Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

1. Spółka postąpi prawidłowo przyjmując, że wynagrodzenie wypłacane przez nią na rzecz spółek z Grupy z tytułu usług outsourcingu nie należy do kategorii przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) i w rezultacie na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu niezależnie od łącznej kwoty należności wypłaconych na rzecz poszczególnych spółek z Grupy w danym roku podatkowym oraz od posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji odbiorcy tych należności;

2. prawidłowe będzie uznanie, że w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz spółek z Grupy z tytułu usług outsourcingu, Spółka nie jest zobowiązana do sporządzania informacji IFT-2R.

Uzupełnili go Państwo 27 lipca 2022 r. w odpowiedzi na wezwanie z 19 lipca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest podmiotem świadczącym usługi w zakresie projektowania, inicjacji i kompleksowego prowadzenia badań klinicznych, w szczególności dotyczących produktów leczniczych stosowanych w neurologii, kardiologii, diabetologii, onkologii, hematologii, nefrologii, alergologii, reumatologii, psychiatrii oraz w chorobach zakaźnych. Wnioskodawca posiada status tzw. CRO (Contract Research Organization), tj. organizacji prowadzącej badania kliniczne na zlecenie, o której mowa w § 20 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 maja 2012 r. w sprawie Dobrej Praktyki Klinicznej (dalej „DPK”).

Istota i cel badań klinicznych

Badanie kliniczne jest nieodłącznym elementem poprzedzającym dopuszczenie każdego produktu leczniczego do obrotu. Jest ono medycznym projektem badawczym prowadzonym z udziałem pacjentów, mającym na celu potwierdzenie skuteczności klinicznej i bezpieczeństwa stosowania danego leku albo terapii w leczeniu określonego schorzenia oraz identyfikację ewentualnych działań niepożądanych. Wykazanie w drodze badania klinicznego, że dany preparat spełnia wymogi bezpieczeństwa, jakości i skuteczności stanowi podstawowy a jednocześnie bezwzględny warunek uzyskania przez firmę farmaceutyczną pozwolenia na wprowadzenie tego produktu leczniczego na rynek.

Prowadzenie badania klinicznego jest złożonym procesem, odbywającym się zgodnie ze szczegółowymi, globalnymi, standardami etycznymi oraz prawnymi, zapewniającymi precyzyjne określenie zasad mających zastosowanie podczas testowania leków i terapii przy udziale pacjentów, uwzględniających m.in. takie aspekty jak bezpieczeństwo badania dla uczestników, ochrona danych osobowych, monitorowanie badania czy ogólną metodologię prowadzonych testów.

Badanie kliniczne obejmuje co do zasady trzy fazy, z których każda ma inną liczbę uczestników, charakter i cel. Dla każdego badania opracowywany jest wystandaryzowany protokół, stanowiący plan badawczy, który służy uzyskaniu odpowiedzi na specyficzne pytania badawcze oraz ma zagwarantować zapewnienie bezpieczeństwa pacjentom - uczestnikom badania. Protokół określa między innymi, kto może wziąć udział w badaniu (kryteria włączenia i wykluczenia), badany lek i - jeżeli to możliwe — inny lek porównawczy, dawkowanie, rodzaj testów oraz termin ich przeprowadzenia, a także czas trwania badania.

W proces badania klinicznego zaangażowane są w szczególności następujące podmioty i osoby:

1. sponsorzy

Sponsorami badania są podmioty chcące wprowadzić określony produkt leczniczy do obrotu i finansujące dane badanie kliniczne. Zazwyczaj są to firmy farmaceutyczne, niemniej w niektórych przypadkach sponsorami mogą również być ośrodki badawcze lub akademickie. Obowiązkiem sponsora jest zapewnienie i nadzorowanie jakości badania klinicznego, jego zgodności z protokołem badania, standardami dobrej praktyki klinicznej oraz obowiązującymi przepisami. Sponsor jest również podmiotem dostarczającym testowany lek na potrzeby badania.

2. pacjenci

Pacjenci uczestniczący w badaniu klinicznym są do niego rekrutowani spośród osób cierpiących na określoną jednostkę chorobową (w której ma mieć zastosowanie badany lek) oraz spełniających dodatkowe kryteria dotyczące, przykładowo, wieku czy ogólnego stanu zdrowia. Uczestnictwo pacjenta w badaniu jest całkowicie dobrowolne (może on odmówić lub zrezygnować z uczestniczenia w badaniu w dowolnym momencie bez jakichkolwiek konsekwencji).

3. badacze

Badaczami w badaniu klinicznym są lekarze przeprowadzający konsultacje pacjentów (uczestników badania) i wykonujący główne czynności badawcze. Muszą oni posiadać odpowiednio wysokie kwalifikacje zawodowe, wiedzę naukową i doświadczenie w pracy z pacjentami, niezbędne do przeprowadzenia badania.

4. ośrodki badawcze

Są to placówki medyczne, w których wykonywane są zasadnicze czynności badawcze wchodzące w zakres prowadzonego badania klinicznego (np. podanie badanego preparatu, rejestracja efektów jego stosowania etc.).

Za wybór badacza oraz ośrodka badawczego odpowiedzialny jest sponsor, przy czym, w przypadku projektów realizowanych przez Wnioskodawcę możliwe są dwa scenariusze:

(1) Wnioskodawca dokonuje wstępnej selekcji badaczy i ośrodków oraz przedstawia ich listę Sponsorowi do akceptacji. Jeżeli sponsor zatwierdzi sugestię Spółki, wybrani badacze i ośrodki są angażowani do danego badania, jeśli nie - wprowadzane są w tym zakresie odpowiednie modyfikacje, zgodnie z decyzją sponsora;

lub

(2) sponsor przekazuję Spółce gotową listę wybranych badaczy i ośrodków do zakontraktowania.

Ostateczna decyzja w zakresie zaangażowania określonych badaczy i ośrodków na potrzeby konkretnego badania w każdym przypadku należy jednak do sponsora. Przykładowo, zdarzają się sytuacje, że Wnioskodawca z określonych powodów odradza sponsorowi zakontraktowanie danego ośrodka, niemniej zgodnie z decyzją sponsora ośrodek ten zostaje jednak zaangażowany do badania.

Specyfika działalności CRO

Prawidłowe zorganizowanie i przeprowadzenie badania klinicznego nowego leku jest zasadniczo obowiązkiem sponsora. Niemniej, zgodnie z przywołanym już powyżej § 20 DPK, sponsor może, na podstawie pisemnej umowy, przekazać całość lub część swoich obowiązków określonych w DPK organizacji prowadzącej badania kliniczne na zlecenie (CRO), takiej jak Spółka. Od decyzji sponsora zależy więc, czy w konkretnym przypadku zdecyduje się on na zlecenie prac w ramach badania klinicznego wybranemu CRO i w jakim zakresie.

Podkreślenia przy tym wymaga, że co do zasady, badania kliniczne są projektami o charakterze międzynarodowym, prowadzonymi w wielu krajach. Umożliwia to uczestnictwo w badaniu pacjentów pochodzących z różnych miejsc, w których dany produkt leczniczy ma być stosowany po dopuszczeniu do obrotu, co z kolei zapewnia najbardziej wiarygodną ocenę skuteczności i bezpieczeństwa jego stosowania w różnych populacjach. Jednocześnie, prowadzenie badania klinicznego w wielu krajach wiąże się po stronie sponsora z większym stopniem złożoności tego procesu, w szczególności pod względem organizacyjnym oraz regulacyjnym, z uwagi chociażby na konieczność właściwego zaplanowania badania, utworzenia zespołów badawczych w każdym z krajów, zrekrutowania pacjentów, czy dopełnienia wymogów formalnych i uzyskania niezbędnych zgód odpowiednich organów nadzoru. Stąd, szczególnie w przypadku przeprowadzania badań klinicznych o szerokim zakresie, obejmujących uczestników z wielu krajów, sponsorzy często decydują się na powierzenie badania (lub jego określonej części) wybranemu CRO.

Co do zasady, zakres usług świadczonych przez CRO obejmuje:

- zaprojektowanie fazy wykonawczej badania zgodnie z jego celem oraz charakterem badanego produktu leczniczego,

- dbanie o meteorytykę badań, w tym o przygotowanie wymaganej dokumentacji,

- dokonanie niezbędnych zgłoszeń do odpowiednich organów oraz uzyskanie zgody komisji bioetycznej,

- wstępną selekcję i, po zatwierdzeniu przez sponsora, kontraktowanie badaczy i ośrodków, a także dokonywanie rozliczeń finansowych z tymi podmiotami,

- przygotowanie kart obserwacji klinicznej (CRF),

- koordynowanie odpowiedniej realizacji projektu, w tym szkolenie badaczy oraz monitorowanie badania,

- dokonywanie działań z zakresu statystyki medycznej,

- zamykanie badania, w tym pomoc w opracowaniu raportu oraz publikacji wyników.

