Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe w zakresie ustalenia, czy jeżeli ostatni rok podatkowy SKA, Spółka (jako posiadająca na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA jako wspólników tylko osoby fizyczne) zakończy uzyskaniem dochodu, to odliczenie od tego dochodu straty z lat ubiegłych spowoduje zmniejszenie wskaźnika dochodowości, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nieprawidłowe w zakresie ustalenia, czy jeżeli Spółka na koniec ostatniego roku podatkowego SKA osiągnie stratę ale na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA, jako wspólników będzie posiadać wyłącznie osoby fizyczne, to Spółka ma obowiązek zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 ww. ustawy.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 czerwca 2022 r. wpłynął za pośrednictwem platformy e-PUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy jeżeli ostatni rok podatkowy SKA, Spółka (jako posiadająca na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA jako wspólników tylko osoby fizyczne) zakończy uzyskaniem dochodu, to odliczenie od tego dochodu straty z lat ubiegłych spowoduje zmniejszenie wskaźnika dochodowości, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

- czy jeżeli Spółka na koniec ostatniego roku podatkowego SKA osiągnie stratę ale na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA, jako wspólników będzie posiadać wyłącznie osoby fizyczne, to Spółka ma obowiązek zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 ww. ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

M. Spółka Komandytowo-Akcyjna (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą od 2011 r., a do dnia 19 maja 2022 r. tj. do dnia rejestracji zmiany komplementariusza w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) działała pod firmą W. Spółka Akcyjna Spółka Komandytowo-Akcyjna. Wspólnikami Spółki do dnia 19 maja 2022 r. byli:

- akcjonariusze - osoby fizyczne (dalej: „Akcjonariusze”),

- komplementariusz – W. Spółka Akcyjna (dalej: „Stary Komplementariusz”).

Wszyscy Akcjonariusze Spółki (osoby fizyczne) byli jednocześnie i nadal są akcjonariuszami Starego Komplementariusza. Wspólnikami Spółki po dniu 19 maja 2022 r. są:

- Akcjonariusze - osoby fizyczne (bez zmian, w tym M. B.),

- komplementariusz – M. B. - osoba fizyczna (dalej: „Nowy Komplementariusz”).

Powyższe zmiany są wynikiem rozpoczętych w trakcie 2021 r. działań nad planowanym uproszczeniem struktury udziałowej w Spółce oraz zmianą jej formy prawnej, co odnotowano w sprawozdaniu finansowym Spółki za 2021 rok. Uproszczenie struktury udziałowej oraz zmiana jej formy prawnej mają na celu m.in. zmniejszenie kosztów funkcjonowania Spółki i ograniczenie wspólników do osób fizycznych (obecnych Akcjonariuszy) będących, także obecnie, beneficjentami rzeczywistymi Spółki. Docelowy plan zakładał m.in. nabycie przez jednego z Akcjonariuszy (Nowego Komplementariusza) od Starego Komplementariusza (Spółki Akcyjnej) ogółu praw i obowiązków w Spółce.

Wdrożenie w życie planowanych zmian w strukturze wspólników miało nastąpić:

a) po wprowadzeniu zmian umowy Spółki (umożliwiających zmianę komplementariusza) i ich rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym,

b) po ustaleniu między wspólnikami warunków umowy zbycia ogółu praw i obowiązków, przygotowaniu i zawarciu odpowiedniej umowy odzwierciedlającej ustalone warunki, w szczególności cenę i zasady jej zapłaty,

