0111-KDIB1-1.4010.369.2022.1.AW

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- w przypadku zakończenia umów leasingu w walucie obcej/denominowanych w walucie obcej wskutek ich rozwiązania lub wygaśnięcia a także wypowiedzenia przez Spółkę, gdy te umowy są ewidencjonowane przez Spółkę dla celów rachunkowych jako leasing finansowy a w ujęciu podatkowym jako leasing operacyjny, leasing finansowy albo leasing gruntów, Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania korekty przychodów podatkowych in plus bądź in minus z tytułu otrzymanych lub rozliczonych przez Spółkę odszkodowań, przewalutowanych uprzednio na PLN po kursie z dnia zaistnienia jednej ze wskazanych we wniosku przesłanek zakończenia umowy leasingu, o wartość różnic kursowych rozpoznanych przedtem przez Spółkę dla celów podatkowych w wyniku wyceny części kapitałowej przyszłych rat, objętych tym odszkodowaniem, które wynikają z różnicy pomiędzy kursem z dnia przewalutowania oraz kursem wynikającym z umowy leasingu (kurs historyczny);

- w przypadku otrzymania przez Spółkę spłaty odszkodowania lub jego rozliczenia, w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub pozostałości tego przedmiotu, gdy to odszkodowanie zostało przewalutowane uprzednio na PLN po kursie z dnia zaistnienia jednej z przesłanek zakończenia umowy leasingu w walucie obcej/denominowanych w walucie obcej, a ta umowa dla celów bilansowych jest traktowana w Spółce jako umowa leasingu finansowego a dla celów podatkowych jako leasing operacyjny, leasing finansowy oraz leasing gruntów, Wnioskodawca jest uprawniony do korekty in plus bądź in minus przychodu podatkowego z tego tytułu, o wartość różnic kursowych rozpoznanych przedtem przez Spółkę dla celów podatkowych od części kapitałowej przyszłych rat, objętych tym odszkodowaniem, które wynikają z różnicy pomiędzy kursem z dnia przewalutowania a kursem wynikającym z umowy leasingu w walucie obcej/denominowanej w walucie obcej (kurs historyczny), przy czym wartość tych różnic powinna być przyporządkowana proporcjonalnie do tej części kapitałowej raty wynikającej z danej płatności lub rozliczenia odszkodowania, która została skalkulowana jako udział niespłaconej części kapitałowej rat w wartości odszkodowania ogółem na dzień przewalutowania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A. S.A. i B. Sp. z o.o. wraz z innymi spółkami powiązanymi zawarły i zarejestrowały umowę w formie decyzji z dnia 25 października 2019 r. o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, w rozumieniu art. 1a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Wnioskodawca” lub „PGK”). Spółką reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, dalej: „ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) oraz ustawy Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, dalej: „Ordynacja podatkowa”) jest spółka dominująca – A. S.A.

Zgodnie z ustawą CIT przedmiotem opodatkowania PGK podatkiem pochodowym od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”) jest wyłącznie dochód osiągnięty przez PGK, natomiast dochody (straty) spółek stanowią wyłącznie element kalkulacji dochodu (straty) PGK. Dochody i straty spółek wchodzących w skład PGK oblicza się w taki sposób, jakby były one odrębnymi podatnikami. Oznacza to, że poszczególne spółki tworzące PGK, pomimo że przejściowo nie są podatnikami podatku CIT, ustalają przypadające na dany rok podatkowy przychody oraz koszty ich uzyskania, stosując przepisy ustawy CIT.

Z tego względu PGK zwraca się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w poniżej opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, dotyczącym B Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”), która od 1 stycznia 2020 r. dla celów podatku CIT jest członkiem PGK a jej rozliczenia mają wpływ na rozliczenia podatkowe PGK.

Spółka jest podmiotem działającym w sektorze finansowym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy zarówno usługi leasingu, wskazane w art. 17b ustawy CIT (dalej: „leasing operacyjny”), usługi leasingu, o których mowa w art. 17f ustawy CIT (dalej: „leasing finansowy”) jak i usługi leasingu, wymienione w art. 17i ustawy CIT (dalej: „leasing gruntów”).

Umowy leasingu zawierane przez Spółkę są zarówno w walucie polskiej, a także w walutach obcych oraz denominowane w walutach obcych, tj. zawierające klauzulę waloryzacyjną do kwoty określonej w walucie obcej (dalej także: „umowy leasingu w walucie obcej”).

Spółka sporządza sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (dalej: „MSR”) oraz Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (dalej: „MSSF”).

Rok finansowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Jednocześnie, sprawozdanie finansowe Spółki podlega badaniu przez firmę audytorską.

Z dniem 1 stycznia 2015 r., Spółka dokonała zmiany metody ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych z tzw. metody podatkowej, określonej w art. 15a ustawy CIT (dalej: „metoda podatkowa”), na tzw. metodę rachunkową, określoną w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy CIT (dalej: „metoda rachunkowa”).

Z uwagi na fakt, że zasady określone w MSSF 16 w sposób odmienny od ustawy CIT regulują kwestię podziału leasingu na operacyjny i finansowy, umowy leasingu operacyjnego są generalnie ujmowane w księgach rachunkowych Spółki jako leasing finansowy.