Zaznaczyć przy tym należy, że niezależnie od przekazania prowadzenia badania klinicznego CRO, ostateczna odpowiedzialność związana z badaniem, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa uczestników oraz wiarygodności uzyskanych danych spoczywa zawsze na sponsorze. Zadaniem organizacji prowadzących badania kliniczne na zlecenie jest wyłącznie organizacja, koordynowanie i monitorowanie fazy wykonawczej badań klinicznych (co odróżnia CRO od firm farmaceutycznych).

Usługi outsourcingu

W ramach usług prowadzenia badań klinicznych świadczonych na rzecz sponsorów, Spółka co do zasady zobowiązana jest do zapewnienia kompleksowego wsparcia w prowadzeniu danego badania klinicznego, zgodnie z zakresem czynności wskazanym powyżej. W określonych przypadkach jednak świadczy ona na rzecz sponsorów usługi dotyczące jedynie wybranego, ograniczonego obszaru związanego z badaniem klinicznym. Do usług takich należą usługi tzw. outsourcingu, tj. wykonywania pewnego, skonkretyzowanego zakresu zadań w ramach badania klinicznego (pełnienia określonej funkcji w procesie, np. monitora badania, specjalisty do spraw rejestracji leków, etc.). Sytuacje takie mają miejsce wówczas, gdy sponsor w głównej mierze prowadzi badanie kliniczne samodzielnie, natomiast decyduje się na powierzenie pełnienia pewnych funkcji Spółce np. z uwagi na chęć optymalizacji kosztów, brak odpowiednich zasobów własnych, czy też posiadane przez Wnioskodawcę doświadczenie w danym zakresie.

Zważywszy na specyfikę i złożoność procesu prowadzenia badań klinicznych, wymogi sponsora co do kwalifikacji i doświadczenia personelu wykonującego wspomniane prace oraz dążenie Wnioskodawcy do utrzymania jak najlepszych relacji z klientami, funkcja powierzona Spółce przez sponsora jest najczęściej sprawowana przez konkretną, wybraną osobę, spełniającą określone przez sponsora kryteria. W zależności od charakteru powierzonej Spółce funkcji oraz potrzeb sponsora, czynności wchodzące w zakres omawianej usługi mogą być ponadto świadczone w siedzibie Wnioskodawcy, siedzibie sponsora lub jego podmiotu powiązanego, lub innym miejscu uzgodnionym przez strony (np. w ośrodku badawczym). Niezależnie jednak od miejsca wykonywania prac, przez cały okres świadczenia usługi Wnioskodawca - jako usługodawca - sprawuje nadzór nad działaniami pracownika (względnie zespołu), tak aby zapewnić, że są one wykonywane na najwyższym poziomie, zgodnie z zawartą ze sponsorem umową.

Prace zlecane Spółce przez sponsorów obejmują pełnienie różnorodnych funkcji w ramach badania klinicznego, w szczególności najbardziej specyficznych dla tego procesu:

- CRA (Clinical Research Associate)/SCRA (Senior Clinical Research Associate) [Monitor Badania Klinicznego] - CRA/SCRA jest swoistym łącznikiem pomiędzy sponsorem badania a ośrodkiem badawczym, który to badanie przeprowadza. Stanowi on pierwsze ogniwo weryfikujące wiarygodność danych uzyskiwanych przez zespoły badawcze, jest odpowiedzialny za zapewnienie, że badanie w danym ośrodku prowadzone jest w zgodzie z międzynarodowymi procedurami GCP (Good Clinical Practice), czyli standardami dotyczącymi zasad prawidłowego prowadzenia badań klinicznych, a także z obowiązującymi regulacjami prawnymi i protokołem badania;

- CTA (Clinical Trial Assistant) [Asystent ds. Badania Klinicznego] - funkcja ta związana jest głównie z obsługą administracyjną badania klinicznego od strony sponsora i przepływem danych klinicznych. Do obowiązków CTA należy wsparcie w zakresie przygotowania, obsługi, dystrybucji i archiwizacji dokumentacji klinicznej oraz raportów zgodnie z zakresem badania i standardowymi procedurami operacyjnymi, kontroli Kart Obserwacji Klinicznej (CRF) oraz przepływu danych klinicznych;

- CPM (Clinical Project Manager) [Kierownik Projektu Badania Klinicznego] - CPM zapewnia kompleksowy nadzór nad realizacją badań klinicznych, odpowiada za planowanie prac zespołu badawczego i wywiązywanie się z ustalonych harmonogramów, zarządzanie budżetem badania, tworzenie dokumentacji badań klinicznych (formularz świadomej zgody, instrukcje, wytyczne, materiały szkoleniowe, itp.). Do zadań CMP należy ponadto weryfikacja pracy monitorów badania klinicznego, zapewnienie przepływu informacji w zespołach projektowych, organizacja pracy zespołu, prowadzenie szkoleń, wizyt nadzorujących, spotkań badaczy, itp. oraz bieżące raportowanie i przedstawianie sprawozdań z poczynionych obserwacji sponsorowi badania;

- Project Lead [Lider projektu] - funkcja ta odpowiada za kierowanie pracami lokalnych zespołów badawczych, zapewniając wsparcie w zakresie organizacji i efektywnego przebiegu badania klinicznego w danym regionie, zgodnie z planem realizacji badania, zasadami dobrej praktyki klinicznej (ICH/GCP), standardowymi procedurami operacyjnymi (SOPs) oraz lokalnymi regulacjami prawnymi;

- Regulatory Affairs Officer - jest to funkcja odpowiedzialna za weryfikację dokumentacji dotyczącej produktów leczniczych (pod względem zgodności z wymogami prawnymi organu rejestracyjnego, procedurami i standardami bezpieczeństwa), przygotowanie zgłoszeń rejestracyjnych produktów leczniczych w trakcie badań, obsługę procesów rejestracyjnych, archiwizację dokumentacji związanej z tymi procesami, koordynację tłumaczeń dokumentów zgłoszeniowych, oraz wsparcie w zakresie zadań administracyjno-organizacyjnych dla członków zespołu.

Jednocześnie, w zależności od potrzeb sponsora, zakres usług świadczonych przez Spółkę może również objąć pełnienie innych funkcji w procesie badania klinicznego, niewskazanych powyżej.

Wynagrodzenie należne Spółce z tytułu omawianych usług kalkulowane jest na podstawie stawki godzinowej (określonej na podstawie stanowiska, kwalifikacji oraz doświadczenia osoby lub osób wykonujących daną pracę) lub liczby tzw. ekwiwalentów pełnego wymiaru pracy (fuli time equivalents - FTE).

Usługi outsourcingu nabywane od spółek z Grupy

Aby móc skutecznie konkurować z innymi organizacjami świadczącymi usługi związane z prowadzeniem badań klinicznych o zasięgu globalnym, Spółka działa w ramach międzynarodowej Grupy, w skład której wchodzą spółki z łącznie 10 krajów (poza Polską, są to: Stany Zjednoczone, Rosja, Niemcy, Wielka Brytania. Czechy, Ukraina, Gruzja, Słowacja i Australia). Każda z ww. spółek jest rezydentem podatkowym kraju, w którym posiada siedzibę. Wnioskodawca jest podmiotem dominującym w Grupie. Wnioskodawca i pozostałe spółki z Grupy wskazane powyżej są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Jednocześnie, zgodnie z przyjętą przez Grupę strategią, za pozyskiwanie zleceń i zawieranie umów ze sponsorami, niezależnie od ich lokalizacji, odpowiedzialna jest co do zasady wyłącznie Spółka (częściowo rolę tę może pełnić również K US, Inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych — w odniesieniu do klientów z regionu Ameryki Północnej).

W przypadku, gdy Wnioskodawca zawrze z danym sponsorem umowę na świadczenie usług outsourcingu dotyczących badania klinicznego, którego zakres terytorialny obejmuje obszar działalności innego podmiotu z Grupy, w celu optymalizacji procesu, Spółka zleca świadczenie tych usług spółce z Grupy, której zasięg działania obejmuje dane terytorium. Wnioskodawca jest wówczas stroną kontraktującą (zawiera umowę ze sponsorem), natomiast sama realizacja usługi zostaje powierzona spółce powiązanej, działającej w charakterze podwykonawcy Spółki (Wnioskodawcy). Spółka z Grupy przejmuje w takich przypadkach całokształt zadań Wnioskodawcy wynikających z umowy outsourcingu zawartej ze sponsorem. Oznacza to, że charakter usług świadczonych w omawianych przypadkach na rzecz Spółki przez podmiot powiązany pokrywa się z zakresem czynności zleconych Wnioskodawcy przez sponsora, opisanych powyżej. Spółka występuje więc wówczas równocześnie w charakterze nabywcy usługi (od podmiotu powiązanego) oraz usługodawcy (w relacji ze sponsorem).

