Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z 22 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy ograniczenie kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w przypadku transakcji realizowanych za pośrednictwem konta (…) nie znajdzie zastosowania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

C. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką z siedzibą w Polsce, której głównym przedmiotem aktywności jest działalność w zakresie szeroko pojętego tworzenia oprogramowania. W zakresie jej działalności mieści się również sprzedaż detaliczna prowadzona przez Internet, w tym pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych. Spółka prowadzi swoją działalność także na rynkach zagranicznych, w związku z tym często ponoszone wydatki czy uzyskiwane przychody są wynikiem transakcji z kontrahentami zagranicznymi. Płatności związane z transakcjami mają tym samym charakter międzynarodowy.

Mając na uwadze wysokie koszty związane z obsługą międzynarodowych transferów płatniczych Wnioskodawca dążąc do obniżania kosztów działalności założył konto na platformie (…): https:// (…).com/pl/business/ (dalej: „(…)” lub „Platforma”). (…) Limited jest firmą brytyjską zarejestrowaną i autoryzowaną przez Financial Conduct Authority (tłum.: brytyjska Komisja Nadzoru Finansowego), jako Instytucja Pieniądza Elektronicznego. Platforma zajmuje się międzynarodowymi przelewami pieniężnymi online. Celem (…) jest uczynienie przelewów zagranicznych tańszymi, szybszymi i bardziej sprawiedliwymi dla klientów. W ramach Platformy powstał tańszy sposób wysyłania pieniędzy za granicę. Oferowane przewalutowania cechują zatem niższe koszty ogólne, między innymi ze względu na brak fizycznych biur obsługi klienta (obsługa klienta odbywa się telefonicznie i mailowo). Przelewy zagraniczne potrafią być nawet do ośmiu razy tańsze niż w bankach i są realizowane w krótszym czasie. Tradycyjny przelew bankowy zajmuje z reguły kilka dni roboczych, natomiast w (…) odbiorca może otrzymać pieniądze już tego samego dnia.

Mechanizm działania Platformy wygląda następująco - jeżeli środki przewalutowane są na funt brytyjski, widnieją one na koncie (…) jako zapisane na rachunku bankowym w banku na terenie Wielkiej Brytanii. Jeśli zaś środki zostają przewalutowane na euro, wówczas zostają one zapisane na rachunku bankowym w banku z siedzibą na terenie Unii Europejskiej. Podobnie wygląda sytuacja także w przypadku innych walut. Jednocześnie, otrzymane numery rachunków bankowych przypisane do Spółki może ona udostępnić innym podmiotom - np. swoim kontrahentom w celu otrzymania płatności (walutowej). Nie oznacza to jednak, że Spółka fizycznie otworzyła konta w bankach lokalnych z danego kraju i jest ich właścicielem. Otrzymany numer konta prawnie jest własnością (…) - ale jest przypisany wyłącznie Spółce w celu realizacji przelewów. Spółka nie ma zawartej umowy rachunku bankowego, a sama (…) Ltd. bankiem nie jest. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że utworzone na platformie (…) konto zasilane jest za pomocą przelewów bankowych otrzymanych od kontrahentów w wyniku opłacenia wystawionych przez Wnioskodawcę faktur, a także środków pochodzących z konta bankowego Spółki. Nie ma możliwości zasilenia rachunków przypisanych Spółce w (…) gotówką. Co więcej, Platforma informuje swoich klientów, zarówno obecnych jak i potencjalnych, o braku możliwości wysłania pieniędzy za granicę w gotówce dając jasny przekaz, że dokonywane za jej pośrednictwem płatności nie mają charakteru gotówkowego.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że ograniczenie kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o CIT w przypadku transakcji realizowanych za pośrednictwem konta (…) nie znajdzie zastosowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, do transakcji przewyższających kwotę 15.000 zł lub stanowiących ich równowartość, dokonywanych za pośrednictwem (…), wyłączenie ustawowe wskazane w przepisie art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie znajduje zastosowania. Innymi słowy, Spółka jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów (KUP) kosztu zapłaconego z konta (…), przy spełnieniu pozostałych ogólnych warunków uznania wydatku za koszt (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT). Ograniczenie, o którym mowa w przepisie dotyczy bowiem płatności gotówkowych. Z kolei płatności realizowane przez Spółkę odbywają się bezgotówkowo, po uprzednim zasileniu Platformy środkami pochodzącymi z płatności otrzymanych od zagranicznych kontrahentów, z ich rachunków płatniczych, lub z przelewu pochodzącego z rachunku płatniczego Spółki. Transakcje te są za każdym razem uwidocznione na wyciągu jej firmowego rachunku bankowego. Dodatkowo, każdy przelew wychodzący z (…) widnieje również na wyciągu generowanym przez samą Platformę.

