek online, ponieważ nie mogłaby jej świadczyć i tym samym osiągać przychodów ze sprzedaży. W tym przypadku, brak rozwiązań informatycznych, spowodowałby brak możliwości udzielania pożyczek przez Internet. W aktualnym otoczeniu rynkowym opartym na digitalizacji, oznaczałoby to, że Klienci wybraliby korzystniejsze rozwiązania oferowane przez konkurentów Wnioskodawcy. Spółka świadczy zatem usługi z wykorzystaniem rozwiązań technologicznych wynikających z opracowanego KPWI maksymalizując tym samym swój przychód i wzmacniając swoją pozycję na rynku. Ze względu na specyfikę działalności Spółki, wytworzone KPWI związane z Platformą odnosi się wprost do usług udzielania pożyczek. Oznacza to, że przychód z KPWI zawarty jest w cenie usługi udzielania pożyczek zgodnie z pkt 3 przywołanego art. 24d ust. 7 ustawy o CIT. Zatem, dochód osiągany przez Spółkę z KPWI może podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%, w części w jakiej KPWI jest uwzględnione w cenie usługi. Z analizy przepisów art. 24d ust. 7 pkt 3 oraz ust. 8 ustawy o CIT wynika, że do ustalenia dochodu (straty) z KPWI uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi należy zastosować tzw. zasadę ceny rynkowej (zgodnie z przepisami art. 11c ustawy o CIT) zobowiązującej podatników do stosowania warunków oraz cen, jakie ustaliłyby pomiędzy sobą podmioty niepowiązane. W związku z faktem, że usługi oferowane przez Spółkę są ściśle związane z technologią informatyczną uzależniając jej świadczenie od posiadanej Platformy (udzielania pożyczek przez Internet), Wnioskodawca planuje ustalić wysokość dochodu z KPWI uwzględnionego w cenie sprzedaży tych usług. W konsekwencji, praktyczna implementacja ulgi IP Box w Spółce wiąże się z koniecznością zastosowania przepisów o cenach transferowych wskazanych w ustawie o CIT oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1444). Jednocześnie, w myśl art. 11d ust. 2 ustawy o CIT, gdy nie jest możliwe zastosowanie metod, o których mowa w ust. 1 art. 11d ustawy o CIT, stosuje się inną metodę, w tym techniki wyceny, najbardziej odpowiednią w danych okolicznościach. Jak wynika z kolei z ust. 3, przy wyborze metody najbardziej odpowiedniej w danych okolicznościach uwzględnia się w szczególności warunki, jakie zostały ustalone lub narzucone pomiędzy podmiotami powiązanymi, dostępność informacji niezbędnych do prawidłowego zastosowania metody oraz specyficzne kryteria jej zastosowania. Sposób kalkulacji dochodu z KPWI powinien być dostosowany do charakteru produktu lub usługi. Tym samym, w ocenie Spółki, nie było intencją ustawodawcy wprowadzenie obowiązku stosowania jednej zunifikowanej formy kalkulacji dochodu dla wszystkich KPWI w trakcie danego roku podatkowego, lecz możliwość stosowania różnych form kalkulacji takiego dochodu w zależności od formy w jakiej udostępniane są poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej (licencja/produkt/usługa). Oznacza to, że jeżeli podatnik udostępnia wyłącznie licencję do kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, to dochód powinien być kalkulowany w oparciu o wartość tej licencji, a jeżeli kwalifikowane prawo własności intelektualnej stanowi niewycenioną część innego produktu, to dochód powinien podlegać wyliczeniu zgodnie z zasadami art. 24d ust. 7 oraz art. 24d ust. 8 ustawy o CIT, tj. zgodnie z metodami ustalania cen transferowych. Natomiast, w myśl art. 24d ust. 9 ustawy o CIT, w przypadku, gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, podatnik może obliczyć kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane KPWI. Ustalony przez Spółkę przychód z KPWI, zgodnie z założeniami przedstawionymi we wniosku, zostanie pomniejszony odpowiednio o koszty bezpośrednie i koszty pośrednie faktycznie poniesione na KPWI. Dochód z KPWI podlegać będzie pomnożeniu przez wysokość właściwego dla danego KPWI wskaźnika nexus. Wygenerowany w ten sposób dochód (wynik) Spółka planuje opodatkować podatkiem CIT według stawki 5%. W świetle powyższych rozważań, zdaniem Wnioskodawcy, Platforma rozwijana i ulepszana przez Spółkę stanowi KPWI w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT. W związku z tym, dochód z tytułu usług świadczonych przez Spółkę może zostać opodatkowany z uwzględnieniem ulgi IP Box, w części w jakiej dochód z KPWI uwzględniony jest w cenie usługi świadczonej na rzecz Klientów.