W uzupełnieniu wniosku z 26 lipca 2022 r. Wnioskodawca wskazał dane identyfikujące podmiotów zagranicznych (spółek z Grupy) oraz wskazał jakie dodatkowe funkcje w procesie badania klinicznego wykonywane są w ramach usług outsourcingu.

Poza funkcjami wskazanymi już we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w ramach usług outsourcingu, Spółka może nabywać od podmiotów z Grupy usługi obejmujące pełnienie następujących funkcji w procesie badania klinicznego:

1. Data Management

W ramach funkcji Data management wykonywane są następujące czynności:

a. projektowanie rozwiązań w zakresie rejestrowania danych (Electronic Data Capture, EDC),

b. kontrola jakości danych zgromadzonych w toku badania, zapewnianie ich spójności oraz zgodności z formalnymi wymogami,

c. w razie potrzeby - generowanie zapytań do badaczy w celu wyjaśniania, nieprawidłowości/niezgodności w danych i weryfikacja otrzymywanych odpowiedzi,

d. identyfikowanie braków lub niespójności w danych (zgodnie z otrzymanymi wytycznymi),

e. zapewnianie zgromadzenia danych określonych dla poszczególnych etapów projektu według założonego harmonogramu badania,

f. udział w procesie zamykania bazy danych na końcowym etapie badania.

W ocenie Spółki powyższe czynności nie stanowią przy tym żadnego ze świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności w pkt 2a ww. przepisu. Nie mogą one bowiem w żadnym przypadku zostać uznane za usługi doradcze, księgowe, badania rynku, prawne, reklamowe, zarządzania i kontroli, usługi rekrutacji pracowników bądź pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń bądź świadczenia o podobnym charakterze. Dodatkowo, wskazane powyżej usługi nie mogą również być postrzegane jako usługi przetwarzania danych lub usługi do nich podobne. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, „przetworzyć” oznacza „przekształcić coś twórczo”, „zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd”, „opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową”. W przypadku outsourcingu funkcji Data Management nie mamy do czynienia z takim działaniem. Istotą omawianych świadczeń jest bowiem określenie zakresu i sposobu gromadzenia niezbędnych dla celów badania oraz zapewnienie, że są one kompletne oraz posiadają odpowiednią jakość umożliwiającą ich późniejsze wykorzystanie. W ramach omawianych usług nie następuje natomiast jakiekolwiek opracowanie, przekształcenie, czy obróbka tych danych. W konsekwencji, nie są spełnione przesłanki zakwalifikowania przedmiotowych czynności jako „przetwarzania danych” bądź świadczenia o podobnym charakterze, a co za tym idzie usługi te nie są, zdaniem Spółki, objęte regulacjami dotyczącymi podatku u źródła.

2. Site Contracting

Funkcja ta obejmuje:

a. wsparcie w negocjacjach z ośrodkami badawczymi i badaczami dotyczących umów o prowadzenie badania, budżetu projektu, terminów, etc. (w porozumieniu z i w ramach warunków określonych przez sponsora),

b. przygotowanie odpowiednich wzorów dokumentacji (umów z badaczami i ośrodkami).

Również w tym przypadku, omawiane usługi nie są, zdaniem Spółki, objęte normą art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, nie mogą one zostać zakwalifikowane jako usługi zarządzania i kontroli, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a. W ramach pełnienia przedmiotowej funkcji, spółka z grupy może bowiem uczestniczyć w negocjacjach dotyczących warunków współpracy z danym ośrodkiem lub badaczem, niemniej negocjacje te są prowadzone wyłącznie w zakresie i na zasadach określonych przez sponsora. Spółka z grupy w żadnym przypadku nie ma możliwości samodzielnego decydowania o kształcie umowy czy uzgodnionych warunkach badania. Nie ma ona w tym zakresie jakiejkolwiek samodzielności decyzyjnej.

Spółki z Grupy nie dokonują żadnych czynności o charakterze zarządczym, nie kierują działaniami podejmowanymi przez Spółkę bądź sponsora, ani też nie sprawują w jakimkolwiek stopniu kontroli nad działalnością tych podmiotów. Ich rolą jest wyłącznie odpowiednie - zgodne z określonymi przez sponsora warunkami, terminami i budżetem - uzgodnienie treści umowy z określonym ośrodkiem bądź badaczem. Nie istnieją tu więc jakiekolwiek przesłanki, które uzasadniałyby uznanie kontraktowania badaczy i ośrodków przez spółki z Grupy za usługi związane z zarządzaniem i kontrolą, bądź też usługi o podobnym charakterze.

3. Medical Monitoring

Funkcja ta pełniona jest co do zasady przez osoby z odpowiednim wykształceniem medycznym i obejmuje następujące czynności:

a. dostarczanie wiedzy medycznej w toku prowadzenia badania,

b. wsparcie procesu selekcji badaczy i ośrodków do badania,

c. zapewnienie niezbędnych szkoleń dla niemedycznego zespołu CRO oraz badaczy,

d. bieżący nadzór nad jakością danych generowanych w toku badania (ukierunkowany na ich integralność i użyteczność z perspektywy celu badania),

e. wsparcie badaczy i personelu wspomagającego w trakcie badania w zakresie pytań o charakterze medycznym

f. wsparcie w tworzeniu oraz nadzór nad dokumentacją związaną z prowadzonym projektem badawczym.

Również w tym przypadku, zdaniem Spółki, nie mamy do czynienia z żadną z kategorii świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niewątpliwie usług tych nie można uznać za usługi księgowe, badania rynku, prawne, reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń czy też świadczeń o podobnym do nich charakterze. Nie mamy tu również do czynienia z usługami doradczymi lub podobnymi do usług doradczych. Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego, „doradczy” oznacza „służący radą, doradzający”, natomiast czasownik „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzielaniem fachowych porad w zakresie postępowania w obszarze konkretnej materii. Usługi o charakterze doradczym mają na celu przekazanie wiedzy eksperckiej, sugestii, rekomendacji bądź opinii w przedmiocie prawidłowego lub korzystnego dla usługobiorcy scenariusza działania.

Usługi świadczone przez spółki z Grupy w ramach outsourcingu funkcji Medical Monitoring - pomimo, że wymagają specjalistycznej wiedzy i doświadczenia - nie zakładają natomiast jakiegokolwiek udzielania porad, rekomendacji czy opinii, czy to w zakresie prowadzenia badania klinicznego czy w jakichkolwiek innych obszarach. Obejmują one wyłącznie zapewnienie zgodności prowadzonego badania z aktualną wiedza medyczną oraz przekazanie odpowiednich wytycznych w tym zakresie określonym osobom uczestniczącym w badaniu (w szczególności niemedycznym członkom zespołu). W usługach tych nie występuje więc żaden komponent doradczy, który mógłby przemawiać za uznaniem omawianych usług za usługi doradcze lub do nich podobne.

4. Feasibility Analysis

Funkcja ta obejmuje weryfikację możliwości przeprowadzenia badania w danym ośrodku z uwagi na takie czynniki jak w szczególności: dostępność specjalistów w danej dziedzinie terapeutycznej, dostępność badaczy w ośrodku, doświadczenie w zakresie prowadzenia badań klinicznych, istnienie niezbędnej infrastruktury diagnostycznej i terapeutycznej w ośrodku oraz możliwości rekrutacji pacjentów.

W ocenie Spółki, także w tym przypadku nie mamy zatem do czynienia z żadnym ze świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

5. Statistical analysis

Czynności wykonywane w ramach pełnienia funkcji Statistical Analysis obejmują:

a. określenie metodyki statystycznej badania klinicznego oraz próby badawczej,

b. sporządzenie sekcji statystycznej protokołu badania,

c. opracowanie Planu Analizy Statystycznej (Statistical Analysis Plan, SAP).

Usługi te obejmują więc odpowiednie zaprojektowanie analizy statystycznej gromadzonych w toku badania danych, tak aby pozwoliła ona na realizację celu badania zgodnie z przyjętymi standardami badawczymi i naukowymi. Tym samym, w ocenie Spółki, również te usługi nie stanowią żadnego ze świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym nie są objęte regulacjami w zakresie podatku u źródła.

6. Pharmacovigilance

Terminem Pharmacovigilance określa się system nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, czyli szereg czynności, które podejmują firmy farmaceutyczne, aby stosowanie danego produktu było dla pacjentów tak bezpieczne, jak tylko jest to możliwe. Jednym z kluczowych aspektów tego obszaru jest monitorowanie działań niepożądanych i dokumentowanie samego procesu nadzoru m.in. poprzez usystematyzowane raporty.