Mając na uwadze powyższy fakt podkreślić należy zatem, że (…) zapewnia pełną transparentność przepływów środków pieniężnych, których nie można równoważyć w skutkach z obrotem gotówkowym - na żadnym etapie płatności nie dochodzi bowiem do fizycznego obrotu gotówkowego, tj. z użyciem banknotów, czy monet. Niezależnie więc od wysokości transakcji, wszelkie płatności dokonane za pośrednictwem Platformy, jeśli tylko obiektywnie spełniają warunki uznania ich za KUP - powinny w ocenie Wnioskodawcy móc zostać rozliczone w rachunku podatkowym.

Uzasadnienie prawne

Celem wprowadzonego z dniem 1 stycznia 2017 r. art. 15d było powiązanie obowiązku dokonywania przez przedsiębiorców płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego z faktem, że działanie niezgodne z tym przepisem może wywoływać negatywne skutki nie tylko dla pewności obrotu gospodarczego, ale również dla realizacji szerokiego spektrum obowiązków podatkowych, w tym niewykazywania przez przedsiębiorców rzeczywiście osiąganych dochodów z prowadzonej działalności dla celów ich opodatkowania. Wprowadzona zmiana ma na celu ograniczenie zjawiska dokonywania płatności w formie gotówkowej, gdy ich wartość przekracza 15.000 zł lub stanowi równowartość tej kwoty. Założeniem ustawodawcy było więc wyeliminowanie sytuacji, w których możliwym było wystawianie faktur gotówkowych opiewających na, przykładowo, kilkadziesiąt tysięcy złotych, będącymi w praktyce dokumentami dotyczącymi transakcji pomiędzy podmiotami gospodarczymi, które w rzeczywistości nie miały miejsca, poprzez ich rejestrowanie. Stwierdzić zatem należy, że od 1 stycznia 2017 r. przy transakcjach, zgodnie z art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15.000 zł, wyrażony w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, dla płatności gotówkowych, a podatnicy nie mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji została dokonana we wskazanej wyżej formie. Z kolei w myśl art. 15d ust. 2 ustawy o CIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji przekraczającej limit została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody w miesiącu, w którym została dokonana płatność z zachowaniem formy gotówkowej.

Na uwadze należy mieć również definicję kosztów uzyskania przychodów, która została tak skonstruowana przez ustawodawcę, aby była normatywną klauzulą generalną, a więc mogła zostać zastosowana do każdego określonego stanu faktycznego i prawnego. Na tej podstawie powinno się interpretować art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności, które mogą mieć wpływ na jego prawidłowe zastosowanie.

Analiza przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o CIT skłania zatem do wskazania następujących elementów warunkujących uznanie określonego kosztu jako kosztu uzyskania przychodów:

- koszt musi zostać poniesiony,

- koszt musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów,

- koszt nie może być wskazany w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT jako koszt enumeratywnie wyłączony.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Wskazana regulacja umożliwia zatem ujęcie w kosztach wydatków, które mają rzeczywisty charakter, są związane z przychodami, ale też zostały prawidłowo udokumentowane. Prawidłowe udokumentowanie kosztów pozwala bowiem na ustalenie, czy spełnione zostały ustawowe przesłanki pozwalające uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy podatkowej. Obowiązek ten spoczywa na podatniku, gdyż to on, zaliczając je do kosztów, pomniejsza podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym.