c) po wprowadzeniu kolejnych zmian umowy Spółki (uwzględniających zmianę komplementariusza) i ich rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Na dzień składania niniejszego wniosku miała już miejsce rejestracja zmian w umowie Spółki umożliwiająca zmianę komplementariusza, doszło też do zawarcia umowy zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce przez Spółkę Akcyjną na rzecz jednego z Akcjonariuszy (M. B.). Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy przyjęło także uchwałę o zmianie statutu Spółki, dostosowując go do zaistniałych zmian w składzie wspólników. Rejestracja zmiany komplementariusza w KRS została, jak wskazano wyżej, dokonana w dniu 19 maja 2022 r. W dalszym kroku planowana jest zmiana formy prawnej Spółki. W tym celu podjęto także pierwsze działania (m.in. opracowano plan przekształcenia, który został zbadany przez biegłego rewidenta, który wydał już swoją pozytywną opinię). Zmiana formy prawnej będzie polegać na przekształceniu Spółki w spółkę akcyjną. Ta zmiana spowoduje, że Spółka zobowiązana będzie do zamknięcia ksiąg rachunkowych, zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy o rachunkowości. Obowiązek zamknięcia ksiąg oznacza zakończenie obecnego roku podatkowego (art. 8 ust. 6 Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)). Przekształcenie Spółki w spółkę akcyjną zostanie zarejestrowane w sądzie rejestrowanym w trakcie roku kalendarzowego. Intencją Spółki jest bowiem jak najszybsze przekształcenie. Tym samym ostatni przed zmianą formy prawnej rok podatkowy będzie krótszy niż rok kalendarzowy. Okres ten będzie dalej nazywany „ostatnim rokiem podatkowym SKA”. W ostatnim dniu ostatniego roku podatkowego SKA wspólnikami Spółki będą więc wyłącznie osoby fizyczne (Nowy komplementariusz oraz Akcjonariusze). Na koniec ostatniego roku podatkowego SKA wygenerowana zostanie strata podatkowa ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych (dalej: „strata”). W poprzednich okresach bowiem Spółka poniosła szereg znacznych nakładów na prace rozwojowe. Prace te zakończyły się wynikiem pozytywnym i opracowaniem nowego produktu, którego sprzedaż już się rozpoczęła. Spółka nie posiada i nie będzie posiadać na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Pytania

1. Czy jeżeli ostatni rok podatkowy SKA, Spółka (jako posiadająca na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA jako wspólników tylko osoby fizyczne) zakończy uzyskaniem dochodu, to odliczenie od tego dochodu straty z lat ubiegłych spowoduje zmniejszenie wskaźnika dochodowości, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT?

2. Czy jeżeli Spółka na koniec ostatniego roku podatkowego SKA osiągnie stratę ale na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA, jako wspólników będzie posiadać wyłącznie osoby fizyczne, to Spółka ma obowiązek zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 Ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli ostatni rok podatkowy SKA, Spółka (jako posiadająca na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA jako wspólników tylko osoby fizyczne) zakończy uzyskaniem dochodu, to odliczenie od tego dochodu straty z lat ubiegłych nie spowoduje zmniejszenia wskaźnika dochodowości, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”).

Na podstawie art. 24ca ust. 1 Ustawy CIT, podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1. poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2. osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określony zgodnie z art. 7 ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 1% - wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 Ustawy CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określony zgodnie z art. 7 ust. 1 nazywany jest dalej „wskaźnikiem dochodowości”. Minimalny podatek dochodowy dotyczy zatem tych podatników, którzy w danym roku podatkowym wygenerowali stratę lub ich wskaźnik dochodowości za ten rok podatkowy jest mniejszy niż 1%.

W art. 7 ust. 5 Ustawy CIT Ustawodawca wprowadził zasadę, zgodnie z którą o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Strata z lat ubiegłych może zatem, we wskazanych wyżej wartościach, obniżyć dochód danego roku podatkowego. W pierwszej kolejności jednak ustala się wysokość dochodu za dany rok podatkowy. W art. 24ca ust. 1 Ustawy CIT, mowa jest o dochodach danego roku podatkowego, a więc tych dochodach jakie za dany rok osiągnięto. Przepis nie odnosi się do „dochodu będącego podstawą opodatkowania” (art. 18 ust. 1 Ustawy CIT) czy też „dochodu, obniżonego o wysokość straty” (art. 7 ust. 5 Ustawy CIT). Art. 24ca ust. 1 Ustawy CIT odwołuje się do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Ustawy CIT - a więc do tego co jest przedmiotem opodatkowania za dany rok. W ocenie Spółki, taka konstrukcja przepisów powoduje, że w przypadku gdy za ostatni rok podatkowy SKA osiągnie dochód, to pomniejszenie tego dochodu o straty z lat ubiegłych nie spowoduje spadku wskaźnika dochodowości. Innymi słowy - wskaźnik dochodowości opiera się jedynie na dochodach i przychodach danego roku podatkowego i bez znaczenia dla niego jest pomniejszanie dochodu z danego roku o straty z lat ubiegłych.