Ad. 2

W ramach kosztów wskazanych do rozliczenia ulgi IP Box, Spółka planuje uwzględnić również zakup wyników prac badawczo-rozwojowych od Kontraktorów i ująć wskazane koszty w literze „b” wskaźnika nexus. Wskaźnik ten obliczany jest według następującego wzoru art. 24d ust. 3 ustawy o CIT:

(a+b)*1.3 / a+b+c+d

We wzorze tym, poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d poniżej, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W ocenie Spółki, usługi świadczone przez Kontraktorów nie prowadzą do wytworzenia odrębnego KPWI w rozumieniu art. 24d. W rezultacie, nie zostaną zaliczone jako litera „d” wskaźnika nexus. Jak wspomniano we wniosku, Kontraktorzy w ramach umów zawartych z Spółką nie są zobowiązani do wytwarzania odrębnych programów na rzecz Wnioskodawcy. W każdym przypadku stanowią oni część zespołu projektowego i biorą udział w określonej części prac wyznaczonych przez Spółkę. Nie dochodzi natomiast do sytuacji, gdy dany Kontraktor samodzielnie prowadzi prace koncepcyjne, wykonawcze i wdrożeniowe prowadzące do wytworzenia zdatnego do użycia oprogramowania. Kontraktorzy działają na podstawie umów uwzględniających obowiązek przeniesienia ewentualnych praw autorskich na Spółkę, jednakże zapis ten stanowi jedynie formę zabezpieczenia i uprawnia Spółkę do dalszego wykorzystywania efektów prac Kontraktorów w prowadzonej działalności B+R w sposób legalny, pozwalając na późniejsze czerpanie przez Spółkę zysków z wykorzystania efektów tych prac. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, koszty usług świadczonych przez Kontraktorów nie stanowią wynagrodzenia za nabycie KPWI, jednakże są kosztem poniesionym na nabycie wyników prac twórczych niezbędnych do wytworzenia poszczególnych elementów służących usłudze świadczonej przez Spółkę na rzecz Klientów (prace B+R). Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 21 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.223.2020.1.AW określającej, że „(`(...)`) koszty bezosobowe oraz Koszty B2B ponoszone na rzecz Zewnętrznych usługodawców z tytułu wytworzenia przez nich komponentu Produktu należy kwalifikować jako koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, inne niż wymienione w lit. d tego wskaźnika, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc koszty kwalifikowane do kategorii „b” tego wskaźnika”;

- z 20 grudnia 2019 r. sygn., 0111-KDIB1- 3.4010.463.2019.2.APO, w której wskazano, że: „zasadnym jest uznanie, że koszty wynikające z Umów B2B dot. osób współpracujących ze Spółką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, powinny zostać ujęte w lit. „b”, jeśli współpracownicy są/będą podmiotami niepowiązanymi ze Spółką, w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p., lub w lit. c, w sytuacji gdy współpracownicy są/będą podmiotami powiązanymi ze Spółką, w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.”;

- z 23 września 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.220.2019.2.MG, w której organ podatkowy uznał, że „(`(...)`) koszty nabycia usług na podstawie umów określonych w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), będą one ujęte w literze „b” wzoru nexus, o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym. Podobnie, także literze „b” wzoru nexus, ujęte winny być koszty wynagrodzeń współpracowników Spółki, niepowiązanych ze Spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT o ile poniesione będą na rzecz pomiotów niepowiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT”;

- z 10 lipca 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.231.2019.2.ES, w której na pytanie organ podatkowy wskazał, że: „Obliczając wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy przyjąć, że koszt wynikający z Umów B2B jest składnikiem wzoru oznaczonego literą b”;

- z 17 czerwca 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.171.2019.2.ES, w której wskazano, że „(`(...)`) w sytuacji, gdy podatnik nie prowadzi działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio, tj. zleca jej wykonanie innym podmiotom (np. zleceniobiorcom na podstawie umowy zlecenia) to wówczas należności z tego tytułu stanowić będą koszty, o których mowa w lit. b lub c wskaźnika nexus tj. koszty faktycznie poniesione przez podatnika na nabycie wyników prac badawczo- rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP od podmiotów niepowiązanych lub powiązanych”.

Mają powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, wynagrodzenia wypłacane na rzecz Kontraktorów stanowią nabycie wyników prac B+R i powinny zatem być wykazywane w literze „b” wskaźnika nexus.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.