Jak zostało wskazane w opisanym stanie faktycznym, kwoty, za pomocą których Spółka dokonuje płatności za pośrednictwem (…), pochodzą z płatności dokonanych na rzecz Spółki przez kontrahentów oraz z firmowego rachunku bankowego. Wszelkie dokonane transakcje widnieją na wyciągu przedmiotowego rachunku oraz wyciągu generowanym przez Platformę, będąc więc tym samym należycie udokumentowanymi. Wymóg ten, spoczywający na podatniku, a spełniony w kontekście Spółki, od lat podkreślany jest przez orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo, NSA w swoim wyroku z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Po 965/14, podkreślił, że „Przepis art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. umożliwia ujęcie w kosztach wydatków, które mają rzeczywisty charakter, są związane z przychodami i zostały prawidłowo udokumentowane. Prawidłowe udokumentowanie kosztów pozwala na ustalenie czy spełnione zostały ustawowe przesłanki pozwalające uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy podatkowej. Obowiązek ten spoczywa na podatniku, to on bowiem zaliczając je do kosztów pomniejsza podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym.”. Co więcej, w ocenie Wnioskodawcy, płatności dokonywane przy pomocy (…), swoim charakterem przypominają płatności dokonywane za pomocą kart płatniczych. Zarówno w jednym jak i drugim przypadku, transakcje odbywają się w formie bezgotówkowej i znajdują odzwierciedlenie w wyciągach z rachunków bankowych. Ponadto, celem użytkowym nie tylko karty płatniczej, ale także Platformy, jest ułatwienie, nie tylko w sensie technicznym, i uskutecznienie procesu płatności. Nie można zatem zaprzeczyć, że wspomniane szeroko pojęte ułatwienie swoim zakresem obejmuje także minimalizowanie strat i wpływ na lepszą sytuację finansową podmiotu gospodarczego dzięki możliwości dokonywania korzystniejszego przewalutowania, co przekłada się finalnie na osiąganie większego dochodu. W odniesieniu do regulacji zobowiązań przy pomocy kart płatniczych trudno zatem uznać, iż ta forma płatności nie spełnia przesłanki zapłaty bez pośrednictwa rachunku płatniczego, co również potwierdza jednolite stanowisko przyjęte przez organy podatkowe. Zapłata kartą płatniczą jest obecnie powszechnie stosowaną formą bezgotówkowego regulowania zobowiązań, pomimo iż służyć może również do wpłaty i wypłaty gotówki. W tym miejscu raz jeszcze należy podkreślić, że regulamin Platformy nie przewiduje możliwości dokonywania płatności gotówkowych za jej pośrednictwem. Rozliczenie transakcji uregulowanych kartą płatniczą następuje na podstawie wyciągu bankowego, na którym zarejestrowany jest przepływ środków pieniężnych. Wspomniana wyżej forma płatności, w zestawieniu z wymienionymi okolicznościami opisanymi w stanie faktycznym, tj. odnotowanie wypłaty zarówno na wyciągu bankowym rachunku firmowego, jak i tym generowanym przez (…), co tym samym umożliwia rzetelną kontrolę transakcji przychodzących oraz wychodzących, potwierdzają nie tylko fakt, że przedmiotowe płatności opisane w stanie faktycznym nie będą stanowiły podstawy do stosowania art. 15d Ustawy o CIT, ale również to, że, per analogiam, do płatności dokonanej przy użyciu Platformy, pełniącej funkcję jedynie pomocniczą w zakresie możliwości zminimalizowania kosztów przewalutowania środków pieniężnych pochodzących z otrzymanych od kontrahentów płatności oraz z rachunku bankowego Spółki, zastosowanie powinno znaleźć identyczne podejście.