Zgodnie z wiedzą Spółki taką wykładnię zaprezentował także Minister Finansów w odpowiedzi dla Dziennika Gazeta Prawna (wydanie z 30 listopada 2021 r., nr 211, artykuł pt. „Odliczanie straty nie wpędzi w podatek minimalny”). Według tej odpowiedzi:

„Odwołanie się w art. 24ca ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Ustawy CIT, dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę (ust. 1 pkt 1), ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 1 proc. udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna). Jednocześnie zauważono (przypis Organu), że „(`(...)`) dochód, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 Ustawy CIT, jest wartością niepomniejszaną o jakiekolwiek ulgi. Możliwość dokonania ewentualnych odliczeń będzie miała miejsce od podstawy opodatkowania obliczonej zgodnie z art. 24ca ust. 3 ustawy CIT.” Wspomniany dochód dla celów wskaźnika dochodowości stanowi wartość (jako nadwyżka sumy przychodów ze źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania) wynikającą z pomniejszenia przychodu o koszty uzyskania przychodu, w tym również koszty w rozumieniu art. 15e ustawy CIT. Natomiast nie uwzględnia się strat z ubiegłych lat podatkowych.” Wypowiedź ta zaprezentowana jest także na stronie www.eureka.gov.pl, ID informacji 477695. Jeżeli ostatni rok podatkowy SKA, Spółka (jako posiadająca na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA jako wspólników tylko osoby fizyczne) zakończy uzyskaniem dochodu, to odliczenie od tego dochodu straty z lat ubiegłych nie spowoduje zmniejszenia wskaźnika dochodowości, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Spółka na koniec ostatniego roku podatkowego SKA osiągnie stratę, ale na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA, jako wspólników będzie posiadać wyłącznie osoby fizyczne, to Spółka nie ma obowiązku zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 Ustawy CIT.

Okresem za który rozliczany jest minimalny podatek dochodowy jest rok podatkowy. Kluczowy jest więc stan faktyczny jaki ma miejsce na ostatni dzień tego roku. W trakcie roku sytuacja podatkowo-prawna spółki może się zmieniać. Mogą być okresy, w których generowana jest strata i takie, w których powstaje dochód. Stan finalny to stan na ostatni dzień roku podatkowego. W art. 24ca ust. 14 Ustawy CIT zawarto zamknięty katalog przypadków, w których minimalny podatek dochodowy nie wystąpi. Wstęp do tego przepisu mówi bowiem: „Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników”. Oznacza to, że jeśli będąca podatnikiem spółka osiągnęła za dany rok podatkowy stratę lub wskaźnik dochodowości mniejszy niż 1% to obowiązek zapłaty minimalnego podatku dochodowego nie powstanie, jeśli spełnione będą warunki, o których mowa w poszczególnych punktach art. 24ca ust. 14 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 24ca ust. 14 pkt 4 Ustawy CIT, obowiązek zapłaty minimalnego podatku dochodowego nie powstanie w stosunku do podatnika (spółki, która osiągnęła za dany rok podatkowy stratę lub wskaźnik dochodów do przychodów mniejszy niż 1%) którego:

- udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne i

- jeżeli podatnik nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

W przepisie tym ustawodawca nie wskazuje warunku aby udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami były wyłącznie osoby fizyczne przez cały rok podatkowy. Analogicznie przepis nie nakazuje, aby spółka nie posiadała udziałów czy wymienionych w nim innych praw majątkowych przez cały rok podatkowy. Kluczowy jest bowiem ostatni dzień roku podatkowego, czyli dzień na który ustala się dochód, stratę lub wskaźnik dochodowości danej spółki. Gdyby ustawodawca chciał, aby warunki, o których mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 4 Ustawy CIT były spełnione przez cały rok podatkowy, to wskazałby to sposób wyraźny, jak uczynił np. w pkt art. 24ca ust. 14 pkt 6, gdzie wymagany próg procentowy posiadania udziałów dotyczy całego roku podatkowego. Zdaniem Spółki, skoro racjonalnie działający ustawodawca w jedynym z warunków wyłączających minimalny podatek dochodowy wskazuje na obowiązek spełnienia warunków przez cały rok podatkowy, to gdyby zależało mu na tym w odniesieniu do innych warunków, to poczyniłby stosowne zastrzeżenia w zdaniu wprowadzającym lub w poszczególnych jednostkach redakcyjnych. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy przyjąć, że jeśli w trakcie roku podatkowego w Spółce dokonają się zmiany w strukturze udziałowej i w związku z tym przez część roku jej wspólnikami będzie Spółka Akcyjna oraz osoby fizyczne, a następnie wyłącznie osoby fizyczne to kluczowy będzie stan na ostatni dzień roku podatkowego (tu: ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA). Ponadto, nawet jeśli uznać, że przepis art. 24ca ust. 14 pkt 4 Ustawy CIT nie jest w tym zakresie jednoznaczny (z czym wobec wskazanych wyżej argumentów Spółka się nie zgadza), to wskazać należy, że na mocy art. 2a Ordynacji podatkowej niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 sierpnia 2021 r.: „Naruszenie zasady in dubio pro tributario byłoby aktualne wówczas, gdyby wyniki wykładni doprowadziły do wyłonienia kilku hipotez interpretacyjnych, z których żadna nie byłaby przekonująca, a mimo to organ podkowy wybrałby opcję niekorzystną dla podatnika. Innymi słowy, naruszenie wspomnianej zasady to nierespektowanie w takich warunkach wyboru przez podatnika hipotezy interpretacyjnej (spośród kilku możliwych) najbardziej dla niego korzystnej.”

W ocenie Spółki, sama już wykładania literalna, która ma pierwszeństwo w interpretacji prawa, wskazuje na wyłączenie Spółki z zakresu minimalnego podatku dochodowego. O tym bowiem, czy dana spółka poniosła stratę decyduje stan podatkowo-prawny na ostatni dzień danego roku podatkowego. Ten stan powinien być także brany pod uwagę przy ocenie włączeń z minimalnego podatku dochodowego. Wyłącznie w jednym z warunków ustawodawca wskazuje, że wymagany stan faktyczny musi trwać przez cały rok podatkowy. Takiego zastrzeżenia nie ma w odniesieniu do warunku składu osobowego wspólników i braku posiadania przez spółkę udziałów w innych spółkach czy podmiotach.

Ocena stanowiska

- W kwestii określonej pytaniem nr 1

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Odstępuję zatem od uzasadnienia prawnego oceny tego stanowiska.

- W kwestii określonej pytaniem nr 2

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku Nr 2

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 ze zm., dalej: „KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)”):

spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Z kolei zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ksh:

określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Natomiast zgodnie z art. 10 § 1 pkt 1 ksh:

§ 1. Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi.

§ 2. Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

§ 3. W przypadku przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika na inną osobę, za zobowiązania występującego wspólnika związane z uczestnictwem w spółce osobowej i zobowiązania tej spółki osobowej odpowiadają solidarnie występujący wspólnik oraz wspólnik przystępujący do spółki.

§ 4. Przeniesienie ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki, której umowa została zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy, może nastąpić przy wykorzystaniu wzorca udostępnionego w systemie teleinformatycznym. Oświadczenia zbywcy i nabywcy wymagają w takiej sytuacji opatrzenia kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

§ 5. Oświadczenia woli złożone w sposób, o którym mowa w § 4, są równoważne z oświadczeniami woli złożonymi w formie pisemnej.

Stosownie z kolei do postanowień art. 551 § 1 ww. ustawy:

spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą).

Z kolei zgodnie z art. 552 ksh:

spółka przekształcana staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru (dzień przekształcenia). Jednocześnie sąd rejestrowy z urzędu wykreśla spółkę przekształcaną.

Zgodnie z art. 553 ksh:

§ 1. Spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej.

§ 2. Spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej.