W konsekwencji, umowa leasingu operacyjnego jest ewidencjonowana w bilansie Spółki jako należność z tytułu leasingu finansowego, obejmująca sumę do zapłaty części kapitałowej przyszłych rat, zawierającą w sobie wartość resztową przedmiotu leasingu.

Dla potrzeb podatkowych przedmiot leasingu jest ujmowany w ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Część kapitałowa bieżącej raty leasingu finansowego jest księgowana jako spłata należności z tytułu leasingu od korzystającego. W ujęciu rachunkowym przychód powstaje wyłącznie w odniesieniu do części odsetkowej raty.

Dla celów podatkowych rata leasingu operacyjnego stanowi przychód podatkowy, natomiast przedmiot leasingu jest środkiem trwałym lub wartością niematerialną i prawną Spółki, podlegające amortyzacji.

W okresach miesięcznych Spółka dokonuje wyceny aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych. Należności z tytułu leasingu finansowego są wyceniane na koniec każdego miesiąca po średnim kursie NBP z dnia dokonania wyceny, stanowiąc element kalkulacji przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych.

W kwocie przychodów z tytułu rat leasingu operacyjnego są uwzględnione różnice kursowe wynikające z wyceny dla potrzeb rachunkowych należności z tytułu leasingu finansowego w walucie obcej, stanowiące różnicę pomiędzy kursem średnim NBP poprzedzającym dzień wystawienia faktury a kursem historycznym wynikającym z umowy leasingu.

W rezultacie, skutkuje to podwójnym ujęciem w kalkulacji dochodu Spółki tych samych różnic kursowych:

a. jako wycena należności z tytułu leasingu finansowego w walucie obcej, oraz

b. jako część przychodu z tytułu raty leasingu operacyjnego w walucie obcej, przeliczonej na PLN.

W dniu 25 kwietnia 2014 r. w stosunku do Spółki została wydana interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Znak: IPPB5/423-684/09/14-21/S/IŚ zgodnie z którą: „(`(...)`) w przypadku umowy traktowanej dla celów podatkowych jako leasing operacyjny, a dla celów księgowych jako leasing finansowy - niezbędna jest korekta przychodu z tytułu poszczególnych rat leasingowych, która ma na celu wyeliminowanie podwójnego ujęcia różnic kursowych odniesionych uprzednio do rachunku podatkowego jako ich wycena. W wyniku tej korekty przychód podatkowy będzie identyczny niezależnie od przyjętej metody rozpoznawania różnic kursowych: podatkowa/rachunkowa”.

Przedmiotowa interpretacja została wydana na skutek uprzedniego jej zaskarżenia przez Spółkę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a w związku z oddaleniem skargi, również do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), jako wydanej z naruszeniem prawa. W trakcie kontroli sądowej zaskarżonej interpretacji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z 21 maja 2013 r. o sygnaturze akt III SA/Wa 705/13, będąc związany oceną prawną dokonaną przez NSA w wyroku z 7 marca 2013 r. o sygnaturze II FSK 1377/11, uznał interpretację przyjętą przez organ za nieprawidłową.

Spółka stosując się do ww. interpretacji, dokonuje w okresach rozliczeniowych korekty przychodu z tytułu poszczególnych rat leasingu operacyjnego wyrażonych w walucie obcej, w stosunku do których zostały uprzednio rozpoznane różnice kursowe dla celów bilansowych z tytułu wyceny należności leasingowych w walucie obcej. Te korekty mają bezpośredni wpływ na przedmiot opodatkowania Wnioskodawcy.

Analogiczna sytuacja w zakresie podwójnego ujęcia w kalkulacji dochodu Spółki tych samych różnic kursowych, odniesionych uprzednio do rachunku podatkowego jako wycena należności od korzystającego z tytułu części kapitałowej przyszłych rat, w tym z przewalutowania, występuje w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umów leasingu w walucie obcej/denominowanych w walucie obcej oraz wypowiedzenia przez Spółkę umów leasingu w walucie obcej/denominowanych w walucie obcej) dalej także „zakończenie umów leasingu w walucie obcej”), które są klasyfikowane w ujęciu rachunkowym jako umowy leasingu finansowego, gdzie te różnice kursowe stanowią część przychodu lub kosztu podatkowego podatkowego z tytułu niespłaconego kapitału przewalutowanego na PLN w wyniku zakończenia tych umów.

Dla celów rachunkowych do umów leasingu finansowego w Spółce są zaliczane następujące umowy leasingu w rozumieniu rozdziału 4a ustawy CIT:

a. umowy leasingu operacyjnego,

b. umowy leasingu finansowego,

c. umowy leasingu gruntów.

Wyżej wymienione umowy są ewidencjonowane w bilansie Spółki jako należności z tytułu leasingu finansowego, będące odzwierciedleniem sumy do zapłaty części kapitałowej przyszłych rat, które obejmują wartość resztową przedmiotu leasingu.

Na koniec każdego miesiąca należności z tytułu leasingu finansowego w walucie obcej podlegają wycenie po średnim kursie NPB z dnia dokonania wyceny, która jest ewidencjonowana w rachunku zysków i strat Spółki na koncie „różnice kursowe z wyceny”. Analogicznie księgowane są przez Spółkę różnice kursowe z tytułu przewalutowania niespłaconego kapitału na PLN wskutek zakończenia umów leasingu finansowego w walucie obcej w wyniku ich rozwiązania lub wygaśnięcia oraz wypowiedzenia.