Czynności podejmowane przez spółki z Grupy w ramach pełnienia funkcji Pharmacovigilance obejmują:

a. zapewnienie zgodności procesu oraz powiązanej z nim dokumentacji z wymogami w zakresie monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii

b. szkolenia zespołu badawczego dotyczące sposobu postępowania przy wystąpieniu działań niepożądanych

c. procesowanie zgłoszeń w zakresie działań niepożądanych

d. kontrola obiegu dokumentacji dotyczącej działań niepożądanych i innych kwestii dotyczących bezpieczeństwa dla leków

e. przygotowywanie dokumentacji dotyczącej raportowania do indywidualnych przypadków działań niepożądanych do właściwych organów

W ocenie Spółki, powyższe czynności nie stanowią żadnego ze świadczeń wymienionych przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Oznacza to, że nie podlegaj ą one regulacjom w zakresie podatku u źródła, a na Spółce w związku z ich nabyciem od spółek z Grupy nie ciążą jakiekolwiek obowiązki w zakresie WHT.

Istotny element opisu stanu faktycznego zawarto w stanowisku Wnioskodawcy, a mianowicie, że Usługi nabywane przez Wnioskodawcę od spółek z Grupy obejmują wyłącznie faktyczną realizację określonych zadań wchodzących w zakres badania klinicznego i nie zakładają przekazywania Spółce jakiegokolwiek know-how dotyczących tego obszaru.

Pytania:

1. Czy Spółka postąpi prawidłowo przyjmując, że wynagrodzenie wypłacane przez nią na rzecz spółek z Grupy z tytułu opisanych powyżej usług outsourcingu nie należy do kategorii przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i w rezultacie na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu niezależnie od łącznej kwoty należności wypłaconych na rzecz poszczególnych spółek z Grupy w danym roku podatkowym oraz od posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji odbiorcy tych należności?

2. Czy prawidłowe będzie uznanie, że w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz spółek z Grupy z tytułu usług outsourcingu, Spółka nie jest zobowiązana do sporządzania informacji IFT-2R?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Spółki, przedstawione w opisie stanu faktycznego usługi outsourcingu świadczone na jej rzecz przez spółki z Grupy nie stanowią świadczenia wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym nie podlegają one regulacjom dotyczącym podatku u źródła, a tym samym na Wnioskodawcy, w związku z wypłatą wynagrodzenia za ww. usługi na rzecz spółek z Grupy, nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku u źródła, niezależnie od łącznej kwoty należności wypłaconych na rzecz poszczególnych spółek z Grupy w danym roku podatkowym oraz od posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji odbiorcy tych należności.

2. W ocenie Wnioskodawcy, zważywszy, że usługi outsourcingu nabywane przez Spółkę od spółek z Grupy nie są objęte normą art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zapłata wynagrodzenia z tego tytułu na rzecz spółek z Grupy nie będzie skutkowała obowiązkiem sporządzania przez Wnioskodawcę informacji IFT-2R.

Ad 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy nieposiadający na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu wyłącznie od dochodów osiąganych na terenie Polski. W przepisie tym wyrażona jest zasada tzw. ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów (w tym Polska), ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Jednocześnie, stosownie do ust. 3 pkt 5 przywołanego powyżej przepisu, za dochody (przychody) osiągane przez nierezydentów na terytorium Polski uważa się, między innymi, dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych - w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych - przez osoby fizyczne, osoby prawne bądź jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które mają miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, niezależnie od miejsca zawarcia umowy czy miejsca wykonania świadczenia. Ponadto, w myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się również wszelkie przychody wymienione w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, jeżeli nie zaliczają się one do żadnej z kategorii dochodów (przychodów) wskazanych w art. 3 ust. 3 pkt 1-4 ustawy o CIT (również uznawanych za osiągane na terytorium Polski).

W odniesieniu do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Polski przez podatników zagranicznych, obowiązek poboru podatku i wpłacenia go do właściwego organu spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane - działając jako płatnicy - pobierać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (z uwzględnieniem przewidzianych w przepisach odliczeń, niemających zastosowania w rozpatrywanym przypadku). Podatek ten - nakładany w państwie powstania danego dochodu (przychodu), niezależnie od rezydencji danego podatnika - określany jest mianem „podatku u źródła”.

Podmioty dokonujące wypłaty należności z powyższych tytułów mogą przy tym co do zasady zastosować w odniesieniu do przedmiotowych należności preferencyjną stawkę podatku bądź zwolnienie lub nie pobierać podatku, zgodnie przepisami szczególnymi lub odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania („UPO”), pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Jednocześnie, dokonując weryfikacji warunków zastosowania obniżonej stawki lub zwolnienia bądź też niepobrania podatku, są one zobowiązane do dochowania należytej staranności, z uwzględnieniem charakteru, skali prowadzonej działalności oraz powiązań występujących pomiędzy płatnikiem a podatnikiem, o których mowa wart. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

Niemniej, zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, skorzystanie z preferencji wynikających z właściwej UPO lub przepisów szczególnych nie jest możliwe, gdy płatnik dokonuje wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy na rzecz podmiotu powiązanego, a łączna kwota tych należności wypłaconych danemu podatnikowi przekroczy w roku podatkowym próg 2 mln zł. W takim przypadku, rozliczenie podatku u źródła odbywa się co do zasady zgodnie z mechanizmem „pay and refund”, co oznacza, że płatnik zobowiązany jest pobrać podatek według stawki określonej w ustawie o CIT (bez uwzględniania preferencji wynikających z przepisów szczególnych bądź umów o unikaniu podwójnego opodatkowania), a różnica pomiędzy kwotą podatku pobraną przez płatnika a kwotą należną, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów szczególnych lub właściwej UPO jest następnie podatnikowi (lub płatnikowi - jeśli to on poniósł ciężar ekonomiczny podatku) zwracana, na podstawie złożonego przez niego wniosku.

Mając zatem na względzie przywołane powyżej regulacje, aby ocenić, czy w rozpatrywanym przypadku, na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki wskazane w art. 26 ustawy o CIT (a jeśli tak - jakie), należy w pierwszej kolejności ustalić, czy płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz spółek z Grupy stanowią którekolwiek z przychodów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy. W tym kontekście, stwierdzić należy przede wszystkim, że płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz podmiotów z Grupy z tytułu usług outsourcingu z pewnością nie będą stanowiły przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Nie są to bowiem płatności w jakikolwiek sposób związane z posiadaniem przez te podmioty praw do udziału w osiąganych przez Wnioskodawcę zyskach, lecz stanowią wyłącznie wynagrodzenie z tytułu usług świadczonych przez spółki z Grupy na rzecz Wnioskodawcy. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o CIT w oczywisty sposób nie będzie więc miał do nich zastosowania. W konsekwencji, w dalszej części uzasadnienia. Wnioskodawca odnosić się będzie wyłącznie do kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1.

I tak, przepis art. 21 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje następujące kategorie przychodów podlegające podatkowi u źródła:

- z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaż tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

- z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

- opodatkowane według stawki 20%;

- z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

- uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera,

- opodatkowane stawką 10%.

Mając na uwadze przedstawiony w opisie stanu faktycznego charakter omawianych usług, analiza w zakresie ewentualnego objęcia ich normą art. 21 ust. 1 ustawy o CIT powinna dotyczyć przede wszystkim pkt 2a tego artykułu. Niewątpliwie bowiem usługi te nie są usługami określonymi w pkt 1 powyższego przepisu (dotyczącymi finansowania, własności intelektualnej i przemysłowej oraz know-how). W szczególności, wynagrodzenie z tytułu rozpatrywanych usług nie będzie stanowić przychodów z praw autorskich, gdyż, w zamian za wypłacane wynagrodzenie Spółka nie nabywa jakichkolwiek praw własności intelektualnej do rezultatów tych prac czy też wyników badań (prawa te są zawsze własnością sponsora). Usługi te nie będą również w żadnym wypadku obejmowały przekazania Wnioskodawcy jakiegokolwiek know-how w zakresie zadań wykonywanych w związku z pełnieniem określonych w ramach procesu prowadzenia badania. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, prowadzenie badań klinicznych na zlecenie - a więc także pełnienie określonych funkcji w ramach tego procesu - jest przedmiotem podstawowej działalności Spółki, w związku z czym dysponuje ona kompleksową wiedzą i doświadczeniem w tej dziedzinie, tożsamymi z wiedzą i doświadczeniem pozostałych spółek z Grupy. Usługi nabywane przez Wnioskodawcę od spółek z Grupy obejmują wyłącznie faktyczną realizację określonych zadań wchodzących w zakres badania klinicznego i nie zakładają przekazywania Spółce jakiegokolwiek know-how dotyczących tego obszaru.