§ 3. Wspólnicy spółki przekształcanej uczestniczący w przekształceniu stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Art. 7 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast art. 7 ust. 5 ustawy o CIT stanowi, że:

O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Od 1 stycznia 2022 r. art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) do ustawy CIT wprowadzono przepisy dotyczące minimalnego podatku dochodowego od osob prawnych, tj. art. 24ca.

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1. poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2. osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określony zgodnie z art. 7 ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 1%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Zgodnie z cytowanym art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania skierowany jest, co do zasady, do podatników będących spółkami oraz podatkowymi grupami kapitałowymi, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, którzy w ramach działalności operacyjnej ponoszą stratę lub wykazują określony niski wskaźnik dochodowości (udział dochodów w przychodach w wysokości nieprzekraczającej 1% (1% lub niższej).

Odwołanie w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o CIT dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę, o której mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 1% udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna).

Z uzasadniania do Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Druk nr 1532, str. 73-74) wynika, że „ponieważ celem wprowadzanego rozwiązania jest ograniczenie stosowania przez podatników mechanizmów optymalizacji mogących skutkować zmniejszaniem zobowiązań podatkowych poprzez zaniżanie dochodu podatkowego, niektóre kategorie podmiotów zostały wyłączone spod jurysdykcji tego opodatkowania. Należą do nich: podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności (start-up’y w pierwszych 3 latach), przedsiębiorstwa finansowe (enumeratywny katalog podmiotów określony w art. 15c ust. 16), podatnicy, którzy wykazali określony (30%) spadek przychodów w stosunku do przychodów roku poprzedniego, a także podmioty funkcjonujące w prostej strukturze organizacyjnej, bez powiązań mogących skutkować działaniami optymalizacyjnymi (np. w przypadku, gdy osoba fizyczna jest jedynym udziałowcem/akcjonariuszem/wspólnikiem spółki).

Przewidziane wyłączenia z opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, poza instytucjami finansowymi podlegającymi tzw. podatkowi bankowemu, oznaczają swego rodzaju wsparcie dla tych podatników, którzy podejmują decyzję o prowadzeniu działalności gospodarczej, nie mając na celu unikania opodatkowania. Zgodnie z realiami gospodarczymi można przewidywać, że szczególnie w początkowej fazie funkcjonowania w obrocie (pierwsze 3 lata) podmioty gospodarcze będą ponosić stratę lub osiągać dochody na tyle niskie, że nie wygenerują dochodu do opodatkowania. Uwzględniono ponadto sytuację podatników, którzy w kolejnych latach (począwszy od 4 roku podatkowego prowadzenia działalności) będą wykazywać określony spadek przychodów w porównaniu do poprzedzającego roku podatkowego (co najmniej o 30%), a także podmiotów funkcjonujących w prostej strukturze organizacyjnoprawnej, bez skomplikowanych powiązań (w których w szczególności udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne). Wydaje się, że w odniesieniu do wymienionych przypadków prawdopodobieństwo wystąpienia straty na działalności, czy niskiej rentowności jest możliwe i nie powinno świadczyć o działaniach ukierunkowanych na unikanie opodatkowania”.

W myśl art. 24ca ust. 13 ustawy o CIT:

Kwotę zapłaconego za dany rok podatkowy minimalnego podatku dochodowego odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, za kolejno następujące po sobie 3 lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, za który podatnik wpłacił minimalny podatek dochodowy.

W myśl art. 24ca ust. 14 ustawy o CIT:

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników:

1. w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz w kolejno następujących po sobie dwóch latach podatkowych, następujących bezpośrednio po tym roku podatkowym;

2. będących przedsiębiorstwami finansowymi w rozumieniu art. 15c ust. 16;

3. jeżeli w roku podatkowym uzyskali przychody niższe o co najmniej 30% w stosunku do przychodów uzyskanych w roku podatkowym bezpośrednio poprzedzającym ten rok podatkowy;

4. których udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne i jeżeli podatnik nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

5. jeżeli w roku podatkowym większość uzyskanych przez nich przychodów innych niż z zysków kapitałowych zostało osiągniętych w związku z:

a) eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych,

b) wydobywaniem kopalin wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. z 2021 r. poz. 1420), których ceny zależą bezpośrednio lub pośrednio od notowań na światowych rynkach;