Na podstawie obowiązujących w Spółce Ogólnych Warunków Umów Leasingowych (dalej także: „OWUL”), w przypadku przedterminowego zakończenia umowy leasingu, Spółka jako finansujący może dochodzić od korzystającego wszelkich niezapłaconych zobowiązań wymagalnych do dnia zakończenia tej umowy oraz odszkodowania.

Odszkodowanie jest sumą wartości zdyskontowanych przyszłych rat leasingowych oraz wartości resztowej przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy.

Zdyskontowane przyszłe raty leasingowe obejmują również dodatkowe koszty związane z wcześniejszym zakończeniem umowy i są wyliczane jako dyskonto przyszłych przepływów zgodnie z zapisami w OWUL. Zdyskontowane przyszłe raty na dzień zakończenia umowy są z reguły wyższe niż wartość części kapitałowej tych rat (dalej także: „niespłacony kapitał”).

W przypadku wynagrodzenia w walucie obcej wszelkie niezapłacone zobowiązania wymagalne do dnia zakończenia umowy leasingu oraz odszkodowanie należne Spółce są rozliczane po przeliczeniu na PLN (dalej: „przewalutowanie”) wg kursu sprzedaży banku z dnia zaistnienia jednej z poniższych przesłanek:

a. oświadczenia Spółki o wypowiedzeniu umowy leasingu,

b. innego zdarzenia, które spowodowało, iż umowa leasingu rozwiązała się lub wygasła.

(dalej: „po kursie z dnia zaistnienia przesłanki zakończenia umowy leasingu w walucie obcej albo po kursie z dnia przewalutowania”).

W zakresie odszkodowań Spółka dokonuje przewalutowania na PLN wyłącznie do wysokości niespłaconego kapitału przedmiotu leasingu na dzień zakończenia umowy w walucie obcej - ten niespłacony kapitał jest wyliczany zgodnie z MSSF 16 i obejmuje również wartość resztową przedmiotu leasingu.

Przewalutowanie niespłaconego kapitału ma na celu ograniczenie ryzyka walutowego Spółki, ponieważ kwoty uzyskane z windykacji, z odszkodowań otrzymanych od ubezpieczycieli, a także ze sprzedaży przedmiotu leasingu albo pozostałości tego przedmiotu, co do zasady, są dochodzone oraz otrzymywane w PLN.

Wartość niespłaconego kapitału przeliczona na PLN po kursie z dnia zaistnienia przesłanki zakończenia umowy leasingu w walucie obcej zawiera w sobie narosłe różnice kursowe z jego wyceny pomiędzy kursem z dnia przewalutowania a kursem wynikającym z tej umowy (kurs historyczny). Te różnice kursowe w poszczególnych miesiącach stanowiły odpowiednio przychody lub koszty uzyskania przychodów w kalkulacji dochodu Spółki.

Przychód z tytułu odszkodowania w wyniku zakończenia umowy leasingu w walucie obcej, o wartości w PLN z dnia przewalutowania, jest rozpoznawany przez Spółkę odpowiednio:

- w dacie otrzymania części lub całości odszkodowania w wyniku windykacji, uzyskanego odszkodowania od ubezpieczyciela, a także

- w dacie rozliczenia części odszkodowania w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub pozostałości przedmiotu leasingu, gdzie to rozliczenie następuje z datą wystawienia przez Spółkę faktury lub wydania przedmiotu leasingu albo pozostałości tego przedmiotu, w zależności od tego, która z tych operacji gospodarczych miała miejsce jako pierwsza.

W konsekwencji, skutkuje to podwójnym ujęciem w kalkulacji dochodu Spółki tych samych różnic kursowych:

a. jako wycena niespłaconego kapitału w walucie obcej po kursie z dnia przewalutowania w stosunku do kursu wynikającego z umowy leasingu w walucie obcej (kurs historyczny), co wynika z wyboru przez Spółkę rachunkowej metody rozpoznawania różnic kursowych, a następnie

b. jako część przychodu z tytułu odszkodowania przewalutowanego na PLN, stanowiącego spłatę lub rozliczenie tego kapitału.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą określania kwoty przychodu podatkowego przez Spółkę w zakresie otrzymanych lub rozliczanych odszkodowań, które uwzględniają ujęte uprzednio w kalkulacji dochodu Spółki różnice kursowe in plus albo in minus, wynikające z wyceny niespłaconego kapitału pomiędzy dniem jego przewalutowania na PLN, wskutek zakończenia umowy leasingu w walucie obcej, a kursem wynikającym z tej umowy (kurs historyczny), w części stanowiącej spłatę lub rozliczenie tego kapitału jako składnika odszkodowania.

Powyższe zagadnienie, wywiera bezpośredni wpływ na prawidłowość kalkulacji dochodu przez PGK.