Mając więc na uwadze całokształt funkcjonalności obu powyższych rozwiązań, trudno o przeciwstawną argumentację. Na koniec podkreślenia wymaga fakt, iż na konto Platformy wpływają środki z tytułu zapłat dokonanych przez zagranicznych kontrahentów, wobec czego są to płatności wyrażone w walutach obcych. Tym bardziej nieopłacalnym i nieuzasadnionym ekonomicznie stałoby się dla Wnioskodawcy dokonywanie transferu tych środków z konta (…) na konto firmowe, cechujące się dużo bardziej niekorzystnymi finansowo warunkami procesu przewalutowania, niż te, które oferuje Spółce Platforma. Korzystanie z Platformy stanowi więc czynność ekonomicznie zrozumiałą i zasadną. W procesie działań gospodarczych przedsiębiorca dąży przecież nie tylko do maksymalizacji dochodów, ale też minimalizacji ponoszonych strat. Przewalutowanie stanowi więc jedynie etap całości procesu finalizowania płatności bezgotówkowej (w formie przelewów), które swoje źródło posiada nie tylko w płatnościach otrzymywanych bezpośrednio od zagranicznych kontrahentów, ale też w założonym przez Spółkę rachunku bankowym oraz racjonalnym i ekonomicznie usprawiedliwionym działaniu, którego nie można równoważyć w skutkach z obrotem gotówkowym.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi zatem o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie**.**

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 updop, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Będący przedmiotem niniejszej sprawy art. 15d ust. 1 pkt 1 brzmi

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego

Natomiast, stosownie do ust. 2 tego artykułu:

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Mając na względzie powyższe oraz regulacje art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, że

- ustawodawca wyłączył możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów koszty w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w ustawie Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego oraz

- ustanowił obowiązek dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów) w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w ustawie Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego

- w przypadku transakcji odnoszącej się do kosztu zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) będzie dokonywane w miesiącu dokonania płatności z pominięciem rachunku płatniczego.

Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162 ze zm.),

Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zatem stwierdzić należy, że przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15 000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób prawnych wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1907 ze zm.), zgodnie z którym rachunek płatniczy jest to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ograniczenia w możliwości zaliczenia do kosztów wydatków dla których płatności zostały zrealizowane za pośrednictwem konta (…).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Spółka założyła konto na platformie (…), która zajmuje się międzynarodowymi przelewami pieniężnymi online.

Przedstawiony we wniosku mechanizm działania Platformy wygląda następująco - jeżeli środki przewalutowane są na funt brytyjski, widnieją one na koncie (…) jako zapisane na rachunku bankowym w banku na terenie Wielkiej Brytanii. Jeśli zaś środki zostają przewalutowane na euro, wówczas zostają one zapisane na rachunku bankowym w banku z siedzibą na terenie Unii Europejskiej. Podobnie wygląda sytuacja także w przypadku innych walut. Jednocześnie, otrzymane numery rachunków bankowych przypisane do Spółki może ona udostępnić innym podmiotom - np. swoim kontrahentom w celu otrzymania płatności (walutowej). Nie oznacza to jednak, że Spółka fizycznie otworzyła konta w bankach lokalnych z danego kraju i jest ich właścicielem. Otrzymany numer konta prawnie jest własnością (…) - ale jest przypisany wyłącznie Spółce w celu realizacji przelewów. Spółka nie ma zawartej umowy rachunku bankowego, a sama (…) Ltd. bankiem nie jest. Utworzone na platformie (…) konto zasilane jest za pomocą przelewów bankowych otrzymanych od kontrahentów w wyniku opłacenia wystawionych przez Wnioskodawcę faktur, a także środków pochodzących z konta bankowego Spółki. Nie ma możliwości zasilenia rachunków przypisanych Spółce w (…) gotówką. Platforma informuje swoich klientów, zarówno obecnych jak i potencjalnych, o braku możliwości wysłania pieniędzy za granicę w gotówce dając jasny przekaz, że dokonywane za jej pośrednictwem płatności nie mają charakteru gotówkowego.

Mając na uwadze wskazany sposób działania platformy, z której Państwo korzystają stwierdzić należy, że w przypadku transakcji realizowanych za jej pośrednictwem nie znajdzie zastosowania wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Z opisu działania platformy wynika, że transakcje są realizowane za pośrednictwem rachunku płatniczego, a platforma wyklucza możliwość obrotu gotówkowego. Państwa konto na tej platformie zasilane jest za pomocą przelewów bankowych od kontrahentów lub z konta bankowego Spółki, a dokonywane przelewy są wykonywane za pośrednictwem rachunków bankowych i nie ma możliwości wysłania pieniędzy za granicę w gotówce.

Tym samym w przypadku transakcji realizowanych za pośrednictwem konta (…) ograniczenie kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania.

Wobec powyższego stanowisko Państwa w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).