6. wchodzących w skład grupy co najmniej dwóch spółek, w której jedna spółka posiada przez cały rok podatkowy bezpośrednio 75% udział odpowiednio w kapitale zakładowym, kapitale akcyjnym lub udziale kapitałowym pozostałych spółek wchodzących w skład tej grupy, jeżeli:

a) rok podatkowy spółek obejmuje ten sam okres oraz

b) obliczony za rok podatkowy, zgodnie z ust. 1 i 2, udział łącznych dochodów spółek w ich łącznych przychodach jest większy niż 1%

- przy czym przy ustalaniu warunków, o których mowa w lit. a i b, uwzględnia się wyłącznie spółki będące podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 24ca ust. 16 ustawy o CIT:

Przepisu ust. 14 pkt 1 nie stosuje się do podatników utworzonych w sposób określony w art. 19 ust. 1a.

Stosownie do art. 19 ust. 1a ustawy o CIT:

Podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo

2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo

3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo

4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo

5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

W myśl art. 24ca ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT:

Dla celów obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub pośrednio związanych z tymi przychodami odpowiednio osiągniętych albo poniesionych w związku z transakcją, jeżeli:

a) cena lub sposób określenia ceny przedmiotu transakcji wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych oraz

b) podatnik w roku podatkowym poniósł stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych z transakcji, o której mowa w lit. a, albo osiągnął udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych w przychodach innych niż z zysków kapitałowych wynikający z takiej transakcji w wysokości nie większej niż 1%, przy czym obliczenia straty i udziału dochodów w przychodach dokonuje się odrębnie dla transakcji tego samego rodzaju.

Zasady określania roku podatkowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zostały szczegółowo uregulowane w treści art. 8 ustawy o CIT.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego do przepisów prawa podatkowego cytowanych powyżej należy odnieść się do przepisu art. 8 ust. 1 i 6 ustawy o CIT.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 8 ust. 1 ustawy o CIT:

Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o CIT:

Jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

Takim odrębnym przepisem, z którego wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych jest art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.), zgodnie z którym:

Księgi rachunkowe zamyka się, z zastrzeżeniem ust. 3-3d na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3 pkt 1 ustawy o rachunkowości:

Można nie zamykać i nie otwierać ksiąg rachunkowych w przypadku przekształcenia spółki osobowej oraz spółki cywilnej w inną spółkę osobową, a także spółki kapitałowej w inną spółkę kapitałową.

Tym samym mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy wskazać należy, że zmiana formy prawnej polegająca na przekształceniu Spółki w spółkę akcyjną spowoduje, że Spółka zobowiązana będzie do zamknięcia ksiąg rachunkowych, zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy o rachunkowości.

Zatem zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, obowiązek zamknięcia ksiąg oznacza zakończenie obecnego roku podatkowego.

Ponadto jak wynika z opisu sprawy przekształcenie Spółki w spółkę akcyjną zostanie zarejestrowane w sądzie rejestrowanym w trakcie roku kalendarzowego. Ostatni przed zmianą formy prawnej rok podatkowy będzie krótszy niż rok kalendarzowy. W ostatnim dniu ostatniego roku podatkowego SKA wspólnikami Spółki będą wyłącznie osoby fizyczne, co zostało spowodowane uproszczeniem struktury udziałowej w Spółce. Na koniec ostatniego roku podatkowego SKA wygenerowana zostanie strata podatkowa.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy jeżeli Spółka na koniec ostatniego roku podatkowego SKA osiągnie stratę ale na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA, jako wspólników będzie posiadać wyłącznie osoby fizyczne, to Spółka ma obowiązek zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 Ustawy o CIT wskazać należy, że podatek minimalny dotyczy określonej w art. 24ca ustawy o CIT grupy podatników - spółek oraz PGK, które w roku podatkowym poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 1%. Udział dochodów w przychodach ustala się z uwzględnieniem art. 7 ust. 1 i zasad wynikających z art. 24ca ustawy o CIT.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest więc ustalenie struktury właścicielskiej spółki, która uprawnia lub pozbawia możliwości do zwolnienia z podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 24ca ust. 14 pkt 4 tej ustawy.