Pytania

1. Czy w przypadku zakończenia umów leasingu w walucie obcej/denominowanych w walucie obcej wskutek ich rozwiązania lub wygaśnięcia a także wypowiedzenia przez Spółkę, gdy te umowy są ewidencjonowane przez Spółkę dla celów rachunkowych jako leasing finansowy a w ujęciu podatkowym jako leasing operacyjny, leasing finansowy albo leasing gruntów, Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania korekty przychodów podatkowych in plus bądź in minus z tytułu otrzymanych lub rozliczonych przez Spółkę odszkodowań, przewalutowanych uprzednio na PLN po kursie z dnia zaistnienia jednej z powyższych przesłanek zakończenia umowy leasingu, o wartość różnic kursowych rozpoznanych przedtem przez Spółkę dla celów podatkowych w wyniku wyceny części kapitałowej przyszłych rat, objętych tym odszkodowaniem, które wynikają z różnicy pomiędzy kursem z dnia przewalutowania oraz kursem wynikającym z umowy leasingu (kurs historyczny)?

2. Czy w przypadku otrzymania przez Spółkę spłaty odszkodowania lub jego rozliczenia, w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub pozostałości tego przedmiotu, gdy to odszkodowanie zostało przewalutowane uprzednio na PLN po kursie z dnia zaistnienia jednej z przesłanek zakończenia umowy leasingu w walucie obcej/denominowanych w walucie obcej, a ta umowa dla celów bilansowych jest traktowana w Spółce jako umowa leasingu finansowego a dla celów podatkowych jako leasing operacyjny, leasing finansowy oraz leasing gruntów, Wnioskodawca jest uprawniony do korekty in plus bądź in minus przychodu podatkowego z tego tytułu, o wartość różnic kursowych rozpoznanych przedtem przez Spółkę dla celów podatkowych od części kapitałowej przyszłych rat, objętych tym odszkodowaniem, które wynikają z różnicy pomiędzy kursem z dnia przewalutowania a kursem wynikającym z umowy leasingu w walucie obcej/denominowanej w walucie obcej (kurs historyczny), przy czym wartość tych różnic powinna być przyporządkowana proporcjonalnie do tej części kapitałowej raty wynikającej z danej płatności lub rozliczenia odszkodowania, która została skalkulowana jako udział niespłaconej części kapitałowej rat w wartości odszkodowania ogółem na dzień przewalutowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przypadku zakończenia umów leasingu w walucie obcej/denominowanych w walucie obcej wskutek ich rozwiązania lub wygaśnięcia a także wypowiedzenia przez Spółkę, gdy te umowy są ewidencjonowane przez Spółkę dla celów rachunkowych jako leasing finansowy a w ujęciu podatkowym jako leasing operacyjny, leasing finansowy albo leasing gruntów, Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania korekty przychodów podatkowych in plus bądź in minus z tytułu otrzymanych lub rozliczonych przez Spółkę odszkodowań, przewalutowanych uprzednio na PLN po kursie z dnia zaistnienia jednej z powyższych przesłanek zakończenia umowy leasingu, o wartość różnic kursowych rozpoznanych przedtem przez Spółkę dla celów podatkowych w wyniku wyceny części kapitałowej przyszłych rat, objętych tym odszkodowaniem, które wynikają z różnicy pomiędzy kursem z dnia przewalutowania oraz kursem wynikającym z umowy leasingu (kurs historyczny).

Zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa CIT”) podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych oraz wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

W myśl art. 17b ust. 1 ustawy CIT, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli spełniają wymogi opisane w ust. 1 pkt 1-3 niniejszego artykułu.

W oparciu o art. 17f ust. 1 ustawy CIT do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ustępu 3 i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie określone warunki zawarte w pkt 1-3 niniejszego ustępu.

Stosownie do art. 17i ust. 1 ustawy CIT, jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów równej wydatkom na ich nabycie - do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości.

Na podstawie art. 12 ust. 3e ustawy CIT, w przypadku otrzymania przychodu związanego z działalnością gospodarczą, do którego nie stosuje się:

a. ust. 3a - dotyczącego określenia daty powstania przychodu z tytułu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi/częściowego wykonania usługi,

b. ust. 3c - dotyczącego określenia daty powstania przychodu w zakresie usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych,

c. ust. 3d - dotyczącego określenia daty powstania przychodu w zakresie dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego,

- za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W ocenie Wnioskodawcy, przychody z tytułu świadczeń o charakterze odszkodowawczym, należne po wygaśnięciu stosunku prawnego wynikającego z umowy leasingu, są rozpoznawane dla celów podatkowych w dacie otrzymania zapłaty, stosownie do normy zawartej w art. 12 ust. 3e ustawy CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych - zob. pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.636.2018.1.AN oraz przywołane tam wcześniejsze interpretacje z okresu 2007 r. – 2014 r.

W przypadku natomiast, gdy to odszkodowanie jest rozliczane w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub pozostałości tego przedmiotu, przychód z tytułu odszkodowania jest rozpoznawany memoriałowo, w dacie wystawienia przez Spółkę faktury lub wydania przedmiotu leasingu albo pozostałości tego przedmiotu, w zależności od tego, która z tych operacji gospodarczych miała miejsce jako pierwsza.