Z oczywistych względów, wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę spółkom z Grupy z tytułu usług outsourcingu nie może być także uznane za wynagrodzenie za świadczenie usług wskazanych wart. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (działalność widowiskowa, rozrywkowa, sportowa), czy też za przychody zagranicznych przedsiębiorstw morskiej żeglugi handlowej lub żeglugi powietrznej (pkt 3 i 4 tego artykułu).

W konsekwencji, ocenić należy, czy rozpatrywane usługi stanowią którekolwiek ze świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Katalog usług wskazanych w powyższym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje objęcie nim „świadczeń o podobnym charakterze” do usług wprost wymienionych przez ustawodawcę. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, wskazane explicite przez ustawodawcę, drugą zaś - świadczenia nie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a bezpośrednio, ale posiadające określone cechy dla tych świadczeń charakterystyczne.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują, jakie przesłanki powinno spełnić określone świadczenie aby uznać je za posiadające podobny charakter do świadczeń wprost wskazanych w pkt 2a. Orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje jednak, że dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem (a więc jest świadczeniem „o podobnym charakterze”) decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami typowymi dla świadczeń w nim niewymienionych (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2369/15). Innymi słowy, kluczowe jest, aby świadczenia explicite wskazane przez ustawodawcę stanowiły istotę ocenianej usługi. Jeżeli zaś elementy tych świadczeń są w określonej usłudze nieobecne lub stanowią wprawdzie składnik tej usługi, lecz nie mają dominującego, determinującego charakteru, nie można uznać, że usługa taka stanowi świadczenie o charakterze podobnym do wprost wymienionych w przepisie.

W ocenie Spółki, usługi outsourcingu opisane w stanie faktycznym wniosku nie mieszczą się w żadnej z kategorii bezpośrednio wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ani też nie posiadają cech, które pozwalałyby uznać je za usługi o podobnym charakterze do ww. świadczeń.

Niewątpliwie usług tych nie można uznać za usługi doradcze lub podobne do usług doradczych. Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego, „doradczy” oznacza „służący radą, doradzający”, natomiast czasownik „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzielaniem fachowych porad w zakresie postępowania w obszarze konkretnej materii. Usługi o charakterze doradczym mają na celu przekazanie wiedzy eksperckiej, sugestii, rekomendacji bądź opinii w przedmiocie prawidłowego lub korzystnego dla usługobiorcy scenariusza działania.

Usługi świadczone przez spółki z Grupy - pomimo, że wymagają specjalistycznej wiedzy i doświadczenia - nie zakładają natomiast jakiegokolwiek udzielania porad, rekomendacji czy opinii, czy to w zakresie prowadzenia badania klinicznego czy w jakichkolwiek innych obszarach. Obejmują one wyłącznie wykonywanie określonych prac w ramach prowadzonego przez sponsora badania klinicznego. W usługach tych nie występują więc żadne elementy, które mogłyby przemawiać za uznaniem ich za usługi doradcze lub do nich podobne.

Nie można również zaliczyć usług spółek z Grupy do usług zarządzania i kontroli bądź usług do nich podobnych. W ujęciu językowym, „zarządzać” oznacza „wydawać polecenie, kazać coś zrobić”, „sprawować nad czymś zarząd”. Z kolei pojęcie „kontrola” definiowane jest jako „sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym”, „nadzór nad kimś lub nad czymś”, bądź też „instytucja lub osoba sprawująca nad czymś nadzór”. Na uwagę zasługuje również fakt, że ustawodawca określając tę kategorię świadczeń posłużył się spójnikiem „i” (usługi „zarządzania i kontroli”). Spójnik „i” oznacza bowiem koniunkcję, co wskazuje, że dla uznania określonej usługi za zaliczaną do omawianej kategorii musi ona spełniać definicję zarówno „zarządzania” jak i „kontroli.”

Usługi outsourcingu nie wykazują cech charakterystycznych dla usług zarządzania i kontroli. W ramach świadczenia tych usług spółki z Grupy nie dokonują względem Wnioskodawcy żadnych czynności o charakterze zarządczym, nie kierują działaniami podejmowanymi przez Spółkę ani też nie sprawują w jakimkolwiek stopniu kontroli nad jej działalnością. Czynności takie nie są również wykonywane w odniesieniu do sponsora. W zakresie zadań wymienionych powyżej występują wprawdzie takie czynności jak nadzór nad prawidłową realizacją badania czy kierowanie pracą innych członków zespołu badawczego, lecz mają one wyłącznie charakter operacyjny. Pracownicy Spółek z Grupy nie są uprawnieni do jakichkolwiek działań o charakterze zarządczym, czy podejmowania decyzji w imieniu Wnioskodawcy bądź sponsora. W przypadku ewentualnego stwierdzenia jakichkolwiek nieprawidłowości w procesie prowadzenia badania, informacja o tym fakcie jest przekazywana do sponsora, który podejmuje decyzję co do sposobu ich eliminacji i dalszych działań. Analogicznie, także wszelkie prace związane z kierowaniem pracami zespołu badawczego, które wykonują pracownicy zaangażowanych spółek z Grupy są podejmowane wyłącznie w ramach zakresu i harmonogramu badania określonego przez sponsora. Spółka z Grupy wykonująca te usługi nie ma możliwości, przykładowo, zmiany terminu zakończenia określonych prac w ramach badania, zwiększenia lub ograniczenia ich zakresu, zmiany składu zespołu badawczego etc. Również w tym przypadku spółka z Grupy świadcząca usługi na rzecz Wnioskodawcy nie ma jakichkolwiek kompetencji zarządczych czy decyzyjnych.

Błędne byłoby również uznanie, że usługi outsourcingu stanowią usługi przetwarzania danych lub usługi do nich podobne. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, „przetworzyć” oznacza „przekształcić coś twórczo”, „zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd”, „opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową”. Przetwarzanie danych polega zatem na przekształcaniu treści i/lub postaci danych wejściowych dla osiągnięcia określonego celu. Usługi przetwarzania danych obejmują co do zasady takie elementy jak: porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych.

Spółki z Grupy, w ramach usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy, mogą wykonywać określone czynności techniczne związane z gromadzeniem danych, takie jak przykładowo zapisywanie danych w przeznaczonych w tym celu rejestrach (zbiorach), weryfikacja kompletności dokumentacji podlegającej archiwizacji i identyfikacja ewentualnych braków, etc. Działania te - same w sobie nie stanowią jednak usług przetwarzania danych. W rozpatrywanym przypadku jedynym podmiotem przetwarzającym dane pozyskane w ramach prowadzonego badania klinicznego, dokonującym ich kompleksowej analizy i opracowującym je w celu uzyskania określonych informacji, są sponsorzy. Wszelkie czynności dokonywane przez spółki z Grupy na rzecz Wnioskodawcy, czy - w dalszej kolejności - przez Spółkę na rzecz sponsorów, mają zaś charakter wyłącznie techniczny, zmierzający do umożliwienia sponsorom odpowiedniego opracowania zgromadzonych w ramach badania danych i - w konsekwencji - odpowiedzi na postawione pytania badawcze. Nie mogą one zatem zostać uznane za usługi przetwarzania danych czy usługi o podobnym do nich charakterze.

Omawiane usługi, zdaniem Spółki, nie mogą również zostać zakwalifikowane jako usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, rekrutacja w tym kontekście to inaczej „przyjmowanie kandydatów do szkół lub do pracy”. Innymi słowy, usługi rekrutacji można zdefiniować jako całokształt usług składających się na proces poszukiwania, selekcji i angażowania pracowników, których potrzebuje dana organizacja. Innymi słowy, istotą rekrutacji, bądź przeprowadzanej samodzielnie, bądź też zleconej podmiotowi zewnętrznemu, jest doprowadzenie do zatrudnienia pracowników przez danego przedsiębiorcę.

Pozyskiwanie personelu obejmuje natomiast działania ukierunkowane na zapewnienie danemu podmiotowi odpowiednich zasobów personalnych, czyli wymaganej liczby osób o określonych kompetencjach świadczących pracę. Przy czym, z uwagi na szerszy zakres terminu personel, osobą świadczącą pracę nie zawsze musi być pracownik.