Z literalnego brzmienia art. 24ca ust. 14 pkt 4 ustawy o CIT wynika m.in., że podatkowi minimalnemu nie podlegają m.in. spółki, których udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne.

Jak wynika z opisu sprawy w ostatnim dniu ostatniego roku podatkowego SKA wspólnikami Spółki będą wyłącznie osoby fizyczne.

Ponadto jak wynika z cytowanego powyżej uzasadniania do Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw celem wprowadzanego rozwiązania jest ograniczenie stosowania przez podatników mechanizmów optymalizacji mogących skutkować zmniejszaniem zobowiązań podatkowych poprzez zaniżanie dochodu podatkowego, niektóre kategorie podmiotów zostały wyłączone spod jurysdykcji tego opodatkowania. Należą do nich: (`(...)`) podmioty funkcjonujące w prostej strukturze organizacyjnej, bez powiązań mogących skutkować działaniami optymalizacyjnymi (`(...)`).

Zatem posiadanie przez spółkę prostej struktury właścicielskiej oznacza, że jej udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne. Aby nie podlegać podatkowi minimalnemu, taką strukturę właścicielską spółka powinna posiadać przez cały rok podatkowy.

W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia spełnienie tego warunku na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA.

Tym samym podjęte przez Państwa w trakcie 2021 r. działania nad planowanym uproszczeniem struktury udziałowej w Spółce jak to zostało wskazane we wniosku i kontynuowane w 2022 r. nie mogą skutkować sytuacją, że nie będą Państwo zobowiązani do zapłacenia podatku minimalnego tylko dlatego, że spełnili Państwo warunek z wyłączenia z tego podatku na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA, przy jednoczesnych zmianach struktury własnościowej przed tym dniem.

Taki bowiem nie był zamysł Ustawodawcy. Podjęte przez Państwa działania w sposób ewidentny przeczyć będą doktrynie prawa podatkowego oraz celom założonym przez ustawodawcę.

Podkreślić należy, że celem wprowadzenia przepisów dotyczących tzw. podatku minimalnego było (…) uszczelnienie systemu podatkowego realizujące się poprzez wprowadzenie nowej formy opodatkowania podatkiem CIT. (…)

Sytuacja, w której podatnicy osiągają i wykazują każdego roku bardzo niski dochód z działalności operacyjnej albo ponoszą w dłuższym okresie stratę z takiej działalności, jest często nie tylko nieadekwatna do skali i rodzaju prowadzonej działalności (bowiem są to w dużej mierze podatnicy wykazujący się znaczącymi obrotami), ale także nieakceptowalna z punktu widzenia realiów gospodarki rynkowej. Podmiot ponoszący straty nie powinien bowiem w dłuższej perspektywie funkcjonować na rynku. W przypadku jednak gdy pomimo wskazanych uwarunkowań (tj. permanentnego ponoszenia straty podatkowej lub wykazywania bardzo niskiego dochodu) podatnik wciąż prowadzi działalność, może to oznaczać wykorzystywanie przez niego działań optymalizacyjnych. Z punktu widzenia budżetu państwa konieczne jest wprowadzenie regulacji ukierunkowanych na zminimalizowanie ewentualnych tego rodzaju praktyk, mogących skutkować zmniejszaniem zobowiązań podatkowych poprzez zaniżanie dochodu podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, przedstawiona we wniosku struktura właścicielska nie uprawnia Państwa do wyłączenia od opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, na podstawie art. 24ca ust. 14 pkt 4 tej ustawy.

Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, jak chciałby tego Wnioskodawca, że w oparciu o wspomnianą powyżej strukturę wspólników na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA i art. 24ca ust. 14 pkt. 4 ustawy o CIT, nie będzie podlegać podatkowi od spółek, zwanym podatkiem minimalnym.

Reasumując, Państwa stanowisko sprowadzajcie się do twierdzenia, że jeżeli Spółka na koniec ostatniego roku podatkowego SKA osiągnie stratę ale na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego SKA, jako wspólników będzie posiadać wyłącznie osoby fizyczne, to Spółka nie ma obowiązku zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 Ustawy o CIT należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji indywidualnej w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.