Zdaniem Wnioskodawcy, moment powstania przychodu ze sprzedaży przedmiotu leasingu lub pozostałości tego przedmiotu, determinuje więc datę rozliczenia odszkodowania z tego tytułu.

Z uwagi na fakt, że zasady określone w MSSF 16, w sposób odmienny od ustawy CIT, regulują kwestię podziału leasingu na operacyjny i finansowy, w Spółce do umów leasingu finansowego są zaliczane następujące umowy leasingu w rozumieniu rozdziału 4a ustawy CIT:

a. umowy leasingu operacyjnego,

b. umowy leasingu finansowego,

c. umowy leasingu gruntów.

Te umowy są ewidencjonowane w bilansie Spółki jako należności z tytułu leasingu finansowego, będące odzwierciedleniem sumy do zapłaty części kapitałowej przyszłych rat, które obejmują wartość resztową przedmiotu leasingu.

Na koniec każdego miesiąca należności z tytułu leasingu finansowego w walucie obcej podlegają wycenie po średnim kursie NPB z dnia dokonania wyceny, która jest ewidencjonowana w rachunku zysków i strat Spółki na koncie „różnice kursowe z wyceny”. Analogicznie księgowane są przez Spółkę różnice kursowe z tytułu przewalutowania niespłaconego kapitału na PLN wskutek zakończenia umów leasingu finansowego w walucie obcej w wyniku ich rozwiązania lub wygaśnięcia oraz wypowiedzenia.

Na podstawie obowiązujących w Spółce Ogólnych Warunków Umów Leasingowych, w przypadku przedterminowego zakończenia umowy leasingu, Spółka jako finansujący może dochodzić od korzystającego wszelkich niezapłaconych zobowiązań wymagalnych do dnia jej zakończenia oraz odszkodowania.

Odszkodowaniem jest suma wartości zdyskontowanych przyszłych rat leasingowych oraz wartości resztowej przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy.

Zdyskontowane przyszłe raty leasingowe obejmują również dodatkowe koszty związane z wcześniejszym zakończeniem umowy i są wyliczane jako dyskonto przyszłych przepływów zgodnie z zapisami w OWUL. Zdyskontowane przyszłe raty na dzień zakończenia umowy są z reguły wyższe niż wartość części kapitałowej tych rat (niespłacony kapitał).

Zgodnie z OWUL, przedterminowe zakończenie umowy leasingu w walucie obcej, prowadzi do przewalutowania przez Spółkę odszkodowania na PLN po kursie z dnia zaistnienia przesłanki zakończenia tej umowy.

Przewalutowanie odszkodowania dotyczy wyłącznie kapitału niespłaconego na dzień zakończenia umowy leasingu w walucie obcej, wyliczonego zgodnie z MSSF 16. Część tego niespłaconego kapitału zawiera w sobie wartość resztową przedmiotu leasingu.

W ujęciu sumarycznym różnice kursowe z przewalutowania dotyczą zmiany wyceny kapitału niespłaconego, przy zastosowaniu kursu walut z dnia przewalutowania w stosunku do kursu wynikającego z umowy leasingu w walucie obcej (kurs historyczny). Te różnice kursowe w poszczególnych miesiącach stanowiły odpowiednio przychody lub koszty uzyskania przychodów w kalkulacji dochodu Spółki.

Wartość odszkodowania w PLN, w części dotyczącej przewalutowania niespłaconego kapitału, składa się więc z narosłych różnic kursowych z jego wyceny, pomiędzy dniem przewalutowania a dniem wynikającym z umowy leasingu w walucie obcej (kurs historyczny).

W wyniku przewalutowania skraca się pozycja walutowa Spółki i ogranicza jej ryzyko kursowe, gdyż spłata odszkodowania lub jego rozliczenie następuje w PLN wskutek windykacji, otrzymania od ubezpieczyciela odszkodowania za szkodę całkowitą przedmiotu leasingu oraz w wyniku sprzedaży przez Spółkę tego przedmiotu lub jego pozostałości.

Wykładnia językowa art. 12 ust. 3a-3e w związku z art. 9b ust. 2 ustawy CIT prowadzi do wniosku, iż w dacie otrzymania odszkodowania lub jego rozliczenia przez Spółkę, w podstawie opodatkowania Wnioskodawcy powinny być ujęte wartości różnic kursowych, które były już uprzednio uwzględnione w tej podstawie wskutek wyceny przez Spółkę, w tym z tytułu przewalutowania, części kapitałowej przyszłych rat leasingowych, które stanowią element tego odszkodowania.

W rezultacie, podstawa opodatkowania Wnioskodawcy z tytułu otrzymanego lub rozliczonego przez Spółkę odszkodowania, różni się od kwoty faktycznego przysporzenia uzyskanego przez Spółkę, o wartość różnic kursowych (in plus bądź in minus) z tytułu wyceny niespłaconego kapitału, w tym z tytułu przewalutowania, przy zastosowaniu kursów walut: z dnia przewalutowania i kursu wynikającego z umowy leasingu w walucie obcej (kurs historyczny).