W rozpatrywanym przypadku nie mamy do czynienia z którymkolwiek z wskazanych powyżej przypadków. Istotą usług outsourcingu - jak wskazano powyżej - jest bowiem wykonanie określonego zakresu prac w ramach badania klinicznego. Celem zlecenia tych usług przez Wnioskodawcę innej spółce z Grupy nie jest w żadnym wypadku pozyskanie pracowników czy innych zasobów personalnych przez Wnioskodawcę (bądź sponsora) lecz wyłącznie wykonanie zleconych przez sponsora usług w sposób zapewniający największą efektywność. Dodatkowo, również faktu, że usługi outsourcingu są zazwyczaj wykonywane przez konkretnego, wybranego pracownika zaangażowanej spółki z Grupy nie można postrzegać jako przesłanki uznania tego świadczenia za usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, czy też świadczenia do nich podobnego. Wyłącznym powodem, dla którego usługi te są wykonywane przez określoną osobę zatrudnioną przez daną spółkę powiązaną z Wnioskodawcą jest specyfika procesu badań klinicznych, wymagająca od usługodawcy bieżącej wiedzy co do stopnia zaawansowania badania, przebiegu procedur badawczych, działań podejmowanych przez ośrodki i badaczy etc. Powyższe sprawia, że powierzenie określonej funkcji zleconej Wnioskodawcy przez sponsora wybranemu pracownikowi spółki z Grupy jest operacyjnie rozwiązaniem optymalnym. Nie można tu więc mówić o „udostępnieniu” przez spółkę z Grupy jakichkolwiek zasobów personalnych Wnioskodawcy czy też sponsorowi. Celem usług outsourcingu nie jest skorzystanie przez Wnioskodawcę (bądź sponsora) z pracy osób zatrudnionych przez usługodawcę, lecz wyłącznie wykonanie określonych zadań stanowiących element badania klinicznego, zleconych Wnioskodawcy przez sponsora, a następnie - przez Wnioskodawcę spółce z Grupy. Z tego też względu, omawiane usługi nie mogą również zostać uznane za usługi o podobnym charakterze do rekrutacji pracowników czy pozyskiwania personelu. Istotą usług outsourcingu nie jest bowiem w żadnym przypadku zapewnienie zasobów osobowych Wnioskodawcy czy też sponsorowi w jakiejkolwiek formie. Tym samym, nie jest spełniony podstawowy warunek „podobieństwa” świadczeń.

W sposób oczywisty usługi outsourcingu świadczone przez spółki z Grupy nie są również usługami księgowymi, badania rynku, prawnymi, reklamowymi czy poręczeń i gwarancji.

Reasumując, w ocenie Spółki, usługi będące przedmiotem niniejszego wniosku nie mieszczą się w katalogu usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji, na Wnioskodawcy, w związku z zapłatą wynagrodzenia na rzecz spółek z Grupy z tytułu świadczenia tych usług nie ciążą obowiązki płatnika podatku u źródła, niezależnie od łącznej kwoty należności wypłaconych na rzecz poszczególnych spółek z Grupy w roku podatkowym oraz od posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji ich odbiorcy.

Ad 2.

Mając na uwadze, że - jak wykazano powyżej - usługi outsourcingu będące przedmiotem niniejszego wniosku nie są objęte normą art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a Wnioskodawca, w związku z zapłatą wynagrodzenia z tego tytułu na rzecz spółek z Grupy, nie będzie działał w charakterze płatnika podatku dochodowego, nie będzie on również zobowiązany do sporządzenia i przesłania informacji IFT-2R w odniesieniu do przedmiotowych płatności.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1 przywołanego przepisu, przekazują kwoty podatku pobranego od podatników niebędących polskimi rezydentami podatkowymi w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek ten pobrano, na rachunek urzędu skarbowego przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy ci są ponadto obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2 oraz urzędowi skarbowemu informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku, sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-2R), w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał odpowiednie informacje na wniosek podatnika (w trybie przewidzianym w ust. 3b).

Z brzmienia powyższej regulacji wynika zatem, że podmiot polski dokonujący wypłaty należności na rzecz nierezydenta ma obowiązek sporządzenia informacji IFT-2R i przesłania jej podatników i oraz naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego za każdym razem, gdy dokonał wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 (tj. dochodów osiągniętych na terenie Polski przez podmioty niemające w Polsce siedziby lub zarządu) lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT (tj. dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych), w stosunku do których działał w charakterze płatnika. Bez znaczenia jest, czy w określonym przypadku pobrał on zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości określonej w ustawie o CIT, według stawki preferencyjnej określonej w mającej zastosowanie umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania czy też - zgodnie z zapisami tej umowy - nie pobrał go wcale. Niezbędne jest jednak aby dokonana płatność była objęta regulacją art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie płacone przez Wnioskodawcę z tytułu usług outsourcingu opisanych w niniejszym wniosku nie spełnia powyższego warunku. Jak wskazano w pkt 1 niniejszego wniosku, przedmiotowe płatności nie są bowiem dokonywane w związku z którymkolwiek ze zdarzeń lub świadczeń wymienionych wprost przez ustawodawcę w powyższych przepisach. Ponadto, nie mogą one również zostać zakwalifikowane jako wynagrodzenie za usługi o charakterze podobnym do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, gdyż żadne ze świadczeń wymienionych explicite w tym przepisie nie może zostać uznane za stanowiące istotę, element charakterystyczny, usługi outsourcingu.

Brak objęcia przedmiotowych usług normą w art. 21 ust. 1 (lub art. 22 ust. 1) ustawy o CIT przesądza zaś o braku obowiązku wykazania przez Spółkę wynagrodzenia wypłacanego z tytułu ich nabycia w informacji IFT-2R. Tym samym, mając na względzie argumenty przedstawione w pkt 1 uzasadnienia, Spółka stoi na stanowisku, że nie jest ona zobowiązana do ujęcia wynagrodzenia wypłacanego na rzecz spółek z Grupy z tytułu usług outsourcingu w informacji IFT-2R.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z 15 lutego 1992 r. (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 Ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 5 ustawy o CIT,

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT,

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W art. 21 ustawy CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Przepis art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, stanowi, że:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady ustalania podatku, wynikające z art. 21 ustawy CIT, będą miały zatem zastosowanie w przypadku braku takich umów, albo wtedy, gdy umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę, nie stanowi inaczej niż polska ustawa.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT,

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT,

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak stanowi art. 26 ust. 2ec ustawy o CIT:

Jeżeli doszło do wypłaty należności, która bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie została zakwalifikowana do należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1, przepis ust. 2e stosuje się odpowiednio.

Obowiązki informacyjne w związku z wypłatą należności z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (poborem podatku u źródła) zostały uregulowane w art. 26 ust. 3 – 3d ustawy o CIT:

3. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b, 2d i 2e pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,

2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

3a. Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa w ust. 3 pkt 1, w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b.

3b. Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2.

3c. W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3a, płatnik przekazuje informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do dnia zaprzestania działalności.

3d. Informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Zauważyć należy, że od 1 stycznia 2022 r. przepisy zawężają stosowanie mechanizmu pay&refund jedynie do podmiotów powiązanych zdefiniowanych w przepisach o cenach transferowych oraz do płatności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada status CRO tj. organizacji prowadzącej badania kliniczne na zlecenie, o której mowa w § 20 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 maja 2012 r. w sprawie Dobrej Praktyki Klinicznej. Klientami Wnioskodawcy są Sponsorzy do których obowiązków należy zapewnienie i nadzorowanie jakości badania klinicznego, jego zgodności z protokołem badania, standardami dobrej praktyki klinicznej oraz obowiązującymi przepisami. Sponsor jest również podmiotem dostarczającym testowany lek na potrzeby badania. Sponsor może na podstawie pisemnej umowy, przekazać całość lub część swoich obowiązków określonych w DPK organizacji prowadzącej badania kliniczne na zlecenie (CRO), takiej jak Spółka. Badania kliniczne są projektami o charakterze międzynarodowym, prowadzonymi w wielu krajach.

Spółka co do zasady zobowiązana jest do zapewnienia kompleksowego wsparcia w prowadzeniu danego badania klinicznego, zgodnie z następującym zakresem czynności:

- zaprojektowanie fazy wykonawczej badania zgodnie z jego celem oraz charakterem badanego produktu leczniczego,

- dbanie o merytorykę badań, w tym o przygotowanie wymaganej dokumentacji,

- dokonanie niezbędnych zgłoszeń do odpowiednich organów oraz uzyskanie zgody komisji bioetycznej,

- wstępną selekcję i, po zatwierdzeniu przez sponsora, kontraktowanie badaczy i ośrodków, a także dokonywanie rozliczeń finansowych z tymi podmiotami,

- przygotowanie kart obserwacji klinicznej (CRF),

- koordynowanie odpowiedniej realizacji projektu, w tym szkolenie badaczy oraz monitorowanie badania,

- dokonywanie działań z zakresu statystyki medycznej,

- zamykanie badania, w tym pomoc w opracowaniu raportu oraz publikacji wyników.

Niezależnie jednak od miejsca wykonywania prac, przez cały okres świadczenia usługi Wnioskodawca - jako usługodawca - sprawuje nadzór nad działaniami pracownika (względnie zespołu), tak aby zapewnić, że są one wykonywane na najwyższym poziomie, zgodnie z zawartą ze sponsorem umową.

Prace zlecane Spółce przez sponsorów obejmują pełnienie różnorodnych funkcji w ramach badania klinicznego, w szczególności najbardziej specyficznych dla tego procesu:

- CRA (Clinical Research Associate)/SCRA (Senior Clinical Research Associate) [Monitor Badania Klinicznego] - CRA/SCRA jest swoistym łącznikiem pomiędzy sponsorem badania a ośrodkiem badawczym, który to badanie przeprowadza. Stanowi on pierwsze ogniwo weryfikujące wiarygodność danych uzyskiwanych przez zespoły badawcze, jest odpowiedzialny za zapewnienie, że badanie w danym ośrodku prowadzone jest w zgodzie z międzynarodowymi procedurami GCP (Good Clinical Practice), czyli standardami dotyczącymi zasad prawidłowego prowadzenia badań klinicznych, a także z obowiązującymi regulacjami prawnymi i protokołem badania;

- CTA (Clinical Trial Assistant) [Asystent ds. Badania Klinicznego] - funkcja ta związana jest głównie z obsługą administracyjną badania klinicznego od strony sponsora i przepływem danych klinicznych. Do obowiązków CTA należy wsparcie w zakresie przygotowania, obsługi, dystrybucji i archiwizacji dokumentacji klinicznej oraz raportów zgodnie z zakresem badania i standardowymi procedurami operacyjnymi, kontroli Kart Obserwacji Klinicznej (CRF) oraz przepływu danych klinicznych;

- CPM (Clinical Project Manager) [Kierownik Projektu Badania Klinicznego] - CPM zapewnia kompleksowy nadzór nad realizacją badań klinicznych, odpowiada za planowanie prac zespołu badawczego i wywiązywanie się z ustalonych harmonogramów, zarządzanie budżetem badania, tworzenie dokumentacji badań klinicznych (formularz świadomej zgody, instrukcje, wytyczne, materiały szkoleniowe, itp.). Do zadań CMP należy ponadto weryfikacja pracy monitorów badania klinicznego, zapewnienie przepływu informacji w zespołach projektowych, organizacja pracy zespołu, prowadzenie szkoleń, wizyt nadzorujących, spotkań badaczy, itp. oraz bieżące raportowanie i przedstawianie sprawozdań z poczynionych obserwacji sponsorowi badania;

- Project Lead [Lider projektu] - funkcja ta odpowiada za kierowanie pracami lokalnych zespołów badawczych, zapewniając wsparcie w zakresie organizacji i efektywnego przebiegu badania klinicznego w danym regionie, zgodnie z planem realizacji badania, zasadami dobrej praktyki klinicznej (ICH/GCP), standardowymi procedurami operacyjnymi (SOPs) oraz lokalnymi regulacjami prawnymi;

- Regulatory Affairs Officer - jest to funkcja odpowiedzialna za weryfikację dokumentacji dotyczącej produktów leczniczych (pod względem zgodności z wymogami prawnymi organu rejestracyjnego, procedurami i standardami bezpieczeństwa), przygotowanie zgłoszeń rejestracyjnych produktów leczniczych w trakcie badań, obsługę procesów rejestracyjnych, archiwizację dokumentacji związanej z tymi procesami, koordynację tłumaczeń dokumentów zgłoszeniowych, oraz wsparcie w zakresie zadań administracyjno-organizacyjnych dla członków zespołu.

Jednocześnie, w zależności od potrzeb sponsora, zakres usług świadczonych przez Spółkę może również objąć pełnienie innych funkcji w procesie badania klinicznego:

- Data Management:

- projektowanie rozwiązań w zakresie rejestrowania danych (Electronic Data Capture, EDC)

- kontrola jakości danych zgromadzonych w toku badania, zapewnianie ich spójności oraz zgodności z formalnymi wymogami,

- w razie potrzeby - generowanie zapytań do badaczy w celu wyjaśniania nieprawidłowości/niezgodności w danych i weryfikacja otrzymywanych odpowiedzi,

- identyfikowanie braków lub niespójności w danych (zgodnie z otrzymanymi wytycznymi),

- zapewnianie zgromadzenia danych określonych dla poszczególnych etapów projektu według założonego harmonogramu badania,

- udział w procesie zamykania bazy danych na końcowym etapie badania.

- Site Contracting - funkcja ta obejmuje:

a. wsparcie w negocjacjach z ośrodkami badawczymi i badaczami dotyczących umów o prowadzenie badania, budżetu projektu, terminów, etc. (w porozumieniu z i w ramach warunków określonych przez sponsora),

b. przygotowanie odpowiednich wzorów dokumentacji (umów z badaczami i ośrodkami).

- Medical Monitoring - Funkcja ta pełniona jest co do zasady przez osoby z odpowiednim wykształceniem medycznym i obejmuje następujące czynności:

a. dostarczanie wiedzy medycznej w toku prowadzenia badania

b. wsparcie procesu selekcji badaczy i ośrodków do badania

c. zapewnienie niezbędnych szkoleń dla niemedycznego zespołu CRO oraz badaczy

d. bieżący nadzór nad jakością danych generowanych w toku badania (ukierunkowany na ich integralność i użyteczność z perspektywy celu badania)

e. wsparcie badaczy i personelu wspomagającego w trakcie badania w zakresie pytań o charakterze medycznym

f. wsparcie w tworzeniu oraz nadzór nad dokumentacją związaną z prowadzonym projektem badawczym.

· - Feasibility Analysis - Funkcja ta obejmuje weryfikację możliwości przeprowadzenia badania w danym ośrodku z uwagi na takie czynniki jak w szczególności: dostępność specjalistów w danej dziedzinie terapeutycznej, dostępność badaczy w ośrodku, doświadczenie w zakresie prowadzenia badań klinicznych, istnienie niezbędnej infrastruktury diagnostycznej i terapeutycznej w ośrodku oraz możliwości rekrutacji pacjentów.

- Statistical analysis - Czynności wykonywane w ramach pełnienia funkcji Statistical Analysis obejmują:

a. określenie metodyki statystycznej badania klinicznego oraz próby badawczej,

b. sporządzenie sekcji statystycznej protokołu badania,

c. opracowanie Planu Analizy Statystycznej (Statistical Analysis Plan, SAP).

- Pharmacovigilance - Czynności podejmowane przez spółki z Grupy w ramach pełnienia funkcji Pharmacovigilance obejmują:

a. zapewnienie zgodności procesu oraz powiązanej z nim dokumentacji z wymogami w zakresie monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii

b. szkolenia zespołu badawczego dotyczące sposobu postępowania przy wystąpieniu działań niepożądanych

c. procesowanie zgłoszeń w zakresie działań niepożądanych

d. kontrola obiegu dokumentacji dotyczącej działań niepożądanych i innych kwestii dotyczących bezpieczeństwa dla leków

e. przygotowywanie dokumentacji dotyczącej raportowania do indywidualnych przypadków działań niepożądanych do właściwych organów.

Wynagrodzenie należne Spółce z tytułu omawianych usług kalkulowane jest na podstawie stawki godzinowej (określonej na podstawie stanowiska, kwalifikacji oraz doświadczenia osoby lub osób wykonujących daną pracę) lub liczby tzw. ekwiwalentów pełnego wymiaru pracy (fuli time equivalents - FTE).

Istota przedłożonego Organowi do rozstrzygnięcia zagadnienia sprowadza się zatem do ustalenia, czy usługi opisane we wniosku objęte są zakresem art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W tym miejscu należy zauważyć, że procesowi wykładni należy poddać każdy przepis prawny (tekst prawny) w celu zrozumienia go (ustalenia jego treści), niezależnie od stopnia jego rozumienia prima facie (tak Maciej Zieliński w: Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki. Warszawa 2008, str. 320). Nie jest więc tak, że dokonanie wykładni jest zbędne wówczas, gdy przepis jest jasny (clara non sunt interpretanda), bowiem należy opowiedzieć się za twierdzeniem, że samo tylko ustalenie tego faktu (jednoznaczności przepisu) następuje w procesie interpretacyjnym. Chodzi wszak nie o to, aby rozumieć tekst czy przepis, ale o to, aby zrozumieć go zgodnie z treścią nadaną mu przez prawodawcę (op. cit., str. 61). Wykładnia prawa dokonywana jest wedle utrwalonych reguł.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego teksu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, prymat wykładni gramatycznej może się zachować tylko w odniesieniu do przepisów sformułowanych w sposób niebudzący wątpliwości z punktu widzenia potocznie i powszechnie stosowanego języka, i tylko wówczas, gdy ta metoda wykładni daje wynik niekolidujący z wynikami innych metod (zob. wyrok NSA z 24 lipca 2012 r., I OSK 398/12).

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (`(...)`) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102).