W judykaturze prezentowany jest pogląd, iż zasada pierwszeństwa wykładni językowej nie oznacza, iż interpretując dany przepis należy całkowicie ignorować wykładnię systemową lub funkcjonalną. Może się bowiem okazać, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, będzie wątpliwy, gdy go skonfrontujemy z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej - zob. wyroki NSA: z 19 listopada 2008 r., sygn. akt II FSK 976/08, z 2 lutego 2010 r., sygn. II FSK 1319/08, z 23 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 350/09; z 21 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 178/15.

W każdej więc sytuacji, gdy nasuwa się podejrzenie, że wynik wykładni językowej może okazać się nieadekwatny do stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, interpretując treść danego przepisu należy go skonfrontować z wykładnią systemową lub funkcjonalną.

Podstawową zasadą wykładni systemowej w podatku dochodowym jest norma, iż z tego samego tytułu, ta sama wartość, nie może być dwukrotnie ujęta w podstawie opodatkowania jako przychód lub koszt uzyskania przychodów. Ta zasada nie jest w sposób wyraźny wyrażona w żadnym z przepisów ustawy CIT, niemniej jednak zestawienie istniejących norm, dotyczących sposobu konstruowania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, uzasadnia przyjęcie takiego założenia.

Wnioskodawca podkreśla, iż Trybunał Konstytucyjny oraz orzecznictwo sądów administracyjnych kilkukrotnie wypowiadały się odnośnie zakazu podwójnego opodatkowania na gruncie polskiego prawa podatkowego. Przykładem jest orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 25 października 2004 r., sygn. akt SK 33/03, OTK-A 2004/9/94 oraz wyrok WSA z 21 maja 2013 r. o sygn. akt III SA/Wa 705/13.

Wnioskodawca zwraca uwagę również na fakt, iż podwójne ujęcie w podstawie opodatkowania tych samych różnic kursowych, wynikających ze zmiany kursów walut pomiędzy dniem przewalutowania odszkodowania na PLN a kursem historycznym (wynikającym z umowy leasingu w walucie obcej), dotyczy włącznie metody rachunkowej rozpoznawania różnic kursowych. W przypadku wyboru podatkowej metody rozliczania różnic kursowych nie dojdzie do ich dwukrotnego ujęcia w kalkulacji podatku.

W metodzie podatkowej, zgodnie z art. 15a ustawy CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy pomiędzy wartościami: z dnia zaistnienia w walucie obcej i rozliczenia w walucie obcej jednego z poniższych tytułów, przeliczonych wg kursu waluty, o którym mowa w ustępie 4 tego artykułu:

a. przychodu należnego,

b. poniesionego kosztu,

c. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych,

d. kredytu (pożyczki) w dniu jego udzielenia,

e. kredytu (pożyczki) w dniu jego otrzymania.

Różnice kursowe dotyczące wyceny dla celów rachunkowych należności z tytułu leasingu finansowego w walucie obcej, w tym z ich przewalutowania na PLN jako elementu odszkodowania, nie stanowią tytułu w stosunku do którego są kalkulowane różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ustawy CIT, ani spełniają przesłanek ich realizacji w walucie.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, przy metodzie podatkowej rozpoznawania różnic kursowych z tytułu wyceny tych należności leasingowych, w tym ich przewalutowania na PLN jako składnika odszkodowania, opodatkowaniu podlega wyłącznie wartość faktycznie otrzymanego lub rozliczonego przez Spółkę odszkodowania, przeliczonego po kursie z dnia przewalutowania.

Niewątpliwie prowadzi to (do – przypis Organu) różnicowania sytuacji podatników stosujących różne metody ustalania różnic kursowych:

a) w przypadku metody podatkowej - podstawę opodatkowania stanowi przychód z tytułu otrzymanego lub rozliczonego odszkodowania w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub jego pozostałości, o wartości ustalonej po kursie z dnia przewalutowania,

b) w przypadku metody rachunkowej - podstawę opodatkowania stanowi przychód z tytułu otrzymanego lub rozliczonego odszkodowania w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub jego pozostałości, o wartości ustalonej po kursie z dnia przewalutowania, powiększony lub pomniejszony o różnice kursowe z wyceny, w tym z przewalutowania, ujęte uprzednio w kalkulacji dochodu do opodatkowania.

Wprowadzenie z dniem 1 stycznia 2007 r. do ustawy CIT metody rachunkowej, jako alternatywnej w stosunku do metody podatkowej rozliczania różnic kursowych dla celów podatkowych, miało na celu uproszczeniu kalkulacji różnic kursowych, polegające na ujęciu w podstawie opodatkowania zarówno wyceny pozycji walutowych (różnice z wyceny) jak i zmiany tych pozycji (różnice transakcyjne).

Co do zasady, obie metody miały prowadzić do analogicznego rezultatu: metoda rachunkowa miała skutkować bieżącym rozliczaniem różnic kursowych z wyceny do czasu ich rozliczenia jako różnic transakcyjnych a metoda podatkowa miała ograniczać się tylko do różnic transakcyjnych. Obie metody różnił jedynie okres rozliczeniowy, w którym te różnice kursowe zostaną ujęte w podstawie opodatkowania: na bieżąco czy też kumulatywnie. Kwota tych różnic miała być analogiczna.