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

Wobec powyższego należy rozważyć kwestię uznania usług wymienionych we wniosku jako należności za know-how. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 11 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD): „wyrażenie know-how odsyła w zasadzie do informacji publicznie nieujawnionych o charakterze przemysłowym, handlowym lub naukowym, mających związek z nabytym doświadczeniem, które mają praktyczne zastosowanie w działalności przedsiębiorstwa i których ujawnienie może przynieść korzyści ekonomiczne.” Mając na uwadze powyższą definicję, należy wskazać, że nie mieszczą się w niej opłaty za usługi wymienione we wniosku gdyż jak wskazuje Wnioskodawca Usługi nabywane przez Wnioskodawcę od spółek z Grupy obejmują wyłącznie faktyczną realizację określonych zadań wchodzących w zakres badania klinicznego i nie zakładają przekazywania Spółce jakiegokolwiek know-how dotyczących tego obszaru, zatem nie ma ona związku z nabytym doświadczeniem. Użyty w powołanych powyżej przepisach termin „doświadczenie” odnosi się jednoznacznie do wiedzy praktycznej warunkującej prowadzenie działalności przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zdaniem Organu, Usługi wymienione we wniosku nie stanowią także usług wskazanych jako świadczenia będące źródłem należności odsetkowych. Nie można ich bowiem zakwalifikować do świadczeń generujących przychody m.in. z tytułu odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego.

W przedmiotowej sprawie istotne będzie także odkodowanie znaczenia pojęć: „usług doradczych”, „usług zarządzania i kontroli” oraz „usług przetwarzania danych”. Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęć. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze. Według przedstawicieli nauki doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucję na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

- przejęcie zadań,

- pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,

- pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,

- pomoc w rozwiązywaniu problemów,

- pomoc w podejmowaniu decyzji,

- przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,

- przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,

- przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,

- identyfikacja i rozwiązywanie problemów,

- przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,

- dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp.

Zdaniem F. Steele, doradztwo to „wszelkie formy dostarczania pomocy w zakresie realizacji celów, procesu czy struktury zadania lub ewentualnie ciągu zadań, gdzie doradca nie jest faktycznie odpowiedzialny za wykonanie tych zadań, lecz służy pomocą tym, którzy tę odpowiedzialność ponoszą (F.Steele, Consulting for Organizational Change, Amherst, MA, University of Massachusetts Press, 1975, s. 3).

Według Urszuli Skurzyńskiej-Sikory, doradztwo może być postrzegane zarówno jako profesjonalna usługa jak i metoda dostarczania praktycznej rady i pomocy czy też proces działania. Zdaniem autorki, można wyróżnić charakterystyczne dla doradztwa elementy, a mianowicie:

1. niezależna orientacja – słowa takie jak „perspektywa” i „obiektywizm” sygnalizują niezależną pozycję doradcy; doradca nie akceptuje automatycznie problemu i faktów podanych przez klienta, ale niezależnie od klienta formułuje swoją ocenę;

2. specjalne kwalifikacje – aby sporządzić niezależną ocenę i stworzyć użyteczne wskazania, doradcy muszą posiadać wyjątkową wprawę i umiejętności; zdolności doradcy wywodzą się nie tylko z praktycznego doświadczenia, lecz także z wysokiego stopnia osobistej integralności; termin „kwalifikacje” w tym przypadku oznacza uznanie przez innych fachowców w tej dziedzinie;

3. serwis doradczy – doradztwo stanowi pomoc, a nie ścisłe wykonywanie obowiązków związanych z zarządzaniem; współpraca doradcy z klientem polega na tym, że to właśnie klient ponosi końcową odpowiedzialność za wynajęcie i skorzystanie z pomocy doradcy oraz zaakceptowanie lub odrzucenie jego zaleceń;

4. identyfikacja i analiza problemu – jednym z zasadniczych obszarów aktywności doradcy musi być orientacja w problemie; oznacza to, że przekazuje on klientowi to czego ten problem dotyczy, spogląda na ten problem „od wewnątrz” w celu określenia jego stopnia ważności, po czym jeśli jest to niezbędne, na nowo określa ten problem i identyfikuje jego przyczyny;

5. rozwiązywanie problemu i wdrożenie rozwiązania (lub nadzorowanie wdrożenia) – jest to bardzo ważny obszar działania; doradca jest wynajmowany w celu doprowadzenia do rozwoju organizacji (a nie po to, by utrzymać istniejący stan rzeczy) (zob. Urszula Skurzyńska-Sikora, Istota, pojęcie i rodzaje doradztwa, Lublin 1997 r., s. 167-168).

Z kolei przez usługi badania rynku należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami.

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”. Z kolei kontrola, to: 1) porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami, 2) nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Istotą usług przetwarzania danych jest pozyskanie przez zlecającego określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Przetwarzanie danych stanowi przekształcanie treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej. Przez przetwarzanie danych zwyczajowo rozumie się bieżącą działalność informatyczną związaną z poddawaniem danych procesom przekształcenia w celu np. zasilania bazy danych, tworzenia raportów, tabel, formularzy np. umów itp. (por.: Greg Wilson „Przetwarzanie danych dla programistów”, Wydawnictwo Helion 2006 r.). Przetwarzanie danych dotyczy zarówno operacji w systemach informatycznych jak i papierowych kartotekach.

W przedmiotowej sprawie istotne będzie również wyjaśnień pojęcia „outsourcingu”. Zgodnie z definicją wskazaną na stronie https://sjp.pwn.pl/sjp/outsourcing - outsourcing to «wyłączanie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa pewnych funkcji i przekazanie ich do realizacji wyspecjalizowanym firmom».

Odnosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że niektóre z usług outsourcingu opisanych we wniosku są usługami (świadczeniami) o podobnym charakterze do usług, które zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Katalog usług wskazanych w powyższym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje objęcie nim „świadczeń o podobnym charakterze” do usług wprost wymienionych przez ustawodawcę. Jak już wcześniej wskazano w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, wskazane wprost przez ustawodawcę, drugą zaś - świadczenia nie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a bezpośrednio, ale posiadające określone cechy dla tych świadczeń charakterystyczne.

W opinii Organu, nabywane przez Spółkę usługi outsourcingu, bezsprzecznie posiadają cechy charakterystyczne dla świadczeń objętych ograniczeniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, które przeważają nad elementami charakterystycznymi dla innych świadczeń.

Wskazać należy, że podstawą świadczenia usług outsourcingu jest jakiś zasób wiedzy opierający się na zarządzaniu, doradztwie, koordynacji, nadzorze, a także na doświadczeniu, a skutkiem ich świadczenia jest podzielenie się tą wiedzą ze świadczeniobiorcą. Odmienne nazewnictwo w tym przypadku nie powinno różnicować istotnie tych rodzajów usług w sposobie postrzegania na gruncie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wskazane we wniosku usługi outsourcingu stanowią usługi o podobnym charakterze do świadczeń expressis verbis wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Powyższe czynności wykonywane w ramach usług outsourcingu noszą cechy charakterystyczne dla usług doradczych oraz zarzadzania i kontroli.

Przedstawione we wniosku cechy tych usług są przy tym na tyle istotne, iż pozwalają przyjąć, że determinują one charakter tych usług, stanowiących tym samym usługi podobne do usług doradczych oraz usług zarządzania i kontroli.

W rezultacie omawiane usługi są usługami (świadczeniami) o podobnym charakterze do usług, które zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Tym samym usługi outsourcingu, nabywane przez Spółkę od podmiotów zagranicznych, mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, w związku z czym Spółka jest zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz spółek z Grupy wynagrodzeń.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Ad 2.

Mając na uwadze, że - jak wykazano powyżej - usługi outsourcingu będące przedmiotem niniejszego wniosku, zdaniem Organu, są objęte normą art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a Wnioskodawca, w związku z zapłatą wynagrodzenia z tego tytułu na rzecz spółek z Grupy, będzie działał w charakterze płatnika podatku dochodowego, będzie on również zobowiązany do sporządzenia i przesłania informacji IFT-2R w odniesieniu do przedmiotowych płatności.

Dokonując wypłat o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne są zobowiązane jako płatnicy pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT). Płatnicy mają obowiązek zrobić to w dniu dokonania wypłaty. Jeżeli kwestie opodatkowania konkretnych dochodów są uregulowane w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania inaczej niż w art. 21 ustawy o CIT, to zastosowanie mają przepisy tej umowy. Płatnik w celu skorzystania z postanowień takiej umowy ma obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej swego kontrahenta. Do obowiązków płatnika należy także przekazanie informacji IFT-2/IFT-2R.

Zaznaczyć należy że informację IFT-2/IFT-2R sporządzają także płatnicy, którzy, na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania bądź na podstawie zwolnienia wynikającego z ustawy, nie są zobowiązani do pobierania podatku.

W związku z tym, że usługi outsourcingu kwalifikują się do usług o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT – Wnioskodawca jako płatnik będzie zobowiązany do przekazania informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej o których mowa w art. 26 ust. 3 – 3d ustawy o CIT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).