Z uzasadnienia do zmiany ustawy z dnia 16 listopada 2006 r o podatku dochodowym od osób prawnych (druk 733 z dnia 26 czerwca 2006 r.) wynika jednoznacznie, iż celem wprowadzanych zmian, w zakresie odrębnych metod rozliczania różnic kursowych dla celów podatkowych, nie było trwałe różnicowanie obciążeń podatników w zależności od przyjętej metody.

Wykładnia systemowa i funkcjonalna jednoznacznie wskazuje, na konieczność korekty przychodu Wnioskodawcy w dacie otrzymania odszkodowania przez Spółkę lub jego rozliczenia w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub pozostałości tego przedmiotu, która ma na celu wyeliminowanie podwójnego ujęcia w podstawie opodatkowania Wnioskodawcy kwot różnic kursowych, a jednocześnie zapewnia jednolitą podstawą tego opodatkowania, niezależnie od przyjętej metody rozliczania różnic kursowych.

Oznacza to, iż w powyższym zakresie, w podstawie opodatkowania Wnioskodawcy powinny być ujęte następujące operacje gospodarcze:

a. dodatnie różnice kursowe lub ujemne różnice kursowe z wyceny, w tym z przewalutowania, należności w walucie obcej (przyszłych rat w części kapitałowej) z tytułu leasingu finansowego w ujęciu rachunkowym,

b. przychód faktycznie otrzymany przez Spółkę lub uzyskany w wyniku sprzedaży przedmiotów leasingu lub pozostałości tych przedmiotów, skorygowany in minus o ww. dodatnie różnice kursowe, lub

c. przychód faktycznie otrzymany przez Spółkę lub uzyskany w wyniku sprzedaży przedmiotów leasingu lub pozostałości tych przedmiotów, skorygowany in plus o ww. ujemne różnice kursowe,

d. otrzymane odszkodowanie kasowo, w przypadku gdy sprzedaż przedmiotu lub pozostałości przedmiotu nie pokryje w całości dochodzonego odszkodowania, skorygowane in minus o ww. dodatnie różnice kursowe, lub

e. otrzymane odszkodowanie kasowo, w przypadku gdy sprzedaż przedmiotu lub pozostałości przedmiotu nie pokryje w całości dochodzonego odszkodowania, skorygowane plus o ww. ujemne różnice kursowe.

Powyższa korekta przychodu skutkuje tym, iż podstawą opodatkowania Wnioskodawcy, z tytułu otrzymanego lub uzyskanego przez Spółkę odszkodowania, jest faktyczne jej przysporzenie, o wartości ustalonej po kursie z dnia przewalutowania. W analogiczny sposób określona jest podstawa opodatkowania przy metodzie podatkowej.

Interpretacja odmienna, niż wskazana jako stanowisko Wnioskodawcy, skutkowałaby nieprawidłowym opodatkowaniem jego przychodów z tytułu odszkodowania w wyniku zakończenia przez Spółkę umów leasingu w walucie obcej, kwalifikowanych jako leasing finansowy dla celów bilansowych, z uwagi na fakt, że te same różnice kursowe ujęte byłyby w podstawie opodatkowania podwójnie, a wynik podatkowy różniłby się ze względu na metodę ustalania tych różnic kursowych przez Spółkę. W rezultacie, prowadziłoby to do skutków niezamierzonych przez ustawodawcę.

Analogiczne zasady dokonywania korekt mają zastosowanie w przypadku korekt przychodów z tytułu rat leasingu operacyjnego w walucie obcej denominowanego w walucie obcej, który jest klasyfikowany dla celów rachunkowych jako umowa leasingu finansowego - zob. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 listopada 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.242.2020.1.AG; interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010. 380.2018.1.IZ. W tym przypadku podwójne opodatkowanie różnic kursowych dotyczy przychodów z tytułu bieżących rat leasingowych.

W sytuacji natomiast Wnioskodawcy podwójne opodatkowanie różnic kursowych dotyczy przychodów z tytułu odszkodowania, w części dotyczącej niespłaconego kapitału w walucie obcej, przewalutowanego na PLN, który stanowi element tego odszkodowania.

Istota tych korekt jest identyczna - ich celem jest wyeliminowanie z wartości przychodów, stanowiących podstawę opodatkowania, różnic kursowych, ujętych uprzednio w tej podstawie tytułem wyceny, w tym przewalutowania, przyszłych rat kapitałowych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku zakończenia umów leasingu w walucie obcej denominowanych w walucie obcej wskutek ich rozwiązania lub wygaśnięcia a także wypowiedzenia przez Spółkę, gdy te umowy są ewidencjonowane przez Spółkę dla celów rachunkowych jako leasing finansowy a w ujęciu podatkowym jako leasing operacyjny, leasing finansowy albo leasing gruntów, Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania korekty przychodów podatkowych in plus bądź in minus z tytułu otrzymanych lub rozliczonych przez Spółkę odszkodowań, przewalutowanych uprzednio na PLN po kursie z dnia zaistnienia jednej z powyższych przesłanek zakończenia umowy leasingu, o wartość różnic kursowych rozpoznanych przedtem przez Spółkę dla celów podatkowych w wyniku wyceny części kapitałowej przyszłych rat, objętych tym odszkodowaniem, które wynikają z różnicy pomiędzy kursem z dnia przewalutowania a kursem wynikającym z umowy leasingu (kurs historyczny).

Ad 2.

W przypadku otrzymania przez Spółkę spłaty odszkodowania lub jego rozliczenia w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub pozostałości tego przedmiotu, gdy to odszkodowanie zostało przewalutowane uprzednio na PLN po kursie z dnia zaistnienia jednej z przesłanek zakończenia umowy leasingu w walucie obcej, a ta umowa dla celów bilansowych jest traktowana w Spółce jako umowa leasingu finansowego a dla celów podatkowych jako leasing operacyjny, leasing finansowy oraz leasing gruntów, Wnioskodawca jest uprawniony do korekty in plus bądź in minus przychodu podatkowego z tego tytułu, o wartość różnic kursowych rozpoznanych przedtem przez Spółkę dla celów podatkowych od części kapitałowej przyszłych rat, objętych tym odszkodowaniem, które wynikają z różnicy pomiędzy kursem z dnia przewalutowania a kursem wynikającym z umowy leasingu (kurs historyczny), przy czym wartość tych różnic powinna być przyporządkowana proporcjonalnie do tej części kapitałowej raty wynikającej z danej płatności odszkodowania lub jego rozliczenia, która została skalkulowana jako udział niespłaconej części kapitałowej rat w wartości odszkodowania ogółem na dzień przewalutowania.

Przepisy ustawy CIT nie zawierają żadnych uregulowań dotyczących dokonywania korekt przychodu z tytułu otrzymania spłaty odszkodowania lub jego rozliczenia w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub pozostałości tego przedmiotu, gdy w tym odszkodowaniu zawarte są różnice kursowe z tytułu jego przewalutowania na PLN, ujęte uprzednio w kalkulacji dochodu Spółki in plus bądź in minus jako różnice kursowe z tytułu wyceny części kapitałowej przyszłych rat, w tym z przewalutowania, stanowiących element tego odszkodowania. Część tego niespłaconego kapitału zawiera w sobie wartość resztową przedmiotu leasingu.

Tytułem odszkodowania jest przedterminowe zakończenie umowy leasingu w walucie obcej/denominowanej w walucie obcej wskutek jej rozwiązania lub wygaśnięcia, a także wypowiedzenia przez Spółkę, która kwalifikuje tę umowę jako leasing finansowy dla celów rachunkowych a dla celów podatkowych jako leasing operacyjny, leasing finansowy lub leasing gruntów.

W kwocie spłaty odszkodowania lub jego rozliczenia zawiera się nie tylko część kapitałowa przyszłych rat, których wycena na dzień przewalutowania skutkuje podwójnym ujęciem w podstawie opodatkowania Wnioskodawcy różnic kursowych, ale również dodatkowe koszty związane z wcześniejszym zakończeniem umowy leasingu przez Spółkę.

Płatność lub rozliczenie odszkodowania na rzecz Spółki może następować z różnych tytułów: wskutek windykacji, otrzymania od ubezpieczyciela odszkodowania za szkodę całkowitą przedmiotu leasingu oraz w wyniku sprzedaży przez Spółkę przedmiotu leasingu lub jego pozostałości.

W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy, celem dokonania korekty różnic kursowych, w stosunku do danej spłaty odszkodowania lub jego rozliczenia, konieczne jest proporcjonalne przyporządkowanie tych różnic do wartości kapitału podlegającego spłacie. Wartość tego kapitału powinna być skalkulowana w dacie otrzymania płatności lub rozliczenia odszkodowania w oparciu o wskaźnik udziału wartości niespłaconego kapitału w kwocie odszkodowaniu ogółem na dzień przewalutowania na PLN.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Spółkę spłaty odszkodowania lub jego rozliczenia w wyniku sprzedaży przedmiotu leasingu lub jego pozostałości, gdy to odszkodowanie zostało przewalutowane uprzednio na PLN po kursie z dnia zaistnienia jednej z przesłanek zakończenia umowy leasingu w walucie obcej /denominowanych w walucie obcej a ta umowa dla celów bilansowych jest traktowana w Spółce jako umowa leasingu finansowego a dla celów podatkowych jako leasing operacyjny, leasing finansowy oraz leasing gruntów, Wnioskodawca jest uprawniony do korekty in plus bądź in minus przychodu podatkowego z tego tytułu o wartość różnic kursowych rozpoznanych uprzednio przez Spółkę dla celów podatkowych od części kapitałowej przyszłych rat, objętych tym odszkodowaniem, które wynikają z różnicy pomiędzy kursem z dnia przewalutowania a kursem wynikającym z umowy leasingu w walucie obcej/denominowanej w walucie obcej (kurs historyczny), przy czym wartość tych różnic powinna być przyporządkowana proporcjonalnie do tej części kapitałowej raty, wynikającej z danej płatności lub rozliczenia odszkodowania, która została skalkulowana jako udział niespłaconej części kapitałowej rat w wartości odszkodowania ogółem na dzień przewalutowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że pytania postawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i Państwa własnego stanowiska w sprawie, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Państwa interpretacji oraz wyroków sądów administracyjnych należy zaznaczyć, że interpretacje te oraz orzeczenie to jest wiążące jedynie w sprawie, w której zapadło. Natomiast tut. Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi ww. rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.